Psyche
alle pijlers
gevoel van leegte
zondag 28 juni 2009 om 16:41
Hallo,
Ik wilde al een tijdje dit onderwerp starten maar ik weet niet of ik de woorden ervoor kan vinden. Ik heb last van groot gevoel van leegte en gemis, dat het soms bijna fysiek pijn doet. Ik vraag me af of andere mensen dit ook hebben en hoe zij hiermee omgaan.
Ik weet niet goed waar het bij mij vandaan komt. Ik ben al een tijd in therapie, en volgens de therapeut ligt het aan vroeger, een gemis aan onvoorwaardelijke ouderliefde. Maar goed, daar kan ik niet zo veel mee eigenlijk. Ik wil vooral weten hoe ik dit rotte gevoel niet meer hoef te voelen. Nu probeer ik er vooral voor weg te lopen door heel hard te werken, maar daar wordt ik vervolgens weer oververmoeid van...
Hebben mensen tips hoe zij hiermee omgaan? Wat doen jullie als een pijnlijk gevoel van leegte de kop op steekt?
Ik wilde al een tijdje dit onderwerp starten maar ik weet niet of ik de woorden ervoor kan vinden. Ik heb last van groot gevoel van leegte en gemis, dat het soms bijna fysiek pijn doet. Ik vraag me af of andere mensen dit ook hebben en hoe zij hiermee omgaan.
Ik weet niet goed waar het bij mij vandaan komt. Ik ben al een tijd in therapie, en volgens de therapeut ligt het aan vroeger, een gemis aan onvoorwaardelijke ouderliefde. Maar goed, daar kan ik niet zo veel mee eigenlijk. Ik wil vooral weten hoe ik dit rotte gevoel niet meer hoef te voelen. Nu probeer ik er vooral voor weg te lopen door heel hard te werken, maar daar wordt ik vervolgens weer oververmoeid van...
Hebben mensen tips hoe zij hiermee omgaan? Wat doen jullie als een pijnlijk gevoel van leegte de kop op steekt?
zondag 5 juli 2009 om 16:23
zondag 5 juli 2009 om 16:34
zondag 5 juli 2009 om 16:34
newstylista, volgens mij moet je eens af van het idee dat alles bij anderen helemaal perfect is. Vrijwel niemand is gezegend met EN een goede gezondheid, EN genoeg geld, EN een fijne familie, EN een leuke relatie, EN gelukkige, gezonde kinderen, EN een lading geweldig leuke vrienden, EN een leuke baan. Iedereen heeft wel dingen die hij mist.
En dan kun je wel besluiten dat jij nooit zo van een zonnige dag kunt genieten als een pril stel dat nu dolverliefd in de branding ligt, maar vrijwel niemand zal vandaag zoveel van deze dag genieten als zo'n stel! Die hebben even een topmoment in hun leven, maar verder zijn er zoveel mensen met een uitgeblust huwelijk die nu in de tuin aan het barbecuen zijn, mensen met zorgen om een ziek familielid, mensen met de balen van hun vervelende baan, mensen van wie de relatie net uit is, mensen die het niet lukt om zwanger te worden. Al die mensen maken er op hun manier het beste van.
Als je pas gaat genieten op het moment dat je alles hebt wat je nu mist, ontzeg je jezelf heel veel! Je hebt er echt meer aan als je besluit: "dat ik die dingen mis is al erg genoeg, dus ik ga het nu enorm leuk voor mezelf maken als compensatie".
Weet je, ik moest ook alleen op pad vandaag. Ik heb vandaag nog geen mens gesproken. Ja, een fietser, die ik tegenkwam toen ik in m'n eentje aan het skaten was en die ik wat water aanbood omdat hij er zo dorstig uitzag. En met de vrouw van de ijscokraam heb ik de woorden "twee bolletjes graag, een chocolade, een citroen" gewisseld. That's it! En ik heb een prima dag, want het is mooi weer, de laatste zonnige dag van deze week waarschijnlijk, en ik wil daar van genieten. No way dat ik met zulk mooi weer thuis ga zitten sippen omdat andere mensen andere dingen te doen hebben.
Kom op joh, ga eens voor jezelf zorgen! Zorg eens voor jezelf als was je dat kleine kind dat zoveel heeft gemist in zijn jeugd. Geef dat kind een lekker ijsje en een wandeling in de zon. Het kan nog, de zon is voorlopig nog niet onder. Ik wens je een mooie wandeling .
En dan kun je wel besluiten dat jij nooit zo van een zonnige dag kunt genieten als een pril stel dat nu dolverliefd in de branding ligt, maar vrijwel niemand zal vandaag zoveel van deze dag genieten als zo'n stel! Die hebben even een topmoment in hun leven, maar verder zijn er zoveel mensen met een uitgeblust huwelijk die nu in de tuin aan het barbecuen zijn, mensen met zorgen om een ziek familielid, mensen met de balen van hun vervelende baan, mensen van wie de relatie net uit is, mensen die het niet lukt om zwanger te worden. Al die mensen maken er op hun manier het beste van.
Als je pas gaat genieten op het moment dat je alles hebt wat je nu mist, ontzeg je jezelf heel veel! Je hebt er echt meer aan als je besluit: "dat ik die dingen mis is al erg genoeg, dus ik ga het nu enorm leuk voor mezelf maken als compensatie".
Weet je, ik moest ook alleen op pad vandaag. Ik heb vandaag nog geen mens gesproken. Ja, een fietser, die ik tegenkwam toen ik in m'n eentje aan het skaten was en die ik wat water aanbood omdat hij er zo dorstig uitzag. En met de vrouw van de ijscokraam heb ik de woorden "twee bolletjes graag, een chocolade, een citroen" gewisseld. That's it! En ik heb een prima dag, want het is mooi weer, de laatste zonnige dag van deze week waarschijnlijk, en ik wil daar van genieten. No way dat ik met zulk mooi weer thuis ga zitten sippen omdat andere mensen andere dingen te doen hebben.
