Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
maandag 12 januari 2009 om 14:51
quote:philomein schreef op 12 januari 2009 @ 14:45:
Oh en het is voor mij echt zo bijzonder als blijkt dat het mag, dat ik mag bewegen, dat ik mag zijn, dat ik mag vinden, dat ik mag zeggen, dat ik mag nee zeggen, dat ik mag bestaan.
Dat er dan nog van me gehouden wordt of zelfs meer.
Dat is heel bijzonder.
Dat ben ik denk ik aan het testen, of ik mag zijn, ook als ik niet lief ben.
Mooi dat je ervaart dat het mag!
Dat hoop ik ook te gaan ervaren, dat ik niet word afgewezen.
En nu ga ik even wat in huis doen. Hang hier alweer veel te lang rond, zou nog erop gaan lijken dat ik geen leven heb.
(en dat heb ik op dit moment ook niet, maar hoeft nog niet zo duidelijk zichtbaar te zijn )
Oh en het is voor mij echt zo bijzonder als blijkt dat het mag, dat ik mag bewegen, dat ik mag zijn, dat ik mag vinden, dat ik mag zeggen, dat ik mag nee zeggen, dat ik mag bestaan.
Dat er dan nog van me gehouden wordt of zelfs meer.
Dat is heel bijzonder.
Dat ben ik denk ik aan het testen, of ik mag zijn, ook als ik niet lief ben.
Mooi dat je ervaart dat het mag!
Dat hoop ik ook te gaan ervaren, dat ik niet word afgewezen.
En nu ga ik even wat in huis doen. Hang hier alweer veel te lang rond, zou nog erop gaan lijken dat ik geen leven heb.
(en dat heb ik op dit moment ook niet, maar hoeft nog niet zo duidelijk zichtbaar te zijn )
maandag 12 januari 2009 om 14:54
Weet je ik denk dat mensen pas gaan bewegen als er een noodzaak is. Als het niet anders meer kan. Dat maak jij nu ook mee denk ik. Zo is het bij mij natuurlijk ook. En zo is het bij Philoman ook. Hij wil me niet kwijt, maar zal uit zichzelf gewoon niet zo snel aan introspectie doen. Ik dwing hem daar naar mijn idee ook niet (meer) toe. Hij mag blijven zoals hij is, als ik mijn ruimte maar voel en ook voluit mijn lawaaierige maar ook lieve zelf kan zijn.
maandag 12 januari 2009 om 14:58
maandag 12 januari 2009 om 17:47
Hehe, daar kom ik dan eindelijk weer aan... is er niemand.
Jammer, jammer. Niet dat ik echt wat te vertellen had. Oh ja, voordat ik vanmiddag wegging, hebben mijn baas en de monteur samen mijn auto gewassen, uit zichzelf
Wat ben ik toch ook een verwend prinsesje he
Jammer, jammer. Niet dat ik echt wat te vertellen had. Oh ja, voordat ik vanmiddag wegging, hebben mijn baas en de monteur samen mijn auto gewassen, uit zichzelf
Wat ben ik toch ook een verwend prinsesje he
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 12 januari 2009 om 18:31
Ik was mijn huiswerk aan het maken
Vanmiddag even de stofzuiger door het huis gehaald en ik was meteen gesloopt. Heb even twee uurtjes geslapen op de bank.
En net dus die opdracht gemaakt. Weet niet of ik het nou helemaal heb gedaan zoals het bedoeld was, maar dat hoor ik dan wel. Het is klaar en gemaild.
Ook geen puf om te koken, dus maar een broodje gegeten.
Je bent zeker een verwend prinsesje EV! Er wordt nu zeker ook weer voor je gekookt?
Claire, hoe is het gegaan vandaag?
Vanmiddag even de stofzuiger door het huis gehaald en ik was meteen gesloopt. Heb even twee uurtjes geslapen op de bank.
En net dus die opdracht gemaakt. Weet niet of ik het nou helemaal heb gedaan zoals het bedoeld was, maar dat hoor ik dan wel. Het is klaar en gemaild.
Ook geen puf om te koken, dus maar een broodje gegeten.
Je bent zeker een verwend prinsesje EV! Er wordt nu zeker ook weer voor je gekookt?
