Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
woensdag 14 januari 2009 om 21:18
Tsja heb het in theorie aardig op een rijtje ja. Kan af en toe wel een enorme paniek vlaag voelen, dat ik denk dat het allemaal onzin is en dat er niets is veranderd. Maar meestal weet ik dat dan wel weer actief om te buigen.
Maar weet je, ergens is de wereld ook best eng. En dat vliegt me soms enorm aan.
Ik ben vanaf nu drie weken alleen met de kinderen want Philoman moet weg voor werk. Weer een grote test. De verjaardag van Philomientje komt er ook aan. Voor mij een emotioneel zware tijd. Gewoon de atmosfeer, de lucht, ik weet het niet, maar het roept altijd heel veel verdriet op. En ik verwacht natuurlijk wel een geluid uit het exen front.
Dus ik verwacht ieder moment dat ik moet bewijzen of ik de boel echt beter op een rijtje heb of dat het loos gebabbel is...
Zucht.
Fijn dat het meeviel bij je ouders en je gaat ook al bijna op vakantie!
Maar weet je, ergens is de wereld ook best eng. En dat vliegt me soms enorm aan.
Ik ben vanaf nu drie weken alleen met de kinderen want Philoman moet weg voor werk. Weer een grote test. De verjaardag van Philomientje komt er ook aan. Voor mij een emotioneel zware tijd. Gewoon de atmosfeer, de lucht, ik weet het niet, maar het roept altijd heel veel verdriet op. En ik verwacht natuurlijk wel een geluid uit het exen front.
Dus ik verwacht ieder moment dat ik moet bewijzen of ik de boel echt beter op een rijtje heb of dat het loos gebabbel is...
Zucht.
Fijn dat het meeviel bij je ouders en je gaat ook al bijna op vakantie!
woensdag 14 januari 2009 om 21:22
Er woont een (steeds) klein(er) stemmetje in mij dat fluistert:
ja ja, wacht maar af, je denkt wel dat er iets verandert is maar dat is alleen maar zo omdat je al zo lang met rust bent gelaten. Het is een schijn-rust en straks valt alles nog harder in elkaar dan je je nu kan voorstellen. gna gna gna gna stom wijf.
En dat stemmetje daar vecht ik tegen want waarom zou dat stemmetje gelijk hebben? Maar toch, dat stemmetje...dat rottige rot stemmetje. Nu ik het even terug lees wordt ik me toch een partij woedend op dat stemmetje! Ik voel mijn hele wezen trillen van binnen. En dat is denk ik goed. Daar hou ik me dan maar aan vast, aan die woede.
ja ja, wacht maar af, je denkt wel dat er iets verandert is maar dat is alleen maar zo omdat je al zo lang met rust bent gelaten. Het is een schijn-rust en straks valt alles nog harder in elkaar dan je je nu kan voorstellen. gna gna gna gna stom wijf.
En dat stemmetje daar vecht ik tegen want waarom zou dat stemmetje gelijk hebben? Maar toch, dat stemmetje...dat rottige rot stemmetje. Nu ik het even terug lees wordt ik me toch een partij woedend op dat stemmetje! Ik voel mijn hele wezen trillen van binnen. En dat is denk ik goed. Daar hou ik me dan maar aan vast, aan die woede.
woensdag 14 januari 2009 om 21:23
woensdag 14 januari 2009 om 21:26
Ja, ze wilde ze wel versturen dus heb ik de bestelling opnieuw geplaatst. Ik was wel blij dat ik het nog een keer aan haar gevraagd heb. Dan weet ik zeker dat ik niet weer aan het sturen ben.
Tsja, ik zie er naar uit om drie weken alleen te zijn maar ik ben ook bang. zoiets. Maar het is heel erg gezond in het traject dat ik nu met mezelf afloop.
Tsja, ik zie er naar uit om drie weken alleen te zijn maar ik ben ook bang. zoiets. Maar het is heel erg gezond in het traject dat ik nu met mezelf afloop.
woensdag 14 januari 2009 om 21:39
quote:iry schreef op 13 januari 2009 @ 17:21:
Ik heb even vluchtig jullie laatste berichten gelezen (ga ik vanavond even goed doen)
Ev en Philomein,ik herken die boosheid.
Ik was het een tijd geleden ook,gezellig was ik dan ook niet.
