Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
woensdag 7 januari 2009 om 23:34
woensdag 7 januari 2009 om 23:43
woensdag 7 januari 2009 om 23:47
donderdag 8 januari 2009 om 09:07
Goedemorgen meiden, ik hoop dat jullie een beetje geslapen hebben. Fijn dat jullie zo bij elkaar terecht konden, gisteravond. Ik zat alleen maar wat te bankhangen na therapie en ging beter op tijd naar bed. Wel goed geslapen verder, maar nu voel ik alweer spanning.
Omdat die twee vriendinnen komen, heb ze beiden een paar weken niet gezien. Dan zijn ze druk met gezin en familie dus.
Wat me opvalt, is dat er hier iets gezegd werd over 'nu dan eerlijk zijn, het kan niet anders meer'. Dat trek ik me ook aan, want ik denk dat ik dat ook niet doe. Behalve dan tegen EM, maar verder ben ik nog veel teveel de stoere meid. Ik hoop dat het me lukt om tegen deze twee dadelijk wel meer mezelf te zijn, met hoe het nu écht gaat. En ik hoop het zeker te doen met de coach, eerlijk zijn over hoe het nu echt gaat. Hij heeft eerder al genoeg laten merken dat hij ertegen kan en dat het niet gek is.
Wat je ouders betreft, Saartje, is dat niet lastig om ze hier speciaal over te bellen? Via de telefoon is toch al moeilijker dan in het echt, of vind jij dat juist niet? Als ik het woord 'openbreken' lees, denk ik wel: yes! Niemand heeft iets aan struisvogelgebeuren.. dat zie je wel in onze familie.
Omdat die twee vriendinnen komen, heb ze beiden een paar weken niet gezien. Dan zijn ze druk met gezin en familie dus.
Wat me opvalt, is dat er hier iets gezegd werd over 'nu dan eerlijk zijn, het kan niet anders meer'. Dat trek ik me ook aan, want ik denk dat ik dat ook niet doe. Behalve dan tegen EM, maar verder ben ik nog veel teveel de stoere meid. Ik hoop dat het me lukt om tegen deze twee dadelijk wel meer mezelf te zijn, met hoe het nu écht gaat. En ik hoop het zeker te doen met de coach, eerlijk zijn over hoe het nu echt gaat. Hij heeft eerder al genoeg laten merken dat hij ertegen kan en dat het niet gek is.
Wat je ouders betreft, Saartje, is dat niet lastig om ze hier speciaal over te bellen? Via de telefoon is toch al moeilijker dan in het echt, of vind jij dat juist niet? Als ik het woord 'openbreken' lees, denk ik wel: yes! Niemand heeft iets aan struisvogelgebeuren.. dat zie je wel in onze familie.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 8 januari 2009 om 11:01
Goedemorgen!
Heel onrustig geslapen, rare dromen en veel wakker gelegen.
Voel me brak, maar laat ik het maar positief bekijken, ik hoef iig niet te werken.
Straks even bellen om een afspraak te maken bij de psych. Hoop dat ik daar snel terecht kan, maar ik vind het ook wel eng om nu naar een ander te gaan. Maar nieuwe ronde, nieuwe kansen zal ik maar zeggen.
EV, als mijn ouders in de buurt woonden was ik er naartoe gegaan, maar heb echt geen zin om hiervoor erheen te rijden.
En volgende week ga ik er wel heen om mijn katten te brengen voor mijn vakantie, maar dan is mijn tante er. Die waar ik over verteld heb. Dan komt het er helemaal niet van om het erover te hebben. Dus dan maar via de telefoon.
Dat eerlijk zijn, ik vind het ook doodeng. Maar tegelijk is dat ook wel wat ik wil. En dit is nu wel een moment ervoor.
Veel plezier (en succes?) met je vriendinnen en vanmiddag met je coach!
Heel onrustig geslapen, rare dromen en veel wakker gelegen.
Voel me brak, maar laat ik het maar positief bekijken, ik hoef iig niet te werken.
