Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
zaterdag 26 september 2015 om 12:32
quote:Stormkraft schreef op 26 september 2015 @ 11:59:
En ook van jou Lotte dat je dat donderdag gewoon tegen die collega hebt gezegd.
Ben wel benieuwd hoe ze reageerde eigenlijk.
Dank je wel.
Hoe ze reageerde.
Ik vraag me af of überhaupt wel tot haar doordrong wat ik zei.
Ze stond natuurlijk al tien minuten aan één stuk door te wauwelen (vraag me niet waarover, ik kon het na een werkdag van ruim negen uur echt niet meer opslaan).
Ik heb dus gezegd dat ik wilde dat ze ging, omdat ik me moest concentreren op het afsluiten van de praktijk (alle deuren in het hele pand moeten dan dicht zijn, i.v.m. het alarm wat ik ook in moet stellen). Daarna heb ik gezegd: 'Dus ik zie je volgende week, dahaaag!'.
Nou, en toen ging ze
En ook van jou Lotte dat je dat donderdag gewoon tegen die collega hebt gezegd.
Ben wel benieuwd hoe ze reageerde eigenlijk.
Dank je wel.
Hoe ze reageerde.
Ik vraag me af of überhaupt wel tot haar doordrong wat ik zei.
Ze stond natuurlijk al tien minuten aan één stuk door te wauwelen (vraag me niet waarover, ik kon het na een werkdag van ruim negen uur echt niet meer opslaan).
Ik heb dus gezegd dat ik wilde dat ze ging, omdat ik me moest concentreren op het afsluiten van de praktijk (alle deuren in het hele pand moeten dan dicht zijn, i.v.m. het alarm wat ik ook in moet stellen). Daarna heb ik gezegd: 'Dus ik zie je volgende week, dahaaag!'.
Nou, en toen ging ze
You don't have to fit into the format
zaterdag 26 september 2015 om 12:46
quote:Stormkraft schreef op 26 september 2015 @ 12:34:
goeie actie. Bij sommigen moet je gewoon superduidelijk zijn he.
Ja joh.
Ik vond het al zo apart dat ze helemaal niet door leek te hebben dat ik totáál niet reageerde op wat ze allemaal stond te ratelen. Ik was volledig in m'n eigen wereld, bezig met m'n werk wat af moest.
Toen begon er bij mij al een lampje (wat zeg ik, een complete TL-buis) te branden...
Geen subtiele hints, dit meisje heeft duidelijke taal nodig
goeie actie. Bij sommigen moet je gewoon superduidelijk zijn he.
Ja joh.
Ik vond het al zo apart dat ze helemaal niet door leek te hebben dat ik totáál niet reageerde op wat ze allemaal stond te ratelen. Ik was volledig in m'n eigen wereld, bezig met m'n werk wat af moest.
Toen begon er bij mij al een lampje (wat zeg ik, een complete TL-buis) te branden...
Geen subtiele hints, dit meisje heeft duidelijke taal nodig
You don't have to fit into the format
zaterdag 26 september 2015 om 15:26
zaterdag 26 september 2015 om 16:25
zondag 27 september 2015 om 11:28
quote:vicodin schreef op 27 september 2015 @ 09:35:
Herkenbaar dit topic.
Mijn vriend is de enige waarmee ik samen kan zijn. Wij hebben nauwelijks sociale contacten. Hij heeft 1 vriend waar hij af en toe iets mee afspreekt. Ik heb eigenlijk niet echt meer vriendinnen.
Wij werken fulltime en na het werk doen wij niets. Ja, gewoon thuis zijn en serie kijken of internetten ofzo. In het weekend doen we ook zo weinig mogelijk sociaal . Het liefst zijn we gewoon lekker samen thuis. Of bij lekker weer samen wandelen of fietsen ofzo.
Bezoek ontvangen haat ik. Als we dan met iemand afspreken (familie) dan graag bij hun. Ons huis is voor ons. Ik haat mijn verjaardag vieren. Vier het alleen omdat familie dat graag wil. Dan neem ik ze mee uiteten. Zodat ik ze niet thuis heb zitten.
We gaan af en toe wel op visite, bij mijn moeder of bij ouders van mijn vriend. Ik zie er altijd tegenop. Als ik er eenmaal ben is het wel gezellig, maar ik ben gewoon niet sociaal en heb nooit veel te vertellen.