Kom op joh, ga eens voor jezelf zorgen! Zorg eens voor jezelf als was je dat kleine kind dat zoveel heeft gemist in zijn jeugd. Geef dat kind een lekker ijsje en een wandeling in de zon. Het kan nog, de zon is voorlopig nog niet onder. Ik wens je een mooie wandeling .
zondag 5 juli 2009 om 16:39
Ik heb trouwens soms ook wel zo'n dag dat ik echt even enorm baal dat je er zo vaak alleen voor staat. Dat is ook wel normaal, en soms kun je je wel even zo'n dag gunnen. Gewoon een baaldag, fuck dat mooie weer, ik blijf lekker op de bank hangen.
Mag ook best. Maar laat dat niet teveel dagen worden, want dan zak je weg in een spiraal (ik tenminste wel).
En weet je, als ik zo in m'n eentje aan het skaten ben op het fietspad hier buiten de stad, dan kom ik massa's mensen tegen die in hun eentje op pad zijn. Wandelaars, fietsers, skaters, vissers. Vaak in groepjes, maar ook evenzovaak gewoon alleen. Echt! Dus voel je niet ongemakkelijk dat je alleen op pad gaat, je bent in gezelschap van vele anderen.
Mag ook best. Maar laat dat niet teveel dagen worden, want dan zak je weg in een spiraal (ik tenminste wel).
En weet je, als ik zo in m'n eentje aan het skaten ben op het fietspad hier buiten de stad, dan kom ik massa's mensen tegen die in hun eentje op pad zijn. Wandelaars, fietsers, skaters, vissers. Vaak in groepjes, maar ook evenzovaak gewoon alleen. Echt! Dus voel je niet ongemakkelijk dat je alleen op pad gaat, je bent in gezelschap van vele anderen.
zondag 5 juli 2009 om 16:41
ik snap je woorden wel emmeke, en ik ben blij dat het jou lukt jezelf een 'schop onder de kont' te geven en in je eentje lekker te genieten van de zon.
maar als je een depressie hebt, of borderline in het geval van newstylista (toch?) dan LUKT dat gewoon niet, ook al zou je dat echt willen, het GAAT gewoon niet, en dat maakt juist zo wanhopig. Dat denk ik tenminste, ik heb geen depressie of borderline maar ik weet wel uit mijn depressieve periodes dat het mij toen ook niet lukte om van het leven te genieten. ook al was het nog zo'n lekker weer, dan bleef ik toch het liefste onder de lakens liggen.
maar als je een depressie hebt, of borderline in het geval van newstylista (toch?) dan LUKT dat gewoon niet, ook al zou je dat echt willen, het GAAT gewoon niet, en dat maakt juist zo wanhopig. Dat denk ik tenminste, ik heb geen depressie of borderline maar ik weet wel uit mijn depressieve periodes dat het mij toen ook niet lukte om van het leven te genieten. ook al was het nog zo'n lekker weer, dan bleef ik toch het liefste onder de lakens liggen.
zondag 5 juli 2009 om 16:43
quote:kanarie79 schreef op 05 juli 2009 @ 16:34:
ik merk het, wat kan je voor jezelf doen om de dag door te komen? ik vind dit tijdstip, zo het eind van de middag, vaak het moeilijkste. als de avond weer begint gaat het meestal wel weer, dan kan je eten, televisie kijken en een glaasje wijn drinken! en dan kan je ook al weer bijna naar bed...ik heb geen idee, alles is even heel zwart nu.
ik merk het, wat kan je voor jezelf doen om de dag door te komen? ik vind dit tijdstip, zo het eind van de middag, vaak het moeilijkste. als de avond weer begint gaat het meestal wel weer, dan kan je eten, televisie kijken en een glaasje wijn drinken! en dan kan je ook al weer bijna naar bed...ik heb geen idee, alles is even heel zwart nu.
zondag 5 juli 2009 om 16:44
quote:Emmeke schreef op 05 juli 2009 @ 16:34:
newstylista, volgens mij moet je eens af van het idee dat alles bij anderen helemaal perfect is. Vrijwel niemand is gezegend met EN een goede gezondheid, EN genoeg geld, EN een fijne familie, EN een leuke relatie, EN gelukkige, gezonde kinderen, EN een lading geweldig leuke vrienden, EN een leuke baan. Iedereen heeft wel dingen die hij mist. er zijn echt wel mensen die dit alles hebben, volgens mij zitten er hier op het forum genoeg.
En dan kun je wel besluiten dat jij nooit zo van een zonnige dag kunt genieten als een pril stel dat nu dolverliefd in de branding ligt, maar vrijwel niemand zal vandaag zoveel van deze dag genieten als zo'n stel! Die hebben even een topmoment in hun leven, maar verder zijn er zoveel mensen met een uitgeblust huwelijk die nu in de tuin aan het barbecuen zijn, mensen met zorgen om een ziek familielid, mensen met de balen van hun vervelende baan, mensen van wie de relatie net uit is, mensen die het niet lukt om zwanger te worden. Al die mensen maken er op hun manier het beste van.
Als je pas gaat genieten op het moment dat je alles hebt wat je nu mist, ontzeg je jezelf heel veel! Je hebt er echt meer aan als je besluit: "dat ik die dingen mis is al erg genoeg, dus ik ga het nu enorm leuk voor mezelf maken als compensatie".
Weet je, ik moest ook alleen op pad vandaag. Ik heb vandaag nog geen mens gesproken. Ja, een fietser, die ik tegenkwam toen ik in m'n eentje aan het skaten was en die ik wat water aanbood omdat hij er zo dorstig uitzag. En met de vrouw van de ijscokraam heb ik de woorden "twee bolletjes graag, een chocolade, een citroen" gewisseld. That's it! En ik heb een prima dag, want het is mooi weer, de laatste zonnige dag van deze week waarschijnlijk, en ik wil daar van genieten. No way dat ik met zulk mooi weer thuis ga zitten sippen omdat andere mensen andere dingen te doen hebben.
Kom op joh, ga eens voor jezelf zorgen! Zorg eens voor jezelf als was je dat kleine kind dat zoveel heeft gemist in zijn jeugd. Geef dat kind een lekker ijsje en een wandeling in de zon. Het kan nog, de zon is voorlopig nog niet onder. Ik wens je een mooie wandeling .ik doe al zoveel alleen en zo vaak, het is nu gewoon even te veel, ik heb geen zin om weer iets in mijn eentje te moeten ondernemen.
newstylista, volgens mij moet je eens af van het idee dat alles bij anderen helemaal perfect is. Vrijwel niemand is gezegend met EN een goede gezondheid, EN genoeg geld, EN een fijne familie, EN een leuke relatie, EN gelukkige, gezonde kinderen, EN een lading geweldig leuke vrienden, EN een leuke baan. Iedereen heeft wel dingen die hij mist. er zijn echt wel mensen die dit alles hebben, volgens mij zitten er hier op het forum genoeg.
