Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
maandag 2 februari 2009 om 09:12
quote:appeltjesgroen25 schreef op 01 februari 2009 @ 23:57:
heerlijk.... )____))______))))) ~~~~~~
(moet een sigaret voorstellen...)
Dankzij jou begint mijn maandagmorgen in ieder geval met een glimlach, ha, hij is leuk én crea!
(Zo, en nu weer verder lezen.)
heerlijk.... )____))______))))) ~~~~~~
(moet een sigaret voorstellen...)
Dankzij jou begint mijn maandagmorgen in ieder geval met een glimlach, ha, hij is leuk én crea!
(Zo, en nu weer verder lezen.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 2 februari 2009 om 09:22
Donderdagmiddag. Hij is ziekgemeld. Zou hij weten dat hij dan weer beter is?
En wanneer zou ik dat weten?
Het gaat wel. Gisteravond was even heftig, maar eigenlijk wel goed. Straks komt als het goed is die collega even koffiedrinken. Zij die vorige week ook belde.
Hoe gaat het met jou vanmorgen, behalve moe?
En wanneer zou ik dat weten?
Het gaat wel. Gisteravond was even heftig, maar eigenlijk wel goed. Straks komt als het goed is die collega even koffiedrinken. Zij die vorige week ook belde.
Hoe gaat het met jou vanmorgen, behalve moe?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 2 februari 2009 om 09:27
Leuk dat je die collega op de koffie krijgt.
Tja EV, ik vraag me ook nog steeds af wanneer ik weer ga werken. Weet het ook niet...
Moeilijk ook, wanneer weet je of je er echt weer aan toe bent?
Op dit moment weer even flink gespannen vanwege bezoekje aan werk.
Ik moet nu gaan, kom later wel weer langs hier.
Tja EV, ik vraag me ook nog steeds af wanneer ik weer ga werken. Weet het ook niet...
Moeilijk ook, wanneer weet je of je er echt weer aan toe bent?
Op dit moment weer even flink gespannen vanwege bezoekje aan werk.
Ik moet nu gaan, kom later wel weer langs hier.
maandag 2 februari 2009 om 11:36
Goeiesmorreges!
Nou kommaarrop met die samenvatting!
EV: is je collega al geweest?
Ik zit hier toch lekker uit te stellen joh. Heb wel de boodschappenlijst al gemaakt en lege flessen verzameld, maar verder schiet het geen meter op.
Die afwas lijkt ondertussen best decoratief ook.
Rommelig is toch gezellig?
Nou kommaarrop met die samenvatting!
EV: is je collega al geweest?
Ik zit hier toch lekker uit te stellen joh. Heb wel de boodschappenlijst al gemaakt en lege flessen verzameld, maar verder schiet het geen meter op.
Die afwas lijkt ondertussen best decoratief ook.
Rommelig is toch gezellig?
maandag 2 februari 2009 om 11:57
Succes EV, hoop dat je wat minder gespannen bent als ze er eenmaal is.
Ik zit nog wat na te trillen van bezoek aan werk. Hoewel het goed is gegaan hoor. Leidinggevende is echt heel begripvol en geeft me alle tijd en ruimte. Is al wat in voren aan het denken, maar meer ook om mij gerust te stellen. Hij gaat nog even achter de bedrijfsarts aan, want daar heb ik nog geen oproep van gehad. Zelfs een paar jongens gezien en even gesproken. Een van hen complimenteerde mij met mijn coole patta's, moet ik dan wel weer om lachen, zeker omdat het midden in een boze bui van hem gebeurde. (oh, en voor degene die niet zo op de hoogte is van straattaal, patta's zijn schoenen)
Als ik al die verhalen weer hoor over wat er allemaal gebeurd is op het werk, wordt me wel duidelijk dat ik dat nog even niet aankan. Daarvoor sta ik nog niet stevig genoeg in mijn schoenen op het moment.
Wurmpje, rommelig is heul gezellig! Teken dat er geleefd wordt zeg ik altijd maar
Succes ermee, ik ga zo ook maar eens wat boodschappen doen, kan vriend vanavond moeilijk een boterham voorzetten.
