Eetangst

digitalis, ik kan me voorstellen dat je hiermee in je maag zit. Word je begeleid?

Laat je goed begeleiden op medisch, psychisch en voedingsgebied. Dit (eet)probleem moet multidisciplinair aangepakt worden. Je gezondheid en welbevinden staan op het spel.

Het is ernstig dat je voeding niet kan verdragen en dat je daardoor niet meer normaal kan functioneren.

quote:Digitalis schreef op 04 juli 2009 @ 13:55:

. Het wordt wel steeds helderder (nog iets stoms, geen excuus hoor, maar ben 'n tijdje al met de pil gestopt en merk dat het dan helderder in m'n hoofd wordt, slik 'm al vanaf m;n 13e dus ik heb geen idee hoe ik zonder die hormonen ben) maar mijn verwachtingen worden wel lager (dus realistischer). Ok, ik ben een perfectionist op veel vlakken en doe het niet voor minder dan absolutely fabulous, maar onrealistische verwachtingen zorgen voor teleurstelling, verdriet en impasse. Dus verwacht ik maar niet meer te veel. En nee, ik zal nooit een gelukkig mens zijn, maar wellicht leefbaar (het is nu an sich leefbaar, nu die lichamelijke klachten nog). En weet je, ik vind het eigenlijk zo erg niet meer.



.

Ik denk dat juist dát jou nekt. Want jij bent helemaal niet het persoon dat gaat voor ninder dan het beste. Het is alles of niets. Ik denk ook niet dat je ooit maar in de buurt kan komen van gelukkig zijn als je niet najaagt wat je echt wil. Leg je er niet zo makkelijk bij neer dat dingen niet kunnen. Ze kunnen wel. En ja, het kost moeite en tijd en je zult 100 keer falen voordat het wel lukt maar als je je neerlegt bij het falen zal je voorzeker nooit het geluk benaderen. Als je blijft proberen ben je op zich al dichterbij. Want dan heb je die kracht nog, die hoop etc.



Sommige mensen vinden het helemaal prima hoor, gewoon lekker rustig aan, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Maar jij zit niet zo in elkaar, toch? Hou jezelf dan ook niet voor de gek door te denken dat normaal leven, jou gelukkig maakt of verder brengt in het leven. Bij veel mensen werkt het wel zo digi, maar als ik jou een beetje in kan schatten denk ik dat je dat echt niet moet doen!



*neemt bij deze het risico teveel geprojecteerd te hebben*

Maar ga je morgen naar je stage? Echt, ff doorzetten, ook als het kut is. Het is maar een maand en je zal er heel lang voordeel van ondervinden. En teksten schrijven is niet iedereen gegeven, maar het is nou ook weer geen hogere wiskunde. Sterker nog, de kunst is vaak dat je dingen moet simplificeren al naar gelang de doelgroep.

O, duh, mosterd.

quote:Digitalis schreef op 05 juli 2009 @ 09:59:

Haha, trouwens, over peuten. Heb twee analytici versleten (kom, vragen over je dromen en het rode fietsje als kind, sorry hoor...), twee hebben me afgewezen voor therapie (te intelligent en manipulalief ===>ze zouden zich uit hun functie moeten laten zetten) en nu eentje die ik narcisme aangepraat heb



Dromen en een rood kinderfietsje... het verbaast me niet dat gesprekken daarover je mentaal niet verder hebben geholpen . Maareh, volgens mij zijn er zat peuten die dromen en rode kinderfietsjes buiten beschouwing laten en zaken aansnijden die er wél toe doen.



Volgens mij is niemand te intelligent om psychisch te worden geholpen. En dat sommige peuten dat wél vinden, zegt iets over hun IQ en kunnen.



Heb zelf veel baat gehad bij rationeel emotieve therapie. Ben van het type bovenmatig intelligent, uiterst rationeel, maar emotioneel nogal een sukkel. Bij RET staat het anders leren aankijken tegen gebeurtenissen centraal, waardoor je je gevoelens en vervolgens je gedrag op een positieve manier kunt 'sturen'. Google er maar eens op. En als je dan toch aan het googlen bent: kijk ook even naar mindfulness (excuus voor de kotsterm). Misschien is het wat voor je. Misschien ook niet.



Faalangst, is dat 'gewoon' niet te overwinnen door te doen?



Geen idee. Denk dat gewoon doen heel belangrijk is, maar het lijkt me ook zinvol om met een prof het mechanisme van je faalangst eens onder de loep te nemen en gaandeweg te proberen die destructieve manier van denken en doen te doorbreken.



Ik snap dat dat voor wat normalere mensen bizar is, maar ik ben een vrij bizar type (gewoon afwijkend in bepaalde opzichten) en een paar ietwat rare zaken, nou ja, daar kan IK iig mee leven (en ik denk dat die acceptatie juist zorgt voor vermindering van die neigingen).