Vriendinnen clubje wat ik heb/had (hoor er nog half bij omdat ik knoop niet door durf te hakken, maar eigenlijk zie ik ze nog een keer in 3 maanden ofzo, voelt meer als kennissen) praat eigenlijk altijd oppervlakkig. Ik kan daar gewoon niets mee. Nooit gehad ook. Vroeger ging ik wel eens mee stappen, maar daar ben ik mee gestopt. Word er zelf alleen maar ongelukkig van omdat ik er altijd maar bij hang. Mensen maken niet graag praatje met mij omdat ik niet over koetjes en kalfjes kan praten.
Op mijn werk zien mensen mij denk ik wel als extravert, omdat ik daar meestal wel vrij aanwezig ben omdat het daar wel gaat om dingen waar ik wat over te zeggen heb en echt een mening over heb. Maar aan de andere kant sluit ik mij zoveel mogelijk af omdat ik mij gruwelijk erger aan collega's. Ik draag graag koptelefoon zodat ik niets hoor en ik eet altijd achter mijn bureau, zodat ik niet met collega's hoef te eten. Feestjes voor werk sla ik in 95% van gevallen over.
Mensen kosten mij gewoon energie. Word er moe van omdat ik dan altijd met mijzelf bezig ben. Heb altijd het idee dat anderen beter zijn dan mij. Anderen kunnen wel sociaal zijn en makkelijk een praatje maken etc. Voel me altijd minder en nooit op mijn gemak.
Weet niet of er nog een verschil inzit tussen graag alleen zijn of graag alleen zijn omdat je jezelf niet leuk vindt. Maar denk dat bij mij dat laatste zeker meespeelt.
Ik heb trouwens wel Facebook omdat ik dat makkelijk vind dan Real life contact.
Volgens mij kom ik nu wel heel triest over. Maar op zich is dit wel ok voor mij. Zoals ik ben. Gewoon lekker samen met mijn vriend. Maar iets blijft aan mij knagen dat zegt dat ik niet normaal ben omdat andere mensen wel graag met vriendinnen dingen doen etc. Voel me vaak ongelukkig om wie ik ben, meer voor de buitenwereld. Dit topic is fijn omdat hier ook mensen tussen zitten die maar een klein wereldje hebben en daarmee zelf ook gewoon tevreden zijn. Dat is fijn om te zien en geeft mij gevoel minder vreemd te zijn.
Sommige punten herken ik wel in je verhaal, maar dan meer wat betreft met collega's buiten het werk afspreken. Dat doe ik voor 95% ook niet, maar heb het eens één keer gedaan in 2 jaar en 3 maanden, en was maar eventjes iets gaan drinken na de avondwake (begrafenis) van de vader van onze directrice. Viel wel goed mee met de sfeer, maar daar is het bij gebleven tot nu toe. Ik leg natuurlijk wel samen voor een geschenk voor een nieuw kindje, een begrafeniskrans, samenwonen ed... maar ik ben niet echt van de bezoekjes. Ik weet dat ik dan in de toekomst ook niet al te veel daarvan moet verwachten, maar dat wijst zich dan wel uit, toch
Praten doe ik wel tijdens de pauzes, ik sluit mij niet echt af (maar veroordeel jou ook zeker niet! )
maar de ene keer praat ik eens meer of minder. Ligt aan de shift dat ik heb, collega's die er zijn, soms ben ik eens moe of niet... aan zoveel, eigenlijk
Bezoek daarentegen ontvang ik graag. 't is te zeggen: vooral familie van mij en vriend, soms eens neven en nichten van vriend, (schoon)ouders, broers... en af en toe een mijn vriendin of kameraad van vriend. Het ligt eraan voor wie, maar dan poets ik even op voorhand, of leg ik de boel een beetje aan kant, kortom, als het voor mij (die het poetswerk doet) goed is, en vriend helpt een beetje opruimen, moet bezoek het maar goed vinden! De gezelligheid is er ook wel! Nadien hoor ik alleen maar super tevreden reacties, maar af en toe geeft schoonmoeder nog een beetje 'raad'. Nu is dat al bijna tot niets meer herleid (één oor in, het andere uit) en ben ik er minder gevoelig voor geworden na 10 jaar.