Ik zit nog wat na te trillen van bezoek aan werk. Hoewel het goed is gegaan hoor. Leidinggevende is echt heel begripvol en geeft me alle tijd en ruimte. Is al wat in voren aan het denken, maar meer ook om mij gerust te stellen. Hij gaat nog even achter de bedrijfsarts aan, want daar heb ik nog geen oproep van gehad. Zelfs een paar jongens gezien en even gesproken. Een van hen complimenteerde mij met mijn coole patta's, moet ik dan wel weer om lachen, zeker omdat het midden in een boze bui van hem gebeurde. (oh, en voor degene die niet zo op de hoogte is van straattaal, patta's zijn schoenen)
Als ik al die verhalen weer hoor over wat er allemaal gebeurd is op het werk, wordt me wel duidelijk dat ik dat nog even niet aankan. Daarvoor sta ik nog niet stevig genoeg in mijn schoenen op het moment.
Wurmpje, rommelig is heul gezellig! Teken dat er geleefd wordt zeg ik altijd maar
Succes ermee, ik ga zo ook maar eens wat boodschappen doen, kan vriend vanavond moeilijk een boterham voorzetten.
maandag 2 februari 2009 om 14:12
Rommelig vind ik bij anderen wel altijd gezellig, Wurmpje. Maar zelf wil ik orde; anders wordt het in mijn hoofd ook te chaotisch. Ofwel: het helpt me van binnen de orde te bewaren.
Oh, goed dat je het zegt, Saartje, want ik had geen idee wat patta's nou eigenlijk waren. Wat voor kleur veters heb je er nu eigenlijk in gedaan?
Stellen die jongens nu eigenlijk ook lastige vragen aan je? Waar je bent, of wat er aan de hand is? En fijn dat je leidinggevende zo begripvol is. En nog even over je eigen vraag van vanmorgen, over terug aan het werk, wanneer.. die lijkt me nu dan wel beantwoord, toch?
Oh, goed dat je het zegt, Saartje, want ik had geen idee wat patta's nou eigenlijk waren. Wat voor kleur veters heb je er nu eigenlijk in gedaan?
Stellen die jongens nu eigenlijk ook lastige vragen aan je? Waar je bent, of wat er aan de hand is? En fijn dat je leidinggevende zo begripvol is. En nog even over je eigen vraag van vanmorgen, over terug aan het werk, wanneer.. die lijkt me nu dan wel beantwoord, toch?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 2 februari 2009 om 14:16
Drukke ochtend gehad hier. Eerst belde een vriendin (die van het weekendje weg, die ik dus sindsdien niet gezien heb ), ze had flinke griep gehad én is, wat ik wel al wist, een paar weken geleden voor het eerst oma geworden. Daarna belde mijn tante, die dus vorige zondag hier was geweest; hoe het nu ging.
En toen stond mijn collega aan de deur met een bosje roosjes, zo lief. Samen koffie gedronken en ze had natuurlijk ook leuke verhalen over het werk (het lijkt voor mij zooo ver weg..), maar ik heb ook verteld hoe het ging, en best wel eerlijk. Maar ik merk ook dat ik teveel aan het uitleggen ben, zowel tegen haar als tegen mijn tante; waarom doe ik dat eigenlijk? Dan denk ik achteraf dat ik toch weer teveel gezegd heb
Sjonge, wat kan ik toch moeilijk doen. Blijkbaar moet het eruit en praat ik nu gewoon meer, nou en? Nog steeds bang om achteraf gestraft te worden? Moet maar even terugdenken aan mijn woorden vorige week: ik voel wat ik voel en jouw verbod geldt niet meer. Dus ook jouw straf geldt niet meer.