Claire, hoe is het gegaan vandaag?
maandag 12 januari 2009 om 18:45
Saar, fijn en super om te lezen dat je serieus genomen wordt.
En top dat je donderdag al weer terecht kunt! Volgens mij mag ik haar wel
Dames jullie zijn allemaal goed bezig!!
Zelf een goede dag gehad maar ben nu erg moe. Wéér veel emoties gevoelt, dus voor vandaag is het even genoeg geweest. Ik ben net thuis, ga even tv kijken en dan vroeg naar bed.
Fijne avond!
En top dat je donderdag al weer terecht kunt! Volgens mij mag ik haar wel
Dames jullie zijn allemaal goed bezig!!
Zelf een goede dag gehad maar ben nu erg moe. Wéér veel emoties gevoelt, dus voor vandaag is het even genoeg geweest. Ik ben net thuis, ga even tv kijken en dan vroeg naar bed.
Fijne avond!
maandag 12 januari 2009 om 19:19
Zo Saar, ik herinner me nog iets van een opdracht voor je psych toen, en je uitstelgedrag... het doet me zomaar vermoeden dat deze vrouw jou wel aanpakt, of lijkt dat maar? (of heb jij meer ontzag voor vrouwen dan voor mannen?)
Nee, EM heeft niet gekookt vandaag, maar (overigens wel lekkere) restjes opgewarmd. Wel heeft hij er een verse salade bij gemaakt, dat dan weer wel.
Inmiddels ook joggingbroek aan en zacht vestje, heerlijk. Straks nog beetje tv kijken, beetje lezen, dekentje.......
Nee, EM heeft niet gekookt vandaag, maar (overigens wel lekkere) restjes opgewarmd. Wel heeft hij er een verse salade bij gemaakt, dat dan weer wel.
Inmiddels ook joggingbroek aan en zacht vestje, heerlijk. Straks nog beetje tv kijken, beetje lezen, dekentje.......
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 12 januari 2009 om 19:22
Claire, als je dit nog leest: jij doet nu toch dagbehandeling hé? En dat zijn twee dagen of dagdelen per week? Ik zat er vandaag zo eens over te denken.. misschien is voor mij een keer drie kwartier per week wel te weinig, zoveel als er nu steeds gebeurt. Gaat dat via de huisarts? (Niet dat ik dit nu al zou willen gaan doen, ik zat zomaar eens te denken..)
Ik wens jullie allemaal een rustige bijkom-avond
Ik wens jullie allemaal een rustige bijkom-avond
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 12 januari 2009 om 19:26
Haha, ja klopt. En weet je dat hij toen helemaal niet meer naar die opdracht heeft gevraagd? Voor niets gemaakt toen.
Maar ik geloof wel dat deze mij weet aan te pakken
Wat zijn wij eigenlijk ook een enorme mutsen hier, met onze joggingbroeken en dekentjes, heerlijk
Viel het werk een beetje mee vanmiddag?
En EM niet gekookt voor zijn prinsesje?? Schande!
Maar ik geloof wel dat deze mij weet aan te pakken
Wat zijn wij eigenlijk ook een enorme mutsen hier, met onze joggingbroeken en dekentjes, heerlijk
Viel het werk een beetje mee vanmiddag?
En EM niet gekookt voor zijn prinsesje?? Schande!
maandag 12 januari 2009 om 19:43
Vanmiddag ging 't wel. J14 kwam weer naast me zitten ipv. achterin en we hebben leuk gebabbeld over mijn hond en andere dingetjes. En dankzij jullie ging ik niet af toen hij vertelde over een schuimparty waar hij geweest is en wat hij daar deed: hakken. Jaja, dit ouwetje wist dus wel wat hakken was, haha. Schuimparty wist ik niet, maar dat heeft hij me uitgelegd (en zonder me uit te lachen).
Laatste rit was een jolige gehandicapte vrouw in rolstoel, heb haar al vaker gezien, zij is heel gezellig. Leuk dus.
Tja, laat niemand het maar lezen, over al die mutserige outfits. Misschien toch maar even mijn berichten aanpassen
Laatste rit was een jolige gehandicapte vrouw in rolstoel, heb haar al vaker gezien, zij is heel gezellig. Leuk dus.
