Psyche
alle pijlers
Niet weten waar ik moet beginnen met leven opbouwen
dinsdag 5 december 2017 om 09:36
Ik heb heel wat tegenslagen gehad. Ik ben mijn werk kwijtgeraakt en mijn huis. Mijn leven is nogal ingestort, gecrasht of wat voor synoniemen je er ook voor wilt bedenken. Het resultaat: ik zit als 27-jarige weer thuis bij mijn ouders. Zonder eigen woonruimte. Ik kom net terug van een mislukt buitenlandavontuur, ik dacht twee banen wel even aan te kunnen, maar dat was een beetje te ambitieus in combinatie met flinke psychische problemen (eetstoornis en hevige stemmingswisselingen) En precies waar ik bang voor was is gebeurd, ik kon het niet meer aan.
Het enige lichtpuntje is dat ik werk heb: mijn contract is verlengd en vanaf januari ga ik veertig uur per week werken. Tegelijk roept dat veel angst en onzekerheid op. Kan het wel aan, kan ik het wel waarmaken of steven ik weer af op een mislukking? Ik heb geen eigen woonruimte en zou niet weten waar ik moet beginnen met zoeken. Alleen wonen gaat mij heel slecht af, ik voel me eenzaam en kwijn weg. Tot voor kort had ik een druk sociaal leven, maar dat ligt nu op een heel laag pitje. Mensen verliezen hun geduld met mij, omdat ik mijn leven maar niet op de rit krijg. En ik ook met mezelf. Ik weet niet meer waar ik moet beginnen. Met vriendschappen opbouwen, met woonruimte zoeken of met goede hulpverlening? En waar dan? Ik denk zelf dat het allemaal begint met een goede woonplek, van daaruit kan ik ook beginnen met vriendschappen e.d. Iedereen geeft mij ook tegengestelde adviezen. Mijn ouders zeggen steeds tegen mij dat ik het niet kan, op mezelf wonen. Terwijl ik al vijf jaar op kamers heb gewoond. Ja oké, ik maakt er een chaos van, maar ik heb het wel gered. Wat kan ik het beste doen, in deze situatie? Waar moet ik beginnen om mijn leven op te bouwen?
De angst verlamt mij. Ik heb al zo veel teleurstellingen gehad, dat ik haast nergens aan durf te beginnen
Het enige lichtpuntje is dat ik werk heb: mijn contract is verlengd en vanaf januari ga ik veertig uur per week werken. Tegelijk roept dat veel angst en onzekerheid op. Kan het wel aan, kan ik het wel waarmaken of steven ik weer af op een mislukking? Ik heb geen eigen woonruimte en zou niet weten waar ik moet beginnen met zoeken. Alleen wonen gaat mij heel slecht af, ik voel me eenzaam en kwijn weg. Tot voor kort had ik een druk sociaal leven, maar dat ligt nu op een heel laag pitje. Mensen verliezen hun geduld met mij, omdat ik mijn leven maar niet op de rit krijg. En ik ook met mezelf. Ik weet niet meer waar ik moet beginnen. Met vriendschappen opbouwen, met woonruimte zoeken of met goede hulpverlening? En waar dan? Ik denk zelf dat het allemaal begint met een goede woonplek, van daaruit kan ik ook beginnen met vriendschappen e.d. Iedereen geeft mij ook tegengestelde adviezen. Mijn ouders zeggen steeds tegen mij dat ik het niet kan, op mezelf wonen. Terwijl ik al vijf jaar op kamers heb gewoond. Ja oké, ik maakt er een chaos van, maar ik heb het wel gered. Wat kan ik het beste doen, in deze situatie? Waar moet ik beginnen om mijn leven op te bouwen?
De angst verlamt mij. Ik heb al zo veel teleurstellingen gehad, dat ik haast nergens aan durf te beginnen
dinsdag 12 december 2017 om 19:42
.rebecca_90 schreef: ↑12-12-2017 13:27Waarom zou ik eigenlijk niet gewoon gesprekken met een psycholoog kunnen krijgen? Mijn moeder vroeg dat aan mij - zij heeft sinds kort gesprekken bij een vrijgevestigde psycholoog- en ik moest haar het antwoord schuldig blijven. Lijkt me wel fijn, je zit dan niet meer in een 'hokje' zoals persoonlijkheid of eetstoornis, maar kunt over allerlei thema's praten en kijken naar patronen uit het verleden en hoe die vandaag de dag nog invloed hebben.
