Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 om 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 22 februari 2017 om 20:26
EV wat ruk dat je er zo doorheen zat maarzo fijn dat je kan voelen dat het niet klopt. En dat man mens er voor je was en is. Ruimte. Eindelijk! Ben zo blij dat je er van kunt genieten!
Knuff...dat in oude rol schieten ken ik. En zal misschien nog wel een poosje zo blijven. Als je het maar ziet en achteraf goed voor jezelf zorgt...daarmee voorkom je een hoop schade.
Ik heb woelige dagen. Fijne intensieve contacten. Waarbij het u wee vee belde en ik aangaf wat ik vond en dat gedoe loopt door. Hoe ik daarvan in de stress schiet maar wel blijf uitreiken en zo voor mezelf zorg. Als peetrante het goed doe en zie hoe blij mijn liefste vriendin daar mee is... Maar kritische opmerkingen kreeg van een andere vriendin die mijn allergie raakte. En kennelijk de hare...leren boos zijn en in de relatie blijven. Niet meteen mijn zelfbeeld of mijn gedrag of mijn vertrouwen in se vriendschap aanpassen. Dat is bijzonder om mee te maken. Veel. Echt heel veel. 'Er zit beweging in'
Net een uurtje iets voor mijn groep zingen gedaan en ik merk hoe ik de eerste 40 min best ok ga en opeens zijn de prikkels teveel. Wat mijn lijf dan doet...hoe moeilijk ik het vind om die laatste minuten vol te houden. Heb vandaag se hele dag kalm aan gedaan en nu ben ik na 15 min 'teveel' bekaf.
Knuff...dat in oude rol schieten ken ik. En zal misschien nog wel een poosje zo blijven. Als je het maar ziet en achteraf goed voor jezelf zorgt...daarmee voorkom je een hoop schade.
Ik heb woelige dagen. Fijne intensieve contacten. Waarbij het u wee vee belde en ik aangaf wat ik vond en dat gedoe loopt door. Hoe ik daarvan in de stress schiet maar wel blijf uitreiken en zo voor mezelf zorg. Als peetrante het goed doe en zie hoe blij mijn liefste vriendin daar mee is... Maar kritische opmerkingen kreeg van een andere vriendin die mijn allergie raakte. En kennelijk de hare...leren boos zijn en in de relatie blijven. Niet meteen mijn zelfbeeld of mijn gedrag of mijn vertrouwen in se vriendschap aanpassen. Dat is bijzonder om mee te maken. Veel. Echt heel veel. 'Er zit beweging in'
Net een uurtje iets voor mijn groep zingen gedaan en ik merk hoe ik de eerste 40 min best ok ga en opeens zijn de prikkels teveel. Wat mijn lijf dan doet...hoe moeilijk ik het vind om die laatste minuten vol te houden. Heb vandaag se hele dag kalm aan gedaan en nu ben ik na 15 min 'teveel' bekaf.
woensdag 22 februari 2017 om 20:43
@Hanke, wat fijn dat er positieve beweging in zit. Goed om te lezen dat je stapjes maakt, je zo bewust bent van jezelf, van wat je voelt en van wat je doet.
Rot dat het lichaam zo van het ene op het andere moment het signaal geeft dat het 'teveel' is. Toch ook wel fijn dat je daarvoor zo genoten hebt van het zingen. Misschien vond je lichaam het wel zo fijn, dat het niet wilde zeggen dat het eigenlijk een beetje too much was...... Dat vind ik een lieve uitleg, die ik zelf graag wil geloven voor jou
Rot dat het lichaam zo van het ene op het andere moment het signaal geeft dat het 'teveel' is. Toch ook wel fijn dat je daarvoor zo genoten hebt van het zingen. Misschien vond je lichaam het wel zo fijn, dat het niet wilde zeggen dat het eigenlijk een beetje too much was...... Dat vind ik een lieve uitleg, die ik zelf graag wil geloven voor jou
woensdag 22 februari 2017 om 21:04
quote:Sofie1979 schreef op 22 februari 2017 @ 18:19:
Dat ik kan zeggen; dat was echt zo, lieve Sofie, maar kijk, nu is het anders. Ik laat haar nooit meer alleen.
Wat mooi Sofie, wat ontzettend mooi!
Ja, nu is het anders
En ik herken wat je vertelde over het dan maar helemaal afwijzen (liefde & aandacht).
Al is dat heel erg eenzaam... Maar wel een bescherming.
Ik ben ik contact nog steeds gevaarlijk voor mezelf.
Ga vriend lopen verleiden, uitdagen, kan daar héél ver in gaan.
Zo ver, dat hij zegt: je maakt het me wel vreselijk moeilijk om geen seks met je te hebben.
Zie je wel, schreeuwt een deel dan, daar ben je goed voor, daar moet je mee doorgaan.
En het kost me álles om te stoppen met dat achterlijke gedrag,
en mezelf in bescherming te nemen....
Dat ik kan zeggen; dat was echt zo, lieve Sofie, maar kijk, nu is het anders. Ik laat haar nooit meer alleen.
Wat mooi Sofie, wat ontzettend mooi!
Ja, nu is het anders
En ik herken wat je vertelde over het dan maar helemaal afwijzen (liefde & aandacht).
Al is dat heel erg eenzaam... Maar wel een bescherming.
Ik ben ik contact nog steeds gevaarlijk voor mezelf.
Ga vriend lopen verleiden, uitdagen, kan daar héél ver in gaan.
Zo ver, dat hij zegt: je maakt het me wel vreselijk moeilijk om geen seks met je te hebben.
Zie je wel, schreeuwt een deel dan, daar ben je goed voor, daar moet je mee doorgaan.
En het kost me álles om te stoppen met dat achterlijke gedrag,
en mezelf in bescherming te nemen....