Nee, je bent niet bizar. Laten we het gewoon (en dat is ook meteen wat positiever) niet-doorsnee noemen. Denk dat veel mensen nog wat kunnen leren van de manier waarop jij naar jezelf durft te kijken. En een enorme cliché en schrale troost: met iedereen is wel iets.



Ik wil best vaker naar de psychiater gaan en ben ook van plan (niet alles tegelijk Digi, niet doen, niet doen, mantra, zennnn) een manueel therapeut te zoeken voor gewrichtspijnen (want hoewel ik eraan gewend ben is het zo rot er haast niet van te kunnen slapen en die constante pijn..). Structuur en een gevuld leven, zodat ik minder analyseer en nadenk.



Met analyseren en nadenken is m.i. niks mis, mits het niet destructief is. En laten we realistisch blijven: Digi zonder analyseren en nadenken... . Structuur en een gevuld leven zijn belangrijk (omdat ze regelmaat, houvast, leuks en betekenis bieden), maar m.i. moet het niet zo zijn dat je dat nastreeft om je gedachten en gevoelens onder het tapijt te schuiven.



Sigaretten laten, dat is denk ik nog moelijker dan de alcohol laten staan. Ik ben nu eerlijk: zonder wat kalmeringsmiddelen hou ik droogstaan tov alcohol niet vol. En ik vind het uitgaan ook minder leuk. Ja, ik hou van alcohol en bewust controle verliezen, verslaafd ben ik denk ik niet maar wel aardig hooked zullen we maar zeggen.



Tja, wat dit aangaat, heb je aan mij geen goeie. Ik rook en drink. Beide in niet heel hevige mate, maar ik zou moeilijk van de sigaretten en wijn af kunnen blijven. Maar goed, je lijf dwingt je nu om van die overheerlijke troep af te blijven. Het lijkt me wijs om daar gehoor aan te geven.



Maar de kamer opruimen was een goed begin, leuke dag gehad met vriendin en straks mijn ouders verrassen met lekkere plakjes komkommer, koekjes en twee Magnums (en ik neem enkel de komkommer en soep, mocht ik toch willen dan mept m'n pa me wel ). Hoewel ik geliefden koester en op mentaal (rationeel) vlak hen echt bij kan staan, ben ik een gastvrouw from hell. En ook dat staat op je 25ste gewoon stom en hulpbehoevend.



*Stelt zich Digi en haar ouders aan de Magnums en plakjes komkommer voor. Levert een heel aandoenlijk beeld op.*



Maar goed, morgen -ziek of niet- sta ik om 9u voor de deur op stageplek, hou ik het een dag vol, ontmoet ik de baas en heb in dinsdag een gastroscopie.



Goed en stoer dat je morgen gaat. Sterkte, en probeer vooral ook van je werk te genieten (schrijven = leuk, remember?).

Digitalis, je bent waarschijnlijk talig erg sterk. Uit je postings haal ik een heleboel vermijding en ontkenning.

Ik ben bang dat je je doelen niet kan bereiken met een lijf dat geen voeding meer verdraagt. De reden waarom is onduidelijk.

Ik zou hulp van een goede dietiste, in samenwerking met een arts (internist?), in jouw geval zeer waardevol vinden.

Wat houd je tegen?

Ik kan me voorstellen dat je iedere psycholoog onder de tafel praat. Vermijding is dat.

Erg dat je lijf naar de kl... aan het gaan is. Waarom doe je dat jezelf aan en waarom kan je daarin niet veranderen? Wat houd je tegen?

Digitalis, er moet een match met een psycholoog/ hulpverlener zijn. Met twee psychologen heeft het met jou nooit geklikt. Ik denk dat het iemand moet zijn met inzicht en ervaring met eetproblematiek. Als jij er geen motivatie voor hebt, werkt het nooit en zou ik er ook zeker niet aan beginnen. Het is voor beide partijen verspilde moeite. Er moet een duidelijke nood aan hulp zijn. Als die er niet is, werkt niets helaas.

Ik denk dat jij goed moet aansterken.

Primair is dat je lichamelijk aansterkt.

Digitalis, ik heb alles heel goed gelezen en ik ben geschrokken van hoe je talig alles onder controle probeert te houden, terwijl je er zo slecht lichamelijk aan toe bent.

Je kunt geen normale voeding verdragen en dan geen eetproblematiek hebben?

Klinkt heftig digi. Zijn de klachten na de impasse ontstaan? Hoe lang heeft jouw eetgedrag geduurd? Ik kan mij eigenlijk niet zo goed voorstellen dat één jaar heel slecht eten dit soort ernstige klachten tot gevolg zou hebben.Heb je in het verleden verder nog 'raar' gedaan met eten, zoals excessief braken of gebruik van laxantia?