En toen stond mijn collega aan de deur met een bosje roosjes, zo lief. Samen koffie gedronken en ze had natuurlijk ook leuke verhalen over het werk (het lijkt voor mij zooo ver weg..), maar ik heb ook verteld hoe het ging, en best wel eerlijk. Maar ik merk ook dat ik teveel aan het uitleggen ben, zowel tegen haar als tegen mijn tante; waarom doe ik dat eigenlijk? Dan denk ik achteraf dat ik toch weer teveel gezegd heb
Sjonge, wat kan ik toch moeilijk doen. Blijkbaar moet het eruit en praat ik nu gewoon meer, nou en? Nog steeds bang om achteraf gestraft te worden? Moet maar even terugdenken aan mijn woorden vorige week: ik voel wat ik voel en jouw verbod geldt niet meer. Dus ook jouw straf geldt niet meer.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 2 februari 2009 om 14:42
Wurmpje, succes met al je huishoudelijke beslommeringen
Saartje, ik had ook geen idee wat Patta's waren, weer wat geleerd
Neem je tijd hoor, als je nu zo duidelijk voelt dat je nog niet aan werken toe bent is dat een signaal. Ik hoop dat je een begripvolle bedrijfsarts hebt.
Appel: wat een creasigaret!
EV, viel het mee, het bezoek van je collega? Lief dat ze roosjes mee had.
Jouw laatste zin: jouw verbod geldt niet meer, blijft nogal hangen bij mij. In het andere topic schreef ik vanmorgen over mijn dilemma om het aan mensen te vertellen. Ik heb maar aan weinig mensen over vroeger verteld, dat had alles te maken met verbod én schaamte. Maar het voelt vreemd om dat deel van vroeger niet te delen met mensen die me na staan. Er zijn maar een paar mensen die ik wat heb verteld.
Het voelt alsof het me heel kwetsbaar maakt, terwijl ik aan de andere kant ook trots kan zijn op wat ik ondanks alle onveiligheid heb bereikt.
Nou ja, hier kom ik dus niet goed uit (nog).
Saartje, ik had ook geen idee wat Patta's waren, weer wat geleerd
Neem je tijd hoor, als je nu zo duidelijk voelt dat je nog niet aan werken toe bent is dat een signaal. Ik hoop dat je een begripvolle bedrijfsarts hebt.
Appel: wat een creasigaret!
EV, viel het mee, het bezoek van je collega? Lief dat ze roosjes mee had.
Jouw laatste zin: jouw verbod geldt niet meer, blijft nogal hangen bij mij. In het andere topic schreef ik vanmorgen over mijn dilemma om het aan mensen te vertellen. Ik heb maar aan weinig mensen over vroeger verteld, dat had alles te maken met verbod én schaamte. Maar het voelt vreemd om dat deel van vroeger niet te delen met mensen die me na staan. Er zijn maar een paar mensen die ik wat heb verteld.
Het voelt alsof het me heel kwetsbaar maakt, terwijl ik aan de andere kant ook trots kan zijn op wat ik ondanks alle onveiligheid heb bereikt.
Nou ja, hier kom ik dus niet goed uit (nog).
maandag 2 februari 2009 om 15:29
Goeie middag allemaal!
Heb net bezoek gehad van mijn zorgmentor ,we hebben het over de intake van volgende week maandag gehad,wat ik dan zou zeggen enz.Was best pittig ben helemaal een beetje murpfff geworden hiervan.Alles weer vertellen is best wel zwaar merk ik ,heeft veel impact op me(logisch eigenlijk maar toch daardoor niet minder zwaar)Ga zo maar even sporten dat doe ik elke maandag en vrijdag in een vrouwensportschool.Aerobic's enzo is best leuk hoor alleen moet ik mezelf er wel toe zetten,maar ben altijd blij als ik toch gegaan ben,dus nu ook maar weer aan denken...
Tot later,groetjes Spongebabe
Heb net bezoek gehad van mijn zorgmentor ,we hebben het over de intake van volgende week maandag gehad,wat ik dan zou zeggen enz.Was best pittig ben helemaal een beetje murpfff geworden hiervan.Alles weer vertellen is best wel zwaar merk ik ,heeft veel impact op me(logisch eigenlijk maar toch daardoor niet minder zwaar)Ga zo maar even sporten dat doe ik elke maandag en vrijdag in een vrouwensportschool.Aerobic's enzo is best leuk hoor alleen moet ik mezelf er wel toe zetten,maar ben altijd blij als ik toch gegaan ben,dus nu ook maar weer aan denken...
Tot later,groetjes Spongebabe
maandag 2 februari 2009 om 15:47
-EV rot voor je dat je baas nog niet gebelt heeft
-Saar toch goed dat je naar je werk bent gegaan,je doet het toch maar weer!