Helaas kreeg ik de enge ervaring dat ik iemand daardoor kon verliezen.
Boos zijn kan dus niet
Ik durf niet meer kwaad te zijn.
Maar er zit nog een hoop.
Ik weet niet hoe ik dat beheerst kan laten afvloeien.
Lopen jullie daar niet tegenaan?
Iry, ik pik deze reactie van jou er nog even uit.
Je zegt dat je de enge ervaring hebt dat boos zijn niet kan/mag, omdat je daardoor iemand kan verliezen. Doel je dan op je vriend?
En is het werkelijk zo dat het daarom toen ging bij vriend, om jouw boosheid?
Boosheid is volgens mij echt een emotie die je van binnen op kan vreten als je dat nergens in kwijt kan.
Ik hoop echt dat je een manier kan vinden voor jezelf waarin je die boosheid kwijt kan.
Ik heb even vluchtig jullie laatste berichten gelezen (ga ik vanavond even goed doen)
Ev en Philomein,ik herken die boosheid.
Ik was het een tijd geleden ook,gezellig was ik dan ook niet.
Helaas kreeg ik de enge ervaring dat ik iemand daardoor kon verliezen.
Boos zijn kan dus niet
Ik durf niet meer kwaad te zijn.
Maar er zit nog een hoop.
Ik weet niet hoe ik dat beheerst kan laten afvloeien.
Lopen jullie daar niet tegenaan?
Iry, ik pik deze reactie van jou er nog even uit.
Je zegt dat je de enge ervaring hebt dat boos zijn niet kan/mag, omdat je daardoor iemand kan verliezen. Doel je dan op je vriend?
En is het werkelijk zo dat het daarom toen ging bij vriend, om jouw boosheid?
Boosheid is volgens mij echt een emotie die je van binnen op kan vreten als je dat nergens in kwijt kan.
Ik hoop echt dat je een manier kan vinden voor jezelf waarin je die boosheid kwijt kan.
woensdag 14 januari 2009 om 21:51
Ben ik weer, heel eventjes want ik ben echt helemaal wankelig en raar. Heb haar verteld over ... eh.... samengevat: herbelevingsding in een bepaalde situatie. En dat ik dan nergens aan twijfel, maar alle tijd daarbuiten nog steeds, echt nog steeds, alles wil afzwakken en ontkennen, en liever nog wil dat iemand zegt dat ik gek ben, dan dat *dat erge* echt waar is. Dat ik 'de wandeling' had gezien en dat die vrouw opgenomen is geweest etc. en ik niet, en dat het 'dus' ook wel meevalt en misschien wel niet echt is gebeurd.
Hoe kun je jezelf iets wijsmaken.
Zo moeilijk om onder ogen te zien, te moeilijk, ik moet gewoonweg ontkennen nog steeds, om het niet tezeer te voelen.. maar natuurlijk gaat dat wel steeds moeilijker, ontkennen of afzwakken, als voelen zo duidelijk is.
Zij zei dat ze veel mensen kende die helemaal niet opgenomen of wat dan ook zijn geweest. En mensen kunnen zelfs tot hun dood blijven 'doorsudderen' en niks ermee doen.
Eigenlijk heb ik altijd nog min of meer wel gefunctioneerd, vraag niet hoe, ik snap niet hoe ik het heb volgehouden. Altijd me min of meer raar en beroerd in mijn lijf voelen, bang, etc.
Het verschil is dat ik nu tegen twee mensen echt iets kan zeggen, tegen EM (als ik over hem praat voel ik wel hoe ver we al zijn gekomen) en tegen haar. En misschien een klein beetje tegen jullie, al werd ik vandaag ook ineens heel bang dat ik hier misschien teveel heb geschreven en dat iemand het leest. Nu denk ik: nou, en? het is mijn gevoel!
Zei ik heel eventjes? Nu ga ik echt weg want mijn hoofd tolt helemaal, ik wil op de bank liggen met mijn dekentje en de hond aan mijn voeten, even gewoon knus en veilig na dit alles van vanavond. De hele dag moed verzameld, en ik ben wel trots op mezelf dat ik het ook heb gedaan, en ik hoef haar gelukkig de hele week niet meer te zien. Misschien is ze het volgende week wel vergeten. Misschien wis ik deze post vannacht wel weer.
