Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind. Het effect ervan op volwassenen deel 2.
donderdag 16 juni 2016 om 20:42
Oorspronkelijk geschreven door Eleonora-1
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
“Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.”
maandag 4 juli 2016 om 12:27
Werd vanochtend gebeld. Spver komt niet, ze is ziek. Wanneer dan afspraak, geen idee. Weet niet wanneer ze beter is. Geen vervangster. Dus hoe op te lossen want deze maand is psychiater op vakantie.
Gaat lekker zo.
Ps, spver kan er natuurlijk niks aan doen dat ze ziek is, van psychiater weet ik dat vakantie heeft. In augustus weer agspraak
Gaat lekker zo.
Ps, spver kan er natuurlijk niks aan doen dat ze ziek is, van psychiater weet ik dat vakantie heeft. In augustus weer agspraak
anoniem_286479 wijzigde dit bericht op 04-07-2016 12:28
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
maandag 4 juli 2016 om 18:39
Lieve Kaitlyn, meis, je zit er echt enorm doorheen: nu ook nog de spv'er ziek.
T lijkt me zo'n eenzaam gevoel KUNNEN oproepen, alsof er niemand voor je is/kan/wil zijn.
Weet dat je je plekje gaat vinden IRL, en ondertussen zijn wij er.
Wat heb je nu nodig? Wat zou je goed doen?
T lijkt me zo'n eenzaam gevoel KUNNEN oproepen, alsof er niemand voor je is/kan/wil zijn.
Weet dat je je plekje gaat vinden IRL, en ondertussen zijn wij er.
Wat heb je nu nodig? Wat zou je goed doen?
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
dinsdag 5 juli 2016 om 12:39
Onderstaande schreef ik net in een mail naar spver, ze is weer beter en hebben voor volgende wek een huisbezoek staan
Ik had haar gemaild waarom ik afzag van de afspraak, hieronder mijn reactie op haar mail, die ik niet toe voeg
Kan misschien een trigger bevatten
Waarom ik dit zei is het volgende: ik ben bang om jou bij mij thuis uit te nodigen, ik ben bang om naar buiten te gaan, bang om naar gesprek te komen. Ben doodsbang voor alles
Ben de hele dag angstig.
Doodsbang om weer een overdosis te nemen, bang om me een hyper te zuipen.bang om te gaan slapen 'snachts, bang voor de volgende ochtend, bang voor de nachtmerries en herbeleving. En heel eerlijk gezegt ben ik bang voor mezelf
Wanneer stopt het nu eindelijk eens een keer?
Ik had haar gemaild waarom ik afzag van de afspraak, hieronder mijn reactie op haar mail, die ik niet toe voeg
Kan misschien een trigger bevatten
Waarom ik dit zei is het volgende: ik ben bang om jou bij mij thuis uit te nodigen, ik ben bang om naar buiten te gaan, bang om naar gesprek te komen. Ben doodsbang voor alles
Ben de hele dag angstig.
Doodsbang om weer een overdosis te nemen, bang om me een hyper te zuipen.bang om te gaan slapen 'snachts, bang voor de volgende ochtend, bang voor de nachtmerries en herbeleving. En heel eerlijk gezegt ben ik bang voor mezelf
Wanneer stopt het nu eindelijk eens een keer?
vrijdag 8 juli 2016 om 08:32
Bevat triggers!
Hoi allemaal,
Wat veel verschrikkelijke verhalen en gevoelens lees ik hier. Maar ik lees vooral veel herkenbare verhalen. Ik ben nieuw Op forum, zou graag inhoudelijk ingaan op al jullie posts maar het is eventjes te veel om op te reageren dus maar even een zogenoemde ego-podt. Ik ben als kind misbruikt en getreiterd door mn buurjongen. Ik heb dit zo erg lang verdrongen uit mn geheugen en altijd een masker voor gehouden. Ik was het zonnetje in huis, de grappenmaker, de stoerste en de sterkste. Nu ben ik volwassen, heb een vriend en samen 2 kinderen en wat begin ik me toch een partij vast te lopen. Zo een 8 jaar geleden heeft een bepaalde situatie de herinneringen weer naar boven gebracht en toen heb ik weer een poging gedaan om het te verdringen maar dat is uiteindelijk nooit meer gelukt. Maar ik heb er toen ook geen serieuze aandacht aan besteed. Ik wou het niet, het was te heftig. Jammer genoeg heb ik de afgelopen 4 jaar last van herbelevingen. Ik ben vaak woest, echt kwaad en gekwetst, ik leef continu met stemmen in mn hoofd die zeggen dat ik, dom stom vies lelijk en niets waard ben. Ik heb steeds meer op dagelijkse badis momenten dat ik mn lichaam precies hetzelfde voel als toen ik kind was. Ik voel dan letterlijk het slijm van zijn tong in mijn mond. Op dat moment ben ik dat boze ellendig voelende onbegrepen meisje en ik handel en reageer dan ook zo alsof ik weer in die tijd leef. Ik heb zo te doen met mn vriend die mij echt probeert te begrijpen en mij steunt. Ik ben dan echt een draak en projecteer al mn negatieve gevoelens op hem. Het klinkt misschien gek maar soms zie ik het gezicht van de dader voor me als een soort hologram ofzo. Het k*tte is dat ik me op dat moment totaal niet bewust ben van de herbeleving en vind dat ik totaal in mn recht sta. Ondertussen krijgt hij het allemaal over zich heen. Sorry voor dit trigger opwekkende verhaal, ik wou het gewoon graag even kwijt. Pffff... ik stop even. Bedankt voor het lezen, hoef geen reactie maar magwel.