Je zit wel in dat hokje als je het vergoed wil hebben. Geen hokje = geen vergoeding. Ook bij een vrijgevestigde therapeut.
En zowel bij de GGZ als bij een vrijgevestigde therapeut gaat de therapie meestal niet specifiek over dat 'hokje' dat gestuurd wordt naar de zorgverzekeraar, maar wordt er met je gekeken naar waar je tegenaan loopt, wat je anders wil en hoe je dat kan realiseren.
Waar je alleen op moet letten als je de therapie wel vergoed wil krijgen is dat de betreffende therapeut een contract heeft met jouw zorgverzekeraar. Maar nu is ook het moment om te wisselen van zorgverzekeraar als je per se bij een bepaalde therapeut wil, na januari kan het voor dat jaar niet meer. En ik zou ook inderdaad voor een psychotherapeut gaan als het even kan i.p.v. een psycholoog.
En ik denk dat gesprekken met een verpleegkundige voor jou zeker niet voldoende zijn. Lijkt me weinig zinvol inderdaad.
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 12-12-2017 19:46
21.64% gewijzigd
dinsdag 12 december 2017 om 19:43
Klopt KeaAlpineKeaAlpine schreef: ↑12-12-2017 19:36.
Nog één keer:
Het. Gaat. Niet. Over. Schuld.
Dat maak JIJ er juist van omdat JIJ de berichten hier leest vanuit de patronen die jij aangeleerd hebt in je leven. Je plakt er een toon én betekenis op die er niet is. Dát is ook precies wat je gaat leren in de schematherapie.
Vanuit dat kader zou ik wellicht beter modus ipv waarheid kunnen schrijven.
dinsdag 12 december 2017 om 21:59
Ik lees al eventjes mee in dit topic en ik heb het idee dat ik wel een plek ken waar je passende behandeling kan krijgen. Je moet alleen niet afschrikken door het stempeltje 'persoonlijkheidsstoornis'. Mijn ervaring is dat het tijdens de behandeling helemaal niet zo over de stoornis gaat, maar meer over de dingen waar je tegenaan loopt, patronen waar je in vast bent komen te zitten, hoe deze ontstaan zijn, wat dit voor invloed heeft op jezelf en anderen en hoe je dit kan veranderen. Het gaat om een intensieve behandeling en er kan ook ruimte zijn om het over eetstoornissen etc. te hebben. Én ze hebben korte wachtlijsten.
https://www.ggzcentraal.nl/waar-vindt-u ... toornissen
Mocht je vragen erover hebben stuur mij dan gerust een berichtje.
https://www.ggzcentraal.nl/waar-vindt-u ... toornissen
Mocht je vragen erover hebben stuur mij dan gerust een berichtje.
woensdag 13 december 2017 om 08:29
Rebecca, wat mij opvalt is dat je steeds je hoop vestigt op iets anders, en die therapie dan ook helemaal ophemelt. Je door jou zo gekoesterde 'kritische kant' komt pas naar voren als er iets gezegd wordt wat jij niet wil horen. Of als er iets mis gaat. Daarvoor ben jij niet kritisch op een therapie of behandeling.
woensdag 13 december 2017 om 09:07
Hypothese: hiermee kan je wegblijven bij de kern van je probleem en hoef je ook de pijn, verdriet, angst, boosheid en weerstand niet aan te raken die met het werken daaraan komt. Je kan door blijven gaan in hetzelfde (onplezierige) cirkeltje. Daar word je uiteraard niet blij van, maar je hoeft dan ook niet door de pijn en moeilijkheid van verandering heen. Je stopt op het moment dat het te dicht in de buurt komt. En het komt heel goed uit als het dan onvermijdelijk aan iets ligt wat buiten jezelf valt.blueeyes*3 schreef: ↑13-12-2017 08:29Rebecca, wat mij opvalt is dat je steeds je hoop vestigt op iets anders, en die therapie dan ook helemaal ophemelt. Je door jou zo gekoesterde 'kritische kant' komt pas naar voren als er iets gezegd wordt wat jij niet wil horen. Of als er iets mis gaat. Daarvoor ben jij niet kritisch op een therapie of behandeling.
