Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
vrijdag 18 juli 2008 om 18:26
Dochter jarig, maar ver weg.. verder hoofdpijn, pms, moe dus. Zwaar dagje. Twaalf jaar wordt ze vandaag, en vanaf haar zesde heb ik haar dus niet meer gezien en nooit meer iets over haar of van haar gehoord.
Maar goed, ik zal hier niet teveel off-topic gaan, heb ook andere plekken op dit forum. Echt lekker gaat het niet, dus.
Maar goed, ik zal hier niet teveel off-topic gaan, heb ook andere plekken op dit forum. Echt lekker gaat het niet, dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 18 juli 2008 om 19:30
Ik las het op je topic.
En ja, wat kan ik daar op zeggen... Geen woorden voor, maar ik heb aan je gedacht vandaag (f)
Even los van vandaag, maar ga je bewust wat minder op dingen in nu op dit topic? Je twijfels laatst over het wel of niet laten staan van wat reacties van je, houdt je daardoor wat meer afstand in de inhoud van je reacties?
Dat idee krijg ik, maar misschien heb ik het helemaal mis hoor.
En ja, wat kan ik daar op zeggen... Geen woorden voor, maar ik heb aan je gedacht vandaag (f)
Even los van vandaag, maar ga je bewust wat minder op dingen in nu op dit topic? Je twijfels laatst over het wel of niet laten staan van wat reacties van je, houdt je daardoor wat meer afstand in de inhoud van je reacties?
Dat idee krijg ik, maar misschien heb ik het helemaal mis hoor.
zaterdag 19 juli 2008 om 11:51
Echt lief, dank je wel. (f)
Je idee klopt, ik ben inderdaad even ietsje aan het minderen. Ik lees hier teveel, ook op andere topics; dingen die me eigenlijk overweldigen. Ik merk dat ik er bijna geen verhalen van andere mensen (die me raken) ook nog eens bij kan hebben, laat staan dat ik ergens zinnig op weet te reageren. Er speelt zoveel in mijn leven wat met ouders-kinderen, kinderen, (on-)veilig nest te maken heeft, en ik zoek het hier ook nog eens op omdat ik me dan minder alleen voel worstelen. Maar het komt teveel binnen en blijft hangen omdat het weer dingen van mezelf oprakelt. Je hebt het goed aangevoeld dus.
Je idee klopt, ik ben inderdaad even ietsje aan het minderen. Ik lees hier teveel, ook op andere topics; dingen die me eigenlijk overweldigen. Ik merk dat ik er bijna geen verhalen van andere mensen (die me raken) ook nog eens bij kan hebben, laat staan dat ik ergens zinnig op weet te reageren. Er speelt zoveel in mijn leven wat met ouders-kinderen, kinderen, (on-)veilig nest te maken heeft, en ik zoek het hier ook nog eens op omdat ik me dan minder alleen voel worstelen. Maar het komt teveel binnen en blijft hangen omdat het weer dingen van mezelf oprakelt. Je hebt het goed aangevoeld dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 19 juli 2008 om 12:22
Ben je de dag een beetje doorgekomen gisteren?
Laat mijn gevoel me dus niet in de steek.
Ik snap het wel hoor, heb wel eens iets op die andere topics gelezen. Het is ook wel erg veel en als je dan ook nog eens verhalen van anderen aan gaat trekken, omdat het bij jou wat naar boven haalt, wordt het wel erg veel allemaal.
En dan binnenkort ook nog starten met EMDR.
Maar goed dat ik het weet, dan weet ik dat ik niet teveel moet doorvragen. Geef je eigen grenzen maar aan.
Ik zit zelf ook even in dubio. Forum en irl beginnen wat door elkaar te lopen. Heb een groepje meiden leren kennen via een oproepje. Was meer nieuwsgierigheid om daarop te reageren, maar bleek echt te klikken. Alleen van te voren niet goed over nagedacht dat het daarmee wel door elkaar gaat lopen.
Voel me op de een of andere manier kwetsbaar, omdat ik hier toch dingen neer heb gezet die ik in het echte leven niet tegen anderen durf uit te spreken. Weet nog niet zo goed wat ik daarmee aan moet.
Laat mijn gevoel me dus niet in de steek.
