Psyche
alle pijlers
Fysiek krakkemikkig door/naast psychische klachten
zondag 3 november 2019 om 17:35
Ben in therapie bij een psychotherapeut, inmiddels bijna 1,5 jaar. Dat kost natuurlijk veel energie, dat kan ik bedenken. Maar daarnaast ben ik fysiek zo krakkemikkig!
Zó ontzettend moe, weinig energie, vaak een "mistig" hoofd, hoofdpijn, darmen die in de war zijn, benauwd gevoel...
Bij de huisarts is uitgesloten dat er fysiek echt iets aan de hand is (wat ik soms nog moeilijk kan blijven geloven, maar dat is deel van de problematiek).
Het is gewoon zo rot dat je problemen steeds meer uitgeplozen worden bij therapie, waardoor er in je hoofd weer wat ruimte komt om iets anders te doen/te denken, maar dat ik er echt werkelijk de fut vaak niet voor vind. Dat ligt niet aan schoppen onder m'n kont, die geef ik genoeg per dag (mag juist wel wat minder kritisch op mezelf worden).
En als ik dan wel iets ga doen, dan zijn de dagen erna echt helemaal flut. Je moet zó plannen/afwegen wat je gaat doen.
Eigenlijk denk ik dat ik het gewoon fijn zou vinden om hier met anderen over te schrijven, misschien tips te geven, elkaar op te peppen of juist te zeggen dat het oké is, herkenning...
Ik vind die herkenning zo weinig om me heen, waardoor ik toch steeds denk dat ik het beter anders kan aanpakken ofzo, dat het heel abnormaal is.
Zó ontzettend moe, weinig energie, vaak een "mistig" hoofd, hoofdpijn, darmen die in de war zijn, benauwd gevoel...
Bij de huisarts is uitgesloten dat er fysiek echt iets aan de hand is (wat ik soms nog moeilijk kan blijven geloven, maar dat is deel van de problematiek).
Het is gewoon zo rot dat je problemen steeds meer uitgeplozen worden bij therapie, waardoor er in je hoofd weer wat ruimte komt om iets anders te doen/te denken, maar dat ik er echt werkelijk de fut vaak niet voor vind. Dat ligt niet aan schoppen onder m'n kont, die geef ik genoeg per dag (mag juist wel wat minder kritisch op mezelf worden).
En als ik dan wel iets ga doen, dan zijn de dagen erna echt helemaal flut. Je moet zó plannen/afwegen wat je gaat doen.
Eigenlijk denk ik dat ik het gewoon fijn zou vinden om hier met anderen over te schrijven, misschien tips te geven, elkaar op te peppen of juist te zeggen dat het oké is, herkenning...
Ik vind die herkenning zo weinig om me heen, waardoor ik toch steeds denk dat ik het beter anders kan aanpakken ofzo, dat het heel abnormaal is.
sammie500 wijzigde dit bericht op 03-11-2019 17:38
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
5.17% gewijzigd
zondag 3 november 2019 om 17:42
Ja hoor, sinds mijn depressie ben ik ook krakkemikkig, futloos, pijnlijk lijf, vaak vermoeid zonder aanwijsbare redenen.
Het is ook niet zo vreemd, want de psychische gesteldheid heeft nu eenmaal veel invloed op het lichaam. Kijk maar naar het verschil tussen mensen die het naar hun zin hebben en mensen die verdrietig zijn, de één loopt rechtop met een heldere blik in de ogen en een open gezicht en de ander loopt enigszins krom met gebogen hoofd en met de ogen naar de grond gericht volledig afgesloten van de wereld.
Het is ook niet zo vreemd, want de psychische gesteldheid heeft nu eenmaal veel invloed op het lichaam. Kijk maar naar het verschil tussen mensen die het naar hun zin hebben en mensen die verdrietig zijn, de één loopt rechtop met een heldere blik in de ogen en een open gezicht en de ander loopt enigszins krom met gebogen hoofd en met de ogen naar de grond gericht volledig afgesloten van de wereld.
zondag 3 november 2019 om 17:45
Hoe groot die eerste drempel ook lijkt:
ga bewegen
(bij voorkeur buiten)
https://www.bewegenvoorjebrein.nl/
sport jezelf geestelijk gezond
ga bewegen
(bij voorkeur buiten)
https://www.bewegenvoorjebrein.nl/
sport jezelf geestelijk gezond
zondag 3 november 2019 om 17:55
Klopt Cateautje, dat is wel een goede vergelijking.