En dan kun je wel besluiten dat jij nooit zo van een zonnige dag kunt genieten als een pril stel dat nu dolverliefd in de branding ligt, maar vrijwel niemand zal vandaag zoveel van deze dag genieten als zo'n stel! Die hebben even een topmoment in hun leven, maar verder zijn er zoveel mensen met een uitgeblust huwelijk die nu in de tuin aan het barbecuen zijn, mensen met zorgen om een ziek familielid, mensen met de balen van hun vervelende baan, mensen van wie de relatie net uit is, mensen die het niet lukt om zwanger te worden. Al die mensen maken er op hun manier het beste van.
Als je pas gaat genieten op het moment dat je alles hebt wat je nu mist, ontzeg je jezelf heel veel! Je hebt er echt meer aan als je besluit: "dat ik die dingen mis is al erg genoeg, dus ik ga het nu enorm leuk voor mezelf maken als compensatie".
Weet je, ik moest ook alleen op pad vandaag. Ik heb vandaag nog geen mens gesproken. Ja, een fietser, die ik tegenkwam toen ik in m'n eentje aan het skaten was en die ik wat water aanbood omdat hij er zo dorstig uitzag. En met de vrouw van de ijscokraam heb ik de woorden "twee bolletjes graag, een chocolade, een citroen" gewisseld. That's it! En ik heb een prima dag, want het is mooi weer, de laatste zonnige dag van deze week waarschijnlijk, en ik wil daar van genieten. No way dat ik met zulk mooi weer thuis ga zitten sippen omdat andere mensen andere dingen te doen hebben.
Kom op joh, ga eens voor jezelf zorgen! Zorg eens voor jezelf als was je dat kleine kind dat zoveel heeft gemist in zijn jeugd. Geef dat kind een lekker ijsje en een wandeling in de zon. Het kan nog, de zon is voorlopig nog niet onder. Ik wens je een mooie wandeling .ik doe al zoveel alleen en zo vaak, het is nu gewoon even te veel, ik heb geen zin om weer iets in mijn eentje te moeten ondernemen.
zondag 5 juli 2009 om 16:46
quote:kanarie79 schreef op 05 juli 2009 @ 16:41:
ik snap je woorden wel emmeke, en ik ben blij dat het jou lukt jezelf een 'schop onder de kont' te geven en in je eentje lekker te genieten van de zon.
maar als je een depressie hebt, of borderline in het geval van newstylista (toch?) dan LUKT dat gewoon niet, ook al zou je dat echt willen, het GAAT gewoon niet, en dat maakt juist zo wanhopig. Dat denk ik tenminste, ik heb geen depressie of borderline maar ik weet wel uit mijn depressieve periodes dat het mij toen ook niet lukte om van het leven te genieten. ook al was het nog zo'n lekker weer, dan bleef ik toch het liefste onder de lakens liggen.hoe weet je dat Kanarie? dat was eigenlijk niet de bedoeling dat je dat te weten zou komen, maar goed dat is het risico van hier op het forum schrijven. verder eens met je verhaal, het klopt precies, ik zou wel willen, maar het lukt gewoon echt niet.
ik snap je woorden wel emmeke, en ik ben blij dat het jou lukt jezelf een 'schop onder de kont' te geven en in je eentje lekker te genieten van de zon.
maar als je een depressie hebt, of borderline in het geval van newstylista (toch?) dan LUKT dat gewoon niet, ook al zou je dat echt willen, het GAAT gewoon niet, en dat maakt juist zo wanhopig. Dat denk ik tenminste, ik heb geen depressie of borderline maar ik weet wel uit mijn depressieve periodes dat het mij toen ook niet lukte om van het leven te genieten. ook al was het nog zo'n lekker weer, dan bleef ik toch het liefste onder de lakens liggen.hoe weet je dat Kanarie? dat was eigenlijk niet de bedoeling dat je dat te weten zou komen, maar goed dat is het risico van hier op het forum schrijven. verder eens met je verhaal, het klopt precies, ik zou wel willen, maar het lukt gewoon echt niet.
zondag 5 juli 2009 om 16:52
Ik heb wel depressieve periodes gehad en ook een jaar of vier Seroxat geslikt. Ik weet bij mezelf dat ik moet voorkomen dat ik "wegzak". Dagen, of erger periodes, zonder structuur zijn niet goed voor mij. Als ik iets heb waarvoor ik m'n bed uitmoet (werk, afspraak) gaat het veel beter dan wanneer ik een weekend voor me heb waarin niets is gepland.
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij newstylista is, maar volgens mij werkt het bij veel mensen zo, dus je zou zo'n strategie kunnen proberen. Baat het niet dan schaadt het niet toch? Ik ging vandaag bijv. skaten, dat was gepland: uitslapen, en dan als eerste gaan skaten. Doordat ik dan anderhalf uur buiten ben geweest, en op gang ben gekomen, heb ik daar de rest van de dag profijt van qua gemoedstoestand. Als ik na het opstaan maar langzaam op gang kom, beetje in de krant blader, op internet ga hangen, voel ik me steeds rotter.
Natuurlijk weet ik niet of dit voor newstylista ook werkt, maar dit soort 'leefregels' helpen mij nu al een jaar of zes geen antidepressiva meer nodig te hebben. Dit, en het feit dat ik gewoon veel aardiger voor mezelf ben dan toen.
Het klinkt allemaal veel simpeler gezegd dan gedaan, snap ik, vooral als je heel diep zit. Op het moment dat ik heel diep zit heb ik zelf ook echt geen moer aan alles wat ik hierboven geschreven heb. Maar ik heb dus het geluk dat ik dingen heb ontdekt waardoor ik (meestal, niet altijd) kan voorkomen dat ik zo diep kom te zitten.
