Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zondag 14 december 2008 om 17:32
Hoe bevalt de nieuwe tv?
Lekker, zo'n dagje rondstruinen (zegt zij die de deur nog niet uit is geweest vandaag...). En dan wat kopen, dat is helemaal goed.
Laat mij voorlopig maar met moeilijke pubers werken.
De verantwoordelijkheid voor een kind, zo kwetsbaar als ze zijn, doodeng vind ik het.
Ik kan mezelf ook gewoon nog niet als moeder zien, misschien wel nooit.
En misschien handig om eerst eens een relatie aan te kunnen gaan
Durf je het al wel in de therapie te benoemen?
En laatst heb je dat wel gedaan bij familie-opstellingen, echt knap van je!
Ik merk dat ik er bij jou ook soms een beetje omheen draai, wat dat onderwerp betreft. Goed dat je daarin je grenzen aangeeft.
Lekker, zo'n dagje rondstruinen (zegt zij die de deur nog niet uit is geweest vandaag...). En dan wat kopen, dat is helemaal goed.
Laat mij voorlopig maar met moeilijke pubers werken.
De verantwoordelijkheid voor een kind, zo kwetsbaar als ze zijn, doodeng vind ik het.
Ik kan mezelf ook gewoon nog niet als moeder zien, misschien wel nooit.
En misschien handig om eerst eens een relatie aan te kunnen gaan
Durf je het al wel in de therapie te benoemen?
En laatst heb je dat wel gedaan bij familie-opstellingen, echt knap van je!
Ik merk dat ik er bij jou ook soms een beetje omheen draai, wat dat onderwerp betreft. Goed dat je daarin je grenzen aangeeft.
zondag 14 december 2008 om 17:39
Net in mijn mail gekeken, ik zie 'm niet. Heb je het naar mijn-echte-naam at hotmail.com gestuurd?
Ik heb er in de intake vaag weleens iets over gezegd, ze stelde toen een nogal directe vraag en het gaf meteen (ook de dagen daarna) veel onrust. Maar nu zo'n echte concrete situatie waarvan ik in paniek raak te benoemen, dat vind ik eng. Toch neem ik het me voor om er wo. over te beginnen. Dan spring ik maar in het diepe, ik kom er tenslotte ook niet voor een koffiepraatje. (Krijg trouwens ook geen koffie.)
Bij fam.opstellingen heb ik niet het woord incest genoemd, wel 'dat hij zijn handen niet thuis kon houden' en iets gezegd over slaan en dat soort dingen. Denk dat ze wel begrepen waar het nog meer over ging.
Ik heb er in de intake vaag weleens iets over gezegd, ze stelde toen een nogal directe vraag en het gaf meteen (ook de dagen daarna) veel onrust. Maar nu zo'n echte concrete situatie waarvan ik in paniek raak te benoemen, dat vind ik eng. Toch neem ik het me voor om er wo. over te beginnen. Dan spring ik maar in het diepe, ik kom er tenslotte ook niet voor een koffiepraatje. (Krijg trouwens ook geen koffie.)
Bij fam.opstellingen heb ik niet het woord incest genoemd, wel 'dat hij zijn handen niet thuis kon houden' en iets gezegd over slaan en dat soort dingen. Denk dat ze wel begrepen waar het nog meer over ging.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 14 december 2008 om 17:42
quote:saartje1980 schreef op 14 december 2008 @ 17:32:
De verantwoordelijkheid voor een kind, zo kwetsbaar als ze zijn, doodeng vind ik het.
Ik kan mezelf ook gewoon nog niet als moeder zien, misschien wel nooit.
Zo kon ik mezelf ook nooit zien, hoor, al liep ik als puber wel altijd met buurkindjes te sjouwen. Maar de verantwoordelijkheid, en vooral het onherroepelijke vond ik dood- en doodeng. Heb er niet voor niets zo lang tegenaan gehikt. Alles kun je veranderen: werk, huis, baan, partner, als het niet bevalt; maar van een kind kun je niet meer af. (Of wel, maar dat is een ander verhaal..) Mijn zussen waren daarin overigens heel anders. Die konden niet wachten voordat ze zwanger mochten worden.
Dat was bij mij dus echt anders. Maar toen ik hem ontmoette, en al die familie-verhalen van hem hoorde, de saamhorigheid die ik daarin proefde, durfde ik het wel aan; ik dacht dat wij dat samen ook konden neerzetten. Maar dat ging dus heel anders toen het eenmaal zover was..
De verantwoordelijkheid voor een kind, zo kwetsbaar als ze zijn, doodeng vind ik het.
Ik kan mezelf ook gewoon nog niet als moeder zien, misschien wel nooit.
Zo kon ik mezelf ook nooit zien, hoor, al liep ik als puber wel altijd met buurkindjes te sjouwen. Maar de verantwoordelijkheid, en vooral het onherroepelijke vond ik dood- en doodeng. Heb er niet voor niets zo lang tegenaan gehikt. Alles kun je veranderen: werk, huis, baan, partner, als het niet bevalt; maar van een kind kun je niet meer af. (Of wel, maar dat is een ander verhaal..) Mijn zussen waren daarin overigens heel anders. Die konden niet wachten voordat ze zwanger mochten worden.
Dat was bij mij dus echt anders. Maar toen ik hem ontmoette, en al die familie-verhalen van hem hoorde, de saamhorigheid die ik daarin proefde, durfde ik het wel aan; ik dacht dat wij dat samen ook konden neerzetten. Maar dat ging dus heel anders toen het eenmaal zover was..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 14 december 2008 om 18:33
quote:Elmervrouw schreef op 14 december 2008 @ 17:39:
Net in mijn mail gekeken, ik zie 'm niet. Heb je het naar mijn-echte-naam at hotmail.com gestuurd?