Ik snap het wel hoor, heb wel eens iets op die andere topics gelezen. Het is ook wel erg veel en als je dan ook nog eens verhalen van anderen aan gaat trekken, omdat het bij jou wat naar boven haalt, wordt het wel erg veel allemaal.
En dan binnenkort ook nog starten met EMDR.
Maar goed dat ik het weet, dan weet ik dat ik niet teveel moet doorvragen. Geef je eigen grenzen maar aan.
Ik zit zelf ook even in dubio. Forum en irl beginnen wat door elkaar te lopen. Heb een groepje meiden leren kennen via een oproepje. Was meer nieuwsgierigheid om daarop te reageren, maar bleek echt te klikken. Alleen van te voren niet goed over nagedacht dat het daarmee wel door elkaar gaat lopen.
Voel me op de een of andere manier kwetsbaar, omdat ik hier toch dingen neer heb gezet die ik in het echte leven niet tegen anderen durf uit te spreken. Weet nog niet zo goed wat ik daarmee aan moet.
zaterdag 19 juli 2008 om 18:44
De dag ben ik wel doorgekomen, maar het was (om meerdere redenen) een zware dag.
Je mag gerust dingen vragen, hoor. Maar ik moet zelf een beetje doseren, waar en wat ik lees, hier op het forum; en vooral, waar ik op reageer. En daarin moet ik zelf mijn grenzen leren voelen. Voelen... en niet automatisch maar reageren omdát een ander iets vraagt, snap je.
En dat moet ik zelf doen!
Ik kan me overigens wel voorstellen (wat het laatste stuk betreft), dat je je kwetsbaar voelt. Maar aan de andere kant: misschien hebben zij ook wel dingen neergezet die ze niet irl durven zeggen. Zitten jullie niet in hetzelfde schuitje, wat dat betreft? Iedereen voelt zich op een forum iets vrijer, denk ik, dan in werkelijkheid. Overigens zou ik me ook schamen als ik jou in het echt zou tegenkomen, over wat ik hier schrijf
Je mag gerust dingen vragen, hoor. Maar ik moet zelf een beetje doseren, waar en wat ik lees, hier op het forum; en vooral, waar ik op reageer. En daarin moet ik zelf mijn grenzen leren voelen. Voelen... en niet automatisch maar reageren omdát een ander iets vraagt, snap je.
En dat moet ik zelf doen!
Ik kan me overigens wel voorstellen (wat het laatste stuk betreft), dat je je kwetsbaar voelt. Maar aan de andere kant: misschien hebben zij ook wel dingen neergezet die ze niet irl durven zeggen. Zitten jullie niet in hetzelfde schuitje, wat dat betreft? Iedereen voelt zich op een forum iets vrijer, denk ik, dan in werkelijkheid. Overigens zou ik me ook schamen als ik jou in het echt zou tegenkomen, over wat ik hier schrijf
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 19 juli 2008 om 18:45
zondag 20 juli 2008 om 16:22
Tuurlijk ben jij zelf degene die de grenzen aan moet geven. En dat zal voor jezelf misschien ook nog even aftasten zijn.
Voor mijzelf zie ik het forum dan wel weer als een mogelijkheid om te leren die grenzen juist wat op te rekken. In de hoop dat het mij irl straks ook wat makkelijk af zal gaan mijn gevoelens uit te spreken.
Voor mijzelf zie ik het forum dan wel weer als een mogelijkheid om te leren die grenzen juist wat op te rekken. In de hoop dat het mij irl straks ook wat makkelijk af zal gaan mijn gevoelens uit te spreken.
zondag 20 juli 2008 om 16:47
Zou ik je vraag bijna vergeten...
Lastige vraag trouwens. Tenminste gevoelens zelf vind ik lastig. Pas sinds kort ben ik erachter dat ik lange tijd nauwelijks heb gevoeld. Emoties waren er nauwelijks, die drukte ik snel weg. Ook nooit zo meegekregen om echt over gevoelens te praten en later mijzelf aangeleerd om zelfs niet te voelen. Jezelf kwijtraken door een bepaalde houding aan te nemen en op een gegeven moment gewoon niet meer weten wat er diep van binnen zit. Geloven dat je diegene ook echt bént met dat masker op.
En nu die gevoelens er wel zijn niet zo goed weten wat je ermee aan moet en of ze terecht zijn.
