Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind. Het effect ervan op volwassenen deel 2.
donderdag 16 juni 2016 om 20:42
Oorspronkelijk geschreven door Eleonora-1
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
“Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.”
dinsdag 22 november 2016 om 19:13
Ik heb een poging gedaan om van voor af aan alles te lezen, jullie verhalen, lukt niet echt. Heb totaal geen focus en sterf 7 doden op het moment. Mijn vriend komt zo, moet met hem praten... ben zo bang dat hij de relatie wil beeindigen, is al de hele week afstandig. En mijn 'voelsprieten' hebben al zo vaak gelijk gehad..... Maar misschien veroorzaak ik het allemaal zelf wel.
En ik ben niet de moeite waard om van te houden. Doe er niet toe, geen bestaansrecht enz.
Liep net even naar de AH voor wat spierpijnspul en het voelt alsof ik weggezogen word naar een andere tijd of zo.
En ik ben niet de moeite waard om van te houden. Doe er niet toe, geen bestaansrecht enz.
Liep net even naar de AH voor wat spierpijnspul en het voelt alsof ik weggezogen word naar een andere tijd of zo.
dinsdag 22 november 2016 om 22:20
dank je Sunemom
Zoals gezegd, zonder dit topic had ik geen klankbord....dit heel eigen proces ken overeenkomsten naast verschillen en die te kunnen delen met elkaar is echt rijkdom!
Hoe is het met jou?
Jana, herkenbaar, dat gevoel dat je beschrijft. Schrijf hier van je af, zodra jullie gesprek achter de rug is en als jij dit wilt!! We zijn hier.
Slaap lekker en voor iedereen die er 1 kan gebruiken een grote kop heerlijk warmende kruidenthee.
Van Kers
Zoals gezegd, zonder dit topic had ik geen klankbord....dit heel eigen proces ken overeenkomsten naast verschillen en die te kunnen delen met elkaar is echt rijkdom!
Hoe is het met jou?
Jana, herkenbaar, dat gevoel dat je beschrijft. Schrijf hier van je af, zodra jullie gesprek achter de rug is en als jij dit wilt!! We zijn hier.
Slaap lekker en voor iedereen die er 1 kan gebruiken een grote kop heerlijk warmende kruidenthee.
Van Kers
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
dinsdag 22 november 2016 om 22:23
Ik weet niet meer hoe te reageren op alle verhalen, vind het ook moeilijk, mijn concentratie is momenteel 0.0.
Hdb de laatse dagen veel pijn/last van mijn nek. Moet nog MRI scan ondergasn, maar dat is pas 5 dec. Ik weet wel slijtage aan recherkand van nek, met hersenen was alles oke, geen schade aangebracht. Maar waarom steeds die hoofdpijnen, misselijkheid en overgeven. Kan niet eens meer normaal eten, omdat het redelijk vlot in de wc ligt.
Ook hdb ik nog veel last van mijn gekneusde kaak, vooral als ik bv een appel eet, masr ook zo ineenx pijn scheuten of met koude wind.
Hdb de laatse dagen veel pijn/last van mijn nek. Moet nog MRI scan ondergasn, maar dat is pas 5 dec. Ik weet wel slijtage aan recherkand van nek, met hersenen was alles oke, geen schade aangebracht. Maar waarom steeds die hoofdpijnen, misselijkheid en overgeven. Kan niet eens meer normaal eten, omdat het redelijk vlot in de wc ligt.
Ook hdb ik nog veel last van mijn gekneusde kaak, vooral als ik bv een appel eet, masr ook zo ineenx pijn scheuten of met koude wind.
dinsdag 22 november 2016 om 22:35
Kaitlyn wat supernaar dat je lichamelijk zo naar bent, naast alle geestelijke en emotionele pijn die je moet dragen en doorstaan.....lieverd, ik vind je echt zo dapper hoe je dit alles aangaat.
