Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind. Het effect ervan op volwassenen deel 2.
donderdag 16 juni 2016 om 20:42
Oorspronkelijk geschreven door Eleonora-1
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
“Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.”
vrijdag 4 november 2016 om 18:07
Lieve Kaitlyn, trots op je! Je hebt het gedaan, je hebt het doorstaan vandaag! Well done en je mag trots op je zelf zijn! Elk klein stapje betekent heling, hoe stom en ongeloofwaardig het ook klinkt (ik weet het), maar met elke stap zul je je gezonder en gelukkiger gaan voelen. En dat doe jij. Jij zet die stappen!
Wees trots op jezelf. Kun je vanavond even ontspannen?
Met tijdschrift op de bank? Morgen even iets lekkers halen op de markt om te koken? Of een taartje? Een kop thee met dikke sokken of een lange warme douche? Wat doe je graag?
Wees trots op jezelf. Kun je vanavond even ontspannen?
Met tijdschrift op de bank? Morgen even iets lekkers halen op de markt om te koken? Of een taartje? Een kop thee met dikke sokken of een lange warme douche? Wat doe je graag?
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
vrijdag 4 november 2016 om 19:27
vrijdag 4 november 2016 om 23:53
Een mooie hobby Kaitlyn! Wat maakte je zoal?
Mij kost het ook vaak teveel energie. Maar inderdaad: een salade is zo klaar en supergezond!
Probeer jezelf iets goeds te doen, hoe moeilijk ook. Je hebt vandaag jezelf in ieder geval goed verzorgd, door ondanks je angst en pijn naar de arts te gaan. Dan mag je ook lief voor jezelf zijn. Ook al lukt dit nu nog niet of lijkt dit enorme onzin (druppel op gloeiende plaat-idee) maar als je wilt probeer misschien die zin eens op te schrijven en op je badkamerspiegel te hangen: ik ben het waard om lief voor te zijn.
Hier een enorm hectische week. Heb alweer een gevoel dat iemand afhaakt, deze keer op een datingsite. Hoor dan niks meer terug en vlieg dan gelijk in overdrive: was mijn berichtje raar/onzeker misschien weer? Of zit ik te bazelen? Dan zie ik dat hij wel online was en het gelezen moet hebben en het gegeven dat ie dan niks terugstuurt rakelt gelijk dat gevoel op van: hij is afgeknapt.
Ik probeer nu anders te reageren door niks te sturen. Geen opmerking, vraag. Gewoon niets en afwacht tot hij me iets stuurt.
Valt niet mee, echt niet, ben heel angstig dan. Ook al ken ik die man dan niet eens. Maar ik ga gewoon oefenen met ander, kalmere reacties. Hoe ik me er ook bij voel (nu heel hoog ademend en echt erg bang voor afwijzing/dat hij afgeknapt is).
Er zijn patronen die dan 'getriggerd' worden, en het lijkt alsof ik daar dan best wel in verdwijn. Analyseer, twijfel aan mezelf etc. Ik wil kijken /oefenen met andere gedrag en mezelf ook proberen te steunen. Dit is gewoon supermoeilijk voor me en ga proberen mijn eigen raad aan jou, Kaitlyn, op te volgen.
Liefs voor jullie allemaal,
Mij kost het ook vaak teveel energie. Maar inderdaad: een salade is zo klaar en supergezond!
Probeer jezelf iets goeds te doen, hoe moeilijk ook. Je hebt vandaag jezelf in ieder geval goed verzorgd, door ondanks je angst en pijn naar de arts te gaan. Dan mag je ook lief voor jezelf zijn. Ook al lukt dit nu nog niet of lijkt dit enorme onzin (druppel op gloeiende plaat-idee) maar als je wilt probeer misschien die zin eens op te schrijven en op je badkamerspiegel te hangen: ik ben het waard om lief voor te zijn.
Hier een enorm hectische week. Heb alweer een gevoel dat iemand afhaakt, deze keer op een datingsite. Hoor dan niks meer terug en vlieg dan gelijk in overdrive: was mijn berichtje raar/onzeker misschien weer? Of zit ik te bazelen? Dan zie ik dat hij wel online was en het gelezen moet hebben en het gegeven dat ie dan niks terugstuurt rakelt gelijk dat gevoel op van: hij is afgeknapt.
Ik probeer nu anders te reageren door niks te sturen. Geen opmerking, vraag. Gewoon niets en afwacht tot hij me iets stuurt.
Valt niet mee, echt niet, ben heel angstig dan. Ook al ken ik die man dan niet eens. Maar ik ga gewoon oefenen met ander, kalmere reacties. Hoe ik me er ook bij voel (nu heel hoog ademend en echt erg bang voor afwijzing/dat hij afgeknapt is).
Er zijn patronen die dan 'getriggerd' worden, en het lijkt alsof ik daar dan best wel in verdwijn. Analyseer, twijfel aan mezelf etc. Ik wil kijken /oefenen met andere gedrag en mezelf ook proberen te steunen. Dit is gewoon supermoeilijk voor me en ga proberen mijn eigen raad aan jou, Kaitlyn, op te volgen.
Liefs voor jullie allemaal,
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zaterdag 5 november 2016 om 08:47
Lieve Kaitlyn, datzelfde gevoel heb ik ook mijn hele leven gehad. Niet gewenst zijn.
En ik vind het nog steeds heel moeilijk om daar niet in te vervallen.
Als ik even in het kort (want ik ga zo weg) zeg wat mij helpt: degenen die me dat gevoel gegeven hebben, weren uit mijn leven. Geen contact meer met familie. En wel omgaan met mensen die wel energie geven, positieve energie. Bewuste keuzes maken hierin. Ik ben geen kind meer, ik kan nu kiezen met wie ik wel of niet wil omgaan.