-Lynne goed dat je dingen deelt met mensen die je na staan.Dingen delen is belangrijk
-Wurmpje succes met je boodschappen en je huishouden,ik heb net ook de keuken onderhanden genomen met de muziek lekker hard aan.
-De anderen ook een prettige (mid)dag
Groetjes Spongebabe
-Saar toch goed dat je naar je werk bent gegaan,je doet het toch maar weer!
-Lynne goed dat je dingen deelt met mensen die je na staan.Dingen delen is belangrijk
-Wurmpje succes met je boodschappen en je huishouden,ik heb net ook de keuken onderhanden genomen met de muziek lekker hard aan.
-De anderen ook een prettige (mid)dag
Groetjes Spongebabe
maandag 2 februari 2009 om 16:00
quote:Elmervrouw schreef op 02 februari 2009 @ 14:16:
Drukke ochtend gehad hier. Eerst belde een vriendin (die van het weekendje weg, die ik dus sindsdien niet gezien heb ), ze had flinke griep gehad én is, wat ik wel al wist, een paar weken geleden voor het eerst oma geworden. Daarna belde mijn tante, die dus vorige zondag hier was geweest; hoe het nu ging.
En toen stond mijn collega aan de deur met een bosje roosjes, zo lief. Samen koffie gedronken en ze had natuurlijk ook leuke verhalen over het werk (het lijkt voor mij zooo ver weg..), maar ik heb ook verteld hoe het ging, en best wel eerlijk. Maar ik merk ook dat ik teveel aan het uitleggen ben, zowel tegen haar als tegen mijn tante; waarom doe ik dat eigenlijk? Dan denk ik achteraf dat ik toch weer teveel gezegd heb
Sjonge, wat kan ik toch moeilijk doen. Blijkbaar moet het eruit en praat ik nu gewoon meer, nou en? Nog steeds bang om achteraf gestraft te worden? Moet maar even terugdenken aan mijn woorden vorige week: ik voel wat ik voel en jouw verbod geldt niet meer. Dus ook jouw straf geldt niet meer.
EV, wees eens niet zo streng voor jezelf!!
Goed dat je twee telefoontjes hebt gepleegd en uberhaupt hebt opgenomen!
Knap dat je nu al in staat bent om bezoek te ontvangen en dan een collega nog wel!
Heeft het bezoek je goed gedaan uiteindelijk?
Liefs voor iedereen!
Drukke ochtend gehad hier. Eerst belde een vriendin (die van het weekendje weg, die ik dus sindsdien niet gezien heb ), ze had flinke griep gehad én is, wat ik wel al wist, een paar weken geleden voor het eerst oma geworden. Daarna belde mijn tante, die dus vorige zondag hier was geweest; hoe het nu ging.
En toen stond mijn collega aan de deur met een bosje roosjes, zo lief. Samen koffie gedronken en ze had natuurlijk ook leuke verhalen over het werk (het lijkt voor mij zooo ver weg..), maar ik heb ook verteld hoe het ging, en best wel eerlijk. Maar ik merk ook dat ik teveel aan het uitleggen ben, zowel tegen haar als tegen mijn tante; waarom doe ik dat eigenlijk? Dan denk ik achteraf dat ik toch weer teveel gezegd heb
Sjonge, wat kan ik toch moeilijk doen. Blijkbaar moet het eruit en praat ik nu gewoon meer, nou en? Nog steeds bang om achteraf gestraft te worden? Moet maar even terugdenken aan mijn woorden vorige week: ik voel wat ik voel en jouw verbod geldt niet meer. Dus ook jouw straf geldt niet meer.
EV, wees eens niet zo streng voor jezelf!!
Goed dat je twee telefoontjes hebt gepleegd en uberhaupt hebt opgenomen!
Knap dat je nu al in staat bent om bezoek te ontvangen en dan een collega nog wel!
Heeft het bezoek je goed gedaan uiteindelijk?