En algemeen, wie niet tevreden is, komt maar bij mij klagen, hoor, ik ben altijd voor verbetering/verandering vatbaar
Op bezoek gaan, daarentegen, valt best mee. Meer langsgaan bij familie, onze 2 broers, ouders, af en toe eens afspreken met een vriendin van mij of een kameraad van mijn vriend... En daarbij de ongeveer maandelijkse samenkomsten van nicht van mn moeder, mn mama en ik om te handwerken. Binnenkort weer de feestdagen... meer moet dat toch niet zijn?
Verder kom jij helemaal niet triest over! Ik vind het perfect normaal dat jullie na je voltijdse job eens willen uitrusten en als dat voornamelijk onder jullie tweetjes is, waarom ook niet? Iedereen mag zijn of haar vrije tijd toch doorbrengen hoe men het liefste wilt? En vooral waar men dat wil. Perfect te begrijpen als dat voor jou buitenshuis is, behalve voor jullie beiden als koppel.
Als 'sociaal doen' al tot een verplichting behoort (al kan je er zo heel soms toch niet onderuit) dan is het leven toch niet meer fijn!? Leef, en doe je ding! Maar vaak helemaal niet zo gemakkelijk!x
Herkenbaar dit topic.
Mijn vriend is de enige waarmee ik samen kan zijn. Wij hebben nauwelijks sociale contacten. Hij heeft 1 vriend waar hij af en toe iets mee afspreekt. Ik heb eigenlijk niet echt meer vriendinnen.
Wij werken fulltime en na het werk doen wij niets. Ja, gewoon thuis zijn en serie kijken of internetten ofzo. In het weekend doen we ook zo weinig mogelijk sociaal . Het liefst zijn we gewoon lekker samen thuis. Of bij lekker weer samen wandelen of fietsen ofzo.
Bezoek ontvangen haat ik. Als we dan met iemand afspreken (familie) dan graag bij hun. Ons huis is voor ons. Ik haat mijn verjaardag vieren. Vier het alleen omdat familie dat graag wil. Dan neem ik ze mee uiteten. Zodat ik ze niet thuis heb zitten.
We gaan af en toe wel op visite, bij mijn moeder of bij ouders van mijn vriend. Ik zie er altijd tegenop. Als ik er eenmaal ben is het wel gezellig, maar ik ben gewoon niet sociaal en heb nooit veel te vertellen.
Vriendinnen clubje wat ik heb/had (hoor er nog half bij omdat ik knoop niet door durf te hakken, maar eigenlijk zie ik ze nog een keer in 3 maanden ofzo, voelt meer als kennissen) praat eigenlijk altijd oppervlakkig. Ik kan daar gewoon niets mee. Nooit gehad ook. Vroeger ging ik wel eens mee stappen, maar daar ben ik mee gestopt. Word er zelf alleen maar ongelukkig van omdat ik er altijd maar bij hang. Mensen maken niet graag praatje met mij omdat ik niet over koetjes en kalfjes kan praten.
Op mijn werk zien mensen mij denk ik wel als extravert, omdat ik daar meestal wel vrij aanwezig ben omdat het daar wel gaat om dingen waar ik wat over te zeggen heb en echt een mening over heb. Maar aan de andere kant sluit ik mij zoveel mogelijk af omdat ik mij gruwelijk erger aan collega's. Ik draag graag koptelefoon zodat ik niets hoor en ik eet altijd achter mijn bureau, zodat ik niet met collega's hoef te eten. Feestjes voor werk sla ik in 95% van gevallen over.
Mensen kosten mij gewoon energie. Word er moe van omdat ik dan altijd met mijzelf bezig ben. Heb altijd het idee dat anderen beter zijn dan mij. Anderen kunnen wel sociaal zijn en makkelijk een praatje maken etc. Voel me altijd minder en nooit op mijn gemak.
Weet niet of er nog een verschil inzit tussen graag alleen zijn of graag alleen zijn omdat je jezelf niet leuk vindt. Maar denk dat bij mij dat laatste zeker meespeelt.
Ik heb trouwens wel Facebook omdat ik dat makkelijk vind dan Real life contact.
Volgens mij kom ik nu wel heel triest over. Maar op zich is dit wel ok voor mij. Zoals ik ben. Gewoon lekker samen met mijn vriend. Maar iets blijft aan mij knagen dat zegt dat ik niet normaal ben omdat andere mensen wel graag met vriendinnen dingen doen etc. Voel me vaak ongelukkig om wie ik ben, meer voor de buitenwereld. Dit topic is fijn omdat hier ook mensen tussen zitten die maar een klein wereldje hebben en daarmee zelf ook gewoon tevreden zijn. Dat is fijn om te zien en geeft mij gevoel minder vreemd te zijn.