Ik heb er in de intake vaag weleens iets over gezegd, ze stelde toen een nogal directe vraag en het gaf meteen (ook de dagen daarna) veel onrust. Maar nu zo'n echte concrete situatie waarvan ik in paniek raak te benoemen, dat vind ik eng. Toch neem ik het me voor om er wo. over te beginnen. Dan spring ik maar in het diepe, ik kom er tenslotte ook niet voor een koffiepraatje. (Krijg trouwens ook geen koffie.)
Bij fam.opstellingen heb ik niet het woord incest genoemd, wel 'dat hij zijn handen niet thuis kon houden' en iets gezegd over slaan en dat soort dingen. Denk dat ze wel begrepen waar het nog meer over ging.
Verdorie, mail kwijt. Kan hem ook niet meer vinden bij verzonden items, zal wel iets mis zijn gegaan.
En het was nog wel zo'n lang verhaal.....baal ik van.
Zal zo opnieuw doen, maar dan een iets kortere versie denk ik.
Wat je daar benoemt hebt is wel duidelijk voor iedereen.
En je hoeft het natuurlijk nog niet bespreekbaar te maken. Als jij denkt dat je er nog niet aan toe bent, dan hoeft het niet. Bepaal je eigen tempo.
Ik zie het ook bij vriendinnen, een soort vanzelfsprekendheid van moeder worden. Die denken er volgens mij ook helemaal niet op die manier over na.
Misschien komt dat gevoel ook ooit bij mij, en misschien ook niet...
Nou, maar weer even opnieuw een mail schrijven dan...
Net in mijn mail gekeken, ik zie 'm niet. Heb je het naar mijn-echte-naam at hotmail.com gestuurd?
Ik heb er in de intake vaag weleens iets over gezegd, ze stelde toen een nogal directe vraag en het gaf meteen (ook de dagen daarna) veel onrust. Maar nu zo'n echte concrete situatie waarvan ik in paniek raak te benoemen, dat vind ik eng. Toch neem ik het me voor om er wo. over te beginnen. Dan spring ik maar in het diepe, ik kom er tenslotte ook niet voor een koffiepraatje. (Krijg trouwens ook geen koffie.)
Bij fam.opstellingen heb ik niet het woord incest genoemd, wel 'dat hij zijn handen niet thuis kon houden' en iets gezegd over slaan en dat soort dingen. Denk dat ze wel begrepen waar het nog meer over ging.
Verdorie, mail kwijt. Kan hem ook niet meer vinden bij verzonden items, zal wel iets mis zijn gegaan.
En het was nog wel zo'n lang verhaal.....baal ik van.
Zal zo opnieuw doen, maar dan een iets kortere versie denk ik.
Wat je daar benoemt hebt is wel duidelijk voor iedereen.
En je hoeft het natuurlijk nog niet bespreekbaar te maken. Als jij denkt dat je er nog niet aan toe bent, dan hoeft het niet. Bepaal je eigen tempo.
Ik zie het ook bij vriendinnen, een soort vanzelfsprekendheid van moeder worden. Die denken er volgens mij ook helemaal niet op die manier over na.
Misschien komt dat gevoel ook ooit bij mij, en misschien ook niet...
Nou, maar weer even opnieuw een mail schrijven dan...
zondag 14 december 2008 om 22:48
Ik heb je mail net gelezen, en teruggemaild.
Is niet erg, een lang verhaal. Dank je voor het vertrouwen, en compliment voor het ruimte innemen wat je hierbij doet!
Slaap lekker voor straks, de anderen ook.
Philomein, weer terug? Hoe was je weekendje weg?
En Claire, morgen weer therapie?
Zucht, ik moet morgen om half 8 weer aantreden op mijn werk. Zó geen zin!
Is niet erg, een lang verhaal. Dank je voor het vertrouwen, en compliment voor het ruimte innemen wat je hierbij doet!
Slaap lekker voor straks, de anderen ook.
Philomein, weer terug? Hoe was je weekendje weg?
En Claire, morgen weer therapie?
Zucht, ik moet morgen om half 8 weer aantreden op mijn werk. Zó geen zin!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 14 december 2008 om 23:27
Hai allemaal, ik ben er weer.
Het was gezellig en kneuterig maar MY GOD we waren niet de enige, dus het was dringen voor elk kraampje en daar kan ik slecht tegen...
Het was heel erg fijn maar ook confronterend om buiten bereik van ex te zijn. Ik lees iedere dag in de ontembare vrouw en heb het gevoel dat ieder stuk speciaal voor mij geschreven is. Ik hou me er echt aan vast.
Nu weer terug en vanavond moest ik mijn huiswerk voor de therapie van morgen doen. Al het goeds en al het slechts dat de relatie me gebracht heeft. Bedenken wat de relatie me gegeven heeft en wat ik met die gift gedaan heb. Vooral dat laatste vind ik moeilijk. Wat heb ik gekregen en wat heb ik er mee gedaan...
Saartje: och kindje toch, dat is wat ik denk als ik lees dat je vindt dat je zo veel ruimte inneemt. Neem alsjeblieft nog tien keer zoveel ruimte in, zoveel ruimte dat je drie pagina's per dag inneemt, zoveel ruimte als je nodig hebt, zoveel ruimte als ik je graag wil geven. Ik begrijp het wel hoor, ik heb ook nog steeds het idee dat ik inbreek in 'jullie' plekje, dat ik alleen maar over mezelf zwets, niet genoeg reageer. Maar daar zeg je zelf ook over dat dat niet hoeft en niet mag! We zijn een lekker stel hier...
EV ik ben je tegengekomen in mijn dromen en we hebben gepraat over je kinderen. Ik weet de details niet meer precies maar ik weet dat je foto's liet zien. Zo zie je maar, ik neem jullie gewoon mee de nacht in.
Claire, je hebt mooi geschreven aan Saar. Hoeveel dagen per week ga je naar je therapie? Kan me voorstellen dat je het in het weekend even wat luchtiger wil houden voor jezelf.