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 22 februari 2017 om 21:06
quote:branningbrothers schreef op 22 februari 2017 @ 19:09:
@Knuf. Goed om weer even een stapje terug te doen. Maar je weet nu dat je het kan, intimiteit beleven op de goede manier. Dat is iets om naar uit te kijken toch? Bedankt voor je lieve reactie, het is inderdaad héél soms mogelijk om terug te kijken op maandagavond op een fijne manier... Maar het werd zó vreselijk snel een ellende in mijn hoofd, dat ik vooral enorm schrik van de gevolgen en van mijn hoofd..
@Knuf. Goed om weer even een stapje terug te doen. Maar je weet nu dat je het kan, intimiteit beleven op de goede manier. Dat is iets om naar uit te kijken toch? Bedankt voor je lieve reactie, het is inderdaad héél soms mogelijk om terug te kijken op maandagavond op een fijne manier... Maar het werd zó vreselijk snel een ellende in mijn hoofd, dat ik vooral enorm schrik van de gevolgen en van mijn hoofd..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 22 februari 2017 om 21:12
quote:hanke321 schreef op 22 februari 2017 @ 20:26:
Ik heb woelige dagen.
[.....]
Wauw, Hanke, wat een ontwikkelingen. Wat goed dat je met die instantie omgaat; blijven uitreiken, voor jezelf blijven zorgen. Ervaren wat het met je doet (met volgens mij iedereen die ziek is, en er daardoor mee te maken heeft... is een bron van stress, maar zo goed hoe je er mee om weet te gaan). Ook super mooi om te lezen over je beste vriendin. En over andere vriendin. Hoe je met anderen omgaat. En vooral ook met jezelf. Echt heel mooi om allemaal te lezen, super hoe je bezig bent
Ellendig is dat dan wel weer, dat bekaf zijn, dat het snel teveel is. De hele dag zo goed op jezelf gepast, en nog is het dan al snel teveel. Ik herken het, en het is naar. Lief blijven nu voor jezelf, want het is hoe het is, en je doet het zó zó goed allemaal
Ik heb woelige dagen.
[.....]
Wauw, Hanke, wat een ontwikkelingen. Wat goed dat je met die instantie omgaat; blijven uitreiken, voor jezelf blijven zorgen. Ervaren wat het met je doet (met volgens mij iedereen die ziek is, en er daardoor mee te maken heeft... is een bron van stress, maar zo goed hoe je er mee om weet te gaan). Ook super mooi om te lezen over je beste vriendin. En over andere vriendin. Hoe je met anderen omgaat. En vooral ook met jezelf. Echt heel mooi om allemaal te lezen, super hoe je bezig bent
Ellendig is dat dan wel weer, dat bekaf zijn, dat het snel teveel is. De hele dag zo goed op jezelf gepast, en nog is het dan al snel teveel. Ik herken het, en het is naar. Lief blijven nu voor jezelf, want het is hoe het is, en je doet het zó zó goed allemaal
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 22 februari 2017 om 21:12
Snow, Pruttel, Elmervrouw, Sofie, Branningbrothers, Aikidoka, Hanke
Heb jullie allemaal gelezen, lief en mooi, dank jullie wel
Vanavond probeerde vriend extra lief te zijn,
en dus zei hij (vol overtuiging dat hij lief was):
ik wil straks geen seks met je hoor, als je dat niet wilt.
Waarop ik nogal sip keek, en moeilijk, en verward.
Hij zei: wat gebeurt er nu?
Ik vertelde hem dat er een deel was dat zich tekort voelt schieten,
omdat in een relatie seks hoort en ik hem dat niet geef.
Een deel denkt dat het alsnog moet, omdat hij zei: als je dat niet wilt
(dus moet je doen alsof je het wel wilt, anders ben je slecht).
Een deel dat seks lekker vindt,
een deel dat seks smerig vindt.
Een deel dat helemaal lamgeslagen in een hoekje zit,
want: je gaat zeker toch weer seks hebben terwijl ik dat niet wil?
Etc. etc.
Jeetje, zei vriend. Ik snap echt wel dat je daar hoofdpijn van krijgt.
Gelukkig gaan die hokjes allemaal verdwijnen.
Hokjes, zei ik, wat bedoel je?
'Nou, zei hij, nieuwe therapeut heeft mij daar wat over uitgelegd,
de vorige keer, weet je nog?
En hoe ik het gehoord heb, is dat in jouw hoofd allemaal hokjes zijn,
zoals oude huizen.
En dat het wel allemaal bij jou hoort.
En dat er deuren gaan komen in die hokjes.
En ramen. En dat de deuren soms van slot gaan,
en op een kier komen te staan.
Zodat ze soms gaan samenwerken.
En daarna misschien wel halve muurtjes komen, in plaats van hokjes.
En daarna soms misschien wel 2 hokjes die 1 worden.
En uiteindelijk wordt het zoals een huis zónder hokjes,
en als één geheel, één ruimte.
Zo heb ik dat van nieuwe therapeut begrepen.'
Ik zat echt vol verbazing naar hem te luisteren,
ook heel blij.
Ik had geen idee hoe therapeut het uitgelegd had,
denk dat ik dat deel een beetje kwijt ben
Heb wel iets gehoord over integreren en samenwerken.
Maar vriend heeft dit ervan gemaakt,
en dat is mooi, want dan probeert hij het te begrijpen.
Gelukkig
En ik had het met hem over teveel ruimte innemen.
Waarop hij zei: 'ik vind het heerlijk om naar je te luisteren.
Ik vind het intens verdrietig wat je vertelt, maar ik luister zo graag naar je.
En misschien weet je het niet meer,
maar ik heb in het begin van onze relatie continu tegen je gezegd:
praat alsjeblieft met mij. Ik wil weten wat er gebeurt.