Ik gun newstylista van harte dat ze die 'handvaten' bij zichzelf ook ontdekt. Misschien m.b.v. therapie? Of antidepressiva? Ik ben geen fan van medicatie, maar het kan mensen wel degelijk een steuntje in de rug geven, daar ben ik van overtuigd.
Sterkte, allebei!
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij newstylista is, maar volgens mij werkt het bij veel mensen zo, dus je zou zo'n strategie kunnen proberen. Baat het niet dan schaadt het niet toch? Ik ging vandaag bijv. skaten, dat was gepland: uitslapen, en dan als eerste gaan skaten. Doordat ik dan anderhalf uur buiten ben geweest, en op gang ben gekomen, heb ik daar de rest van de dag profijt van qua gemoedstoestand. Als ik na het opstaan maar langzaam op gang kom, beetje in de krant blader, op internet ga hangen, voel ik me steeds rotter.
Natuurlijk weet ik niet of dit voor newstylista ook werkt, maar dit soort 'leefregels' helpen mij nu al een jaar of zes geen antidepressiva meer nodig te hebben. Dit, en het feit dat ik gewoon veel aardiger voor mezelf ben dan toen.
Het klinkt allemaal veel simpeler gezegd dan gedaan, snap ik, vooral als je heel diep zit. Op het moment dat ik heel diep zit heb ik zelf ook echt geen moer aan alles wat ik hierboven geschreven heb. Maar ik heb dus het geluk dat ik dingen heb ontdekt waardoor ik (meestal, niet altijd) kan voorkomen dat ik zo diep kom te zitten.
Ik gun newstylista van harte dat ze die 'handvaten' bij zichzelf ook ontdekt. Misschien m.b.v. therapie? Of antidepressiva? Ik ben geen fan van medicatie, maar het kan mensen wel degelijk een steuntje in de rug geven, daar ben ik van overtuigd.
Sterkte, allebei!
zondag 5 juli 2009 om 16:54
wil je dat ik het weghaal? je hebt het zelf geschreven op je familie-topic waar ik ook wel eens op je reageer. zeg maar als je wil dat ik het weghaal. je hoeft je er trouwens toch niet voor te schamen? jij kunt er toch ook niets aan doen dat je daar last van hebt? jij hebt daar waarschijnlijk ook niet om gevraagd...
ik ken het gevoel van wel willen en niet lukken en de frustratie en wanhoop die daarbij hoort.
hopelijk kom je toch de dag door, hij is al weer bijna voorbij moet je maar denken!
ik ken het gevoel van wel willen en niet lukken en de frustratie en wanhoop die daarbij hoort.
hopelijk kom je toch de dag door, hij is al weer bijna voorbij moet je maar denken!
zondag 5 juli 2009 om 16:58
quote:newstylista schreef op 05 juli 2009 @ 16:44:
er zijn echt wel mensen die dit alles hebben, volgens mij zitten er hier op dit forum genoeg
En betekent dat dat mensen die niet alles hebben niet zouden mogen genieten?
Je bent niets minder dan zij, je hebt op dit moment alleen minder geluk. Net zoals heel veel anderen. Spiegel je niet aan de mazzelaars, spiegel je aan de vechters, aan degenen die de wind niet mee hebben en er toch wat van maken, die toch gelukkig zijn.
er zijn echt wel mensen die dit alles hebben, volgens mij zitten er hier op dit forum genoeg
En betekent dat dat mensen die niet alles hebben niet zouden mogen genieten?
Je bent niets minder dan zij, je hebt op dit moment alleen minder geluk. Net zoals heel veel anderen. Spiegel je niet aan de mazzelaars, spiegel je aan de vechters, aan degenen die de wind niet mee hebben en er toch wat van maken, die toch gelukkig zijn.
zondag 5 juli 2009 om 16:58
quote:Emmeke schreef op 05 juli 2009 @ 16:52:
Ik heb wel depressieve periodes gehad en ook een jaar of vier Seroxat geslikt. Ik weet bij mezelf dat ik moet voorkomen dat ik "wegzak". Dagen, of erger periodes, zonder structuur zijn niet goed voor mij. Als ik iets heb waarvoor ik m'n bed uitmoet (werk, afspraak) gaat het veel beter dan wanneer ik een weekend voor me heb waarin niets is gepland.
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij newstylista is, maar volgens mij werkt het bij veel mensen zo, dus je zou zo'n strategie kunnen proberen. Baat het niet dan schaadt het niet toch? Ik ging vandaag bijv. skaten, dat was gepland: uitslapen, en dan als eerste gaan skaten. Doordat ik dan anderhalf uur buiten ben geweest, en op gang ben gekomen, heb ik daar de rest van de dag profijt van qua gemoedstoestand. Als ik na het opstaan maar langzaam op gang kom, beetje in de krant blader, op internet ga hangen, voel ik me steeds rotter.
Natuurlijk weet ik niet of dit voor newstylista ook werkt, maar dit soort 'leefregels' helpen mij nu al een jaar of zes geen antidepressiva meer nodig te hebben. Dit, en het feit dat ik gewoon veel aardiger voor mezelf ben dan toen.
Het klinkt allemaal veel simpeler gezegd dan gedaan, snap ik, vooral als je heel diep zit. Op het moment dat ik heel diep zit heb ik zelf ook echt geen moer aan alles wat ik hierboven geschreven heb. Maar ik heb dus het geluk dat ik dingen heb ontdekt waardoor ik (meestal, niet altijd) kan voorkomen dat ik zo diep kom te zitten.
Ik gun newstylista van harte dat ze die 'handvaten' bij zichzelf ook ontdekt. Misschien m.b.v. therapie? Of antidepressiva? Ik ben geen fan van medicatie, maar het kan mensen wel degelijk een steuntje in de rug geven, daar ben ik van overtuigd.
Sterkte, allebei!
Emmeke, ik neem mezelf elke dag wel voor om iets te plannen, maar als ik dan 's ochtends wakker word en de dag ligt voor mij, dan voel ik mij al ellendig, hoe moet ik godsnaam zo'n dag door komen, met het gevolg dat ik de hele dag op de bank/of bed lig.
het lukt mijzelf niet. ik heb ook weinig structuur, dat gaat over 2 mnd wel veranderen, dan krijg ik ook therapie. maar in de tussentijd kan ik niks, ik heb het gevoel dat ik elke dag verder weg zak. Ik voel mij zo machteloos, ik wil zo graag.
