Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 15 januari 2009 om 18:57
Ja, chaos is het en dat lijkt alleen maar groter te worden nu.
Maar dat herkennen jullie dus wel?
Heb nu al zoiets van 'als het zo moet laat dan maar zitten'.
Ik ben ook veel te ongeduldig en onrustig hiervoor.
Heb nog een poging gedaan voor die samenvatting, maar er komt niets uit en dat dan ook maar gemaild.
Hoe is het vandaag gegaan Claire? Weekend nu?
Ik dacht al dat je dat niet bewust deed EV. Maar ik herken het, vandaar dat het me opviel en ik het toch even wilde noemen.
Ik merkte vandaag bij therapeute ook, dat ik wegkijk bij bepaalde dingen, andere houding aanneem.
Leuk zo'n onverwacht bezoek van een vriendin.
Kan je eigenlijk wel eens écht ontspannen zijn bij een ander?
Maar dat herkennen jullie dus wel?
Heb nu al zoiets van 'als het zo moet laat dan maar zitten'.
Ik ben ook veel te ongeduldig en onrustig hiervoor.
Heb nog een poging gedaan voor die samenvatting, maar er komt niets uit en dat dan ook maar gemaild.
Hoe is het vandaag gegaan Claire? Weekend nu?
Ik dacht al dat je dat niet bewust deed EV. Maar ik herken het, vandaar dat het me opviel en ik het toch even wilde noemen.
Ik merkte vandaag bij therapeute ook, dat ik wegkijk bij bepaalde dingen, andere houding aanneem.
Leuk zo'n onverwacht bezoek van een vriendin.
Kan je eigenlijk wel eens écht ontspannen zijn bij een ander?
donderdag 15 januari 2009 om 20:14
Zeker herkenbaar, maar geef niet op hoor, als je mijn reactie leest dan zie je dat het minder gaat worden. Zoals Claire al zei: geef jezelf de tijd, je bent pas twee keer geweest, je start net met iets wat een proces is: jezelf als je echte zelf leren kennen. Ok, ik zeg het misschien vaag in deze laatste regel, maar het is een her-ontdekken, her-overen van jezelf. Je bent iemand van 'grote stappen snel thuis', maar zo werkt dat hier niet. Geef jezelf de tijd! En voel ook maar het ongeduld en de onrust. Vooral dat laatste, want dat wil je iets vertellen!
En verder valt mij op bij jou, dat je soortgelijk gedrag vertoont als ik: je hebt je blootgegeven die eerste keer bij je therapeute, je bent eerlijk geweest schreef je, en ook in de huiswerkopdracht die je daarna kreeg. Nu ging je er vandaag weer heen en dan schrik je terug. Dan wil je het misschien wel even luchtig houden als ik dat doe in mijn schrijven, wat je had opgemerkt. En je merkt het op, omdat je het zelf ook doet. Zie je het? Als ik het helemaal mis heb, moet je het maar zeggen!
Zo eng soms he, echte mensen voor je hebben! Brrrr.
Ja, echt ontspannen, dat kan ik niet bij anderen. De meeste tijd wel bij EM, intussen heb ik wel zodanig vertrouwen in hem gekregen dat ik de controle ietsje meer durf los te laten, zeg maar. Maar ik zou het dus wel heel graag willen, gewoon ook bij anderen rustig zijn, alleen ben ik dat dus (nog) niet.
Wanneer ga je precies weg, voor je vakantie? Als ik je hier niet meer spreek vantevoren, wil ik je in ieder geval een heel fijne, ontspannen vakantie wensen. Geniet lekker van die sneeuw en van het gezelschap! Even heel iets anders, even weg, heerlijk!
En verder valt mij op bij jou, dat je soortgelijk gedrag vertoont als ik: je hebt je blootgegeven die eerste keer bij je therapeute, je bent eerlijk geweest schreef je, en ook in de huiswerkopdracht die je daarna kreeg. Nu ging je er vandaag weer heen en dan schrik je terug. Dan wil je het misschien wel even luchtig houden als ik dat doe in mijn schrijven, wat je had opgemerkt. En je merkt het op, omdat je het zelf ook doet. Zie je het? Als ik het helemaal mis heb, moet je het maar zeggen!
