Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel V
dinsdag 11 april 2017 om 19:31
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-08-2017 22:41
51.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 16 april 2017 om 22:15
quote:Selune schreef op 16 april 2017 @ 22:05:
En misschien ook wel, maar voelt het niet als kwetsbaar (nog). De angst is er altijd. Buiten nog meer dan binnen. Geborgenheid of veiligheid is er zelden. Ja soms heel even, daarom kan ik uitkijken naar de rust van bij mijn vriendin zijn, omdat zij als mens veilig voelt. Bij haar hoef ik me niet te verdedigen, op een verpakte manier geloof ik dat zij me niets zal aandoen. Hele hele waardevolle, bijzondere momenten zijn dat. En dan voel ik me wel kwetsbaar, en klein en alsof de wereld te groot is om aan te kunnen. En toch is dat ook fijn, omdat het samen met haar is.
Sorry als dit heel raar klinkt.
Nee heel herkenbaar juist
Ook dat de angst er altijd is
Het onveilige gevoel
En toch ook soms veiligheid kunnen ervaren in de armen van vriend(/in)
Maar echt ook heel vaak niet
Ik vind het lastig, altijd maar al die spanningen en onveiligheid voelen
Het voelt niet alsof ik dat aankan...
En misschien ook wel, maar voelt het niet als kwetsbaar (nog). De angst is er altijd. Buiten nog meer dan binnen. Geborgenheid of veiligheid is er zelden. Ja soms heel even, daarom kan ik uitkijken naar de rust van bij mijn vriendin zijn, omdat zij als mens veilig voelt. Bij haar hoef ik me niet te verdedigen, op een verpakte manier geloof ik dat zij me niets zal aandoen. Hele hele waardevolle, bijzondere momenten zijn dat. En dan voel ik me wel kwetsbaar, en klein en alsof de wereld te groot is om aan te kunnen. En toch is dat ook fijn, omdat het samen met haar is.
Sorry als dit heel raar klinkt.
Nee heel herkenbaar juist
Ook dat de angst er altijd is
Het onveilige gevoel
En toch ook soms veiligheid kunnen ervaren in de armen van vriend(/in)
Maar echt ook heel vaak niet
Ik vind het lastig, altijd maar al die spanningen en onveiligheid voelen
Het voelt niet alsof ik dat aankan...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 16 april 2017 om 22:31
Hoewel ik je reacties vanavond echt niet kan waarderen ging het irritant niet over jou Stronggirl. Ik gaf aan het moeilijk te vinden dat ontspanning uitliep op een taak en EV vertelde dat zij hetzelfde had ervaren. Dat vind ik irritant en ik kon me voorstellen EV ook.
Geen BZV hier. Nog nooit gevolgd en het lijkt me ook niet leuk eigenlijk. Ik heb history channel aanstaan. Interessante documentaire over nazi's in Argentinië na de oorlog.
Geen BZV hier. Nog nooit gevolgd en het lijkt me ook niet leuk eigenlijk. Ik heb history channel aanstaan. Interessante documentaire over nazi's in Argentinië na de oorlog.
Forever is a hell of a long time
zondag 16 april 2017 om 23:28
Sorry dat ik zo even kom inbreken.
Ik heb vandaag dit topic ontdekt. Ik heb een paar maanden geleden de diagnose ptss gekregen en ben op zoek naar ervaringen, mensen die weten hoe het het voelt. De angst, paniek, nachtmerries en herbelevingen. Ik vind het echt heel erg knap en dapper dat jullie het hier met elkaar durven en kunnen delen. Dat durf ik zelf nog niet. Maar het lezen van dit topic en de herkenning zijn al een grote steun. Misschien durf ik ooit mee te schrijven, maar voor nu blijf ik even meelezen als dat mag.
