Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zondag 1 februari 2009 om 10:34
Gefeliciteerd met de verjaardag van je vriend Spongebabe!!!
Ik hoop dat jullie nu lekker in de sauna zitten en al je zorgen een beetje los kunnen laten.
En lekker ruikende mannen vind ik ook errrrrug prettig om naast te zitten!!
Doe de dingen die je op dit moment kan en wil Claire. Je energie is kostbaar momenteel, gebruik t voor die dingen waar je nu behoefte aan hebt.
Therapie vind ik zo'n ontzettende energievreter.
Het maakt bij mij ergens een luikje open naar emoties, en ik ben de rest van de dag gewoon moe van alles wat daaruit komt.
Hoe doen jullie dat eigenlijk?
Ik worstel zelf nogal met wat te doen na therapie. Heb jarenlang geprobeerd om met de deur van de kliniek ook de deur naar gevoel/verleden weer dicht te trekken. Een stap buiten, en weer grapjes maken enz.
Lukte niet goed, de rest van de dag toch erg overrompeld door gevoelens (ik voel normaal bijna niet...).
Nu als ik klaar ben neem ik soms even de tijd om te voelen hoe rot ik me voel en een potje te janken. Maar ik merk dat ook dan de rest van mn dag flink beinvloed wordt, vooral de avond.
Nouja, het staat er een beetje krom, ik kom er niet zo goed uit, maar het komt er op neer dat ik altijd panisch was om 'te voelen', en er nu toch wat mee wil. Maar wat na therapie.
Alles weer wegproppen? Of er bij stil blijven staan en dan weer verder? Of de rest van de dag sipjes?
Dat laatste lukt me van geen kante, want na een uur wordt ik onrustig van dat verdrietige en bouw ik alsnog een feestje in de auto naar huis, of thuis om de bank .
Afleiding, afleiding, afleiding, weg, weg, weg.
Vraag me echt af hoe andere mensen dat doen... voelen.
En verdragen.
Ik hoop dat jullie nu lekker in de sauna zitten en al je zorgen een beetje los kunnen laten.
En lekker ruikende mannen vind ik ook errrrrug prettig om naast te zitten!!
Doe de dingen die je op dit moment kan en wil Claire. Je energie is kostbaar momenteel, gebruik t voor die dingen waar je nu behoefte aan hebt.
Therapie vind ik zo'n ontzettende energievreter.
Het maakt bij mij ergens een luikje open naar emoties, en ik ben de rest van de dag gewoon moe van alles wat daaruit komt.
Hoe doen jullie dat eigenlijk?
Ik worstel zelf nogal met wat te doen na therapie. Heb jarenlang geprobeerd om met de deur van de kliniek ook de deur naar gevoel/verleden weer dicht te trekken. Een stap buiten, en weer grapjes maken enz.
Lukte niet goed, de rest van de dag toch erg overrompeld door gevoelens (ik voel normaal bijna niet...).
Nu als ik klaar ben neem ik soms even de tijd om te voelen hoe rot ik me voel en een potje te janken. Maar ik merk dat ook dan de rest van mn dag flink beinvloed wordt, vooral de avond.
Nouja, het staat er een beetje krom, ik kom er niet zo goed uit, maar het komt er op neer dat ik altijd panisch was om 'te voelen', en er nu toch wat mee wil. Maar wat na therapie.
Alles weer wegproppen? Of er bij stil blijven staan en dan weer verder? Of de rest van de dag sipjes?
Dat laatste lukt me van geen kante, want na een uur wordt ik onrustig van dat verdrietige en bouw ik alsnog een feestje in de auto naar huis, of thuis om de bank .
Afleiding, afleiding, afleiding, weg, weg, weg.
Vraag me echt af hoe andere mensen dat doen... voelen.
En verdragen.
zondag 1 februari 2009 om 10:49
Ja Spongebabe, gefeliciteerd en een fijne dag samen!
Goedemorgen allemaal, hoi Wurmpje. Als ik jouw verhaal lees, ben ik geneigd te denken, wat je zelf ook zegt: erbij stil staan en dan weer verder. Zoals je ook doet: alsnog een feestje bouwen. Wat werkt voor jou het beste?