Iedereen sowieso veel sterkte.
Hoi allemaal,
Wat veel verschrikkelijke verhalen en gevoelens lees ik hier. Maar ik lees vooral veel herkenbare verhalen. Ik ben nieuw Op forum, zou graag inhoudelijk ingaan op al jullie posts maar het is eventjes te veel om op te reageren dus maar even een zogenoemde ego-podt. Ik ben als kind misbruikt en getreiterd door mn buurjongen. Ik heb dit zo erg lang verdrongen uit mn geheugen en altijd een masker voor gehouden. Ik was het zonnetje in huis, de grappenmaker, de stoerste en de sterkste. Nu ben ik volwassen, heb een vriend en samen 2 kinderen en wat begin ik me toch een partij vast te lopen. Zo een 8 jaar geleden heeft een bepaalde situatie de herinneringen weer naar boven gebracht en toen heb ik weer een poging gedaan om het te verdringen maar dat is uiteindelijk nooit meer gelukt. Maar ik heb er toen ook geen serieuze aandacht aan besteed. Ik wou het niet, het was te heftig. Jammer genoeg heb ik de afgelopen 4 jaar last van herbelevingen. Ik ben vaak woest, echt kwaad en gekwetst, ik leef continu met stemmen in mn hoofd die zeggen dat ik, dom stom vies lelijk en niets waard ben. Ik heb steeds meer op dagelijkse badis momenten dat ik mn lichaam precies hetzelfde voel als toen ik kind was. Ik voel dan letterlijk het slijm van zijn tong in mijn mond. Op dat moment ben ik dat boze ellendig voelende onbegrepen meisje en ik handel en reageer dan ook zo alsof ik weer in die tijd leef. Ik heb zo te doen met mn vriend die mij echt probeert te begrijpen en mij steunt. Ik ben dan echt een draak en projecteer al mn negatieve gevoelens op hem. Het klinkt misschien gek maar soms zie ik het gezicht van de dader voor me als een soort hologram ofzo. Het k*tte is dat ik me op dat moment totaal niet bewust ben van de herbeleving en vind dat ik totaal in mn recht sta. Ondertussen krijgt hij het allemaal over zich heen. Sorry voor dit trigger opwekkende verhaal, ik wou het gewoon graag even kwijt. Pffff... ik stop even. Bedankt voor het lezen, hoef geen reactie maar magwel.
Iedereen sowieso veel sterkte.
vrijdag 8 juli 2016 om 09:35
IkMij wat knap dat je het zo durft te vertellen. Soms weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen, het is zo herkenbaar weer..
Ik heb over 1,5 uur mijn intake voor de jongvolwassenen groep. Ik werd vannochtend wakker en stond op en dacht, ok nu is het tijd om echt wakker te worden uit deze stomme belachelijke gestoorde droom.
Ik heb over 1,5 uur mijn intake voor de jongvolwassenen groep. Ik werd vannochtend wakker en stond op en dacht, ok nu is het tijd om echt wakker te worden uit deze stomme belachelijke gestoorde droom.
vrijdag 8 juli 2016 om 11:35
vrijdag 8 juli 2016 om 12:51
Kaitlyn, wat ontzettend knap van je! En helemaal niet gek dat je dat eng vind.
Ik ga in een hoekje zitten en kom er niet meer uit. Wat er uit mijn laatste gesprek bij de ggz was gekomen was (ik denk alweer 6 weken geleden? Ik ben de tel kwijt.):
-individuele therapie
-groepstherapie in de jongvolwassenen groep.
-een soort fysiotherapie was me uitgelegd waardoor ik zou kunnen ontdekken of het fibromyalgie is, of toch echt vooral psychisch.
