Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 8 november 2017 om 22:04
Tobbert en Pruttel thnx.
Het zal iets zijn wat ik moet leren...
Het is wéér iets waarbij de grond onder mn voeten wegzakt. En dan ook nog door iemand die van alles afwist. Zelf ook het e.e.a. meemaakt
Ik verwijt dan mezelf. Ík ben too much. Ík ben te zwaar op de hand. Ík kost teveel energie.
Ik word hier gek van. Ik ga in een soort slachtofferrol zitten en wijs mezelf als schuldige aan. Want ja, het overkomt me toch wel vaak.
Ik wil dit patroon doorbreken. De negatieve ervaringen los zien van een nieuwe negatieve ervaring. Ik zal nog vaker op mn neus gaan. En als ik elke negatief ding aan alle negativiteit vast plak....dan maak ik het mezelf zo moeilijk.
En nu ik zo schrijf en ik nadenk over 'moi', denk ik 'ik ben niet alleen maar kommer en kwel'.
Ik ben ook best leuk soms....zeg ik voorzichtig
Het zal iets zijn wat ik moet leren...
Het is wéér iets waarbij de grond onder mn voeten wegzakt. En dan ook nog door iemand die van alles afwist. Zelf ook het e.e.a. meemaakt
Ik verwijt dan mezelf. Ík ben too much. Ík ben te zwaar op de hand. Ík kost teveel energie.
Ik word hier gek van. Ik ga in een soort slachtofferrol zitten en wijs mezelf als schuldige aan. Want ja, het overkomt me toch wel vaak.
Ik wil dit patroon doorbreken. De negatieve ervaringen los zien van een nieuwe negatieve ervaring. Ik zal nog vaker op mn neus gaan. En als ik elke negatief ding aan alle negativiteit vast plak....dan maak ik het mezelf zo moeilijk.
En nu ik zo schrijf en ik nadenk over 'moi', denk ik 'ik ben niet alleen maar kommer en kwel'.
Ik ben ook best leuk soms....zeg ik voorzichtig
woensdag 8 november 2017 om 22:07
Lieve Selune, dan een knuffel van mij. Gewoon een heel lieve aardse knuffel. Armen om je heen zonder andere bijbedoelingen dan jou te laten voelen wat goed en echt is.
Ook voor de rest een lieve knuffel.
En terwijl ik dit typ, komt het liedje wat gedraaid werd op de crematie van het meisje waar ik het net over had op tv
grapje van haar denk ik
Ook voor de rest een lieve knuffel.
En terwijl ik dit typ, komt het liedje wat gedraaid werd op de crematie van het meisje waar ik het net over had op tv
grapje van haar denk ik
woensdag 8 november 2017 om 22:11
Tuurlijk ben jij ook leuk!
Niemand is alleen maar totally mislukt en stom. Zelfs echt slechte mensen zullen goede dingen hebben. Het is alleen wel belangrijk welke kant de balans op slaat. Maar dan nog moet je het verschil maken tussen "stom" en slecht. Je mag jezelf zo af en toe best stom vinden. Slecht bewaren we voor een ander soort mens en dan weten jullie allemaal wel iemand te bedenken die slecht is. Nou, zo zijn wij niet. Wij zijn gewoon af en toe stom. En best wel leuk. Vooral ik
maar zeker niet slecht!
Niemand is alleen maar totally mislukt en stom. Zelfs echt slechte mensen zullen goede dingen hebben. Het is alleen wel belangrijk welke kant de balans op slaat. Maar dan nog moet je het verschil maken tussen "stom" en slecht. Je mag jezelf zo af en toe best stom vinden. Slecht bewaren we voor een ander soort mens en dan weten jullie allemaal wel iemand te bedenken die slecht is. Nou, zo zijn wij niet. Wij zijn gewoon af en toe stom. En best wel leuk. Vooral ik
maar zeker niet slecht!
donderdag 9 november 2017 om 00:42
Becoming me: je bent helemaal niet anderen tot last! Ook al plaats je alleen maar zogenaamde egoposts: dat mag hier!