Vertel me eens wat je denkt.
Waarop jij je afsloot en niks meer zei.
En uiteindelijk ben ik gestopt ernaar te vragen.
En nu doe je het uit jezelf. Ik heb nog nooit zo weinig gezegd,
en ik vind het heerlijk. Ik heb nog nooit zoveel naar je mogen luisteren,
maar ik ben er zo blij om.
En blijf maar praten, en komende tijd blijven we jouw tempo volgen,
dit zijn geen verhalen die je in één keer vertelt,
dat mag in stukjes, het is allemaal goed.'
Het is zo lief.
En zo fijn.
Ik vertel hem meer dan ik ooit iemand verteld heb.
Soms nog ontzettend angstig, tast ik het af, vraag ik hem:
was het bij jullie ook zo dat als je moest huilen onder de douche omdat de shampoo prikte in je ogen ze de douche koud draaiden?
Nee, zegt vriend dan, dat is niet normaal, ik moest ook wel huilen om de shampoo, maar ze draaiden nooit de douche koud om me te straffen.
Oke, zeg ik dan, ik kan het me ook niet voorstellen dat ik dat bij mij kind zou doen, maar ik heb misschien een onhandig referentiekader...
En soms vertel ik het hem gewoon boos, vol verbazing, en woede naar mijn ouders.
Maar zeg ik er wel bij: volgens therapeut mag ik hier boos over zijn hoor,
dus dat zal wel mogen?
Dan zegt vriend: je hebt alle recht om boos te zijn, ik ben zo blij dat je eens boos op ze bent.
Ach, denk ik dan, ik mag niet boos zijn op mensen die ziek zijn,
of het zelf al zwaar genoeg hebben.
En toch, toch lucht het op, als het wél lukt....
Hier in het buitenland is het zeer druk qua verkeer.
Ik heb hele erge angsten in de auto.
Wat ik nu deed was mijn handen over mijn oren,
en mijn ogen dicht.
Zodat de prikkels niet binnen kwamen, en ik richtte mij op mijn ademhaling.
Dat hielp, en was heel fijn.
Bij het eten in het restaurant oefende ik een beetje met proeven.
Dat was heel fijn.
Vooraf met vriend afgesproken dat hij niks van mijn bord zou pakken.
Het was alsnog vreselijk eng,
maar ik ging mijn eten niet te heet opeten.
En rustig eten.
Ik was al heel snel vol? Hoefde niet alles op te eten..
Het was super lekker.
Totdat iets triggerde in mijn mond.
Vriend zag het en zei dat ik het in mijn servet kon uitspugen.
Dat dat altijd mocht en kon.
En toen er iets op mijn bord lag wat er 'eng' uitzag,
zei hij: als je het nou eens in stukjes snijdt, zou dat helpen?
Toen zag ik iets wat 'eng' was, toen ik het sneed.
Vriend legde uit wat het was, dat hielp.
En zo gingen we heel geleidelijk om met het eten.
Dat was fijn.
Super vermoeiend. Maar fijn
Want nu geen blaartjes, of zere keel van het hete eten.
Wel keelpijn van de verkoudheid,
maar dat is zo anders
Ben bekaf, alweer, nog steeds...
Heb jullie allemaal gelezen, lief en mooi, dank jullie wel
Vanavond probeerde vriend extra lief te zijn,
en dus zei hij (vol overtuiging dat hij lief was):
ik wil straks geen seks met je hoor, als je dat niet wilt.
Waarop ik nogal sip keek, en moeilijk, en verward.
Hij zei: wat gebeurt er nu?
Ik vertelde hem dat er een deel was dat zich tekort voelt schieten,
omdat in een relatie seks hoort en ik hem dat niet geef.
Een deel denkt dat het alsnog moet, omdat hij zei: als je dat niet wilt
(dus moet je doen alsof je het wel wilt, anders ben je slecht).
Een deel dat seks lekker vindt,
een deel dat seks smerig vindt.
Een deel dat helemaal lamgeslagen in een hoekje zit,
want: je gaat zeker toch weer seks hebben terwijl ik dat niet wil?
Etc. etc.
Jeetje, zei vriend. Ik snap echt wel dat je daar hoofdpijn van krijgt.
Gelukkig gaan die hokjes allemaal verdwijnen.
Hokjes, zei ik, wat bedoel je?
'Nou, zei hij, nieuwe therapeut heeft mij daar wat over uitgelegd,
de vorige keer, weet je nog?
En hoe ik het gehoord heb, is dat in jouw hoofd allemaal hokjes zijn,
zoals oude huizen.
En dat het wel allemaal bij jou hoort.
En dat er deuren gaan komen in die hokjes.
En ramen. En dat de deuren soms van slot gaan,
en op een kier komen te staan.
Zodat ze soms gaan samenwerken.
En daarna misschien wel halve muurtjes komen, in plaats van hokjes.
En daarna soms misschien wel 2 hokjes die 1 worden.
En uiteindelijk wordt het zoals een huis zónder hokjes,
en als één geheel, één ruimte.
Zo heb ik dat van nieuwe therapeut begrepen.'
Ik zat echt vol verbazing naar hem te luisteren,
ook heel blij.
Ik had geen idee hoe therapeut het uitgelegd had,
denk dat ik dat deel een beetje kwijt ben
Heb wel iets gehoord over integreren en samenwerken.
Maar vriend heeft dit ervan gemaakt,
en dat is mooi, want dan probeert hij het te begrijpen.
Gelukkig
En ik had het met hem over teveel ruimte innemen.
Waarop hij zei: 'ik vind het heerlijk om naar je te luisteren.
Ik vind het intens verdrietig wat je vertelt, maar ik luister zo graag naar je.
