Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel V
dinsdag 11 april 2017 om 19:31
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-08-2017 22:41
51.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 17 april 2017 om 08:14
@Ringding, welkom! Doe wat goed voelt. Lekker meelezen en/of meeschrijven. Wat jij wil. Ik heb zelf een boekje waarin ik dingen opschrijf die ik in dit topic leer. Soort van huiswerk.
Ik heb alleen de eerste afleveringen van Boer zoekt vrouw gekeken, daarna alleen het topic hier erover gevolgd. Veel grappiger
Ik help in de stad ook wel eens toeristen en zo. Mijn sociale angst is dan ondergeschikt aan mijn motivatie te willen helpen, dat is erg fijn om te merken. Ook bemoei ik me snel tegen dingen aan als ik bijvoorbeeld 2 mensen over een dienstregeling hoor praten en weet dat ze het mis hebben. Maar verder heel introvert, hoor. Nee, ik snap die tegenstelling in mezelf niet zo.
@Selune, op een verjaardag spreek je meestal toch niet met iedereen, dus ik denk zomaar dat het die twee mensen niet is opgevallen.
@Hanke, wat knap van je! En dat ook nog zonder schuldgevoel. Diep respect!
Ik heb alleen de eerste afleveringen van Boer zoekt vrouw gekeken, daarna alleen het topic hier erover gevolgd. Veel grappiger
Ik help in de stad ook wel eens toeristen en zo. Mijn sociale angst is dan ondergeschikt aan mijn motivatie te willen helpen, dat is erg fijn om te merken. Ook bemoei ik me snel tegen dingen aan als ik bijvoorbeeld 2 mensen over een dienstregeling hoor praten en weet dat ze het mis hebben. Maar verder heel introvert, hoor. Nee, ik snap die tegenstelling in mezelf niet zo.
@Selune, op een verjaardag spreek je meestal toch niet met iedereen, dus ik denk zomaar dat het die twee mensen niet is opgevallen.
@Hanke, wat knap van je! En dat ook nog zonder schuldgevoel. Diep respect!
maandag 17 april 2017 om 08:15
Goedemorgen lieverds!
Ik stond net mijn gasfornuis te poetsen en moest aan jou denken Snow. (ja ja me nuttig maken en dan aan jou denken ) Mijn complimenten hoe rustig en duidelijk je gisteren was en bleef. Voelt voor mij fijn dat je er bent in dit topic. Ik zie je eigenheid hier en die waardeer ik zeer. Word er blij van merkte ik zo poetsend in mijn keken. Wat een genot om zo de dag te beginnen.....
Ook aan anderen een mooie pauwenveer. Merk dat ik het bijzonder vind hoe prettig duidelijk er grenzen gesteld worden. Ik voel me er door op mijn gemak.
Ik ben vroeger wakker dan gepland. Mede door de stampertjes. Maar het is ok. Keuken heeft een vislucht (niet verwonderlijk als je makreel met heul veel knoflook roerbakt)...en hoop die nu wat weg te poetsen...
Hoe was jullie nacht? Nog ontbeten met cake en slagroom of de krant gelezen? Zoals ik dat ook weleens heb horen zeggen...
Ik stond net mijn gasfornuis te poetsen en moest aan jou denken Snow. (ja ja me nuttig maken en dan aan jou denken ) Mijn complimenten hoe rustig en duidelijk je gisteren was en bleef. Voelt voor mij fijn dat je er bent in dit topic. Ik zie je eigenheid hier en die waardeer ik zeer. Word er blij van merkte ik zo poetsend in mijn keken. Wat een genot om zo de dag te beginnen.....
Ook aan anderen een mooie pauwenveer. Merk dat ik het bijzonder vind hoe prettig duidelijk er grenzen gesteld worden. Ik voel me er door op mijn gemak.
Ik ben vroeger wakker dan gepland. Mede door de stampertjes. Maar het is ok. Keuken heeft een vislucht (niet verwonderlijk als je makreel met heul veel knoflook roerbakt)...en hoop die nu wat weg te poetsen...
Hoe was jullie nacht? Nog ontbeten met cake en slagroom of de krant gelezen? Zoals ik dat ook weleens heb horen zeggen...
maandag 17 april 2017 om 08:16
Het was 'gewoon' niet gesproken denk ik. Zoals ik met mensen niet gesproken heb, maar bij hen voelt het anders, omdat ik weet dat ik bij hen door de mand zou vallen. Dank je pruttel, ik ga het nog wel benoemen, maar niet nu direct. Het kost me energie die er nu niet is.
Hanke het raakt me wat je schrijft en ik weet er niet goed op te reageren. Soms twijfel ik aan hoe mijn man reageert, maar eigenlijk denk ik meestal dat ik gewoon veel te moeilijk ben om van te houden. Het is onbegrijpelijk dat iemand als mijn vriendin niet gillend wegrent en dat gevoel heb ik bij man ook. Hij is toch terug gekomen en dat moet ik hem dankbaar voor zijn.
Niet quoten ajb!
Hanke het raakt me wat je schrijft en ik weet er niet goed op te reageren. Soms twijfel ik aan hoe mijn man reageert, maar eigenlijk denk ik meestal dat ik gewoon veel te moeilijk ben om van te houden. Het is onbegrijpelijk dat iemand als mijn vriendin niet gillend wegrent en dat gevoel heb ik bij man ook. Hij is toch terug gekomen en dat moet ik hem dankbaar voor zijn.