Straks even bellen om een afspraak te maken bij de psych. Hoop dat ik daar snel terecht kan, maar ik vind het ook wel eng om nu naar een ander te gaan. Maar nieuwe ronde, nieuwe kansen zal ik maar zeggen.
EV, als mijn ouders in de buurt woonden was ik er naartoe gegaan, maar heb echt geen zin om hiervoor erheen te rijden.
En volgende week ga ik er wel heen om mijn katten te brengen voor mijn vakantie, maar dan is mijn tante er. Die waar ik over verteld heb. Dan komt het er helemaal niet van om het erover te hebben. Dus dan maar via de telefoon.
Dat eerlijk zijn, ik vind het ook doodeng. Maar tegelijk is dat ook wel wat ik wil. En dit is nu wel een moment ervoor.
Veel plezier (en succes?) met je vriendinnen en vanmiddag met je coach!
donderdag 8 januari 2009 om 12:49
EV Heel veel plezier vandaag met je vriendinnen!
Saar, heb je al een afspraak kunnen maken? Naar dat je zo rot hebt geslapen. Ben benieuwd of je je ouders hebt gebeld en natuurlijk ook naar hun reactie.
Ja dat eerlijk zijn is erg moeilijk, vind ik ook. Toch als het me lukt dan voel ik me vaal erg opgelucht. Het maakt dat het deel wat me nu zo bezighoud ook aanwezig kan/ mag zijn. Dat is zo'n belangrijk deel waardoor het er wél degelijk bijhoort. De ontkenning daarover is er genoeg geweest.
Saar, heb je al een afspraak kunnen maken? Naar dat je zo rot hebt geslapen. Ben benieuwd of je je ouders hebt gebeld en natuurlijk ook naar hun reactie.
Ja dat eerlijk zijn is erg moeilijk, vind ik ook. Toch als het me lukt dan voel ik me vaal erg opgelucht. Het maakt dat het deel wat me nu zo bezighoud ook aanwezig kan/ mag zijn. Dat is zo'n belangrijk deel waardoor het er wél degelijk bijhoort. De ontkenning daarover is er genoeg geweest.
donderdag 8 januari 2009 om 12:59
Nee, nog geen afspraak gemaakt. Kreeg eerst een verkeerd nummer door en net wel het goede nummer, maar er wordt niet opgenomen. Hoop dat ze zo terugbelt.
Heb mijn ouders ook nog niet gebeld. Misschien later vandaag en anders morgen.
Dat vind ik ook zo knap van jou Claire, je eerlijkheid en openheid. Juist omdat het zo moeilijk is, maar je doet het wel!
Hoe is het nu met je?
Heb mijn ouders ook nog niet gebeld. Misschien later vandaag en anders morgen.
Dat vind ik ook zo knap van jou Claire, je eerlijkheid en openheid. Juist omdat het zo moeilijk is, maar je doet het wel!
Hoe is het nu met je?
donderdag 8 januari 2009 om 13:44
Fijn dat je maandag al terecht kan. Dat geeft weer wat houvast hoop ik. Ach je ouders kun je altijd nog inlichten, ze hoeven het nu ook nog helemaal niet te weten natuurlijk, tenzij je daar zelf behoefte aan hebt.
Het is heel gek met die openheid, ik heb het gevoel dat er een stroom is losgekomen en dat is niet meer te stoppen. Mensen die dat niet willen of kunnen begrijpen kan ik niet eens om me heen verdragen nu. Ik huil maar lach ook veel makkelijker nu. Het gaat bijna vanzelf allemaal, veel minder weerstand dan voorheen. Erg fijn al vind ik het huilen altijd lastig, maar ik straf mezelf er niet of nauwelijks meer voor. Ik ben er gewoon echt rijp voor
Ben nog niet fit maar heb geen koorts meer denk ik. Zit niets anders op dan toch rustig aan te blijven doen...echt uitzieken. En dan maandag..hup..weer aan de slag. Ben benieuwd of mijn auto nog wil starten.