Ik heb wel depressieve periodes gehad en ook een jaar of vier Seroxat geslikt. Ik weet bij mezelf dat ik moet voorkomen dat ik "wegzak". Dagen, of erger periodes, zonder structuur zijn niet goed voor mij. Als ik iets heb waarvoor ik m'n bed uitmoet (werk, afspraak) gaat het veel beter dan wanneer ik een weekend voor me heb waarin niets is gepland.
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij newstylista is, maar volgens mij werkt het bij veel mensen zo, dus je zou zo'n strategie kunnen proberen. Baat het niet dan schaadt het niet toch? Ik ging vandaag bijv. skaten, dat was gepland: uitslapen, en dan als eerste gaan skaten. Doordat ik dan anderhalf uur buiten ben geweest, en op gang ben gekomen, heb ik daar de rest van de dag profijt van qua gemoedstoestand. Als ik na het opstaan maar langzaam op gang kom, beetje in de krant blader, op internet ga hangen, voel ik me steeds rotter.
Natuurlijk weet ik niet of dit voor newstylista ook werkt, maar dit soort 'leefregels' helpen mij nu al een jaar of zes geen antidepressiva meer nodig te hebben. Dit, en het feit dat ik gewoon veel aardiger voor mezelf ben dan toen.
Het klinkt allemaal veel simpeler gezegd dan gedaan, snap ik, vooral als je heel diep zit. Op het moment dat ik heel diep zit heb ik zelf ook echt geen moer aan alles wat ik hierboven geschreven heb. Maar ik heb dus het geluk dat ik dingen heb ontdekt waardoor ik (meestal, niet altijd) kan voorkomen dat ik zo diep kom te zitten.
Ik gun newstylista van harte dat ze die 'handvaten' bij zichzelf ook ontdekt. Misschien m.b.v. therapie? Of antidepressiva? Ik ben geen fan van medicatie, maar het kan mensen wel degelijk een steuntje in de rug geven, daar ben ik van overtuigd.
Sterkte, allebei!
Emmeke, ik neem mezelf elke dag wel voor om iets te plannen, maar als ik dan 's ochtends wakker word en de dag ligt voor mij, dan voel ik mij al ellendig, hoe moet ik godsnaam zo'n dag door komen, met het gevolg dat ik de hele dag op de bank/of bed lig.
het lukt mijzelf niet. ik heb ook weinig structuur, dat gaat over 2 mnd wel veranderen, dan krijg ik ook therapie. maar in de tussentijd kan ik niks, ik heb het gevoel dat ik elke dag verder weg zak. Ik voel mij zo machteloos, ik wil zo graag.
zondag 5 juli 2009 om 16:59
Heb je medicatie?
Goed dat die therapie eraan komt, dat geeft je in elk geval wat perspectief. En ja, dan is zo'n zomerperiode zonder structuur lastig om door te komen. Ik weet niet of je financiele situatie het toelaat, maar misschien kun je een paar weken mee op een actieve groepsreis? Als je elke ochtend de tent moet opbreken en een wandeling ondernemen moet je wel je bed uit Je voelt je dan, denk ik en hoop ik, een ander mens!
Goed dat die therapie eraan komt, dat geeft je in elk geval wat perspectief. En ja, dan is zo'n zomerperiode zonder structuur lastig om door te komen. Ik weet niet of je financiele situatie het toelaat, maar misschien kun je een paar weken mee op een actieve groepsreis? Als je elke ochtend de tent moet opbreken en een wandeling ondernemen moet je wel je bed uit Je voelt je dan, denk ik en hoop ik, een ander mens!
zondag 5 juli 2009 om 17:00
quote:Emmeke schreef op 05 juli 2009 @ 16:52:
Ik weet bij mezelf dat ik moet voorkomen dat ik "wegzak". Dagen, of erger periodes, zonder structuur zijn niet goed voor mij. Als ik iets heb waarvoor ik m'n bed uitmoet (werk, afspraak) gaat het veel beter dan wanneer ik een weekend voor me heb waarin niets is gepland.
dat 'wegzakken' is inderdaad het ergste, dan is het eigenlijk al te laat. goed dat het je (meestal) lukt om dit te voorkomen, emmeke! Ik heb voor mezelf ook geleerd dat ik structuur moet hebben. Als ik voel dat ik weer een paar moeilijke dagen tegemoet ga met weinig afspraken, ga ik voor mezelf lijstjes maken met leuke dingen om te doen, variërend van 'lekker koken', tot 'die en die film kijken', tot 'dat boek uit de bibliotheek halen' tot 'plantje kopen bij tuincentrum'. Als ik merk dat ik begin weg te zakken, kijk ik naar dat lijstje en probeer die activiteiten uit te voeren. Vaak helpt me dat dan wel om niet weg te zakken en weer plezier in dingen te krijgen; soms heb ik helemaal geen plezier maar forceer ik mezelf om toch die dingen op het lijstje te doen om niet helemaal weg te zakken; en helaas helpt het lijstje me soms helemaal niet en dat is heel naar, want dan is het dus al te laat en lijkt alles nutteloos en hopeloos.
maar goed, structuur helpt!
Ik weet bij mezelf dat ik moet voorkomen dat ik "wegzak". Dagen, of erger periodes, zonder structuur zijn niet goed voor mij. Als ik iets heb waarvoor ik m'n bed uitmoet (werk, afspraak) gaat het veel beter dan wanneer ik een weekend voor me heb waarin niets is gepland.
dat 'wegzakken' is inderdaad het ergste, dan is het eigenlijk al te laat. goed dat het je (meestal) lukt om dit te voorkomen, emmeke! Ik heb voor mezelf ook geleerd dat ik structuur moet hebben. Als ik voel dat ik weer een paar moeilijke dagen tegemoet ga met weinig afspraken, ga ik voor mezelf lijstjes maken met leuke dingen om te doen, variërend van 'lekker koken', tot 'die en die film kijken', tot 'dat boek uit de bibliotheek halen' tot 'plantje kopen bij tuincentrum'. Als ik merk dat ik begin weg te zakken, kijk ik naar dat lijstje en probeer die activiteiten uit te voeren. Vaak helpt me dat dan wel om niet weg te zakken en weer plezier in dingen te krijgen; soms heb ik helemaal geen plezier maar forceer ik mezelf om toch die dingen op het lijstje te doen om niet helemaal weg te zakken; en helaas helpt het lijstje me soms helemaal niet en dat is heel naar, want dan is het dus al te laat en lijkt alles nutteloos en hopeloos.
