Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 8 november 2017 om 13:42
Goede vraag, lastig en eng om te beantwoorden. Niet quoten please.
Bij mij begon het toen ik een jaar of 20 was, klinische psychotherapie volgde en na een aantal heftige non-verbale sesssie (waar ik overigens niet deelde wat er met en in mij gebeurde) opeens superbang de tafels stond te dekken voor alle groepen. Ik merkte dat ik een andere sensatie had. Ikwilde me verstoppen. Mijn mond, mijn ogen, mijn tong voelde anders. Jonger. Kon het niet plaatsen en sprak er met niemand over. Ik werd schrikachtig. Durfde niet meer met licht aan te slapen en zelfzorg zoals douchen vond ik vreselijk en stelde ik zoveel mogelijk uit of deed ik zeer haastig.
Een aantal weken daarna -eenmaal met ontslag daar en vrij snel een vriendje- maakte ik mee dat ik tijdens het minnespel met vriendje opeens ineengedoken in een verre hoek van de kamer zat en ik mezelf zag vertellen dat ik hem niet kende en dat ik naar huis wilde (terwijl ik in mijn eigen studentenkamer/thuis was). Ik wist dat ik het zei en toch klonk het niet als mij.
Zo zijn er ook bevroren emoties met een soort eigen handschrift. Of stemgeluid. Of motoriek. Het is een soort waarnemen dat ik het niet helemaal ben. Het gaat verder dan wat paniek of woede. Er zit een denkwereld achter.
Bij mij begon het toen ik een jaar of 20 was, klinische psychotherapie volgde en na een aantal heftige non-verbale sesssie (waar ik overigens niet deelde wat er met en in mij gebeurde) opeens superbang de tafels stond te dekken voor alle groepen. Ik merkte dat ik een andere sensatie had. Ikwilde me verstoppen. Mijn mond, mijn ogen, mijn tong voelde anders. Jonger. Kon het niet plaatsen en sprak er met niemand over. Ik werd schrikachtig. Durfde niet meer met licht aan te slapen en zelfzorg zoals douchen vond ik vreselijk en stelde ik zoveel mogelijk uit of deed ik zeer haastig.
Een aantal weken daarna -eenmaal met ontslag daar en vrij snel een vriendje- maakte ik mee dat ik tijdens het minnespel met vriendje opeens ineengedoken in een verre hoek van de kamer zat en ik mezelf zag vertellen dat ik hem niet kende en dat ik naar huis wilde (terwijl ik in mijn eigen studentenkamer/thuis was). Ik wist dat ik het zei en toch klonk het niet als mij.
Zo zijn er ook bevroren emoties met een soort eigen handschrift. Of stemgeluid. Of motoriek. Het is een soort waarnemen dat ik het niet helemaal ben. Het gaat verder dan wat paniek of woede. Er zit een denkwereld achter.
woensdag 8 november 2017 om 15:48
Lieve allemaal, hartelijk dank voor de felicitaties. Zo lief van jullie, voor deze onbekende achter een beeldscherm.
Ik heb me, ondanks dat ik gisteren ook PT had, echt jarig gevoeld. Kaarten en apps en cadeautjes; gistermiddag goede vriendin op bezoek geweest en in de avond was MM er.... tot vanmorgen (en nu zit ik bij hem thuis). Vanmorgen waren er twee vrouwen die ik vorig jaar leerde kennen tijdens een cursus, ze zijn een stuk jonger dan ik maar dat maakt allemaal niks uit. En zij overlaadden me helemaal met cadeautjes en allerlei lekkers voor lunch. Daarna bus in naar MM. Lang reisje maar nu zitten we beiden aan onze laptop, hij aan het werk, en ik aan het forummen.
ZH had, behalve de dag vantevoren, ook nog in de nacht voor mijn verjaardag geappt. Ik besloot dan ook om dit in te brengen bij PT. Van mijn kinderen heb ik he-le-maal NIETS gehoord
Ik heb me, ondanks dat ik gisteren ook PT had, echt jarig gevoeld. Kaarten en apps en cadeautjes; gistermiddag goede vriendin op bezoek geweest en in de avond was MM er.... tot vanmorgen (en nu zit ik bij hem thuis). Vanmorgen waren er twee vrouwen die ik vorig jaar leerde kennen tijdens een cursus, ze zijn een stuk jonger dan ik maar dat maakt allemaal niks uit. En zij overlaadden me helemaal met cadeautjes en allerlei lekkers voor lunch. Daarna bus in naar MM. Lang reisje maar nu zitten we beiden aan onze laptop, hij aan het werk, en ik aan het forummen.