Hoe kun je jezelf iets wijsmaken.
Zo moeilijk om onder ogen te zien, te moeilijk, ik moet gewoonweg ontkennen nog steeds, om het niet tezeer te voelen.. maar natuurlijk gaat dat wel steeds moeilijker, ontkennen of afzwakken, als voelen zo duidelijk is.
Zij zei dat ze veel mensen kende die helemaal niet opgenomen of wat dan ook zijn geweest. En mensen kunnen zelfs tot hun dood blijven 'doorsudderen' en niks ermee doen.
Eigenlijk heb ik altijd nog min of meer wel gefunctioneerd, vraag niet hoe, ik snap niet hoe ik het heb volgehouden. Altijd me min of meer raar en beroerd in mijn lijf voelen, bang, etc.
Het verschil is dat ik nu tegen twee mensen echt iets kan zeggen, tegen EM (als ik over hem praat voel ik wel hoe ver we al zijn gekomen) en tegen haar. En misschien een klein beetje tegen jullie, al werd ik vandaag ook ineens heel bang dat ik hier misschien teveel heb geschreven en dat iemand het leest. Nu denk ik: nou, en? het is mijn gevoel!
Zei ik heel eventjes? Nu ga ik echt weg want mijn hoofd tolt helemaal, ik wil op de bank liggen met mijn dekentje en de hond aan mijn voeten, even gewoon knus en veilig na dit alles van vanavond. De hele dag moed verzameld, en ik ben wel trots op mezelf dat ik het ook heb gedaan, en ik hoef haar gelukkig de hele week niet meer te zien. Misschien is ze het volgende week wel vergeten. Misschien wis ik deze post vannacht wel weer.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 14 januari 2009 om 22:03
Lieve EV, wat knap dat je dit vanavond verteld hebt, daar mag je ook trots op zijn!
En het is aan jou natuurlijk of je deze post wel of niet wil laten staan. Maar je kan het ook als een hele stap zien, en dat is het ook. Want is dit niet iets waardoor je uberhaupt naar dit topic bent gegaan, hier bent gaan schrijven?
Dikke
En het is aan jou natuurlijk of je deze post wel of niet wil laten staan. Maar je kan het ook als een hele stap zien, en dat is het ook. Want is dit niet iets waardoor je uberhaupt naar dit topic bent gegaan, hier bent gaan schrijven?
Dikke
woensdag 14 januari 2009 om 22:14
woensdag 14 januari 2009 om 22:19
Hey lieve Claire!
Vermoeiend, maar ging wel oke vandaag. Nergens over gesproken.
Zie erg op tegen morgen, ben misschien iets té open geweest. Schaam me rot als ik teruglees wat ik gemaild heb.
Sterkte en succes voor jou als je morgen weer naar therapie gaat! En lief zijn voor jezelf.
Dikke knuffel!!
Vermoeiend, maar ging wel oke vandaag. Nergens over gesproken.
Zie erg op tegen morgen, ben misschien iets té open geweest. Schaam me rot als ik teruglees wat ik gemaild heb.
Sterkte en succes voor jou als je morgen weer naar therapie gaat! En lief zijn voor jezelf.
Dikke knuffel!!
donderdag 15 januari 2009 om 00:31
Hai,even tussen door=ik heb een boek dat heet vrouwenwijsheid-luister naar je innerlijke stem- van Sue Patton Thoele.Dat is echt een aanrader als ik zo lees waar jullie allemaal mee bezig zijn in dit topic
Misschien dat je er wat aan hebt...ik heb er in iedergeval veel aan gehad en nogsteeds,daarom wou ik dit even zeggen
Groetjes Spongebabe
Misschien dat je er wat aan hebt...ik heb er in iedergeval veel aan gehad en nogsteeds,daarom wou ik dit even zeggen
Groetjes Spongebabe
donderdag 15 januari 2009 om 00:31
Hoi lieverds.
Ik wil jullie even laten weten dat ik alle posts gelezen heb en jullie een dikke knuffel kom geven voor alle moeilijke momenten.
Fijne en goede posts als reactie op mijn vraag.
Ik laat het even inwerken en kom er nog op terug.
Nu kan ik dat even niet.
De laatste twee dagen zijn te druk geweest.