Smallthings: ik heb je posts niet kunnen lezen, maar ik haal uit de reacties dat je het moeilijk hebt. Daarom een extra knuffel
Tijd om naar bed te gaan, ik heb morgen een lange dag. ‘S Morgens werken en vervolgens de trein in naar een voorlichtingsbijeenkomst. Een hele lange reis waar ik niet naar uit zie. Nu eerst
Smallthings: ik heb je posts niet kunnen lezen, maar ik haal uit de reacties dat je het moeilijk hebt. Daarom een extra knuffel
Tijd om naar bed te gaan, ik heb morgen een lange dag. ‘S Morgens werken en vervolgens de trein in naar een voorlichtingsbijeenkomst. Een hele lange reis waar ik niet naar uit zie. Nu eerst
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 9 november 2017 om 11:23
Dat boek 'Ik ken mijn ikken' is echt een heel goed boek, het heeft mij ook veel duidelijk gemaakt. Even ter aanvulling van Sofies enthousiasme. Ik praat nu soms met bijv. MM ook over 'een buspassagier van mij', en hij heeft het ook opgepakt. Voor mij ook heel duidelijk dat er primaire ikken zijn, en dat dingen waar je je aan ergert bij anderen juist onderdrukte delen van jezelf zijn. Wat ik vooral het mooie aan het boek vond, is dat het allemaal zo gewoon is, dat er niets abnormaals aan is, dat iedereen dit heeft en dat het alleen maar goed is om jezelf zo steeds meer te leren kennen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 10 november 2017 om 06:55
Ik weet niet of ik dit mag quoten van je EV, maar ik vind dit zó gaaf. Je lijft voelt het allemaal echt wel en jij leert hier steeds beter naar luisteren.Elmervrouw schreef: ↑08-11-2017 16:14[...]
Ik wil niets meer van ZH: geen cadeautjes, geen felicitaties, geen mooie woorden, geen toegestoken hand. En ik heb hem ook niet nodig als ingang tot de kinderen. De kinderen kunnen zelf beslissen.
Oké, dat maakte mijn lijf mij dus heel duidelijk. De lijftaal die zij wel ziet en opmerkt, maar die ik zelf nog maar nauwelijks kan voelen; dat gevoel in je lijf zit en dat je daar boosheid voelt, of allerlei andere dingen, en dan daar dus iets mee kunt doen. Het was echt een eye-opener voor mij.
Zeg het even als ik dit weg moet halen, dan doe ik dit.
@Knuff, ik heb alles gelezen tot en met TMI (geweldig: ik zeg: woordenlijst
), later lees ik de rest.@jullie allemaal, ik ben 'bijgelezen', fijn dat jullie gedeeld hebben. Allemaal. Ik vind het heel waardevol.
vrijdag 10 november 2017 om 08:55
@knuff ik geef heel af en toe dus voorlichting/lezingen over hoe om te gaan met (sekueel) mishandelde kinderen binnen het onderwijs. Elke keer ben ik verschrikkelijk zenuwachtig en heb ik allerlei gedachten als die jij beschrijft, maar het is ook helend en het levert vaak hele mooie ontmoetingen en gesprekken op.
Dat andere wat je beschrijft. Kinderen als schakel tussen hun ouders gaan mijn nekharen ook van overeind. Dat kan voor de ontwikkeling van een kind niet goed zijn. Ik kan heel veel redenen bedenken waarom dat heel slecht is een eigenlijk vrijwel geen waarom dit een goed idee is. Vind het gewoon naar.
Verder mooi wat je schrijft over je eigen ontwikkeling!
Dat andere wat je beschrijft. Kinderen als schakel tussen hun ouders gaan mijn nekharen ook van overeind. Dat kan voor de ontwikkeling van een kind niet goed zijn. Ik kan heel veel redenen bedenken waarom dat heel slecht is een eigenlijk vrijwel geen waarom dit een goed idee is. Vind het gewoon naar.
Verder mooi wat je schrijft over je eigen ontwikkeling!
selune wijzigde dit bericht op 11-11-2017 09:54
47.05% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
vrijdag 10 november 2017 om 09:33
Dikke knuffel voor jou allereerst, Selune, ik weet niet wat ik moet zeggen.
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft.
Ik heb een hele rare week achter de rug. Net als vorige week drie dagen samen geweest met MM, vooral in zijn woning (wat ik een heel knus nestje vind). Hij heeft gisteren speciaal omdat ik er was, ook thuisgewerkt, net als de dag ervoor. Dat hij dat dan voor mij doet.. Ik kan het nog steeds niet bevatten hoe het kan dat mensen iets voor mij doen, dat er moeite voor mij gedaan wordt. Dat twee vrouwen die van de week bij me waren, die ik nauwelijks een jaar ken, met allerlei cadeautjes en lekkers komen voor mijn verjaardag, om ook maar iets te noemen.