Hier gaat het niet zo lekker. Gisteravond zat ik gewoon een feel-good film te kijken, en vanuit het niets (lekker onder zacht dekentje, niks aan de hand, geen triggers) voel ik de onrust zo opkruipen, hartkloppingen, rotgevoel, bang...
Gelukkig lukte het me uiteindelijk om erover te beginnen tegen EM en daar kwamen nogal wat emoties bij.. Het gaat duidelijk heel wat minder dan vorige week (maar mss dus verwerkingstechnisch juist beter?) maar oh, wat moet ik hiermee. Zo kan ik dus echt niet aan het werk. Vannacht ook weer akelig gedroomd, had met mijn moeder te maken. Alles is in beweging, onstuitbaar. Die dromen en die paniek, dat zijn echt dingen die ik niet onder controle heb. En dan kan ik wel willen dat ik weer begin met werken, maar ik voel gewoon dat het niet gaat, eerlijk gezegd.
Ik voel me echt wel overvallen door de heftigheid van alles wat er gebeurt in deze anderhalve week dat ik nu niet heb gewerkt.
Zucht.
Saartje, hoe was het gisteravond? En Claire, je moet niets hoor, maar dat weet je wel he? Iry, Philomein, hoe is het? Liefs voor jullie, dappere meestrijders en -schrijfsters, allemaal hier.
Goedemorgen allemaal, hoi Wurmpje. Als ik jouw verhaal lees, ben ik geneigd te denken, wat je zelf ook zegt: erbij stil staan en dan weer verder. Zoals je ook doet: alsnog een feestje bouwen. Wat werkt voor jou het beste?
Hier gaat het niet zo lekker. Gisteravond zat ik gewoon een feel-good film te kijken, en vanuit het niets (lekker onder zacht dekentje, niks aan de hand, geen triggers) voel ik de onrust zo opkruipen, hartkloppingen, rotgevoel, bang...
Gelukkig lukte het me uiteindelijk om erover te beginnen tegen EM en daar kwamen nogal wat emoties bij.. Het gaat duidelijk heel wat minder dan vorige week (maar mss dus verwerkingstechnisch juist beter?) maar oh, wat moet ik hiermee. Zo kan ik dus echt niet aan het werk. Vannacht ook weer akelig gedroomd, had met mijn moeder te maken. Alles is in beweging, onstuitbaar. Die dromen en die paniek, dat zijn echt dingen die ik niet onder controle heb. En dan kan ik wel willen dat ik weer begin met werken, maar ik voel gewoon dat het niet gaat, eerlijk gezegd.
Ik voel me echt wel overvallen door de heftigheid van alles wat er gebeurt in deze anderhalve week dat ik nu niet heb gewerkt.
Zucht.
Saartje, hoe was het gisteravond? En Claire, je moet niets hoor, maar dat weet je wel he? Iry, Philomein, hoe is het? Liefs voor jullie, dappere meestrijders en -schrijfsters, allemaal hier.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 1 februari 2009 om 11:11
Goedemorgen!
Spongebabe, gefeliciteerd met de verjaardag van je vriend. Ik wens jullie samen een fijne dag!
EV, heb je je baas gister eigenlijk nog gesproken?
Hetfig he, al die spanningen, die er lichamelijk ook uitkomen.
Claire, alleen maar goed dat je ook hier je grenzen aangeeft.
Geen verplichtingen hier...
Gisteravond was wel gezellig. Lekker gekletst.
Zag net ook een mailtje van die andere 'vriendin'. Waarin ze het eigenlijk vooral bij mij neergelegt, omdat ik er niet aan toe zou zijn geweest op dit moment op vakantie te gaan.
Ja, dat is wel waar denk ik, maar dat verandert nog niets aan wat zij gedaan hebben. Sterkt me wel in mijn beslissing klaar te zijn met hen.
Spongebabe, gefeliciteerd met de verjaardag van je vriend. Ik wens jullie samen een fijne dag!
EV, heb je je baas gister eigenlijk nog gesproken?