Ik heb vandaag dit topic ontdekt. Ik heb een paar maanden geleden de diagnose ptss gekregen en ben op zoek naar ervaringen, mensen die weten hoe het het voelt. De angst, paniek, nachtmerries en herbelevingen. Ik vind het echt heel erg knap en dapper dat jullie het hier met elkaar durven en kunnen delen. Dat durf ik zelf nog niet. Maar het lezen van dit topic en de herkenning zijn al een grote steun. Misschien durf ik ooit mee te schrijven, maar voor nu blijf ik even meelezen als dat mag.
zondag 16 april 2017 om 23:39
Hoi ringding en ook saar, tuurlijk mogen jullie meeschrijven. Officieel is dit een erg gezellig topic.
Wat zijn er toch veel mensen die met ptss moeten leven. Ik vraag me wel eens af als ik gewoon door de stad hier loop of zo, hoeveel mensen er op dat moment ook lopen die het zo zwaar hebben. Je ziet het niet he, zoals een gebroken been of zo. Dat maakt het zoveel lastiger, voor de ptss-ers, maar ook voor die mensen die het niet kunnen zien.
Wat zijn er toch veel mensen die met ptss moeten leven. Ik vraag me wel eens af als ik gewoon door de stad hier loop of zo, hoeveel mensen er op dat moment ook lopen die het zo zwaar hebben. Je ziet het niet he, zoals een gebroken been of zo. Dat maakt het zoveel lastiger, voor de ptss-ers, maar ook voor die mensen die het niet kunnen zien.
zondag 16 april 2017 om 23:49
En het is ook zo ontzettend moeilijk om het te laten zien pruttel. Als ik voor mezelf spreek, ik durf dat niet. Bang voor de reacties, bang voor wat mensen dan met me kunnen doen. Maar het maakt ook eenzaam en het is zo naar als je in het openbaar alleen maar bezig bent om jezelf te overtuigen dat je ook dit tripje naar de supermarkt zal overleven.
Forever is a hell of a long time
zondag 16 april 2017 om 23:57
Begrijp ik heel goed Selune. Ik denk ook niet dat er altijd even goed op gereageerd word, omdat mensen vanuit zichzelf al niet al te goed durven om ergens voor open te staan.
Ik kijk op straat altijd om me heen en zeg iedereen goedendag. ( wat kan omdat ik een vrouw ben met een aardige en ongevaarlijke uitstraling ) en merk dat mensen daar soms zelfs al van schrikken... En dan als ik al weer voorbij ben dan soms nog stamelend goedendag terug zeggen.
En ik ben dus ook degene die de verdwaalde bejaarden en mensen in paniek zie en dan gaat helpen. Vaak zijn de dan al een tijdje verdwaald of in paniek, want mensen zien elkaar niet echt meer. Of het kan ze niet schelen. De wereld is best hard.
Aan de andere kant, zijn mensen dus ook vaak zo met zichzelf bezig dat je relatief ongezien naar de supermarkt kunt. Ik heb laatst in de supermarkt ook nog aan hier gedacht en om me heen gekeken en me afgevraagd hoeveel mensen daar met lood in hun schoenen liepen.
Ik kijk op straat altijd om me heen en zeg iedereen goedendag. ( wat kan omdat ik een vrouw ben met een aardige en ongevaarlijke uitstraling ) en merk dat mensen daar soms zelfs al van schrikken... En dan als ik al weer voorbij ben dan soms nog stamelend goedendag terug zeggen.
En ik ben dus ook degene die de verdwaalde bejaarden en mensen in paniek zie en dan gaat helpen. Vaak zijn de dan al een tijdje verdwaald of in paniek, want mensen zien elkaar niet echt meer. Of het kan ze niet schelen. De wereld is best hard.