Soms denk ik: ja, dit mag je voelen en het is niet gek. Op andere momenten denk ik: mens stel je niet zo aan.
En bevestiging krijgen zou denk ik wel fijn zijn. Misschien ook minder onzeker en kwetsbaar maken. Maar als ik die gevoelens niet deel, zal ik ook geen bevestiging krijgen natuurlijk.
Hmmm, onduidelijk verhaal geworden volgens mij, is het nog te volgen?
Dus jouw vraag en wat je daarmee zegt begrijp ik heel goed. In jouw geval zeker. Alles werd (en wordt) bij jou ontkent. Juist ook door de mensen die het dichts bij je stonden. Dus dan is het dubbel zo hard zoeken of het wel klopt.
En dan ben ik maar even zo vrij om daar vanuit mijn perspectief antwoord op te geven. Alles wat ik tot nu toe van jou gelezen heb, juist ook over jouw gevoelens, kloppen in mijn ogen. Het is allemaal herkenbaar, haast te verwachten, en te linken aan alles wat je hebt meegemaakt.
Volgens mij is het juist meer helder dan ooit bij jou, maar maakt dat het ook zo verwarrend.
maandag 21 juli 2008 om 19:16
Dat verhaal is heel goed te volgen hoor! Bij mij is dat ook zo gegaan. Het is alsof ik nu pas aan het leren ben wat ik zelf voel, en niet automatisch maar overneem wat een ander voelt. Voor mij kan dat weleens een heel andere beleving zijn. En die mag er ook zijn. Maar daar moet ik mezelf nog steeds 'toestemming' voor geven, of het van een ander horen, hoe gek dat ook klinkt. Soms denk ik dat ik niet weet wat normaal is. Bij ons thuis was er zo sterk 'geen gevoel' en ik raakte zo in de war, dat ik ook echt niet meer wist wie ik was. Ja, dat masker naar de buitenwereld, dat herken ik. En ik vind het nog steeds zo lastig, om mezelf te laten zien en horen. Maar het lijkt wel of er steeds situaties op mijn pad komen die daar juist om vragen. En ik vind het me toch eng..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 22 juli 2008 om 15:42
Je hebt het over jezelf toestemming geven of bevestiging nodig hebben van een ander wat betreft je gevoel.
Heb je het dan over gevoelens ten opzichte van jezelf (over wat je bijv hebt meegemaakt) of over gevoelens ten opzichte van een ander (in relatie tot de ander)?
En je zegt dat je denkt dat je niet weet wat normaal is. Dat kan ik wel volgen. Maar ja, dan ook meteen de vraag: wat is normaal? Wie bepaalt wat normaal is en kan je uberhaupt wel zo'n oordeel geven aan gevoelens. Als je iets voelt, dan is dat toch eigenlijk gewoon zo. Normaal of niet, het ís er.
Dat masker begin ik steeds vermoeiender te vinden. Waar het eerst zoveel opleverde lijkt het me nu soms alleen nog maar in de weg te staan. Maar ook eng om dat helemaal af te zetten, want wie ben ik dan. En vooral ook, hoe zien de mensen om mij heen mij dan nog. Bang hoe dat van invloed kan zijn op bijv vriendschappen, dat het zal veranderen.
Mezelf laten horen doe ik genoeg, over het algemeen kunnen mensen niet zo snel om mij heen. Mezelf écht laten zien is een ander verhaal.
En die situaties die nu juist op je pad lijken te komen. Is het echt zo dat jij je nu ineens meer moet laten horen en zien of lijkt dat zo omdat je er nu zo mee bezig bent?
Heb je het dan over gevoelens ten opzichte van jezelf (over wat je bijv hebt meegemaakt) of over gevoelens ten opzichte van een ander (in relatie tot de ander)?
En je zegt dat je denkt dat je niet weet wat normaal is. Dat kan ik wel volgen. Maar ja, dan ook meteen de vraag: wat is normaal? Wie bepaalt wat normaal is en kan je uberhaupt wel zo'n oordeel geven aan gevoelens. Als je iets voelt, dan is dat toch eigenlijk gewoon zo. Normaal of niet, het ís er.