Gelukkig heb je geen schade aan je hersenen, dat is zo goed nieuws. Ik voel me echt trots op je dat je de onderzoeken voor jezelf doet. Je werkt keihard aan je herstel, heb je dit wel in de gaten, lieve Kaitlyn? Probeer elk ziekenhuisbezoek, hoe angstig het ook steeds weer is, te zien als weer een stapje naar herstel......jezelf iets goeds doen.......dat te kunnen opbrengen kan heel erg zwaar zijn na alles dat je is overkomen. Ik weet dat je moeite hebt om trots te zijn op jezelf.
Mag ik het wel plaatsvervangend zijn?
Is er iets of iemand die af en toe een beetje voor je kan zorgen? Ik lees dat je alles zo alleen doet, naar het ziekenhuis enz, en dat gaat me door merg en been. Is er iemand die je kunt bellen, waar je je ook eens mag laten hangen en jezelf toe kan staan je een beetje door te laten verzorgen?
Op afstand in ieder geval die heerlijke kop thee of misschien liever een glas zelfgemaakte smoothie. Ben ik ook erg goed in.
Gelukkig heb je geen schade aan je hersenen, dat is zo goed nieuws. Ik voel me echt trots op je dat je de onderzoeken voor jezelf doet. Je werkt keihard aan je herstel, heb je dit wel in de gaten, lieve Kaitlyn? Probeer elk ziekenhuisbezoek, hoe angstig het ook steeds weer is, te zien als weer een stapje naar herstel......jezelf iets goeds doen.......dat te kunnen opbrengen kan heel erg zwaar zijn na alles dat je is overkomen. Ik weet dat je moeite hebt om trots te zijn op jezelf.
Mag ik het wel plaatsvervangend zijn?
Is er iets of iemand die af en toe een beetje voor je kan zorgen? Ik lees dat je alles zo alleen doet, naar het ziekenhuis enz, en dat gaat me door merg en been. Is er iemand die je kunt bellen, waar je je ook eens mag laten hangen en jezelf toe kan staan je een beetje door te laten verzorgen?
Op afstand in ieder geval die heerlijke kop thee of misschien liever een glas zelfgemaakte smoothie. Ben ik ook erg goed in.
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
dinsdag 22 november 2016 om 22:51
woensdag 23 november 2016 om 06:54
Lieve Sun, dikke voor jou, voor gisteren en ook voor vandaag.
Kers, ik kreeg kippenvel van je verhaal. Je beschrijft het zo mooi. Kun je dit je psych laten lezen, of is dit, juist nu met de vragen die je hebt, lastig?
Meiden, het lukt in mijn hoofd even niet om allemaal apart op jullie te reageren. Zorg goed voor jezelf, al is het maar een smoothie, een warm dekentje, of op z'n minst 1 chocoladepepernoot. Ik ga dit vandaag zelf ook proberen, het is hard nodig deze ochtend.
Kers, ik kreeg kippenvel van je verhaal. Je beschrijft het zo mooi. Kun je dit je psych laten lezen, of is dit, juist nu met de vragen die je hebt, lastig?
Meiden, het lukt in mijn hoofd even niet om allemaal apart op jullie te reageren. Zorg goed voor jezelf, al is het maar een smoothie, een warm dekentje, of op z'n minst 1 chocoladepepernoot. Ik ga dit vandaag zelf ook proberen, het is hard nodig deze ochtend.
woensdag 23 november 2016 om 09:40
Nog niet alles bijgelezen en ik krijg zo bezoek, maar ik wil even reageren op jouw opmerking Smurf: 'ik verdien het niet om moeder te worden'. Dat dacht ik zelf ook toen ik de eerste miskraam kreeg, voordat mijn dochter geboren werd. Hoe kan ik moeder zijn, met zelf zo'n ***moeder. Hoe moet ik dat doen, ik kan het niet, etc. Daarentegen dacht ik ook: het is pech, er is iets niet goed met het kindje, anders gebeurt dit niet, dat het misgaat. En ook dacht ik: dit kindje wilde even het aardse leven ervaren via mij, en is (om wat voor reden dan ook) weer teruggegaan. Dat was dan wel weer een spirituele gedachte. Een hele mengeling van gevoelens dus.. En daarna dochter geboren, miskraam, zoon geboren.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 23 november 2016 om 09:44
Wat mooi en liefdevol, de band met je vader, Kers. Doet me veel om dat zo te lezen. Dat was er zelfs bij ons thuis niet (geen enkele band of relatie..).