maar goed, structuur helpt!
zondag 5 juli 2009 om 17:05
quote:newstylista schreef op 05 juli 2009 @ 16:58:
[...]
het lukt mijzelf niet. ik heb ook weinig structuur, dat gaat over 2 mnd wel veranderen, dan krijg ik ook therapie. maar in de tussentijd kan ik niks, ik heb het gevoel dat ik elke dag verder weg zak. Ik voel mij zo machteloos, ik wil zo graag.
wanneer begint je therapie precies? je kan al bijna beginnen met aftellen, elke dag is weer een dag dichter bij de therapie. hoeveel dagen moet je nog wachten?
kan je in de tussentijd niet met je huisarts afspreken dat je elke week bij hem/haar komt in afwachting van de psych? of heb je geen fijne huisarts?
[...]
het lukt mijzelf niet. ik heb ook weinig structuur, dat gaat over 2 mnd wel veranderen, dan krijg ik ook therapie. maar in de tussentijd kan ik niks, ik heb het gevoel dat ik elke dag verder weg zak. Ik voel mij zo machteloos, ik wil zo graag.
wanneer begint je therapie precies? je kan al bijna beginnen met aftellen, elke dag is weer een dag dichter bij de therapie. hoeveel dagen moet je nog wachten?
kan je in de tussentijd niet met je huisarts afspreken dat je elke week bij hem/haar komt in afwachting van de psych? of heb je geen fijne huisarts?
zondag 5 juli 2009 om 17:08
quote:Emmeke schreef op 05 juli 2009 @ 16:59:
Heb je medicatie?
Goed dat die therapie eraan komt, dat geeft je in elk geval wat perspectief. En ja, dan is zo'n zomerperiode zonder structuur lastig om door te komen. Ik weet niet of je financiele situatie het toelaat, maar misschien kun je een paar weken mee op een actieve groepsreis? Als je elke ochtend de tent moet opbreken en een wandeling ondernemen moet je wel je bed uit Je voelt je dan, denk ik en hoop ik, een ander mens!nee ik heb geen medicatie, daar wil ik wel mee beginnen, maar ben nog aan het nadenken over hoe & wat. heb wel eerder medicatie gehad. ik wacht al vanaf februari, het duurt echt te lang. nee helaas laten mijn financiën het niet toe om op vakantie te gaan.
Heb je medicatie?
Goed dat die therapie eraan komt, dat geeft je in elk geval wat perspectief. En ja, dan is zo'n zomerperiode zonder structuur lastig om door te komen. Ik weet niet of je financiele situatie het toelaat, maar misschien kun je een paar weken mee op een actieve groepsreis? Als je elke ochtend de tent moet opbreken en een wandeling ondernemen moet je wel je bed uit Je voelt je dan, denk ik en hoop ik, een ander mens!nee ik heb geen medicatie, daar wil ik wel mee beginnen, maar ben nog aan het nadenken over hoe & wat. heb wel eerder medicatie gehad. ik wacht al vanaf februari, het duurt echt te lang. nee helaas laten mijn financiën het niet toe om op vakantie te gaan.
zondag 5 juli 2009 om 17:09
quote:kanarie79 schreef op 05 juli 2009 @ 17:05:
[...]
wanneer begint je therapie precies? je kan al bijna beginnen met aftellen, elke dag is weer een dag dichter bij de therapie. hoeveel dagen moet je nog wachten?
kan je in de tussentijd niet met je huisarts afspreken dat je elke week bij hem/haar komt in afwachting van de psych? of heb je geen fijne huisarts?ik heb eind augustus een intake, geen idee hoe lang het dan gaat duren voordat ik echt kan starten. de huisarts kost ook geld en dat kan ik echt niet betalen.
[...]
wanneer begint je therapie precies? je kan al bijna beginnen met aftellen, elke dag is weer een dag dichter bij de therapie. hoeveel dagen moet je nog wachten?
kan je in de tussentijd niet met je huisarts afspreken dat je elke week bij hem/haar komt in afwachting van de psych? of heb je geen fijne huisarts?ik heb eind augustus een intake, geen idee hoe lang het dan gaat duren voordat ik echt kan starten. de huisarts kost ook geld en dat kan ik echt niet betalen.
maandag 6 juli 2009 om 00:44
Emmeke: mooie posts heb je geplaatst vandaag (op 5 juli bedoel ik), ik ben het ermee eens!
Ik ben er vandaag ook alleen op uit geweest. Vandaag vond ik het heerlijk. Vaak vind ik dat fijn, want ik kan dan mijn eigen gang gaan, wat ik nogal prettig vind.
En soms vind ik er niets aan er alleen op uit te gaan, en heb ik behoefte aan gezelschap. Als ik dat niet kan vinden, ga ik vaak er dan toch maar alleen op uit. Ik wil het ook in mijn eentje leuk hebben, en daarvoor niet afhankelijk zijn van anderen.
Als je er op gaat letten, zie je inderdaad dat er veel mensen alleen dingen aan het doen zijn.
Misschien zit ik wat dit betreft ook een beetje anders in elkaar dan de anderen hier: ik heb het echt nodig om af en toe een dag (of meerdere) alleen door te brengen. Om compleet mijn eigen gang te kunnen gaan, en zodoende weer op te laden.
Wel verlies ik snel mijn structuur op die dagen, in die zin dat ik veel te laat naar bed ga en veel te laat weer opsta. Speelt daarbij ook mee dat ik een echt avond- en nachtmens ben, en absoluut geen ochtendmens.
Ik kan overigens ook erg genieten van gezelschap. Gisteravond uit eten geweest en op een terrasje gezeten met een vriendin, en ook daar geniet ik enorm van.
Ik ben er vandaag ook alleen op uit geweest. Vandaag vond ik het heerlijk. Vaak vind ik dat fijn, want ik kan dan mijn eigen gang gaan, wat ik nogal prettig vind.