Omdat ik zolang het gevoel heb gehad dat het niet uitmaakt dat ik er ben, dat ik iets beteken, dat ze maar met mij kunnen doen wat ze willen (doen bepaalde mensen dus nog steeds..), dat er voor mij geen moeite gedaan hoeft te worden, dat ik me maar moet aanpassen (en dat ook doe cq. deed), dat ik geen enkele invloed heb op wat dan ook - het geeft een grote verwarring in mijn hoofd dat het in deze dagen anders is, en vorige week ook al
Ik weet amper hoe ik dit moet verwoorden. Alsof al die buspassagiers door elkaar aan het schreeuwen zijn, door elkaar aan het bewegen zijn en druk doen, en ik aan het stuur kijk alleen maar om, naar achteren in die bus en zie al die chaos, en zie, als ik nog verder kijk, een heel vertwijfeld klein kindje in die achterbak zitten wat hier allemaal al helemaal geen raad mee weet.
Ik ga dadelijk de fiets op, op bezoek bij iemand, gewoon rustig en oppervlakkig, en doe alsof het allemaal wel gaat. Diegene heb ik lang niet gezien, deed ooit cursussen bij haar; nu weer contact na jaren. Maar ik zal blij zijn als ik weer thuis ben, helemaal alleen in mijn eigen nestje - waar alles kan zakken, waar ik alles 'een plek kan geven (hoop ik).
Het zijn heel vreemde dagen. Niks meer gehoord ook van ZK en ik heb aan psych, waar ik zijn brief heb laten liggen, gevraagd om die weg te gooien. Telegram verwijderd op mijn telefoon (daar zaten de kinderen op). Het is heftig en zo'n zwart gat, ik wil het niet voelen, het is te groot en te moeilijk, dit.
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft.
Ik heb een hele rare week achter de rug. Net als vorige week drie dagen samen geweest met MM, vooral in zijn woning (wat ik een heel knus nestje vind). Hij heeft gisteren speciaal omdat ik er was, ook thuisgewerkt, net als de dag ervoor. Dat hij dat dan voor mij doet.. Ik kan het nog steeds niet bevatten hoe het kan dat mensen iets voor mij doen, dat er moeite voor mij gedaan wordt. Dat twee vrouwen die van de week bij me waren, die ik nauwelijks een jaar ken, met allerlei cadeautjes en lekkers komen voor mijn verjaardag, om ook maar iets te noemen.
Omdat ik zolang het gevoel heb gehad dat het niet uitmaakt dat ik er ben, dat ik iets beteken, dat ze maar met mij kunnen doen wat ze willen (doen bepaalde mensen dus nog steeds..), dat er voor mij geen moeite gedaan hoeft te worden, dat ik me maar moet aanpassen (en dat ook doe cq. deed), dat ik geen enkele invloed heb op wat dan ook - het geeft een grote verwarring in mijn hoofd dat het in deze dagen anders is, en vorige week ook al
Ik weet amper hoe ik dit moet verwoorden. Alsof al die buspassagiers door elkaar aan het schreeuwen zijn, door elkaar aan het bewegen zijn en druk doen, en ik aan het stuur kijk alleen maar om, naar achteren in die bus en zie al die chaos, en zie, als ik nog verder kijk, een heel vertwijfeld klein kindje in die achterbak zitten wat hier allemaal al helemaal geen raad mee weet.
Ik ga dadelijk de fiets op, op bezoek bij iemand, gewoon rustig en oppervlakkig, en doe alsof het allemaal wel gaat. Diegene heb ik lang niet gezien, deed ooit cursussen bij haar; nu weer contact na jaren. Maar ik zal blij zijn als ik weer thuis ben, helemaal alleen in mijn eigen nestje - waar alles kan zakken, waar ik alles 'een plek kan geven (hoop ik).
Het zijn heel vreemde dagen. Niks meer gehoord ook van ZK en ik heb aan psych, waar ik zijn brief heb laten liggen, gevraagd om die weg te gooien. Telegram verwijderd op mijn telefoon (daar zaten de kinderen op). Het is heftig en zo'n zwart gat, ik wil het niet voelen, het is te groot en te moeilijk, dit.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 10 november 2017 om 11:36
Wat een geweldige posts zijn er geschreven. Wat fijn om meer van je te lezen Selune em EV. En Knuff ....ik heb het gevoel bij 1 rondje op de ijsbaan wel 3x door je ingehaald te worden. Wat maak jij een ontwikkeling door. Chapeau!