Zo eng soms he, echte mensen voor je hebben! Brrrr.
Ja, echt ontspannen, dat kan ik niet bij anderen. De meeste tijd wel bij EM, intussen heb ik wel zodanig vertrouwen in hem gekregen dat ik de controle ietsje meer durf los te laten, zeg maar. Maar ik zou het dus wel heel graag willen, gewoon ook bij anderen rustig zijn, alleen ben ik dat dus (nog) niet.
Wanneer ga je precies weg, voor je vakantie? Als ik je hier niet meer spreek vantevoren, wil ik je in ieder geval een heel fijne, ontspannen vakantie wensen. Geniet lekker van die sneeuw en van het gezelschap! Even heel iets anders, even weg, heerlijk!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 15 januari 2009 om 20:48
Ik geef ook niet op. Herken nu ook wel wat ik doe. Dat ik er het liefst mee wil stoppen, zegt eigenlijk hoe nodig het is ermee door te gaan.
En je hebt het goed hoor. Daarom herken ik het denk ik ook zo bij jou.
Ik vond trouwens zelf dat ik hier in dit topic heel open was. Maar Claire heeft mij wel duidelijk gemaakt dat ik ook hier vaak dingen uit de weg ga (ging?), moeilijke vragen bijv ontwijk.
Ik probeer hier op te letten, maar als ik het toch doe zeggen jullie het me dan maar.
Ik ga morgenavond weg. We gaan met de bus, rijden dus 's nachts en komen dan zaterdagochtend vroeg aan als alles goed gaat.
Dus ik ben hier morgen nog wel hoor.
En je hebt het goed hoor. Daarom herken ik het denk ik ook zo bij jou.
Ik vond trouwens zelf dat ik hier in dit topic heel open was. Maar Claire heeft mij wel duidelijk gemaakt dat ik ook hier vaak dingen uit de weg ga (ging?), moeilijke vragen bijv ontwijk.
Ik probeer hier op te letten, maar als ik het toch doe zeggen jullie het me dan maar.
Ik ga morgenavond weg. We gaan met de bus, rijden dus 's nachts en komen dan zaterdagochtend vroeg aan als alles goed gaat.
Dus ik ben hier morgen nog wel hoor.
donderdag 15 januari 2009 om 20:57
quote:saartje1980 schreef op 15 januari 2009 @ 20:48:
En je hebt het goed hoor. Daarom herken ik het denk ik ook zo bij jou.
Ik vond trouwens zelf dat ik hier in dit topic heel open was. Maar Claire heeft mij wel duidelijk gemaakt dat ik ook hier vaak dingen uit de weg ga (ging?), moeilijke vragen bijv ontwijk.
Ik probeer hier op te letten, maar als ik het toch doe zeggen jullie het me dan maar.
Ik bedoelde dat niet negatief...het viel me gewoon op...zonder oordeel. Soms is dat ook goed. Het een veiligheid die je jezelf hebt aangeleerd en hoeft écht niet 123 te veranderen. Het is prima zoals het is...want het proces is wél in werking. Dat gaat gewoon door. Zelf probeer ik als ik (te) veel weerstand voel, het overlevingmechanisme ( gevoel stoppen) toe te laten. Er komt vanzelf wel weer een moment wanneer het wél weer kan. Dat is óók jezelf helpen denk ik. Ik merk sinds ik dat "gewoon" ( lukt niet altijd maar ik heb het dus wel al vaker ervaren) toe laat ik steeds minder weerstand voel, waardoor het allemaal iets makkelijker gaat. Niet te snel meer, niet te hard zijn voor mezelf. Lief zijn voor mezelf. Ook als ik mijn gevoelens even niet meer kan bereiken. Ik zeg nu dus ook vaak tegen mezelf: rustig aan meis. Het komt wel...op mijn tijd, mijn moment. En dat is oke.
Nogmaals dit lukt me ook lang nog niet altijd maar het feit dat ik me er nu van bewust ben geeft me erg veel ruimte.
En je hebt het goed hoor. Daarom herken ik het denk ik ook zo bij jou.
Ik vond trouwens zelf dat ik hier in dit topic heel open was. Maar Claire heeft mij wel duidelijk gemaakt dat ik ook hier vaak dingen uit de weg ga (ging?), moeilijke vragen bijv ontwijk.