Ik ben daarom vreselijk moe en nerveus.
Nog even een paar sigaretten roken en dan moet ik naar bed.
Morgen is frummel jarig en dan moet ik fit zijn.
Weer een drukke dag,maar vriend is s'middags vrij en de meeste visite let wel goed op mij (triest eigenlijk hè dat dat nodig is),dat komt wel goed.
Wat zal frummel genieten en stralen!!
Het wordt een leuk dag,de hele tijd naar zijn snoetje kijken.
Ik wil jullie even laten weten dat ik alle posts gelezen heb en jullie een dikke knuffel kom geven voor alle moeilijke momenten.
Fijne en goede posts als reactie op mijn vraag.
Ik laat het even inwerken en kom er nog op terug.
Nu kan ik dat even niet.
De laatste twee dagen zijn te druk geweest.
Ik ben daarom vreselijk moe en nerveus.
Nog even een paar sigaretten roken en dan moet ik naar bed.
Morgen is frummel jarig en dan moet ik fit zijn.
Weer een drukke dag,maar vriend is s'middags vrij en de meeste visite let wel goed op mij (triest eigenlijk hè dat dat nodig is),dat komt wel goed.
Wat zal frummel genieten en stralen!!
Het wordt een leuk dag,de hele tijd naar zijn snoetje kijken.
donderdag 15 januari 2009 om 13:02
donderdag 15 januari 2009 om 14:17
Gaat wel vandaag, ben dolblij met mijn vrije dag. Naar de kapper geweest en oh, wat was dat hard nodig, ik schrok me rot toen ik mijn haar van de achterkant zag. Zo erg is het dus al met mij gesteld qua grijsheid. Gelukkig word ik van binnen steeds kleurrijker
Mijn post laat ik staan. In het kader van oefening voor mezelf. Ik wil niet meer afzwakken, ontkennen, anders kom ik nooit echt wezenlijk verder. En nu wil ik doorzetten.
Saartje, was je misschien wat afgesloten van jezelf na de eerlijke huiswerkopdracht die je haar gemaild had? Dat je wat terugschrok, zeg maar? Ik zou het me zomaar kunnen voorstellen, daarom vraag ik het (komt mij namelijk heel bekend voor, natuurlijk). En ik denk zelf dat het begint met praten.. en dat je gaandeweg echt wel gaat voelen! Maar of je je daar nu op moet verheugen... nee, zonder gekheid: al is het nu soms nog zo ellendig, terug naar niet-voelen wil ik niet meer, nooit meer. Dat is geen léven.
Mijn post laat ik staan. In het kader van oefening voor mezelf. Ik wil niet meer afzwakken, ontkennen, anders kom ik nooit echt wezenlijk verder. En nu wil ik doorzetten.
Saartje, was je misschien wat afgesloten van jezelf na de eerlijke huiswerkopdracht die je haar gemaild had? Dat je wat terugschrok, zeg maar? Ik zou het me zomaar kunnen voorstellen, daarom vraag ik het (komt mij namelijk heel bekend voor, natuurlijk). En ik denk zelf dat het begint met praten.. en dat je gaandeweg echt wel gaat voelen! Maar of je je daar nu op moet verheugen... nee, zonder gekheid: al is het nu soms nog zo ellendig, terug naar niet-voelen wil ik niet meer, nooit meer. Dat is geen léven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 15 januari 2009 om 15:14
Goed dat je die post laat staan EV! Ook al is het eng, het is wel echt.
Hoe voel je je nu, na gisteravond?
Ik ga nu even eerlijk zijn in wat ik zie bij jou, althans wat ik denk te zien. Misschien is het alleen mijn eigen projectie hoor, zeg het me dan.
Het valt mij vaker op dat als je hier iets 'engs' hebt verteld, iets wat je echt moeilijk vindt, dat je het dan daarna graag weer wat luchtiger wil houden. Je gaat er dan verder niet echt op in.
En dat hoeft natuurlijk ook niet en dat is helemaal aan jou, maar ik vraag me af of je dat bewust doet.
Of dat ik het misschien helemaal verkeerd zie, dat kan ook.
Het kan wel kloppen dat ik van mezelf ben geschrokken en me daarom wat afsloot vandaag. Ik weet het niet zo goed.