ZH had, behalve de dag vantevoren, ook nog in de nacht voor mijn verjaardag geappt. Ik besloot dan ook om dit in te brengen bij PT. Van mijn kinderen heb ik he-le-maal NIETS gehoord
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 8 november 2017 om 16:14
Moedig wat je deelt, Small. Ik was intussen een bericht aan het typen over de PT gisteren, maar het was ineens weg (grrrr) en ik weet niet of ik nogmaals de moed heb om het weer zo gedetailleerd nog een keer te typen.
Psych heeft me iig door middel van een oefening heel duidelijk laten voelen dat ik niets van ZH meer in in mijn ruimte wil. Met praten voel ik niets; als ik moet zitten en ademen, hand op buik, weet ik ook niet wat ik voel. Ze heeft het dus heel tastbaar en concreet gemaakt en toen werd het mij superduidelijk. Ik wil niets meer van ZH: geen cadeautjes, geen felicitaties, geen mooie woorden, geen toegestoken hand. En ik heb hem ook niet nodig als ingang tot de kinderen. De kinderen kunnen zelf beslissen.
Oké, dat maakte mijn lijf mij dus heel duidelijk. De lijftaal die zij wel ziet en opmerkt, maar die ik zelf nog maar nauwelijks kan voelen; dat gevoel in je lijf zit en dat je daar boosheid voelt, of allerlei andere dingen, en dan daar dus iets mee kunt doen. Het was echt een eye-opener voor mij.
Verwarring in mijn hoofd is er als al die verschillende ikken, (van verschillende leeftijden..) die buspassagiers, allemaal gaan roepen: je moet hem antwoorden, je moet reageren, neem die uitgestoken hand aan, je moet hem nog een kans geven, doe het voor je kinderen, blabla. Geen wonder dat ik dan duizelig en druk en raar in mijn hoofd word. Tegelijkertijd is dit een beetje een antwoord op de vragen hierboven. Ik raak geen tijd kwijt, maar ik kan me wel ineens heel anders voelen. Bijvoorbeeld: in de bieb hebben ze nu op de jeugdafdeling een soort interactief grondvlak, waar kinderen allerlei dingen kunnen doen. Puzzel, iets met kleuren etc. Af en toe liep ik er ook stiekem snel even overheen: zo leuk als er dan allemaal bloemen onder je voeten verschijnen, heel sprookjesachtig. Dan loop ik echt met een dikke glimlach en hoop dat het niemand opvalt dat ik me net een klein kind voel...
(Niet quoten ajb)
Psych heeft me iig door middel van een oefening heel duidelijk laten voelen dat ik niets van ZH meer in in mijn ruimte wil. Met praten voel ik niets; als ik moet zitten en ademen, hand op buik, weet ik ook niet wat ik voel. Ze heeft het dus heel tastbaar en concreet gemaakt en toen werd het mij superduidelijk. Ik wil niets meer van ZH: geen cadeautjes, geen felicitaties, geen mooie woorden, geen toegestoken hand. En ik heb hem ook niet nodig als ingang tot de kinderen. De kinderen kunnen zelf beslissen.
Oké, dat maakte mijn lijf mij dus heel duidelijk. De lijftaal die zij wel ziet en opmerkt, maar die ik zelf nog maar nauwelijks kan voelen; dat gevoel in je lijf zit en dat je daar boosheid voelt, of allerlei andere dingen, en dan daar dus iets mee kunt doen. Het was echt een eye-opener voor mij.