Ik zit zelf sigaretten te maken, goed ben ik er nog niet in, wat een rotzooi geeft dat zeg! Krijg de hulzen óf niet vol óf te vol waardoor de hele handel begint te scheuren. Wat een ellende!! Ja tis behelpen met die verrekte krediet crisis
Het is heel gek met die openheid, ik heb het gevoel dat er een stroom is losgekomen en dat is niet meer te stoppen. Mensen die dat niet willen of kunnen begrijpen kan ik niet eens om me heen verdragen nu. Ik huil maar lach ook veel makkelijker nu. Het gaat bijna vanzelf allemaal, veel minder weerstand dan voorheen. Erg fijn al vind ik het huilen altijd lastig, maar ik straf mezelf er niet of nauwelijks meer voor. Ik ben er gewoon echt rijp voor
Ben nog niet fit maar heb geen koorts meer denk ik. Zit niets anders op dan toch rustig aan te blijven doen...echt uitzieken. En dan maandag..hup..weer aan de slag. Ben benieuwd of mijn auto nog wil starten.
Ik zit zelf sigaretten te maken, goed ben ik er nog niet in, wat een rotzooi geeft dat zeg! Krijg de hulzen óf niet vol óf te vol waardoor de hele handel begint te scheuren. Wat een ellende!! Ja tis behelpen met die verrekte krediet crisis
donderdag 8 januari 2009 om 14:03
Stoppen met roken zou natuurlijk ook kunnen
(maar iemand die nog nooit van haar leven gerookt heeft begrijpt er natuurlijk toch niet echt iets van).
Vind ik echt knap, dat bij jou die drempel weg is, Claire. Of in ieder geval dat het gemakkelijker gaat. Dat je niet meer ontkent of afzwakt. Ik merk dat ik dat nog steeds doe.
Ja, het was vanmorgen erg fijn om deze twee vriendinnen weer te zien na al die weken niets (en ik doe natuurlijk ook niets, want ik wilde ze niet storen met hun gezin en familie, dat is net het lastige van de afgelopen periode, dan ben ik natuurlijk overal teveel). Een van hen vond me er zelfs goed uitzien, hoe is het mogelijk. Blijkbaar is het aan de buitenkant dan ook niet echt te zien. Maar goed ook want dan zien ze op mijn werk tenminste niets.
Ik heb wel verteld hoe het gaat, maar dan is het vertellen-over, zonder emotie eigenlijk. Beiden hebben ze ook een misbruik-verleden, maar daar gaan ze verschillend mee om. De ene heeft geen enkele hulpverlening, ook niet gehad; en de andere is erg in de spiritueel/alternatieve richting bezig. En ik heb heel duidelijk gemerkt dat ik niet durf te praten over de eenzaamheid die ik voel, zoals in de afgelopen periode, omdat ik niet de kinderen of familie om me heen heb. Dat je dan bij niemand terecht kunt. Dan ben ik bang dat zij het als een verwijt voelen en zich schuldig gaan voelen. En ik ben veel te blij dat ze nu naar mij kwamen.
Meteen ook maar iets afgesproken voor volgende week donderdag. Ik denk dat ik voorlopig niet met de acupunctuur verderga (misschien helemaal niet meer), laat het maar even bezinken allemaal. Er is toch al zoveel bezig. Met de fam.opstellingen kan ik over twee weken niet, dus deze keer zit er vier weken tussen. Niet verkeerd denk ik, want ik onderschat gewoon de impact die het heeft. Misschien dat ik me gisteren daarom zo beroerd voelde.
Lekker nog gewandeld met onze honden (eentje had haar hond, een beagle, ook meegenomen) dus een frisse neus gehaald, en dan straks de coach nog. Heerlijk niet werken vandaag..
(maar iemand die nog nooit van haar leven gerookt heeft begrijpt er natuurlijk toch niet echt iets van).
Vind ik echt knap, dat bij jou die drempel weg is, Claire. Of in ieder geval dat het gemakkelijker gaat. Dat je niet meer ontkent of afzwakt. Ik merk dat ik dat nog steeds doe.