Niet quoten ajb!
Forever is a hell of a long time
maandag 17 april 2017 om 08:23
Wat knap dat je zo voor jezelf hebt gekozen Hanke, mooi ook dat het zonder een al te groot schuldgevoel lukte! En naar de film met een vriendin is ook fijn
Toeristen helpen ofzo door ik ook wel inderdaad en ik ben sowieso nogal helpend aangelegd denk ik. De moeder met kinderwagen helpen tillen, een oud vrouwtje dat ergens niet bij kan enz. Maar vaak merk je dat er maar weinig menselijk contact gemaakt wordt. Ik ben vaak doodsbang buiten, maar het lijkt soms wel of iedereen bang is om contact aan te gaan en dat is jammer.
Toeristen helpen ofzo door ik ook wel inderdaad en ik ben sowieso nogal helpend aangelegd denk ik. De moeder met kinderwagen helpen tillen, een oud vrouwtje dat ergens niet bij kan enz. Maar vaak merk je dat er maar weinig menselijk contact gemaakt wordt. Ik ben vaak doodsbang buiten, maar het lijkt soms wel of iedereen bang is om contact aan te gaan en dat is jammer.
Forever is a hell of a long time
maandag 17 april 2017 om 08:30
@Hanke, bedankt voor het compliment!
Ik heb gisteravond heel hard zitten omsnowen. In plaats van me aangevallen voelen en bevestiging dat ik ergens niet hoor (automatisch), één keer naar mijn eigen gedrag gekeken (en niet erin blijven hangen) en ik zag hoeveel liefde ik hier kreeg en toen voelde ik me juist heel erg bij de groep.
@Selune, je man bevestigt jouw overtuiging over jezelf door je als lastig en moeilijk te bestempelen. Dat is schadelijk voor jou.
Toen ik gisteravond met m'n vriend praatte over wat er hier gebeurde, had hij kunnen zeggen dat het topic ook heel stom is en dat ik wat beters met mijn tijd zou moeten doen. Maar hij luisterde naar mij en vertelde dat ik goed had gehandeld, daarmee zwakt mijn oude overtuiging verder af (dat ik nergens bijhoor) en sterkt hij mijn nieuwe overtuiging (ik mag hier zijn). Dat is steunend. Sterker nog, ik vind dat dat liefde is.
In het verleden heb ik andere relaties gehad en daar was dit niet altijd het geval, daarom liep het dan ook stuk, tenminste dat denk ik. Elkaar belachelijk maken of maar vinden dat de ander zich helemaal moet aanpassen, voor mij is dat geen liefde, maar het is ook geen omgeving waarin ik mij veilig voel. Ik woon liever alleen dan bij iemand waar ik op eierschalen moet lopen zoals vroeger.
Ik heb gisteravond heel hard zitten omsnowen. In plaats van me aangevallen voelen en bevestiging dat ik ergens niet hoor (automatisch), één keer naar mijn eigen gedrag gekeken (en niet erin blijven hangen) en ik zag hoeveel liefde ik hier kreeg en toen voelde ik me juist heel erg bij de groep.
@Selune, je man bevestigt jouw overtuiging over jezelf door je als lastig en moeilijk te bestempelen. Dat is schadelijk voor jou.
Toen ik gisteravond met m'n vriend praatte over wat er hier gebeurde, had hij kunnen zeggen dat het topic ook heel stom is en dat ik wat beters met mijn tijd zou moeten doen. Maar hij luisterde naar mij en vertelde dat ik goed had gehandeld, daarmee zwakt mijn oude overtuiging verder af (dat ik nergens bijhoor) en sterkt hij mijn nieuwe overtuiging (ik mag hier zijn). Dat is steunend. Sterker nog, ik vind dat dat liefde is.
In het verleden heb ik andere relaties gehad en daar was dit niet altijd het geval, daarom liep het dan ook stuk, tenminste dat denk ik. Elkaar belachelijk maken of maar vinden dat de ander zich helemaal moet aanpassen, voor mij is dat geen liefde, maar het is ook geen omgeving waarin ik mij veilig voel. Ik woon liever alleen dan bij iemand waar ik op eierschalen moet lopen zoals vroeger.
maandag 17 april 2017 om 08:30
Lieve lieve Selune, jij bent echt om van gehouden te worden. Je bent lief en intelligent, trouw, toegewijd, ijverig, je blijft je ontwikkelen en dat zijn alleen maar de dingen die ik virtueel van je weet.
Ik zie je al meer dan 8 jaar hier virtueel langskomen en je heb echt wel een beetje een beeld van je gekregen. Dat 'ik ben verschrikkelijk' beeld heb ik totaal niet bij je.
Wel zie ik je moeite in steun te vragen. Gelukkig heb je die lieve vriendin en dat koester je en die vriendschap is zeker niet fragiel. Bij haar durf je gedoseerd wél te delen én te geven. Bij anderen kan het en doe je het en oefen je..gelijkwaardigheid en steunen en houden van. Dat zich dat niet bij je man ontwikkelt ligt misschien wel veel meer bij hem dan je nu vermoedt.