Verwarring in mijn hoofd is er als al die verschillende ikken, (van verschillende leeftijden..) die buspassagiers, allemaal gaan roepen: je moet hem antwoorden, je moet reageren, neem die uitgestoken hand aan, je moet hem nog een kans geven, doe het voor je kinderen, blabla. Geen wonder dat ik dan duizelig en druk en raar in mijn hoofd word. Tegelijkertijd is dit een beetje een antwoord op de vragen hierboven. Ik raak geen tijd kwijt, maar ik kan me wel ineens heel anders voelen. Bijvoorbeeld: in de bieb hebben ze nu op de jeugdafdeling een soort interactief grondvlak, waar kinderen allerlei dingen kunnen doen. Puzzel, iets met kleuren etc. Af en toe liep ik er ook stiekem snel even overheen: zo leuk als er dan allemaal bloemen onder je voeten verschijnen, heel sprookjesachtig. Dan loop ik echt met een dikke glimlach en hoop dat het niemand opvalt dat ik me net een klein kind voel...
(Niet quoten ajb)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 8 november 2017 om 16:29
Smallthings, vind je dapper dat je deelt en heb het gelezen. Je klinkt zeker niet psychotisch en vraag me af wat daar fijner aan is dan dissociatie als etiket. Want dan zit je met allerlei heftige medicijnen om te slikken. Zelfs al zou het op dat etiketje psychotisch uitdraaien en is er tegelijk sprake van traumatische oorzaken dan wijzen de laatste onderzoeken uit dat ook dan emdr/traumaverwerking een gewenste behandelmethode is.
Ik snap dat je je klem voelt zitten maar je mag ook trots zijn op alles wat je bent, hoe tot nu toe de boel veilig gehouden is. En voel me hier als mede groepslid van dit topic (weet niet hoe je het amders omschrijft) vereerd met je vertrouwen.
Juist samenwerken met en door van binnen kan heel veel verbetering geven in hoe je je voelt. Dit delen hoeft zéker geen stap achteruit te zijn...
Zelf ben ik geen tijd kwijt, daarom voel ik me zo'n fraud als ik deel over de gedachtenstukjes Hanke in mijn hoofd.... Stukken hebben bij mij ook andere leeftijden. Een heel jonge taalloze boze (soort Animal van de Muppet Show - maar dan met het leven als drumstel- ieks ) die ik erg gevaarlijk vind want die gaat uit contact en handelt als een kamikaze figuur.
Eentje jong, schattig, afhankelijk, bang en iets koket vleiends over zich (bij haar startte de grooming van dader) die graag de aandacht wil.
Dan een stuk tiener dat zich totaal overwhelmed en alleen voelt (gepest en verwaarloosd en faalangstig en depressief) en regelmatig met exit gedachten bezig is.
Verder eentje die overal keurig voor zorgt zodat de buitenwereld geen last heeft van mijn semi borderlinerig gedrag/gedachten en vooral niet lastig wil (mag) zijn.
Eentje die zwaar de klos is geweest in het verdragen van de seizoensgerelateerde herbelevingen en niet meer op die manier verder wil (en dus ook de exit opteert maar met een andere methode).
Een boze erg talig intelligente die zich heel erg onbegrepen en alleen heeft gevoeld (door trauma's van o.a. eerdere behandelingen ) en nu in contact met peuten ui-ter-ma-te op haar hoede is en erg goed is in 'schaken' op communicatie niveau.
En een blije, behoorlijk jonge flinter die graag lief wil hebben en mensen fijn wil vinden en gezelligheid zoekt en ook erg snoepgeorienteerd is. (en duidelijk in de en en en zinsopbouw zit
)
Ik snap dat je je klem voelt zitten maar je mag ook trots zijn op alles wat je bent, hoe tot nu toe de boel veilig gehouden is. En voel me hier als mede groepslid van dit topic (weet niet hoe je het amders omschrijft) vereerd met je vertrouwen.
Juist samenwerken met en door van binnen kan heel veel verbetering geven in hoe je je voelt. Dit delen hoeft zéker geen stap achteruit te zijn...
Zelf ben ik geen tijd kwijt, daarom voel ik me zo'n fraud als ik deel over de gedachtenstukjes Hanke in mijn hoofd.... Stukken hebben bij mij ook andere leeftijden. Een heel jonge taalloze boze (soort Animal van de Muppet Show - maar dan met het leven als drumstel- ieks ) die ik erg gevaarlijk vind want die gaat uit contact en handelt als een kamikaze figuur.