En ik vind het nog steeds heel moeilijk om daar niet in te vervallen.
Als ik even in het kort (want ik ga zo weg) zeg wat mij helpt: degenen die me dat gevoel gegeven hebben, weren uit mijn leven. Geen contact meer met familie. En wel omgaan met mensen die wel energie geven, positieve energie. Bewuste keuzes maken hierin. Ik ben geen kind meer, ik kan nu kiezen met wie ik wel of niet wil omgaan.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 6 november 2016 om 08:16
Lieve Smurf, ik hoop dat je weekend toch nog n beetje meevalt, voor zover dat kan in de situatie waarin je nu zit.
Jouw opmerking over dat je verdriet over een paar weken wel klaar moet zijn, heeft me getriggerd. Vannacht realiseerde ik me ineens dat dit is wat ik steeds doe bij mezelf: ik veroordeel mijn verdriet omdat ik ergens vind dat ik geen recht meer heb op dit verdriet. Mijn eigen verdriet 'verjaart' snel en dan moet ik weer door van mezelf. Dit is mijn manier, zowel met oud-verdriet (misbruik? daar ben ik nu wel lang genoeg verdrietig om geweest) als het verdriet van nu (dat is toch geen reden om thuis te blijven van mijn werk).
Terwijl ik dit voor anderen helemaal niet zo vind. Als ik jouw verhaal lees, voel ik je verdriet en begrijp ik helemaal dat dit over een paar weken niet over is. Ik vind het zelfs een belachelijk idee! Natuurlijk gaat het leven door, helpt het vaak niet om lang thuis te blijven of je af te zonderen. Maar dit betekent niet dat je er geen verdriet meer voelt, of het niet meer zou mogen voelen....
Dankzij jouw opmerking heb ik weer iets geleerd over mezelf, waarvoor dank. Ik gun het je dat het je lukt je verdriet toe te staan, ook straks en niet in te vullen voor anderen wat zij hiervan vinden.
Kaitlin, ik hoop dat jij 't dekentje ergens gevonden hebt. Je hebt het nodig.
En vooruit, voor iedereen omdat ik er mee aan het oefenen ben en jullie m verdienen natuurlijk
Jouw opmerking over dat je verdriet over een paar weken wel klaar moet zijn, heeft me getriggerd. Vannacht realiseerde ik me ineens dat dit is wat ik steeds doe bij mezelf: ik veroordeel mijn verdriet omdat ik ergens vind dat ik geen recht meer heb op dit verdriet. Mijn eigen verdriet 'verjaart' snel en dan moet ik weer door van mezelf. Dit is mijn manier, zowel met oud-verdriet (misbruik? daar ben ik nu wel lang genoeg verdrietig om geweest) als het verdriet van nu (dat is toch geen reden om thuis te blijven van mijn werk).
Terwijl ik dit voor anderen helemaal niet zo vind. Als ik jouw verhaal lees, voel ik je verdriet en begrijp ik helemaal dat dit over een paar weken niet over is. Ik vind het zelfs een belachelijk idee! Natuurlijk gaat het leven door, helpt het vaak niet om lang thuis te blijven of je af te zonderen. Maar dit betekent niet dat je er geen verdriet meer voelt, of het niet meer zou mogen voelen....
Dankzij jouw opmerking heb ik weer iets geleerd over mezelf, waarvoor dank. Ik gun het je dat het je lukt je verdriet toe te staan, ook straks en niet in te vullen voor anderen wat zij hiervan vinden.
Kaitlin, ik hoop dat jij 't dekentje ergens gevonden hebt. Je hebt het nodig.
En vooruit, voor iedereen omdat ik er mee aan het oefenen ben en jullie m verdienen natuurlijk
maandag 7 november 2016 om 23:48
Hoi,
Er moet me iets van het hart.
Ik vind het heel erg van mijzelf dat ik niet op jullie reageer, terwijl jullie voor mij altijd een woordje klaar hebben. Ondeling is het zelfs zo dat er pb's worden gestuurd.
Ik kan nooit de woorden vinden, dus ik hou mijn mond, omdat niemand er op zit te wachten op advies of een hart onder de riem.
Dus bij deze dan maar een knuffel
Er moet me iets van het hart.
Ik vind het heel erg van mijzelf dat ik niet op jullie reageer, terwijl jullie voor mij altijd een woordje klaar hebben. Ondeling is het zelfs zo dat er pb's worden gestuurd.
Ik kan nooit de woorden vinden, dus ik hou mijn mond, omdat niemand er op zit te wachten op advies of een hart onder de riem.
Dus bij deze dan maar een knuffel
maandag 7 november 2016 om 23:58
dinsdag 8 november 2016 om 06:55
@Kaitlyntodd ik vloog gisterenavond van de ene herbeleving in de andere en raakte steeds meer in paniek. Zo erg dat ik zelfs mijn psychologe gemaild heb en dat doe ik niet zo snel, want kom op het gaat heus wel weer over een het wordt vanzelf weer ochtend enz. Zien dat hier gepost was hielp, gewoon weten dat ik niet de enige ben die zo aan vechten is om door te gaan, dat maakte het iets minder eenzaam. En uiteindelijk is het nu weer ochtend en hoewel ik me nog steeds heel rot voel, we hebben toch die ochtend weer bereikt.
Hoe gaat het smurf? Herstel je een beetje? Hoe is het tussen jou en je vriend?
EV, kers, Hanke, hoe gaat het?
Hoe gaat het smurf? Herstel je een beetje? Hoe is het tussen jou en je vriend?
EV, kers, Hanke, hoe gaat het?