Hoe dieper ik erin duik nu, hoe meer ik de weg kwijt lijk te raken. Wat is echt, hoe en wie ben ik wezenlijk en wat is aangeleerd? Ik verwacht (hoop zelfs bijna) dingen te voelen, omdat ik denk dat het zo hoort. Maar misschien zit het er gewoon niet en is het beter de dingen te accepteren zoals ze nu zijn.
Hoe voel je je nu, na gisteravond?
Ik ga nu even eerlijk zijn in wat ik zie bij jou, althans wat ik denk te zien. Misschien is het alleen mijn eigen projectie hoor, zeg het me dan.
Het valt mij vaker op dat als je hier iets 'engs' hebt verteld, iets wat je echt moeilijk vindt, dat je het dan daarna graag weer wat luchtiger wil houden. Je gaat er dan verder niet echt op in.
En dat hoeft natuurlijk ook niet en dat is helemaal aan jou, maar ik vraag me af of je dat bewust doet.
Of dat ik het misschien helemaal verkeerd zie, dat kan ook.
Het kan wel kloppen dat ik van mezelf ben geschrokken en me daarom wat afsloot vandaag. Ik weet het niet zo goed.
Hoe dieper ik erin duik nu, hoe meer ik de weg kwijt lijk te raken. Wat is echt, hoe en wie ben ik wezenlijk en wat is aangeleerd? Ik verwacht (hoop zelfs bijna) dingen te voelen, omdat ik denk dat het zo hoort. Maar misschien zit het er gewoon niet en is het beter de dingen te accepteren zoals ze nu zijn.
donderdag 15 januari 2009 om 18:17
... Dat doe ik niet bewust, goed dat je het zegt. Gisteren bij de therapeute ook, ik kon haar niet aankijken, en wilde maar dat de tijd om was, en ik vluchtte bijna de kamer uit. Toch niet normaal! Alsof het levensbedreigend is om mijn mond open te doen. Ja, toen misschien wel..... maar nu toch zeker niet!
Vandaag barst ik van de koppijn, het zakte een tijdje, maar het is weer terug. En dat terwijl ik onverwacht leuk bezoek kreeg: vriendin die redelijk ver weg woont en die ik al ken vanaf mijn 12e, die ons gezin ook kent, etc. Beiden druk met werk dus we zien elkaar weinig, maar dit vond ik nu dus heel leuk. Ze kwam met haar man, ze waren hier ergens in de buurt geweest. En ik had me voorgenomen om niets mooier te maken dan het is, maar ik merkte dat ik, zodra ik bijv. ga vertellen over hoe moeilijk ik de dec.maand vond, meteen al stemmen van binnen hoor die zeggen dat ik me niet moet aanstellen of niet moet overdrijven, dat iedereen het een lastige maand vindt, enzovoort. Stééds een deel in mij wat alles wil afzwakken. Ik zit er niet ontspannen bij. En toch vond ik het heel leuk om haar weer te zien en zit het gewoon goed tussen ons, ondanks het weinige zien, dat maakt niet wezenlijk uit.
Ik denk dat jij ook een soort chaos ervaart, zoals ik die ook ervaar. Precies diezelfde vragen stel ik mezelf ook, maar gaandeweg begin ik nu wel te ontdekken wie ik echt ben, en begin ik te onderscheiden wat 'aangeleerd' of 'aangepraat' is. Dat hoort gewoon bij het proces, denk ik. Dingen zijn zo eigen geworden dat je echt weer moet terugvinden wie jij zelf bent en wat je zelf voelt. Maar wel steeds meer 'jezelf' onder al die troep vinden. Dat begin ik wel te merken. En jij vast ook na een tijdje!
Vandaag barst ik van de koppijn, het zakte een tijdje, maar het is weer terug. En dat terwijl ik onverwacht leuk bezoek kreeg: vriendin die redelijk ver weg woont en die ik al ken vanaf mijn 12e, die ons gezin ook kent, etc. Beiden druk met werk dus we zien elkaar weinig, maar dit vond ik nu dus heel leuk. Ze kwam met haar man, ze waren hier ergens in de buurt geweest. En ik had me voorgenomen om niets mooier te maken dan het is, maar ik merkte dat ik, zodra ik bijv. ga vertellen over hoe moeilijk ik de dec.maand vond, meteen al stemmen van binnen hoor die zeggen dat ik me niet moet aanstellen of niet moet overdrijven, dat iedereen het een lastige maand vindt, enzovoort. Stééds een deel in mij wat alles wil afzwakken. Ik zit er niet ontspannen bij. En toch vond ik het heel leuk om haar weer te zien en zit het gewoon goed tussen ons, ondanks het weinige zien, dat maakt niet wezenlijk uit.
