Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
vrijdag 16 januari 2009 om 10:34
Eh, ze had het nog niet helemaal uitgezocht (moet dan mijn ingevulde daglijsten nakijken etc. veel werk dus), maar een paar dingen zei ze dus al. Het is eigenlijk te belachelijk voor woorden vind ik; gedoe over wel of niet pauze tussendoor. Als je niet rijdt (bijv. je moet ergens wachten) moet je pauze opschrijven, terwijl ik het geen pauze vind als je niet uit je auto kunt, eigen tijd hebt en bijv. koffie kunt drinken. Ach ja..
Bovendien is er ook nog een soort rittenboekje wat door hogere instanties gecontroleerd wordt; RDW dus, en daar kunnen zij als bedrijf dan ook weer boetes voor krijgen, als er iets niet goed ingevuld is. Al die administratie, nou nou. Dat komt dus heel precies!!
Bovendien is er ook nog een soort rittenboekje wat door hogere instanties gecontroleerd wordt; RDW dus, en daar kunnen zij als bedrijf dan ook weer boetes voor krijgen, als er iets niet goed ingevuld is. Al die administratie, nou nou. Dat komt dus heel precies!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 januari 2009 om 10:37
Van de week zag ik trouwens een vacature in het plaatselijk krantje, bij de kabelkrant. En zoiets heb ik eerder gedaan, ik heb zelfs een hele kabelkrant opgezet, onderhouden, reportages gemaakt, enzovoort. Daar heb ik dus ervaring mee. Die baan is gestopt vanwege geldgebrek bij de radio-omroep, maar dit is dus bij de uitgever van een huis-aan-huisblad en kabelkrant; beter georganiseerd dus. Het is voor 15-20 uur per week en ik zit wel te denken om misschien te solliciteren... alleen, ik moet wel nog tot begin april bij dit taxibedrijf blijven, omdat ik anders examenkosten moet terugbetalen en daar heb ik geen zin in. Het komt dus eigenlijk iets te vroeg..
En wat ook meespeelt is dat, ondanks alles, ik toch een gevoel van vrijheid ervaar in het rondrijden met die taxi, lekker autorijden in een dikke bak. En om dan weer op kantoor te gaan zitten, naar een beeldscherm turen... ik heb de smaak van vrijheid wel te pakken gekregen, moet ik zeggen.
En wat ook meespeelt is dat, ondanks alles, ik toch een gevoel van vrijheid ervaar in het rondrijden met die taxi, lekker autorijden in een dikke bak. En om dan weer op kantoor te gaan zitten, naar een beeldscherm turen... ik heb de smaak van vrijheid wel te pakken gekregen, moet ik zeggen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 januari 2009 om 10:51
Nou, ik ben nog steeds onder de indruk van haar, in negatieve zin dan, dat ik me toch nog geïntimideerd voel, al gaat het ietsje beter nu ik ergens van binnen weet dat ik, als het moet, wel dingen durf uit te spreken tegen haar. I did it before he. Baas zelf zat erbij en legde ook wat uit over die regeltjes e.d.
Boeie!! zouden de pubers zeggen.
Ik vind het echt zo belachelijk dat je voor een baan waar je zoveel verantwoording draagt (autorijden, druk, kinderen van een ander in je auto, mensen) zoooo slecht betaald krijgt. En dan altijd dit gezeur..
Zo, genoeg!
Hoe gaat het verder?.. het deed me goed dat gisteren die vriendin uit zichzelf kwam, dat was fijn. Ik wil tweerichtingsverkeer, niet zelf meer overal achteraan lopen. Merken dat mensen ook naar mij toe komen.
Wat me echt duidelijk is geworden, is het niet-ontspannen zijn bij anderen. Dat is wel confronterend. Eerder nog nooit zo duidelijk gemerkt, maar ik krijg steeds meer contact met mijn echte voelen, geloof ik. En dat is wel goed in ieder geval. Dan kun je er iets mee.
Hoe is het met jou, nu, na gisteren bij de psychologe?
Boeie!! zouden de pubers zeggen.
Ik vind het echt zo belachelijk dat je voor een baan waar je zoveel verantwoording draagt (autorijden, druk, kinderen van een ander in je auto, mensen) zoooo slecht betaald krijgt. En dan altijd dit gezeur..