En ik zag enkele heel mooie hoopvolle regels over het meisje wat je toen was - ze is niet weg, ze is er nog.
En ik zag enkele heel mooie hoopvolle regels over het meisje wat je toen was - ze is niet weg, ze is er nog.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 23 november 2016 om 09:47
Heel veel sterkte voor iedereen.
Ik ben doodmoe, bijna niet geslapen. En zo dadelijk de netwerkvrouwen van de groep van afgelopen weken. Leuke sprankelende meiden, stuk jonger dan ik, en ze komen hier thuis bij mij. Ik heb ze zelf uitgenodigd. Maar eigenlijk zou ik nog in mijn bed willen liggen.. moet mezelf echt nu bij elkaar gaan rapen.
Ik ben doodmoe, bijna niet geslapen. En zo dadelijk de netwerkvrouwen van de groep van afgelopen weken. Leuke sprankelende meiden, stuk jonger dan ik, en ze komen hier thuis bij mij. Ik heb ze zelf uitgenodigd. Maar eigenlijk zou ik nog in mijn bed willen liggen.. moet mezelf echt nu bij elkaar gaan rapen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 23 november 2016 om 11:53
De band die je met je vader beschrijft Kers, ik hoop dat mijn kosten die zo met mij zullen voelen. Het is heel mooi als je dat gekend hebt!
Ik hoop dat je toch een fijne ochtend hebt EV! Het kost wel veel energie en ik kan enorm tegen dingen opzien, maar de afleiding en gewoon het in de maatschappij blijven staan helpen mij wel in mezelf op de been te houden.
Vanmorgen zo m'n psychologe af, ze is ziek. Heel naar voor d'r natuurlijk, maar ik baal er vreselijk van. Ik ben de hele week mee vastgehouden aan het idee dat het misschien na het gesprek vandaag iets minder zwaar zou worden en nu moet ik wachten tot maandag. En ik ben meteen heel bang dat ze dan toch door wil met de emdr en ik denk niet dat ik dat kan
Ik hoop dat je toch een fijne ochtend hebt EV! Het kost wel veel energie en ik kan enorm tegen dingen opzien, maar de afleiding en gewoon het in de maatschappij blijven staan helpen mij wel in mezelf op de been te houden.
Vanmorgen zo m'n psychologe af, ze is ziek. Heel naar voor d'r natuurlijk, maar ik baal er vreselijk van. Ik ben de hele week mee vastgehouden aan het idee dat het misschien na het gesprek vandaag iets minder zwaar zou worden en nu moet ik wachten tot maandag. En ik ben meteen heel bang dat ze dan toch door wil met de emdr en ik denk niet dat ik dat kan
woensdag 23 november 2016 om 12:28
Bedankt voor je reactie EV
Hoop dat je een mooie ochtend hebt en het je toch iets brengt
Sun, wat moeilijk dat je nu nog een paar dagen langer moet wachten. Heeft ze een vervanger of iets? Heb je kunnen aangeven dat je het nu wel hard nodig hebt? Of iemand anders waar je wat steun bij kunt voelen?
Andere berichten lees ik wel, maar het lukt me niet overal op te reageren, sorry daarvoor, maar lees jullie wel
Hoop dat je een mooie ochtend hebt en het je toch iets brengt
Sun, wat moeilijk dat je nu nog een paar dagen langer moet wachten. Heeft ze een vervanger of iets? Heb je kunnen aangeven dat je het nu wel hard nodig hebt? Of iemand anders waar je wat steun bij kunt voelen?
