Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 2 december 2018 om 07:55
Het is allemaal heel leuk om de psychiater (of arts) hiervan de schuld te geven. Maar geloof me, je hebt te doen met zoveel regels en ander gedoe dat je niet 'even een oogje' kunt dichtknijpen. Wat vaak wel al gedaan is/wordt. Het risico is dan dat je als arts op je vingers getikt wordt en soms zelfs tot je ontslag zal komen. En heel rottig, maar het blijft een risico analyse. Help ik patiënt a en neem ik het risico op een fikse tik over mijn vingers waardoor ik wellicht patiënten b t/m z nooit meer zou kunnen helpen of kies ik ervoor om alles binnen de regels te doen en a t/m z binnen die mogelijkheden proberen te helpen. Maakt het niet minder rot voor patiënt a en de arts, want je wilt immers iemand heel graag helpen. En helaas is soms de realiteit dat dit niet (meer) kan. Zeker als het een complexe casus is, je kan met je "goede" bedoelingen iemand een heel stuk zieker maken...
Vergeet trouwens niet dat het nooit afhankelijk is van één arts, maar een team en daarnaast een verzekeraar etc.
Fayanna, ik hoop dat je er de komende week iets aan hebt en het je verlichting brengt. Of anders de kracht om toch door te gaan met het traject.
Vergeet trouwens niet dat het nooit afhankelijk is van één arts, maar een team en daarnaast een verzekeraar etc.
Fayanna, ik hoop dat je er de komende week iets aan hebt en het je verlichting brengt. Of anders de kracht om toch door te gaan met het traject.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 2 december 2018 om 08:19
Ik snap dat het zo zit hoor en je legt het ook heel erg goed uit en dat is zeker waar alles voor fayanna op spaak loopt, daar zit dus nog ruimte voor verbetering, patiënten hebben daar namelijk niet zoveel aan wat betreft 'alles' geprobeerd kunnen hebben, misschien nemen ze wel afscheid van het leven met de wetenschap dat 'stel dat een paar weken rtms wel gewerkt had' stel dat een ketamine behandeling wel gegeven was en gewerkt had.
Maar he jammer die protocollen.
Wat jij zegt Kia-ora is precies wat ze steeds hoort en natuurlijk ook het hele punt is.
Maar he jammer die protocollen.
Wat jij zegt Kia-ora is precies wat ze steeds hoort en natuurlijk ook het hele punt is.
zondag 2 december 2018 om 10:35
Ik snap ook wel waarom men zo aan protocollen vasthoudt, ik kom zelf uit de zorg. Daar zijn soms hele goede redenen voor, zoals Kia Ora zegt, waarbij het belang van de individuele patiënt moet wijken voor dat van een grote groep patiënten. maar het is zo frustrerend als je altijd maar die uitzondering bent, de patiënt voor wie geen enkel protocol blijkt te werken. Zo gaat het al 18 jaar voor mij. En de eerste serie rtms handelingen heeft wel iets gedaan, al was het niet spectaculair veel en hield het maar een paar weken aan. Het is toch de meest effectieve behandeling die ik ooit gehad heb. Waarom dan niet wat langer behandelen? Ja, ik weet waarom, maar toch kan ik heel kwaad worden van die inflexibiliteit!MissMaran schreef: ↑02-12-2018 08:19Ik snap dat het zo zit hoor en je legt het ook heel erg goed uit en dat is zeker waar alles voor fayanna op spaak loopt, daar zit dus nog ruimte voor verbetering, patiënten hebben daar namelijk niet zoveel aan wat betreft 'alles' geprobeerd kunnen hebben, misschien nemen ze wel afscheid van het leven met de wetenschap dat 'stel dat een paar weken rtms wel gewerkt had' stel dat een ketamine behandeling wel gegeven was en gewerkt had.
Maar he jammer die protocollen.