Ik probeer hier op te letten, maar als ik het toch doe zeggen jullie het me dan maar.
Ik bedoelde dat niet negatief...het viel me gewoon op...zonder oordeel. Soms is dat ook goed. Het een veiligheid die je jezelf hebt aangeleerd en hoeft écht niet 123 te veranderen. Het is prima zoals het is...want het proces is wél in werking. Dat gaat gewoon door. Zelf probeer ik als ik (te) veel weerstand voel, het overlevingmechanisme ( gevoel stoppen) toe te laten. Er komt vanzelf wel weer een moment wanneer het wél weer kan. Dat is óók jezelf helpen denk ik. Ik merk sinds ik dat "gewoon" ( lukt niet altijd maar ik heb het dus wel al vaker ervaren) toe laat ik steeds minder weerstand voel, waardoor het allemaal iets makkelijker gaat. Niet te snel meer, niet te hard zijn voor mezelf. Lief zijn voor mezelf. Ook als ik mijn gevoelens even niet meer kan bereiken. Ik zeg nu dus ook vaak tegen mezelf: rustig aan meis. Het komt wel...op mijn tijd, mijn moment. En dat is oke.
Nogmaals dit lukt me ook lang nog niet altijd maar het feit dat ik me er nu van bewust ben geeft me erg veel ruimte.
donderdag 15 januari 2009 om 21:03
Saartje,
Ik reageer nu even op je post van gisteren.
Jammer dat het bij jou zo is verlopen de eerste keer.
Maar wel goed dat je het misschien een tweede keer aan durft te gaan!
Bedankt dat je me over deze ervaring verteld hebt. Ook al is hij dan niet heel erg positief. Door je uitleg begrijp ik wel waarom het niet helemaal gelukt is.
Ik ga zeker iets met je tip doen om eerst een minder heftige gebeurtenis te nemen.
Ik ga dit met mijn eigen behandelaar bespreken als ik hem weer individueel spreek.
Jij volgt nu individuele therapie als ik het goed begrijp? Gericht op hetgeen waar je ook die EMDR behandeling voor hebt gehad?
Ik reageer nu even op je post van gisteren.
Jammer dat het bij jou zo is verlopen de eerste keer.
Maar wel goed dat je het misschien een tweede keer aan durft te gaan!
Bedankt dat je me over deze ervaring verteld hebt. Ook al is hij dan niet heel erg positief. Door je uitleg begrijp ik wel waarom het niet helemaal gelukt is.
Ik ga zeker iets met je tip doen om eerst een minder heftige gebeurtenis te nemen.
Ik ga dit met mijn eigen behandelaar bespreken als ik hem weer individueel spreek.
Jij volgt nu individuele therapie als ik het goed begrijp? Gericht op hetgeen waar je ook die EMDR behandeling voor hebt gehad?
donderdag 15 januari 2009 om 21:06
Ik weet dat je het niet negatief bedoelde Claire. Ik was me er gewoon niet van bewust dat ik dat deed. Maar je had wel gelijk.
Ik vind het juist fijn dat je me daarop wees!
En wat je zegt, het heeft tijd nodig om dit te veranderen.
Ik ben gewoon lui en wil het liefst dat het zo snel mogelijk en met zo min mogelijk moeite verandert
Ik vind het juist fijn dat je me daarop wees!
En wat je zegt, het heeft tijd nodig om dit te veranderen.
Ik ben gewoon lui en wil het liefst dat het zo snel mogelijk en met zo min mogelijk moeite verandert
donderdag 15 januari 2009 om 21:11
Appeltjesgroen, hopelijk heb je iets aan mijn uitleg.
En nogmaals, ik ben op zich wel positief over EMDR.
Dat het niet helemaal ging zoals het hoort lag echt bij mij en schijnt zelden te gebeuren.
Ja, ik volg inderdaad individuele therapie nu. Net deze week begonnen bij een andere psych, wel binnen dezelfde praktijk.
Deels gericht op die verkrachting(en), maar nog belangrijker op hoe ik altijd met dingen om ben gegaan. Of juist voor weg ben gelopen.