Zo, genoeg!
Hoe gaat het verder?.. het deed me goed dat gisteren die vriendin uit zichzelf kwam, dat was fijn. Ik wil tweerichtingsverkeer, niet zelf meer overal achteraan lopen. Merken dat mensen ook naar mij toe komen.
Wat me echt duidelijk is geworden, is het niet-ontspannen zijn bij anderen. Dat is wel confronterend. Eerder nog nooit zo duidelijk gemerkt, maar ik krijg steeds meer contact met mijn echte voelen, geloof ik. En dat is wel goed in ieder geval. Dan kun je er iets mee.
Hoe is het met jou, nu, na gisteren bij de psychologe?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 januari 2009 om 11:03
Je durft wel dingen uit te spreken nu tegen haar inderdaad. En volgens mij gaat dat al een stuk makkelijker dan een tijd terug.
Gaat wel goed vandaag, in elk geval wel goed geslapen.
Probeer het nu allemaal een beetje los te laten en me te richten op de vakantie.
Gisteravond belde mijn broertje nog. Die doet wel zijn best nu om te laten merken dat ze er voor me zijn, heel fijn.
Wat dingen met hem besproken, hij is wel benieuwd hoe dat dan gaat in therapie. Ik heb alleen het idee dat hij het wel lastig vindt nu, ook naar onze ouders toe. Hij kan maar niet begrijpen dat mijn ouders 16 jaar lang nooit meer met mij hebben gesproken over wat er toen is gebeurd.
Ga na de vakantie wel weer even bij ze langs, want volgens mij doet hem dit allemaal meer dan ik had verwacht.
Gaat wel goed vandaag, in elk geval wel goed geslapen.
Probeer het nu allemaal een beetje los te laten en me te richten op de vakantie.
Gisteravond belde mijn broertje nog. Die doet wel zijn best nu om te laten merken dat ze er voor me zijn, heel fijn.
Wat dingen met hem besproken, hij is wel benieuwd hoe dat dan gaat in therapie. Ik heb alleen het idee dat hij het wel lastig vindt nu, ook naar onze ouders toe. Hij kan maar niet begrijpen dat mijn ouders 16 jaar lang nooit meer met mij hebben gesproken over wat er toen is gebeurd.
Ga na de vakantie wel weer even bij ze langs, want volgens mij doet hem dit allemaal meer dan ik had verwacht.
vrijdag 16 januari 2009 om 11:05
vrijdag 16 januari 2009 om 11:09
Moet toch een fijn gevoel zijn lijkt me, dat je broertje nu zoveel moeite doet voor je; dat hij erdoor geraakt is en het hem echt iets doet, wat zijn zus is overkomen. Dat getuigt toch van betrokkenheid. Ik zou er bijna jaloers van worden. Zoiets is bij ons totaal niet te merken *au, au....!*
Hoe was het trouwens om je tante te zien, gisteren? Ze vroeg ook niets over waarom ze niet naar jou toe kon komen of zo?
Nou nee, het uitspreken was niet gemakkelijker, want nu ging het dus echt over rechtstreekse gevolgen van 'het onnoembare van vroeger waarover ik niet praat' vroeger.
Zoals jullie hier eerder zeiden over onderschatten van de impact van gebeurtenissen heb ik zelfs de gevolgen ook steeds zitten ontkennen, maar ik probeer het wel minder te gaan ontkennen. Daar schiet ik niks mee op, en ik wil nu echt dingen verwerken dus ik dwing mezelf ertoe om opener te zijn tegen iemand bij wie het kan.
Hoe was het trouwens om je tante te zien, gisteren? Ze vroeg ook niets over waarom ze niet naar jou toe kon komen of zo?
Nou nee, het uitspreken was niet gemakkelijker, want nu ging het dus echt over rechtstreekse gevolgen van 'het onnoembare van vroeger waarover ik niet praat' vroeger.
Zoals jullie hier eerder zeiden over onderschatten van de impact van gebeurtenissen heb ik zelfs de gevolgen ook steeds zitten ontkennen, maar ik probeer het wel minder te gaan ontkennen. Daar schiet ik niks mee op, en ik wil nu echt dingen verwerken dus ik dwing mezelf ertoe om opener te zijn tegen iemand bij wie het kan.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 januari 2009 om 11:17
Is ook fijn, die betrokkenheid van hem. En dat het zo pijnlijk is voor jou, is begrijpelijk.