Tja, laat niemand het maar lezen, over al die mutserige outfits. Misschien toch maar even mijn berichten aanpassen
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 13 januari 2009 om 10:36
Wat fijn te lezen dat ik hier welkom ben (f) .
Ev, ik was me inderdaad in mijn eerste post een soort van aan het verontschuldigen, ik zag het al toen ik het terug las en toen dacht ik al "gadverdamme, waarom doe ik dat nu weer'. Ik ben altijd bang dat ik teveel ruimte in neem of me teveel bemoei, daar heeft dat mee te maken.
Wat lief dat je zei dat ik het goed en helder beschreef, ik weet niet of het zo bedoel was, maar ik vat het op als een compliment .
Ik vind het erg mooi te lezen, dat je iets kan met het "zondebok -gebeuren". Hoe pijnlijk het ook is, het is ergens toch ook een rol die iemand toch min of meer vrijwillig op zich neemt. Je had ook gewoon mee kunnen gaan met de illusie die jouw gezin in stant wil houden. En het is natuurlijk diep triest (ik hoop dat ik nu niet hard of ongenuanceerd over kom, ik weet natuurlijk niet het fijne van de situatie), dat een moeder de illusie in stant houden verkiest boven het in haar leven hebben van haar eigen dochter. Ik hoop dat je naast de pijn van het "uitgekotst zijn" je ook voor een stukje kan voelen hoe ongelovelijk dapper je bent. En wat ik me af vraag, de pijn en het verdriet is er....maar ben je ook niet gewoon kei kwaad en pissig!!!!!!!
Las ik trouwens dat jou nichtje van 13 jou een boze en/of onbeschofte mail heeft gestuurd? Schandalig.
Claire, nadat jij er over schreef ben ik gelijk op internet Family Matters gaan kijken (ik had wel al op tv het voorstukje gezien). Ik zag wel herkenbare dingen, maar vond het wat te kort. Ik "kende" Keith al van het programma van "van etter tot engel" en daar vond ik hem ook al steengoed. Hoe hij die kinderen bejegend, zijn inzicht, ik ben er echt van onder de indruk. Ik heb trouwens een boek gelezen over zijn leven (jarenlang verslaafd) en dat is echt inspirerend. Die man komt van zo ver en zo diep, ongelovelijk.
Ev, ik was me inderdaad in mijn eerste post een soort van aan het verontschuldigen, ik zag het al toen ik het terug las en toen dacht ik al "gadverdamme, waarom doe ik dat nu weer'. Ik ben altijd bang dat ik teveel ruimte in neem of me teveel bemoei, daar heeft dat mee te maken.
Wat lief dat je zei dat ik het goed en helder beschreef, ik weet niet of het zo bedoel was, maar ik vat het op als een compliment .
Ik vind het erg mooi te lezen, dat je iets kan met het "zondebok -gebeuren". Hoe pijnlijk het ook is, het is ergens toch ook een rol die iemand toch min of meer vrijwillig op zich neemt. Je had ook gewoon mee kunnen gaan met de illusie die jouw gezin in stant wil houden. En het is natuurlijk diep triest (ik hoop dat ik nu niet hard of ongenuanceerd over kom, ik weet natuurlijk niet het fijne van de situatie), dat een moeder de illusie in stant houden verkiest boven het in haar leven hebben van haar eigen dochter. Ik hoop dat je naast de pijn van het "uitgekotst zijn" je ook voor een stukje kan voelen hoe ongelovelijk dapper je bent. En wat ik me af vraag, de pijn en het verdriet is er....maar ben je ook niet gewoon kei kwaad en pissig!!!!!!!
Las ik trouwens dat jou nichtje van 13 jou een boze en/of onbeschofte mail heeft gestuurd? Schandalig.
Claire, nadat jij er over schreef ben ik gelijk op internet Family Matters gaan kijken (ik had wel al op tv het voorstukje gezien). Ik zag wel herkenbare dingen, maar vond het wat te kort. Ik "kende" Keith al van het programma van "van etter tot engel" en daar vond ik hem ook al steengoed. Hoe hij die kinderen bejegend, zijn inzicht, ik ben er echt van onder de indruk. Ik heb trouwens een boek gelezen over zijn leven (jarenlang verslaafd) en dat is echt inspirerend. Die man komt van zo ver en zo diep, ongelovelijk.
dinsdag 13 januari 2009 om 11:40
LovingLife, natuurlijk heb ik dat als compliment bedoeld he!
