Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 16 mei 2019 om 19:27
Lieve EV,
Het voelen van je eigen grenzen, het opmerken ervan én het aangeven (al dan niet veel later) ben je aan het oefenen. Daarin haal je geen 100% score en die garantie geef je jezelf dus ook niet.
Je geeft jezelf wel het mededogen en vertrouwen dat je hierin foutjes mag maken, dat je deze opmerkt (steeds een beetje sneller) en dat je jezelf deze foutjes probeert te vergeven.
Hetzelfde geldt voor jouw wensen, met dat wat jij wilt. Je oefent met ontdekken wat dat is en hoe je hiervoor ruimte mag innemen. Je mag je daarover verwonderd voelen, het niet als vanzelfsprekend beschouwen en heel vaak vergeten dat dit ook kan en mag. En dan weer geduldig aan jezelf uitleggen dat het nu anders is, veilig en misschien zelfs een beetje fijn.
*zeg je het als ik het weg moet halen?
Het voelen van je eigen grenzen, het opmerken ervan én het aangeven (al dan niet veel later) ben je aan het oefenen. Daarin haal je geen 100% score en die garantie geef je jezelf dus ook niet.
Je geeft jezelf wel het mededogen en vertrouwen dat je hierin foutjes mag maken, dat je deze opmerkt (steeds een beetje sneller) en dat je jezelf deze foutjes probeert te vergeven.
Hetzelfde geldt voor jouw wensen, met dat wat jij wilt. Je oefent met ontdekken wat dat is en hoe je hiervoor ruimte mag innemen. Je mag je daarover verwonderd voelen, het niet als vanzelfsprekend beschouwen en heel vaak vergeten dat dit ook kan en mag. En dan weer geduldig aan jezelf uitleggen dat het nu anders is, veilig en misschien zelfs een beetje fijn.
*zeg je het als ik het weg moet halen?
vrijdag 17 mei 2019 om 16:40
Vandaag ben ik heel kwaad. 
Eind maart bij de huisarts geweest voor verwijzing voor intensieve traumaverwerkingstherapie. Ik hoor maar niets... vandaag ga ik bellen naar die instelling en hoor dat ze vlak na het krijgen van die verwijzing al een afwijzing naar de huisarts hebben gestuurd vanwege het ontbreken van een diagnose PTSS. En dit zonder zelfs maar een intakegesprek daar te hebben gehad.
WTF! Al die tijd is de brief dus bij de huisarts blijven liggen en ik wist van niets. Ik heb meteen gebeld, assistente gesproken en even later belde de huisarts terug. Een en al excuus vanwege het blijven liggen van die brief, afschuifpraatje; oké. Met de verwijzing op zich was niets mis, er zat zelfs ook de eindbrief bij van de psychiater/therapeute waar ik tot vorig jaar was (en waar wel degelijk het woord PTSS in genoemd wordt en ook een samenvatting van wat er aan de hand is, ik heb die brief ook). En ja, zo'n instelling kan dat gewoon doen, zei hij, negatief beslissen, zonder dat er maar een intakegesprek nodig is. Ik vind dat heel vreemd. Want ze zeggen daar ook dat ze, als ze na een of meerdere intakegesprekken vinden dat je daar niet op je plek bent, ze aanbeveling geven voor een andere plek of therapie.
Heb ik al die weken voor niets zitten wachten! Ik vind het van beide partijen ongelooflijk. Heb dat ook duidelijk gemaakt. Huisarts gaat nu overleggen met praktijkondersteuner, waar ik eerder wat gesprekken mee heb gehad. En ik word daarover teruggebeld. Wanneer? Belafspraak voor vrijdag. Zucht........
Het voelt weer precies alsof ik niet besta, alsof wat ik wil weer niet kan, alsof ik lastig en veeleisend ben. Zo gemakkelijk zien ze mij gewoon over het hoofd etc. etc. Vette trigger, naast dat al die tijd verloren is gegaan. Bah!!!
Eind maart bij de huisarts geweest voor verwijzing voor intensieve traumaverwerkingstherapie. Ik hoor maar niets... vandaag ga ik bellen naar die instelling en hoor dat ze vlak na het krijgen van die verwijzing al een afwijzing naar de huisarts hebben gestuurd vanwege het ontbreken van een diagnose PTSS. En dit zonder zelfs maar een intakegesprek daar te hebben gehad.