Hetfig he, al die spanningen, die er lichamelijk ook uitkomen.
Claire, alleen maar goed dat je ook hier je grenzen aangeeft.
Geen verplichtingen hier...
Gisteravond was wel gezellig. Lekker gekletst.
Zag net ook een mailtje van die andere 'vriendin'. Waarin ze het eigenlijk vooral bij mij neergelegt, omdat ik er niet aan toe zou zijn geweest op dit moment op vakantie te gaan.
Ja, dat is wel waar denk ik, maar dat verandert nog niets aan wat zij gedaan hebben. Sterkt me wel in mijn beslissing klaar te zijn met hen.
zondag 1 februari 2009 om 11:14
Het heeft nu ook de tijd om boven te komen he Elmervrouw...
Als je werkt geef je al die gevoelens waarschijnlijk gewoon geen ruimte. De afleiding en klanten helpen ook wel daarbij denk ik.
Je voelt nu duidelijk dat je nog niet kan gaan werken. Dat mag.
Jij mag er ook zijn als je je rot voelt en niet in staat voelt om te werken.
En misschien dat je komende week wat kleine 'afleidings'activiteiten in kan plannen om te kijken of dat helpt. Zeker als het dingen zijn die je wel leuk vind en niet al teveel energie kosten.
En ja, dat mag wel ja. Als je niet kan werken omdat je je zo rot voelt mag je wèl leuke dingen plannen. Hoe lastig dat gevoelsmatig misschien ook ligt.
Ligt de rest nog lekker te slapen?
Als je werkt geef je al die gevoelens waarschijnlijk gewoon geen ruimte. De afleiding en klanten helpen ook wel daarbij denk ik.
Je voelt nu duidelijk dat je nog niet kan gaan werken. Dat mag.
Jij mag er ook zijn als je je rot voelt en niet in staat voelt om te werken.
En misschien dat je komende week wat kleine 'afleidings'activiteiten in kan plannen om te kijken of dat helpt. Zeker als het dingen zijn die je wel leuk vind en niet al teveel energie kosten.
En ja, dat mag wel ja. Als je niet kan werken omdat je je zo rot voelt mag je wèl leuke dingen plannen. Hoe lastig dat gevoelsmatig misschien ook ligt.
Ligt de rest nog lekker te slapen?
zondag 1 februari 2009 om 11:26
Hoi Saar, was er lekker gekookt voor je en kon je ervan genieten? Ja, gemakkelijk zo'n 'vriendin', die het dan op jou afschuift onder het mom van 'je was niet toe aan deze vakantie' (wie is ze eigenlijk dat ze dat denkt te weten?), en zo niet naar haar eigen daden hoeft te kijken. Lekker gemakkelijk, het maar bij een ander leggen. Ik merk dat ik er zelf kwaad van word, als ik dit zo schrijf, persoonlijk geraakt puntje want ik heb natuurlijk zulke mensen ook meegemaakt in mijn leven. Hoeven ze vooral niet naar zichzelf te kijken.
Baas heeft niet gebeld gisteren, maar we waren natuurlijk ook niet steeds thuis (hebben wel een antw.app.). Bekende verhaal, zeggen en dan niet doen, en ik die me druk maak. Laat maar, ik hoor het wel wanneer hij belt, of niet. Na gisteravond en vannacht is het me wel duidelijk dat ik nog zoveel kan willen qua werk, maar dat het lichamelijk én geestelijk heel anders voelt. Voelt, dus. En wil ik mezelf weer gaan verloochenen, zoals ik zoveel heb gedaan?.... Riskeer ik dan maar zijn teleurstelling of wat dan ook, en zeg maar echt hoe het gaat, anders help ik mezelf van de wal in de sloot. Of zoiets.