Liefs voor iedereen!
maandag 2 februari 2009 om 17:34
Vandaag intens genoten van mijn nieuwe kracht. Vanochtend naar de huisarts, onder de zonnebank, kopje koffie gedronken ergens met mezelf, bij mijn vader langs geweest en samen geluncht, vanmiddag met Philomientje boodschappen gedaan en ik voel me GOED. Jongens wat een ervaring. Ik moet uitkijken dat ik niet de hele tijd denk "geniet maar want voor je het weet is het voorbij".
Ik heb eergister een soort acute angstaanval moeten bezweren. Ineens zag ik ex voor me die al maanden woede aan het opbouwen is en ontploft zoals nooit eerder. Ik was bang dat hij de deur zou forceren en ons alledrie zou vermoorden. Ik ben als een gek op marktplaats en het forum gaan lezen en zoeken naar onzin om de angst gedachten te overstemmen met onschuldige zaken en dat is gelukt maar ik ben wel ontzettend geschrokken van hoe het me in een klap overviel, uit het niets.
Verder ben ik een beetje bang dat ik me zo goed voel omdat Philoman nu al twee weken weg is. Gelukkig er is ook een boel anders waar het aan kan liggen dus dat zal wel gaan blijken als hij weer terug is.
EV je vroeg laatst over die dam die tussen ons en een lief-leven instaat. Ik weet niet of hij er altijd al was en ik hem gewoon niet herkende of dat het iets is dat er in geslopen is. Ik weet dat we de eerste twee a drie jaar samen alleen maar heel erg blij en gelukkig met elkaar waren en als een sneltrein ons leven hebben opgebouwd. Verhuizen, trouwen, verbouwen, nieuwe baby. Ik wist niet wat me overkwam. Dat het ook zo kon.
Pas daarna ging ik zien dat ik wel erg verstikt werd door hem en door ons en ben ik me los gaan vechten.
Maar blijkbaar was die ruimte er ook. We hebben een paar hele zware jaren gehad en in die jaren ben ik me steeds sterker gaan voelen. Meestal leverde dat eerst een boel gedoe en frictie op maar uiteindelijk heeft het ons beide ook veel goed gedaan iedere hobbel weer.
En nu, nu ben ik blijkbaar zo ver dat ik mag eisen dat iemand lief tegen me is. Iets dat ik blijkbaar nooit heb geeist, omdat mijn eisen zo laag lagen.
En Philoman bedoelt het allemaal wel goed maar communiceert erg in 'grapjes' uitdaginkjes, betweterigheid en soms gewoon ronduit respectloos. Vooral als er anderen bij zijn. En dat trek ik dus niet meer. Ik ben er klaar mee. En dat zeg ik, en dat voelt hij en daar schrikt hij van. Van mij, maar ook van wat hij zelf doet en eigenlijk helemaal niet wil doen.
Ben dus heel benieuwd of we deze dam op weg naar een lief-leven kunnen doorbreken want voor mij staat of valt onze relatie daarmee.
Oh vrouwen wat een achtbaan aan gevoel deze weken bij mij. En wat geniet ik intens van die momenten dat ik kracht voel en ik blij ben met mezelf en de wereld. De tranen schieten me in de ogen.
Heel verhaal, heb jullie ook allemaal gelezen...maar even niets toe te voegen dat niet al heel mooi door anderen gezegd is.
Groepsknuffel dus maar voor jullie allemaal!
Ik heb eergister een soort acute angstaanval moeten bezweren. Ineens zag ik ex voor me die al maanden woede aan het opbouwen is en ontploft zoals nooit eerder. Ik was bang dat hij de deur zou forceren en ons alledrie zou vermoorden. Ik ben als een gek op marktplaats en het forum gaan lezen en zoeken naar onzin om de angst gedachten te overstemmen met onschuldige zaken en dat is gelukt maar ik ben wel ontzettend geschrokken van hoe het me in een klap overviel, uit het niets.
Verder ben ik een beetje bang dat ik me zo goed voel omdat Philoman nu al twee weken weg is. Gelukkig er is ook een boel anders waar het aan kan liggen dus dat zal wel gaan blijken als hij weer terug is.