Weet je, ik kijk er nog steeds wel van op als mensen zo meelevend reageren, dat confronteert me des te meer met de hardheid en botheid (ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, de gevoelloosheid misschien) in onze familie. Ja, het is dieptriest en pijnlijk, dat een moeder liever de illusie in stand houdt, ten koste van mij.
Daar kwam dat mailtje van nichtje ook op neer: die kwam echt op voor oma, die zoooo zielig is. Ik maakte oma kapot, enzovoort. Wel duidelijk dus hoe mamalief zich presenteert in de familie, over mijn rug heen. Toen heb ik ook voor het eerst eigenlijk kwaadheid gevoeld. Maar eigenlijk voel ik dat nog veel te weinig, ik ben teveel geneigd om aan die begripskant te blijven hangen. Ten koste van mezelf dus. EM zegt altijd dat ik nog steeds niet genoeg voor mezelf kies, nog altijd anderen voor laat gaan, en hoe vervelend ik het ook vind om dat te horen, daar heeft hij wel gelijk in.
Kwaadheid hoort ook bij het proces, maar dat vind ik dus nog echt moeilijk.
Weet je, ik kijk er nog steeds wel van op als mensen zo meelevend reageren, dat confronteert me des te meer met de hardheid en botheid (ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, de gevoelloosheid misschien) in onze familie. Ja, het is dieptriest en pijnlijk, dat een moeder liever de illusie in stand houdt, ten koste van mij.
Daar kwam dat mailtje van nichtje ook op neer: die kwam echt op voor oma, die zoooo zielig is. Ik maakte oma kapot, enzovoort. Wel duidelijk dus hoe mamalief zich presenteert in de familie, over mijn rug heen. Toen heb ik ook voor het eerst eigenlijk kwaadheid gevoeld. Maar eigenlijk voel ik dat nog veel te weinig, ik ben teveel geneigd om aan die begripskant te blijven hangen. Ten koste van mezelf dus. EM zegt altijd dat ik nog steeds niet genoeg voor mezelf kies, nog altijd anderen voor laat gaan, en hoe vervelend ik het ook vind om dat te horen, daar heeft hij wel gelijk in.
Kwaadheid hoort ook bij het proces, maar dat vind ik dus nog echt moeilijk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 13 januari 2009 om 11:42
quote:Elmervrouw schreef op 11 januari 2009 @ 16:58:
Want natuurlijk dacht ik weer dat het bij mij reuze meevalt allemaal, omdat ik nog nooit opgenomen ben geweest of an heb gekregen of pillen heb genomen, zeg maar.
Oh lieve Ev, wat zonde dat je dit denkt/dacht. Weet je hoe ik het zie ,veel mensen lijden. Bij de een is het meer zichtbaar en de ander lijdt vooral in stilte. Wanneer je bijv. an hebt en extreem ondergewicht hebt is het zeer duidleijk dat iemand problemen heeft en hulp nodig heeft. Maar geen "zichtbare signalen" afgeven betekent niet dat je minder lijdt, nee je lijdt in stilte en op een minder zichtbare manier. Bij mij was dat ook zo mijn manier van lijden was maatschappelijk gezien geaccepteerd, het werd zelf toegejuichd (ondanks alles toch afstuderen, werken, voor andere klaarstaan). En mensen maar zeggen wat ben je sterk, wat heb jij een doorzettingsvermogen. Dat ben ik en heb ik, maar dat punt was ik al lang en breed voorbij het was helemaal niet meer gezond wat ik deed. Er was bij mij aan de buitenkant in die zin niets zichtbaar. En dat heeft me gered en tegelijkertijd heeft het me alleen maar meer beschadigd.
Ik wijk volgens mij een beetje af, maar wat mijn punt is, het feit dat jij nog gewoon eet, niet teveel drinkt, geen pillen slikt oid, zegt helemaal niets over hoe erg de dingen zijn geweest, helemaal niets! Heb je enig idee waarom je ergens vindt dat dat wel zo is?