Sommige punten herken ik wel in je verhaal, maar dan meer wat betreft met collega's buiten het werk afspreken. Dat doe ik voor 95% ook niet, maar heb het eens één keer gedaan in 2 jaar en 3 maanden, en was maar eventjes iets gaan drinken na de avondwake (begrafenis) van de vader van onze directrice. Viel wel goed mee met de sfeer, maar daar is het bij gebleven tot nu toe. Ik leg natuurlijk wel samen voor een geschenk voor een nieuw kindje, een begrafeniskrans, samenwonen ed... maar ik ben niet echt van de bezoekjes. Ik weet dat ik dan in de toekomst ook niet al te veel daarvan moet verwachten, maar dat wijst zich dan wel uit, toch
Praten doe ik wel tijdens de pauzes, ik sluit mij niet echt af (maar veroordeel jou ook zeker niet! )
maar de ene keer praat ik eens meer of minder. Ligt aan de shift dat ik heb, collega's die er zijn, soms ben ik eens moe of niet... aan zoveel, eigenlijk
Bezoek daarentegen ontvang ik graag. 't is te zeggen: vooral familie van mij en vriend, soms eens neven en nichten van vriend, (schoon)ouders, broers... en af en toe een mijn vriendin of kameraad van vriend. Het ligt eraan voor wie, maar dan poets ik even op voorhand, of leg ik de boel een beetje aan kant, kortom, als het voor mij (die het poetswerk doet) goed is, en vriend helpt een beetje opruimen, moet bezoek het maar goed vinden! De gezelligheid is er ook wel! Nadien hoor ik alleen maar super tevreden reacties, maar af en toe geeft schoonmoeder nog een beetje 'raad'. Nu is dat al bijna tot niets meer herleid (één oor in, het andere uit) en ben ik er minder gevoelig voor geworden na 10 jaar.
En algemeen, wie niet tevreden is, komt maar bij mij klagen, hoor, ik ben altijd voor verbetering/verandering vatbaar
Op bezoek gaan, daarentegen, valt best mee. Meer langsgaan bij familie, onze 2 broers, ouders, af en toe eens afspreken met een vriendin van mij of een kameraad van mijn vriend... En daarbij de ongeveer maandelijkse samenkomsten van nicht van mn moeder, mn mama en ik om te handwerken. Binnenkort weer de feestdagen... meer moet dat toch niet zijn?
Verder kom jij helemaal niet triest over! Ik vind het perfect normaal dat jullie na je voltijdse job eens willen uitrusten en als dat voornamelijk onder jullie tweetjes is, waarom ook niet? Iedereen mag zijn of haar vrije tijd toch doorbrengen hoe men het liefste wilt? En vooral waar men dat wil. Perfect te begrijpen als dat voor jou buitenshuis is, behalve voor jullie beiden als koppel.
Als 'sociaal doen' al tot een verplichting behoort (al kan je er zo heel soms toch niet onderuit) dan is het leven toch niet meer fijn!? Leef, en doe je ding! Maar vaak helemaal niet zo gemakkelijk!x
zondag 27 september 2015 om 21:10
Morgen heb ik zo'n dag dat ik iets moet schrappen doordat het anders gewoon teveel is. 's Morgens werken, daarna van 15:00 tot 17:00 vrijwilligerswerk doen (dat laatste maar een paar keer in het seizoen maar toch). Normaal ga ik op de maandagavond sporten, maar nu dus niet. Dan heb ik te weinig tijd om op te laden. Anders ben ik 2 keer amper thuis en moet ik weer weg. En dan raak ik geïrriteerd.
maandag 28 september 2015 om 20:52
Pomlala: dat zou inderdaad wel eens een sociale angststoornis kunnen zijn. Heb ik ook gehad en met behulp van een psycholoog ben ik er (grotendeels) vanaf gekomen. Solliciteren gaat sindsdien stukken makkelijker; ik weet nu meestal wel een antwoord te geven, waar ik eerst meteen dicht zou klappen.