-sociaal maatschappelijke begeleiding
Ik had hier echt mijn hoop aan opgehangen maar nu komt de realiteit:
-individuele therapie. Zet daar maar een streep doorheen. 5 sessies om je klaar te maken voor een groep vind ik geen individuele therapie. Er zijn heel veel dingen die ik in een groep wil bespreken en waarmee ik denk dat ik er iets van kan leren. Maar niet wat ik hier deel. En daar zijn ze van op de hoogte bij de GGZ. Ik heb iedere keer aangegeven ik wil best groepstherapie maar ik wil daarnaast goede individuele begeleiding en ik heb heel bewust aangekaart dat ik dit van hier een plek moet gaan geven/mee om moet leren gaan.
-de groepstherapie ALS ik er terecht kan, kan ik sowieso niet voor september terecht. Maar of ik uberhaupt "pas" daar krijg ik nog een telefoontje. Wat denken ze dat ik ga doen als ik niet "pas". Hoe de fack denken ze zo iemand die al 5 maanden thuis zit te wachten zo naar huis te laten gaan.
-die fysiotherapie is "spel & sport" in een groep..
-de maatschappelijke begeleiding is in een groep.
Dus ik zit nu al sinds maart te wachten, en nog geen uitzicht op fatsoenlijke gesprekken en er worden gewoon weer wat maanden bijgeplakt.
Ik heb afgelopen periode volgehouden door me aan deze afspraak vast te houden. Het licht is uit.
Ik ga in een hoekje zitten en kom er niet meer uit. Wat er uit mijn laatste gesprek bij de ggz was gekomen was (ik denk alweer 6 weken geleden? Ik ben de tel kwijt.):
-individuele therapie
-groepstherapie in de jongvolwassenen groep.
-een soort fysiotherapie was me uitgelegd waardoor ik zou kunnen ontdekken of het fibromyalgie is, of toch echt vooral psychisch.
-sociaal maatschappelijke begeleiding
Ik had hier echt mijn hoop aan opgehangen maar nu komt de realiteit:
-individuele therapie. Zet daar maar een streep doorheen. 5 sessies om je klaar te maken voor een groep vind ik geen individuele therapie. Er zijn heel veel dingen die ik in een groep wil bespreken en waarmee ik denk dat ik er iets van kan leren. Maar niet wat ik hier deel. En daar zijn ze van op de hoogte bij de GGZ. Ik heb iedere keer aangegeven ik wil best groepstherapie maar ik wil daarnaast goede individuele begeleiding en ik heb heel bewust aangekaart dat ik dit van hier een plek moet gaan geven/mee om moet leren gaan.
-de groepstherapie ALS ik er terecht kan, kan ik sowieso niet voor september terecht. Maar of ik uberhaupt "pas" daar krijg ik nog een telefoontje. Wat denken ze dat ik ga doen als ik niet "pas". Hoe de fack denken ze zo iemand die al 5 maanden thuis zit te wachten zo naar huis te laten gaan.
-die fysiotherapie is "spel & sport" in een groep..
-de maatschappelijke begeleiding is in een groep.
Dus ik zit nu al sinds maart te wachten, en nog geen uitzicht op fatsoenlijke gesprekken en er worden gewoon weer wat maanden bijgeplakt.
Ik heb afgelopen periode volgehouden door me aan deze afspraak vast te houden. Het licht is uit.
vrijdag 8 juli 2016 om 12:58
Dat snap ik YL. Ben beetje sprakeloos ervan. Herken dit. Gelukkig al weer secennia geleden maar wat vond ik het zwaar om met dit gedoe om te gaan.
Ik kreeg altijd het gevoel dat ik meer vroeg dan zij wilden bieden en dat dat conflict mijn schuld was. Omdat ik gek/onverantwoordelijk/onvolwassen of karaktergestoord zou zijn. Héél frustrerend.
Ik kreeg altijd het gevoel dat ik meer vroeg dan zij wilden bieden en dat dat conflict mijn schuld was. Omdat ik gek/onverantwoordelijk/onvolwassen of karaktergestoord zou zijn. Héél frustrerend.
vrijdag 8 juli 2016 om 16:09
Nou ik ben gebeld hoor. Het antwoord van mijn contactpersoon was dat ze dacht dat dat individuele therapie bij het traject hoorde waar ze me naar had doorverwezen. En voor verdere vragen moesten we naar de man van vannochtend bellen. Nu had die beste man me verteld dat ik als ik nog vragen/bedenkingen etc. ik mijn contactpersoon maar moest bellen.
Nou ze wijzen dus weer lekker na elkaar.