Wat jij zegt Kia-ora is precies wat ze steeds hoort en natuurlijk ook het hele punt is.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 2 december 2018 om 15:04
Ik heb een paar vriendinnen waarmee ik wel een beetje over dit onderwerp kan praten, maar ik weet dat ik hen veel verdriet doe met mijn dood, dus ik kan niet alles bij hen kwijt. Doe het hoofdzakelijk in mijn eentje.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 2 december 2018 om 15:48
vreemd ....fayanna schreef: ↑01-12-2018 13:56Ja, helaas wel. Ik wil wel langer maar dat is niet volgens het protocol. Het ziekenhuis verschuilt zich nogal achter protocol, terwijl door de jaren heen gebleken is dat dat bij mij niet werkt. Ik hoop dat ik aan het eind van de week de psychiater kan overhalen om wat langer door te gaan. Dat heeft bij de eerste behandeling ook gewerkt uiteindelijk, maar daar moest ik wel heel veel moeite voor doen. Dus wie weet...
de behandelaar bij mij zei dat je pas na 10-14dagen behandelen een effect kunt merken , soms langer , 3-4weken
zondag 2 december 2018 om 15:54
kan je geen andere plek zoeken om t ebehandelen? ik weet natuurlijk wel dat het dagelijks is en hoe dichter in de buurt hoe beter .fayanna schreef: ↑02-12-2018 10:35Ik snap ook wel waarom men zo aan protocollen vasthoudt, ik kom zelf uit de zorg. Daar zijn soms hele goede redenen voor, zoals Kia Ora zegt, waarbij het belang van de individuele patiënt moet wijken voor dat van een grote groep patiënten. maar het is zo frustrerend als je altijd maar die uitzondering bent, de patiënt voor wie geen enkel protocol blijkt te werken. Zo gaat het al 18 jaar voor mij. En de eerste serie rtms handelingen heeft wel iets gedaan, al was het niet spectaculair veel en hield het maar een paar weken aan. Het is toch de meest effectieve behandeling die ik ooit gehad heb. Waarom dan niet wat langer behandelen? Ja, ik weet waarom, maar toch kan ik heel kwaad worden van die inflexibiliteit!
maar ik krijg dus standaard 6 weken behandeling , dagelijks en daarna word samen bekeken hoeveel vervolgbehandelingen ik moet hebben .
dat kan 1 per week zijn maar ook 1 per 2 of 3 weken bijvoorbeeld.
maar als ik daarmee geholpen kan zijn is het goed natuurlijk.
vreemd dat jij op 1 week al effect zou moeten hebben? ik voelde pas iets na 3 weken behandelen eigenlijk (waarvan 2 weken met het juiste protocol)
zondag 2 december 2018 om 15:54
Heb je hen weleens gevraagd in hoeverre je hen ermee belast en hoeveel je kwijt kan? Ik zou namelijk willen dat je dit gewoon met mij zou bespreken ondanks dat het mij verdriet doet. Sommige dingen doen nu eenmaal zeer, dat betekent niet dat ze daarom maar niet besproken hoeven te worden.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 2 december 2018 om 16:04
Ik heb in juli en augustus 38 behandelingen gehad. Het zou niet zinvol zijn om dat weer te doen. Zegt het ziekenhuis. Herhalingen zijn max een week. Protocol, zoals ik al zei. Ik zou heel graag langer willen. Hoop ook dat ik ze kan overhalen om meer dan 1 week te doen. Ik kan alleen in het ziekenhuis terecht, omdat commerciële aanbieders zich niet durven te branden aan bipolair.kv12 schreef: ↑02-12-2018 15:54kan je geen andere plek zoeken om t ebehandelen? ik weet natuurlijk wel dat het dagelijks is en hoe dichter in de buurt hoe beter .
maar ik krijg dus standaard 6 weken behandeling , dagelijks en daarna word samen bekeken hoeveel vervolgbehandelingen ik moet hebben .
dat kan 1 per week zijn maar ook 1 per 2 of 3 weken bijvoorbeeld.
maar als ik daarmee geholpen kan zijn is het goed natuurlijk.
vreemd dat jij op 1 week al effect zou moeten hebben? ik voelde pas iets na 3 weken behandelen eigenlijk (waarvan 2 weken met het juiste protocol)
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
maandag 3 december 2018 om 02:58
Je, elke werkdag en nee, niet terugkomen. Alweer: protocol.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
maandag 3 december 2018 om 13:22
ok.
ik moet het zien hoe het bij mij gaat , normaal binnen 2 weken is de gewonen behandeling termijn van 6 weken klaar , maar als ik goed begrepen heb word er dan nagegaan hoeveel herhalingsbehandelingen ik moet krijgen .