Misschien is jouw draagkracht groter, of heb je "maatschappelijk geaccepteerde" manieren gevonden om toch maar door te gaan, er kunnen tig redenen zijn waardoor de een bepaalde dingen wel ontwikkeld en de ander niet. Maar het heeft absoluut niets met de ernst van de situatie te maken.
Want natuurlijk dacht ik weer dat het bij mij reuze meevalt allemaal, omdat ik nog nooit opgenomen ben geweest of an heb gekregen of pillen heb genomen, zeg maar.
Oh lieve Ev, wat zonde dat je dit denkt/dacht. Weet je hoe ik het zie ,veel mensen lijden. Bij de een is het meer zichtbaar en de ander lijdt vooral in stilte. Wanneer je bijv. an hebt en extreem ondergewicht hebt is het zeer duidleijk dat iemand problemen heeft en hulp nodig heeft. Maar geen "zichtbare signalen" afgeven betekent niet dat je minder lijdt, nee je lijdt in stilte en op een minder zichtbare manier. Bij mij was dat ook zo mijn manier van lijden was maatschappelijk gezien geaccepteerd, het werd zelf toegejuichd (ondanks alles toch afstuderen, werken, voor andere klaarstaan). En mensen maar zeggen wat ben je sterk, wat heb jij een doorzettingsvermogen. Dat ben ik en heb ik, maar dat punt was ik al lang en breed voorbij het was helemaal niet meer gezond wat ik deed. Er was bij mij aan de buitenkant in die zin niets zichtbaar. En dat heeft me gered en tegelijkertijd heeft het me alleen maar meer beschadigd.
Ik wijk volgens mij een beetje af, maar wat mijn punt is, het feit dat jij nog gewoon eet, niet teveel drinkt, geen pillen slikt oid, zegt helemaal niets over hoe erg de dingen zijn geweest, helemaal niets! Heb je enig idee waarom je ergens vindt dat dat wel zo is?
Misschien is jouw draagkracht groter, of heb je "maatschappelijk geaccepteerde" manieren gevonden om toch maar door te gaan, er kunnen tig redenen zijn waardoor de een bepaalde dingen wel ontwikkeld en de ander niet. Maar het heeft absoluut niets met de ernst van de situatie te maken.
dinsdag 13 januari 2009 om 11:45
Claire, nu je Hanke noemt, denk ik dat ik weet wat je bedoelt, is het dit: http://www.lcvt.nl/over_het_lcvt?
Erg jammer, achteraf gezien (maar ja, achteraf-gepraat, daar heb je ook niks aan) dat ik zulke dingen niet wist in de tijd dat ik in de zw zat. Toen had ik tijd genoeg om zoiets te doen, nu zou het veel regelen vragen én ik denk dat het daarvoor ook niet slecht genoeg met mij gaat (......).
(Niet dat ik bedoel dat het met jou dus slecht gaat he!)
Waarom wijst niemand je op zulke dingen, weten ze niet van het bestaan ervan? Het lijkt mij wel heel gerichte hulp, ervaar jij dat ook zo?
Maar ja, voor nu dus niet, want ik ben net pas begonnen met de psychotherapie en misschien is dat wel genoeg om er nu eens écht helemaal doorheen te komen en dingen op te lossen.
Erg jammer, achteraf gezien (maar ja, achteraf-gepraat, daar heb je ook niks aan) dat ik zulke dingen niet wist in de tijd dat ik in de zw zat. Toen had ik tijd genoeg om zoiets te doen, nu zou het veel regelen vragen én ik denk dat het daarvoor ook niet slecht genoeg met mij gaat (......).
(Niet dat ik bedoel dat het met jou dus slecht gaat he!)
Waarom wijst niemand je op zulke dingen, weten ze niet van het bestaan ervan? Het lijkt mij wel heel gerichte hulp, ervaar jij dat ook zo?
Maar ja, voor nu dus niet, want ik ben net pas begonnen met de psychotherapie en misschien is dat wel genoeg om er nu eens écht helemaal doorheen te komen en dingen op te lossen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 13 januari 2009 om 11:50
Hoi Lieverds!!
Saar ik las pas mee na jullie gesprekje,Zo stiekem ben ik nu ook weer niet dat ik op hetzelfde moment meelees en niets schrijf
Ik ga vanmiddag even lezen hier (nu een beetje druk).
