Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
maandag 4 november 2019 om 21:12
Hey Fayanna,
Ik moest weer aan je denken.
Over hoe oneerlijk alles verdeeld is in deze wereld.
En hoe krom er soms met 2 maten word gemeten.
Vandaag was ik bij de huisarts, om mijn euthanasie wensen vast te leggen, nu het 'nog kan'. Kwamen in een mooi, diep gesprek, over de zin van het leven, en de invloed van je eigen normen en waarden.
Toen sprak mijn huisarts over hoe lastig hij het zelf vind om bewust iemands leven te beëindigen, maar ook dat hij het makkelijker vind om met iemand met een 'lichamelijke ziekte', als met psychische klachten. Ik vond het lastig, omdat hij zo duidelijk aangaf met 2 maten te meten, en ik denk dat jou lijden zo erg is, dat ik het je gun dat mensen er zoveel makkelijker mee om kunnen gaan.
Wat een strijd lever je, en heb je moeten leveren Fayanna, hoop dat het iets beter met je gaat, als het gevoel dat ik erover heb.
Ik denk aan je!
Een knuffel voor iedereen die het kan gebruiken
Ik moest weer aan je denken.
Over hoe oneerlijk alles verdeeld is in deze wereld.
En hoe krom er soms met 2 maten word gemeten.
Vandaag was ik bij de huisarts, om mijn euthanasie wensen vast te leggen, nu het 'nog kan'. Kwamen in een mooi, diep gesprek, over de zin van het leven, en de invloed van je eigen normen en waarden.
Toen sprak mijn huisarts over hoe lastig hij het zelf vind om bewust iemands leven te beëindigen, maar ook dat hij het makkelijker vind om met iemand met een 'lichamelijke ziekte', als met psychische klachten. Ik vond het lastig, omdat hij zo duidelijk aangaf met 2 maten te meten, en ik denk dat jou lijden zo erg is, dat ik het je gun dat mensen er zoveel makkelijker mee om kunnen gaan.
Wat een strijd lever je, en heb je moeten leveren Fayanna, hoop dat het iets beter met je gaat, als het gevoel dat ik erover heb.
Ik denk aan je!
Een knuffel voor iedereen die het kan gebruiken
maandag 25 november 2019 om 19:23
Hoi Fayanna,
Ik hoop dat het wat beter met je gaat inmiddels.
Jij komt echt over als een sterk mens en totaal niet als iemand die lui is en ongemotiveerd om te werken aan je problemen.
Je stond ook weer open voor therapie en eventueel EMDR, weet je inmiddels al wanneer je terecht kan? Mijn oom is jarenlang heel ernstig depressief geweest en sinds hij EMDR heeft gehad zit hij stukken beter in zijn vel. Het is je gegund!
Ik hoop dat het wat beter met je gaat inmiddels.
Jij komt echt over als een sterk mens en totaal niet als iemand die lui is en ongemotiveerd om te werken aan je problemen.
Je stond ook weer open voor therapie en eventueel EMDR, weet je inmiddels al wanneer je terecht kan? Mijn oom is jarenlang heel ernstig depressief geweest en sinds hij EMDR heeft gehad zit hij stukken beter in zijn vel. Het is je gegund!
donderdag 28 november 2019 om 22:50
Lieve Fayanna,
ik hoop zo dat het okay met je is, want heb nu al zolang niets meer van je gelezen, dat het soms wel eens door mn hoofd schiet. Zal je nu al de keuze hebben gemaakt om je rust te vinden. Hoop in ieder geval dat je wat rust heb in je hoofd, waar je ook bent, want lieve Fayanna, je bent het waard.
Ik denk aan je
donderdag 28 november 2019 om 23:35
Jij stelt de vraag die ik niet durfde te stellen. Ik hoop in ieder geval rust, op welke manier dan ook. Lieve Fayanna, ook ik denk aan je.Utakar schreef: ↑28-11-2019 22:50
Lieve Fayanna,
ik hoop zo dat het okay met je is, want heb nu al zolang niets meer van je gelezen, dat het soms wel eens door mn hoofd schiet. Zal je nu al de keuze hebben gemaakt om je rust te vinden. Hoop in ieder geval dat je wat rust heb in je hoofd, waar je ook bent, want lieve Fayanna, je bent het waard.
Ik denk aan je
Zodat je weet dat er nog mensen aan je denken.
Fayanna