NYC: dat afschakelen voor het slapengaan herken ik, maar dan vooral na bezoek aan of van vrienden. Dan ga ik lezen of tv kijken om tot rust te komen. Ik hou er zelfs rekening mee dat ik die tijd nodig heb om tot rust te komen en ga dan vaak net wat eerder naar huis. De ochtenden begin ik graag ook rustig, ik kan niet goed meteen drukte om me heen hebben. Als de ochtend druk van start gaat, verbruik ik in korte tijd veel energie wat me later die dag opbreekt.
Lotte: wat goed dat je eerlijk tegen je collega zei dat ze moest gaan. Ik zou ook helemaal gestoord worden van zo iemand en zeker na een lange dag.
NYC: dat afschakelen voor het slapengaan herken ik, maar dan vooral na bezoek aan of van vrienden. Dan ga ik lezen of tv kijken om tot rust te komen. Ik hou er zelfs rekening mee dat ik die tijd nodig heb om tot rust te komen en ga dan vaak net wat eerder naar huis. De ochtenden begin ik graag ook rustig, ik kan niet goed meteen drukte om me heen hebben. Als de ochtend druk van start gaat, verbruik ik in korte tijd veel energie wat me later die dag opbreekt.
Lotte: wat goed dat je eerlijk tegen je collega zei dat ze moest gaan. Ik zou ook helemaal gestoord worden van zo iemand en zeker na een lange dag.
dinsdag 29 september 2015 om 12:18
dinsdag 29 september 2015 om 18:07
Ooit in Griekenland zat ik alleen op een terras. Naast mij zat een dame die in de gaten kreeg dat ook NL was. Ze begon een gesprek en ik dacht ach, even praten. Mijn god, hey was geen gesprek maar een One woman show. Ze ging maar door en na een half uur kon ik haar afwimpelen door te zeggen dat ik een afspraak had. Ze drukte me een kaart in de hand en zei. We moeten beslist uit eten. Omg, de volgende dag zag ik haar en ben prompt een steegje ingevlucht. Echt he, sommige mensen..
dinsdag 29 september 2015 om 18:54
quote:Louise70 schreef op 29 september 2015 @ 18:07:
Ooit in Griekenland zat ik alleen op een terras. Naast mij zat een dame die in de gaten kreeg dat ook NL was. Ze begon een gesprek en ik dacht ach, even praten. Mijn god, hey was geen gesprek maar een One woman show. Ze ging maar door en na een half uur kon ik haar afwimpelen door te zeggen dat ik een afspraak had. Ze drukte me een kaart in de hand en zei. We moeten beslist uit eten. Omg, de volgende dag zag ik haar en ben prompt een steegje ingevlucht. Echt he, sommige mensen..
Haha, daar zou ik ook 'n steegje voor om lopen!
Vind het zelf vaak wel gezellig 'n babbeltje met iemand die je op reis tegenkomt, maar het moet wel bij 'n babbeltje blijven. Als ik op terras zit te eten liever niet, juist eerder onderweg en bij bezienswaardigheden. Dan ga je ook sneller weer terug je eigen gang, dan wanneer je nog niet klaar gegeten bent en gewoon lekker relaxt mensen wil kijken.
Ooit in Griekenland zat ik alleen op een terras. Naast mij zat een dame die in de gaten kreeg dat ook NL was. Ze begon een gesprek en ik dacht ach, even praten. Mijn god, hey was geen gesprek maar een One woman show. Ze ging maar door en na een half uur kon ik haar afwimpelen door te zeggen dat ik een afspraak had. Ze drukte me een kaart in de hand en zei. We moeten beslist uit eten. Omg, de volgende dag zag ik haar en ben prompt een steegje ingevlucht. Echt he, sommige mensen..
Haha, daar zou ik ook 'n steegje voor om lopen!
Vind het zelf vaak wel gezellig 'n babbeltje met iemand die je op reis tegenkomt, maar het moet wel bij 'n babbeltje blijven. Als ik op terras zit te eten liever niet, juist eerder onderweg en bij bezienswaardigheden. Dan ga je ook sneller weer terug je eigen gang, dan wanneer je nog niet klaar gegeten bent en gewoon lekker relaxt mensen wil kijken.
Shoot first, ask questions later!
dinsdag 29 september 2015 om 20:46
quote:vicodin schreef op 27 september 2015 @ 09:35:
.....
.