Wat zijn dingen die jij doet, die wel lukken? En kan jij het "er gewoon laten zijn"? Ik denk dat ik er ook nog wel tegen vecht
Dat klopt zeker lilalinda! Ik móet van mezelf iedere dag in ieder geval 25 minuten wandelen, al is het maar sjokkend. Dat lukt ook eigenlijk wel, en soms ook echt wel lekker een uur met redelijk tempo. Vind het ook heerlijk om buiten te zijn.
Heb jij ervaring met bewegen/sporten als je je zo voelt? Soms denk ik, zal ik iets van running therapie gaan doen. Maar denk dat dat nu nog teveel inspanning is??
Wat zijn dingen die jij doet, die wel lukken? En kan jij het "er gewoon laten zijn"? Ik denk dat ik er ook nog wel tegen vecht
Dat klopt zeker lilalinda! Ik móet van mezelf iedere dag in ieder geval 25 minuten wandelen, al is het maar sjokkend. Dat lukt ook eigenlijk wel, en soms ook echt wel lekker een uur met redelijk tempo. Vind het ook heerlijk om buiten te zijn.
Heb jij ervaring met bewegen/sporten als je je zo voelt? Soms denk ik, zal ik iets van running therapie gaan doen. Maar denk dat dat nu nog teveel inspanning is??
zondag 3 november 2019 om 18:01
lilalinda schreef: ↑03-11-2019 17:45Hoe groot die eerste drempel ook lijkt:
ga bewegen
(bij voorkeur buiten)
https://www.bewegenvoorjebrein.nl/
sport jezelf geestelijk gezond
Ik kan eigenlijk niet echt meepraten want nooit depressief geweest, maar ik geloof inderdaad wel in de helende werking van bewegen.
Ook mensen die niet met echte depressie of psychische klachten te maken hebben kunnen soms somberen of akelige dingen meemaken. Ikzelf knap echt op als ik ben wezen sporten. De beweging zelf, puur het fysiek bezig zijn plus de omgang met groepsgenoten is voor mij erg goed voor mijn geestelijke toestand.
Gewoon in de buitenlucht wandelen kan ook al goed zijn. Zin of geen zin. Regen of mooi weer.
Niet gaan zitten maar iets gaan doen.
zondag 3 november 2019 om 18:02
sammie500 schreef: ↑03-11-2019 17:55Klopt Cateautje, dat is wel een goede vergelijking.
Wat zijn dingen die jij doet, die wel lukken? En kan jij het "er gewoon laten zijn"? Ik denk dat ik er ook nog wel tegen vecht
Dat klopt zeker lilalinda! Ik móet van mezelf iedere dag in ieder geval 25 minuten wandelen, al is het maar sjokkend. Dat lukt ook eigenlijk wel, en soms ook echt wel lekker een uur met redelijk tempo. Vind het ook heerlijk om buiten te zijn.
Heb jij ervaring met bewegen/sporten als je je zo voelt? Soms denk ik, zal ik iets van running therapie gaan doen. Maar denk dat dat nu nog teveel inspanning is??
Ik denk dat je met buiten wandelen al heel goed bezig bent.
zondag 3 november 2019 om 18:06
Nee, ik kan het er niet gewoon laten zijn. De depressie op zich is al een tijdje weg, maar het wederom opstarten van mijn dagelijks leven gaat heel moeizaam en daar baal ik van als een stekker. Ik heb altijd een soort oempf gehad, dat zei ik tegen mezelf kom op, niet zeiken, nu doen en dan deed ik het, maar die oempf kan ik op één of andere manier niet oproepen. Ik weet wel hoe dat komt hoor en er wordt aan gewerkt, maar desalniettemin erger ik me er toch aan, alsof er een stukje van mezelf is gewist.sammie500 schreef: ↑03-11-2019 17:55Klopt Cateautje, dat is wel een goede vergelijking.