Dat masker begin ik steeds vermoeiender te vinden. Waar het eerst zoveel opleverde lijkt het me nu soms alleen nog maar in de weg te staan. Maar ook eng om dat helemaal af te zetten, want wie ben ik dan. En vooral ook, hoe zien de mensen om mij heen mij dan nog. Bang hoe dat van invloed kan zijn op bijv vriendschappen, dat het zal veranderen.
Mezelf laten horen doe ik genoeg, over het algemeen kunnen mensen niet zo snel om mij heen. Mezelf écht laten zien is een ander verhaal.
En die situaties die nu juist op je pad lijken te komen. Is het echt zo dat jij je nu ineens meer moet laten horen en zien of lijkt dat zo omdat je er nu zo mee bezig bent?
dinsdag 22 juli 2008 om 20:33
Je hebt me een goede voorzet gegeven: wat je voelt is gewoon wat je voelt. 'Normaal' of 'niet normaal' is toch eigenlijk alleen maar een etiketje, en van wie eigenlijk? Wie weet hét? Niemand toch, we doen eigenlijk toch allemaal maar wat, naar beste kunnen, naar weten wat je nu op dit moment weet. Daarmee neem je je beslissingen, daarmee handel je, daarmee reageer je.
Net zo met dat masker: wat is het ergste eigenlijk, wat kan gebeuren als je het afzet? Ik zal zelf mijn antwoord geven, dat geldt dus voor mij: dat mensen zien wat ik werkelijk voel. Wie ik werkelijk ben. En dat is écht. Zie mijn motto: alles is mooi, wat echt is. Dat vind ik ook oprecht zo! Zelf voel ik feilloos het verschil tussen echte tranen en krokodilletranen. Mensen die echtheid niet willen, kunnen of durven zien; dat is jammer voor hen. Maar je bent wel authentiek en echt met jezelf. Jezelf, de belangrijkste persoon in je leven. Echtheid, dat is mijn verlangen in het leven, daar streef ik naar, authentiek met mezelf zijn, er staan. Ja, ik ga vaak nog onderuit, maar ik blijf ernaar streven. (Daarom zal ik ook wel die situaties krijgen. Ik wil niet meer verstopt blijven zitten in een holletje met een boekje, bij wijze van spreken; vroeger deed ik dat letterlijk.)
Net zo met dat masker: wat is het ergste eigenlijk, wat kan gebeuren als je het afzet? Ik zal zelf mijn antwoord geven, dat geldt dus voor mij: dat mensen zien wat ik werkelijk voel. Wie ik werkelijk ben. En dat is écht. Zie mijn motto: alles is mooi, wat echt is. Dat vind ik ook oprecht zo! Zelf voel ik feilloos het verschil tussen echte tranen en krokodilletranen. Mensen die echtheid niet willen, kunnen of durven zien; dat is jammer voor hen. Maar je bent wel authentiek en echt met jezelf. Jezelf, de belangrijkste persoon in je leven. Echtheid, dat is mijn verlangen in het leven, daar streef ik naar, authentiek met mezelf zijn, er staan. Ja, ik ga vaak nog onderuit, maar ik blijf ernaar streven. (Daarom zal ik ook wel die situaties krijgen. Ik wil niet meer verstopt blijven zitten in een holletje met een boekje, bij wijze van spreken; vroeger deed ik dat letterlijk.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 22 juli 2008 om 21:02
Je tovert een brede lach op mijn gezicht met je reactie!
Ik weet niet wat er gebeurd is maar je straalt (nou ja, in je reactie dan, ik zie je natuurlijk niet).
Ik had vanmiddag al een reactie van mij voor een deel weggehaald. En ook na mijn reactie van vanmiddag dacht ik ineens: waar ben ik eigenlijk bang voor? Wat kan er nu gebeuren als ik mezelf laat zien. Het ergste is dat het sommige mensen misschien niet aan zal staan. Jammer voor hen dan. Mijn echte vrienden zullen dat wel blijven, juist zelfs, zullen het waarderen dat de echte ik meer naar boven zal komen.
Want ondanks dat het af en toe even moeilijk is nu, ben ik eigenlijk veel blijer met mezelf. En mag ik trots op mezelf zijn. Ik ben mijn dromen achterna gegaan en zal dat proberen te blijven doen, met het motto 'liever spijt krijgen van dingen die ik gedaan heb, dan spijt van dingen die ik niet heb gedaan'.