En misschien weet je het niet meer,
maar ik heb in het begin van onze relatie continu tegen je gezegd:
praat alsjeblieft met mij. Ik wil weten wat er gebeurt.
Vertel me eens wat je denkt.
Waarop jij je afsloot en niks meer zei.
En uiteindelijk ben ik gestopt ernaar te vragen.
En nu doe je het uit jezelf. Ik heb nog nooit zo weinig gezegd,
en ik vind het heerlijk. Ik heb nog nooit zoveel naar je mogen luisteren,
maar ik ben er zo blij om.
En blijf maar praten, en komende tijd blijven we jouw tempo volgen,
dit zijn geen verhalen die je in één keer vertelt,
dat mag in stukjes, het is allemaal goed.'
Het is zo lief.
En zo fijn.
Ik vertel hem meer dan ik ooit iemand verteld heb.
Soms nog ontzettend angstig, tast ik het af, vraag ik hem:
was het bij jullie ook zo dat als je moest huilen onder de douche omdat de shampoo prikte in je ogen ze de douche koud draaiden?
Nee, zegt vriend dan, dat is niet normaal, ik moest ook wel huilen om de shampoo, maar ze draaiden nooit de douche koud om me te straffen.
Oke, zeg ik dan, ik kan het me ook niet voorstellen dat ik dat bij mij kind zou doen, maar ik heb misschien een onhandig referentiekader...
En soms vertel ik het hem gewoon boos, vol verbazing, en woede naar mijn ouders.
Maar zeg ik er wel bij: volgens therapeut mag ik hier boos over zijn hoor,
dus dat zal wel mogen?
Dan zegt vriend: je hebt alle recht om boos te zijn, ik ben zo blij dat je eens boos op ze bent.
Ach, denk ik dan, ik mag niet boos zijn op mensen die ziek zijn,
of het zelf al zwaar genoeg hebben.
En toch, toch lucht het op, als het wél lukt....
Hier in het buitenland is het zeer druk qua verkeer.
Ik heb hele erge angsten in de auto.
Wat ik nu deed was mijn handen over mijn oren,
en mijn ogen dicht.
Zodat de prikkels niet binnen kwamen, en ik richtte mij op mijn ademhaling.
Dat hielp, en was heel fijn.
Bij het eten in het restaurant oefende ik een beetje met proeven.
Dat was heel fijn.
Vooraf met vriend afgesproken dat hij niks van mijn bord zou pakken.
Het was alsnog vreselijk eng,
maar ik ging mijn eten niet te heet opeten.
En rustig eten.
Ik was al heel snel vol? Hoefde niet alles op te eten..
Het was super lekker.
Totdat iets triggerde in mijn mond.
Vriend zag het en zei dat ik het in mijn servet kon uitspugen.
Dat dat altijd mocht en kon.
En toen er iets op mijn bord lag wat er 'eng' uitzag,
zei hij: als je het nou eens in stukjes snijdt, zou dat helpen?
Toen zag ik iets wat 'eng' was, toen ik het sneed.
Vriend legde uit wat het was, dat hielp.
En zo gingen we heel geleidelijk om met het eten.
Dat was fijn.
Super vermoeiend. Maar fijn
Want nu geen blaartjes, of zere keel van het hete eten.
Wel keelpijn van de verkoudheid,
maar dat is zo anders
Ben bekaf, alweer, nog steeds...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 22 februari 2017 om 21:18
Ik blijf het opvallend vinden dat veel meeschrijvers op de één of andere manier ook problemen met eten delen. Af en toe schrijft iemand erover en dan komen er dingen voorbij die ik me herken, maar niet echt wist. Nou ja, dat wilde ik even kwijt.
Mooi om te lezen hoe jij, @Knuffelbeertjes, en je vriend met elkaar omgaan. Onze vriendjes lijken op elkaar.
woensdag 22 februari 2017 om 21:26
Dan wil ik alleen nog even zeggen dat jullie gave, stoere vriendjes hebben Snow en Knuff!
En wat dat eten betreft Snow, t valt mij ook op. En ergens doet het me goed. Wat dan weer enorm slecht klinkt, maar zo bedoel ik het niet. Herkenning bedoel ik. Ik gun het ons allemaal anders. En vertrouw er op dat het ooit anders gaat zijn.
En wat dat eten betreft Snow, t valt mij ook op. En ergens doet het me goed. Wat dan weer enorm slecht klinkt, maar zo bedoel ik het niet. Herkenning bedoel ik. Ik gun het ons allemaal anders. En vertrouw er op dat het ooit anders gaat zijn.
woensdag 22 februari 2017 om 21:32
Ik ben ongeveer een jaar geleden begonnen met oefenen 'au' te zeggen als iets pijn doet of iets los te laten als het pijn doet. Een keer in de zomer was ik soep aan het eten en had ik een dikke blaar op mijn knie, waar ik de soepkom had gesteund. De pijn had ik wel gevoeld, maar ach, wat maakt het uit, ik kon de soepkom nergens anders kwijt op het balkon dus het zou wel meevallen. Nee dus. En als ik per ongeluk een heel hete hap nam, dan hield ik het maar binnen, want je gaat toch niet iets uitspugen? Zelfs thuis deed ik dat. En als iemand mij een stoot geeft, voel ik wel pijn, maar ik ben stil, dus is het net of mij geen pijn is gedaan. Je kan toch au zeggen?
En dan nog het jezelf gunnen van eten. Hoe rotter ik me voel, hoe minder ik eet (en hoe rotter ik me voel).
En dan nog het jezelf gunnen van eten. Hoe rotter ik me voel, hoe minder ik eet (en hoe rotter ik me voel).
donderdag 23 februari 2017 om 03:44
Sofie
En Snow
Was mij ook al eerder opgevallen en ook 'blij' met de herkenning.