Wat zijn dingen die jij doet, die wel lukken? En kan jij het "er gewoon laten zijn"? Ik denk dat ik er ook nog wel tegen vecht
Dat klopt zeker lilalinda! Ik móet van mezelf iedere dag in ieder geval 25 minuten wandelen, al is het maar sjokkend. Dat lukt ook eigenlijk wel, en soms ook echt wel lekker een uur met redelijk tempo. Vind het ook heerlijk om buiten te zijn.
Heb jij ervaring met bewegen/sporten als je je zo voelt? Soms denk ik, zal ik iets van running therapie gaan doen. Maar denk dat dat nu nog teveel inspanning is??
zondag 3 november 2019 om 18:08
Bedankt herfstappeltaart 
ook fijn om te lezen.
Heb alleen zelf het gevoel dat het niet verandert/verbetert. Maar misschien kan dat ook niet zolang die therapie nog behoorlijk heftig is. Vind ik zo lastig in te schatten.
En ik vind het ook zo weinig, soms is dat het enige echt actieve dat ik doe op een dag.
ook fijn om te lezen.Heb alleen zelf het gevoel dat het niet verandert/verbetert. Maar misschien kan dat ook niet zolang die therapie nog behoorlijk heftig is. Vind ik zo lastig in te schatten.
En ik vind het ook zo weinig, soms is dat het enige echt actieve dat ik doe op een dag.
zondag 3 november 2019 om 18:10
sammie500 schreef: ↑03-11-2019 18:08Bedankt herfstappeltaart
Heb alleen zelf het gevoel dat het niet verandert/verbetert. Maar misschien kan dat ook niet zolang die therapie nog behoorlijk heftig is. Vind ik zo lastig in te schatten.
En ik vind het ook zo weinig, soms is dat het enige echt actieve dat ik doe op een dag.
Ik kan er verder weinig nuttigs aan toevoegen, maar hoop dat het beter met je zal gaan.
zondag 3 november 2019 om 18:11
zondag 3 november 2019 om 18:12
Misschien een vast ritme inbouwen? Zo van: om 10 uur ga ik een blokje om en gelijk even wat boodschappen doen. En dan ook gáán om 10 uur. Of: om 2 uur ga ik mijn bed verschonen en de slaapkamer even stoffen en stofzuigen. En dat dan ook dóen om 2 uur. Niet denken "ik heb geen zin en het komt me niet uit en ik wil liever op de bank blijven hangen", maar met jezelf die afspraken maken en ze ook houden. En achteraf met een kop koffie of thee op bank en je fijn voelen omdát je die afspraak met jezelf hebt gehouden.Cateautje schreef: ↑03-11-2019 18:06Nee, ik kan het er niet gewoon laten zijn. De depressie op zich is al een tijdje weg, maar het wederom opstarten van mijn dagelijks leven gaat heel moeizaam en daar baal ik van als een stekker. Ik heb altijd een soort oempf gehad, dat zei ik tegen mezelf kom op, niet zeiken, nu doen en dan deed ik het, maar die oempf kan ik op één of andere manier niet oproepen. Ik weet wel hoe dat komt hoor en er wordt aan gewerkt, maar desalniettemin erger ik me er toch aan, alsof er een stukje van mezelf is gewist.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 3 november 2019 om 18:16
pejeka schreef: ↑03-11-2019 18:12Misschien een vast ritme inbouwen? Zo van: om 10 uur ga ik een blokje om en gelijk even wat boodschappen doen. En dan ook gáán om 10 uur. Of: om 2 uur ga ik mijn bed verschonen en de slaapkamer even stoffen en stofzuigen. En dat dan ook dóen om 2 uur. Niet denken "ik heb geen zin en het komt me niet uit en ik wil liever op de bank blijven hangen", maar met jezelf die afspraken maken en ze ook houden. En achteraf met een kop koffie of thee op bank en je fijn voelen omdát je die afspraak met jezelf hebt gehouden.
Ja goede tips. Dat is echt voor iedereen goed, ook als je geen echte klachten hebt.