En dat wilde ik dus net op gaan schrijven, maar je was me voor. Maar bij deze ook nog maar even opgeschreven
woensdag 23 juli 2008 om 21:50
Mijn goede bui houdt nog steeds stand!
Dat is zeker niet normaal! Helemaal niet als je al die tijd achter het stuur moet zitten.
Vakantietijd he, bij mij op het werk ook zo fijn. Heb drie 24-uursdiensten achter elkaar gedraaid, nu gelukkig wel even twee dagen vrij. En dan volgende week weer drie van die diensten achter elkaar. Heel normaal bij ons, 2 werkweken in 1 week stoppen.
Heb je zelf nog vakantie binnenkort?
Was even erg offtopic, maar aangezien hier toch verder niemand meer post mag dat best.
Geniet even van je rust, hoop dat je morgen niet weer zo'n dag hebt!
donderdag 24 juli 2008 om 10:05
Vandaag dagje vrij, donderdag altijd vanwege (eerst) therapie op donderdag. Ik ben gestopt met die groep, maar de dag heb ik gewoon nog aangehouden als vrije dag. Ze weten op het werk niet waarom, natuurlijk. Als ik straks naar de psycholoog ga, is dat op vrijdag, enige dag dat hij hier in de buurt praktijk heeft, en dan verander ik die vrije dag.
Vandaag dus even bijkomen. Eigenlijk mag dat niet eens, zo lang achter het stuur zitten!
Volgende week heb ik vakantie, twee weken. Mijn man heeft nu al vakantie, en nog een week na de mijne (vier weken!). Heb jij ook nog vakantie, of heb je 'm al gehad? Apart trouwens hoor, twee werkweken in één week stoppen. Hoe doen ze dat met tijd?!!! Comprimeren of zo?!
Vandaag dus even bijkomen. Eigenlijk mag dat niet eens, zo lang achter het stuur zitten!
Volgende week heb ik vakantie, twee weken. Mijn man heeft nu al vakantie, en nog een week na de mijne (vier weken!). Heb jij ook nog vakantie, of heb je 'm al gehad? Apart trouwens hoor, twee werkweken in één week stoppen. Hoe doen ze dat met tijd?!!! Comprimeren of zo?!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 24 juli 2008 om 11:27
Vrijdag is wel een fijne vaste vrije dag. Of moet je in het weekend ook werken? Kan me voorstellen dat je op het werk niet verteld waarom. Die groepstherapie was je geloof ik niet goed bevallen he?
Zo lang achter het stuur zitten mag inderdaad niet. Erg vermoeiend lijkt me dat.
Eind september heb ik nog 2 weken vakantie. Als ik een goedkoop ticket kan vinden ga ik terug naar Kenia, zo niet dan blijf ik thuis. En ik ben dit jaar natuurlijk al 3 maanden weg geweest, dus heb helemaal niets te klagen. Zo heb ik mijn overuren van vorig jaar gecompenseerd, 3 maanden betaald weg!
Ga je nog op vakantie of blijf je thuis?
En dan na de vakantie starten met EMDR, half augustus begin je toch?
Geniet van je vrije dag! Ga ik ook doen met dit mooie weer!
Zo lang achter het stuur zitten mag inderdaad niet. Erg vermoeiend lijkt me dat.
Eind september heb ik nog 2 weken vakantie. Als ik een goedkoop ticket kan vinden ga ik terug naar Kenia, zo niet dan blijf ik thuis. En ik ben dit jaar natuurlijk al 3 maanden weg geweest, dus heb helemaal niets te klagen. Zo heb ik mijn overuren van vorig jaar gecompenseerd, 3 maanden betaald weg!
Ga je nog op vakantie of blijf je thuis?
En dan na de vakantie starten met EMDR, half augustus begin je toch?
Geniet van je vrije dag! Ga ik ook doen met dit mooie weer!
donderdag 24 juli 2008 om 11:47
Zo, lekker zeg, drie maanden betaald weg geweest! Was je toen ook naar Kenia geweest, omdat je nu zegt 'terug naar Kenia'? Wij hebben niets gepland. Pas huis gekocht (dec.) en allerlei plannen die geld kosten haha. Maar ik heb wel wat leuke uitjes gepland met vriendinnen die ik niet zo vaak zie. Wel even er tussenuit, verder kijken dan de eigen tuin.