Eentje jong, schattig, afhankelijk, bang en iets koket vleiends over zich (bij haar startte de grooming van dader) die graag de aandacht wil.
Dan een stuk tiener dat zich totaal overwhelmed en alleen voelt (gepest en verwaarloosd en faalangstig en depressief) en regelmatig met exit gedachten bezig is.
Verder eentje die overal keurig voor zorgt zodat de buitenwereld geen last heeft van mijn semi borderlinerig gedrag/gedachten en vooral niet lastig wil (mag) zijn.
Eentje die zwaar de klos is geweest in het verdragen van de seizoensgerelateerde herbelevingen en niet meer op die manier verder wil (en dus ook de exit opteert maar met een andere methode).
Een boze erg talig intelligente die zich heel erg onbegrepen en alleen heeft gevoeld (door trauma's van o.a. eerdere behandelingen ) en nu in contact met peuten ui-ter-ma-te op haar hoede is en erg goed is in 'schaken' op communicatie niveau.
En een blije, behoorlijk jonge flinter die graag lief wil hebben en mensen fijn wil vinden en gezelligheid zoekt en ook erg snoepgeorienteerd is. (en duidelijk in de en en en zinsopbouw zit
)
hanke321 wijzigde dit bericht op 08-11-2017 17:07
11.21% gewijzigd
woensdag 8 november 2017 om 16:33
Ja EV dat is slim en zinnig van psych dat ze je dat bij PT doet voelen. Want ook al is er fragmentatie...er is een ziel in jou met wijsheid en die stuurt je intuïtie aan. Tot in je diepste vezels zit het in je lijf: jij wil niks meer van ZH. Dat kan. Dat mag. Dat is zelfs denk ik héél verstandig!.
Wat fijn dat je een fijne veilige verjaardag had. Ondanks alle rafels en pijn
Wat fijn dat je een fijne veilige verjaardag had. Ondanks alle rafels en pijn
woensdag 8 november 2017 om 17:52
Heb dat spul ook een poosje geslikt en had idd heel erge eetbui drang.
Leren samenwerken met en door van binnen is heel belangrijk en Knuff laat soms al zien hier wat dat aan moois oplevert. Het is intensief en zwaar maar zeker de moeite waard!
Even iets raars om neer te zetten maar als je bij peut verbergt waar je gedrag vandaan komt kun je ook op een amdere manier bejegend worden, veel meer vanuit een persoonlijkheidsstoornis. Dat is een andere bejegening en mijn ervaring is dat die manier niet werkte voor me. Er werd mij op die manier geen recht gedaan. Ik gun jou (ook) een aardige
,doortastende, zorgvuldige, prettige, kundige peut. En delen over hoe of wat kan daarbij helpen.
Fijn dat je opluchting voelt!
(ik zit met oordelen over mezelf. Iets met etaleren en niet gepast zijn in mijn aandacht vragen/delen hier. Heb ik wel vaker -en gaat echt over mij alleen).
Leren samenwerken met en door van binnen is heel belangrijk en Knuff laat soms al zien hier wat dat aan moois oplevert. Het is intensief en zwaar maar zeker de moeite waard!
Even iets raars om neer te zetten maar als je bij peut verbergt waar je gedrag vandaan komt kun je ook op een amdere manier bejegend worden, veel meer vanuit een persoonlijkheidsstoornis. Dat is een andere bejegening en mijn ervaring is dat die manier niet werkte voor me. Er werd mij op die manier geen recht gedaan. Ik gun jou (ook) een aardige
,doortastende, zorgvuldige, prettige, kundige peut. En delen over hoe of wat kan daarbij helpen.
Fijn dat je opluchting voelt!
(ik zit met oordelen over mezelf. Iets met etaleren en niet gepast zijn in mijn aandacht vragen/delen hier. Heb ik wel vaker -en gaat echt over mij alleen).
woensdag 8 november 2017 om 18:03
Wow, bedankt voor jullie snelle en uitgebreide reacties, Hanke, SmallThings, en EV! Ik voel me vereerd dat jullie zo uitgebreid durven antwoorden.