Snow dat met die blaar is zo naar
Wat dapper dat je er ook mee oefent
'Je kan toch au zeggen'
Hmmm nou dat is inderdaad een leerpuntje
Ik maakte zoiets dan niet met eten mee
Maar wel met een 'blaar'
Nouja dat dácht ik
Dat ik een blaar had
Een paar jaar geleden
En het deed heel zeer
Maar ik moest nog een paar dagen veel km lopen
Was met iets van mijn werk
Dus wat had het voor zin naar die blaar te kijken?
Of aan te geven dat ik pijn had?
Ik moest gewoon doorlopen
Niet zo zeuren
Na die paar dagen kwam ik thuis
Eindelijk mocht ik van mijzelf even naar mijn blaar kijken
Bleek er een stukje glas in de onderkant van mijn voet te zitten
Compleet ontstoken
Met verschillende verdovingsspuiten en snijwerk hebben ze in het ziekenhuis het er uiteindelijk uit gekregen
Echt niet dat ik er over mocht klagen oid
Ik had het mezelf immers toch aangedaan....
Na het weekend naar m'n werk
Op krukken
Collega's zo verbaasd toen ik het verhaal vertelde
Goede zelfzorg had (en heeft) het bij mij mee te maken
Dat soort dingen
Het jezelf gunnen om op jezelf te passen
Jezelf goede zorg waard vinden
Lief te zijn voor jezelf komt daarna dan nog, of hoort er misschien wel bij...?
Met eten kun je straffen en belonen
Machtsmiddel voor mijn moeder was het
Dat anders zien is vreselijk moeilijk
Niet onmogelijk
Hoop ik....
Vannacht al een paar keer wakker geworden,
terwijl ik heel hard 'nee' aan het roepen was
Oke... blijkbaar ben ik met dat woordje (en grenzen aangeven) in mijn slaap al aan het oefenen
Helemaal een bijzondere situatie ontstond toen vriend mij er voorzichtig terwijl ik nog half sliep op wees dat ik misschien wat zachter nee moest zeggen
Hij kreeg al reactie een paar hele duidelijke nee's
Helaas ook een paar keer wakker met de gedachten die de overhand hadden
Vriend uitscholden...
Dat is ook vreselijk naar
Ze veranderen hem in mijn hoofd in een persoon die kwaadaardig is en slechte ideeën heeft
Natuurlijk laat hij niet over zich heenlopen
En zegt dan dingen als: nu ga je te ver / lieverd zo ben jij niet / je doet me pijn met je opmerkingen
Maar overal hebben ze een weerwoord op: ik ga niet te ver, jij bent te ver gegaan, je spoort niet, zo ben ik wel, jij weet niet hoe ik ben, je kent mij niet, je doet mij pijn met hoe je doet, etc etc
Het liefst slaan en schoppen ze mijn lieve vriend
Gelukkig kon ik dat tegenhouden...
Later geknuffeld en het erover gehad
Geen boze vriend
Wel verdrietig want 'het doet toch wat met me als je me uitscheldt'
Voel me dan de slechtste vriendin ooit
En ben dat natuurlijk eigenlijk dan ook
En Snow
Was mij ook al eerder opgevallen en ook 'blij' met de herkenning.
Snow dat met die blaar is zo naar
Wat dapper dat je er ook mee oefent
'Je kan toch au zeggen'
Hmmm nou dat is inderdaad een leerpuntje
Ik maakte zoiets dan niet met eten mee
Maar wel met een 'blaar'
Nouja dat dácht ik
Dat ik een blaar had
Een paar jaar geleden
En het deed heel zeer
Maar ik moest nog een paar dagen veel km lopen
Was met iets van mijn werk
Dus wat had het voor zin naar die blaar te kijken?
Of aan te geven dat ik pijn had?
Ik moest gewoon doorlopen
Niet zo zeuren
Na die paar dagen kwam ik thuis
Eindelijk mocht ik van mijzelf even naar mijn blaar kijken
Bleek er een stukje glas in de onderkant van mijn voet te zitten
Compleet ontstoken
Met verschillende verdovingsspuiten en snijwerk hebben ze in het ziekenhuis het er uiteindelijk uit gekregen
Echt niet dat ik er over mocht klagen oid
Ik had het mezelf immers toch aangedaan....
Na het weekend naar m'n werk
Op krukken
Collega's zo verbaasd toen ik het verhaal vertelde
Goede zelfzorg had (en heeft) het bij mij mee te maken
Dat soort dingen
Het jezelf gunnen om op jezelf te passen
Jezelf goede zorg waard vinden
Lief te zijn voor jezelf komt daarna dan nog, of hoort er misschien wel bij...?
Met eten kun je straffen en belonen
Machtsmiddel voor mijn moeder was het
Dat anders zien is vreselijk moeilijk
Niet onmogelijk
Hoop ik....
Vannacht al een paar keer wakker geworden,
terwijl ik heel hard 'nee' aan het roepen was
Oke... blijkbaar ben ik met dat woordje (en grenzen aangeven) in mijn slaap al aan het oefenen
Helemaal een bijzondere situatie ontstond toen vriend mij er voorzichtig terwijl ik nog half sliep op wees dat ik misschien wat zachter nee moest zeggen
Hij kreeg al reactie een paar hele duidelijke nee's
Helaas ook een paar keer wakker met de gedachten die de overhand hadden
Vriend uitscholden...
Dat is ook vreselijk naar
Ze veranderen hem in mijn hoofd in een persoon die kwaadaardig is en slechte ideeën heeft
Natuurlijk laat hij niet over zich heenlopen
En zegt dan dingen als: nu ga je te ver / lieverd zo ben jij niet / je doet me pijn met je opmerkingen
Maar overal hebben ze een weerwoord op: ik ga niet te ver, jij bent te ver gegaan, je spoort niet, zo ben ik wel, jij weet niet hoe ik ben, je kent mij niet, je doet mij pijn met hoe je doet, etc etc
Het liefst slaan en schoppen ze mijn lieve vriend
Gelukkig kon ik dat tegenhouden...