Ja, het was vanmorgen erg fijn om deze twee vriendinnen weer te zien na al die weken niets (en ik doe natuurlijk ook niets, want ik wilde ze niet storen met hun gezin en familie, dat is net het lastige van de afgelopen periode, dan ben ik natuurlijk overal teveel). Een van hen vond me er zelfs goed uitzien, hoe is het mogelijk. Blijkbaar is het aan de buitenkant dan ook niet echt te zien. Maar goed ook want dan zien ze op mijn werk tenminste niets.
Ik heb wel verteld hoe het gaat, maar dan is het vertellen-over, zonder emotie eigenlijk. Beiden hebben ze ook een misbruik-verleden, maar daar gaan ze verschillend mee om. De ene heeft geen enkele hulpverlening, ook niet gehad; en de andere is erg in de spiritueel/alternatieve richting bezig. En ik heb heel duidelijk gemerkt dat ik niet durf te praten over de eenzaamheid die ik voel, zoals in de afgelopen periode, omdat ik niet de kinderen of familie om me heen heb. Dat je dan bij niemand terecht kunt. Dan ben ik bang dat zij het als een verwijt voelen en zich schuldig gaan voelen. En ik ben veel te blij dat ze nu naar mij kwamen.
Meteen ook maar iets afgesproken voor volgende week donderdag. Ik denk dat ik voorlopig niet met de acupunctuur verderga (misschien helemaal niet meer), laat het maar even bezinken allemaal. Er is toch al zoveel bezig. Met de fam.opstellingen kan ik over twee weken niet, dus deze keer zit er vier weken tussen. Niet verkeerd denk ik, want ik onderschat gewoon de impact die het heeft. Misschien dat ik me gisteren daarom zo beroerd voelde.
Lekker nog gewandeld met onze honden (eentje had haar hond, een beagle, ook meegenomen) dus een frisse neus gehaald, en dan straks de coach nog. Heerlijk niet werken vandaag..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 8 januari 2009 om 14:08
Ben idd blij dat ik maandag al terecht kan. Dan heb ik een doel ofzo.
Is toch niet zo gek dat die openheid nu niet meer te stoppen is? Kan me wel voorstellen dat als dat er eenmaal is, je niet meer terug kan. En dan is het ook wel logisch dat je geen mensen om je heen wilt hebben waarbij je niet jezelf mag zijn, jezelf mag laten zien.
En dat je makkelijker kan lachen en huilen is winst.
Nu ik er zo over nadenk heb ik al een hele tijd niet meer echt gelachen en dan bedoel ik echt vanuit je tenen. En huilen ook niet. Ik voel vooral lichamelijk van alles, maar het komt er niet uit. Het is allemaal een beetje vlak (en daar heb ik niet eens medicatie voor nodig ).
Verstandig dat je rustig aan blijft doen! Leuk is anders, maar wel beter voor je.
Haha, zelf sigaretten maken ken ik van vroegah bij mij oma. Ik was daar ook nooit zo'n held in. Maar oefening baart kunst.
Is toch niet zo gek dat die openheid nu niet meer te stoppen is? Kan me wel voorstellen dat als dat er eenmaal is, je niet meer terug kan. En dan is het ook wel logisch dat je geen mensen om je heen wilt hebben waarbij je niet jezelf mag zijn, jezelf mag laten zien.
En dat je makkelijker kan lachen en huilen is winst.
Nu ik er zo over nadenk heb ik al een hele tijd niet meer echt gelachen en dan bedoel ik echt vanuit je tenen. En huilen ook niet. Ik voel vooral lichamelijk van alles, maar het komt er niet uit. Het is allemaal een beetje vlak (en daar heb ik niet eens medicatie voor nodig ).
Verstandig dat je rustig aan blijft doen! Leuk is anders, maar wel beter voor je.
Haha, zelf sigaretten maken ken ik van vroegah bij mij oma. Ik was daar ook nooit zo'n held in. Maar oefening baart kunst.