Ik voel me niet fijn en dat is mild uitgedrukt. Mijn lijf ervaart (erg) veel stress en voelt ook anders aan. Hoe raar ook, mijn plas ruikt anders. Mijn hartslag is anders. Als ik vanuit mijn tenen huil, proeft mijn snot anders.
Ik voel dat ik op de toppen van mijn kunnen functioneer, hier hangend op de bank - wat ik een bizarre gedachte vind - maar waarvan als ik bid naar voren komt dat ik dit heel serieus moet nemen. Ik kom de deur niet uit en kijk vooral wat ik opneem van tv. Het etiketje depressie keert zich/keer ik tegen me. Ik wil meteen van alles doen om daar goed uit te komen/dat te managen (het liefst in mijn eentje
) en neem mezelf dat meteen enorm kwalijk dat ik dat niet doe en verwijt mezelf dat ik het er zo zelf naar maak...
Wel doe ik ook veel goed. Ik blijf in contact met zelfhulppersoon en LVen en lotgenoten. Met name het vinkjesbeleid (elke maaltijd een 'tick the box' sturen zodat zelfzorg de basis is en zaken als verwarming aan, douchen en voldoende drinken ook aan bod komen) wat ik met mijn zelfhulppersoon voer, werkt. En ik mag ook van haar géén huiswerk doen
Maar ik voel me raar. Ik voel me een ongeleid projectiel die doet alsof alles normaal is. Alsof ik bij elke bocht die ik maak meer G-krachten ervaar dan anders en ik me af moet vragen of het verantwoord is de weg op te gaan..
Het ene moment kan ik wel met empathie voor mezelf zorgen en het andere moment is dat 'floep' het raam uit en doe ik alleen min of meer normaal en verantwoord omdat ik dat heb afgesproken. En kan ik basale zelfzorg 'vergeten'.
De flinterintrusies over exit blijven en dat is niet lekker wakker worden. Dan voel ik me ziek en Niet Fijn.
Het constant nadenken over hoe dat goed te managen vreet energie. Gelukkig heb ik begrip en steun. Ben ook mijn HA informeren over waar ik nu zit. Niet omdat er nu acuut dingen fout gaan, maar wel zo zorgvuldig. (van opgebroken keuken en renovatie en bouwkundig onderzoek).
Hopelijk belt die me terug straks. Anders heb ik iig mijn ding gedaan voor zover mogelijk.
Dat gevoel van uit de bocht vliegen of toch niet en tegelijk naar anderen normaal overkomen geeft veel woede en schaamte merk ik. Ik voel me nep. Het contrast in hoe ik overkom en hoe ik me van binnen voel is te groot. Ik kan mezelf naderhand slecht goed opvangen em ik weet niet meer wat echt is. Het één of het ander? Of allebei? Normaal blijven meedraaien of toch de lat lager leggen?
Zelfhulppersoon en andere lotgenoot geven aan dat ik en mijn lijf in een zeer intemsief proces zitten en dat ik niet teveel van mezelf moet vragen en geen risico's moet nemen. En ik kan het slecht waarnemen allemaal.
Welkom in mijn hoofd
Ik voel me niet fijn en dat is mild uitgedrukt. Mijn lijf ervaart (erg) veel stress en voelt ook anders aan. Hoe raar ook, mijn plas ruikt anders. Mijn hartslag is anders. Als ik vanuit mijn tenen huil, proeft mijn snot anders.
Ik voel dat ik op de toppen van mijn kunnen functioneer, hier hangend op de bank - wat ik een bizarre gedachte vind - maar waarvan als ik bid naar voren komt dat ik dit heel serieus moet nemen. Ik kom de deur niet uit en kijk vooral wat ik opneem van tv. Het etiketje depressie keert zich/keer ik tegen me. Ik wil meteen van alles doen om daar goed uit te komen/dat te managen (het liefst in mijn eentje
) en neem mezelf dat meteen enorm kwalijk dat ik dat niet doe en verwijt mezelf dat ik het er zo zelf naar maak...Wel doe ik ook veel goed. Ik blijf in contact met zelfhulppersoon en LVen en lotgenoten. Met name het vinkjesbeleid (elke maaltijd een 'tick the box' sturen zodat zelfzorg de basis is en zaken als verwarming aan, douchen en voldoende drinken ook aan bod komen) wat ik met mijn zelfhulppersoon voer, werkt. En ik mag ook van haar géén huiswerk doen
Maar ik voel me raar. Ik voel me een ongeleid projectiel die doet alsof alles normaal is. Alsof ik bij elke bocht die ik maak meer G-krachten ervaar dan anders en ik me af moet vragen of het verantwoord is de weg op te gaan..