Later geknuffeld en het erover gehad
Geen boze vriend
Wel verdrietig want 'het doet toch wat met me als je me uitscheldt'
Voel me dan de slechtste vriendin ooit
En ben dat natuurlijk eigenlijk dan ook
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 23 februari 2017 om 06:46
quote:Knuffelbeertjes schreef op 23 februari 2017 @ 03:44:
Voel me dan de slechtste vriendin ooit
En ben dat natuurlijk eigenlijk dan ook
Nee hoor lieverd Het is maar een stukje van Knuff wat dan aan het woord is. Een stukje wat de rest van Knuff wil beschermen en heel bang is. Dus dat stukje is eigenlijk een schatje.
Je doet alleen een gooi naar de titel van Slechtste Vriendin Ooit als je het ook een aantal uren, dagen, weken later, met alle stukjes Knuff heerlijk vindt wat daar gebeurde, dat je er dan je hobby van maakt. Dat je het blijft doen en het ook graag zo wilt blijven doen.
Het wordt ooit anders Knuff
Voel me dan de slechtste vriendin ooit
En ben dat natuurlijk eigenlijk dan ook
Nee hoor lieverd Het is maar een stukje van Knuff wat dan aan het woord is. Een stukje wat de rest van Knuff wil beschermen en heel bang is. Dus dat stukje is eigenlijk een schatje.
Je doet alleen een gooi naar de titel van Slechtste Vriendin Ooit als je het ook een aantal uren, dagen, weken later, met alle stukjes Knuff heerlijk vindt wat daar gebeurde, dat je er dan je hobby van maakt. Dat je het blijft doen en het ook graag zo wilt blijven doen.
Het wordt ooit anders Knuff
donderdag 23 februari 2017 om 07:06
quote:SF_ schreef op 22 februari 2017 @ 21:32:
En dan nog het jezelf gunnen van eten. Hoe rotter ik me voel, hoe minder ik eet (en hoe rotter ik me voel).
Bij mij werkt het ook zo. Alleen heb ik niet het gevoel dat het echt is om mezelf te straffen (zoals Knuff schrijft). Het is meer dat ik mezelf niet wil voelen. Mijn lichaam niet wil voelen. Niet wil dat er 'meer' van mijn lichaam komt. Geen 'dikte' voelen, wat een trigger is voor heel veel beelden uit het verleden.
Niet dat dit een goede reden is.... dat weet ik wel. Ik probeer daarom op zulke momenten niet te luisteren naar behoeften (want die onderdruk ik, dus is de behoefte vooral: niets) maar 'standaard' dingen te eten. Als een soort schema, zeg maar. Ik eet daarom ook op vaste momenten, dus ochtend-middag-avond. Voedsel is voor mij op moeilijke momenten 'brandstof' waarvan het verstandige deel van mij weet dat ik het nodig heb en mezelf dus dwingt dit te nemen.
Ik hoop dat het proces waar ik nu in zit, me leert mijn lichaam lief te hebben, waardoor het eten makkelijker wordt.
Dat wat je schrijft over pijn voelen: ik voel het echt niet. Ik pik signalen van mijn lichaam gewoon vaak niet op. Mijn lichaam is het genegeerde kind van vroeger of zo
Laatst nog, heb ik een brandende lucifer veel te lang vastgehouden omdat iets wat ik wilde aansteken, niet goed brandde. Pas een paar uur later merk ik dat ik pijn heb aan mijn duim en denk ik: hoe kom ik daar nou weer aan? Dan ga ik terugdenken en ontdek ik dat het door de lucifer komt. Maf!
En dan nog het jezelf gunnen van eten. Hoe rotter ik me voel, hoe minder ik eet (en hoe rotter ik me voel).
Bij mij werkt het ook zo. Alleen heb ik niet het gevoel dat het echt is om mezelf te straffen (zoals Knuff schrijft). Het is meer dat ik mezelf niet wil voelen. Mijn lichaam niet wil voelen. Niet wil dat er 'meer' van mijn lichaam komt. Geen 'dikte' voelen, wat een trigger is voor heel veel beelden uit het verleden.
Niet dat dit een goede reden is.... dat weet ik wel. Ik probeer daarom op zulke momenten niet te luisteren naar behoeften (want die onderdruk ik, dus is de behoefte vooral: niets) maar 'standaard' dingen te eten. Als een soort schema, zeg maar. Ik eet daarom ook op vaste momenten, dus ochtend-middag-avond. Voedsel is voor mij op moeilijke momenten 'brandstof' waarvan het verstandige deel van mij weet dat ik het nodig heb en mezelf dus dwingt dit te nemen.
Ik hoop dat het proces waar ik nu in zit, me leert mijn lichaam lief te hebben, waardoor het eten makkelijker wordt.
Dat wat je schrijft over pijn voelen: ik voel het echt niet. Ik pik signalen van mijn lichaam gewoon vaak niet op. Mijn lichaam is het genegeerde kind van vroeger of zo
Laatst nog, heb ik een brandende lucifer veel te lang vastgehouden omdat iets wat ik wilde aansteken, niet goed brandde. Pas een paar uur later merk ik dat ik pijn heb aan mijn duim en denk ik: hoe kom ik daar nou weer aan? Dan ga ik terugdenken en ontdek ik dat het door de lucifer komt. Maf!
donderdag 23 februari 2017 om 08:48
Hier is dat met (niet) eten ook niet om mezelf te straffen, maar om er minder te zijn.
