Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 15 januari 2009 om 21:38
Nee, heb er nooit eerder over gesproken. Ook niet met mijn ouders. Heb het een aantal weken geleden verteld aan een goede vriendin en later aan mijn vriend. En nu dus aan behandelaar.
Ik onthoud je aanbod van gisteren dat ik je mag mailen..
Zo proberen ze het me ook uit te leggen ja. Dat die patronen er insluipen, idd als een soort van zelfbescherming.
Dat je je als kind jezelf veel aanleert. Omdat je vaak niet beter weet.
Mijn groepsgenoten wijzen me er op, maar ik herken het niet. Voor mij is het vaak gewoon zoals het is. Ben het vaak niet met ze eens.
Ik ben deze week ontzettend boos geworden ergens om.
Ik ben daar echt van geschrokken. Dat herken ik niet, ben bijna nooit boos. Ja, op mezelf wel. Ben vaak boos op mezelf. Nu ook, boos omdat ik zo boos ben geworden.
Maar ik voel vaak niets. Ik voel natuurlijk wel iets, maar niet heftig zeg maar. Hmm... moeilijk om dat duidelijk te krijgen merk ik.
Ik onthoud je aanbod van gisteren dat ik je mag mailen..
Zo proberen ze het me ook uit te leggen ja. Dat die patronen er insluipen, idd als een soort van zelfbescherming.
Dat je je als kind jezelf veel aanleert. Omdat je vaak niet beter weet.
Mijn groepsgenoten wijzen me er op, maar ik herken het niet. Voor mij is het vaak gewoon zoals het is. Ben het vaak niet met ze eens.
Ik ben deze week ontzettend boos geworden ergens om.
Ik ben daar echt van geschrokken. Dat herken ik niet, ben bijna nooit boos. Ja, op mezelf wel. Ben vaak boos op mezelf. Nu ook, boos omdat ik zo boos ben geworden.
Maar ik voel vaak niets. Ik voel natuurlijk wel iets, maar niet heftig zeg maar. Hmm... moeilijk om dat duidelijk te krijgen merk ik.
donderdag 15 januari 2009 om 21:40
quote:saartje1980 schreef op 15 januari 2009 @ 21:36:
[...]
Ik niet hoor. Ik dronk maar een beetje mee voor jou, vond het anders zo sneu voor je.
Ik ga natuurlijk netjes aan de snaps bier gluhwein cola met de apres ski.
Guttegut, wat ben je ook een sociaal dier hè.
Tuurlijk verlaat jij straal bezopen nuchter de après ski bar. Lekker aan de cola mmmmm
[...]
Ik niet hoor. Ik dronk maar een beetje mee voor jou, vond het anders zo sneu voor je.
Ik ga natuurlijk netjes aan de snaps bier gluhwein cola met de apres ski.
Guttegut, wat ben je ook een sociaal dier hè.
Tuurlijk verlaat jij straal bezopen nuchter de après ski bar. Lekker aan de cola mmmmm
donderdag 15 januari 2009 om 21:42
quote:claire123 schreef op 15 januari 2009 @ 21:36:
Wat me trouwens ook heel erg helpt is dat ik me veilig voel in deze groep...nou ja, behoorlijk veilig. Hoe beleef jij dat appeltjesgroen?Ik voel me steeds een beetje veiliger. En daardoor gaat het delen van dingen ook steeds een beetje beter. Ik voel me nu ook wel veilig bij de therapeuten. Maar dat heeft wel even geduurd hoor.
Wat me trouwens ook heel erg helpt is dat ik me veilig voel in deze groep...nou ja, behoorlijk veilig. Hoe beleef jij dat appeltjesgroen?Ik voel me steeds een beetje veiliger. En daardoor gaat het delen van dingen ook steeds een beetje beter. Ik voel me nu ook wel veilig bij de therapeuten. Maar dat heeft wel even geduurd hoor.
donderdag 15 januari 2009 om 21:45
donderdag 15 januari 2009 om 21:47
quote:appeltjesgroen25 schreef op 15 januari 2009 @ 21:38:
Nee, heb er nooit eerder over gesproken. Ook niet met mijn ouders. Heb het een aantal weken geleden verteld aan een goede vriendin en later aan mijn vriend. En nu dus aan behandelaar.
Ik onthoud je aanbod van gisteren dat ik je mag mailen..
Zo proberen ze het me ook uit te leggen ja. Dat die patronen er insluipen, idd als een soort van zelfbescherming.
Dat je je als kind jezelf veel aanleert. Omdat je vaak niet beter weet.
Mijn groepsgenoten wijzen me er op, maar ik herken het niet. Voor mij is het vaak gewoon zoals het is. Ben het vaak niet met ze eens.
Ik ben deze week ontzettend boos geworden ergens om.
Ik ben daar echt van geschrokken. Dat herken ik niet, ben bijna nooit boos. Ja, op mezelf wel. Ben vaak boos op mezelf. Nu ook, boos omdat ik zo boos ben geworden.
Maar ik voel vaak niets. Ik voel natuurlijk wel iets, maar niet heftig zeg maar. Hmm... moeilijk om dat duidelijk te krijgen merk ik.