Ik ben heel benieuwd naar de therapie van morgen, zie er naar uit en zie er tegen op. Ben een beetje bang dat ik mijn huiswerk niet goed genoeg gemaakt heb of dat het heel erg tegen valt. Kan me er niets bij voorstellen.
Had vanavond een gesprekje met mijn dochter, ze vertelde dat ze een beetje bang is voor haar vader. Dat hij ineens voor haar zal staan, dat ze niet weet wat ze moet zeggen als hij belt. Ik heb haar geprobeerd gerust te stellen. Haar uitgelegd dat de woede meer tussen hem en mij zit en niet tussen hem en haar. Dat hij van haar houdt. Maar wat vind ik dat weer moeilijk. Ik heb haar wel gezegd dat hoe ze ook besluit te reageren op hem, dat ze haar eigen gevoel moet volgen, niet dat van mij en niet dat van hem, en dat ik altijd achter haar sta. Ik wil haar zo graag beschermen en heel houden en dit hele gedoe wegnemen maar dat kan ik niet en daar krijg ik buikpijn van.
Oh en Saar, ik heb net een heel stuk weggehaald over het moederschap en je twijfels over jezelf als moeder. Ik kan je twijfels niet weg nemen. Ik kan je alleen vertellen dat het moederschap ook eng is als je zelf zo weinig positiefs hebt om op verder te bouwen. Ik vind het doodeng. Ik heb momenten gehad dat ik zo een spijt had dat ik twee mensen op deze aarde heb gezet die misschien ook weer zo zullen moeten vechten als ik steeds lijk te moeten doen. Tot iemand een gedachte uit een preek van Huub Oosterhuis aan me vertelde: nieuwe mensen kunnen de aarde iets mooier achterlaten, als je ze maar het goede meegeeft. En dat gaf me troost, dat is een mooie gedachte. En ook de tekst van Herman van Veen gaat mij sindsdien door merg en been:
"Anne de wereld is niet mooi, maar jij kunt haar een stukje mooier maken".
Nou ja, ik moest er aan denken toen ik je gedachten las.
dikke knuf voor iedereen hier.
Het was gezellig en kneuterig maar MY GOD we waren niet de enige, dus het was dringen voor elk kraampje en daar kan ik slecht tegen...
Het was heel erg fijn maar ook confronterend om buiten bereik van ex te zijn. Ik lees iedere dag in de ontembare vrouw en heb het gevoel dat ieder stuk speciaal voor mij geschreven is. Ik hou me er echt aan vast.
Nu weer terug en vanavond moest ik mijn huiswerk voor de therapie van morgen doen. Al het goeds en al het slechts dat de relatie me gebracht heeft. Bedenken wat de relatie me gegeven heeft en wat ik met die gift gedaan heb. Vooral dat laatste vind ik moeilijk. Wat heb ik gekregen en wat heb ik er mee gedaan...
Saartje: och kindje toch, dat is wat ik denk als ik lees dat je vindt dat je zo veel ruimte inneemt. Neem alsjeblieft nog tien keer zoveel ruimte in, zoveel ruimte dat je drie pagina's per dag inneemt, zoveel ruimte als je nodig hebt, zoveel ruimte als ik je graag wil geven. Ik begrijp het wel hoor, ik heb ook nog steeds het idee dat ik inbreek in 'jullie' plekje, dat ik alleen maar over mezelf zwets, niet genoeg reageer. Maar daar zeg je zelf ook over dat dat niet hoeft en niet mag! We zijn een lekker stel hier...
EV ik ben je tegengekomen in mijn dromen en we hebben gepraat over je kinderen. Ik weet de details niet meer precies maar ik weet dat je foto's liet zien. Zo zie je maar, ik neem jullie gewoon mee de nacht in.
Claire, je hebt mooi geschreven aan Saar. Hoeveel dagen per week ga je naar je therapie? Kan me voorstellen dat je het in het weekend even wat luchtiger wil houden voor jezelf.
Ik ben heel benieuwd naar de therapie van morgen, zie er naar uit en zie er tegen op. Ben een beetje bang dat ik mijn huiswerk niet goed genoeg gemaakt heb of dat het heel erg tegen valt. Kan me er niets bij voorstellen.
Had vanavond een gesprekje met mijn dochter, ze vertelde dat ze een beetje bang is voor haar vader. Dat hij ineens voor haar zal staan, dat ze niet weet wat ze moet zeggen als hij belt. Ik heb haar geprobeerd gerust te stellen. Haar uitgelegd dat de woede meer tussen hem en mij zit en niet tussen hem en haar. Dat hij van haar houdt. Maar wat vind ik dat weer moeilijk. Ik heb haar wel gezegd dat hoe ze ook besluit te reageren op hem, dat ze haar eigen gevoel moet volgen, niet dat van mij en niet dat van hem, en dat ik altijd achter haar sta. Ik wil haar zo graag beschermen en heel houden en dit hele gedoe wegnemen maar dat kan ik niet en daar krijg ik buikpijn van.
Oh en Saar, ik heb net een heel stuk weggehaald over het moederschap en je twijfels over jezelf als moeder. Ik kan je twijfels niet weg nemen. Ik kan je alleen vertellen dat het moederschap ook eng is als je zelf zo weinig positiefs hebt om op verder te bouwen. Ik vind het doodeng. Ik heb momenten gehad dat ik zo een spijt had dat ik twee mensen op deze aarde heb gezet die misschien ook weer zo zullen moeten vechten als ik steeds lijk te moeten doen. Tot iemand een gedachte uit een preek van Huub Oosterhuis aan me vertelde: nieuwe mensen kunnen de aarde iets mooier achterlaten, als je ze maar het goede meegeeft. En dat gaf me troost, dat is een mooie gedachte. En ook de tekst van Herman van Veen gaat mij sindsdien door merg en been:
"Anne de wereld is niet mooi, maar jij kunt haar een stukje mooier maken".