Sinds ik weet dat de hoeveelheid piekergedachten toeneemt als je minder eet (is onderzoek naar gedaan), eet ik wel meer in moeilijke perioden.
@Knuffelbeertjes, wat een nacht... De slechtste vriendin ooit zou het nooit hebben goedgemaakt, zou niet hebben geknuffeld, zou er niet over willen praten, zou niet zo ontzettend hard aan zichzelf werken als jij doet.
Sinds ik weet dat de hoeveelheid piekergedachten toeneemt als je minder eet (is onderzoek naar gedaan), eet ik wel meer in moeilijke perioden.
@Knuffelbeertjes, wat een nacht... De slechtste vriendin ooit zou het nooit hebben goedgemaakt, zou niet hebben geknuffeld, zou er niet over willen praten, zou niet zo ontzettend hard aan zichzelf werken als jij doet.
donderdag 23 februari 2017 om 09:00
quote:Sofie1979 schreef op 23 februari 2017 @ 07:06:
Dat wat je schrijft over pijn voelen: ik voel het echt niet. Ik pik signalen van mijn lichaam gewoon vaak niet op. Mijn lichaam is het genegeerde kind van vroeger of zo
Laatst nog, heb ik een brandende lucifer veel te lang vastgehouden omdat iets wat ik wilde aansteken, niet goed brandde. Pas een paar uur later merk ik dat ik pijn heb aan mijn duim en denk ik: hoe kom ik daar nou weer aan? Dan ga ik terugdenken en ontdek ik dat het door de lucifer komt. Maf!
Zijn we samen een beetje maf Sofie
Ik heb echt precies hetzelfde als wat jij hier zegt.
Voel veel van mijn lichaam niet
Nou ja, afgelopen periode (helaas/gelukkig, is dubbel!) steeds meer...
Opeens wil dat lichaamsdeel erbij horen en dat stukje en word ik helemaal gek
Rot op, ga weg, wil ik dan zeggen, jullie horen niet bij mij...
En op betere momenten zeg ik: Oke jullie horen denk ik wel bij mij, dus kom maar hoor, ik wil jullie wel leren kennen...
Alleen een beetje erg jammer dat ze uit zoveel pijn bestaan, maar ook heel logisch als ze jaren en jaren genegeerd zijn... en 'opeens' aandacht krijgen...
Dat wat je schrijft over pijn voelen: ik voel het echt niet. Ik pik signalen van mijn lichaam gewoon vaak niet op. Mijn lichaam is het genegeerde kind van vroeger of zo
Laatst nog, heb ik een brandende lucifer veel te lang vastgehouden omdat iets wat ik wilde aansteken, niet goed brandde. Pas een paar uur later merk ik dat ik pijn heb aan mijn duim en denk ik: hoe kom ik daar nou weer aan? Dan ga ik terugdenken en ontdek ik dat het door de lucifer komt. Maf!
Zijn we samen een beetje maf Sofie
Ik heb echt precies hetzelfde als wat jij hier zegt.
Voel veel van mijn lichaam niet
Nou ja, afgelopen periode (helaas/gelukkig, is dubbel!) steeds meer...
Opeens wil dat lichaamsdeel erbij horen en dat stukje en word ik helemaal gek
Rot op, ga weg, wil ik dan zeggen, jullie horen niet bij mij...
En op betere momenten zeg ik: Oke jullie horen denk ik wel bij mij, dus kom maar hoor, ik wil jullie wel leren kennen...
Alleen een beetje erg jammer dat ze uit zoveel pijn bestaan, maar ook heel logisch als ze jaren en jaren genegeerd zijn... en 'opeens' aandacht krijgen...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 23 februari 2017 om 09:05
Bedankt lieve Snow en Sofie
Het is zo fijn om jullie woorden te lezen
Ik vind het zo stom dat dat me zelf niet lukt
Zit dan zo vast in 'ik ben slecht'
En weet inmiddels dat dat niet altijd hoeft te kloppen
En dan probeer ik er wel anders naar te kijken
Maar dat lukt me niet
Ik weet echt niet hoe...
En dan merk ik wel dat met mensen praten handig is
Want vriend legt dan uit hoe hij er naar kijkt
En jullie schrijven erover
En dan denk ik: oh zo kun je er dus ook naar kijken! Dat is veel fijner
En al is het grootste gedeelte het er niet mee eens en is boos dat ik mezelf nog steeds zo voor de gek houd met lieve woorden en een andere kijk erop, het wordt wel steeds iets meer geaccepteerd of zo...
Stiekem, echt heeeel stiekem, vinden de gedachten het volgens mij wel fijn dat er lief met ze omgegaan wordt... maar denk niet dat ze dat snel zullen toegeven (moet dit soort dingen ook verwijderen van ze...)
Het is zo fijn om jullie woorden te lezen
Ik vind het zo stom dat dat me zelf niet lukt
Zit dan zo vast in 'ik ben slecht'
En weet inmiddels dat dat niet altijd hoeft te kloppen
En dan probeer ik er wel anders naar te kijken
Maar dat lukt me niet
Ik weet echt niet hoe...
En dan merk ik wel dat met mensen praten handig is
Want vriend legt dan uit hoe hij er naar kijkt
En jullie schrijven erover
En dan denk ik: oh zo kun je er dus ook naar kijken! Dat is veel fijner
En al is het grootste gedeelte het er niet mee eens en is boos dat ik mezelf nog steeds zo voor de gek houd met lieve woorden en een andere kijk erop, het wordt wel steeds iets meer geaccepteerd of zo...
Stiekem, echt heeeel stiekem, vinden de gedachten het volgens mij wel fijn dat er lief met ze omgegaan wordt... maar denk niet dat ze dat snel zullen toegeven (moet dit soort dingen ook verwijderen van ze...)