ST (je Small noemen klinkt zo verkeerd), op mij komt het niet psychotisch over, eerder alsof je dissocieert. Ik vind het fijn om te lezen dat wij veilig genoeg zijn voor je gedachten om te mogen weten dat ze er zijn, en wie er zijn. Ik hoop alleen heel erg dat het ook (ooit! hoeft niet meteen!) lukt om het aan je psycholoog te vertellen, want ik gun dan kan ze je beter helpen. En dat gun ik je zo!!!! Het lijkt me heel zwaar om regelmatig tijd kwijt te zijn en dat sommige gedachtes nu zo dominant zijn op een enge manier. Ik hoop dat - ook als je het niet zegt - de hulp die je krijgt bijdraagt aan meer rust in je hoofd.
Hanke, wat naar dat die sessie het naar voren komen van de flinters zo getriggerd heeft. Dat moet een hele intense ervaring geweest zijn (maar niet op een goede manier). Het lijkt wel alsof je goed overzicht hebt over alle deeltjes en hun eigenschappen (handschriften, karakters).
EV, het klinkt alsof er een intense discussie tussen allerlei groepen in je hoofd zit, daar zou ik ook heel moe van worden. Hoe vindt of destilleer je daar je eigen stem uit? Gelukkig kan je psych je helpen dat te doen door naar je lijf te luisteren; zij klinkt echt goed. In een van de gebouwen waar ik voor mijn werk wel eens kom, is ook zo'n interactieve vloer. Als ik alleen ben speel ik er ook stiekem even mee
Nu een stukje openheid van mijn kant.
x
ST (je Small noemen klinkt zo verkeerd), op mij komt het niet psychotisch over, eerder alsof je dissocieert. Ik vind het fijn om te lezen dat wij veilig genoeg zijn voor je gedachten om te mogen weten dat ze er zijn, en wie er zijn. Ik hoop alleen heel erg dat het ook (ooit! hoeft niet meteen!) lukt om het aan je psycholoog te vertellen, want ik gun dan kan ze je beter helpen. En dat gun ik je zo!!!! Het lijkt me heel zwaar om regelmatig tijd kwijt te zijn en dat sommige gedachtes nu zo dominant zijn op een enge manier. Ik hoop dat - ook als je het niet zegt - de hulp die je krijgt bijdraagt aan meer rust in je hoofd.
Hanke, wat naar dat die sessie het naar voren komen van de flinters zo getriggerd heeft. Dat moet een hele intense ervaring geweest zijn (maar niet op een goede manier). Het lijkt wel alsof je goed overzicht hebt over alle deeltjes en hun eigenschappen (handschriften, karakters).
EV, het klinkt alsof er een intense discussie tussen allerlei groepen in je hoofd zit, daar zou ik ook heel moe van worden. Hoe vindt of destilleer je daar je eigen stem uit? Gelukkig kan je psych je helpen dat te doen door naar je lijf te luisteren; zij klinkt echt goed. In een van de gebouwen waar ik voor mijn werk wel eens kom, is ook zo'n interactieve vloer. Als ik alleen ben speel ik er ook stiekem even mee
Nu een stukje openheid van mijn kant.
x
tobbert wijzigde dit bericht op 24-05-2018 21:40
45.22% gewijzigd
woensdag 8 november 2017 om 18:24
Ik slinger heen en weer in emoties. Van de inmiddels ex vriendin heb ik niets meer vernomen. Via andere kanalen doet ze blijkbaar geen moeite om nog iets van haar te laten horen en het normaal te bespreken. Wil alles wel bij elkaar schelden. Ik kan dit soort dingen maar niet loslaten. De waarom-vraag blijft maar door mn hoofd spoken.
Dit heb ik ook met eerdere stukgelopen vriendschappen. Er is ooit 1 geweest die zei 'oké, jij bent nu moeder dus we hebben niks meer gemeen'. Ik was kapot. Tot op de dag van vandaag grijpt het me zo aan. Dit soort dingen hebben er nu ook toe geleid dat het zo met me gaat als het nu gaat. Zoals de huisartsondersteuner zei: je bent je basisveiligheid kwijt.
Ik met ook dat ik bij dit topic moeilijk begin te krijgen. Op dit moment kost ik anderen energie en ben nauwelijks in staat iets terug te geven. Ik kan niet eens iets zinnigs bedenken.