Vandaag de laatste dag op de pz voor frummel en ben de hele dag hulpmoeder.
Donderdag wordt hij 4!! en dus naar de grote school.
Claire duudre het bij jou ook lang voordat je een uitnodiging kreeg ben het lcvt?
Ik heb 4 weken geleden een brief gehad ter bevestiging en wacht nu dus op telefoon om afspraken te maken voor intake.
Misschien moet ik maar even contact opnemen.
Ik probeer vanmiddag even te schrijven op jullie posts.
Liefs!
Saar ik las pas mee na jullie gesprekje,Zo stiekem ben ik nu ook weer niet dat ik op hetzelfde moment meelees en niets schrijf
Ik ga vanmiddag even lezen hier (nu een beetje druk).
Vandaag de laatste dag op de pz voor frummel en ben de hele dag hulpmoeder.
Donderdag wordt hij 4!! en dus naar de grote school.
Claire duudre het bij jou ook lang voordat je een uitnodiging kreeg ben het lcvt?
Ik heb 4 weken geleden een brief gehad ter bevestiging en wacht nu dus op telefoon om afspraken te maken voor intake.
Misschien moet ik maar even contact opnemen.
Ik probeer vanmiddag even te schrijven op jullie posts.
Liefs!
dinsdag 13 januari 2009 om 12:19
Belt bazin (in mijn pauze). Of ik om .... uur daar kan zijn.
Ik zeg na enige aarzeling oke. Goed, zegt ze, en hangt op.
U beveelt, wij draven.
Ze is wel echtechtécht de bazin he. Nee, niet werkgeefster. Bazin! In alle betekenissen van het woord. Grrrrr.
(Eigenlijk ben ik gewoon ook boos op mezelf, omdat ik me meteen weer in het rond gecommandeerd voel en vooral omdat ik me zo gehoorzaam en onderdanig opstel. Ik doe een voorzichtige poging om niet meteen 'ja, is goed!' te roepen, denk voor de vorm even na, maar van binnen reageer ik nog precies hetzelfde als vroeger als heel mijn leven. Frustrerend!)
Ik zeg na enige aarzeling oke. Goed, zegt ze, en hangt op.
U beveelt, wij draven.
Ze is wel echtechtécht de bazin he. Nee, niet werkgeefster. Bazin! In alle betekenissen van het woord. Grrrrr.
(Eigenlijk ben ik gewoon ook boos op mezelf, omdat ik me meteen weer in het rond gecommandeerd voel en vooral omdat ik me zo gehoorzaam en onderdanig opstel. Ik doe een voorzichtige poging om niet meteen 'ja, is goed!' te roepen, denk voor de vorm even na, maar van binnen reageer ik nog precies hetzelfde als vroeger als heel mijn leven. Frustrerend!)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 13 januari 2009 om 12:22
Gelukkig maar Iry, want je bent altijd welkom om mee te schrijven, graag juist!!
Spannend dat hij naar school gaat! Heeft hij er zin in?
En jij, hoe vind jij het?
Ik zou er zelf trouwens even achteraan bellen Iry.
Ik heb net een gesprek gehad op het werk. Mijn vakantie is nog een beetje onzeker, moet nog overlegd worden met allerlei hog piefen en de bedrijfsarts. Hopelijk hoor ik daar later vandaag meer over. Collega's waren over de zeik toen ze dat hoorden, van hen moet ik gewoon op vakantie. Wel fijn dat ze achter me staan.
Ook heb ik aangegeven dat ik af wil van de trainingen die ik zou
moeten geven. Vond dat wel eng om aan te geven, omdat ik daarmee al zeg waar een deel van het probleem ligt. Maar er werd goed op gereageerd door leidinggevende.
Spannend dat hij naar school gaat! Heeft hij er zin in?
En jij, hoe vind jij het?
Ik zou er zelf trouwens even achteraan bellen Iry.
Ik heb net een gesprek gehad op het werk. Mijn vakantie is nog een beetje onzeker, moet nog overlegd worden met allerlei hog piefen en de bedrijfsarts. Hopelijk hoor ik daar later vandaag meer over. Collega's waren over de zeik toen ze dat hoorden, van hen moet ik gewoon op vakantie. Wel fijn dat ze achter me staan.