woensdag 13 december 2017 om 09:35
rebecca_90 schreef: ↑12-12-2017 18:27Vanmiddag nog even kort gesproken met de verpleegkundige vanuit het crisisteam die mij de afgelopen weken door de crisis heeft geloodst. Hij adviseerde mij om vooral verder te kijken en op zoek te gaan naar een vrijgevestigde psychotherapeut. Die hele MBT moet nog van 0 worden opgezet, het is de eerste keer dat ze dat gaan doen en een hoop is nog onduidelijk. Hij dacht dat psychotherapie mij goed zou kunnen doen.
Ook zei hij dat de huidige structuur van ggz instellingen verre van goed functioneert, met al die hokjes en vakjes.
Wederom een bevestiging van wat ik hier al vaker heb gezegd: Het Ligt Niet Aan Mij. Zelfs de psycholoog met wie ik een intake gehad heb zei het. Deze verpleegkundige zei het.
Een en ander kan naast elkaar bestaan. Dat de ggz niet tot in de puntjes geregeld is (wat ook zo is, ik zal niets anders beweren) wil niet zeggen dat jij geen enkele invloed hebt gehad op hoe het is verlopen. Je hebt al zoveel verschillende behandelingen gestopt of je ziet ze überhaupt niet zitten, dat ligt echt niet alleen aan de ggz. Maar dit is een typische situatie waar je therapie voor nodig hebt. Je wilt alleen horen wat in jouw straatje past en al het andere is onzin. Zo ga je er echt niet komen.
Je lijkt te denken dat een psychotherapeut of vrijgevestigd psycholoog iets heel anders doet dan een instelling, maar dat klopt niet echt. Ook een psychotherapeut moet aan de verzekering een hokje doorgeven anders krijgt hij niet betaald. Een psychotherapeut gaat net als bij een andere behandeling kijken naar waar je last van hebt en daar iets mee doen. Dat is eigenlijk niet anders dan in een andere therapie. Ook bij andere therapieën is de naam van je probleem niet het belangrijkst maar de klachten die je hebt en of je geholpen kunt worden door de therapie. Zolang jij zo blijft hangen in de naam kom je niet verder. Ook psychotherapie helpt niet direct. Psychotherapie kan best lang duren, van een paar maanden tot meer dan een jaar. Het zal je niet direct helpen en je zal ook vast weleens gesprekken hebben waarvan je je afvraagt wat je daar aan hebt. De kunst is dan om door te zetten en niet je "kritische kant" je te laten saboteren door weer de handdoek in de ring te gooien. Ik ben een beetje bang dat je je nu weer vol hierin stort met hele hoge verwachtingen en dan na drie gesprekken weer teleurgesteld bent omdat het niet ineens heel anders is en je geen acute oplossing bied.. Bespreek goed vooraf wat je kunt verwachten en wat je doet als je verwachtingen niet uit lijken te komen. Als je al zo vaak gestopt bent met behandelingen dan is het verstandig een beetje veiligheid in te bouwen vooraf zodat je hopelijk niet weer zomaar opstapt zonder dat je geholpen bent.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
woensdag 13 december 2017 om 09:46
Oke, sorry voor mijn heftige reactie. Soms laat ik mij teveel meeslepen door emoties, zowel in het echte leven als op een forum, blijkbaar.
Mijn verwachting is wel dat een vrijgevestigde therapeut breder kan kijken. Dus niet alleen naar bijvoorbeeld de emotieregulatieproblemen die aan de oppervlakte liggen, maar dat ik er ook door gesprekken achter kan komen waar het vandaan komt en wat de instandhoudende factoren zijn. En dat we gelijk de eetstoornis mee kunnen pakken. Wat mij zo tegenstaat in de ggz, is dat je per se in een vakje moet passen: stemming, persoonlijkheid, eetstoornis, en dat dan een behandeling wordt ingezet die vooral daarop gericht is. Een standaard behandeling, zoals DGT, die zeker niet voor iedereen geschikt zal zijn. Ik denk dat zo'n vrijgevestigde therapeut eerder gebruik maakt van technieken in plaats van een voorgeprogrammeerd programma en dat hij/zij ook de flexibiliteit heeft om in te spelen op wat er op dit moment speelt.