Ja, half aug. begin ik met de EMDR. Tenminste, dan heb ik het tweede gesprek en zal duidelijk worden of hij dat ook wil gaan toepassen.
Fijne dag vandaag!!
Ja, half aug. begin ik met de EMDR. Tenminste, dan heb ik het tweede gesprek en zal duidelijk worden of hij dat ook wil gaan toepassen.
Fijne dag vandaag!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 24 juli 2008 om 12:13
Ja, dat was wel een luxe. Inderdaad drie maanden in Kenia geweest, vrijwilligerswerk gedaan in een weeshuis. En ik mis de kinderen en het land nu alweer. Ben bang dat ik dus ieder jaar wel een keer terug zal 'moeten'. Heel vervelend
Leuke dingen doen vanuit huis is ook prima toch, zeker als het weer een beetje mee zit. En geld kan helaas maar een keer uitgegeven worden.
Zo, nu ga ik maar eens achter de pc vandaan, anders heb ik nog niets aan mijn dag.
Fijne dag, geniet ervan!
Leuke dingen doen vanuit huis is ook prima toch, zeker als het weer een beetje mee zit. En geld kan helaas maar een keer uitgegeven worden.
Zo, nu ga ik maar eens achter de pc vandaan, anders heb ik nog niets aan mijn dag.
Fijne dag, geniet ervan!
vrijdag 25 juli 2008 om 15:27
Weer een glimlach op mijn gezicht. De toon is veranderd de afgelopen dagen, dat merk ik aan mezelf en lees het ook in jouw stukjes terug. Grappig is dat.
Weet niet wat het is, maar het bevalt me wel. Heb het gevoel de hele wereld aan te kunnen.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet meer over de minder leuke of ronduit slechte dingen in het leven mag gaan, maar zo af en toe een positieve noot is toch ook wel leuk!
Las net op je eigen topic. Wist trouwens niet dat je een boek had geschreven, maar las er dat je voelt dat je een vervolg wilt schrijven: gewoon doen zou ik zeggen! probeer het eens, niets te verliezen toch?
Heb net een mooi boek uitgelezen, vind het boek eigenlijk wel passen bij wat je schrijft in je topic, zelfde thema's.
De nachtwandelaar van Marianne Fredriksson.
Weet niet of je het kent, maar heb het idee dat je het een mooi boek zal vinden.
Leuk al die plannetjes! Gaat vast helemaal goedkomen die vakantie van jou.
Ik heb mijn werkdag er alweer opzitten en ga lekker even een terrasje pakken!
Fijne dag en werkse nog even!
Weet niet wat het is, maar het bevalt me wel. Heb het gevoel de hele wereld aan te kunnen.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet meer over de minder leuke of ronduit slechte dingen in het leven mag gaan, maar zo af en toe een positieve noot is toch ook wel leuk!
Las net op je eigen topic. Wist trouwens niet dat je een boek had geschreven, maar las er dat je voelt dat je een vervolg wilt schrijven: gewoon doen zou ik zeggen! probeer het eens, niets te verliezen toch?
Heb net een mooi boek uitgelezen, vind het boek eigenlijk wel passen bij wat je schrijft in je topic, zelfde thema's.
De nachtwandelaar van Marianne Fredriksson.
Weet niet of je het kent, maar heb het idee dat je het een mooi boek zal vinden.
Leuk al die plannetjes! Gaat vast helemaal goedkomen die vakantie van jou.
Ik heb mijn werkdag er alweer opzitten en ga lekker even een terrasje pakken!
Fijne dag en werkse nog even!
zaterdag 26 juli 2008 om 10:13
Het boek wat je noemt, komt op mijn bibliotheeklijst. Maandag ga ik weer. Alle tips die ik zo gaandeweg tegenkom, noteer ik en dan maar kijken of ze het ook hebben (en desnoods reserveren). Altijd welkom, tips.
Ja, ik heb een boek geschreven over de ontvoering van mijn kinderen en alles wat ik daarna heb ondernomen. Tweede manuscript is klaar, maar ik heb besloten het alleen voor mezelf en kleine kring te laten drukken (printing on demand), omdat het ook over mijn verleden gaat. Wat de nieuwe plannen, ideeën betreft: dat moet toch iets van een soort vervolg worden op het eerste boek, stel ik me zo voor. Hoe gaat mijn leven verder? Zoiets. Maar.... nog erg in de borrel-fase hoor! Borrel in de zin van brainstorm dus.