Baas heeft niet gebeld gisteren, maar we waren natuurlijk ook niet steeds thuis (hebben wel een antw.app.). Bekende verhaal, zeggen en dan niet doen, en ik die me druk maak. Laat maar, ik hoor het wel wanneer hij belt, of niet. Na gisteravond en vannacht is het me wel duidelijk dat ik nog zoveel kan willen qua werk, maar dat het lichamelijk én geestelijk heel anders voelt. Voelt, dus. En wil ik mezelf weer gaan verloochenen, zoals ik zoveel heb gedaan?.... Riskeer ik dan maar zijn teleurstelling of wat dan ook, en zeg maar echt hoe het gaat, anders help ik mezelf van de wal in de sloot. Of zoiets.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 1 februari 2009 om 11:27
quote:saartje1980 schreef op 01 februari 2009 @ 11:19:
Brengt me aan het twijfelen, gaat het dan zo slecht met mij dat ik zo onprettig gezelschap ben?
Saar, zij schuift compleet haar eigen verantwoordelijkheid voor haar daden (ze hebben doodgewoon iets gedaan wat NIET KLOPT, als je samen op vakantie gaat!) naar jou toe, en raakt je in jouw eigen twijfel over jezelf. Laag hoor, en makkelijk scoren.
Laat je niet in verwarring brengen!
Met jouw gezelschap is niets mis, en ik spreek uit ervaring
Brengt me aan het twijfelen, gaat het dan zo slecht met mij dat ik zo onprettig gezelschap ben?
Saar, zij schuift compleet haar eigen verantwoordelijkheid voor haar daden (ze hebben doodgewoon iets gedaan wat NIET KLOPT, als je samen op vakantie gaat!) naar jou toe, en raakt je in jouw eigen twijfel over jezelf. Laag hoor, en makkelijk scoren.
Laat je niet in verwarring brengen!
Met jouw gezelschap is niets mis, en ik spreek uit ervaring
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 1 februari 2009 om 11:31
Tsja, ik vind je prettig gezelschap zo Saar Maar ooo, ik kan me voorstellen dat je er toch onzeker van wordt.
Dat vind ik sowiezo moeilijk met vriendschappen, dat je er zo kwetsbaar door wordt. Omdat je je toch aantrekt wat ze zeggen, vinden, doen. Of het nou terecht is of niet.
Met mij verder wel okee. Zit ontzettend de wereld en mezelf te ontwijken door al anderhalf uur achter mn computer te wonen.
Heb mezelf vandaag lekker vrijgegeven. Dus ga net doen of het zondag is
Enne EV: Alsjeblieft niet weer jezelf verloochenen...
Dat vind ik sowiezo moeilijk met vriendschappen, dat je er zo kwetsbaar door wordt. Omdat je je toch aantrekt wat ze zeggen, vinden, doen. Of het nou terecht is of niet.
Met mij verder wel okee. Zit ontzettend de wereld en mezelf te ontwijken door al anderhalf uur achter mn computer te wonen.
Heb mezelf vandaag lekker vrijgegeven. Dus ga net doen of het zondag is
Enne EV: Alsjeblieft niet weer jezelf verloochenen...
zondag 1 februari 2009 om 11:32
Ja, er was lekker gekookt en ik kon er wel van genieten.
Vind het wel heel lastig om aan te geven hoe het gaat en daar wat meer uitleg over te geven. Heb dan ook vooral aangegeven dát ik het moeilijk vind.
En ik merk dat het mailtje me toch wel pijn doet. Juist zij was degene die voor de vakantie zei dat het misschien goed was om toch te gaan en mijn gedachten te verzetten. En dat zij er voor me zouden zijn. Niet leuk om dit dan achteraf te horen.
Balen EV, dat hij niet heeft gebeld. Heel vervelend dat hij iedere keer toezeggingen doet en ze vervolgens niet nakomt.
Maar je hebt voor jezelf wel een beslissing genomen lijkt het? Voorlopig nog even niet werken, maar nu aan jezelf denken.
En dat lijkt me de juiste beslissing! (ook al voelt het voor jou dubbel)
Vind het wel heel lastig om aan te geven hoe het gaat en daar wat meer uitleg over te geven. Heb dan ook vooral aangegeven dát ik het moeilijk vind.
En ik merk dat het mailtje me toch wel pijn doet. Juist zij was degene die voor de vakantie zei dat het misschien goed was om toch te gaan en mijn gedachten te verzetten. En dat zij er voor me zouden zijn. Niet leuk om dit dan achteraf te horen.