Mijn vriend maar naar die persoon gebeld van vannochtend, die zei dat dat toch echt geen onderdeel was en dat we daarvoor bij de contactpersoon moesten zijn. Uitgelegd dat die ons juist weer naar hem stuurde..
Nou ze gaan in het team overleggen hoor. Ergens volgende week hoor ik meer.
Bij ieder gesprek heb ik aangegeven overal aan mee te willen werken, de meerwaarde van groepstherapie zie, maar daarnaast ook echt individuele begeleiding nodig had.
Nou shoot me.
Nou ze wijzen dus weer lekker na elkaar.
Mijn vriend maar naar die persoon gebeld van vannochtend, die zei dat dat toch echt geen onderdeel was en dat we daarvoor bij de contactpersoon moesten zijn. Uitgelegd dat die ons juist weer naar hem stuurde..
Nou ze gaan in het team overleggen hoor. Ergens volgende week hoor ik meer.
Bij ieder gesprek heb ik aangegeven overal aan mee te willen werken, de meerwaarde van groepstherapie zie, maar daarnaast ook echt individuele begeleiding nodig had.
Nou shoot me.
vrijdag 8 juli 2016 om 16:18
Ben ik gek als ik ze een dikke middelvinger geef bij het GGZ, ookal is dat volgens mijn huisarts mijn enige goede optie, overstap van huisarts, een hele duidelijke zakelijke concrete brief schrijf. Dit heb ik nodig, en dan al die dingen van de GGZ gewoon zelf invul?
Ik zou via de huisarts bij een andere psychologenpraktijk proberen te kunnen komen. Meer in traumaverwerking gaan zoeken, dan de afdeling persoonlijkheidsstoornissen, ik zou zelf een fysiotherapeut op kunnen zoeken die gespecialiseerd is in psyche/fysiek, daar schijn je ook speciale voor te hebben. Ik heb nog vergoeding voor een behandeling of 30 dit jaar. Een maatschappelijk werker voor m'n praktische problemen, en vrijwilligerswerk voor m'n sociale contacten en ze zoeken het maar uit bij die belachelijke organisatie die zelf hun wachttijden niet eens in kaart kunnen brengen.
Tenzij ik toch een persoonlijkheidsstoornis heb, dan loopt dat allemaal in de soep natuurlijk. Maar ik was daar al naar doorverwezen voor mijn herinneringen terug kwamen, al kwam ik daar dan wel weer later pas achter..
Ik zou via de huisarts bij een andere psychologenpraktijk proberen te kunnen komen. Meer in traumaverwerking gaan zoeken, dan de afdeling persoonlijkheidsstoornissen, ik zou zelf een fysiotherapeut op kunnen zoeken die gespecialiseerd is in psyche/fysiek, daar schijn je ook speciale voor te hebben. Ik heb nog vergoeding voor een behandeling of 30 dit jaar. Een maatschappelijk werker voor m'n praktische problemen, en vrijwilligerswerk voor m'n sociale contacten en ze zoeken het maar uit bij die belachelijke organisatie die zelf hun wachttijden niet eens in kaart kunnen brengen.
Tenzij ik toch een persoonlijkheidsstoornis heb, dan loopt dat allemaal in de soep natuurlijk. Maar ik was daar al naar doorverwezen voor mijn herinneringen terug kwamen, al kwam ik daar dan wel weer later pas achter..
vrijdag 8 juli 2016 om 16:38
vrijdag 8 juli 2016 om 20:23
Elmervrouw, ik heb hier nog nooit iets mee gedaan qua verweking. Ik heb onlangs voor het eerst een brief geschreven voor mn vriend en voor mezelf ook een beetje. Gewoon om het te uiten en van me af te schrijven. Het is nog niet af Maar ik heb het idee dat het een brief zonder eind wordt. Daarom kan ik er hier wel Redelijk over schrijven Yellowlemon.
Ik leef heel erg met het idee dat ik mijn hele leven gedoemd ben mij zo te voelen en te leven.
Ik bewonder jullie dat je hulp heb gezocht en naar therapie gaat. Ik durf de stap nog niet goed te maken. Ben bang dat ik niet wordt geloofd ofzo of dat het gebagatelliseerd wordt. Bang voor afwijzing.
Ik leef heel erg met het idee dat ik mijn hele leven gedoemd ben mij zo te voelen en te leven.
Ik bewonder jullie dat je hulp heb gezocht en naar therapie gaat. Ik durf de stap nog niet goed te maken. Ben bang dat ik niet wordt geloofd ofzo of dat het gebagatelliseerd wordt. Bang voor afwijzing.