Die tante kletst alleen over zichzelf, dus die heeft nergens naar gevraagd. Was wel fijn dat ze er was, leidde de aandacht tenminste af.
Ik doelde trouwens op je bazin, dat je daar makkelijker dingen tegen zegt.
Die andere dingen die je hebt uitgesproken bij je therapeute zijn nog zo pijnlijk, dat is ook heel moeilijk.
Maar je hebt het wel gedaan!
Die tante kletst alleen over zichzelf, dus die heeft nergens naar gevraagd. Was wel fijn dat ze er was, leidde de aandacht tenminste af.
Ik doelde trouwens op je bazin, dat je daar makkelijker dingen tegen zegt.
Die andere dingen die je hebt uitgesproken bij je therapeute zijn nog zo pijnlijk, dat is ook heel moeilijk.
Maar je hebt het wel gedaan!
vrijdag 16 januari 2009 om 11:22
vrijdag 16 januari 2009 om 11:23
Ja, ik heb het gedaan en daar ben ik trots op. Duhh.
Laat je overigens er niet door weerhouden hoor, mijn reactie op je broertje. Sowieso zit ik in een proces waarin ik, juist door wat ik hoor en zie bij mensen in de taxi of collega's, steeds duidelijker ga zien hoe het bij ons thuis écht was. En dat is pijnlijk, maar het is wel de waarheid en ik ben niet gek dat ik me niet gelukkig en niet op mijn gemak voelde.
Poehh, begin wel hoofdpijn te krijgen, tijd om hier weg te gaan. Ik ga met de hond naar buiten en straks weer aan het werk. Ik kom straks nog wel even aanwaaien, denk ik.
Laat je overigens er niet door weerhouden hoor, mijn reactie op je broertje. Sowieso zit ik in een proces waarin ik, juist door wat ik hoor en zie bij mensen in de taxi of collega's, steeds duidelijker ga zien hoe het bij ons thuis écht was. En dat is pijnlijk, maar het is wel de waarheid en ik ben niet gek dat ik me niet gelukkig en niet op mijn gemak voelde.
Poehh, begin wel hoofdpijn te krijgen, tijd om hier weg te gaan. Ik ga met de hond naar buiten en straks weer aan het werk. Ik kom straks nog wel even aanwaaien, denk ik.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 januari 2009 om 11:24
quote:iry schreef op 16 januari 2009 @ 11:22:
Ik zit nu lekker met frummel met zijn nieuwe speelgoed te spelen
Haha, deed ik ook vaak met de kinderen hun speelgoed (en knuffels heb ik nog steeds, maar nu van mezelf).
Enne.. je verstoort helemaal niets hoor! Neem gewoon jouw ruimte ook, join the club zou ik zeggen, je bent evengoed welkom!
Ik zit nu lekker met frummel met zijn nieuwe speelgoed te spelen
Haha, deed ik ook vaak met de kinderen hun speelgoed (en knuffels heb ik nog steeds, maar nu van mezelf).
Enne.. je verstoort helemaal niets hoor! Neem gewoon jouw ruimte ook, join the club zou ik zeggen, je bent evengoed welkom!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 16 januari 2009 om 11:40
Ik vind het heel goed van jullie dat er langzaam wat beweging komt in het uitspreken van het verleden en de pijn daarvan.
Dat is echt een vooruitgang!!
Ik vind dat dapper en mooi om te lezen,die voorzichtige stapjes,die wel gezet worden!!!
Ik ben bij lang na niet zo knap als mijn avatar hoor saar,dat zal wel een schok voor je worden ,haha!
Ik ga ook even douchen.
Dikke knuffel.
Dat is echt een vooruitgang!!
Ik vind dat dapper en mooi om te lezen,die voorzichtige stapjes,die wel gezet worden!!!
Ik ben bij lang na niet zo knap als mijn avatar hoor saar,dat zal wel een schok voor je worden ,haha!
Ik ga ook even douchen.