Jij volgt dagbehandeling?
En nogmaals, ik ben op zich wel positief over EMDR.
Dat het niet helemaal ging zoals het hoort lag echt bij mij en schijnt zelden te gebeuren.
Ja, ik volg inderdaad individuele therapie nu. Net deze week begonnen bij een andere psych, wel binnen dezelfde praktijk.
Deels gericht op die verkrachting(en), maar nog belangrijker op hoe ik altijd met dingen om ben gegaan. Of juist voor weg ben gelopen.
Jij volgt dagbehandeling?
donderdag 15 januari 2009 om 21:14
quote:claire123 schreef op 15 januari 2009 @ 20:57:
[...]
Ik bedoelde dat niet negatief...het viel me gewoon op...zonder oordeel. Soms is dat ook goed. Het een veiligheid die je jezelf hebt aangeleerd en hoeft écht niet 123 te veranderen. Het is prima zoals het is...want het proces is wél in werking. Dat gaat gewoon door. Zelf probeer ik als ik (te) veel weerstand voel, het overlevingmechanisme ( gevoel stoppen) toe te laten. Er komt vanzelf wel weer een moment wanneer het wél weer kan. Dat is óók jezelf helpen denk ik. Ik merk sinds ik dat "gewoon" ( lukt niet altijd maar ik heb het dus wel al vaker ervaren) toe laat ik steeds minder weerstand voel, waardoor het allemaal iets makkelijker gaat. Niet te snel meer, niet te hard zijn voor mezelf. Lief zijn voor mezelf. Ook als ik mijn gevoelens even niet meer kan bereiken. Ik zeg nu dus ook vaak tegen mezelf: rustig aan meis. Het komt wel...op mijn tijd, mijn moment. En dat is oke.
Nogmaals dit lukt me ook lang nog niet altijd maar het feit dat ik me er nu van bewust ben geeft me erg veel ruimte.
Wat goed van je Claire! Echt knap als je zo kunt denken!
Kan ik nog iets van leren..
[...]
Ik bedoelde dat niet negatief...het viel me gewoon op...zonder oordeel. Soms is dat ook goed. Het een veiligheid die je jezelf hebt aangeleerd en hoeft écht niet 123 te veranderen. Het is prima zoals het is...want het proces is wél in werking. Dat gaat gewoon door. Zelf probeer ik als ik (te) veel weerstand voel, het overlevingmechanisme ( gevoel stoppen) toe te laten. Er komt vanzelf wel weer een moment wanneer het wél weer kan. Dat is óók jezelf helpen denk ik. Ik merk sinds ik dat "gewoon" ( lukt niet altijd maar ik heb het dus wel al vaker ervaren) toe laat ik steeds minder weerstand voel, waardoor het allemaal iets makkelijker gaat. Niet te snel meer, niet te hard zijn voor mezelf. Lief zijn voor mezelf. Ook als ik mijn gevoelens even niet meer kan bereiken. Ik zeg nu dus ook vaak tegen mezelf: rustig aan meis. Het komt wel...op mijn tijd, mijn moment. En dat is oke.
Nogmaals dit lukt me ook lang nog niet altijd maar het feit dat ik me er nu van bewust ben geeft me erg veel ruimte.
Wat goed van je Claire! Echt knap als je zo kunt denken!
Kan ik nog iets van leren..
donderdag 15 januari 2009 om 21:21
Ja, ik volg sinds een tijdje dagehandeling. Maar het is moeilijk. Heb veel moeite met praten. Praten over wat ik heb meegemaakt, nu nog meemaak, over mijn emoties en gevoelens.
Ik heb hardnekkige patronen en zie dat zelf nog niet zo in.
Het gaat nu in de individuele gesprekken met mijn behandelaar al een stuk beter. Het vertrouwen is er nu en daardoor kan ik al wat makkelijker praten.
Heb dus nu ook over de verkrachtiging(en) verteld. Voor het eerst.
En nu heeft hij dus EMDR voorgesteld. Omdat ik de verkrachting nooit heb kunnen verwerken.
Ik heb hardnekkige patronen en zie dat zelf nog niet zo in.
Het gaat nu in de individuele gesprekken met mijn behandelaar al een stuk beter. Het vertrouwen is er nu en daardoor kan ik al wat makkelijker praten.