Net als Knuff (en mezelf) zie ik bij jou de snelweg van schuldgevoel in je hersenen. Hoe snel die geraakt wordt en welke conclusies je trekt. Dat zijn oude geprogrammeerde en bewust door anderen gemanipuleerde reakties. Ik ben blij dat ik de mensen die je dat hebben aangedaan niet tegenkom want ik voel woede en minachting en zelfs walging naar ze. Ik vind het intens gemeen om een klein kind wat je ooit was structureel de dingen aan te doen die jou zijn overkomen.
Om je moeite met steun vragen dan nu op je bord te gooien als jouw probleem en je verwijten te maken als je hierin nog niet vaardig bent... Het komt niet in me op. Ik wil van je houden en kijken waar de ingang zit en je dan op een gepaste manier mildheid tonen en uitnodigen uit je schulp te komen. Maar ja...dat ben ik.
Ik zie je al meer dan 8 jaar hier virtueel langskomen en je heb echt wel een beetje een beeld van je gekregen. Dat 'ik ben verschrikkelijk' beeld heb ik totaal niet bij je.
Wel zie ik je moeite in steun te vragen. Gelukkig heb je die lieve vriendin en dat koester je en die vriendschap is zeker niet fragiel. Bij haar durf je gedoseerd wél te delen én te geven. Bij anderen kan het en doe je het en oefen je..gelijkwaardigheid en steunen en houden van. Dat zich dat niet bij je man ontwikkelt ligt misschien wel veel meer bij hem dan je nu vermoedt.
Net als Knuff (en mezelf) zie ik bij jou de snelweg van schuldgevoel in je hersenen. Hoe snel die geraakt wordt en welke conclusies je trekt. Dat zijn oude geprogrammeerde en bewust door anderen gemanipuleerde reakties. Ik ben blij dat ik de mensen die je dat hebben aangedaan niet tegenkom want ik voel woede en minachting en zelfs walging naar ze. Ik vind het intens gemeen om een klein kind wat je ooit was structureel de dingen aan te doen die jou zijn overkomen.
Om je moeite met steun vragen dan nu op je bord te gooien als jouw probleem en je verwijten te maken als je hierin nog niet vaardig bent... Het komt niet in me op. Ik wil van je houden en kijken waar de ingang zit en je dan op een gepaste manier mildheid tonen en uitnodigen uit je schulp te komen. Maar ja...dat ben ik.
maandag 17 april 2017 om 08:39
"@Hanke, bedankt voor het compliment!
Ik heb gisteravond heel hard zitten omsnowen. In plaats van me aangevallen voelen en bevestiging dat ik ergens niet hoor (automatisch), één keer naar mijn eigen gedrag gekeken (en niet erin blijven hangen) en ik zag hoeveel liefde ik hier kreeg en toen voelde ik me juist heel erg bij de groep."
Ik snap dat je hard moest omsnowen en tof dat je met je vriend hierover in contact bleef en deelde. Hierin maak je echt onwikkelings stappen. Ben blij voor je dat je je gekoesterd voelt en voor mij was het ook fijn om te voelen hoe goed je in de groep ligt. Voor zover je daarvan kan spreken (van een groep) op een openbaar forum.
Ik heb gisteravond heel hard zitten omsnowen. In plaats van me aangevallen voelen en bevestiging dat ik ergens niet hoor (automatisch), één keer naar mijn eigen gedrag gekeken (en niet erin blijven hangen) en ik zag hoeveel liefde ik hier kreeg en toen voelde ik me juist heel erg bij de groep."
Ik snap dat je hard moest omsnowen en tof dat je met je vriend hierover in contact bleef en deelde. Hierin maak je echt onwikkelings stappen. Ben blij voor je dat je je gekoesterd voelt en voor mij was het ook fijn om te voelen hoe goed je in de groep ligt. Voor zover je daarvan kan spreken (van een groep) op een openbaar forum.
maandag 17 april 2017 om 08:48
Niet quoten ajb, ik vind dit ontzettend eng om erover te schrijven...
Ik weet niet zo goed wanneer je dingen en of niet bespreekt. Ja de dagelijkse dingen als de afwas, de kinderen en wat eten we vanavond. Dat komt vaak wel op tafel, maar gevoel, enz daar hebben we het weinig over. Man onthoudt niet wanneer ik therapie heb (ook niet als het in de gezamenlijke agenda staat) en hij vraagt er ook niet naar. Ook niet nadat ik heb aangegeven dat ik dat fijn zou vinden, omdat ik weet anders helemaal niet over durf te praten. Volgens hem lukt dat niet, heeft de depressie zijn geheugen slechter gemaakt en moet ik niet zoveel van hen eisen. Maar het was altijd al, als man iets moeilijk vind vergeet hij het. De geboorte- en sterfdatum van mijn oudste bv. Maar ook afspraken die ik belangrijk vind, als hij het lastig vind dan weet hij het niet meer. En ik durf er niet over te beginnen, voel me dan allang veel teveel.