Vicodin,mooi geschreven en veel van wat je vertelt is herkenbaar.Hoewel ikzelf met sommige zaken wel wat anders omga .Maar toen ik nog samenwoonde,zag mijn leven er exact zo uit.Mijn ex-vriendin was gelukkig ook introvert,dus dat gaf weinig problemen.Maar ik merk wel dat nu ik alleen woon,toch vaker initiatief neem voor sociale contacten.En geniet er dan ook wel van.Mits ze niet te lang en/of te intensief zijn.En drukke extraverte mensen mijd ik al zoveel mogelijk.
Kies bewust ook vaak voor doe-aktiviteiten,hoef ik niet veel te praten/luisteren.En ben gelukkig een regelmatige en fanatieke sporter.En daarmee heb ik voor mezelf een makkelijke manier gevonden om toch "onder de mensen te komen".En tegelijk m'n hobbies te kunnen blijven doen,zonder dat het me al teveel energie kost.
Krijg ook wel 's plagende opmerkingen van anderen dat ik best een triest leven heb ,omdat ik vaak alleen (op pad) ben.Wat m.i wel meevalt,ik voel me er prima bij.Maar beaam dat dan breed lachend,hou wel van wat zelfspot ..
.....
.
Vicodin,mooi geschreven en veel van wat je vertelt is herkenbaar.Hoewel ikzelf met sommige zaken wel wat anders omga .Maar toen ik nog samenwoonde,zag mijn leven er exact zo uit.Mijn ex-vriendin was gelukkig ook introvert,dus dat gaf weinig problemen.Maar ik merk wel dat nu ik alleen woon,toch vaker initiatief neem voor sociale contacten.En geniet er dan ook wel van.Mits ze niet te lang en/of te intensief zijn.En drukke extraverte mensen mijd ik al zoveel mogelijk.
Kies bewust ook vaak voor doe-aktiviteiten,hoef ik niet veel te praten/luisteren.En ben gelukkig een regelmatige en fanatieke sporter.En daarmee heb ik voor mezelf een makkelijke manier gevonden om toch "onder de mensen te komen".En tegelijk m'n hobbies te kunnen blijven doen,zonder dat het me al teveel energie kost.
Krijg ook wel 's plagende opmerkingen van anderen dat ik best een triest leven heb ,omdat ik vaak alleen (op pad) ben.Wat m.i wel meevalt,ik voel me er prima bij.Maar beaam dat dan breed lachend,hou wel van wat zelfspot ..
Vraag blijft,why is the rum gone?
dinsdag 29 september 2015 om 22:28
dinsdag 29 september 2015 om 22:57
woensdag 30 september 2015 om 00:02
quote:Nighttripper schreef op 29 september 2015 @ 22:57:
Mick87,wel herkenbaar ja.Zelfs hier het gevoel dat ik alleen soms meer lijk te genieten van dingen.Gedeelde vreugd is dus hier geen dubbele,maar eerder halve vreugd ( gaat niet altijd op moet ik wel eerlijkheidshalve zeggen)
Idem hier.
Herkenbaar dus. Ik ben jaren terug met een vriendin op vakantie geweest maar tegenwoordig vind ik 1x per jaar een weekendje weg wel goed.
M'n echte vakantie vier ik dit jaar alleen, lekker rondreizen door Noorwegen. Ook ga ik weleens bewust alleen naar bepaalse voorstellingen / (klassieke) concerten omdat ik dat gewoon in m'n eentje wil opzuigen; ipv te moeten socializen.
Toch zijn er ook mensen met wie ik graag dingen onderneem en die et ook prima trekken als ik zeg dat ik even niet wil praten of het te druk in m'n hoofd is en dus me even terug trek. Mijn ene vriendin is zelf heel druk maar gaat als ze een middag / avond bij me is, vaak even wandelen, zelf, zij heeft dat ook echt nodig. Ik heb gewoon vrienden die ofwel op mij lijken ofwel niet snel opkijken van wat in sommige kringen als 'raar'/ ongepast wordt bestempeld. Wel zo relaxt dus.
Merk ook dat als je zelf ermee omgaat alsof het heel normaal is (wat het in feite voor mij ook is) mensen het veel gemakkelijker accepteren en er niet raar of moeilijk over doen.
Mick87,wel herkenbaar ja.Zelfs hier het gevoel dat ik alleen soms meer lijk te genieten van dingen.Gedeelde vreugd is dus hier geen dubbele,maar eerder halve vreugd ( gaat niet altijd op moet ik wel eerlijkheidshalve zeggen)
Idem hier.