En soms vind ik er niets aan er alleen op uit te gaan, en heb ik behoefte aan gezelschap. Als ik dat niet kan vinden, ga ik vaak er dan toch maar alleen op uit. Ik wil het ook in mijn eentje leuk hebben, en daarvoor niet afhankelijk zijn van anderen.
Als je er op gaat letten, zie je inderdaad dat er veel mensen alleen dingen aan het doen zijn.
Misschien zit ik wat dit betreft ook een beetje anders in elkaar dan de anderen hier: ik heb het echt nodig om af en toe een dag (of meerdere) alleen door te brengen. Om compleet mijn eigen gang te kunnen gaan, en zodoende weer op te laden.
Wel verlies ik snel mijn structuur op die dagen, in die zin dat ik veel te laat naar bed ga en veel te laat weer opsta. Speelt daarbij ook mee dat ik een echt avond- en nachtmens ben, en absoluut geen ochtendmens.
Ik kan overigens ook erg genieten van gezelschap. Gisteravond uit eten geweest en op een terrasje gezeten met een vriendin, en ook daar geniet ik enorm van.
maandag 6 juli 2009 om 00:50
quote:Emmeke schreef op 05 juli 2009 @ 16:58:
[...]
En betekent dat dat mensen die niet alles hebben niet zouden mogen genieten? tuurlijk mogen zij genieten! alleen vind ik het erg confronterend om te zien
Je bent niets minder dan zij, je hebt op dit moment alleen minder geluk. Net zoals heel veel anderen. Spiegel je niet aan de mazzelaars,maar die mazzelaars heb ik wel in mijn omgeving spiegel je aan de vechters, aan degenen die de wind niet mee hebben en er toch wat van maken, die toch gelukkig zijn.
[...]
En betekent dat dat mensen die niet alles hebben niet zouden mogen genieten? tuurlijk mogen zij genieten! alleen vind ik het erg confronterend om te zien
Je bent niets minder dan zij, je hebt op dit moment alleen minder geluk. Net zoals heel veel anderen. Spiegel je niet aan de mazzelaars,maar die mazzelaars heb ik wel in mijn omgeving spiegel je aan de vechters, aan degenen die de wind niet mee hebben en er toch wat van maken, die toch gelukkig zijn.
maandag 6 juli 2009 om 00:52
quote:Verana schreef op 06 juli 2009 @ 00:44:
Emmeke: mooie posts heb je geplaatst vandaag (op 5 juli bedoel ik), ik ben het ermee eens!
Ik ben er vandaag ook alleen op uit geweest. Vandaag vond ik het heerlijk. Vaak vind ik dat fijn, want ik kan dan mijn eigen gang gaan, wat ik nogal prettig vind.
En soms vind ik er niets aan er alleen op uit te gaan, en heb ik behoefte aan gezelschap. Als ik dat niet kan vinden, ga ik vaak er dan toch maar alleen op uit. Ik wil het ook in mijn eentje leuk hebben, en daarvoor niet afhankelijk zijn van anderen.
Als je er op gaat letten, zie je inderdaad dat er veel mensen alleen dingen aan het doen zijn. fijn dat het jou wel lukt! ik let er idd heel erg op, het lukt mij niet om er minder op te letten
Misschien zit ik wat dit betreft ook een beetje anders in elkaar dan de anderen hier: ik heb het echt nodig om af en toe een dag (of meerdere) alleen door te brengen. Om compleet mijn eigen gang te kunnen gaan, en zodoende weer op te laden.
Wel verlies ik snel mijn structuur op die dagen, in die zin dat ik veel te laat naar bed ga en veel te laat weer opsta. Speelt daarbij ook mee dat ik een echt avond- en nachtmens ben, en absoluut geen ochtendmens.
Ik kan overigens ook erg genieten van gezelschap. Gisteravond uit eten geweest en op een terrasje gezeten met een vriendin, en ook daar geniet ik enorm van.het is ook niet zo dat ik elke dag mensen om mij heen moet hebben hoor, ik heb ook tijd voor mijzelf nodig, maar ik heb nu te veel tijd voor mijzelf, ik zit eigenlijk elke weekend alleen thuis en door de week ook vaak. het zou gewoon fijn zijn als daar wat verandering in komt.
Emmeke: mooie posts heb je geplaatst vandaag (op 5 juli bedoel ik), ik ben het ermee eens!
Ik ben er vandaag ook alleen op uit geweest. Vandaag vond ik het heerlijk. Vaak vind ik dat fijn, want ik kan dan mijn eigen gang gaan, wat ik nogal prettig vind.
En soms vind ik er niets aan er alleen op uit te gaan, en heb ik behoefte aan gezelschap. Als ik dat niet kan vinden, ga ik vaak er dan toch maar alleen op uit. Ik wil het ook in mijn eentje leuk hebben, en daarvoor niet afhankelijk zijn van anderen.
Als je er op gaat letten, zie je inderdaad dat er veel mensen alleen dingen aan het doen zijn. fijn dat het jou wel lukt! ik let er idd heel erg op, het lukt mij niet om er minder op te letten
Misschien zit ik wat dit betreft ook een beetje anders in elkaar dan de anderen hier: ik heb het echt nodig om af en toe een dag (of meerdere) alleen door te brengen. Om compleet mijn eigen gang te kunnen gaan, en zodoende weer op te laden.
Wel verlies ik snel mijn structuur op die dagen, in die zin dat ik veel te laat naar bed ga en veel te laat weer opsta. Speelt daarbij ook mee dat ik een echt avond- en nachtmens ben, en absoluut geen ochtendmens.
Ik kan overigens ook erg genieten van gezelschap. Gisteravond uit eten geweest en op een terrasje gezeten met een vriendin, en ook daar geniet ik enorm van.het is ook niet zo dat ik elke dag mensen om mij heen moet hebben hoor, ik heb ook tijd voor mijzelf nodig, maar ik heb nu te veel tijd voor mijzelf, ik zit eigenlijk elke weekend alleen thuis en door de week ook vaak. het zou gewoon fijn zijn als daar wat verandering in komt.
maandag 6 juli 2009 om 00:58
Kanarie: wat goed dat je met je therapeut over overdracht heb gesproken en over je angst (te) afhankelijk van hem te worden! Ook een goed teken dat je therapeut zo goed er op reageert, dit houdt mijns inziens in dat hij een goede therapeut is, en jou kan helpen uit de overdracht en afhankelijkheid te komen, en zelf een basis te creëren.