Nou ja, ik moest er aan denken toen ik je gedachten las.
dikke knuf voor iedereen hier.
zondag 14 december 2008 om 23:40
Lief, jouw reactie Philomein. Dank je.
Wat fijn dat jullie een leuk en kneuterig weekend hebben gehad.
Die drukte, daar kan ik ook nooit goed tegen.
Als je van die echte kerstdingen houdt, moet je eens naar het Dickens festijn gaan. Dat is echt de moeite waard.
Dat soort huiswerk kan je volgens mij niet slecht maken, het is altijd goed, want het is van jou, jouw gedachten.
Wil je wel vast veel succes wensen voor morgen!
Ik val in herhaling geloof ik, maar kan het niet vaak genoeg zeggen: ik vind het echt knap van je hoe je dit met je dochter aanpakt.
Ik moet eerst maar eens leren om normaal een relatie aan te kunnen gaan, voor ik uberhaubt na ga denken over kinderen.
Maar het doet me wel goed (hoewel dat ook weer raar klinkt) dat jullie die angst herkennen. En toch heel goede moeders zijn geworden.
En nu de mail van EV lezen...
Wat fijn dat jullie een leuk en kneuterig weekend hebben gehad.
Die drukte, daar kan ik ook nooit goed tegen.
Als je van die echte kerstdingen houdt, moet je eens naar het Dickens festijn gaan. Dat is echt de moeite waard.
Dat soort huiswerk kan je volgens mij niet slecht maken, het is altijd goed, want het is van jou, jouw gedachten.
Wil je wel vast veel succes wensen voor morgen!
Ik val in herhaling geloof ik, maar kan het niet vaak genoeg zeggen: ik vind het echt knap van je hoe je dit met je dochter aanpakt.
Ik moet eerst maar eens leren om normaal een relatie aan te kunnen gaan, voor ik uberhaubt na ga denken over kinderen.
Maar het doet me wel goed (hoewel dat ook weer raar klinkt) dat jullie die angst herkennen. En toch heel goede moeders zijn geworden.
En nu de mail van EV lezen...
maandag 15 december 2008 om 07:01
Goede morgen iedereen! (f)quote:philomein schreef op 14 december 2008 @ 23:27:
Saartje: och kindje toch, dat is wat ik denk als ik lees dat je vindt dat je zo veel ruimte inneemt. Neem alsjeblieft nog tien keer zoveel ruimte in, zoveel ruimte dat je drie pagina's per dag inneemt, zoveel ruimte als je nodig hebt, zoveel ruimte als ik je graag wil geven. Ik begrijp het wel hoor, ik heb ook nog steeds het idee dat ik inbreek in 'jullie' plekje, dat ik alleen maar over mezelf zwets, niet genoeg reageer. Maar daar zeg je zelf ook over dat dat niet hoeft en niet mag! We zijn een lekker stel hier...
Heel erg mee eens en herkenbaar, ik heb dat gevoel ook wel. Ook al geef ik mijn grenzen aan....ik voel me daar niet altijd goed over... Lekker stel idd Voor een ander is en blijft gewoon makkelijker....maar we kunnen het hier gewoon oefenen
Claire, je hebt mooi geschreven aan Saar. Hoeveel dagen per week ga je naar je therapie? Kan me voorstellen dat je het in het weekend even wat luchtiger wil houden voor jezelf.
Drie dag per week, erg wennen want ik zit veel alleen en zoveel mensen om me heen ben ik niet meer gewend en natuurlijk de therapie zelf kost veel energie.
Ik ben heel benieuwd naar de therapie van morgen, zie er naar uit en zie er tegen op. Ben een beetje bang dat ik mijn huiswerk niet goed genoeg gemaakt heb of dat het heel erg tegen valt.
Eens met Saar, je kúnt het niet verkeerd doen....goed en fout doen niet ter zake.....maar ik kan het me we voorstellen...Veel succes en sterkte vandaag!
"Anne de wereld is niet mooi, maar jij kunt haar een stukje mooier maken".
Mooie zin
Nou ja, ik moest er aan denken toen ik je gedachten las.
dikke knuf voor iedereen hier.
Ben blij dat je toch wel een kneuterig weekend hebt gehad....dapper mens!!
Dikke knuffel terug!!
Goede dag voor iedereen!!
Saartje: och kindje toch, dat is wat ik denk als ik lees dat je vindt dat je zo veel ruimte inneemt. Neem alsjeblieft nog tien keer zoveel ruimte in, zoveel ruimte dat je drie pagina's per dag inneemt, zoveel ruimte als je nodig hebt, zoveel ruimte als ik je graag wil geven. Ik begrijp het wel hoor, ik heb ook nog steeds het idee dat ik inbreek in 'jullie' plekje, dat ik alleen maar over mezelf zwets, niet genoeg reageer. Maar daar zeg je zelf ook over dat dat niet hoeft en niet mag! We zijn een lekker stel hier...
Heel erg mee eens en herkenbaar, ik heb dat gevoel ook wel. Ook al geef ik mijn grenzen aan....ik voel me daar niet altijd goed over... Lekker stel idd Voor een ander is en blijft gewoon makkelijker....maar we kunnen het hier gewoon oefenen
Claire, je hebt mooi geschreven aan Saar. Hoeveel dagen per week ga je naar je therapie? Kan me voorstellen dat je het in het weekend even wat luchtiger wil houden voor jezelf.
Drie dag per week, erg wennen want ik zit veel alleen en zoveel mensen om me heen ben ik niet meer gewend en natuurlijk de therapie zelf kost veel energie.
Ik ben heel benieuwd naar de therapie van morgen, zie er naar uit en zie er tegen op. Ben een beetje bang dat ik mijn huiswerk niet goed genoeg gemaakt heb of dat het heel erg tegen valt.
Eens met Saar, je kúnt het niet verkeerd doen....goed en fout doen niet ter zake.....maar ik kan het me we voorstellen...Veel succes en sterkte vandaag!