WTF! Al die tijd is de brief dus bij de huisarts blijven liggen en ik wist van niets. Ik heb meteen gebeld, assistente gesproken en even later belde de huisarts terug. Een en al excuus vanwege het blijven liggen van die brief, afschuifpraatje; oké. Met de verwijzing op zich was niets mis, er zat zelfs ook de eindbrief bij van de psychiater/therapeute waar ik tot vorig jaar was (en waar wel degelijk het woord PTSS in genoemd wordt en ook een samenvatting van wat er aan de hand is, ik heb die brief ook). En ja, zo'n instelling kan dat gewoon doen, zei hij, negatief beslissen, zonder dat er maar een intakegesprek nodig is. Ik vind dat heel vreemd. Want ze zeggen daar ook dat ze, als ze na een of meerdere intakegesprekken vinden dat je daar niet op je plek bent, ze aanbeveling geven voor een andere plek of therapie.
Heb ik al die weken voor niets zitten wachten! Ik vind het van beide partijen ongelooflijk. Heb dat ook duidelijk gemaakt. Huisarts gaat nu overleggen met praktijkondersteuner, waar ik eerder wat gesprekken mee heb gehad. En ik word daarover teruggebeld. Wanneer? Belafspraak voor vrijdag. Zucht........
Het voelt weer precies alsof ik niet besta, alsof wat ik wil weer niet kan, alsof ik lastig en veeleisend ben. Zo gemakkelijk zien ze mij gewoon over het hoofd etc. etc. Vette trigger, naast dat al die tijd verloren is gegaan. Bah!!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 17 mei 2019 om 17:36
EV, allereerst: héél goed dat je kwaad bent! En heel terecht ook. Want hoe dit gelopen is, is gewoon zowel stom (het direct afwijzen en het niet helpen zoeken naar iets passends) als slordig/nalatig (het niet doorgeven). Dus daar mag je heel boos over zijn; en het is fijn om te lezen dat die emotie er ook is en dat het niet alleen maar triggert dat je er niet zou mogen zijn. Ik hoop dat je ook hebt laten merken dat je boos bent.
Heeft de huisarts gevraagd hoe jij nu verder wil? Want je mag niet accepteren dat er geen goede hulp komt, hoor. Die heb je gewoon nodig, punt.
Heeft de huisarts gevraagd hoe jij nu verder wil? Want je mag niet accepteren dat er geen goede hulp komt, hoor. Die heb je gewoon nodig, punt.
vrijdag 17 mei 2019 om 17:47
EV: ik begrijp dat je kwaad bent! Als jij zelf niet eens had gebeld, had je nu nog niks geweten! Heel slordig van de huisarts en ook raar van de po'er die jou doorstuurt naar een praktijk waar ze je kennelijk niet kunnen helpen. Je boosheid is heel terecht!
Snow: ik weet niet wat er speelt, maar toch een
Dat de situatie nog hetzelfde is, betekent in ieder geval dat deze niet erger is geworden.
Ik heb net het gesprek met de po'er gehad. Ze was heel aardig, ik heb ruim een uur met haar gepraat!
Aan het einde van het gesprek gaf ze me meerdere opties waar ik heen zou kunnen voor diagnostiek. Ik heb nu een doorverwijzing naar een praktijk met korte wachttijden. Ze gaan mij als het goed is breed onderzoeken, ik heb ook gevraagd om niet te gericht te zoeken, maar ik heb ook gezegd waar ik zelf aan denk (autisme dus, ik heb het deze week al tegen de huisarts, po'er en man verteld, dus nu kan ik het hier ook wel noemen ). Maar prikkelgevoeligheid komt ook voor bij adhd en add of er zit geen 'stoornis' achter, dat kan natuurlijk ook nog steeds.
Ik vraag me nog steeds af of het allemaal wel nodig is en of ik me niet aanstel, maar ik weet ook dat ik de neiging tot bagatelliseren heb. Wil nog steeds struisvogelen. Wat ik niet zie, is er niet. Zoiets.
Snow: ik weet niet wat er speelt, maar toch een
Dat de situatie nog hetzelfde is, betekent in ieder geval dat deze niet erger is geworden.
Ik heb net het gesprek met de po'er gehad. Ze was heel aardig, ik heb ruim een uur met haar gepraat!