Aan de andere kant, zijn mensen dus ook vaak zo met zichzelf bezig dat je relatief ongezien naar de supermarkt kunt. Ik heb laatst in de supermarkt ook nog aan hier gedacht en om me heen gekeken en me afgevraagd hoeveel mensen daar met lood in hun schoenen liepen.
maandag 17 april 2017 om 00:08
Mensen hebben vaak heel weinig door inderdaad. Ik heb het pas nog gehad dat ik zo in paniek was, en daardoor zo in de war, dat ik drie treinen voorbij heb laten gaan. Ik kon niet meer bewegen, niet meer bedenken dat die trein me maar de goede stad zou brengen. Niemand die iets zegt of doet. Uiteindelijk appte m'n dochter hoe laat m'n trein aankwam omdat ze ook langs het station fietste en we dan misschien samen konden fietsen. Dat doorbrak de paniek genoeg om in te stappen en naar huis te gaan, maar zelf lukt me dat dan niet meer.
En zoals gisteren op die verjaardag. Er waren twee mensen die weten hoe het echt met mij gaat. Ik heb ze ontlopen besefte ik vandaag. Niet bewust, maar het gebeurde wel. De angst voor wat ze van me zouden kunnen vinden, hoe ze zouden oordelen, dat juist zij misschien iets zouden kunnen zeggen waardoor ik instort. En tegelijk heb ik al de hele dag de neiging om ze een berichtje te sturen, m'n excuses te maken dat we elkaar gisteren niet gesproken hebben. Uit te leggen wat er gebeurde, dat ik zo onder spanning stond. Maar dat mag ik niet van mezelf, kan ik niet maken, dan had ik gisteren toen ik de kans had naar ze toe moeten gaan.
En zoals gisteren op die verjaardag. Er waren twee mensen die weten hoe het echt met mij gaat. Ik heb ze ontlopen besefte ik vandaag. Niet bewust, maar het gebeurde wel. De angst voor wat ze van me zouden kunnen vinden, hoe ze zouden oordelen, dat juist zij misschien iets zouden kunnen zeggen waardoor ik instort. En tegelijk heb ik al de hele dag de neiging om ze een berichtje te sturen, m'n excuses te maken dat we elkaar gisteren niet gesproken hebben. Uit te leggen wat er gebeurde, dat ik zo onder spanning stond. Maar dat mag ik niet van mezelf, kan ik niet maken, dan had ik gisteren toen ik de kans had naar ze toe moeten gaan.
Forever is a hell of a long time
maandag 17 april 2017 om 00:11
Knuf, ik voel geen onveiligheid als persoon in het dagelijkse leven. Alleen in sommige situaties. Die dan ook daadwerkelijk onveilig zouden kunnen zijn/worden. Dus in het donker in mijn eentje op de fiets, dan weet ik dat ik niet ultiem veilig ben en ben ik beter op mijn hoede.
Maar overdag op diezelfde plek met gewoon verkeer om me heen, voel ik me perfect veilig.
In mijn winkel voel ik me ook veilig. Ook als ik alleen ben. Bij sommige klanten krijg ik een onveilig gevoel en wat er dan gebeurd is heel bijzonder. Ik word dan groter en sterker dan ik ben, voor mijn gevoel dan he. En ik "vul dan mijn hele winkel met mijn ego". Ik spreek iemand dan ook heel open maar ferm aan zodat ze weten dat ik er ben ( er echt ben, ik superpruttel waar je niet mee moet ouwehoeren ) en dat ik ze gezien heb. Dat schijnt vrij intimiderend te zijn zonder dat ik agressief over kom. Mijn personeel ziet dat altijd meteen en geven aan dat ze zich altijd 100% veilig voelen als ik er ben. Omdat het lijkt alsof ik alles aan kan.... Is denk ik ook een soort beschermingsmechanisme, waar iemand anders zich misschien onzichtbaar maakt of weer een ander zich meegaand opstelt, maak ik mijzelf dus "sterk".
Maar overdag op diezelfde plek met gewoon verkeer om me heen, voel ik me perfect veilig.