Herkenbaar dus. Ik ben jaren terug met een vriendin op vakantie geweest maar tegenwoordig vind ik 1x per jaar een weekendje weg wel goed.
M'n echte vakantie vier ik dit jaar alleen, lekker rondreizen door Noorwegen. Ook ga ik weleens bewust alleen naar bepaalse voorstellingen / (klassieke) concerten omdat ik dat gewoon in m'n eentje wil opzuigen; ipv te moeten socializen.
Toch zijn er ook mensen met wie ik graag dingen onderneem en die et ook prima trekken als ik zeg dat ik even niet wil praten of het te druk in m'n hoofd is en dus me even terug trek. Mijn ene vriendin is zelf heel druk maar gaat als ze een middag / avond bij me is, vaak even wandelen, zelf, zij heeft dat ook echt nodig. Ik heb gewoon vrienden die ofwel op mij lijken ofwel niet snel opkijken van wat in sommige kringen als 'raar'/ ongepast wordt bestempeld. Wel zo relaxt dus.
Merk ook dat als je zelf ermee omgaat alsof het heel normaal is (wat het in feite voor mij ook is) mensen het veel gemakkelijker accepteren en er niet raar of moeilijk over doen.
woensdag 30 september 2015 om 15:46
quote:spell68 schreef op 24 september 2015 @ 15:43:
[...]
Ik ken het wel ja. Het is alleen niet dat ik niet geïnteresseerd ben, het is dat ik afzijdig ben. Als het onderwerp me niet boeit of ik heb er niets zinnigs over te zeggen dan houd ik liever mijn mond dicht. Dat wordt blijkbaar snel gezien als ongeïnteresseerd zijn.
Verder ben ik idd ook snel op mensen uitgekeken, eigenlijk alles wat voorspelbaar is.Precies dat heeft hij ook, en dat hij snel op dingen uitgekeken is.
[...]
Ik ken het wel ja. Het is alleen niet dat ik niet geïnteresseerd ben, het is dat ik afzijdig ben. Als het onderwerp me niet boeit of ik heb er niets zinnigs over te zeggen dan houd ik liever mijn mond dicht. Dat wordt blijkbaar snel gezien als ongeïnteresseerd zijn.
Verder ben ik idd ook snel op mensen uitgekeken, eigenlijk alles wat voorspelbaar is.Precies dat heeft hij ook, en dat hij snel op dingen uitgekeken is.
woensdag 30 september 2015 om 15:47
quote:Louise70 schreef op 26 september 2015 @ 16:18:
Vreselijk dat gewauwel om.niks. Soms heb ik de neiging om tegen iemand te zeggen, houd nu je kop eens dicht. Maar dat kan niet helaas. hahah zo is mijn vriend dus ook hij kan ook geen gesprek voeren dat nergens over gaat. zegt die standaard : die mensen snappen het leven niet.
Vreselijk dat gewauwel om.niks. Soms heb ik de neiging om tegen iemand te zeggen, houd nu je kop eens dicht. Maar dat kan niet helaas. hahah zo is mijn vriend dus ook hij kan ook geen gesprek voeren dat nergens over gaat. zegt die standaard : die mensen snappen het leven niet.
woensdag 30 september 2015 om 18:07
quote:nijntje021 schreef op 30 september 2015 @ 15:47:
[...]
hahah zo is mijn vriend dus ook hij kan ook geen gesprek voeren dat nergens over gaat. zegt die standaard : die mensen snappen het leven niet.Ik zou bijna zeggen dat het ook een ISTP'er is. Koetjes en kalfjes, de beste manier om me binnen 2 minuten van verveling weg te laten rennen.
[...]
hahah zo is mijn vriend dus ook hij kan ook geen gesprek voeren dat nergens over gaat. zegt die standaard : die mensen snappen het leven niet.Ik zou bijna zeggen dat het ook een ISTP'er is. Koetjes en kalfjes, de beste manier om me binnen 2 minuten van verveling weg te laten rennen.
woensdag 30 september 2015 om 20:02
quote:mick87 schreef op 29 september 2015 @ 22:28:
Ik ben.op dit moment met een vriendin op vakantie. En hoewel ik t prima naar mijn zin heb denk ik toch regelmatig: hoe zou t alleen zijn geweest? Toch anders. Niet per se leuker. Maar ik heb wel t idee dat ik alleen de dingen intenser beleef of zo. Dat heb ik met alles. Herkenbaar?