Ik snap overigens wel dat dat voor sommige mensen makkelijker gezegd dan gedaan is......
zondag 3 november 2019 om 18:20
Ja, zo heb ik er altijd in gestaan, maar zoals ik al aangaf, die oempf is weg.pejeka schreef: ↑03-11-2019 18:12Misschien een vast ritme inbouwen? Zo van: om 10 uur ga ik een blokje om en gelijk even wat boodschappen doen. En dan ook gáán om 10 uur. Of: om 2 uur ga ik mijn bed verschonen en de slaapkamer even stoffen en stofzuigen. En dat dan ook dóen om 2 uur. Niet denken "ik heb geen zin en het komt me niet uit en ik wil liever op de bank blijven hangen", maar met jezelf die afspraken maken en ze ook houden. En achteraf met een kop koffie of thee op bank en je fijn voelen omdát je die afspraak met jezelf hebt gehouden.
zondag 3 november 2019 om 18:23
Dit stukje is erg herkenbaar uit vroegere jaren, voor 2012.
Zó ontzettend moe, weinig energie, vaak een "mistig" hoofd, hoofdpijn, darmen die in de war zijn, benauwd gevoel...
Ik was mede hierdoor erg down. Volgens huisarts fysiek niets aan de hand. Daarna psycholoog, bijna een jaar wat niets hielp.
Daarna toch doorverwijzing op mijn aandringen bij huisarts. De neuroloog dacht aan MS.
Uiteindelijk ontdekt dat ik Addison Biermer heb en geen of nauwelijks vitamine B12 kan opnemen. Wat dus alle klachten veroorzaakte. Dit was bij de simpele bloedonderzoeken bij huisarts niet ontdekt aangezien ik multivitame slikte en daarmee de B12 vals hoog was terwijl mijn lijf er niets mee deed.
Zelfs mijn huisarts wist niet dat dat zo werkte. Veel huisartsen niet trouwens.
Moraal van mijn verhaal is, als je toch denkt dat er 'iets' niet klopt.. Vraag om een verwijzing naar een specialist. Want je kent je lijf het best.
Zó ontzettend moe, weinig energie, vaak een "mistig" hoofd, hoofdpijn, darmen die in de war zijn, benauwd gevoel...
Ik was mede hierdoor erg down. Volgens huisarts fysiek niets aan de hand. Daarna psycholoog, bijna een jaar wat niets hielp.
Daarna toch doorverwijzing op mijn aandringen bij huisarts. De neuroloog dacht aan MS.
Uiteindelijk ontdekt dat ik Addison Biermer heb en geen of nauwelijks vitamine B12 kan opnemen. Wat dus alle klachten veroorzaakte. Dit was bij de simpele bloedonderzoeken bij huisarts niet ontdekt aangezien ik multivitame slikte en daarmee de B12 vals hoog was terwijl mijn lijf er niets mee deed.
Zelfs mijn huisarts wist niet dat dat zo werkte. Veel huisartsen niet trouwens.
Moraal van mijn verhaal is, als je toch denkt dat er 'iets' niet klopt.. Vraag om een verwijzing naar een specialist. Want je kent je lijf het best.
zondag 3 november 2019 om 18:25
Je fysieke klachten, en het niet geloven dat er een fysiek probleem is zijn voor mij herkenbaar. Pas toen ik echt zelf 100% ervan overtuigd was dat er fysiek niets mis was maar mijn klachten echt een psychische achtergrond had ging het beter. Je lichaam kan hele rare dingen doen, ik had mijzelf er op een gegeven moment zo van overtuigd dat ik ernstig ziek was dat ik allerlei “echte” klachten had. Continue koorts, lage hartslag, darmen die compleet overstuur waren, buikpijn, ontregelde menstruatie, hartkloppingen, rare bloedwaardes. Uiteindelijk een aantal fijne gesprekken met de praktijkondersteuner gehad. Hij gaf me een aantal hele praktische tips en adviezen.