Aan het einde van het gesprek gaf ze me meerdere opties waar ik heen zou kunnen voor diagnostiek. Ik heb nu een doorverwijzing naar een praktijk met korte wachttijden. Ze gaan mij als het goed is breed onderzoeken, ik heb ook gevraagd om niet te gericht te zoeken, maar ik heb ook gezegd waar ik zelf aan denk (autisme dus, ik heb het deze week al tegen de huisarts, po'er en man verteld, dus nu kan ik het hier ook wel noemen ). Maar prikkelgevoeligheid komt ook voor bij adhd en add of er zit geen 'stoornis' achter, dat kan natuurlijk ook nog steeds.Ik vraag me nog steeds af of het allemaal wel nodig is en of ik me niet aanstel, maar ik weet ook dat ik de neiging tot bagatelliseren heb. Wil nog steeds struisvogelen. Wat ik niet zie, is er niet. Zoiets.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 17 mei 2019 om 23:40
EV, ik word gewoon een beetje boos met je mee als ik het lees! WTF inderdaad - en wat ben je ontzettend geduldig geweest dat je bijna twee maanden hebt gewacht... eigenlijk ook al een voorbeeld van jezelf tot bijna nul wegcijferen. Terwijl je verdorie WEL bestaat en NIET lastig en veeleisend bent.
Diva, wat een dappere stappen heb je gezet. Zo enorm als je ertegenop zag, kan het haast alleen nog maar meevallen nu.
Ik ben benieuwd wat de richting wordt waarin gedacht wordt (maar voel je vooral niet verplicht om erover te posten als je dat tzt niet wilt natuurlijk). Zelf denk ik van mezelf ook altijd veel te herkennen in wat jij noemt, maar bij mijn intake en ook daarna ging het een heel andere kant op - richting ontwijkend. En eerlijk gezegd zou het me niet verbazen als dat bij jou ook meer de richting zou zijn. Maar dat is misschien puur projectie omdat ik zo vaak het gevoel heb zoveel te herkennen in wat je post.
Dagdromer, wat een lastige situatie. Wat je erover post komt verstandig over. Je weet in het leven nooit wat de beste keuze is (wat ik persoonlijk enorm frustrerend vind) dus ik hoop dat je vrede kunt hebben met de stappen die je zet, welke richting die ook uitgaan.
voor jullie allen en eentje extra voor Snows lief
Hopelijk is geen nieuws van degenen die al een poosje niet meer hier geweest zijn trouwens (relatief) goed nieuws.
WTF inderdaad - en wat ben je ontzettend geduldig geweest dat je bijna twee maanden hebt gewacht... eigenlijk ook al een voorbeeld van jezelf tot bijna nul wegcijferen. Terwijl je verdorie WEL bestaat en NIET lastig en veeleisend bent. Diva, wat een dappere stappen heb je gezet. Zo enorm als je ertegenop zag, kan het haast alleen nog maar meevallen nu.
Ik ben benieuwd wat de richting wordt waarin gedacht wordt (maar voel je vooral niet verplicht om erover te posten als je dat tzt niet wilt natuurlijk). Zelf denk ik van mezelf ook altijd veel te herkennen in wat jij noemt, maar bij mijn intake en ook daarna ging het een heel andere kant op - richting ontwijkend. En eerlijk gezegd zou het me niet verbazen als dat bij jou ook meer de richting zou zijn. Maar dat is misschien puur projectie omdat ik zo vaak het gevoel heb zoveel te herkennen in wat je post.Dagdromer, wat een lastige situatie. Wat je erover post komt verstandig over. Je weet in het leven nooit wat de beste keuze is (wat ik persoonlijk enorm frustrerend vind) dus ik hoop dat je vrede kunt hebben met de stappen die je zet, welke richting die ook uitgaan.
voor jullie allen en eentje extra voor Snows lief Hopelijk is geen nieuws van degenen die al een poosje niet meer hier geweest zijn trouwens (relatief) goed nieuws.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zaterdag 18 mei 2019 om 08:32
@Diva: cool dat je hier nu ook het woord durft te gebruiken waar je in je hoofd al zo lang over na aan het denken bent. Wat er ook uit de onderzoeken komt, het verandert niets aan het feit dat jij een lieve, goede Diva bent!
@EV: tof dat je zelfs in deze @#%*& gebeurtenis kunt zien dat er een hevige trigger zit naar oude shit. Daarin heb je veel stappen gemaakt.