Maar ik weet dus niet hoe ze dat gaan nagaan?
mss eerst wekelijks en daarna telkens iets langer tussen tot wanneer ik merk dat het uitwerkt??
geen idee , ga het zien hoe het gebeurt.
ik hoop voor jou dat je terug een effect hebt nu op die week en dat het dan voor hun voldoende is om te beslissen dat je meer mag !
ik moet het zien hoe het bij mij gaat , normaal binnen 2 weken is de gewonen behandeling termijn van 6 weken klaar , maar als ik goed begrepen heb word er dan nagegaan hoeveel herhalingsbehandelingen ik moet krijgen .
Maar ik weet dus niet hoe ze dat gaan nagaan?
mss eerst wekelijks en daarna telkens iets langer tussen tot wanneer ik merk dat het uitwerkt??
geen idee , ga het zien hoe het gebeurt.
ik hoop voor jou dat je terug een effect hebt nu op die week en dat het dan voor hun voldoende is om te beslissen dat je meer mag !
maandag 3 december 2018 om 15:17
Ik hoop dat het jouw voldoende zal helpen!kv12 schreef: ↑03-12-2018 13:22ok.
ik moet het zien hoe het bij mij gaat , normaal binnen 2 weken is de gewonen behandeling termijn van 6 weken klaar , maar als ik goed begrepen heb word er dan nagegaan hoeveel herhalingsbehandelingen ik moet krijgen .
Maar ik weet dus niet hoe ze dat gaan nagaan?
mss eerst wekelijks en daarna telkens iets langer tussen tot wanneer ik merk dat het uitwerkt??
geen idee , ga het zien hoe het gebeurt.
ik hoop voor jou dat je terug een effect hebt nu op die week en dat het dan voor hun voldoende is om te beslissen dat je meer mag !
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 7 december 2018 om 16:58
De week rtms zit er op. Geen enkel resultaat. Ik zou vandaag een gesprek hebben met de psychiater waarin ik van plan was om een tweede week te vragen, maar hij was ziek. Dus dat gaat niet door. Ik voel me eigenlijk nog slechter dan voor de rtms. Ook toch maar op zoek gegaan naar een nieuwe psychiater en alweer drie keer afgewezen ivm te zware problematiek. Wat is het toch in dit land dat de mensen die er het slechtst aan toe zijn het langst moeten wachten en het hardst moeten zoeken voor ze hulp krijgen?? Ik weet het niet meer, ben zo wanhopig...
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 7 december 2018 om 19:20
Dat is inderdaad een groot probleem dat in mijn ogen veel te weinig aandacht krijgt van de mensen die dat zouden moeten en kunnen veranderen.
Als een probleem niet in een vooraf gesteld aantal sessies ''opgelost'' kan worden en het liefst de huisarts de diagnose al heeft vastgesteld is het heel erg moeilijk om geschikte hulp te vinden.
Verder : voor jou Fayanna
Jij zit in een onmogelijke positie.En maar weinigen kunnen zich voorstellen hoe dat voelt.
vrijdag 7 december 2018 om 19:24
vrijdag 7 december 2018 om 19:59
Ja bizar ook toch he. Dat is ook de reden dat ik geen psychologische hulpverlening meer aan durf. Gooi je er eens alles uit, vindt men het te zwaar.fayanna schreef: ↑07-12-2018 16:58De week rtms zit er op. Geen enkel resultaat. Ik zou vandaag een gesprek hebben met de psychiater waarin ik van plan was om een tweede week te vragen, maar hij was ziek. Dus dat gaat niet door. Ik voel me eigenlijk nog slechter dan voor de rtms. Ook toch maar op zoek gegaan naar een nieuwe psychiater en alweer drie keer afgewezen ivm te zware problematiek. Wat is het toch in dit land dat de mensen die er het slechtst aan toe zijn het langst moeten wachten en het hardst moeten zoeken voor ze hulp krijgen?? Ik weet het niet meer, ben zo wanhopig...
Vraag me ook echt af wat voor psychiater je dan bent als je iemand die een chronische depressie heeft met doodswens te zwaar vindt. Zo van 'ja sorry hoor maar hersentumor doe ik niet, vind ik te zwaar ondanks ik oncoloog ben en dus er voor ben opgeleid, ga maar ergens anders heen'.