Fijn dat je je goed voelt!! Houden zo!
(al mag het andere er natuurlijk ook net zo goed zijn!)
Ja, ik heb een boek geschreven over de ontvoering van mijn kinderen en alles wat ik daarna heb ondernomen. Tweede manuscript is klaar, maar ik heb besloten het alleen voor mezelf en kleine kring te laten drukken (printing on demand), omdat het ook over mijn verleden gaat. Wat de nieuwe plannen, ideeën betreft: dat moet toch iets van een soort vervolg worden op het eerste boek, stel ik me zo voor. Hoe gaat mijn leven verder? Zoiets. Maar.... nog erg in de borrel-fase hoor! Borrel in de zin van brainstorm dus.
Fijn dat je je goed voelt!! Houden zo!
(al mag het andere er natuurlijk ook net zo goed zijn!)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 26 juli 2008 om 11:34
Als ze het boek niet hebben wil ik het je ook wel opsturen.
Maar ja, ivm privacy enzo moet je dat ook maar willen. Dus dat is aan jou.
Wat betreft je tweede manuscript kan ik me wel voorstellen dat je dat niet uitgeeft en in zeer kleine kring wilt houden. En wie weet wil je dat in de toekomst misschien wel een keer uit gaan geven.
Een vervolg op je eerste boek is een goed idee toch? Ik kan me ook zo voorstellen dat de mensen die je eerste boek gelezen hebben, toch een soort vervolg zouden willen zien. Hoe ben je verder gegaan met je leven.
Gewoon nog even door blijven borrelen dus
Heb je altijd al veel geschreven of is dat begonnen na de ontvoering van je kinderen?
Ik beperk me tot het schrijven van gedichten, doe dat sinds kort weer zo af en toe. Helpt me om woorden aan mijn gevoel te geven.
Dat ik me nu zo goed voel is fijn natuurlijk, maar ik moet niet weer in de valkuil trappen dat ik zelf ga denken dat er helemaal niets aan de hand is. Moet niet weer verdergaan zoals ik altijd heb gedaan. Als ik me daar maar bewust van blijf!
Maar ja, ivm privacy enzo moet je dat ook maar willen. Dus dat is aan jou.
Wat betreft je tweede manuscript kan ik me wel voorstellen dat je dat niet uitgeeft en in zeer kleine kring wilt houden. En wie weet wil je dat in de toekomst misschien wel een keer uit gaan geven.
Een vervolg op je eerste boek is een goed idee toch? Ik kan me ook zo voorstellen dat de mensen die je eerste boek gelezen hebben, toch een soort vervolg zouden willen zien. Hoe ben je verder gegaan met je leven.
Gewoon nog even door blijven borrelen dus
Heb je altijd al veel geschreven of is dat begonnen na de ontvoering van je kinderen?
Ik beperk me tot het schrijven van gedichten, doe dat sinds kort weer zo af en toe. Helpt me om woorden aan mijn gevoel te geven.
Dat ik me nu zo goed voel is fijn natuurlijk, maar ik moet niet weer in de valkuil trappen dat ik zelf ga denken dat er helemaal niets aan de hand is. Moet niet weer verdergaan zoals ik altijd heb gedaan. Als ik me daar maar bewust van blijf!
zaterdag 26 juli 2008 om 14:54
zaterdag 26 juli 2008 om 14:57
Lezen en schrijven heb ik altijd, van kleins af aan, veel gedaan. Het begon ooit met het overschrijven van verhaaltjes. Gedichten schrijven heb ik trouwens ook een tijdlang gedaan, nu eigenlijk niet meer. Ik heb in mijn leven ontelbaar veel brieven geschreven, ja, met de hand, vroegah, hé!
Men zei vroeger ook tegen mij, omdat ik zo vaak zat te schrijven en te tekenen: jij moet een boek gaan schrijven.
En dat is er nog van gekomen ook.
Wat ik nu voornamelijk schrijf, is blogs op mijn hyve. En natuurlijk hier af en toe wat op het forum.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