Het ene moment kan ik wel met empathie voor mezelf zorgen en het andere moment is dat 'floep' het raam uit en doe ik alleen min of meer normaal en verantwoord omdat ik dat heb afgesproken. En kan ik basale zelfzorg 'vergeten'.
De flinterintrusies over exit blijven en dat is niet lekker wakker worden. Dan voel ik me ziek en Niet Fijn.
Het constant nadenken over hoe dat goed te managen vreet energie. Gelukkig heb ik begrip en steun. Ben ook mijn HA informeren over waar ik nu zit. Niet omdat er nu acuut dingen fout gaan, maar wel zo zorgvuldig. (van opgebroken keuken en renovatie en bouwkundig onderzoek).
Hopelijk belt die me terug straks. Anders heb ik iig mijn ding gedaan voor zover mogelijk.
Dat gevoel van uit de bocht vliegen of toch niet en tegelijk naar anderen normaal overkomen geeft veel woede en schaamte merk ik. Ik voel me nep. Het contrast in hoe ik overkom en hoe ik me van binnen voel is te groot. Ik kan mezelf naderhand slecht goed opvangen em ik weet niet meer wat echt is. Het één of het ander? Of allebei? Normaal blijven meedraaien of toch de lat lager leggen?
Zelfhulppersoon en andere lotgenoot geven aan dat ik en mijn lijf in een zeer intemsief proces zitten en dat ik niet teveel van mezelf moet vragen en geen risico's moet nemen. En ik kan het slecht waarnemen allemaal.
Welkom in mijn hoofd
hanke321 wijzigde dit bericht op 10-11-2017 12:08
13.35% gewijzigd
zaterdag 11 november 2017 om 08:59
@Knuff, zojuist heb ik je post verder gelezen. Ik heb er veel aan gehad. Het is bijzonder te lezen hoe je, puur door te schrijven hoe dingen voor jou zijn op dit moment, jouw ontwikkeling beschrijft. Er zitten veel raakvlakken in onze processen. Op de een of andere manier voel ik me iedere keer ontzettend geraakt en gesteund tegelijk, door jouw woorden.
Ik ben een beetje de draad kwijt nu een aantal mensen hun naam heeft veranderd. Ernie, ik heb al heel lang niets meer van je gehoord, of wel, maar dan misschien onder een andere naam? Ik moest aan je denken en ben benieuwd of je wilt schrijven hoe het met je is. Maar misschien heb je dit dus al gedaan onder een andere naam. In dat geval mijn hoofd kan het niet allemaal meer bijhouden.
@EV, wat knap dat je tussen al die schreeuwende, stampij-makende buspassagiers ook dat kleine, teruggetrokken meisje ziet. En dat je ze allemaal ziet, in plaats van dat je één van hen helemaal bent.
Op momenten van chaos heb ik geleerd dat je altijd eerst terug gaat naar de basisrust. Je gaat dus niet met een van de passagiers aan de slag, je gaat eerst zorgen dat de sfeer in de bus rustig wordt. En je rijdt pas verder als dit het geval is, anders ben je een gevaar op de weg. Lukt het je niet alleen om de orde een beetje te herstellen, dan vraag je er hulp bij. In de vorm van medicatie of mensen. Dit doen ‘echte’ buschauffeurs ook. Die roepen gewoon ordehandhaving op.
Ik geloof trouwens dat er tussen al die herrieschoppers en dat teruggetrokken kindje, ook een EV zit die heel verdrietig en bang is. Zie je haar?
@Hanke, fijn dat je ziet dat je heel veel dingen goed doet op dit moment. Je zit in een pittig, intensief verwerkingsproces en het lijkt steeds meer alsof je de basis te pakken hebt. Je onderkent het belang van zelfzorg, je schakelt hulp-personen in.