Tuurlijk, dat aanbod blijft staan hoor! Het kan fijn zijn om je verhaal even kwijt te kunnen en misschien herkenning te vinden.
Ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik die verkrachtingen zoveel invloed heb laten hebben. Ik dacht en wilde graag geloven dat het niet zo was, dat het er niet zo toe deed.
Je mag jezelf ook de tijd geven om die patronen te herkennen.
Het lastige is dat een ander het vaak beter herkent dan jijzelf.
Ik heb het tijdens mijn opleiding wel vaker te horen gekregen, maar ik vond dat altijd onzin. Wist het ook altijd wel te weerleggen. Maar nu zie ik wel dat ze in veel dingen gelijk hadden. Was er toen denk ik niet aan toe om dat te kunnen zien.
Ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt met dat niets voelen. Bij mij komt dat er ook niet echt uit, hoewel ik wel denk dat er van alles zit omdat ik zoveel spanning voel.
Nee, heb er nooit eerder over gesproken. Ook niet met mijn ouders. Heb het een aantal weken geleden verteld aan een goede vriendin en later aan mijn vriend. En nu dus aan behandelaar.
Ik onthoud je aanbod van gisteren dat ik je mag mailen..
Zo proberen ze het me ook uit te leggen ja. Dat die patronen er insluipen, idd als een soort van zelfbescherming.
Dat je je als kind jezelf veel aanleert. Omdat je vaak niet beter weet.
Mijn groepsgenoten wijzen me er op, maar ik herken het niet. Voor mij is het vaak gewoon zoals het is. Ben het vaak niet met ze eens.
Ik ben deze week ontzettend boos geworden ergens om.
Ik ben daar echt van geschrokken. Dat herken ik niet, ben bijna nooit boos. Ja, op mezelf wel. Ben vaak boos op mezelf. Nu ook, boos omdat ik zo boos ben geworden.
Maar ik voel vaak niets. Ik voel natuurlijk wel iets, maar niet heftig zeg maar. Hmm... moeilijk om dat duidelijk te krijgen merk ik.
Tuurlijk, dat aanbod blijft staan hoor! Het kan fijn zijn om je verhaal even kwijt te kunnen en misschien herkenning te vinden.
Ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik die verkrachtingen zoveel invloed heb laten hebben. Ik dacht en wilde graag geloven dat het niet zo was, dat het er niet zo toe deed.
Je mag jezelf ook de tijd geven om die patronen te herkennen.
Het lastige is dat een ander het vaak beter herkent dan jijzelf.
Ik heb het tijdens mijn opleiding wel vaker te horen gekregen, maar ik vond dat altijd onzin. Wist het ook altijd wel te weerleggen. Maar nu zie ik wel dat ze in veel dingen gelijk hadden. Was er toen denk ik niet aan toe om dat te kunnen zien.
Ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt met dat niets voelen. Bij mij komt dat er ook niet echt uit, hoewel ik wel denk dat er van alles zit omdat ik zoveel spanning voel.
donderdag 15 januari 2009 om 21:50
donderdag 15 januari 2009 om 21:54
quote:claire123 schreef op 15 januari 2009 @ 21:45:
Fijn dat je dat wel kunt ervaren en dat het steeds beter gaat met het vertrouwen appeltjesgroen.
Het heel erg typisch dat ik me zo snel redelijk op mijn gemak voel daar. Dat is eigenlijk niets voor mij. Het team is erg deskundig en dat voel ik, denk ik. Zo verklaar ik het.Mooie verklaring toch? Het gaat er toch om dat je goed en op je gemal voelt?
Fijn dat je dat wel kunt ervaren en dat het steeds beter gaat met het vertrouwen appeltjesgroen.
Het heel erg typisch dat ik me zo snel redelijk op mijn gemak voel daar. Dat is eigenlijk niets voor mij. Het team is erg deskundig en dat voel ik, denk ik. Zo verklaar ik het.Mooie verklaring toch? Het gaat er toch om dat je goed en op je gemal voelt?
donderdag 15 januari 2009 om 21:57
donderdag 15 januari 2009 om 22:03
donderdag 15 januari 2009 om 22:03
vrijdag 16 januari 2009 om 07:00
vrijdag 16 januari 2009 om 07:12
vrijdag 16 januari 2009 om 10:26
Ha, ik ben er ook weer, met koffie ja, mijn eerste vandaag.
Maar ook zonder dat al aardig op gang gekomen, want ik heb al ritten gereden én met mijn bazin gepraat over uren. Tenminste, er was een verschil(letje) in genoteerde tijd van mij en van hun.
Grr, dat gez*** over een kwartiertje, met dat *** salaris wat je daar verdient, belachelijk gewoon.
Maar verder gaat het wel hoor.
Maar ook zonder dat al aardig op gang gekomen, want ik heb al ritten gereden én met mijn bazin gepraat over uren. Tenminste, er was een verschil(letje) in genoteerde tijd van mij en van hun.
Grr, dat gez*** over een kwartiertje, met dat *** salaris wat je daar verdient, belachelijk gewoon.
Maar verder gaat het wel hoor.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