Waar ik het meeste aan had was gewoon eens te proberen om aan te nemen dat mijn klachten geen lichamelijke oorzaak hadden. Als ik voelde dat mijn hart over sloeg niet direct daarop focussen en denken dat ik dood ga. Maar even rustig ademhalen en tegen mijzelf zeggen dat er niets aan de hand is en het zo vanzelf over gaat. Als je dan een keer merkt dat de klachten vanzelf weg gaan dan kan je daar de volgende keer weer moed uit putten.
Ik kan me voorstellen dat steeds therapie je uit put. Houd voor ogen waar je het voor doet, en bespreek dit ook vooral met je behandelaar. Dit soort klachten zijn normaal wanneer je therapie volgt. Maar het moet niet de overhand krijgen.
Waar ik het meeste aan had was gewoon eens te proberen om aan te nemen dat mijn klachten geen lichamelijke oorzaak hadden. Als ik voelde dat mijn hart over sloeg niet direct daarop focussen en denken dat ik dood ga. Maar even rustig ademhalen en tegen mijzelf zeggen dat er niets aan de hand is en het zo vanzelf over gaat. Als je dan een keer merkt dat de klachten vanzelf weg gaan dan kan je daar de volgende keer weer moed uit putten.
Ik kan me voorstellen dat steeds therapie je uit put. Houd voor ogen waar je het voor doet, en bespreek dit ook vooral met je behandelaar. Dit soort klachten zijn normaal wanneer je therapie volgt. Maar het moet niet de overhand krijgen.
zondag 3 november 2019 om 18:26
Die komt niet vanzelf terug, die moet je zelf terughalen. Dus op de bank gaan zitten wachten tot Oempf op de deur klopt, gaat hem niet worden, denk ik dan. Vandaar mijn tip. Dan is de klok maar even je Oempf. Want je hebt met jezelf afgesproken dat je op een bepaalde tijd iets zou gaan doen. En dat dan ook doen. En dan na afloop je lekker voelen dát je het gedaan hebt en dat het gelukt is. Hoef je niet je hele dag vol te plannen, maar 2 of 3 kleine dingetjes bijvoorbeeld. En je daar ook aan houden. En lekker trots op jezelf zijn als dat aan het einde van de dag is gelukt. Je moet ergens beginnen toch?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 3 november 2019 om 18:36
Je hele post is gebaseerd op aannames waar geen hol van klopt. Ik laat het liever hierbij.pejeka schreef: ↑03-11-2019 18:26Die komt niet vanzelf terug, die moet je zelf terughalen. Dus op de bank gaan zitten wachten tot Oempf op de deur klopt, gaat hem niet worden, denk ik dan. Vandaar mijn tip. Dan is de klok maar even je Oempf. Want je hebt met jezelf afgesproken dat je op een bepaalde tijd iets zou gaan doen. En dat dan ook doen. En dan na afloop je lekker voelen dát je het gedaan hebt en dat het gelukt is. Hoef je niet je hele dag vol te plannen, maar 2 of 3 kleine dingetjes bijvoorbeeld. En je daar ook aan houden. En lekker trots op jezelf zijn als dat aan het einde van de dag is gelukt. Je moet ergens beginnen toch?
zondag 3 november 2019 om 18:40
Mijn excuses. Het was goed bedoeld en geuit in de wetenschap dat er mensen zijn waarbij het wél werkt. Dus geen enkele reden om zo lelijk te doen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 3 november 2019 om 18:42
Ik doe lelijk omdat je jezelf op blijft dringen, iets waar je nogal een handje van hebt. Soms Pejeka, kan je dat maar beter even niet doen.
zondag 3 november 2019 om 18:46
Maar mensen die met psychische problemen kampen, bv. een depressie, of die bv. in een zware therapie zijn, daar is toch meer mee aan de hand dan een gebrek aan ruggengraat, of wilskracht, ofzo?pejeka schreef: ↑03-11-2019 18:26Die komt niet vanzelf terug, die moet je zelf terughalen. Dus op de bank gaan zitten wachten tot Oempf op de deur klopt, gaat hem niet worden, denk ik dan. Vandaar mijn tip. Dan is de klok maar even je Oempf. Want je hebt met jezelf afgesproken dat je op een bepaalde tijd iets zou gaan doen. En dat dan ook doen. En dan na afloop je lekker voelen dát je het gedaan hebt en dat het gelukt is. Hoef je niet je hele dag vol te plannen, maar 2 of 3 kleine dingetjes bijvoorbeeld. En je daar ook aan houden. En lekker trots op jezelf zijn als dat aan het einde van de dag is gelukt. Je moet ergens beginnen toch?