Misschien heb je zelf niet helemaal in de gaten hoe belangrijk die stap is. Het is de sleutel naar: het is nu anders. Want weet je: je kunt niet voorkomen dat dit soort dingen gebeuren. Want die blijven gebeuren. Bij jou, bij mij, bij de buurvrouw, de groenteboer, de postbode, enzovoorts. De kunst is te leren zien wat dit echt is: niet: EV is onzichtbaar/onbelangrijk, wel: mensen maken fouten.
En op die fouten mag je ze aanspreken, dat heb je gedaan. Je mag ze wijzen op hun verantwoordelijkheid, dat heb je ook gedaan.
Daarmee heb je je eigen patroon doorbroken.
Goed gedaan
Overigens denk ik dat het heel goed zou kunnen dat jouw dossier door de instelling niet door de eerste screening is gekomen. Dit is zeg maar aan de voordeur, waar dossiers binnenkomen. Die worden dan gecheckt volgens bepaalde (deels wettelijke, deels door instelling vastgestelde) regeltjes (wat weer te maken heeft met de vergoeding van behandeling door zorgverzekeraars). Dus als iets dan niet staat waar het hoort te staan, en iemand die het checkt is nogal bang om buiten te lijntjes te kleuren, dan gaat zo'n dossier weer terug naar de HA. De HA kan het dan aanpassen of door PO-er aan laten passen en dan mag het weer terug naar de instelling.
Zo werkte het bij de instelling waar ik lang heb gewerkt. Wat een heel goede instelling is, als je er eenmaal binnen bent.
Wat ik ermee probeer te zeggen is: duik niet in de valkuil van wantrouwen door een gebeurtenis als deze. Er zijn vaak meerdere mogelijke verklaringen en niet alleen maar de verklaring die als eerste, tweede of derde in je opkomt (want dat zijn vaak de verklaringen die logisch klinken omdat ze iets ouds in je naar boven halen).
Had ik trouwens al gezegd dat ik het wel echt rot voor je vind? Want dat vind ik het.
@EV: tof dat je zelfs in deze @#%*& gebeurtenis kunt zien dat er een hevige trigger zit naar oude shit. Daarin heb je veel stappen gemaakt.
Misschien heb je zelf niet helemaal in de gaten hoe belangrijk die stap is. Het is de sleutel naar: het is nu anders. Want weet je: je kunt niet voorkomen dat dit soort dingen gebeuren. Want die blijven gebeuren. Bij jou, bij mij, bij de buurvrouw, de groenteboer, de postbode, enzovoorts. De kunst is te leren zien wat dit echt is: niet: EV is onzichtbaar/onbelangrijk, wel: mensen maken fouten.
En op die fouten mag je ze aanspreken, dat heb je gedaan. Je mag ze wijzen op hun verantwoordelijkheid, dat heb je ook gedaan.
Daarmee heb je je eigen patroon doorbroken.
Goed gedaan
Overigens denk ik dat het heel goed zou kunnen dat jouw dossier door de instelling niet door de eerste screening is gekomen. Dit is zeg maar aan de voordeur, waar dossiers binnenkomen. Die worden dan gecheckt volgens bepaalde (deels wettelijke, deels door instelling vastgestelde) regeltjes (wat weer te maken heeft met de vergoeding van behandeling door zorgverzekeraars). Dus als iets dan niet staat waar het hoort te staan, en iemand die het checkt is nogal bang om buiten te lijntjes te kleuren, dan gaat zo'n dossier weer terug naar de HA. De HA kan het dan aanpassen of door PO-er aan laten passen en dan mag het weer terug naar de instelling.
Zo werkte het bij de instelling waar ik lang heb gewerkt. Wat een heel goede instelling is, als je er eenmaal binnen bent.
Wat ik ermee probeer te zeggen is: duik niet in de valkuil van wantrouwen door een gebeurtenis als deze. Er zijn vaak meerdere mogelijke verklaringen en niet alleen maar de verklaring die als eerste, tweede of derde in je opkomt (want dat zijn vaak de verklaringen die logisch klinken omdat ze iets ouds in je naar boven halen).
Had ik trouwens al gezegd dat ik het wel echt rot voor je vind? Want dat vind ik het.
zaterdag 18 mei 2019 om 13:18
Bedankt voor jullie lieve reacties.