Dit heb ik ook met eerdere stukgelopen vriendschappen. Er is ooit 1 geweest die zei 'oké, jij bent nu moeder dus we hebben niks meer gemeen'. Ik was kapot. Tot op de dag van vandaag grijpt het me zo aan. Dit soort dingen hebben er nu ook toe geleid dat het zo met me gaat als het nu gaat. Zoals de huisartsondersteuner zei: je bent je basisveiligheid kwijt.
Ik met ook dat ik bij dit topic moeilijk begin te krijgen. Op dit moment kost ik anderen energie en ben nauwelijks in staat iets terug te geven. Ik kan niet eens iets zinnigs bedenken.
woensdag 8 november 2017 om 18:28
Misgelopen vriendschappen zijn ook gewoon lastig los te laten, zeker als niet duidelijk is waarom.
Tobbert ik ben er niet aan toe om te schrijven over hoe het bij mij werkt, maar ik vind het heel helder wat je over jezelf schrijft
Ook voor alle anderen.
Ik vind het moeilijk om te delen, er gebeurd teveel en er is teveel schaamte. Daarom gewoon
Tobbert ik ben er niet aan toe om te schrijven over hoe het bij mij werkt, maar ik vind het heel helder wat je over jezelf schrijft
Ook
voor alle anderen.Ik vind het moeilijk om te delen, er gebeurd teveel en er is teveel schaamte. Daarom gewoon
Forever is a hell of a long time
woensdag 8 november 2017 om 18:39
Becoming, door hier te schrijven bied je anderen sowieso de kans om zich in jouw verhaal te herkennen. Stukgelopen vriendschappen, de fout bij jezelf zoeken, en twijfel of je 'genoeg' bijdraagt hier zijn in ieder geval thema's die hier vaak spelen.
Ik zou voorlopig niet verwachten dat die vriendin contact opneemt. Als ik haar was, zou ik me m'n ogen uit mijn hoofd zitten te schamen in een hoekje en helemaal niet durven. Of ze zit zo in haar eigen bubbel dat het geen optie is (in ieder geval tot iemand anders haar bubbel doorprikt). Wat het ook is, haar gedrag kun je niet beïnvloeden. Hoe moeilijk het ook is, zorg goed voor jezelf en onthoudt dat het niet aan jou ligt. In beide gevallen.
Hanke, ik moet ook vaak lachen om jou posts. Waar zouden we zijn zonder humor, toch?
Ik zou voorlopig niet verwachten dat die vriendin contact opneemt. Als ik haar was, zou ik me m'n ogen uit mijn hoofd zitten te schamen in een hoekje en helemaal niet durven. Of ze zit zo in haar eigen bubbel dat het geen optie is (in ieder geval tot iemand anders haar bubbel doorprikt). Wat het ook is, haar gedrag kun je niet beïnvloeden. Hoe moeilijk het ook is, zorg goed voor jezelf en onthoudt dat het niet aan jou ligt. In beide gevallen.
Hanke, ik moet ook vaak lachen om jou posts. Waar zouden we zijn zonder humor, toch?
tobbert wijzigde dit bericht op 24-05-2018 21:38
3.37% gewijzigd
woensdag 8 november 2017 om 19:49
Bijgelezen en nu even niets bij te dragen, maar sorry Smallthing,s als je het misschien niet fijn vindt om zo (Small) genoemd te worden. Ik had daar helemaal niet bij stilgestaan en bedacht me dat pas toen ik net in een andere post iets las over je naam en diegene je ST noemde. Ik bedoelde er in ieder geval niets verkeerds mee. Wil je misschien gewoon liever met je naam voluit genoemd worden?
(Ikzelf vind de afkorting EV prima, voluit ook.)
(Ikzelf vind de afkorting EV prima, voluit ook.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 8 november 2017 om 20:54
@Tobbert nee gelukkig niet! LV is gewoon naar hele lieve zelf en ze heeft alle begrip voor mijn enorme onhandigheid in relaties, hoe onmogelijk ik het me (/ons) soms ook maak.