Wat lief van je Hanke zoals je me omschrijft . Die snelweg van schuldgevoel ja doe is er wel hé. Het was ook altijd mijn fout, ik moest altijd kiezen. Mijn vriendin zegt altijd dat kiezen uit twee vreselijke dingen zonder uitweg ben keuze is, dat je dan niet schuldig bent aan welke van de twee dan ook, maar ik koos wel en ik bepaalde daarmee en daar ben ik dan toch ook schuldig aan. Dat stuk vond ik moeilijk, het gevoel is er bij alles. Als ik de vaatwasser inruimen en man verschuift iets dan voel ik me schuldig dat ik het verkeerd heb ingeruimd. Als iemand iets zoekt een ik weet ook niet raar het is dan voel ik me alsof, omdat ik hoor te weten waar alles ligt. Enz, het zit overal doorheen en dat is soms best verdrietig. Die stem van mijn vader zit ook hier heel duidelijk in. Ik ben fout, door en door slecht en door te proberen het goed te maken mag ik proberen te verdienen dat ik er mag zijn of eigenlijk mag blijven, anders wil toch helemaal niemand mij meer.
Ik weet niet zo goed wanneer je dingen en of niet bespreekt. Ja de dagelijkse dingen als de afwas, de kinderen en wat eten we vanavond. Dat komt vaak wel op tafel, maar gevoel, enz daar hebben we het weinig over. Man onthoudt niet wanneer ik therapie heb (ook niet als het in de gezamenlijke agenda staat) en hij vraagt er ook niet naar. Ook niet nadat ik heb aangegeven dat ik dat fijn zou vinden, omdat ik weet anders helemaal niet over durf te praten. Volgens hem lukt dat niet, heeft de depressie zijn geheugen slechter gemaakt en moet ik niet zoveel van hen eisen. Maar het was altijd al, als man iets moeilijk vind vergeet hij het. De geboorte- en sterfdatum van mijn oudste bv. Maar ook afspraken die ik belangrijk vind, als hij het lastig vind dan weet hij het niet meer. En ik durf er niet over te beginnen, voel me dan allang veel teveel.
Wat lief van je Hanke zoals je me omschrijft . Die snelweg van schuldgevoel ja doe is er wel hé. Het was ook altijd mijn fout, ik moest altijd kiezen. Mijn vriendin zegt altijd dat kiezen uit twee vreselijke dingen zonder uitweg ben keuze is, dat je dan niet schuldig bent aan welke van de twee dan ook, maar ik koos wel en ik bepaalde daarmee en daar ben ik dan toch ook schuldig aan. Dat stuk vond ik moeilijk, het gevoel is er bij alles. Als ik de vaatwasser inruimen en man verschuift iets dan voel ik me schuldig dat ik het verkeerd heb ingeruimd. Als iemand iets zoekt een ik weet ook niet raar het is dan voel ik me alsof, omdat ik hoor te weten waar alles ligt. Enz, het zit overal doorheen en dat is soms best verdrietig. Die stem van mijn vader zit ook hier heel duidelijk in. Ik ben fout, door en door slecht en door te proberen het goed te maken mag ik proberen te verdienen dat ik er mag zijn of eigenlijk mag blijven, anders wil toch helemaal niemand mij meer.
Forever is a hell of a long time
maandag 17 april 2017 om 08:53
@Selune, je bekijkt de 'verjaardagssituatie' nu vanuit de ogen van die twee mensen (en dan vul je het negatief voor ze in). Ik las de situatie en bekeek m vanuit mijn mededogen naar jou toe. Ik dacht: 'wat jammer dat Selune niet vóór het feestje met een van hen heeft gedeeld dat het niet zo best met haar gaat. Dan hadden zij haar misschien op tijd het naar-huis-gaan seintje kunnen geven'.
Ik vind het knap dat je in ieder geval na het feestje hebt beseft dat je hen ontlopen hebt. Misschien had je het nodig om tijdens het feestje 'je masker op te houden' om het feestje te kunnen volhouden. Dus oordeel niet zo hard over jezelf.
Een volgende keer kun je deze ervaring gebruiken om beter voor jezelf te zorgen. Als je twijfelt of je het waard bent om voor jezelf te zorgen, kijk dan eens naar dat zinnetje wat onder Snows berichtjes altijd verschijnt (ik weet niet hoe zoiets heet ). Het is ontzettend waar.
Mooi constatering van @Hanke dat 'zeuren' het toverwoord is waarmee je jou direct in de 'sorry dat ik besta modus' kunt krijgen. Omdat je ergens in jezelf gelooft dat je een zeur bent en dat je er niet mag zijn.
Voor de duidelijkheid: jij zeurt niet. Mocht je er overheen gelezen hebben: jij zeurt niet. Nog een keer: jij zeurt niet.
@Hanke, knap staaltje zelfzorg! Goed gedaan.
@Snow, je hebt gisterenavond kunnen oefenen met toepassen wat je geleerd hebt te doen in dit soort situaties. Ik vind het gaaf dat je je niet hebt afgesloten, dat je jouw 'leerpunten' hier hebt gedeeld. En volgens mij is het gelukt. Ik hoop dat je goed geslapen hebt.
@Knuff: geen boer-zoekt-vrouw hier (ook geen vrouw zoekt boer trouwens ).
Ik heb een fijn weekend gehad. Vandaag voelt nogal als een uitdaging. Ik zou met een vriendin gaan hardlopen, maar ze heeft afgezegd en nu ga ik alleen. Dat is niet moeilijk, maar wat wel heel heel heel moeilijk is, is dat ik mezelf nu moet begrenzen in het aantal kilometers wat ik ga rennen. Het mogen er maximaal 17 zijn. Met vriendin weet ik dat we dan ook echt stoppen, met mezelf vind ik dat veel moeilijker.
Daarnaast moet ik van mezelf vandaag heel veel genoeg eten.