Het is vandaag wel weer een beetje gezakt. Denk ik. Ik probeer mezelf ook voor te houden: NU is het anders. NU hoef ik geen genoegen te nemen met 'vergeten te worden' en 'genegeerd te worden, niet belangrijk genoeg zijn' (om het maar even in eigen triggerwoorden samen te vatten).
En in ieder geval hang ik eind van de week weer aan de telefoon als de huisarts nog niet heeft teruggebeld. Er moet gewoon wat gebeuren. Veel teveel tijd verspild.
voor iedereen hier.
Het lukt me niet om het overzicht te hebben en op iedereen te reageren.
Het is vandaag wel weer een beetje gezakt. Denk ik. Ik probeer mezelf ook voor te houden: NU is het anders. NU hoef ik geen genoegen te nemen met 'vergeten te worden' en 'genegeerd te worden, niet belangrijk genoeg zijn' (om het maar even in eigen triggerwoorden samen te vatten).
En in ieder geval hang ik eind van de week weer aan de telefoon als de huisarts nog niet heeft teruggebeld. Er moet gewoon wat gebeuren. Veel teveel tijd verspild.
voor iedereen hier. Het lukt me niet om het overzicht te hebben en op iedereen te reageren.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 18 mei 2019 om 16:42
Lief Tobbie, dat je naar me vraagt.
Inderdaad, het is oefenen, uitvogelen, uitproberen en ondertussen dronen (van bovenaf observeren om te zien wat er gebeurt en wat dit in me oproept) en bijstellen, steeds maar weer bijstellen.
Het Beschermende stukje Sofie wordt vriendelijker en blijkt steeds vaker alleen maar wantrouwend en drammerig te doen omdat ze zo bang is. Wat een ingang biedt, want hoewel het een Mont Blanc aan energie kost, kan ik door echt te luisteren vervolgens iets beslissen waar ik met álles in me achter sta.
Als ik te snel ga, of te moeilijk, teveel, te eng, krijg ik het onherroepelijk terug in de vorm van fysieke klachten (pijn, noemen mensen dat, dat vergeet ik nog wel eens), slapeloze nachten en/of nachtmerries. Mijn lijf is dan een blok beton. Dan weet ik: Oh, ik ben een stukje van mezelf vergeten. Soms gaat het snel, luister ik snel, en kunnen we door. Soms steek ik mijn kop in het zand en dan duurt het uiteindelijk langer, wordt alles gewoon nog wat erger en sterker.
Dat is lastig, want het maakt dat ik met tijden nog altijd over mijn eigen grenzen ga en mezelf veel pijn doe. Terwijl ik dat niet wil. Ook dit is iets wat erbij hoort, wat ik vervolgens mag accepteren: ik kan het (nog) niet goed genoeg, maar ik oefen, ik dans en ik word er steeds een beetje beter in.
Mijn lichaam is een stukje mij, verbonden inmiddels. Er zit nog wel wat te vaak ruis op de lijn. Dan geeft mijn lichaam duidelijke signalen, maar mijn neiging dit te negeren is een beetje hardnekkig. Voorheen stopte mijn lichaam dan met doorgeven, dan voelde ik niets meer. Tegenwoordig roept ze gewoon een beetje harder. Net zolang tot ik het wel de aandacht en zorg geef die het nodig heeft.
Het leven is meer en meer iets wat ik zelf vorm geef. Dat voelt spannend, leuk, gevaarlijk soms, en ook en misschien wel vooral: rustig. Ik kan (nog?) niet alles doen wat ik wil, vooral mijn tempo van nieuwe dingen ontdekken is ongelofelijk traag een beetje te langzaam naar mijn zin. Alles, echt al het nieuwe, moet ik verwerken en dan is daar dus weer die Mont Blanc.
En toch: ik mag dingen die voorheen streng verboden waren voor mezelf: genieten van zachtheid, aangeraakt worden, mijn seksuele identiteit ontdekken, verlangens hebben, mezelf zichtbaar maken, dingen niet doen die wel verwacht worden, dingen wel doen die niet verwacht worden, kortom: mezelf leren kennen en mezelf laten zien.
De momenten dat ik dat voel, dat besef, dan voel ik flintertjes geluk.
Tobbie, hoe gaat het met jou?