Bovendien, en dat is ook mijn bezwaar tegen ggz, is dat je vooral groepsbehandelingen hebt. Wat ik graag zou willen is individuele gesprekken met een psycholoog, maar dat is allemaal te duur. In plaats daarvan krijg je een verpleegkundige toegewezen. Prima mensen, maar als je alleen aan de symptomen werkt dan kom je er uiteindelijk niet.
Ik heb een paar keer bij de ggz gezeten en dat heeft onvoldoende zoden aan de dijk gezet. Natuurlijk, ik was ook niet altijd even gemotiveerd, zeker toen ik in mijn eetstoornis zit was ik doodsbang. Alleen al daarom zou het goed zijn een andere weg in te slaan. De enige positieve ervaring is met Human Concern, omdat die juist wel heel erg kijken naar wat ik nodig heb en de behandeling daarop toespitsen. In grote ggz instellingen voel ik mij een nummer. Niks maatwerk, maar one size fits all. En zeker als er sprake is van problemen op meerdere terreinen, dan is er gewoon heel weinig mogelijk is mijn ervaring.
@Blueeyes: niet mee eens. ik hemel geen therapie op, maar heb zo wel mijn voorkeuren. Daar ken ik mezelf en mijn problematiek goed genoeg voor.
@Ondersteboven: dankjewel! Ik zal wellicht even een berichtje sturen. Ik had er wel eerder iets van gehoord, maar wisselende ervaringen.
Mijn verwachting is wel dat een vrijgevestigde therapeut breder kan kijken. Dus niet alleen naar bijvoorbeeld de emotieregulatieproblemen die aan de oppervlakte liggen, maar dat ik er ook door gesprekken achter kan komen waar het vandaan komt en wat de instandhoudende factoren zijn. En dat we gelijk de eetstoornis mee kunnen pakken. Wat mij zo tegenstaat in de ggz, is dat je per se in een vakje moet passen: stemming, persoonlijkheid, eetstoornis, en dat dan een behandeling wordt ingezet die vooral daarop gericht is. Een standaard behandeling, zoals DGT, die zeker niet voor iedereen geschikt zal zijn. Ik denk dat zo'n vrijgevestigde therapeut eerder gebruik maakt van technieken in plaats van een voorgeprogrammeerd programma en dat hij/zij ook de flexibiliteit heeft om in te spelen op wat er op dit moment speelt.
Bovendien, en dat is ook mijn bezwaar tegen ggz, is dat je vooral groepsbehandelingen hebt. Wat ik graag zou willen is individuele gesprekken met een psycholoog, maar dat is allemaal te duur. In plaats daarvan krijg je een verpleegkundige toegewezen. Prima mensen, maar als je alleen aan de symptomen werkt dan kom je er uiteindelijk niet.
Ik heb een paar keer bij de ggz gezeten en dat heeft onvoldoende zoden aan de dijk gezet. Natuurlijk, ik was ook niet altijd even gemotiveerd, zeker toen ik in mijn eetstoornis zit was ik doodsbang. Alleen al daarom zou het goed zijn een andere weg in te slaan. De enige positieve ervaring is met Human Concern, omdat die juist wel heel erg kijken naar wat ik nodig heb en de behandeling daarop toespitsen. In grote ggz instellingen voel ik mij een nummer. Niks maatwerk, maar one size fits all. En zeker als er sprake is van problemen op meerdere terreinen, dan is er gewoon heel weinig mogelijk is mijn ervaring.
@Blueeyes: niet mee eens. ik hemel geen therapie op, maar heb zo wel mijn voorkeuren. Daar ken ik mezelf en mijn problematiek goed genoeg voor.