Zo stom dat ik dit soort dingen moeilijk vind. Ik probeer het stukje Sofie wat echt echt echt wil dat er voor Sofie gezorgd wordt, krachtig te voelen, maar dat lukt nog niet best.
Er fietst steeds een deel doorheen wat zegt dat dit al een ongezond weekend was, dat er al drie nachten achter elkaar meer dan 5 uur geslapen is dus dat vermoeidheid ook geen rol meer mag spelen, dat ik uit moet kijken dat ik niet net zo dik word als *naam dader*. Het zegt dat ik over een week heel veel dagen achter elkaar teveel ga eten omdat ik dan op vakantie ben met mensen waaraan ik niet mag laten merken dat ik eten moeilijk vind. Dat de kilo's er dan aanvliegen.
Ik weet dat het deel bang is, maar pfff, die angst maakt dwingend.
Stap voor stap nu, dus eerst het rondje rennen. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik echt opgeef stop bij 17 kilometer, ook als ik dan naar huis moet wandelen.
Ik vind het knap dat je in ieder geval na het feestje hebt beseft dat je hen ontlopen hebt. Misschien had je het nodig om tijdens het feestje 'je masker op te houden' om het feestje te kunnen volhouden. Dus oordeel niet zo hard over jezelf.
Een volgende keer kun je deze ervaring gebruiken om beter voor jezelf te zorgen. Als je twijfelt of je het waard bent om voor jezelf te zorgen, kijk dan eens naar dat zinnetje wat onder Snows berichtjes altijd verschijnt (ik weet niet hoe zoiets heet ). Het is ontzettend waar.
Mooi constatering van @Hanke dat 'zeuren' het toverwoord is waarmee je jou direct in de 'sorry dat ik besta modus' kunt krijgen. Omdat je ergens in jezelf gelooft dat je een zeur bent en dat je er niet mag zijn.
Voor de duidelijkheid: jij zeurt niet. Mocht je er overheen gelezen hebben: jij zeurt niet. Nog een keer: jij zeurt niet.
@Hanke, knap staaltje zelfzorg! Goed gedaan.
@Snow, je hebt gisterenavond kunnen oefenen met toepassen wat je geleerd hebt te doen in dit soort situaties. Ik vind het gaaf dat je je niet hebt afgesloten, dat je jouw 'leerpunten' hier hebt gedeeld. En volgens mij is het gelukt. Ik hoop dat je goed geslapen hebt.
@Knuff: geen boer-zoekt-vrouw hier (ook geen vrouw zoekt boer trouwens ).
Ik heb een fijn weekend gehad. Vandaag voelt nogal als een uitdaging. Ik zou met een vriendin gaan hardlopen, maar ze heeft afgezegd en nu ga ik alleen. Dat is niet moeilijk, maar wat wel heel heel heel moeilijk is, is dat ik mezelf nu moet begrenzen in het aantal kilometers wat ik ga rennen. Het mogen er maximaal 17 zijn. Met vriendin weet ik dat we dan ook echt stoppen, met mezelf vind ik dat veel moeilijker.
Daarnaast moet ik van mezelf vandaag heel veel genoeg eten.
Zo stom dat ik dit soort dingen moeilijk vind. Ik probeer het stukje Sofie wat echt echt echt wil dat er voor Sofie gezorgd wordt, krachtig te voelen, maar dat lukt nog niet best.
Er fietst steeds een deel doorheen wat zegt dat dit al een ongezond weekend was, dat er al drie nachten achter elkaar meer dan 5 uur geslapen is dus dat vermoeidheid ook geen rol meer mag spelen, dat ik uit moet kijken dat ik niet net zo dik word als *naam dader*. Het zegt dat ik over een week heel veel dagen achter elkaar teveel ga eten omdat ik dan op vakantie ben met mensen waaraan ik niet mag laten merken dat ik eten moeilijk vind. Dat de kilo's er dan aanvliegen.
Ik weet dat het deel bang is, maar pfff, die angst maakt dwingend.
Stap voor stap nu, dus eerst het rondje rennen. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik echt opgeef stop bij 17 kilometer, ook als ik dan naar huis moet wandelen.
maandag 17 april 2017 om 09:06
EV ik haat (hoor nu Gargamel) slechte bruksanvjsningen. Zo te lezen heb je je kranig geweerd. Heel herkenbaar dat in een rol aanwezig moeten zijn van jezelf 'nuttig, iets afmaken" en er dan achterkomen dat het om de intentie gaat (iets voor iemand willen doen) en er gewoon zijn....oefenen met de gedachte dat voorwaarden wegvallen. Mooie gedachtenexercitie zo met de fluitende vogeltjes.
maandag 17 april 2017 om 09:33
quote:SF_ schreef op 17 april 2017 @ 08:14:
Ik help in de stad ook wel eens toeristen en zo. Mijn sociale angst is dan ondergeschikt aan mijn motivatie te willen helpen, dat is erg fijn om te merken. Ook bemoei ik me snel tegen dingen aan als ik bijvoorbeeld 2 mensen over een dienstregeling hoor praten en weet dat ze het mis hebben. Maar verder heel introvert, hoor. Nee, ik snap die tegenstelling in mezelf niet zo.