Jaren geleden eindigde een hele diepe vriendschap met 1 mailtje waarin ze zei geen contact meer te willen, zonder uitleg of wat dan ook, ze heeft nooit meer ergens op gereageerd. Heel moeilijk en onbegrijpelijk heb ik dat gevonden en nog steeds denk ik weleens ik zou mijn kinderen zo graag aan haar voorstellen (en dat terwijl het dus al zo'n 15 jaar geleden is)
Jaren geleden eindigde een hele diepe vriendschap met 1 mailtje waarin ze zei geen contact meer te willen, zonder uitleg of wat dan ook, ze heeft nooit meer ergens op gereageerd. Heel moeilijk en onbegrijpelijk heb ik dat gevonden en nog steeds denk ik weleens ik zou mijn kinderen zo graag aan haar voorstellen (en dat terwijl het dus al zo'n 15 jaar geleden is)
Forever is a hell of a long time
woensdag 8 november 2017 om 21:11
Wat ik me dan afvraag is of het antwoord op de altijd terugkerende vraag "waarom?" voldoening zou geven....
Ik doe bij dingen die zeer doen niet aan de "waarom" vraag. Want wat de reden ook is, als ik zelf niks kan bedenken wat goed genoeg is ( en er is nooit iets goed genoeg ) dan hoef ik de reden van een ander niet te weten.
Voorbeeld: het kind van vrienden van ons is verongelukt. Welk antwoord op de vraag "waarom"? zou voldoening geven? Niet één
De vader van een lieve vriendin van mij heeft kanker. Waarom? Er is geen antwoord op te geven wat goed genoeg is.
Een boel lieve vrouwen in een topic waar ik al bijna een jaar in lees en mee schrijf hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt. Waarom?
Soms laten mensen je in de steek. Waarom?
Vaak denken mensen dat ze door het waarom te ontleden en begrijpen ze zelf weer controle krijgen en kunnen sturen. Of nog erger, ze kunnen verklaren dat ze zelf fout zijn geweest en het dus hadden kunnen voorkomen.
Nee nee nee lieve meisjes. Er is vaak geen antwoord op het waarom. En waarom (jaja) dat zo is weet ik ook niet. Het is wreed en gemeen en oneerlijk en het had niet zo moeten zijn.
Maar probeer niet de "waarom" van iets te onderzoeken als er geen enkele "daarom" goed genoeg is. Bespaar jezelf de pijn en de zoektocht en vooral het deel van het onderzoeken "waarom" je iets verdiend hebt of "waarom" je daar zelf schuldig aan bent.
Zo is het gewoon niet. Er is niet altijd een daarom. Of de daarom is totaal onredelijk. Of niet goed genoeg. Dan moet je de vraag waarom met rust laten omdat het je niks gaat brengen.
Zomaar een woensdagavondwijsheid
Ik doe bij dingen die zeer doen niet aan de "waarom" vraag. Want wat de reden ook is, als ik zelf niks kan bedenken wat goed genoeg is ( en er is nooit iets goed genoeg ) dan hoef ik de reden van een ander niet te weten.
Voorbeeld: het kind van vrienden van ons is verongelukt. Welk antwoord op de vraag "waarom"? zou voldoening geven? Niet één
De vader van een lieve vriendin van mij heeft kanker. Waarom? Er is geen antwoord op te geven wat goed genoeg is.
Een boel lieve vrouwen in een topic waar ik al bijna een jaar in lees en mee schrijf hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt. Waarom?
Soms laten mensen je in de steek. Waarom?
Vaak denken mensen dat ze door het waarom te ontleden en begrijpen ze zelf weer controle krijgen en kunnen sturen. Of nog erger, ze kunnen verklaren dat ze zelf fout zijn geweest en het dus hadden kunnen voorkomen.
Nee nee nee lieve meisjes. Er is vaak geen antwoord op het waarom. En waarom (jaja) dat zo is weet ik ook niet. Het is wreed en gemeen en oneerlijk en het had niet zo moeten zijn.
Maar probeer niet de "waarom" van iets te onderzoeken als er geen enkele "daarom" goed genoeg is. Bespaar jezelf de pijn en de zoektocht en vooral het deel van het onderzoeken "waarom" je iets verdiend hebt of "waarom" je daar zelf schuldig aan bent.