Andere berichten lees ik wel, maar het lukt me niet overal op te reageren, sorry daarvoor, maar lees jullie wel
woensdag 23 november 2016 om 12:29
Niet persoonlijk bedoeld, ik vind het herl erg voor Sunemom en Blauwe Smurf over het verlies van jullie kindjes. Het maakt mij erg verdrietig om dit te lezen. Ik weet niet hoe het is om een kindje te verliezen, hell ik weet niet eens hoe het is om wel een kindje te hebben. Het is mij niet gegund. Niet om jullie, maar ik trek mij terug uit dit topic.
Sterkte verder iedereen.
Maar ik kom voorlopig niet meer terug, omdat het mij zo een pijn doet, dat het mij nooit is gegund om een kindje te krijgen.
Nu wil ik niet zeggen dat jullie niet ovet mogen praten, tuurlijk wel. Maar ik ga weg, juist omdat het mij zo een pijn doet.
Praat er zoveel mogelijk over
Sterkte verder iedereen.
Maar ik kom voorlopig niet meer terug, omdat het mij zo een pijn doet, dat het mij nooit is gegund om een kindje te krijgen.
Nu wil ik niet zeggen dat jullie niet ovet mogen praten, tuurlijk wel. Maar ik ga weg, juist omdat het mij zo een pijn doet.
Praat er zoveel mogelijk over
woensdag 23 november 2016 om 13:27
Gedachtes over zelfdestructie herken ik. Vaak gaat het bij mij dan om situaties en emoties die zoveel van me vragen dat ik in de angst schiet en in de gedachte dat ik dit niet kan dragen.
"Ik kan dit niet" wordt "ik wil dit niet" (waar ik de escape dwangmatig gedrag - vaak eten of veel werken of gevoelloos handelen of obsessen over anderen inzet).
Als wegduwen niet lukt wordt het "ik wil weg". De laatste jaren ben een aantal keren in die modus een paar dagen in een hotel gaan zitten; een stad bekeken of fietstochten gemaakt, wat goed uitpakte omdat ik de support die ik heb daarin betrok.
Als dat "ik wil weg" niet lukt (vaak door een overspoeld worden van herbelevingen) pas dán komt het extreme zelfdestructieve naar boven. Omdat ik zo'n energie in het goed doorlopen van het riedeltje hierboven heb gestoken komt er een woede in me naar boven die mezelf stuk wil maken.
Maar zoals gezegd, ik ga vaker een fase eerder de hort op. Dat kost een paar centen maar ik houd mezelf heel en in leven. En kom met positieve reisverhalen...waardoor ik weer op een andere manier contact maak eenmaal thuis.
Maar...gedurende die reis pak ik ook de gedachte aan dat wat zich in mijn leven afspeelt niet te behappen zijn voor me. Au. Dat zijn zeker heel zware momenten. Ik stop met vechten en kies voor radicaal lief zijn voor mij en accepteren of op zijn minst tolereren wat er is. Daarin heb ik veel aan de support die ik heb.
Zien dat ik van het ene riedeltje in het andere ga, maakt dat ik niet meer zo schrik van bijv mijn suicidale gedachten. Kennelijk ervaar ik gern escape of relieve. Kan ik sneller zien wat en wie ik dan nodig heb. Het is dan nog steeds zwaar en k*t, maar de denkdrang van willen begrijpen waarom ik opeens dood wil ben ik hier wel door kwijt.
"Ik kan dit niet" wordt "ik wil dit niet" (waar ik de escape dwangmatig gedrag - vaak eten of veel werken of gevoelloos handelen of obsessen over anderen inzet).
Als wegduwen niet lukt wordt het "ik wil weg". De laatste jaren ben een aantal keren in die modus een paar dagen in een hotel gaan zitten; een stad bekeken of fietstochten gemaakt, wat goed uitpakte omdat ik de support die ik heb daarin betrok.
Als dat "ik wil weg" niet lukt (vaak door een overspoeld worden van herbelevingen) pas dán komt het extreme zelfdestructieve naar boven. Omdat ik zo'n energie in het goed doorlopen van het riedeltje hierboven heb gestoken komt er een woede in me naar boven die mezelf stuk wil maken.
Maar zoals gezegd, ik ga vaker een fase eerder de hort op. Dat kost een paar centen maar ik houd mezelf heel en in leven. En kom met positieve reisverhalen...waardoor ik weer op een andere manier contact maak eenmaal thuis.