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 23 februari 2017 om 10:02
Zeker weten herkenbaar, dat vastzitten in gedachtenkringen.
De mijne: niemand wil me, niemand houdt van me, het maakt niet uit dat ik er ben. En die is heel erg hardnekkig en komt bij het minste of geringste weer naar boven.
Gisteren liep het nog flink uit de hand bij mij. Na de grote ruzie met ex maandagavond hoor ik niets meer van hem (lekker rustig, maar ook veelbetekenend. Ik mag niet tegen hem ingaan. Ik moet alles begrijpen. Ik moet hem geruststellen.) en ik hoor ook niets meer van dochter (zie je wel, ze wil me niet. Wat gebeurt er weer achter mijn rug? Wat wordt er weer gezegd over mij?). En voordat ik het weet zit ik weer in de hele riedel. En lopen de emoties weer te hoog op...
De mijne: niemand wil me, niemand houdt van me, het maakt niet uit dat ik er ben. En die is heel erg hardnekkig en komt bij het minste of geringste weer naar boven.
Gisteren liep het nog flink uit de hand bij mij. Na de grote ruzie met ex maandagavond hoor ik niets meer van hem (lekker rustig, maar ook veelbetekenend. Ik mag niet tegen hem ingaan. Ik moet alles begrijpen. Ik moet hem geruststellen.) en ik hoor ook niets meer van dochter (zie je wel, ze wil me niet. Wat gebeurt er weer achter mijn rug? Wat wordt er weer gezegd over mij?). En voordat ik het weet zit ik weer in de hele riedel. En lopen de emoties weer te hoog op...
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 23 februari 2017 om 10:20
@Elmervrouw. Je leert mensen hoe ze met jou om mogen gaan. De silent treatment is wat werkte, denk ik, dus dat probeert hij nu. Dit geeft jou de kans om hier dit keer anders mee om te gaan. Om hem te leren dat je niet meer toestaat dat mensen zo met je omgaan. Wat zou je nu willen doen? Wat zijn je opties denk je? Zonder in te vullen voor wat je ex en je dochter denken of doen. Puur kijkend naar jezelf: wat zijn jouw mogelijkheden nu en waar voel je je het beste bij?
donderdag 23 februari 2017 om 10:26
Snow, richting hem wil ik helemaal niets doen. Ik heb heel duidelijk gemaakt hoe ik over dingen dacht. Deal er maar mee, met al die shit en pijn van mij, denk ik nu. Ik ga je niet geruststellen, troosten, begrijpen. Punt.
Dochter vind ik lastiger. Ik merk soms de neiging om haar een sticker te sturen of te vragen hoe haar dag is. Maar iets weerhoudt me. Ik vind het heel typisch dat er nu van haar kant niets meer komt. Ik heb dit eerder meegemaakt. Zo pijnlijk, want dan bleek ze dus weer boos te zijn en ging harde woorden gebruiken tegen me. Misschien moet ik haar ruimte geven. Ik ben altijd maar aan het tegemoetkomen geweest, om haar maar te laten voelen dat ik aan haar denk, maar wat doet ze richting mij?
Wat doen ze beiden eigenlijk voor mij? Op dit moment denk ik dat ik door allebei gebruikt word, zelfs ook door dochter, hoe hard dit misschien ook klinkt. Ik heb eerder het vermoeden gehad dat ze me aardig kon manipuleren.
Dochter vind ik lastiger. Ik merk soms de neiging om haar een sticker te sturen of te vragen hoe haar dag is. Maar iets weerhoudt me. Ik vind het heel typisch dat er nu van haar kant niets meer komt. Ik heb dit eerder meegemaakt. Zo pijnlijk, want dan bleek ze dus weer boos te zijn en ging harde woorden gebruiken tegen me. Misschien moet ik haar ruimte geven. Ik ben altijd maar aan het tegemoetkomen geweest, om haar maar te laten voelen dat ik aan haar denk, maar wat doet ze richting mij?
Wat doen ze beiden eigenlijk voor mij? Op dit moment denk ik dat ik door allebei gebruikt word, zelfs ook door dochter, hoe hard dit misschien ook klinkt. Ik heb eerder het vermoeden gehad dat ze me aardig kon manipuleren.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 23 februari 2017 om 10:36
Ze is misschien wat verwend dat jij je altijd aanpast(e). Dan wordt dat hoe ze met jou omgaat. Misschien niet eens bewust, hoor, maar gewoon aangeleerd gedrag.
Ik vind niet dat het hard klinkt. Mensen die van je houden kunnen ook negatief naar je doen, vaak om hun wil te krijgen. Het is vooral goed als je dat leert doorzien en jij ander gedrag gaat vertonen. Gedrag dat goed voor je is.
Ik vind niet dat het hard klinkt. Mensen die van je houden kunnen ook negatief naar je doen, vaak om hun wil te krijgen. Het is vooral goed als je dat leert doorzien en jij ander gedrag gaat vertonen. Gedrag dat goed voor je is.
donderdag 23 februari 2017 om 10:55
Ik denk dat ze sowieso altijd verwend is door haar vader; beiden trouwens. En of dat nu compensatie is of verlichting van zijn schuldgevoel (hij heeft tenminste wel goed voor ze gezorgd, ze kwamen niets tekort), het doet geen goed aan het karakter van een kind. Ik heb bij haar vaker gemerkt dat ze denkt alles naar haar hand te kunnen zetten. Soms is er gewoon nee nodig. Ze vroeg een paar weken geleden ook ineens, out of the blue, of ze bij mij kon wonen. Zo moeilijk om dan een goed antwoord te geven, want zij belandt dus ook heel vaak in: mijn moeder wil me niet. Ik heb gezegd dat dat niet kan, en dat ik met niemand kan (samen)wonen. Dat vond ze niet fijn.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