Balen EV, dat hij niet heeft gebeld. Heel vervelend dat hij iedere keer toezeggingen doet en ze vervolgens niet nakomt.
Maar je hebt voor jezelf wel een beslissing genomen lijkt het? Voorlopig nog even niet werken, maar nu aan jezelf denken.
En dat lijkt me de juiste beslissing! (ook al voelt het voor jou dubbel)
zondag 1 februari 2009 om 11:32
Goedenmorgen!
Nou Saar als je zulk slecht gezelschap was omdat het niet goed met je gaat, dan zou een normale vriendinnen reaktie zijn geweest om daar eens flink in te duiken met elkaar en desnoods tot de bodem te gaan. Niet om dan maar de mannen uit te nodigen omdat jij niet leuk genoeg bent. Is het uitgesproken naar jou tijdens de vakantie dat ze het gevoel had dat je niet klaar was om op vakantie te gaan? En hoezo niet klaar om op vakantie te gaan? Wat is dat nou weer voor nonsens. Vakantie is om uit te rusten, daar ben je altijd klaar voor.
Ik denk dat jullie gewoon andere verwachtingen van elkaar hebben gehad. En dat is pijnlijk duidelijk geworden.
Ze trekken het niet als het wat minder gaat met jou, misschien iets dat de oude Saar ook nooit had toegegeven en dus voor hen een totale verrassing?
Dat kan dus een mismatch geweest zijn maar ga nu niet aan jezelf twijfelen. Het gaat gewoon soms niet zo makkelijk met je als voorheen. Maar het stomme is dat dat eigenlijk betekent dat het beter met je gaat dan ooit, in mijn ogen, je bent bezig, je bent op weg, je bent eerlijk, je neemt risico's en je voelt.
Dat je vriendinnen daar geen raad mee weten, dat kan. Jammer ook voor jou, want het had zo fijn geweest als ze wel even met je hadden kunnen zijn. Maar goed.
Ik vind je in ieder geval heerlijk gezelschap als het slecht met je gaat!
Nou Saar als je zulk slecht gezelschap was omdat het niet goed met je gaat, dan zou een normale vriendinnen reaktie zijn geweest om daar eens flink in te duiken met elkaar en desnoods tot de bodem te gaan. Niet om dan maar de mannen uit te nodigen omdat jij niet leuk genoeg bent. Is het uitgesproken naar jou tijdens de vakantie dat ze het gevoel had dat je niet klaar was om op vakantie te gaan? En hoezo niet klaar om op vakantie te gaan? Wat is dat nou weer voor nonsens. Vakantie is om uit te rusten, daar ben je altijd klaar voor.
Ik denk dat jullie gewoon andere verwachtingen van elkaar hebben gehad. En dat is pijnlijk duidelijk geworden.
Ze trekken het niet als het wat minder gaat met jou, misschien iets dat de oude Saar ook nooit had toegegeven en dus voor hen een totale verrassing?
Dat kan dus een mismatch geweest zijn maar ga nu niet aan jezelf twijfelen. Het gaat gewoon soms niet zo makkelijk met je als voorheen. Maar het stomme is dat dat eigenlijk betekent dat het beter met je gaat dan ooit, in mijn ogen, je bent bezig, je bent op weg, je bent eerlijk, je neemt risico's en je voelt.
Dat je vriendinnen daar geen raad mee weten, dat kan. Jammer ook voor jou, want het had zo fijn geweest als ze wel even met je hadden kunnen zijn. Maar goed.
Ik vind je in ieder geval heerlijk gezelschap als het slecht met je gaat!
zondag 1 februari 2009 om 11:42
Gefeliciteerd met de verjaardag van je vriend Spongebabe!! (f) Geniet van de sauna en van elkaar!!!!quote:Wurmpje schreef op 01 februari 2009 @ 10:34:
Doe de dingen die je op dit moment kan en wil Claire. Je energie is kostbaar momenteel, gebruik t voor die dingen waar je nu behoefte aan hebt.
Therapie vind ik zo'n ontzettende energievreter.