EV je vroeg laatst over die dam die tussen ons en een lief-leven instaat. Ik weet niet of hij er altijd al was en ik hem gewoon niet herkende of dat het iets is dat er in geslopen is. Ik weet dat we de eerste twee a drie jaar samen alleen maar heel erg blij en gelukkig met elkaar waren en als een sneltrein ons leven hebben opgebouwd. Verhuizen, trouwen, verbouwen, nieuwe baby. Ik wist niet wat me overkwam. Dat het ook zo kon.
Pas daarna ging ik zien dat ik wel erg verstikt werd door hem en door ons en ben ik me los gaan vechten.
Maar blijkbaar was die ruimte er ook. We hebben een paar hele zware jaren gehad en in die jaren ben ik me steeds sterker gaan voelen. Meestal leverde dat eerst een boel gedoe en frictie op maar uiteindelijk heeft het ons beide ook veel goed gedaan iedere hobbel weer.
En nu, nu ben ik blijkbaar zo ver dat ik mag eisen dat iemand lief tegen me is. Iets dat ik blijkbaar nooit heb geeist, omdat mijn eisen zo laag lagen.
En Philoman bedoelt het allemaal wel goed maar communiceert erg in 'grapjes' uitdaginkjes, betweterigheid en soms gewoon ronduit respectloos. Vooral als er anderen bij zijn. En dat trek ik dus niet meer. Ik ben er klaar mee. En dat zeg ik, en dat voelt hij en daar schrikt hij van. Van mij, maar ook van wat hij zelf doet en eigenlijk helemaal niet wil doen.
Ben dus heel benieuwd of we deze dam op weg naar een lief-leven kunnen doorbreken want voor mij staat of valt onze relatie daarmee.
Oh vrouwen wat een achtbaan aan gevoel deze weken bij mij. En wat geniet ik intens van die momenten dat ik kracht voel en ik blij ben met mezelf en de wereld. De tranen schieten me in de ogen.
Heel verhaal, heb jullie ook allemaal gelezen...maar even niets toe te voegen dat niet al heel mooi door anderen gezegd is.
Groepsknuffel dus maar voor jullie allemaal!
maandag 2 februari 2009 om 17:45
Eerst even dit eruit!
Mijn baas belde een dik uur geleden. Het overviel me wel en zeker toen hij terugkwam op wat we vorige week zo'n beetje besproken hadden: dat ik morgen zou beginnen. Maar: alleen één rit, die van in de ochtend, en niets daarna, maar gewoon naar huis. Dan woensdag niets, en donderdag had ik altijd al vrij, en vrijdag weer op dezelfde manier. En dan kijken hoe het gaat.
Want je moet je niet isoleren, zei hij. En je voelt pas hoe het gaat, als je weer voorzichtig aan begint. Zie het maar als therapeutisch werken, zo heb ik hier nog twee chauffeurs rijden.
Daar heeft hij natuurlijk helemaal gelijk in. En van dat isoleren, die kwam wel aan. Want die neiging heb ik wel. Zo van: ik kom wel weer buiten (lees: onder de mensen) als het weer goed gaat. Als ik me weer stevig en stabiel voel. Maar wanneer is dat? En is dat wel realistisch? Ik heb nu duidelijk gemerkt en gevoeld dat ik bang was van de mensen, collega's en klanten, en baas. Oude angst is dat, heeft niets te maken met het heden. Maar ik vóel het nu wel.
En ergens is het een opluchting dat mijn baas nu wel weet wat er aan de hand is met mij, en dat ik bij hem in ieder geval geen schijn meer hoef op te houden. Dat voelt voorzichtig wel een beetje als steun. Ook EM, coach, huisarts en therapeute die nu een veel beter beeld hebben van hoe het echt met mij gaat. Ik kan hun hulp inroepen, zonder veel te moeten uitleggen; ze zijn een steun op de achtergrond.
Nu wel heel erg gemengde gevoelens
Mijn baas belde een dik uur geleden. Het overviel me wel en zeker toen hij terugkwam op wat we vorige week zo'n beetje besproken hadden: dat ik morgen zou beginnen. Maar: alleen één rit, die van in de ochtend, en niets daarna, maar gewoon naar huis. Dan woensdag niets, en donderdag had ik altijd al vrij, en vrijdag weer op dezelfde manier. En dan kijken hoe het gaat.