Heb dus nu ook over de verkrachtiging(en) verteld. Voor het eerst.
En nu heeft hij dus EMDR voorgesteld. Omdat ik de verkrachting nooit heb kunnen verwerken.
donderdag 15 januari 2009 om 21:22
Sja appeltjesgroen....dat heeft wel een hele tijd geduurd hoor. Maar ik ben wel heel erg blij dát ik het kan ervaren en het nu als het ware..soms"op kan roepen" op momenten dat ik mezelf weer eens zit te straffen. Ik heb nu al erg veel aan deze therapie. De sfeer daar is erg fijn....je mag daar écht jezelf zijn. En ik merk dat ik dat nu ook makkelijker kan. Nou ja, steeds beter. Nou nog beter gezegd....ik ervaar momenten dát ik mezelf ben. Dat kende ik eigenlijk niet in groepsverband. Daar ben ik me dus nu ook bewust van en daar ben ik erg blij mee.
donderdag 15 januari 2009 om 21:28
Dat is al een hele stap toch, dat je het verteld hebt!
Heb je er helemaal nooit eerder over gesproken?
Mocht je er meer over kwijt willen dan mag dat altijd he.
Ik heb ook moeite met praten, althans over gevoelens.
Dat is ook wat ik wil leren nu. En dat moet nu ook wel, want ik liep letterlijk vast, waarop ik me vorige week heb ziek gemeld.
Die patronen zijn ook lastig om zelf te zien. Het sluipt er in, onbewust, als zelfbescherming.
Heb je er helemaal nooit eerder over gesproken?
Mocht je er meer over kwijt willen dan mag dat altijd he.
Ik heb ook moeite met praten, althans over gevoelens.
Dat is ook wat ik wil leren nu. En dat moet nu ook wel, want ik liep letterlijk vast, waarop ik me vorige week heb ziek gemeld.
Die patronen zijn ook lastig om zelf te zien. Het sluipt er in, onbewust, als zelfbescherming.
donderdag 15 januari 2009 om 21:30
quote:appeltjesgroen25 schreef op 15 januari 2009 @ 21:25:
Je mag trots op jezelf zijn Claire! (f)
Fijn dat je je nu zo goed voelt bij groepstherapie!
Dank je wel! Nou ja trots? Das nog een stapje te ver in deze. Maar ik ben er wel degelijk erg blij mee. Het geeft me hoop en daardoor ook rust. Er zijn dagen dat ik me verre van oke voel hoor. Maar vandaag ging het prima en ik probeer daar dan ook van te genieten.
En daarbij scheen ineens de zon hier...toen werd ik helemaal blij
Je mag trots op jezelf zijn Claire! (f)
Fijn dat je je nu zo goed voelt bij groepstherapie!
Dank je wel! Nou ja trots? Das nog een stapje te ver in deze. Maar ik ben er wel degelijk erg blij mee. Het geeft me hoop en daardoor ook rust. Er zijn dagen dat ik me verre van oke voel hoor. Maar vandaag ging het prima en ik probeer daar dan ook van te genieten.
En daarbij scheen ineens de zon hier...toen werd ik helemaal blij
anoniem_51715 wijzigde dit bericht op 15-01-2009 21:33
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
donderdag 15 januari 2009 om 21:32
quote:claire123 schreef op 15 januari 2009 @ 21:30:
[...]
Dank je wel! Nou ja trots? Das nog een stapje te ver in deze. Maar ik ben er wel degelijk erg blij mee. Het geeft me hoop en daardoor ook rust. Er zijn dagen dat ik me verre van oke voel hoor. Maar vandaag ging het prima en ik probeer daar dan ook van te genieten.Niks een stapje te ver Claire. Je mag echt trots zijn op jezelf!!
[...]
Dank je wel! Nou ja trots? Das nog een stapje te ver in deze. Maar ik ben er wel degelijk erg blij mee. Het geeft me hoop en daardoor ook rust. Er zijn dagen dat ik me verre van oke voel hoor. Maar vandaag ging het prima en ik probeer daar dan ook van te genieten.Niks een stapje te ver Claire. Je mag echt trots zijn op jezelf!!