Inderdaad, het is oefenen, uitvogelen, uitproberen en ondertussen dronen (van bovenaf observeren om te zien wat er gebeurt en wat dit in me oproept) en bijstellen, steeds maar weer bijstellen.
Het Beschermende stukje Sofie wordt vriendelijker en blijkt steeds vaker alleen maar wantrouwend en drammerig te doen omdat ze zo bang is. Wat een ingang biedt, want hoewel het een Mont Blanc aan energie kost, kan ik door echt te luisteren vervolgens iets beslissen waar ik met álles in me achter sta.
Als ik te snel ga, of te moeilijk, teveel, te eng, krijg ik het onherroepelijk terug in de vorm van fysieke klachten (pijn, noemen mensen dat, dat vergeet ik nog wel eens), slapeloze nachten en/of nachtmerries. Mijn lijf is dan een blok beton. Dan weet ik: Oh, ik ben een stukje van mezelf vergeten. Soms gaat het snel, luister ik snel, en kunnen we door. Soms steek ik mijn kop in het zand en dan duurt het uiteindelijk langer, wordt alles gewoon nog wat erger en sterker.
Dat is lastig, want het maakt dat ik met tijden nog altijd over mijn eigen grenzen ga en mezelf veel pijn doe. Terwijl ik dat niet wil. Ook dit is iets wat erbij hoort, wat ik vervolgens mag accepteren: ik kan het (nog) niet goed genoeg, maar ik oefen, ik dans en ik word er steeds een beetje beter in.
Mijn lichaam is een stukje mij, verbonden inmiddels. Er zit nog wel wat te vaak ruis op de lijn. Dan geeft mijn lichaam duidelijke signalen, maar mijn neiging dit te negeren is een beetje hardnekkig. Voorheen stopte mijn lichaam dan met doorgeven, dan voelde ik niets meer. Tegenwoordig roept ze gewoon een beetje harder. Net zolang tot ik het wel de aandacht en zorg geef die het nodig heeft.
Het leven is meer en meer iets wat ik zelf vorm geef. Dat voelt spannend, leuk, gevaarlijk soms, en ook en misschien wel vooral: rustig. Ik kan (nog?) niet alles doen wat ik wil, vooral mijn tempo van nieuwe dingen ontdekken is ongelofelijk traag een beetje te langzaam naar mijn zin. Alles, echt al het nieuwe, moet ik verwerken en dan is daar dus weer die Mont Blanc.
En toch: ik mag dingen die voorheen streng verboden waren voor mezelf: genieten van zachtheid, aangeraakt worden, mijn seksuele identiteit ontdekken, verlangens hebben, mezelf zichtbaar maken, dingen niet doen die wel verwacht worden, dingen wel doen die niet verwacht worden, kortom: mezelf leren kennen en mezelf laten zien.
De momenten dat ik dat voel, dat besef, dan voel ik flintertjes geluk.
Tobbie, hoe gaat het met jou?
zondag 19 mei 2019 om 09:07
Dankjulliewel nog voor alle reacties. Ik probeer ontzettend hard om keuzes voor mijzelf te maken, en om mijn hart te volgen. Iets wat ik allemaal ontzettend moeilijk vind
Vandaag voel ik me even heel erg kut. Ik weet niet zo goed waarom, misschien twijfel ik nu toch aan hem. We hebben echt een hele goede periode gehad en onze relatie werd echt sterker, maar nu heb ik toch het gevoel dat er weer een afstand komt. Ik weet het allemaal even niet meer. Ik wil gewoon in bed liggen, de dekens over mijn hoofd trekken en er niet meer uit komen
Vandaag voel ik me even heel erg kut. Ik weet niet zo goed waarom, misschien twijfel ik nu toch aan hem. We hebben echt een hele goede periode gehad en onze relatie werd echt sterker, maar nu heb ik toch het gevoel dat er weer een afstand komt. Ik weet het allemaal even niet meer. Ik wil gewoon in bed liggen, de dekens over mijn hoofd trekken en er niet meer uit komen
zondag 19 mei 2019 om 22:00
@Dagdromer: precies wat ST zegt.
Soms is een dikke laag dekens, een huispak en/of een bak ijs een heel goede vorm van zelfzorg. Niet te lang, niet te vaak.
Er is geen haast. Daarnaast hoef je ook niet voor eeuwig bij een genomen beslissing te blijven. Dit mag veranderen.