Ik denk dat jij ook een soort chaos ervaart, zoals ik die ook ervaar. Precies diezelfde vragen stel ik mezelf ook, maar gaandeweg begin ik nu wel te ontdekken wie ik echt ben, en begin ik te onderscheiden wat 'aangeleerd' of 'aangepraat' is. Dat hoort gewoon bij het proces, denk ik. Dingen zijn zo eigen geworden dat je echt weer moet terugvinden wie jij zelf bent en wat je zelf voelt. Maar wel steeds meer 'jezelf' onder al die troep vinden. Dat begin ik wel te merken. En jij vast ook na een tijdje!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 15 januari 2009 om 18:28
quote:Elmervrouw schreef op 15 januari 2009 @ 14:17:
Saartje, was je misschien wat afgesloten van jezelf na de eerlijke huiswerkopdracht die je haar gemaild had? Dat je wat terugschrok, zeg maar? Ik zou het me zomaar kunnen voorstellen, daarom vraag ik het (komt mij namelijk heel bekend voor, natuurlijk). En ik denk zelf dat het begint met praten.. en dat je gaandeweg echt wel gaat voelen!
Dat denk ik ook. Je bent nog maar nét begonnen. Twee keer geweest. Ik hoop dat je jezelf daar wat tijd in kunt gunnen.
Wellicht is het nu lastig omschakelen maar ik hoop écht dat je een super vakantie gaat hebben. En dat je ervan kan genieten!
Saartje, was je misschien wat afgesloten van jezelf na de eerlijke huiswerkopdracht die je haar gemaild had? Dat je wat terugschrok, zeg maar? Ik zou het me zomaar kunnen voorstellen, daarom vraag ik het (komt mij namelijk heel bekend voor, natuurlijk). En ik denk zelf dat het begint met praten.. en dat je gaandeweg echt wel gaat voelen!
Dat denk ik ook. Je bent nog maar nét begonnen. Twee keer geweest. Ik hoop dat je jezelf daar wat tijd in kunt gunnen.
Wellicht is het nu lastig omschakelen maar ik hoop écht dat je een super vakantie gaat hebben. En dat je ervan kan genieten!
donderdag 15 januari 2009 om 18:31
quote:Elmervrouw schreef op 15 januari 2009 @ 18:17:
Ik denk dat jij ook een soort chaos ervaart, zoals ik die ook ervaar. Precies diezelfde vragen stel ik mezelf ook, maar gaandeweg begin ik nu wel te ontdekken wie ik echt ben, en begin ik te onderscheiden wat 'aangeleerd' of 'aangepraat' is. Dat hoort gewoon bij het proces, denk ik. Dingen zijn zo eigen geworden dat je echt weer moet terugvinden wie jij zelf bent en wat je zelf voelt. Maar wel steeds meer 'jezelf' onder al die troep vinden. Dat begin ik wel te merken. En jij vast ook na een tijdje!
Mooi omschreven zo ervaar ik het ook.
Ik ga nu even eten, ben net thuis. Ik kom straks nog wel even aanwaaien.
Ik denk dat jij ook een soort chaos ervaart, zoals ik die ook ervaar. Precies diezelfde vragen stel ik mezelf ook, maar gaandeweg begin ik nu wel te ontdekken wie ik echt ben, en begin ik te onderscheiden wat 'aangeleerd' of 'aangepraat' is. Dat hoort gewoon bij het proces, denk ik. Dingen zijn zo eigen geworden dat je echt weer moet terugvinden wie jij zelf bent en wat je zelf voelt. Maar wel steeds meer 'jezelf' onder al die troep vinden. Dat begin ik wel te merken. En jij vast ook na een tijdje!
Mooi omschreven zo ervaar ik het ook.
Ik ga nu even eten, ben net thuis. Ik kom straks nog wel even aanwaaien.