Dikke knuffel.
vrijdag 16 januari 2009 om 13:02
Hai even tussendoor een verhaaltje:
Rob gaat naar zijn buurman,die een zwaar verkeersongeluk gehad heeft ,in het ziekenhuis bezoeken.Als hij in de kamer komt ziet hij zijn buurman volledig in het gips met allemaal slangetjes uit zijn lichaam komen.De arme man ziet eruit als een mummie.De japanner kan niet bewegen alleen zijn ogen zijn vrij en hij lijkt te slapen.Rob ,diep onder de indruk,blijft even stil naast z'n bed staan...plots opent de japanner zijn ogen en roept;" sakaro aota nakampu anyoba sushi mashuki!!!!"
Dan slaakt hij een diepe zucht en sterft...
De laatste woorden van zijn vriend blijven in het geheugen gegrift van Rob.Op de begravenis wendt Rob zich tot de diep bedroefde weduwe en moeder van zijn buur."Mijn innige deelneming" en hij geeft beide dames een hand en zegt dat Fuyko hem als laatste woorden "sakaro aota nakampu anyoba sushi mashuki" toegeroepen heeft."Weten jullie wat deze betekenen?"De moeder valt stil en de weduwe staart hem ongelovig aan"zeg me wat heeft hij nog willen zeggen?..."
De weduwe:"je staat op mijn zuurstof slang uilskuiken!!!"
Knuffel Spongebabe
Rob gaat naar zijn buurman,die een zwaar verkeersongeluk gehad heeft ,in het ziekenhuis bezoeken.Als hij in de kamer komt ziet hij zijn buurman volledig in het gips met allemaal slangetjes uit zijn lichaam komen.De arme man ziet eruit als een mummie.De japanner kan niet bewegen alleen zijn ogen zijn vrij en hij lijkt te slapen.Rob ,diep onder de indruk,blijft even stil naast z'n bed staan...plots opent de japanner zijn ogen en roept;" sakaro aota nakampu anyoba sushi mashuki!!!!"
Dan slaakt hij een diepe zucht en sterft...
De laatste woorden van zijn vriend blijven in het geheugen gegrift van Rob.Op de begravenis wendt Rob zich tot de diep bedroefde weduwe en moeder van zijn buur."Mijn innige deelneming" en hij geeft beide dames een hand en zegt dat Fuyko hem als laatste woorden "sakaro aota nakampu anyoba sushi mashuki" toegeroepen heeft."Weten jullie wat deze betekenen?"De moeder valt stil en de weduwe staart hem ongelovig aan"zeg me wat heeft hij nog willen zeggen?..."
De weduwe:"je staat op mijn zuurstof slang uilskuiken!!!"
Knuffel Spongebabe
vrijdag 16 januari 2009 om 13:25
vrijdag 16 januari 2009 om 13:58
Het is goed. Dat zeg ik al een paar dagen tegen de mensen die er naar vragen. Ik ben wel grieperig hoor, totaal slap en verkouden, maar ik heb besloten dat het eigenlijk best goed gaat.
Dus het gaat goed.
Het voelt wat onwennig en alsof ik het onheil over me afroep als ik het hardop zeg...
Ik hoop dat je heel erg leuke apres-ski hutten tegenkomt en een superfijne tijd hebt en dat je kan genieten van het hier en nu. Nou ja het daar en nu eigenlijk technisch gesproken.
Dus het gaat goed.
Het voelt wat onwennig en alsof ik het onheil over me afroep als ik het hardop zeg...
Ik hoop dat je heel erg leuke apres-ski hutten tegenkomt en een superfijne tijd hebt en dat je kan genieten van het hier en nu. Nou ja het daar en nu eigenlijk technisch gesproken.
vrijdag 16 januari 2009 om 14:06
Nee hoor, je roept niets over je af door te zeggen dat het goed gaat. Lekker juist, om dat gewoon uit te kunnen spreken.
Bedankt! Ik heb besloten er een leuke tijd van te maken en als er mindere momenten zijn, dan mogen die er ook zijn (zeg ik nu heel stoer...).
Knuffel terug!
En ik hoop dat je griep snel over is.
Bedankt! Ik heb besloten er een leuke tijd van te maken en als er mindere momenten zijn, dan mogen die er ook zijn (zeg ik nu heel stoer...).
Knuffel terug!
En ik hoop dat je griep snel over is.
vrijdag 16 januari 2009 om 17:42