Richt je aandacht op jezelf. Jij bent het allerbelangrijkste voor jezelf, ook al voelt dit niet altijd zo.
En ik sluit af met dat wat EV zegt.
Soms is een dikke laag dekens, een huispak en/of een bak ijs een heel goede vorm van zelfzorg. Niet te lang, niet te vaak.
Er is geen haast. Daarnaast hoef je ook niet voor eeuwig bij een genomen beslissing te blijven. Dit mag veranderen.
Richt je aandacht op jezelf. Jij bent het allerbelangrijkste voor jezelf, ook al voelt dit niet altijd zo.
En ik sluit af met dat wat EV zegt.
zondag 19 mei 2019 om 23:42
Dankjullie wel, het doet me echt heel erg goed om te horen. Ik hoef vandaag ook geen keuze te maken en een dagje toegeven aan dit gevoel is best oké, jullie hebben gelijk!
Ik voel me inmiddels iets beter. Heb me zoveel mogelijk gestort op mijn werk, waar ik gelukkig mijn gedachten even goed achter mij kan laten.
Ik hoop op een betere dag morgen.
Hopelijk heeft iedereen hier een mooie dag gehad, lekker genoten van het weer!
Ik voel me inmiddels iets beter. Heb me zoveel mogelijk gestort op mijn werk, waar ik gelukkig mijn gedachten even goed achter mij kan laten.
Ik hoop op een betere dag morgen.
Hopelijk heeft iedereen hier een mooie dag gehad, lekker genoten van het weer!
maandag 20 mei 2019 om 17:55
@ Dana: wat bedoel je met 'ontwijkend?'
Het zou me trouwens ook niks verbazen als er ook een angst uit de onderzoeken gaat komen. Alleen blijft dan de vraag of die op zichzelf staat of dat het ergens 'bij hoort.' Ik was/ben vaak heel angstig in contact met andere mensen. Ik weet nooit wat ik kan of moet zeggen in contact met vreemde mensen (buiten het werk dan, want daar heb ik een functie en lukt het wel). Mede hierom en in combinatie met mijn hoge prikkelgevoeligheid denk ik aan ass.
@ Sofie: ja, ik heb het nou al zo vaak gezegd, dat ik het hier ook maar gewoon moet benoemen. Het maakt het schrijven ook net iets makkelijker.
Het weekend was erg goed, we zijn een weekendje weg geweest, veel gewandeld. Vandaag was ook een goede (wakkere) dag, ondanks dat ik te lang gewerkt heb (en het helemaal zat ben met hoe het nu gaat op het werk vwb reorganisatie en het contact met de manager).
En dan twijfel ik weer: moet ik hier allemaal wel aan gaan beginnen? Maak ik het niet groter dan het is? Iedereen is toch moe na een dag werken? Straks komt er helemaal niks uit de onderzoeken en heb ik iedereens tijd zitten voldoen? Etc.
Het zou me trouwens ook niks verbazen als er ook een angst uit de onderzoeken gaat komen. Alleen blijft dan de vraag of die op zichzelf staat of dat het ergens 'bij hoort.' Ik was/ben vaak heel angstig in contact met andere mensen. Ik weet nooit wat ik kan of moet zeggen in contact met vreemde mensen (buiten het werk dan, want daar heb ik een functie en lukt het wel). Mede hierom en in combinatie met mijn hoge prikkelgevoeligheid denk ik aan ass.
@ Sofie: ja, ik heb het nou al zo vaak gezegd, dat ik het hier ook maar gewoon moet benoemen. Het maakt het schrijven ook net iets makkelijker.
Het weekend was erg goed, we zijn een weekendje weg geweest, veel gewandeld. Vandaag was ook een goede (wakkere) dag, ondanks dat ik te lang gewerkt heb (en het helemaal zat ben met hoe het nu gaat op het werk vwb reorganisatie en het contact met de manager).