Het is heel zwaar en daar vind je van alles van, heb je veel oordelen over, maar ondertussen doe je wel wat je moet doen. Basaal voor jezelf zorgen.
@ST, goed dat je gedeeld hebt. MEGA eng. En toch goed van je. Kleine stapjes, je hoeft niet alles in één keer te doen als je dit te spannend vindt. Logisch dat je er nog niet met alles in je op vertrouwt dat je man hierin te vertrouwen is. Dat is voor de mensen van dit topic helemaal niet vreemd hoor. Je gaat leren dat er meer mensen te vertrouwen zijn, door dit te ervaren. Voor veel lezers en schrijvers hier is dit niet zo vanzelfsprekend en dus heel bijzonder. Dit kan bij jou ook gaan komen. Door heel veel positieve ervaringen met mensen die wel te vertrouwen zijn.
@Selune, zo verdrietig dat dit soort moeilijke data er blijven zijn voor je. Daar kun je niets aan doen, die dagen kun je niet omtoveren tot iets moois. Ze zijn gewoon verdrietig. Zorg maar heel goed voor jezelf en op die dagen een beetje extra goed. En probeer mensen toe te laten die dichtbij je staan, zoals LV. Je hoeft het niet alleen te doen, ook al geloof jij zo vaak van wel….
Voor alle anderen:
Ik ben een beetje de draad kwijt nu een aantal mensen hun naam heeft veranderd. Ernie, ik heb al heel lang niets meer van je gehoord, of wel, maar dan misschien onder een andere naam? Ik moest aan je denken en ben benieuwd of je wilt schrijven hoe het met je is. Maar misschien heb je dit dus al gedaan onder een andere naam. In dat geval
mijn hoofd kan het niet allemaal meer bijhouden.@EV, wat knap dat je tussen al die schreeuwende, stampij-makende buspassagiers ook dat kleine, teruggetrokken meisje ziet. En dat je ze allemaal ziet, in plaats van dat je één van hen helemaal bent.
Op momenten van chaos heb ik geleerd dat je altijd eerst terug gaat naar de basisrust. Je gaat dus niet met een van de passagiers aan de slag, je gaat eerst zorgen dat de sfeer in de bus rustig wordt. En je rijdt pas verder als dit het geval is, anders ben je een gevaar op de weg. Lukt het je niet alleen om de orde een beetje te herstellen, dan vraag je er hulp bij. In de vorm van medicatie of mensen. Dit doen ‘echte’ buschauffeurs ook. Die roepen gewoon ordehandhaving op.
Ik geloof trouwens dat er tussen al die herrieschoppers en dat teruggetrokken kindje, ook een EV zit die heel verdrietig en bang is. Zie je haar?
@Hanke, fijn dat je ziet dat je heel veel dingen goed doet op dit moment. Je zit in een pittig, intensief verwerkingsproces en het lijkt steeds meer alsof je de basis te pakken hebt. Je onderkent het belang van zelfzorg, je schakelt hulp-personen in.
Het is heel zwaar en daar vind je van alles van, heb je veel oordelen over, maar ondertussen doe je wel wat je moet doen. Basaal voor jezelf zorgen.
@ST, goed dat je gedeeld hebt. MEGA eng. En toch goed van je. Kleine stapjes, je hoeft niet alles in één keer te doen als je dit te spannend vindt. Logisch dat je er nog niet met alles in je op vertrouwt dat je man hierin te vertrouwen is. Dat is voor de mensen van dit topic helemaal niet vreemd hoor. Je gaat leren dat er meer mensen te vertrouwen zijn, door dit te ervaren. Voor veel lezers en schrijvers hier is dit niet zo vanzelfsprekend en dus heel bijzonder. Dit kan bij jou ook gaan komen. Door heel veel positieve ervaringen met mensen die wel te vertrouwen zijn.
@Selune, zo verdrietig dat dit soort moeilijke data er blijven zijn voor je. Daar kun je niets aan doen, die dagen kun je niet omtoveren tot iets moois. Ze zijn gewoon verdrietig. Zorg maar heel goed voor jezelf en op die dagen een beetje extra goed. En probeer mensen toe te laten die dichtbij je staan, zoals LV. Je hoeft het niet alleen te doen, ook al geloof jij zo vaak van wel….
Voor alle anderen:
zaterdag 11 november 2017 om 19:00
