Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 21 november 2018 om 16:42
diyer schreef: ↑21-11-2018 00:17Wat naar dat men zichzelf zo verschuilt achter protocollen en daarbij voorbij gaat aan de nood die er leeft.
Je zult er vast al wel eens werk van gemaakt hebben of dat anderen je hierover getipt hebben. Maar omdat ik vaak verhalen hoor van mensen dat gezondheidszorg in het buitenland (en dan met name onze buurlanden) soms erg voorop kan lopen, is het een idee om uit te zoeken of je wél langer behandeld kan worden in bijvoorbeeld Duitsland of Belgie?
Dat is financieel geen optie.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 21 november 2018 om 16:47
Medicamenteus zijn er geen opties meer, hoewel er een kleine kans is dat ik mag meedoen aan een onderzoek naar een nieuw middel. Ik ben 1,5 jaar geleden gestopt met alle medicatie muv slaapmedicatie, toen had ik bijna 16 jaar ongeveer alles geslikt wat er in Nederland op de markt is. Als er een nieuw middel zou zijn met een redelijke, of zelfs maar een kleine, kans op succes, zou ik daar vandaag nog mee willen beginnen. Van therapie wordt mijn depressie alleen nog maar erger.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 21 november 2018 om 19:28
Dat is hier alleen beschikbaar in een onderzoeksopzet voor u ipoliare depressie. En in de drugsschandaal ga ik het niet zoeken.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 21 november 2018 om 23:32
Geen idee. Ik denk eigenlijk eerder dat de onderzoekers het lekker makkelijk voor zichzelf willen houden. Bipolair is 'eng'. Rtms werd eerst ook niet bij bipolair gedaan, commerciële aanbieders doen dat nog steeds niet.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 21 november 2018 om 23:45
Belachelijk eigenlijk. In Amerika zijn er meer mogelijkheden dacht ik. Maarja, daar heb jij dus niets aan.
Vind het zo klote voor je. Al die pijn.
donderdag 22 november 2018 om 00:06
anoniem_277213 wijzigde dit bericht op 22-11-2018 00:09
Reden: dubbel
Reden: dubbel
45.68% gewijzigd
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 22 november 2018 om 07:11
Zou het je echt wat uitmaken of het van een dealer komt of van een dokter als het mogelijk verlichting geeft?
Zelfde spul met misschien goede uitkomst.
Ben je er wel nieuwsgierig naar?
donderdag 22 november 2018 om 08:58
Ja, ik ben er wel nieuwsgierig naar en het maakt zeker uit waar het vandaan komt. Je weet niet wat je van een dealer koopt, de dosering is totaal anders en ik ben als de dood dat ik ga hallucineren of psychotisch word.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 22 november 2018 om 09:28
zaterdag 1 december 2018 om 06:20
zaterdag 1 december 2018 om 07:11
zaterdag 1 december 2018 om 13:56
Ja, helaas wel. Ik wil wel langer maar dat is niet volgens het protocol. Het ziekenhuis verschuilt zich nogal achter protocol, terwijl door de jaren heen gebleken is dat dat bij mij niet werkt. Ik hoop dat ik aan het eind van de week de psychiater kan overhalen om wat langer door te gaan. Dat heeft bij de eerste behandeling ook gewerkt uiteindelijk, maar daar moest ik wel heel veel moeite voor doen. Dus wie weet...
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 1 december 2018 om 15:24
Nouja, zo simpel is het natuurlijk niet. Stel dat Fayanna er paarsgestippeld uit komt nadat zij langer doorgegaan zijn en een aanklacht indient..
Niet dat ik tegen uitzonderingen op de regel ben, helemaal niet, zeker in zo’n uitzichtloze situatie, maar gewoon ‘een oogje toe knijpen’ zo werkt het niet.
.
zaterdag 1 december 2018 om 15:27
Als fayanna het risico wil lopen er paarsgestippelt uit te komen en dat zwart op wit kan dan heb je toch een soort overeenkomst.Anoniem262821034 schreef: ↑01-12-2018 15:24Nouja, zo simpel is het natuurlijk niet. Stel dat Fayanna er paarsgestippeld uit komt nadat zij langer doorgegaan zijn en een aanklacht indient..
Niet dat ik tegen uitzonderingen op de regel ben, helemaal niet, zeker in zo’n uitzichtloze situatie, maar gewoon ‘een oogje toe knijpen’ zo werkt het niet.
Er moet ruimte voor zijn in elk geval.
zaterdag 1 december 2018 om 15:32
Het is veel complexer natuurlijk, vast ook een geldkwestie. Ik bedoel alleen dat de behandelend artsen hier niet persé direct iets over te zeggen hebben.
Dat er ruimte moet zijn om hier samen over in conclaaf te gaan ben ik zeker met je eens, protocollen moeten er niet zijn om achter te verschuilen.
.
zaterdag 1 december 2018 om 16:12
Zeker niet als het een kwestie is van leven of dood..Anoniem262821034 schreef: ↑01-12-2018 15:32Het is veel complexer natuurlijk, vast ook een geldkwestie. Ik bedoel alleen dat de behandelend artsen hier niet persé direct iets over te zeggen hebben.
Dat er ruimte moet zijn om hier samen over in conclaaf te gaan ben ik zeker met je eens, protocollen moeten er niet zijn om achter te verschuilen.
zondag 2 december 2018 om 02:08
Ik denk dat het een combinatie is van geld, bureaucratie en zich wettelijk willen indekken voor het geval er iets misgaat als zij zich niet aan het protocol houden. In de optiek van de meeste mensen zal er juist iets misgaan als ze zich er wel aan houden: grote kans dat ik doodga. Maar ik heb al vaak ondervonden in de ggz dat protocol belangrijker is dan individu.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 2 december 2018 om 07:41