Heeft het te maken met je vooraf wel of niet kunnen opfokken? Geef me de kans om me ergens vooraf over op te fokken en ik heb heel veel last van angst. Geef me onverwachts twee verdwaalde toeristen en ik kan zomaar doorgaan voor een normaal en spontaan persoon.
Ik help in de stad ook wel eens toeristen en zo. Mijn sociale angst is dan ondergeschikt aan mijn motivatie te willen helpen, dat is erg fijn om te merken. Ook bemoei ik me snel tegen dingen aan als ik bijvoorbeeld 2 mensen over een dienstregeling hoor praten en weet dat ze het mis hebben. Maar verder heel introvert, hoor. Nee, ik snap die tegenstelling in mezelf niet zo.
Heeft het te maken met je vooraf wel of niet kunnen opfokken? Geef me de kans om me ergens vooraf over op te fokken en ik heb heel veel last van angst. Geef me onverwachts twee verdwaalde toeristen en ik kan zomaar doorgaan voor een normaal en spontaan persoon.
maandag 17 april 2017 om 09:53
Hanke, wat heb je dat helder verwoord, over Selunes man. Ik kon het zelf niet zo verwoorden, maar ik ben het ermee eens.
En wat goed zeg, je zelfzorg gisteren, je keuze daarin. Ik geloof dat ik de hele tijd, als ik hier schrijf, woorden tekort kom. Volgens mij kan ik niets meer helder verwoorden tegenwoordig, zeker niet via een toetsenbord.
En oh, die snelweg van schuldgevoel... van sorry dat ik besta.... die wordt bij mij ook heeeeel snel geactiveerd.
Ik wil ook een rondje gaan hardlopen, maar veel korter. Ik loop met Evy. Kijken of ik mezelf de deur uit krijg. Er schijnt hier wel een zonnetje, dat wel. Eerst nog wat dingetjes doen denk ik.
Als ik aan het schrijven ben vergeet ik weer op wie of wat ik wilde reageren, sorry daarvoor.
Ik lees alles.
En wat goed zeg, je zelfzorg gisteren, je keuze daarin. Ik geloof dat ik de hele tijd, als ik hier schrijf, woorden tekort kom. Volgens mij kan ik niets meer helder verwoorden tegenwoordig, zeker niet via een toetsenbord.
En oh, die snelweg van schuldgevoel... van sorry dat ik besta.... die wordt bij mij ook heeeeel snel geactiveerd.
Ik wil ook een rondje gaan hardlopen, maar veel korter. Ik loop met Evy. Kijken of ik mezelf de deur uit krijg. Er schijnt hier wel een zonnetje, dat wel. Eerst nog wat dingetjes doen denk ik.
Als ik aan het schrijven ben vergeet ik weer op wie of wat ik wilde reageren, sorry daarvoor.
Ik lees alles.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 17 april 2017 om 09:55
Over een uur..... ja.... een uur, heb ik mijn hele huis vol met mensen ( allemaal lief en heel dichtbij ) maar het is hier nog een puinzooi!!!!!
En ik moet ook nog zeker een uur met het eten bezig
Haha dat word een vrolijk Pasen. Denk dat ik de eerste gast een stofzuiger in de hand druk en de tweede aan het koken zet
En ik moet ook nog zeker een uur met het eten bezig
Haha dat word een vrolijk Pasen. Denk dat ik de eerste gast een stofzuiger in de hand druk en de tweede aan het koken zet
maandag 17 april 2017 om 09:57
quote:hanke321 schreef op 17 april 2017 @ 09:06:
EV ik haat (hoor nu Gargamel) slechte bruksanvjsningen. Zo te lezen heb je je kranig geweerd. Heel herkenbaar dat in een rol aanwezig moeten zijn van jezelf 'nuttig, iets afmaken" en er dan achterkomen dat het om de intentie gaat (iets voor iemand willen doen) en er gewoon zijn....oefenen met de gedachte dat voorwaarden wegvallen. Mooie gedachtenexercitie zo met de fluitende vogeltjes. Dankzij het appcontact met MM die vroeg hoe het ging met het kastje. Dat was onverwachte steun en zo kon ik mijn eigen negatieve/domino-effect-snelweggedachten omzetten voordat het te ver uit de hand liep.
Ja, stomme handleiding. Geen I, maar LB. Met I lukt het mij allemaal, zelfs de ingewikkelde slaapkamerkast hier.
EV ik haat (hoor nu Gargamel) slechte bruksanvjsningen. Zo te lezen heb je je kranig geweerd. Heel herkenbaar dat in een rol aanwezig moeten zijn van jezelf 'nuttig, iets afmaken" en er dan achterkomen dat het om de intentie gaat (iets voor iemand willen doen) en er gewoon zijn....oefenen met de gedachte dat voorwaarden wegvallen. Mooie gedachtenexercitie zo met de fluitende vogeltjes. Dankzij het appcontact met MM die vroeg hoe het ging met het kastje. Dat was onverwachte steun en zo kon ik mijn eigen negatieve/domino-effect-snelweggedachten omzetten voordat het te ver uit de hand liep.
Ja, stomme handleiding. Geen I, maar LB. Met I lukt het mij allemaal, zelfs de ingewikkelde slaapkamerkast hier.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 17 april 2017 om 11:24
Ik vind het ook fijn hoe het gisteren gegaan is, hoe jullie er mee om gingen, en hoe dit topic veilig blijft. Dat is heel waardevol, jullie zijn heel waardevol.