In mijn winkel voel ik me ook veilig. Ook als ik alleen ben. Bij sommige klanten krijg ik een onveilig gevoel en wat er dan gebeurd is heel bijzonder. Ik word dan groter en sterker dan ik ben, voor mijn gevoel dan he. En ik "vul dan mijn hele winkel met mijn ego". Ik spreek iemand dan ook heel open maar ferm aan zodat ze weten dat ik er ben ( er echt ben, ik superpruttel waar je niet mee moet ouwehoeren ) en dat ik ze gezien heb. Dat schijnt vrij intimiderend te zijn zonder dat ik agressief over kom. Mijn personeel ziet dat altijd meteen en geven aan dat ze zich altijd 100% veilig voelen als ik er ben. Omdat het lijkt alsof ik alles aan kan.... Is denk ik ook een soort beschermingsmechanisme, waar iemand anders zich misschien onzichtbaar maakt of weer een ander zich meegaand opstelt, maak ik mijzelf dus "sterk".
maandag 17 april 2017 om 00:17
Selune, liefje, wat ben je toch hard voor jezelf en wat stel je hoge eisen aan jezelf
In de tweede situatie maak je het jezelf dubbel moeilijk, want je wilt je verontschuldigen voor iets wat niet persé een fout van jou is, maar je vind jezelf ook niet goed als je dat doet. Meisje toch, wat een worsteling.
Wat ik zou doen ( misschien heb je iets aan mijn denkwijze ) is niet nu daar extra de aandacht op vestigen door te gaan appen ( zij hebben er niet ontzettend mee gezeten, anders had je dat wel gehoord ). Misschien vragen ze zich wel af waarom ze je eigenlijk niet gesproken hebben, maar dan kun je dat de eerstvolgende keer "even" bespreken, of zelfs alleen maar melden. Het hoeft namelijk niet allemaal meteen nu.
In de tweede situatie maak je het jezelf dubbel moeilijk, want je wilt je verontschuldigen voor iets wat niet persé een fout van jou is, maar je vind jezelf ook niet goed als je dat doet. Meisje toch, wat een worsteling.
Wat ik zou doen ( misschien heb je iets aan mijn denkwijze ) is niet nu daar extra de aandacht op vestigen door te gaan appen ( zij hebben er niet ontzettend mee gezeten, anders had je dat wel gehoord ). Misschien vragen ze zich wel af waarom ze je eigenlijk niet gesproken hebben, maar dan kun je dat de eerstvolgende keer "even" bespreken, of zelfs alleen maar melden. Het hoeft namelijk niet allemaal meteen nu.
maandag 17 april 2017 om 00:17
Stoer pruttel! Ik vind dat echt heel erg knap. Op een rare manier ken ik het in mijn professionele houding wel een beetje. Als ik voor een groep stond (/sta) dan kan ik mijn rol pakken en ik heb zelden dat er dan over me heen gewalst wordt (of dat mensen überhaupt een poging doen). In het dagelijks leven is dat anders. En voel ik me zo onveilig. Eigenlijk overal. De plek en donker of niet bijvoorbeeld maken weinig uit daarin gek genoeg.
Forever is a hell of a long time
maandag 17 april 2017 om 00:23
maandag 17 april 2017 om 00:30
Ik vind dat zelf niet raar nee Je bent toch niet elke keer als je in het blikveld kwam heel hard weggerend. Of als iemand wat tegen je zei, gauw omgedraaid en zonder wat te zeggen weggelopen..... als je dat wel hebt gedaan is een verontschuldiging op zijn plek.
Maar als je mensen "gewoon" niet gesproken hebt, dan hoeft het niet hoor. Dan is er feitelijk niet iets gebeurd wat meteen opgelost moet worden. Dan is het iets wat in het kader van openheid en communicatie nog wel een keer op tafel moet, maar niet per direct.
Zie je het verschil tussen die twee? Zo ja, dan vertrouw maar op mijn ideeën daarover. Zo nee, dan wel even appen voor de zekerheid ( maar pas morgenochtend, het is nu te laat en je moet slapen )
Maar als je mensen "gewoon" niet gesproken hebt, dan hoeft het niet hoor. Dan is er feitelijk niet iets gebeurd wat meteen opgelost moet worden. Dan is het iets wat in het kader van openheid en communicatie nog wel een keer op tafel moet, maar niet per direct.