Maar...gedurende die reis pak ik ook de gedachte aan dat wat zich in mijn leven afspeelt niet te behappen zijn voor me. Au. Dat zijn zeker heel zware momenten. Ik stop met vechten en kies voor radicaal lief zijn voor mij en accepteren of op zijn minst tolereren wat er is. Daarin heb ik veel aan de support die ik heb.
Zien dat ik van het ene riedeltje in het andere ga, maakt dat ik niet meer zo schrik van bijv mijn suicidale gedachten. Kennelijk ervaar ik gern escape of relieve. Kan ik sneller zien wat en wie ik dan nodig heb. Het is dan nog steeds zwaar en k*t, maar de denkdrang van willen begrijpen waarom ik opeens dood wil ben ik hier wel door kwijt.
woensdag 23 november 2016 om 14:20
Herkenbaar Hanke.. Knap hoe duidelijk jij het kunt verwoorden, hoe helder jij het maakt.
Wat mooi om te lezen over je reisverhalen, dat het je echt lukt om dan weg te gaan uit de situatie en het zo aan te pakken. Terwijl tijdens die reis die zware momenten denk ik wel heel heftig moeten zijn, maar je doorstaat ze wel!
Mooi om te lezen hoe het bij jou werkt, ergens steunt het mij enorm, dankjewel voor het delen.
Wat mooi om te lezen over je reisverhalen, dat het je echt lukt om dan weg te gaan uit de situatie en het zo aan te pakken. Terwijl tijdens die reis die zware momenten denk ik wel heel heftig moeten zijn, maar je doorstaat ze wel!
Mooi om te lezen hoe het bij jou werkt, ergens steunt het mij enorm, dankjewel voor het delen.
woensdag 23 november 2016 om 19:01
Het was een intense ochtend, ik heb mijn verhaal met ze gedeeld en dat terwijl ik ze nu voor het eerst in een privésituatie meemaak. Vooral het verhaal over mijn kinderen gaf ze tranen in de ogen, en dan ben ik verbaasd omdat ik er al zoveel over heb gepraat en dat ook grotendeels kan zonder ook maar iets te voelen (niet iets om trots op te zijn trouwens). Hierin voel ik dat ik zoveel verder ben dan jaren geleden; geen geheimen meer hebben is zo'n grote opluchting. Ik kan zelf kiezen wat, en hoeveel ik met iemand deel, of niet.
Maar wat mij verder echt dwarszit, ook tijdens deze ochtend, is dat ik niet bij mezelf kan blijven. Als iemand heel druk is, voel ik me zelf ook opgejaagd. Alsof ik mee resoneer met de ander en niet in mijn eigen ruimte/energie kan blijven. En dat merk ik in zowat elk contact. Ik heb geen idee hoe ik dit kan veranderen. Herkent iemand van jullie dit? Tips?
Maar wat mij verder echt dwarszit, ook tijdens deze ochtend, is dat ik niet bij mezelf kan blijven. Als iemand heel druk is, voel ik me zelf ook opgejaagd. Alsof ik mee resoneer met de ander en niet in mijn eigen ruimte/energie kan blijven. En dat merk ik in zowat elk contact. Ik heb geen idee hoe ik dit kan veranderen. Herkent iemand van jullie dit? Tips?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 23 november 2016 om 19:17
Mooi Elmervrouw, dat ze naar je verhaal luisterden en dat je het kon vertellen, heel dapper van je en echt heel mooi, ik hoop dat je er ook deels zo op terug kunt kijken
Voor mij voelt het topic nu onveilig en dat heeft niet met iemand persoonlijk te maken, maar alles met mezelf. Ik zal me dus wat meer op de achtergrond houden, maar lees jullie wel.
Voor mij voelt het topic nu onveilig en dat heeft niet met iemand persoonlijk te maken, maar alles met mezelf. Ik zal me dus wat meer op de achtergrond houden, maar lees jullie wel.
woensdag 23 november 2016 om 19:23
Vaak verloopt het idd in die stappen. Ik kan vaak niet uitstaan dat ik er zo'n moeite mee heb met wat zich aandient. Woest word ik er van, ik vind mezelf dan stom.