Ja. Alsof erover praten met iemand de beleving een stuk minder maakt.
Al zou ik niet alleen op vakantie willen, dat lijkt me toch wel saai. Mijn man is ook gesteld op tijd voor zichzelf, dus hij is een perfecte vakantiepartner voor me. Het komt geregeld voor dat hij bijvoorbeeld op de hotelkamer blijft lezen en dat ik dan in m'n eentje door de stad ga banjeren.
Ik ben.op dit moment met een vriendin op vakantie. En hoewel ik t prima naar mijn zin heb denk ik toch regelmatig: hoe zou t alleen zijn geweest? Toch anders. Niet per se leuker. Maar ik heb wel t idee dat ik alleen de dingen intenser beleef of zo. Dat heb ik met alles. Herkenbaar?
Ja. Alsof erover praten met iemand de beleving een stuk minder maakt.
Al zou ik niet alleen op vakantie willen, dat lijkt me toch wel saai. Mijn man is ook gesteld op tijd voor zichzelf, dus hij is een perfecte vakantiepartner voor me. Het komt geregeld voor dat hij bijvoorbeeld op de hotelkamer blijft lezen en dat ik dan in m'n eentje door de stad ga banjeren.
woensdag 30 september 2015 om 20:13
quote:stokst@@rtje schreef op 28 september 2015 @ 20:52:
Lotte: wat goed dat je eerlijk tegen je collega zei dat ze moest gaan. Ik zou ook helemaal gestoord worden van zo iemand en zeker na een lange dag.
Dank je!
Het bevalt me wel, gewoon wat eerlijker zijn over hoe ik dingen voel.
Vroeger durfde ik dat niet, en had ik zo ontzettend veel frustratie in me.
Continu het gevoel dat ik mezelf verloochende, wat ik in feite ook deed.
Dat doe ik nu niet meer. Ik probeer nu echt te kijken naar wat IK wil, in plaats van me te schikken naar wat een ander wil.
Het is soms nog moeilijk, maar uiteindelijk voelt het vrijwel altijd goed.
Lotte: wat goed dat je eerlijk tegen je collega zei dat ze moest gaan. Ik zou ook helemaal gestoord worden van zo iemand en zeker na een lange dag.
Dank je!
Het bevalt me wel, gewoon wat eerlijker zijn over hoe ik dingen voel.
Vroeger durfde ik dat niet, en had ik zo ontzettend veel frustratie in me.
Continu het gevoel dat ik mezelf verloochende, wat ik in feite ook deed.
Dat doe ik nu niet meer. Ik probeer nu echt te kijken naar wat IK wil, in plaats van me te schikken naar wat een ander wil.
Het is soms nog moeilijk, maar uiteindelijk voelt het vrijwel altijd goed.
You don't have to fit into the format
donderdag 1 oktober 2015 om 23:04
Herkennen meer mensen hier de ambivalentie van wel mensen om je heen willen hebben, maar niet goed met het gezelschap om kunnen gaan?
Ik heb geregeld het gevoel dat mensen dingen/gedragingen van me verwachten die ik ze niet kan geven. Ik waardeer mijn vrienden enorm, maar vraag me wel es af in hoeverre ze mij waarderen, of dat ze me "tolereren", zeg maar.
Ben slecht in interesse tonen (omdat veel me ook niet echt interesseert), praat ook niet lekker mee met dingen die heb bezig houden, tenzij het mij ook interesseert, ben geen ster in het doen van concessies, etc. Ben eigenlijk best wel een egoïst
Hoe zit dat bij jullie?
Ik heb geregeld het gevoel dat mensen dingen/gedragingen van me verwachten die ik ze niet kan geven. Ik waardeer mijn vrienden enorm, maar vraag me wel es af in hoeverre ze mij waarderen, of dat ze me "tolereren", zeg maar.
Ben slecht in interesse tonen (omdat veel me ook niet echt interesseert), praat ook niet lekker mee met dingen die heb bezig houden, tenzij het mij ook interesseert, ben geen ster in het doen van concessies, etc. Ben eigenlijk best wel een egoïst
Hoe zit dat bij jullie?