Zo is het gewoon niet. Er is niet altijd een daarom. Of de daarom is totaal onredelijk. Of niet goed genoeg. Dan moet je de vraag waarom met rust laten omdat het je niks gaat brengen.
Zomaar een woensdagavondwijsheid
anoniem_27346 wijzigde dit bericht op 08-11-2017 21:13
0.15% gewijzigd
woensdag 8 november 2017 om 21:29
Fijn dat je er wat mee kan Smallthings. Want als je bij een instelling eenmaal een dbc in het systeem hebt staan wordt het minder makkelijk daar verandering in te krijgen..
Pruttel ik deel heel erg wat je zegt. Als zelfhulppersoon merk ik dat ik de lieve lui die me bellen daarin wat probeer te sturen. Het waarom gaat weer over het conflict en voedt het - wordt een innerlijke machtstrijd.
In plaats daarvan heb ik het over de 'hoe?' vraag. Hóe ga ik hiermee om? Wat werkt voor me? Dat is een soort slalommen om de strijd heen en geeft veel meer ruimte voor herstel en eigenheid.
Pruttel ik deel heel erg wat je zegt. Als zelfhulppersoon merk ik dat ik de lieve lui die me bellen daarin wat probeer te sturen. Het waarom gaat weer over het conflict en voedt het - wordt een innerlijke machtstrijd.
In plaats daarvan heb ik het over de 'hoe?' vraag. Hóe ga ik hiermee om? Wat werkt voor me? Dat is een soort slalommen om de strijd heen en geeft veel meer ruimte voor herstel en eigenheid.
woensdag 8 november 2017 om 21:37
@Pruttel: mooie woensdagavondwijsheid. En zó waar! Bedankt!
@Tobbert: sommigen van ons zien me aankomen, maar hier ben ik weer met de gouden boekentip. Je zou bijna denken dat ik aandelen van dit boek heb, maar dat is dus niet zo
. Hèt boek over al die delen is in mijn beleving: 'Ik (k)en mijn Ikken', geschreven door Karin Brugman en Judith Budde. Het legt zo duidelijk uit hoe het werkt met al die delen van jezelf.
Voor mij is het zoals in het boek staat: er zijn heel veel delen Sofie, geen aparte identiteiten of zo, maar gewoon delen van mijzelf. Die, als ik niet uitkijk, het roer overnemen, waardoor ik niet als Sofie een beslissing neem, of met iets moeilijks omga, of whatever, maar als een van die delen. [...]
Fijne avond allemaal, goede nachtrust en zorg ergens morgen voor een geluksmomentje voor jezelf
@Tobbert: sommigen van ons zien me aankomen, maar hier ben ik weer met de gouden boekentip. Je zou bijna denken dat ik aandelen van dit boek heb, maar dat is dus niet zo
. Hèt boek over al die delen is in mijn beleving: 'Ik (k)en mijn Ikken', geschreven door Karin Brugman en Judith Budde. Het legt zo duidelijk uit hoe het werkt met al die delen van jezelf.Voor mij is het zoals in het boek staat: er zijn heel veel delen Sofie, geen aparte identiteiten of zo, maar gewoon delen van mijzelf. Die, als ik niet uitkijk, het roer overnemen, waardoor ik niet als Sofie een beslissing neem, of met iets moeilijks omga, of whatever, maar als een van die delen. [...]
Fijne avond allemaal, goede nachtrust en zorg ergens morgen voor een geluksmomentje voor jezelf
anoniem_6527c72758b65 wijzigde dit bericht op 23-05-2018 21:32
47.72% gewijzigd
woensdag 8 november 2017 om 21:45
Het raakt pruttel. Je hebt gelijk dat waarom niet helpt en toch vraag ik het me soms wel af. Of heel vaak. Het heeft ook met schuldgevoel te maken, een soort noodzaak het te begrijpen. Ach weet ik het. Het zit me dwars.
Mijn hele lijf reageerd op een enorme hoeveelheid stress en ik voel me totaal verloren.
Mijn hele lijf reageerd op een enorme hoeveelheid stress en ik voel me totaal verloren.
Forever is a hell of a long time