@Ondersteboven: dankjewel! Ik zal wellicht even een berichtje sturen. Ik had er wel eerder iets van gehoord, maar wisselende ervaringen.
woensdag 13 december 2017 om 10:03
Jouw ervaring strookt niet met de mijne, wat betreft de ggz.
Ik heb al langere tijd individuele gesprekken met een psycholoog. Een keer een groepsbehandeling gehad, maar vrij snel was voor zowel mij als psycholoog duidelijk dat daar het doel niet bereikt werd. Wel bij individuele gesprekken. Ik heb ook behandelingen gehad die niet bij mijn diagnose passen, omdat ik wel last had van die problematiek.
Maar... ik krijg die ruimte en die mogelijkheden omdat ik me inzet voor therapie. Omdat ik bereid ben om te proberen, om te bespreken wat er niet loopt en in contact blijf met de instelling. Omdat ik bereid ben geweest de 'standaard-oplossingen' een kans te geven. Omdat we (therapeut en ik) samen tot de conclusie zijn gekomen of iets wel of niet werkt, en waarom.
Ik heb al langere tijd individuele gesprekken met een psycholoog. Een keer een groepsbehandeling gehad, maar vrij snel was voor zowel mij als psycholoog duidelijk dat daar het doel niet bereikt werd. Wel bij individuele gesprekken. Ik heb ook behandelingen gehad die niet bij mijn diagnose passen, omdat ik wel last had van die problematiek.
Maar... ik krijg die ruimte en die mogelijkheden omdat ik me inzet voor therapie. Omdat ik bereid ben om te proberen, om te bespreken wat er niet loopt en in contact blijf met de instelling. Omdat ik bereid ben geweest de 'standaard-oplossingen' een kans te geven. Omdat we (therapeut en ik) samen tot de conclusie zijn gekomen of iets wel of niet werkt, en waarom.
woensdag 13 december 2017 om 10:17
Het kan soms nuttig zijn om naar de oorzaak van het een of ander te kijken maar dat inzicht lost je probleem niet direct op. Om je manier van denken en reageren te veranderen (zodat je niet steeds in dezelfde negatieve spiraal komt) kost gewoon echt tijd en oefening. Er simpelweg over praten lost dat niet op, je moet er echt actief mee aan de slag gaan. Dat is in mijn ervaring waar veel behandelingen voor het soort problemen dat jij hebt stranden. In theorie weet men het wel maar het in de praktijk brengen is veel lastiger. Dat vraagt veel doorzettingsvermogen van de cliënt, daar horen ook oefeningen bij die jou misschien niet direct aanstaan of zinvol lijken maar dat kunnen ze wel blijken als je het een kans geeft. Maar om iets te veranderen moet je dingen anders gaan doen. Als hetzelfde doen zou werken dan had je geen probleem en als jij zo exact wist wat jou helpt dan had je het al gedaan lijkt me, dus misschien weet je het minder goed dan je zelf zou willen.. Er is je hier al heel vaak gevraagd wat jij denkt dat zou helpen en je bent al meerdere keren met behandelingen begonnen waar je wel enthousiast over was. Vervolgens is er iets dat je niet aanstaat en komt jouw "kritische kant" naar boven en stop je ermee voor het de kans heeft gehad te kunnen werken. Bespreek dat patroon dus vooraf met je hulpverlener en maak er een plan voor.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
woensdag 13 december 2017 om 10:46
O, en ik heb, in overleg met mijn therapeut, ook echt wel eens kleine dingen aan een oefening veranderd. Zo was er een oefening met muziek. Ik ben geen muziekliefhebber, en vroeg dus aan mijn behandelaar of dat iets anders kon worden (de oefening ging om focus op iets). Dat mocht. Maar vooral omdat ik het overlegd had. Ook heb ik wel eens langer gedaan over een onderdeel, omdat ik dat stuk dan erg lastig vond.
Je kunt dingen dus in overleg best aanpassen aan wat jij wil of nodig hebt. Maar dan moet je er wel over praten.