Want je moet je niet isoleren, zei hij. En je voelt pas hoe het gaat, als je weer voorzichtig aan begint. Zie het maar als therapeutisch werken, zo heb ik hier nog twee chauffeurs rijden.
Daar heeft hij natuurlijk helemaal gelijk in. En van dat isoleren, die kwam wel aan. Want die neiging heb ik wel. Zo van: ik kom wel weer buiten (lees: onder de mensen) als het weer goed gaat. Als ik me weer stevig en stabiel voel. Maar wanneer is dat? En is dat wel realistisch? Ik heb nu duidelijk gemerkt en gevoeld dat ik bang was van de mensen, collega's en klanten, en baas. Oude angst is dat, heeft niets te maken met het heden. Maar ik vóel het nu wel.
En ergens is het een opluchting dat mijn baas nu wel weet wat er aan de hand is met mij, en dat ik bij hem in ieder geval geen schijn meer hoef op te houden. Dat voelt voorzichtig wel een beetje als steun. Ook EM, coach, huisarts en therapeute die nu een veel beter beeld hebben van hoe het echt met mij gaat. Ik kan hun hulp inroepen, zonder veel te moeten uitleggen; ze zijn een steun op de achtergrond.
Nu wel heel erg gemengde gevoelens
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 2 februari 2009 om 18:07
Philomein, heerlijk om te lezen zeg, dat je je goed voelt. Hoe het dan ook komt! Dit heb je. En ik vind dat je al een eind gevorderd bent, als ik het zo even mag zeggen, als je nu dingen durft te eisen. Eerst overvallen door het snelle leven, dan die moeilijke jaren, en nu zie je helder waar je staat en wat je wil; kortom je hebt jezelf leren kennen en weet wat je wilt en nodig hebt. Het klinkt allemaal mooi, intens en echt als de goede weg, als ik lees dat je blij met jezelf en de wereld bent. Dat heb je toch maar mooi zelf bereikt... en zelfs zo'n angstaanval kun je weer een plek geven.
Ik heb bewondering voor je kracht!
Alles van de anderen heb ik ook gelezen; even geen woorden meer nu.
Ik heb bewondering voor je kracht!
Alles van de anderen heb ik ook gelezen; even geen woorden meer nu.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 2 februari 2009 om 18:12
Oh jeetje EV kan me voorstellen dat je gemengde gevoelens hebt... Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier ook niet echt een gevoel bij krijg van wat nou verstandig zou zijn. Pfoe lastig hoor.
Voel je je in het nauw gedreven door zijn voorstel? Heb je het gevoel dat je vrij bent om er voor of er tegen te besluiten? Ik denk dat dat wel van belang is. Dat wat je ook doet, dat je het doet omdat je het ook anders zou kunnen doen. Klinkt wat warrig maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Als je je eenmaal vrij voelt om nee te zeggen kan ja zeggen misschien best een goed ding zijn.
Wanneer moet je dit besluiten?
Voel je je in het nauw gedreven door zijn voorstel? Heb je het gevoel dat je vrij bent om er voor of er tegen te besluiten? Ik denk dat dat wel van belang is. Dat wat je ook doet, dat je het doet omdat je het ook anders zou kunnen doen. Klinkt wat warrig maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Als je je eenmaal vrij voelt om nee te zeggen kan ja zeggen misschien best een goed ding zijn.
Wanneer moet je dit besluiten?
maandag 2 februari 2009 om 18:21
Heb jullie posts gelezen, ik reageer er later nog op.
Weet niet goed wat te schrijven nu..
Is nog steeds een chaos in mijn hoofd. Ben ook weer gespannen. Is gelukkig ook wel wat minder geweest vandaag.
Net wat soep gegeten, met moeite. Krijg geen hap door mijn keel.
Ga even douchen en dan ga ik het nog eens doorlezen en reageren.
Weet niet goed wat te schrijven nu..
Is nog steeds een chaos in mijn hoofd. Ben ook weer gespannen. Is gelukkig ook wel wat minder geweest vandaag.
Net wat soep gegeten, met moeite. Krijg geen hap door mijn keel.
Ga even douchen en dan ga ik het nog eens doorlezen en reageren.