Bij mij uitte de afhankelijkheid van mijn therapeut zich vooral in dat ik steeds wilde dat hij zei dat hij mij lief en aardig vindt. Of beter gezegd: ik eiste dat hij dat zei. Wat natuurlijk voor geen meter werkte.
Ook trok ik altijd die kleding aan, waarvan ik dacht dat hij die mooi zou vinden, zodat ik maar weer complimentjes zou krijgen.
Langs zijn huis gaan zou ik ook graag hebben gedaan, maar hij woont op een dusdanige manier dat ik heel zichtbaar ben als ik daar langskom, en dat heeft mij altijd weerhouden.
Ik hoopte ook altijd hem op straat tegen te komen, tot het een keer gebeurde...... en hij mij voorbij keek en niet groette.
Ik boos, en in het volgende gesprek hem erop aangesproken. Hij vertelde dat hij werk en privé gescheiden wil houden, en daarom zijn cliënten niet groet.
Ik was toen nog erg bezig de gemiste liefde van hem te krijgen, dus dat was een drama..... ik weer in mijn dwingende en eisende rol....
Daarna ben ik hem nog zo'n keer of 3 op straat tegengekomen. Nu ik vrijwel uit mijn afhankelijkheid ben, kan ik er beter mee omgaan dat hij mij niet groet. Want hij heeft gewoon het recht zijn werk en privé gescheiden te houden.
Maar diep van binnen doet het nog steeds wel een beetje pijn....
Bij mij uitte de afhankelijkheid van mijn therapeut zich vooral in dat ik steeds wilde dat hij zei dat hij mij lief en aardig vindt. Of beter gezegd: ik eiste dat hij dat zei. Wat natuurlijk voor geen meter werkte.
Ook trok ik altijd die kleding aan, waarvan ik dacht dat hij die mooi zou vinden, zodat ik maar weer complimentjes zou krijgen.
Langs zijn huis gaan zou ik ook graag hebben gedaan, maar hij woont op een dusdanige manier dat ik heel zichtbaar ben als ik daar langskom, en dat heeft mij altijd weerhouden.
Ik hoopte ook altijd hem op straat tegen te komen, tot het een keer gebeurde...... en hij mij voorbij keek en niet groette.
Ik boos, en in het volgende gesprek hem erop aangesproken. Hij vertelde dat hij werk en privé gescheiden wil houden, en daarom zijn cliënten niet groet.
Ik was toen nog erg bezig de gemiste liefde van hem te krijgen, dus dat was een drama..... ik weer in mijn dwingende en eisende rol....
Daarna ben ik hem nog zo'n keer of 3 op straat tegengekomen. Nu ik vrijwel uit mijn afhankelijkheid ben, kan ik er beter mee omgaan dat hij mij niet groet. Want hij heeft gewoon het recht zijn werk en privé gescheiden te houden.
Maar diep van binnen doet het nog steeds wel een beetje pijn....
maandag 6 juli 2009 om 01:12
Newstylista: natuurlijk is het voor iedereen anders of die gevoelens van eenzaamheid HEEFT of eenzaam IS.
Wat ik beschreef, is een therapeutische techniek hoe je zelf tegen deze gevoelens van eenzaamheid aankijkt.
Je kan tot in het diepst van jezelf eenzaam zijn. En toch kan het, door hoe je zelf tegen deze gevoelens aankijkt en deze gevoelens behandelt, dat deze gevoelens lichter worden.
Als je tegen jezelf zegt: ik ben eenzaam, dan maak je je identiteit ervan (door het woordje "ben"). Alles wat je identiteit is, is minder gemakkelijk te veranderen.
Door tegen jezelf te zeggen dat je gevoelens van eenzaamheid hebt, en dit consequent te herhalen (dit is heel belangrijk), zet je deze gevoelens als het ware meer buiten jezelf, en identificeer je je er minder mee. Vervolgens wordt het dan gemakkelijker om met gevoelens van eenzaamheid om te gaan.
Samengevat gaat het er dus niet om of je objectief gezien eenzaam bent of deze gevoelens hebt, maar meer hoe je zelf omgaat met deze gevoelens.
Misschien vind je het interessant het eens een tijdje te proberen om tegen jezelf te zeggen dat je gevoelens van eenzaamheid hebt, in plaats van dat je eenzaam bent.
Misschien ga je na verloop van tijd dan voelen dat je een beetje anders tegenover deze gevoelens komt te staan.
Ik merk trouwens dat ik het een beetje lastig vind uit te leggen hoe deze therapeutische techniek in elkaar zit, dus ik hoop dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel.
Wat ik beschreef, is een therapeutische techniek hoe je zelf tegen deze gevoelens van eenzaamheid aankijkt.
Je kan tot in het diepst van jezelf eenzaam zijn. En toch kan het, door hoe je zelf tegen deze gevoelens aankijkt en deze gevoelens behandelt, dat deze gevoelens lichter worden.
Als je tegen jezelf zegt: ik ben eenzaam, dan maak je je identiteit ervan (door het woordje "ben"). Alles wat je identiteit is, is minder gemakkelijk te veranderen.
Door tegen jezelf te zeggen dat je gevoelens van eenzaamheid hebt, en dit consequent te herhalen (dit is heel belangrijk), zet je deze gevoelens als het ware meer buiten jezelf, en identificeer je je er minder mee. Vervolgens wordt het dan gemakkelijker om met gevoelens van eenzaamheid om te gaan.
Samengevat gaat het er dus niet om of je objectief gezien eenzaam bent of deze gevoelens hebt, maar meer hoe je zelf omgaat met deze gevoelens.
Misschien vind je het interessant het eens een tijdje te proberen om tegen jezelf te zeggen dat je gevoelens van eenzaamheid hebt, in plaats van dat je eenzaam bent.
Misschien ga je na verloop van tijd dan voelen dat je een beetje anders tegenover deze gevoelens komt te staan.
Ik merk trouwens dat ik het een beetje lastig vind uit te leggen hoe deze therapeutische techniek in elkaar zit, dus ik hoop dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel.