Snow ik vind het heel knap hoe je het gedaan hebt gisteren, echt een groot compliment daarvoor. Ook fijn om te lezen dat je het met je vriend hebt besproken, je doet het zo goed allemaal
Ik voel me natuurlijk schuldig dat ik gestaft heb en dat er nu een ban is. Maar ik probeer wel te leren van gisteren, dat ik me nu niet slecht daarover moet gaan voelen. Ik vond sommige opmerkingen echt gemeen, en terecht blijkbaar want die zijn verwijderd en een ban wordt niet zomaar gegeven. Maar tegelijk vind ik het verdrietig voor Stronggirl dat ze zich zo rot heeft gevoeld, en nu tijdelijk niet kan posten. Denk: had ik niet moeten staffen... maar het raakte me zo, de nare opmerkingen, richting iemand die ik heel erg mag en heel erg waardeer (Snow ). Nou ja, ik vind het moeilijk dit hier te schrijven, maar doe het toch.
Welkom RingDing, fijn dat je mee schrijft en/of leest
Verder heb ik zó veel herkenbaars gelezen, waar ik het liefst allemaal op reageer, maar wat me gewoon echt niet gaat lukken na afgelopen nacht. Nacht vol nare dromen, die direct wel te linken zijn aan de acties die ik overdag uitvoer (droom dat iedereen doodgaat, afscheid van me neemt, dat ik ingesneeuwd was en nooit meer uit m'n huis kon, dat ik niemand meer had... en dat de hele nacht door). Nu ik aangeef aan mensen die dichtbij ons staan dat het allemaal niet zo lukt met mij (en ik niet zo perfect ben als ik altijd over wilde komen), komt de enorm grote angst voor afwijzing zeer dichtbij.
Ik zie als een berg op tegen vanmiddag, dan vertellen we eea aan een deel van m'n schoonfamilie, en hoe meer mensen we inlichten, hoe minder ik nog weg kan vluchten, de realiteit kan ontvluchten dat het allemaal wel wat mee valt. Ik wil dat het allemaal wel wat meevalt en vind dit overdreven, maar als ik dan denk aan hoe het echt met me gaat weet ik dat het niet overdreven is.
Dit gevoel, dat m'n masker met geweld afgerukt wordt, en dat ik toe moet geven dat ik niet meer zo perfect kan zijn als ik zou willen (ook al vertel ik het mensen zelf, het voelt als geen keuze meer hebben.. ja, toch doorgaan, en dan dus richting een echte burn out of zelfs opname, dan is het dus kiezen tussen 2 kwaden, maar dit is ook vreselijk), zorgt ook voor veel afstand richting mensen die al weten hoe het echt gaat. Ik heb moeite te reageren op berichtjes van m'n beste vriendin, andere vriendin, van toenadering van vriend..
Dat ik nu aangeef richting mensen dat het niet zo goed gaat, voelt zo ontzettend als falen, als mislukt zijn in het leven.
Het voelt ook meteen als m'n moeder achterna gaan. Dat mag nooit, ik mag niet zwak zijn, en zeker niet richting m'n omgeving dat laten blijken. En nu doen we dat toch... en loopt het dus slecht met me af. Is het me niet gelukt om het leven aan te kunnen. Zwak, slecht, etc, het voelt zo. En het maakt dus helemaal niets uit dat die omgeving lief reageert (m'n grootouders en m'n schoonfamilie zeer waarschijnlijk ook).
Het gaat om mijn gevoel; ik verlies.
En daarin wil ik juist de mensen waar ik het meest van houd voor beschermen. Voor mij beschermen. Dus is er nu afstand en ik weet dat ik die moet doorbreken, maar ik vind het zo moeilijk.. het komt wel weer, maar niet nu ik me zo zwak en slecht voel
En tegelijk weet ik dat ik juist dan, juist nu die mensen moet toelaten. Ik weet alleen echt even niet hoe, het uitreiken is zo geblokkeerd
Maar veel herkenbaars gelezen dus, bedankt voor jullie mooie posts en eerlijkheid
En daarnaast ook veel dingen met een glimlach gelezen; over goede zelfzorg, voldoende slapen, eten, grenzen bewaken, kritisch naar jezelf maar ook je omgeving durven te kijken. Het is een gevecht, dat lees ik zeker, het is zwaar, maar wat dapper hoe jullie het aangaan, en hier erover schrijven, ik ben daar echt heel trots op
Snow ik vind het heel knap hoe je het gedaan hebt gisteren, echt een groot compliment daarvoor. Ook fijn om te lezen dat je het met je vriend hebt besproken, je doet het zo goed allemaal
Ik voel me natuurlijk schuldig dat ik gestaft heb en dat er nu een ban is. Maar ik probeer wel te leren van gisteren, dat ik me nu niet slecht daarover moet gaan voelen. Ik vond sommige opmerkingen echt gemeen, en terecht blijkbaar want die zijn verwijderd en een ban wordt niet zomaar gegeven. Maar tegelijk vind ik het verdrietig voor Stronggirl dat ze zich zo rot heeft gevoeld, en nu tijdelijk niet kan posten. Denk: had ik niet moeten staffen... maar het raakte me zo, de nare opmerkingen, richting iemand die ik heel erg mag en heel erg waardeer (Snow ). Nou ja, ik vind het moeilijk dit hier te schrijven, maar doe het toch.