Ik vind jouw post meer passen bij iemand die lui op de bank hangt met een zak chips en daardoor een beetje in een dalletje zit. Die moet zich zelf gewoon ‘s flink aanpakken en dan helpen dingen zoals jij ze omschrijft volgens mij heel goed. Afspraken met jezelf maken bv.
Maar iemand die kampt met trauma’s, psychische problemen, een depressie, dat is toch heel andere koek? Die kunnen daar toch met wilskracht niet opeens een andere draai aangeven? Die zadel je misschien wel met een veel groter probleem op door net te doen alsof ze, huphup, zichzelf alleen maar eventjes een schop onder hun kont moeten geven.
Ik ben zelf jaren terug in die valkuil gestapt. Ik leed erg onder mijn vervelende jeugd. Mijn hele lijf deed pijn. En ik maar sporten, want ‘daar knapte je zo goed van op’. Nou, ik lag ‘s nachts van de pijn te huilen in bed. Volgens de mensen die ik toen om me heen had moest ik gewoon wat meer mijn best doen en ‘s heel wat vaker naar de sportschool komen. Tja. Pas na flink wat therapie zijn mijn lichamelijke klachten wat afgenomen. Al word ik nooit een fitte mevrouw. Hoeft ook niet gelukkig.
zondag 3 november 2019 om 18:50
Wat een interessante site. Ik heb em opgeslagen.lilalinda schreef: ↑03-11-2019 17:45Hoe groot die eerste drempel ook lijkt:
ga bewegen
(bij voorkeur buiten)
https://www.bewegenvoorjebrein.nl/
sport jezelf geestelijk gezond
zondag 3 november 2019 om 18:50
Ik heb je geen ongevraagde postjes gestuurd, jij reageerde op een postje van mij, en ik reageerde terug. Geen kwestie van me "aan je opdringen". Ik geloof dus niet dat ik je ongewenst en ongevraagd heb benaderd. Indien jij geen reacties van anderen wilt op bepaalde zaken, is het misschien handiger die zaken ook niet ter sprake te brengen op een openbaar forum, waarop je nu eenmaal kan verwachten dat er een uitwisseling van meningen ontstaat.
Maar nogmaals, er was geen enkele intentie jou of wie dan ook te kwetsen of te belagen, en ik zie dus geen enkele reden beledigd of in de wiek geschoten te zijn.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 3 november 2019 om 18:57
Ja dat heb je wel! Jij reageerde op een post van mij over iets waar je de ballen verstand van hebt.pejeka schreef: ↑03-11-2019 18:50Ik heb je geen ongevraagde postjes gestuurd, jij reageerde op een postje van mij, en ik reageerde terug. Geen kwestie van me "aan je opdringen". Ik geloof dus niet dat ik je ongewenst en ongevraagd heb benaderd. Indien jij geen reacties van anderen wilt op bepaalde zaken, is het misschien handiger die zaken ook niet ter sprake te brengen op een openbaar forum, waarop je nu eenmaal kan verwachten dat er een uitwisseling van meningen ontstaat.
Maar nogmaals, er was geen enkele intentie jou of wie dan ook te kwetsen of te belagen, en ik zie dus geen enkele reden beledigd of in de wiek geschoten te zijn.
Ten tweede moet je voor jezelf de wijsheid op kunnen brengen dat er zaken zijn waar je dus niet over mee kunt praten.
Ten derde is dit geen topic waar je meningen in kwijt kunt, we hebben het hier niet over de vraag op welke politieke partij te stemmen.
En ten laatste, de enige die zich hier echt in de wiek geschoten voelt, dat ben jij, ik heb je alleen aangegeven dat ik het erbij laat en nu ga je verdorie nog door.
De weg naar de hel is geplaveid met goede intenties.