"Anne de wereld is niet mooi, maar jij kunt haar een stukje mooier maken".
Mooie zin
Nou ja, ik moest er aan denken toen ik je gedachten las.
dikke knuf voor iedereen hier.
Ben blij dat je toch wel een kneuterig weekend hebt gehad....dapper mens!!
Dikke knuffel terug!!
Goede dag voor iedereen!!
maandag 15 december 2008 om 13:40
quote:philomein schreef op 14 december 2008 @ 23:27:
Ik kan je alleen vertellen dat het moederschap ook eng is als je zelf zo weinig positiefs hebt om op verder te bouwen. Ik vind het doodeng. Ik heb momenten gehad dat ik zo een spijt had dat ik twee mensen op deze aarde heb gezet die misschien ook weer zo zullen moeten vechten als ik steeds lijk te moeten doen. Tot iemand een gedachte uit een preek van Huub Oosterhuis aan me vertelde: nieuwe mensen kunnen de aarde iets mooier achterlaten, als je ze maar het goede meegeeft. En dat gaf me troost, dat is een mooie gedachte.
Ja, hier ook: ik vind het ook doodeng. Vond het doodeng, moet ik zeggen. Herkenning, ook die spijt. Wat heb ik ze aangedaan?
Maar wat een mooie gedachte van Huub Oosterhuis, echt mooi en een troost.
Ik moet zo weer aan het werk dus ik hou het even kort. Hoewel er genoeg is om op te reageren. Maar ik merk dat het bovenin even te chaotisch is. Heb net de psych zijn praktijk gebeld omdat ik nog (tel.) afscheid van hem wil nemen; zijn vrouw zal het doorgeven en als het goed is belt hij een keer terug deze week.
En ik heb net ook mijn reïntegratiecoach gebeld, die bel ik straks terug omdat hij in de auto zat en ik zo weg moet. Ik ga met hem een afspraak maken voor een gesprek, ik kreeg er nog drie. Ga met hem praten over ideeën voor ander werk, of moet ik zeggen bijpraten? Ik heb gewoon geen energie om echt over ander werk na te denken, ik ben zo aan het overleven.
Fijn in ieder geval om iets met hem te kunnen afspreken, ik heb zoveel aan hem gehad tijdens het traject.
Fijne dag nog verder, dames. (f)
(Brr, echt een jakkie-woord. Meiden dan?)
Ik kan je alleen vertellen dat het moederschap ook eng is als je zelf zo weinig positiefs hebt om op verder te bouwen. Ik vind het doodeng. Ik heb momenten gehad dat ik zo een spijt had dat ik twee mensen op deze aarde heb gezet die misschien ook weer zo zullen moeten vechten als ik steeds lijk te moeten doen. Tot iemand een gedachte uit een preek van Huub Oosterhuis aan me vertelde: nieuwe mensen kunnen de aarde iets mooier achterlaten, als je ze maar het goede meegeeft. En dat gaf me troost, dat is een mooie gedachte.
Ja, hier ook: ik vind het ook doodeng. Vond het doodeng, moet ik zeggen. Herkenning, ook die spijt. Wat heb ik ze aangedaan?
Maar wat een mooie gedachte van Huub Oosterhuis, echt mooi en een troost.
Ik moet zo weer aan het werk dus ik hou het even kort. Hoewel er genoeg is om op te reageren. Maar ik merk dat het bovenin even te chaotisch is. Heb net de psych zijn praktijk gebeld omdat ik nog (tel.) afscheid van hem wil nemen; zijn vrouw zal het doorgeven en als het goed is belt hij een keer terug deze week.
En ik heb net ook mijn reïntegratiecoach gebeld, die bel ik straks terug omdat hij in de auto zat en ik zo weg moet. Ik ga met hem een afspraak maken voor een gesprek, ik kreeg er nog drie. Ga met hem praten over ideeën voor ander werk, of moet ik zeggen bijpraten? Ik heb gewoon geen energie om echt over ander werk na te denken, ik ben zo aan het overleven.
Fijn in ieder geval om iets met hem te kunnen afspreken, ik heb zoveel aan hem gehad tijdens het traject.
Fijne dag nog verder, dames. (f)
(Brr, echt een jakkie-woord. Meiden dan?)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 15 december 2008 om 17:40
Hai meisjes, das nog erger dan dames, wat een dag.
Ik ben he-le-maal op. Dus eve kort. Ik heb een intense therapie sessie gehad waarbij we heel erg zijn ingegaan op mijn relatie met ex. Uiteindelijk heb ik een soort afscheidswoord tot 'hem' (een lege stoel) gesproken en symbolisch de band doorgescheurd (plakband).
Het was een intense ervaring en het belangrijkste dat er tot mijn kern is doorgedrongen is: "ik wil hem helemaal niet stuk maken, dat heb ik nooit gewild en ook nooit geprobeerd".
Het kan niet anders dan dat hij dat diep van binnen heus ook wel weet, ik loop liever een blokje om dan dat ik op een slak ga staan, hoe zou ik dan plezier kunnen halen uit het bewust slopen van de vader van mijn kind?
En toch is dat waar ik me steeds tegen loop te verdedigen, waar ik steeds het tegendeel nog van aan het bewijzen ben. Hoe kan ik het tegendeel bewijzen aan iemand die dingen ziet die niet waar zijn? Hoe kan ik het tegendeel van onzin bewijzen? Dat kan niet, dat is ZIJN probleem.
En dat, dat heb ik vandaag heel even, maar heel helder, gezien en gevoeld. Het klinkt misschien raar maar het was een soort bol van lucht in mijn maag, een mooie gloeiende bol van ruimte die ik heel even voelde zitten. Bevrijding. Ik hoop dat ik dat nog veel meer ga voelen.
Nou toch weer niet zo kort...
Jullie allemaal gewoon een dikke knuf en morgen meer...