Zie je het verschil tussen die twee? Zo ja, dan vertrouw maar op mijn ideeën daarover. Zo nee, dan wel even appen voor de zekerheid ( maar pas morgenochtend, het is nu te laat en je moet slapen )
maandag 17 april 2017 om 00:32
Hoi lieverds.
Wat fijn om jullie te lezen. Voel me verbonden en ben hoe jullie hier vanavond er voor elkaar zijn.
Lieve Selune, vind t lastig dit zo op het forum neer te zetten maar wat je beschrijft over de houding van je man doet me denken aan werken op het schuldgevoel van de ander zodat je er zelf niks mee hoeft. Het komt op me over alsof je man het toverwoordje 'zeuren' gebruikt en dan ben jij als bij toverslag terug in je hok waar je hem niet meer van die 'lastige' vragen stelt. Wat ik er van lees komt het emotioneel koud op me over. Ik vind het naar dat dit je overkomt en krijg eerlijk gezegd het gevoel dat je hierin een beetje uitgebuit wordt. Je mag niet zijn wie je bent. Je hebt een stoornis en zeurt en bent lastig en vraagt teveel... Terwijl je met de meest basale en menselijke verzoeken komt. En ondertussen moet je zijn ziekte wel begrijpen en faciliteren. Het komt je man wel goed uit dat je zo geprogrammeerd bent. Het doet me pijn te lezen dat je zo tekort komt en meteen jezelf de schuld geeft. Ik vind het naar voor je en ergens niet te begrijpen. Want als je écht van iemand houdt dan wil je dat hij of zij gedijt. En zelf ook daar moeite voor doen. Die toewijding mis ik bij hem.
Wat fijn om jullie te lezen. Voel me verbonden en ben hoe jullie hier vanavond er voor elkaar zijn.
Lieve Selune, vind t lastig dit zo op het forum neer te zetten maar wat je beschrijft over de houding van je man doet me denken aan werken op het schuldgevoel van de ander zodat je er zelf niks mee hoeft. Het komt op me over alsof je man het toverwoordje 'zeuren' gebruikt en dan ben jij als bij toverslag terug in je hok waar je hem niet meer van die 'lastige' vragen stelt. Wat ik er van lees komt het emotioneel koud op me over. Ik vind het naar dat dit je overkomt en krijg eerlijk gezegd het gevoel dat je hierin een beetje uitgebuit wordt. Je mag niet zijn wie je bent. Je hebt een stoornis en zeurt en bent lastig en vraagt teveel... Terwijl je met de meest basale en menselijke verzoeken komt. En ondertussen moet je zijn ziekte wel begrijpen en faciliteren. Het komt je man wel goed uit dat je zo geprogrammeerd bent. Het doet me pijn te lezen dat je zo tekort komt en meteen jezelf de schuld geeft. Ik vind het naar voor je en ergens niet te begrijpen. Want als je écht van iemand houdt dan wil je dat hij of zij gedijt. En zelf ook daar moeite voor doen. Die toewijding mis ik bij hem.
maandag 17 april 2017 om 00:43
Ik had een onvervalst fijne dag. Heb in ochtend en vroege middag rust genomen. De partner van mijn wijlen moeder vierde verjaardag en ik was er dus niet. Daarin heb ik voor mezelf gezorgd door niet ruim 5 uur te reizen en me te begeven in een omgeving met allerlei herinneringen waar ik niet mezelf was of heb kunnen zijn. Waar wie ik ben niet herkend laat staan erkend wordt. Dat zonder schuldgevoel of zo min mogelijk en echt achter me te staan was een kleine innerlijke revolutie. Me aanpassen en dan compleet kapot en eenzaam en vol oordelen runing riot in mijn hoofd weer thuis komen.....ik wilde het mezelf niet aandoen. Vandaar dat ik zingen als reden aangreep om het rustig aan te doen.