Ik ga er vanuit dat er nog geen medische verklaring voor is gevonden? Misschien wil je dit niet horen, maar jouw klachten heb ik reeds vele malen voorbij zien komen op de poli en voor een groot deel van die patientpopulatie was er sprake van een psychische oorsprong. Dat maakt het absoluut niet minder erg, dat wil ik benadrukken. Maar als ik het goed begrijp heb je een impasse van een jaar gehad. Dat moet heel heftig voor je zijn geweest en de klachten kwamen daarna. Je zal niet de eerste zijn die door psychisch lijden ernstige somatische klachten krijgt. Jammer dat je in België woont (toch?), ik ken een goede arts die dmv hypnotherapie hele mooie resultaten behaald. Laat je in ieder geval nog een keer lichamelijk nakijken zodat daar geen twijfel over mogelijk is. Sterkte!

Digitalis, iemand wegsturen van een topic kan niet, want het is een open topic waar iedereen op kan reageren ook als de reactie niet in jouw straatje past. Ik heb het woord eetstoornis niet gebruikt overigens.

Dat je er ernstig aan toe bent is duidelijk, al probeer je dat te verbergen achter een hoop verbaliteit en je denkt de twee hulpverleners te slim af te zijn.

Milaatje prikt daar door heen en herkent dit type probleem op de poli. Je bent niet uniek daarin en velen gingen je voor.

Ik proef vanuit mijn achtergrond en ervaring een hoop vermijding en ontkenning.

Sterkte met het lichamelijk aansterken.

quote:Digitalis schreef op 05 juli 2009 @ 21:51:

Bloedanalyse wees wel een paar zaken uit, ik weet niet exact meer wat (ik laat me dus teveel afschepen, dat is nu wel duidelijk). Er zat iig iets niet goed (vandaar ook de eerdere verwijzing naar het ziekenhuis mocht een week goed eten niet helpen). Stom als ik ben heb ik het een week volgehouden, geen verbetering en toen naar de makkelijke troep als chips gegrepen. En nu dus wel een gastroscopie, hoe klote ook. En een dietist. Prangende zaken eerst, en dat is het verdragen van voedsel en stoppen met braken.Er kunnen ten gevolge van voedingdeficienties en zaken die daarmee samenhangen ook labafwijkingen ontstaan. Belgie is geen derdewereldland, dus als iets zou duiden op een ernstig probleem dan had je dat wel gehoord. Ik ben inderaad arts maar hypnotherapie is niet een kwestie van 'geloven', het heeft niets met het paranormale te maken oid Het is een vorm van psychotherapie waarbij je in een ontspannen toestand wordt gebracht, dus geen rasti rostelli achtige praktijken Je moet hiervoor ook bij het NIP geregistreerd zijn. En wat geloof betreft, ik geloof ook niet in psychotherapie, volgens mij werkt dat alleen maar bij een bepaald slag mensen. Je kunt het daar mee vergelijken. Ik weet alleen dat er veel mensen met ernstige maag-darmklachten gebaat zijn bij deze behandeling. (zie ook: http://www.hypnotherapie-pds.nl/hypno.htm)



Ik kan niet ontkennen dat een ongezonde leefstijl kan leiden tot ernstige lichamelijke defecten. Maar jij bent een jonge vrouw! Ik zie alocholisten langs komen met levercirrose en geloof me, daar moet je erg je best voor doen, dus héél veel en héél lang drinken. Ik weet niet hoeveel je drinkt, maar ik denk niet dat je een alcoholgastritis hebt. Ik zeg het nogmaals, deze klachten kunnen bijna niet veroorzaakt worden door een periode van extreem slecht eten. Dus er lijkt een andere oorzaak te zijn. Ben je wel eens goed doorgelicht of naar de SEH gegaan bij het bloed braken bijv.?



Je hoort mij niet zeggen dat je de klachten inbeeld. Je hebt zo te horen wel degelijk een heftige fysieke reactie. Maar ik denk gezien jouw verhaal, laten we voorop stellen dat ik geen diagnoses maak, het heel goed te maken kan hebben met emotionele problematiek. Maar laat je alsjeblieft goed onderzoeken, ik kan en mag geen uitspraken doen over jouw gezondheid, ik kan alleen welgemeende suggesties opperen vanuit mijn vakgebied (dat trouwens niet MDL is). Nogmaals sterkte!

Digi, helaas ben je meestal vooral jezelf te slim af...



Ik heb de indruk dat jij geen idee hebt welke heftige somatische klachten veroorzaakt kunnen worden door de mindfuck van de psyche. En dat die klachten vaak ontstaan door cumulatie en over langere tijd. Vaak zie je zelf het verband niet meer, maar je lijf reageert wel...



Enfin, Milaatje heeft het heel deskundig en duidelijk uiteengezet. Ik zou haar woorden ter harte nemen, Digi.



Veel succes morgen!!

Ik probeer je te begrijpen, Digitalis.

Het komt vaker voor dat mensen somatiseren (ik zeg niet dat jij dat doet) om vooral niet naar primaire oorzaken te hoeven kijken.

Jij hebt ernstige lichamelijke klachten, zoals bloed overgeven, en je verdraagt geen normale voeding.

Somatiseren is veilig en beheersbaar.

Sterkte!

Ik bedoel het niet verkeerd, al kom ik niet zo bij je over.