Ik werk samen met een sponsor (lotgenoot die wat verder is qua herstel dan ik) en één van de voorwaarden van die samenwerking is dat ik eerlijk deel wat ik voel. Zo vaak krijg ik op momenten dat ik mezelf in het nauw gedreven voel herkenning van haar en dat steunt enorm. Ze weet wie ik ben, wat ik kan en niet kan, wat me is aangedaan...en is er voor me. Die paar telefoontjes in de week (bepaal zelf of ik bel) en af en toe wat app contact maken dat ik het niet alleen hoef te doen. En dat wat ik leer geef ik weer door aan anderen.
Er voor een ander zijn, ze accepteren en liefde geven...en delen wat voor mij heeft gewerkt en wat ik herken in hun struggle.. Het is zo fijn om even niet met mij en mijn denken bezig te zijn maar echt te luisteren en focus op de ander te leggen.
Het stuk spiritualiteit dat aan bod komt geeft mij de mogelijkheid om meer met mijn eigen intuïtie te werken zodat ik meer achter mijn keuzes en gevoelens blijf staan. Ik hoef niet meer alles in twijfel te trekken in hoe ik heb gehandeld. Spiritualiteit icm eerlijkheid en samenwerken geeft me dat.
Ik werk samen met een sponsor (lotgenoot die wat verder is qua herstel dan ik) en één van de voorwaarden van die samenwerking is dat ik eerlijk deel wat ik voel. Zo vaak krijg ik op momenten dat ik mezelf in het nauw gedreven voel herkenning van haar en dat steunt enorm. Ze weet wie ik ben, wat ik kan en niet kan, wat me is aangedaan...en is er voor me. Die paar telefoontjes in de week (bepaal zelf of ik bel) en af en toe wat app contact maken dat ik het niet alleen hoef te doen. En dat wat ik leer geef ik weer door aan anderen.
Er voor een ander zijn, ze accepteren en liefde geven...en delen wat voor mij heeft gewerkt en wat ik herken in hun struggle.. Het is zo fijn om even niet met mij en mijn denken bezig te zijn maar echt te luisteren en focus op de ander te leggen.
Het stuk spiritualiteit dat aan bod komt geeft mij de mogelijkheid om meer met mijn eigen intuïtie te werken zodat ik meer achter mijn keuzes en gevoelens blijf staan. Ik hoef niet meer alles in twijfel te trekken in hoe ik heb gehandeld. Spiritualiteit icm eerlijkheid en samenwerken geeft me dat.
woensdag 23 november 2016 om 19:52
Vaak krijg ik van die support de vraag of het me voor dat moment lukt een beetje lief voor mezelf te zijn. Het fijne van die vraag is dat ik haar dan stom kan vinden en uitfoeteren in mijn hoofd (de woede is er dus wel maar verplaatst naar haar en wordt afgebakend door -niet slaafse!- gehoorzaamheid) maar ondertussen dan wel oefen in die liefdevolle zelfzorg. Ik hoef het dan mezelf niet te gunnen...het is meer een onderdeel van de samenwerking. Handig want ik kan het anders echt nog niet voor mezelf opbrengen...
woensdag 23 november 2016 om 20:15
Smurf, ik wil even reageren op jouw lieve reactie op het berichtje van Kaitlin. Super dat je begrijpt hoe het dat het voor Kaitlin lastig is. Maar.... je biedt vervolgens je excuses aan voor je berichtjes en gaat er rekening mee houden........ Do I need to say more, of snap je wat ik wil zeggen???? Zoals ik je ken (niet IRL dus misschien zit ik mis) is dit je thema: geen ruimte in mogen nemen, het goed willen doen voor de ander ten koste van jezelf.