Het maakt bij mij ergens een luikje open naar emoties, en ik ben de rest van de dag gewoon moe van alles wat daaruit komt.
Hoe doen jullie dat eigenlijk?
Bedankt voor jullie begrip...ik was van plan om hier helemaal niet meer te komen maar dan mis ook weer zo veel. Ik wil jullie helemaal niet missen! Dus ga ik daar een balans in proberen te zoeken.
Tja hoe je dat na een therapie dag kunt doen? Erg lastig, vind ik ook. Ik ga meestal gelijk naar huis en zorg ervoor dat ik geen afspraken heb na een therapiedag. Idd dan moet ik ook helemaal bijkomen. Verder probeer ik het gevoelens die loskomen juist niet weg te drukken ( dat heb ik voorheen wel altijd gedaan, en ik voelde ook haast niets meer) maar het er gewoon te laten zijn....lukt soms...lukt ook nog vaak niet. Dus ik probeer zo lief mogelijk voor mezelf te zijn na een therapiedag.
Hoe lang zit jij in therapie als ik vragen mag?
Ev een mega dikke knuf!! Moeilijk hoor, die gevoelens die loskomen Ik hoop dat je dat aan je psych kwijt kunt.
Saar, ik vond hoe philomein het omschreef wel passend. Dat je nu in een andere fase zit en dat zij daar niet bijhoren....niet meer.
Ach zij beschreef het veel mooier maar weet je wat ik bedoel? Ik zoek het straks op?
En nee je bent geen onprettig gezelschap! Het tegenovergestelde juist!Tis wel zo dat niet iedereen weet hoe te reageren...maakt het niet niet goed! Want het blijft een rot streek maar misschien kun je dan iets milder naar het geheel kijken?
Doe de dingen die je op dit moment kan en wil Claire. Je energie is kostbaar momenteel, gebruik t voor die dingen waar je nu behoefte aan hebt.
Therapie vind ik zo'n ontzettende energievreter.
Het maakt bij mij ergens een luikje open naar emoties, en ik ben de rest van de dag gewoon moe van alles wat daaruit komt.
Hoe doen jullie dat eigenlijk?
Bedankt voor jullie begrip...ik was van plan om hier helemaal niet meer te komen maar dan mis ook weer zo veel. Ik wil jullie helemaal niet missen! Dus ga ik daar een balans in proberen te zoeken.
Tja hoe je dat na een therapie dag kunt doen? Erg lastig, vind ik ook. Ik ga meestal gelijk naar huis en zorg ervoor dat ik geen afspraken heb na een therapiedag. Idd dan moet ik ook helemaal bijkomen. Verder probeer ik het gevoelens die loskomen juist niet weg te drukken ( dat heb ik voorheen wel altijd gedaan, en ik voelde ook haast niets meer) maar het er gewoon te laten zijn....lukt soms...lukt ook nog vaak niet. Dus ik probeer zo lief mogelijk voor mezelf te zijn na een therapiedag.
Hoe lang zit jij in therapie als ik vragen mag?
Ev een mega dikke knuf!! Moeilijk hoor, die gevoelens die loskomen Ik hoop dat je dat aan je psych kwijt kunt.
Saar, ik vond hoe philomein het omschreef wel passend. Dat je nu in een andere fase zit en dat zij daar niet bijhoren....niet meer.
Ach zij beschreef het veel mooier maar weet je wat ik bedoel? Ik zoek het straks op?
En nee je bent geen onprettig gezelschap! Het tegenovergestelde juist!Tis wel zo dat niet iedereen weet hoe te reageren...maakt het niet niet goed! Want het blijft een rot streek maar misschien kun je dan iets milder naar het geheel kijken?
zondag 1 februari 2009 om 12:19
quote:claire123 schreef op 01 februari 2009 @ 11:42:
Bedankt voor jullie begrip...ik was van plan om hier helemaal niet meer te komen maar dan mis ook weer zo veel. Ik wil jullie helemaal niet missen! Dus ga ik daar een balans in proberen te zoeken. En zoeken it is. Fijn dat je niet helemaal weggaat!