Welkom RingDing, fijn dat je mee schrijft en/of leest
Verder heb ik zó veel herkenbaars gelezen, waar ik het liefst allemaal op reageer, maar wat me gewoon echt niet gaat lukken na afgelopen nacht. Nacht vol nare dromen, die direct wel te linken zijn aan de acties die ik overdag uitvoer (droom dat iedereen doodgaat, afscheid van me neemt, dat ik ingesneeuwd was en nooit meer uit m'n huis kon, dat ik niemand meer had... en dat de hele nacht door). Nu ik aangeef aan mensen die dichtbij ons staan dat het allemaal niet zo lukt met mij (en ik niet zo perfect ben als ik altijd over wilde komen), komt de enorm grote angst voor afwijzing zeer dichtbij.
Ik zie als een berg op tegen vanmiddag, dan vertellen we eea aan een deel van m'n schoonfamilie, en hoe meer mensen we inlichten, hoe minder ik nog weg kan vluchten, de realiteit kan ontvluchten dat het allemaal wel wat mee valt. Ik wil dat het allemaal wel wat meevalt en vind dit overdreven, maar als ik dan denk aan hoe het echt met me gaat weet ik dat het niet overdreven is.
Dit gevoel, dat m'n masker met geweld afgerukt wordt, en dat ik toe moet geven dat ik niet meer zo perfect kan zijn als ik zou willen (ook al vertel ik het mensen zelf, het voelt als geen keuze meer hebben.. ja, toch doorgaan, en dan dus richting een echte burn out of zelfs opname, dan is het dus kiezen tussen 2 kwaden, maar dit is ook vreselijk), zorgt ook voor veel afstand richting mensen die al weten hoe het echt gaat. Ik heb moeite te reageren op berichtjes van m'n beste vriendin, andere vriendin, van toenadering van vriend..
Dat ik nu aangeef richting mensen dat het niet zo goed gaat, voelt zo ontzettend als falen, als mislukt zijn in het leven.
Het voelt ook meteen als m'n moeder achterna gaan. Dat mag nooit, ik mag niet zwak zijn, en zeker niet richting m'n omgeving dat laten blijken. En nu doen we dat toch... en loopt het dus slecht met me af. Is het me niet gelukt om het leven aan te kunnen. Zwak, slecht, etc, het voelt zo. En het maakt dus helemaal niets uit dat die omgeving lief reageert (m'n grootouders en m'n schoonfamilie zeer waarschijnlijk ook).
Het gaat om mijn gevoel; ik verlies.
En daarin wil ik juist de mensen waar ik het meest van houd voor beschermen. Voor mij beschermen. Dus is er nu afstand en ik weet dat ik die moet doorbreken, maar ik vind het zo moeilijk.. het komt wel weer, maar niet nu ik me zo zwak en slecht voel
En tegelijk weet ik dat ik juist dan, juist nu die mensen moet toelaten. Ik weet alleen echt even niet hoe, het uitreiken is zo geblokkeerd
Maar veel herkenbaars gelezen dus, bedankt voor jullie mooie posts en eerlijkheid
En daarnaast ook veel dingen met een glimlach gelezen; over goede zelfzorg, voldoende slapen, eten, grenzen bewaken, kritisch naar jezelf maar ook je omgeving durven te kijken. Het is een gevecht, dat lees ik zeker, het is zwaar, maar wat dapper hoe jullie het aangaan, en hier erover schrijven, ik ben daar echt heel trots op
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 17 april 2017 om 12:17
Heel bericht getypt en toen op een verkeerde toetsencombinatie gedrukt.
Dus nog maar een keer, sorry als het wat kortaf overkomt...
@Selune, mijn geheugen is ook behoorlijk slecht wat afspraken en datums betreft. Of dat door depressie komt, weet ik niet, maar dat is best goed mogelijk. Dus dan moet je een manier bedenken om wel ietwat attent over te komen bij de mensen om wie ik geef. Dus ik schrijf die datums op in mijn agenda. Over een paar weken is er een belangrijke sterfdatum voor een vriendin van mij. Ik heb degene die is overleden nooit ontmoet, maar omdat die vriendin belangrijk voor mij is, is die datum belangrijk genoeg voor mij om te noteren waar ik het zie.
Ik vind dat je man zich er te gemakkelijk vanaf maakt. Hij verschuilt zich achter zijn depressie en jij mag je helemaal niet verschuilen achter je PTSS van hem, dat is behoorlijk hypocriet.
Dus nog maar een keer, sorry als het wat kortaf overkomt...
@Selune, mijn geheugen is ook behoorlijk slecht wat afspraken en datums betreft. Of dat door depressie komt, weet ik niet, maar dat is best goed mogelijk. Dus dan moet je een manier bedenken om wel ietwat attent over te komen bij de mensen om wie ik geef. Dus ik schrijf die datums op in mijn agenda. Over een paar weken is er een belangrijke sterfdatum voor een vriendin van mij. Ik heb degene die is overleden nooit ontmoet, maar omdat die vriendin belangrijk voor mij is, is die datum belangrijk genoeg voor mij om te noteren waar ik het zie.
Ik vind dat je man zich er te gemakkelijk vanaf maakt. Hij verschuilt zich achter zijn depressie en jij mag je helemaal niet verschuilen achter je PTSS van hem, dat is behoorlijk hypocriet.