Hoe lief je ook wilt zijn voor Kaitlin, hoe graag je ook wilt dat het haar goed gaat, dit is niet van jou! Jouw verhaal is van jou en hier mag je het delen. Het verdriet van Kaitlin is van haar en mag ze hier ook delen. Als ze dit niet doet, is dit haar goed recht, maar dat komt niet door jou of Sun, of.... Dit is haar keuze, die ze mag maken en die onder haar verantwoordelijkheid valt. Niet die van jou.
Dus schrijf, alsjeblieft, anytime, als je wilt schrijven over jouw verdriet en wat dit heeft veroorzaakt.
Lieve Kaitlin, ik hoop dat jij durft en wilt schrijven over je verdriet. Je bent van harte uitgenodigd, niet alleen door mij. We lezen je graag.
Alle andere verhalen heb ik gelezen, ik kan even niet op alles reageren, ook al is het wel belangrijk voor jullie. Het gaat even niet, mijn hoofd stroomt over van mezelf. Ik wens jullie heel veel kracht, speciaal voor Sun (en nee Sun, als je maandag bij de psych bent en je wilt geen EMDR, doe je dus GEEN EMDR!!!). Liefs!
Hoe lief je ook wilt zijn voor Kaitlin, hoe graag je ook wilt dat het haar goed gaat, dit is niet van jou! Jouw verhaal is van jou en hier mag je het delen. Het verdriet van Kaitlin is van haar en mag ze hier ook delen. Als ze dit niet doet, is dit haar goed recht, maar dat komt niet door jou of Sun, of.... Dit is haar keuze, die ze mag maken en die onder haar verantwoordelijkheid valt. Niet die van jou.
Dus schrijf, alsjeblieft, anytime, als je wilt schrijven over jouw verdriet en wat dit heeft veroorzaakt.
Lieve Kaitlin, ik hoop dat jij durft en wilt schrijven over je verdriet. Je bent van harte uitgenodigd, niet alleen door mij. We lezen je graag.
Alle andere verhalen heb ik gelezen, ik kan even niet op alles reageren, ook al is het wel belangrijk voor jullie. Het gaat even niet, mijn hoofd stroomt over van mezelf. Ik wens jullie heel veel kracht, speciaal voor Sun (en nee Sun, als je maandag bij de psych bent en je wilt geen EMDR, doe je dus GEEN EMDR!!!). Liefs!
woensdag 23 november 2016 om 20:33
lieve vrouwen, niemand 'hoeft' hier iets .
We kunnen reageren of schrijven wat we willen...wanneer we willen, of als het niet gaat ook even afstand nemen voor kortere of langere tijd.
Alles is goed :flower:! We zijn voor onszelf hier, en steunen elkaar puur allleen al door onze aanwezigheid, daar hoeft niets voor gedaan te worden of geschreven...'wij' zijn genoeg.
Niet vergeten ..........
We kunnen reageren of schrijven wat we willen...wanneer we willen, of als het niet gaat ook even afstand nemen voor kortere of langere tijd.
Alles is goed :flower:! We zijn voor onszelf hier, en steunen elkaar puur allleen al door onze aanwezigheid, daar hoeft niets voor gedaan te worden of geschreven...'wij' zijn genoeg.
Niet vergeten ..........
anoniem_70169 wijzigde dit bericht op 23-11-2016 22:01
Reden: schreef per abuis AFwezigheid :S
Reden: schreef per abuis AFwezigheid :S
% gewijzigd
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
donderdag 24 november 2016 om 15:41
Gesprek met vriend ging goed, maar gaf maar kort geruststelling.
Vandaag 1,5 uur mijn levensverhaal verteld bij therapeut. Ik doe dat zonder emotie, maar ben daarna altijd van slag. Het is zoveel.
Ik voel me een vreemde in mijn eigen leven. Iemand met vele verhalen en vele gezichten. Herkennen jullie dat?
Vandaag 1,5 uur mijn levensverhaal verteld bij therapeut. Ik doe dat zonder emotie, maar ben daarna altijd van slag. Het is zoveel.
Ik voel me een vreemde in mijn eigen leven. Iemand met vele verhalen en vele gezichten. Herkennen jullie dat?