Ik ben he-le-maal op. Dus eve kort. Ik heb een intense therapie sessie gehad waarbij we heel erg zijn ingegaan op mijn relatie met ex. Uiteindelijk heb ik een soort afscheidswoord tot 'hem' (een lege stoel) gesproken en symbolisch de band doorgescheurd (plakband).
Het was een intense ervaring en het belangrijkste dat er tot mijn kern is doorgedrongen is: "ik wil hem helemaal niet stuk maken, dat heb ik nooit gewild en ook nooit geprobeerd".
Het kan niet anders dan dat hij dat diep van binnen heus ook wel weet, ik loop liever een blokje om dan dat ik op een slak ga staan, hoe zou ik dan plezier kunnen halen uit het bewust slopen van de vader van mijn kind?
En toch is dat waar ik me steeds tegen loop te verdedigen, waar ik steeds het tegendeel nog van aan het bewijzen ben. Hoe kan ik het tegendeel bewijzen aan iemand die dingen ziet die niet waar zijn? Hoe kan ik het tegendeel van onzin bewijzen? Dat kan niet, dat is ZIJN probleem.
En dat, dat heb ik vandaag heel even, maar heel helder, gezien en gevoeld. Het klinkt misschien raar maar het was een soort bol van lucht in mijn maag, een mooie gloeiende bol van ruimte die ik heel even voelde zitten. Bevrijding. Ik hoop dat ik dat nog veel meer ga voelen.
Nou toch weer niet zo kort...
Jullie allemaal gewoon een dikke knuf en morgen meer...
maandag 15 december 2008 om 17:53
Lieve Philomein, dat klinkt inderdaad ontzettend intensief.... maar wel heel zinvol en goed als ik het zo lees. Knap hoor, dat je het zo bent aangegaan en dat je echt tot je kern kwam. En dat daarin dus ook niets van haat te vinden is...
(Mensen zijn bij mij ook altijd verbaasd als ik nog weleens iets positiefs zeg over mijn ex-vriend, de vader van mijn kinderen. Verwachten minstens dat ik hem haat. Nou, haat ken ik niet. Maar boos ben ik wel, nu wel meer dan een tijd geleden.)
Die mooie gloeiende bol, dat vind ik niet raar hoor. Bevrijding. Ik hoop dat je dat inderdaad nog heel, heel veel meer gaat voelen binnenkort! Dat wens ik je van harte toe.
(Mensen zijn bij mij ook altijd verbaasd als ik nog weleens iets positiefs zeg over mijn ex-vriend, de vader van mijn kinderen. Verwachten minstens dat ik hem haat. Nou, haat ken ik niet. Maar boos ben ik wel, nu wel meer dan een tijd geleden.)
Die mooie gloeiende bol, dat vind ik niet raar hoor. Bevrijding. Ik hoop dat je dat inderdaad nog heel, heel veel meer gaat voelen binnenkort! Dat wens ik je van harte toe.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 16 december 2008 om 16:10
Goh, ik kreeg zomaar ineens de middag vrij! Denk dat ze teveel gewerkte uren op deze manier een beetje willen compenseren, maar dat kwam me even wel heel goed uit. Ik ben een beetje met kerstspullen, kaarten (ook nog nieuwe gehaald) en internet bezig geweest, en natuurlijk ook met de hond (dagelijkse borstelbeurt).
Vanavond weer naar de fam.opstellingen, maar ik ga rustig aan doen. Zeker geen eigen opstelling. En ik hoop dat niemand mij erbij vraagt. Oh wacht, we gingen geloof ik evalueren, als ik het goed heb onthouden.
EM heeft kerstborrel en -hap, dus ik ga dadelijk alleen eten. Ook weer eens wat anders. En ik hoop dat hij op tijd terug is omdat ik natuurlijk de auto nodig heb.
Hoe gaat het nu met je Philomein, de dag erna?
Saartje, hoe was je werk?
En Claire, vandaag weer therapie gehad?
Fijne avond nog! (f)
Vanavond weer naar de fam.opstellingen, maar ik ga rustig aan doen. Zeker geen eigen opstelling. En ik hoop dat niemand mij erbij vraagt. Oh wacht, we gingen geloof ik evalueren, als ik het goed heb onthouden.
EM heeft kerstborrel en -hap, dus ik ga dadelijk alleen eten. Ook weer eens wat anders. En ik hoop dat hij op tijd terug is omdat ik natuurlijk de auto nodig heb.
Hoe gaat het nu met je Philomein, de dag erna?
Saartje, hoe was je werk?
En Claire, vandaag weer therapie gehad?
Fijne avond nog! (f)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 16 december 2008 om 17:14
Zo, je moet dus zelf koken vanavond EV ?
Succes vanavond en verstandig om het even rustig aan te gaan doen. Zie je er tegenop om te gaan?
Philomein, klinkt zeker intensief. Maar daarnaast ook wel bevrijdend begrijp ik en dat is winst natuurlijk. Knap van je dat je dit zo bent aangegaan.
Claire, hoe is het met jou?
Werk was gister wel rustig, vandaag superdruk en chaotisch. Maar weer genoeg beweging gehad zal ik maar zeggen, beetje door het bos en weilanden rennen.
Moe nu, maar morgen gelukkig vrij.
Succes vanavond en verstandig om het even rustig aan te gaan doen. Zie je er tegenop om te gaan?
Philomein, klinkt zeker intensief. Maar daarnaast ook wel bevrijdend begrijp ik en dat is winst natuurlijk. Knap van je dat je dit zo bent aangegaan.
Claire, hoe is het met jou?
Werk was gister wel rustig, vandaag superdruk en chaotisch. Maar weer genoeg beweging gehad zal ik maar zeggen, beetje door het bos en weilanden rennen.
Moe nu, maar morgen gelukkig vrij.
dinsdag 16 december 2008 om 22:11
Haha, denk je dat ik gekookt heb, Saar? Echt niet dus he. Daar had ik geen tijd voor, lol.