Je kunt dingen dus in overleg best aanpassen aan wat jij wil of nodig hebt. Maar dan moet je er wel over praten.
woensdag 13 december 2017 om 11:42
Helaas is mijn ervaring in de reguliere ggz anders, namelijk dat het niet mogelijk is, om af te wijken van de gebaande paden. Zoals in die eetstoorniskliniek, het was slikken of stikken. Ik heb nooit een individueel gesprek gehad, alles was in de groep. Alles werd van bovenaf opgelegd, er heerste een angstcultuur. En wie er anders over dacht, kon oprotten. Alles draaide om eten en aankomen.
En in de vorige ggz instelling was het uiteindelijk DGT of niks.
Dat was ´de enige passende behandeling´, in hun woorden.
Zeker nadat ik werd afgewezen om MBT te mogen doen. In plaats van te zoeken naar andere oplossingen werd DGT opgedrongen.
Hoe anders was het bij Human Concern. Waar je in overleg met de therapeut je doelen mocht bepalen, waar ze jouw tempo volgen. Ze heeft mij voorzichtig door mijn angsten heen geloodst en mij voor de dood weggetrokken. Ik ben 15 kilo aangekomen.
Maar ik realiseer mij ook wel dat zo´n aanpak zeldzaam is.
En in de vorige ggz instelling was het uiteindelijk DGT of niks.
Dat was ´de enige passende behandeling´, in hun woorden.
Zeker nadat ik werd afgewezen om MBT te mogen doen. In plaats van te zoeken naar andere oplossingen werd DGT opgedrongen.
Hoe anders was het bij Human Concern. Waar je in overleg met de therapeut je doelen mocht bepalen, waar ze jouw tempo volgen. Ze heeft mij voorzichtig door mijn angsten heen geloodst en mij voor de dood weggetrokken. Ik ben 15 kilo aangekomen.
Maar ik realiseer mij ook wel dat zo´n aanpak zeldzaam is.
woensdag 13 december 2017 om 14:27
Dan zie ik grofweg 3 opties:
1) je kiest een instelling die wel behandeling biedt voor jouw grootste probleem. Daar accepteer en probeer je minstens een half jaar wat zij je bieden, en je onderdrukt die kritische kant gedurende die tijd. Daarna kijk je wat het je heeft gebracht en wat je wel of niet nog verder wil/nodig hebt.
2) je neemt contact op met Human Consern en vraagt of zij instellingen/therapeuten weten die met een vergelijkbare werkwijze werken als de hunne.
3) je zoekt zelf een vrijgevestigde psychotherapeut en bespreekt daar op voorhand mee wat je verwacht en wat wel en niet heeft gewerkt volgens jou. Hou er rekening mee dat een vrijgevestigde therapeut jou ook mag weigeren.
1) je kiest een instelling die wel behandeling biedt voor jouw grootste probleem. Daar accepteer en probeer je minstens een half jaar wat zij je bieden, en je onderdrukt die kritische kant gedurende die tijd. Daarna kijk je wat het je heeft gebracht en wat je wel of niet nog verder wil/nodig hebt.
2) je neemt contact op met Human Consern en vraagt of zij instellingen/therapeuten weten die met een vergelijkbare werkwijze werken als de hunne.
3) je zoekt zelf een vrijgevestigde psychotherapeut en bespreekt daar op voorhand mee wat je verwacht en wat wel en niet heeft gewerkt volgens jou. Hou er rekening mee dat een vrijgevestigde therapeut jou ook mag weigeren.
woensdag 13 december 2017 om 18:44
Zoals gezegd: het 'vakje' is voor een groot deel voor de zorgverzekeraar en wil je je behandeling vergoed krijgen zal je dat vakje ook tegenkomen bij een andere therapeut.rebecca_90 schreef: ↑13-12-2017 09:46Mijn verwachting is wel dat een vrijgevestigde therapeut breder kan kijken. Dus niet alleen naar bijvoorbeeld de emotieregulatieproblemen die aan de oppervlakte liggen, maar dat ik er ook door gesprekken achter kan komen waar het vandaan komt en wat de instandhoudende factoren zijn. En dat we gelijk de eetstoornis mee kunnen pakken. Wat mij zo tegenstaat in de ggz, is dat je per se in een vakje moet passen: stemming, persoonlijkheid, eetstoornis, en dat dan een behandeling wordt ingezet die vooral daarop gericht is. Een standaard behandeling, zoals DGT, die zeker niet voor iedereen geschikt zal zijn. Ik denk dat zo'n vrijgevestigde therapeut eerder gebruik maakt van technieken in plaats van een voorgeprogrammeerd programma en dat hij/zij ook de flexibiliteit heeft om in te spelen op wat er op dit moment speelt.