Tja hoe je dat na een therapie dag kunt doen? Erg lastig, vind ik ook. Ik ga meestal gelijk naar huis en zorg ervoor dat ik geen afspraken heb na een therapiedag. Idd dan moet ik ook helemaal bijkomen. Verder probeer ik het gevoelens die loskomen juist niet weg te drukken ( dat heb ik voorheen wel altijd gedaan, en ik voelde ook haast niets meer) maar het er gewoon te laten zijn....lukt soms...lukt ook nog vaak niet. Dus ik probeer zo lief mogelijk voor mezelf te zijn na een therapiedag.
Dat er laten zijn. Daar wor ik knetterbek erg paniekerig van. Maar denk dat ik maar met je mee ga doen. Proberen het er te laten zijn.
Hoe lang zit jij in therapie als ik vragen mag?
Ben op mn 17e bij maatschappelijk werk gedropt. Daarna doorgestuurd naar jeugdzorg, ggz, gespecialiseerdere hulp (4 jaar psychotherapie bij een onwijze doos gehad:-() , eendaagse dagbehandeling enz enz. Zit nu sinds 2 jaar eindelijk op mn plek bij een afdeling gericht op dissociatieve stoornissen. Daar heb ik min. 1x in de week individuele gesprekken, en meestal nog een module erbij. Pmt, stabilisatiegroep, en nou binnenkort individuele drama.
Bedankt voor jullie begrip...ik was van plan om hier helemaal niet meer te komen maar dan mis ook weer zo veel. Ik wil jullie helemaal niet missen! Dus ga ik daar een balans in proberen te zoeken. En zoeken it is. Fijn dat je niet helemaal weggaat!
Tja hoe je dat na een therapie dag kunt doen? Erg lastig, vind ik ook. Ik ga meestal gelijk naar huis en zorg ervoor dat ik geen afspraken heb na een therapiedag. Idd dan moet ik ook helemaal bijkomen. Verder probeer ik het gevoelens die loskomen juist niet weg te drukken ( dat heb ik voorheen wel altijd gedaan, en ik voelde ook haast niets meer) maar het er gewoon te laten zijn....lukt soms...lukt ook nog vaak niet. Dus ik probeer zo lief mogelijk voor mezelf te zijn na een therapiedag.
Dat er laten zijn. Daar wor ik knetterbek erg paniekerig van. Maar denk dat ik maar met je mee ga doen. Proberen het er te laten zijn.
Hoe lang zit jij in therapie als ik vragen mag?
Ben op mn 17e bij maatschappelijk werk gedropt. Daarna doorgestuurd naar jeugdzorg, ggz, gespecialiseerdere hulp (4 jaar psychotherapie bij een onwijze doos gehad:-() , eendaagse dagbehandeling enz enz. Zit nu sinds 2 jaar eindelijk op mn plek bij een afdeling gericht op dissociatieve stoornissen. Daar heb ik min. 1x in de week individuele gesprekken, en meestal nog een module erbij. Pmt, stabilisatiegroep, en nou binnenkort individuele drama.
zondag 1 februari 2009 om 16:49
Dag lieverds!
Hele dikke voor ieder van jullie, heb net beetje teruggelezen en jullie kunen dit wel gebruiken denk ik zo..
Met mij gaat het nog steeds niet zo lekker.
Heb wel leuke dingen gedaan de afgelopen dagen en daar soms zelfs ook even van genoten!
Maar nu is het weer een beetje chaos in mijn hoofd. Misschien toch iets teveel gedaan.. Ben onrustig en erg gespannen.
Gaan zometeen nog uit eten met vrienden en daarna echt even bijkomen en rust nemen.
Hele dikke voor ieder van jullie, heb net beetje teruggelezen en jullie kunen dit wel gebruiken denk ik zo..
Met mij gaat het nog steeds niet zo lekker.
Heb wel leuke dingen gedaan de afgelopen dagen en daar soms zelfs ook even van genoten!
Maar nu is het weer een beetje chaos in mijn hoofd. Misschien toch iets teveel gedaan.. Ben onrustig en erg gespannen.
Gaan zometeen nog uit eten met vrienden en daarna echt even bijkomen en rust nemen.