Naar fam.opstellingen geweest, maar ik heb het dus rustig aan gedaan. Toen degene die een opstelling deed, mij vroeg als moeder (!) heb ik nee gezegd, vandaag even niet.
Begeleider vond het heel verstandig en begrijpelijk na de vorige keer. En ook op het laatst, toen alle personen 'op' waren en er eigenlijk nog eentje bij moest, hoefde ik niet te komen, en zette hij een stoel neer die die persoon dan respresenteerde.
Daar kijk ik dus echt van op, dat er rekening met je wordt gehouden, en dat het gerespecteerd wordt, je nee.
Eigenlijk heel normaal, ik respecteer dat ook, maar om zelf dat respect te krijgen... wooow.
Hoop dat je een beetje uitrust, ga ik nu ook doen (ben net terug). Zie wel op tegen morgen, weer gaan werken, omdat ik me vanmorgen zo beroerd voelde.
Naar fam.opstellingen geweest, maar ik heb het dus rustig aan gedaan. Toen degene die een opstelling deed, mij vroeg als moeder (!) heb ik nee gezegd, vandaag even niet.
Begeleider vond het heel verstandig en begrijpelijk na de vorige keer. En ook op het laatst, toen alle personen 'op' waren en er eigenlijk nog eentje bij moest, hoefde ik niet te komen, en zette hij een stoel neer die die persoon dan respresenteerde.
Daar kijk ik dus echt van op, dat er rekening met je wordt gehouden, en dat het gerespecteerd wordt, je nee.
Eigenlijk heel normaal, ik respecteer dat ook, maar om zelf dat respect te krijgen... wooow.
Hoop dat je een beetje uitrust, ga ik nu ook doen (ben net terug). Zie wel op tegen morgen, weer gaan werken, omdat ik me vanmorgen zo beroerd voelde.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 16 december 2008 om 22:19
Haha, nee logisch ook, daar heb je geen tijd voor op je vrije middag
Goed dat je duidelijk je grens hebt gestelt en nee hebt gezegd. En dat je hebt ervaren dat die grens gerespecteert wordt.
Sterkte morgen, ik zal aan je denken.
En nu duik ik zo mijn bed in, ogen beginnen aardig dicht te vallen.
Slaap lekker (f)
Goed dat je duidelijk je grens hebt gestelt en nee hebt gezegd. En dat je hebt ervaren dat die grens gerespecteert wordt.
Sterkte morgen, ik zal aan je denken.
En nu duik ik zo mijn bed in, ogen beginnen aardig dicht te vallen.
Slaap lekker (f)
dinsdag 16 december 2008 om 22:41
quote:Elmervrouw schreef op 16 december 2008 @ 22:11:
Haha, denk je dat ik gekookt heb, Saar? Echt niet dus he. Daar had ik geen tijd voor, lol.
haha
Daar kijk ik dus echt van op, dat er rekening met je wordt gehouden, en dat het gerespecteerd wordt, je nee.
Eigenlijk heel normaal, ik respecteer dat ook, maar om zelf dat respect te krijgen... wooow.
Heel herkenbaar wat ik onderstreept heb. Dat is mijn ervaring ook met deze therapie...nee is nee. Het even of "gewoon" niet aankunnen of niet willen wordt ook gerespecteerd, Wooow!!! Idd!!! Erg fijn en het geeft een me een prettig ( veilig kan ik nog niet zeggen) gevoel.
Zie wel op tegen morgen, weer gaan werken, omdat ik me vanmorgen zo beroerd voelde.Sterkte en succes voor morgen, ik hoop dat het mee gaat vallen.
Haha, denk je dat ik gekookt heb, Saar? Echt niet dus he. Daar had ik geen tijd voor, lol.
haha
Daar kijk ik dus echt van op, dat er rekening met je wordt gehouden, en dat het gerespecteerd wordt, je nee.
Eigenlijk heel normaal, ik respecteer dat ook, maar om zelf dat respect te krijgen... wooow.
Heel herkenbaar wat ik onderstreept heb. Dat is mijn ervaring ook met deze therapie...nee is nee. Het even of "gewoon" niet aankunnen of niet willen wordt ook gerespecteerd, Wooow!!! Idd!!! Erg fijn en het geeft een me een prettig ( veilig kan ik nog niet zeggen) gevoel.
Zie wel op tegen morgen, weer gaan werken, omdat ik me vanmorgen zo beroerd voelde.Sterkte en succes voor morgen, ik hoop dat het mee gaat vallen.
dinsdag 16 december 2008 om 22:45
Saar, ik hoop dat je een fijne vrije dag hebt morgen. En ik hoop natuurlijk ook dat het op je werk "beter" zal gaan. Ik weet natuurlijk niet wat er speelt maar ik denk dat het te maken heeft met onrecht en onmacht. Misschien is dat het totaal niet. Maar hoe dan ook sterkte ermee meis!
Hoe is het verder met je?
Hoe is het verder met je?
dinsdag 16 december 2008 om 22:51
He Claire, hoe is het?
Goed om te horen dat jij hetzelfde als EV voelt bij therapie. Erg belangrijk dat grenzen gerespecteerd worden.
Hoe gaat het in de groep?
Je zit wel aardig goed hoor met wat er speelt op het werk.
Nu vooral erg moe, maar ik zou ook eigenlijk al naar bed gaan. Maar ja, die laatste sigaret he...
Gaat wel redelijk verder. Ben er zo goed als uit voor mezelf dat ik in januari toch een verwijzing voor een andere psych ga vragen...
Goed om te horen dat jij hetzelfde als EV voelt bij therapie. Erg belangrijk dat grenzen gerespecteerd worden.
Hoe gaat het in de groep?
Je zit wel aardig goed hoor met wat er speelt op het werk.
Nu vooral erg moe, maar ik zou ook eigenlijk al naar bed gaan. Maar ja, die laatste sigaret he...