Bovendien, en dat is ook mijn bezwaar tegen ggz, is dat je vooral groepsbehandelingen hebt. Wat ik graag zou willen is individuele gesprekken met een psycholoog, maar dat is allemaal te duur. In plaats daarvan krijg je een verpleegkundige toegewezen. Prima mensen, maar als je alleen aan de symptomen werkt dan kom je er uiteindelijk niet.
De reden dat jij denk ik veel groepstherapie krijgt aangeboden is omdat schematherapie in groepsvorm heel effectief blijkt in de behandeling van persoonlijkheidsstoornissen en veel therapeuten en instellingen werken graag evidence based. Ze doen graag iets waarvan bewezen is dat het werkt en niet een beetje aanrommelen.
Ohja en wellicht onnodig om te zeggen, maar dit bericht is ook niet aanvallend bedoeld, maar gewoon ter info.
woensdag 13 december 2017 om 18:49
En voordeel van een groep bij persoonlijkheidsproblematiek (en ook vaak klachten als angst en depressie) is dat er ín de groep dezelfde patronen gaan spelen als waar je tegenaan loopt in het dagelijkse leven. Het maakt problemen dus zichtbaar, maar geeft je ook een veilige oefenruimte. Waar je kan oefenen en ontdekken met voelen, met wat bepaalde dingen bij je oproepen en ook met verandering.MwTheelepel schreef: ↑13-12-2017 10:17Het kan soms nuttig zijn om naar de oorzaak van het een of ander te kijken maar dat inzicht lost je probleem niet direct op. Om je manier van denken en reageren te veranderen (zodat je niet steeds in dezelfde negatieve spiraal komt) kost gewoon echt tijd en oefening. Er simpelweg over praten lost dat niet op, je moet er echt actief mee aan de slag gaan. Dat is in mijn ervaring waar veel behandelingen voor het soort problemen dat jij hebt stranden. In theorie weet men het wel maar het in de praktijk brengen is veel lastiger. Dat vraagt veel doorzettingsvermogen van de cliënt, daar horen ook oefeningen bij die jou misschien niet direct aanstaan of zinvol lijken maar dat kunnen ze wel blijken als je het een kans geeft. Maar om iets te veranderen moet je dingen anders gaan doen. Als hetzelfde doen zou werken dan had je geen probleem en als jij zo exact wist wat jou helpt dan had je het al gedaan lijkt me, dus misschien weet je het minder goed dan je zelf zou willen.. Er is je hier al heel vaak gevraagd wat jij denkt dat zou helpen en je bent al meerdere keren met behandelingen begonnen waar je wel enthousiast over was. Vervolgens is er iets dat je niet aanstaat en komt jouw "kritische kant" naar boven en stop je ermee voor het de kans heeft gehad te kunnen werken. Bespreek dat patroon dus vooraf met je hulpverlener en maak er een plan voor.
Want inderdaad, inzicht is echt, echt niet zaligmakend. Ik denk dat inzicht toch eigenlijk maar 30% bijdraagt aan het oplossen of beter omgaan met de problemen waar je tegenaan loopt en dat 70% gaat over voelen en daadwerkelijk dingen anders doen. En dat betekent per definitie pijn/verdriet/boosheid/angst voelen en dingen doen die je stom/eng/onmogelijk vindt. Gelukkig kan je vaak ook met de steun van de groep op een veilige plek eerst oefenen en ontdekken en kan je ook steun (leren) ervaren bij het maken van stappen in je eigen leven.