Ook heb ik aangegeven dat ik af wil van de trainingen die ik zou
moeten geven. Vond dat wel eng om aan te geven, omdat ik daarmee al zeg waar een deel van het probleem ligt. Maar er werd goed op gereageerd door leidinggevende.
dinsdag 13 januari 2009 om 14:44
Ev, moeilijk he die boosheid.
Ik voel het echt pas sinds een paar maanden. Ik heb 3 jaar psychotherapie gehad en mijn therapeut zei vaak tegen mij "volgens mij ben jij gewoon hartstikke boos". En ik dacht en zei, ja misschien wel, maar ik voel het niet. Pas sinds een paar maanden begin ik het te voelen ( sinds ik een intensvieve behandeling ben aangegaan). En ik ben niet boos...ik ben KWAAD, pislink, nijdig. Eerlijk waar,stoom uit mijn oren, trillende handen, soms moet ik gewoon schreeuwen en rennen. En daarnaast is er ook begrip en liefde. Wat mij heel erg heeft geholpen naar mijn moeder toe is, om zowel de liefde als de boosheid te voelen. Om haar niet alleen als mijn moeder te zien, maar ook als mens. Aan de ene kant kreeg ik daardoor wat meer begrip. Aan de andere kant, kon ik daardoor ook juist meer boosheid voelen. De moeder-dochter loyaliteit werd wat minder en mijn eigen "mens-zijn" gevoel groter en daardoor versterkte ook mijn boosheid, omdat ik voelde "dit is mij als mens aangedaan" PUNT. Dus niet de riedel daar achteraan, ja maar zij dit en zij dat. Het staat naast elkaar.
Ik hoop dat het enigzins helder is wat ik bedoel.
Ik voel het echt pas sinds een paar maanden. Ik heb 3 jaar psychotherapie gehad en mijn therapeut zei vaak tegen mij "volgens mij ben jij gewoon hartstikke boos". En ik dacht en zei, ja misschien wel, maar ik voel het niet. Pas sinds een paar maanden begin ik het te voelen ( sinds ik een intensvieve behandeling ben aangegaan). En ik ben niet boos...ik ben KWAAD, pislink, nijdig. Eerlijk waar,stoom uit mijn oren, trillende handen, soms moet ik gewoon schreeuwen en rennen. En daarnaast is er ook begrip en liefde. Wat mij heel erg heeft geholpen naar mijn moeder toe is, om zowel de liefde als de boosheid te voelen. Om haar niet alleen als mijn moeder te zien, maar ook als mens. Aan de ene kant kreeg ik daardoor wat meer begrip. Aan de andere kant, kon ik daardoor ook juist meer boosheid voelen. De moeder-dochter loyaliteit werd wat minder en mijn eigen "mens-zijn" gevoel groter en daardoor versterkte ook mijn boosheid, omdat ik voelde "dit is mij als mens aangedaan" PUNT. Dus niet de riedel daar achteraan, ja maar zij dit en zij dat. Het staat naast elkaar.
Ik hoop dat het enigzins helder is wat ik bedoel.
dinsdag 13 januari 2009 om 14:54
Boosheid is precies waar ik ben aanbeland. Woedend ben ik. Eindelijk. Wat denkt iedereen wel. Tot hier en niet verder.
En met die woede komt ook een dieper genieten af en toe, dieper voelen en harder geraakt worden maar ook sneller en helderder voelen.
En ook een nieuwe onzekerheid, mag ik nog meedoen als ik m'n echte stem laat horen, mijn eigen kleur laat zien. Iets waar ik mezelf altijd tegen beschermt heb door het 'goed' te doen. Weg met de veilige cocon, door mijn woede te laten zijn stel ik mezelf zowel sterker als kwetsbaarder op. Das eigenlijk best gek.
En met die woede komt ook een dieper genieten af en toe, dieper voelen en harder geraakt worden maar ook sneller en helderder voelen.
En ook een nieuwe onzekerheid, mag ik nog meedoen als ik m'n echte stem laat horen, mijn eigen kleur laat zien. Iets waar ik mezelf altijd tegen beschermt heb door het 'goed' te doen. Weg met de veilige cocon, door mijn woede te laten zijn stel ik mezelf zowel sterker als kwetsbaarder op. Das eigenlijk best gek.