Gaat wel redelijk verder. Ben er zo goed als uit voor mezelf dat ik in januari toch een verwijzing voor een andere psych ga vragen...
dinsdag 16 december 2008 om 23:08
quote:saartje1980 schreef op 16 december 2008 @ 22:51:
Je zit wel aardig goed hoor met wat er speelt op het werk.
Nu vooral erg moe, maar ik zou ook eigenlijk al naar bed gaan. Maar ja, die laatste sigaret he...
Gaat wel redelijk verder. Ben er zo goed als uit voor mezelf dat ik in januari toch een verwijzing voor een andere psych ga vragen...
Wat fijn dat je er zo goed als uit bent dat je een andere psych gaat vragen. Het komt wel goed met je....hoe dan ook. Wat je ook besluit.
Het lijkt me ook wel lastig om op je werk een hulpverlening"rol" aan te nemen/ hebben en daarbuiten ( omheen) hulp te ontvangen. Een cliënt te "zijn" zeg maar. Maar misschien ervaar jij dat helemaal niet zo.
Tja die laatste peuk! Ik ben morgen ook vrij, ik zal altijd wel een nachtvlinder blijven denk ik
Met mij gaat het oke....ik schiet wel van de ene emotie in de andere maar ik kan het handelen. Das al erg fijn. Ik bekijk het per dag.....en daar doe ik het voor nu. Moet well heel erg wennen aan alles.....veel mensen om me heen ben ik niet meer gewend.
Je zit wel aardig goed hoor met wat er speelt op het werk.
Nu vooral erg moe, maar ik zou ook eigenlijk al naar bed gaan. Maar ja, die laatste sigaret he...
Gaat wel redelijk verder. Ben er zo goed als uit voor mezelf dat ik in januari toch een verwijzing voor een andere psych ga vragen...
Wat fijn dat je er zo goed als uit bent dat je een andere psych gaat vragen. Het komt wel goed met je....hoe dan ook. Wat je ook besluit.
Het lijkt me ook wel lastig om op je werk een hulpverlening"rol" aan te nemen/ hebben en daarbuiten ( omheen) hulp te ontvangen. Een cliënt te "zijn" zeg maar. Maar misschien ervaar jij dat helemaal niet zo.
Tja die laatste peuk! Ik ben morgen ook vrij, ik zal altijd wel een nachtvlinder blijven denk ik
Met mij gaat het oke....ik schiet wel van de ene emotie in de andere maar ik kan het handelen. Das al erg fijn. Ik bekijk het per dag.....en daar doe ik het voor nu. Moet well heel erg wennen aan alles.....veel mensen om me heen ben ik niet meer gewend.
dinsdag 16 december 2008 om 23:17
Dat ervaar ik idd zo Claire. Dat stond, en staat me eigenlijk nog steeds wel, tegen. Dat je ineens aan de andere kant van hulpverlening staat. Ik vond ook echt dat ik het zelf wel moest kunnen, maar daar ben ik wel van teruggekomen.
Lastige nu vind ik vooral dat ik zoveel triggers tegenkom in mijn werk. Het lukt me niet meer zo goed om me daarvoor af te sluiten en daardoor voel ik me in mijn werk soms weer tekort schieten.
Mijn lukt het ook nooit zo goed om vroeg naar bed te gaan. Dat blijkt nu wel weer...
Heftig al die emoties, maar fijn dat je het kan handelen.
Kom je ook nog wel een beetje toe aan ontspanning?
Ik ben echt trots op je, hoe je bezig bent en hier doorheen gaat!
Op jullie allemaal trouwens!
Lastige nu vind ik vooral dat ik zoveel triggers tegenkom in mijn werk. Het lukt me niet meer zo goed om me daarvoor af te sluiten en daardoor voel ik me in mijn werk soms weer tekort schieten.
Mijn lukt het ook nooit zo goed om vroeg naar bed te gaan. Dat blijkt nu wel weer...
Heftig al die emoties, maar fijn dat je het kan handelen.
Kom je ook nog wel een beetje toe aan ontspanning?
Ik ben echt trots op je, hoe je bezig bent en hier doorheen gaat!
Op jullie allemaal trouwens!
dinsdag 16 december 2008 om 23:33
quote:[message=2428441,noline]saartje1980 schreef op 16 Dat je ineens aan de andere kant van hulpverlening staat. Ik vond ook echt dat ik het zelf wel moest kunnen, maar daar ben ik wel van teruggekomen.
Dat alleen al is een heel proces...moeilijk. Hulp geven is "soms ( op korte termijn) makkelijker" Dan hulp vragen en het daarna ontvangen. En juist door je werk kan het je in een "spagaat" Of "split" ( in turn termen) zetten.
Mijn lukt het ook nooit zo goed om vroeg naar bed te gaan. Dat blijkt nu wel weer...
Heftig al die emoties, maar fijn dat je het kan handelen.
Kom je ook nog wel een beetje toe aan ontspanning?
Ik ben echt trots op je, hoe je bezig bent en hier doorheen gaat!
Op jullie allemaal trouwens!Wat lief dat je dat zegt....het komt nu echt bij me binnen! Dank je wel!
Dat alleen al is een heel proces...moeilijk. Hulp geven is "soms ( op korte termijn) makkelijker" Dan hulp vragen en het daarna ontvangen. En juist door je werk kan het je in een "spagaat" Of "split" ( in turn termen) zetten.
Mijn lukt het ook nooit zo goed om vroeg naar bed te gaan. Dat blijkt nu wel weer...
Heftig al die emoties, maar fijn dat je het kan handelen.
Kom je ook nog wel een beetje toe aan ontspanning?
Ik ben echt trots op je, hoe je bezig bent en hier doorheen gaat!
Op jullie allemaal trouwens!Wat lief dat je dat zegt....het komt nu echt bij me binnen! Dank je wel!