Human Concern is overigens ook gewoon 'De GGZ', ze hebben er de afgelopen 14 jaar hard voor gewerkt om die status te krijgen. En zo zijn er meer plekken die maatwerk bieden. Het is niet onherkenbaar wat je schrijft over 'dit is de enige behandeling en meer kunnen we niet voor je doen', maar het is echt niet overal zo.
woensdag 13 december 2017 om 19:18
@KeaApine; Ik woonde daar inderdaad ooit, maar nu woon ik in the middle of nowwhere op het platteland bij mijn ouders.. de dichtstbijzijnde ggz instelling (waar ik laatst die intake had) is al een uur reizen, de rest alleen maar verder.
Bedankt voor je uitleg, nu snap ik beter de achtergrond van waarom er steeds groepstherapie wordt aangeboden.
Bedankt voor je uitleg, nu snap ik beter de achtergrond van waarom er steeds groepstherapie wordt aangeboden.
woensdag 13 december 2017 om 20:24
Apeldoorn of Nijmegen in de buurt?rebecca_90 schreef: ↑13-12-2017 19:18@KeaApine; Ik woonde daar inderdaad ooit, maar nu woon ik in the middle of nowwhere op het platteland bij mijn ouders.. de dichtstbijzijnde ggz instelling (waar ik laatst die intake had) is al een uur reizen, de rest alleen maar verder.g
woensdag 13 december 2017 om 20:35
Ik ben oprecht benieuwd hoe het komt dat je dit niet wist.rebecca_90 schreef: ↑13-12-2017 19:18@KeaApine; Ik woonde daar inderdaad ooit, maar nu woon ik in the middle of nowwhere op het platteland bij mijn ouders.. de dichtstbijzijnde ggz instelling (waar ik laatst die intake had) is al een uur reizen, de rest alleen maar verder.
Bedankt voor je uitleg, nu snap ik beter de achtergrond van waarom er steeds groepstherapie wordt aangeboden.
Wat ik namelijk doe als ik een voorstel in de ggz niet snap, is vragen hoe ze tot dat voorstel zijn gekomen. Werkt dat bij jou anders?
(Nogmaals: oprechte vraag)
donderdag 14 december 2017 om 11:43
@Rebecca, ik heb dezelfde soort ervaringen als jij met de GGZ en voor mij hebben therapieën (ja, meerdere) bij vrijgevestigde therapeuten wel geholpen. Je kunt in je polis opzoeken of een deel wordt vergoed. Meestal is de eis dat een vrijgevestigde therapeut of psycholoog is geregistreerd bij BIG. In het BIG-register kun je dan kijken welke therapeut in jouw regio daarbij aangesloten is.
Ik ben overigens blij te lezen dat anderen betere ervaringen hebben bij de GGZ.
Ik ben overigens blij te lezen dat anderen betere ervaringen hebben bij de GGZ.
donderdag 14 december 2017 om 12:34
Heel even kleine verdediging van mezelf: ik heb ASS, en soms zijn dingen (zoals vragen hoe en wat als ik het ergens niet mee eens ben) voor mij zó vanzelfsprekend dat ik echt niet snap hoe hoe dat bij andere mensen werkt. Daarom zet ik er ook bij: oprechte vraag. Het is een oprechte vraag.rebecca_90 schreef: ↑14-12-2017 11:35Ik ben het een beetje zat om steeds verantwoording over alles te moeten uitleggen. Dit is ook mijn laatste bericht in dit topic.
Prima als jij niet meer wil reageren, maar ik wou je dit wel even vertellen.
donderdag 14 december 2017 om 21:27
Fijn, eindelijk iemand die het herkent. Ik begon al haast te denken dat het aan mij lag.Snowkitty schreef: ↑14-12-2017 11:43@Rebecca, ik heb dezelfde soort ervaringen als jij met de GGZ en voor mij hebben therapieën (ja, meerdere) bij vrijgevestigde therapeuten wel geholpen. Je kunt in je polis opzoeken of een deel wordt vergoed. Meestal is de eis dat een vrijgevestigde therapeut of psycholoog is geregistreerd bij BIG. In het BIG-register kun je dan kijken welke therapeut in jouw regio daarbij aangesloten is.
Ik ben overigens blij te lezen dat anderen betere ervaringen hebben bij de GGZ.
Het enige waar ik bang voor ben, is dat ik afgewezen word, ook vanwege de suicidaliteit waar ik al langere tijd last van heb.
Weet of dat reëel is.