En dan twijfel ik weer: moet ik hier allemaal wel aan gaan beginnen? Maak ik het niet groter dan het is? Iedereen is toch moe na een dag werken? Straks komt er helemaal niks uit de onderzoeken en heb ik iedereens tijd zitten voldoen? Etc.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 22 mei 2019 om 09:06
woensdag 22 mei 2019 om 13:22
@Diva: bij mij is het ontwijkende dat ik heel veel dingen uit de weg ga uit angst voor een mogelijk oordeel van anderen. Dat is wat bij mij leidt tot gepieker in de trant van 'ja maar ik maak het vast erger dan het is, wat moet een psych wel niet van me denken als blijkt dat ik helemaal geen reden heb om nu om hulp te vragen, en de huisarts, wat zal die wel niet denken als blijkt dat ik voor niets ben doorverwezen'. Een soort vicieuze cirkel van schaamte, die leidt tot eeuwige twijfel en angst om knopen door te hakken en die me volledig lam kan leggen.
Maar ik ben ervan overtuigd dat allerlei karaktertrekken die het een mens moeilijk maken heel dicht bij elkaar liggen, vaak een beetje overlappen en voor iedereen wel ergens in herkenbaar zijn. Dus dat ik jouw manier van als-dan-denken helemaal herken, wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat we daarvoor dezelfde redenen/oorzaken hebben.
Hoe langer ik erover denk, hoe meer ik moet denken aan een lichamelijke vergelijking. Sluit mooi aan bij wat Small zegt over de tandarts.
Alsof iemand tegen mij zegt: mijn rechterkies doet pijn en ik ben bang dat er een gaatje zit. En dat ik dan antwoord: 'Oh ik heb op precies dezelfde plek pijn maar bij mij komt het door een tandvleesprobleem, dat kan het bij jou misschien ook wel eens zijn'. Veel waarde moet je er dus maar niet aan hechten, aan die uitspraak van mij, want ik ben geen tandarts en ook geen therapeut.
Maar ik ben ervan overtuigd dat allerlei karaktertrekken die het een mens moeilijk maken heel dicht bij elkaar liggen, vaak een beetje overlappen en voor iedereen wel ergens in herkenbaar zijn. Dus dat ik jouw manier van als-dan-denken helemaal herken, wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat we daarvoor dezelfde redenen/oorzaken hebben.
Hoe langer ik erover denk, hoe meer ik moet denken aan een lichamelijke vergelijking. Sluit mooi aan bij wat Small zegt over de tandarts.
Alsof iemand tegen mij zegt: mijn rechterkies doet pijn en ik ben bang dat er een gaatje zit. En dat ik dan antwoord: 'Oh ik heb op precies dezelfde plek pijn maar bij mij komt het door een tandvleesprobleem, dat kan het bij jou misschien ook wel eens zijn'. Veel waarde moet je er dus maar niet aan hechten, aan die uitspraak van mij, want ik ben geen tandarts en ook geen therapeut.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zaterdag 25 mei 2019 om 23:14
Hee BeMe, ik had je verhaal gelezen (maar niet meteen gereageerd). Weet niet wanneer en waarom je het hebt weggehaald. Maar ik hoop dat je je nog steeds goed voelt bij je beslissing en dat het goed uitpakt. Het klonk als een flinke knoop die je hebt doorgehakt - kan me voorstellen dat je emoties de komende tijd nog alle kanten op zullen schieten maar ik hoop dat de opluchting blijft overheersen. Geniet ervan dat het nu goed voelt! 
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zondag 26 mei 2019 om 10:47
Hoi Becoming, ik had je ook gelezen en dacht 'even nadenken over een goed antwoord'. Soms duurt het hier gewoon wat langer voor ik een reactie kan posten. Ik hoop dat je dit nog leest.
Maar goed, ik vond het leuk om je weer eens te zien. Het is jammer dat je uit elkaar bent met je man, maar ik las je update wel alsof je je leven aan het opschonen bent en opnieuw vormgeeft. Alsof je steeds meer 'BeingMe' aan het worden bent ipv 'BecomingMe'. Dat vond ik fijn om te lezen, maar het zal vast ook een lastige periode zijn. Ook voor jullie kindje. Maar je komt veel sterker over dan een tijd geleden, dus daar sla je je wel doorheen.
Maar goed, ik vond het leuk om je weer eens te zien. Het is jammer dat je uit elkaar bent met je man, maar ik las je update wel alsof je je leven aan het opschonen bent en opnieuw vormgeeft. Alsof je steeds meer 'BeingMe' aan het worden bent ipv 'BecomingMe'. Dat vond ik fijn om te lezen, maar het zal vast ook een lastige periode zijn. Ook voor jullie kindje. Maar je komt veel sterker over dan een tijd geleden, dus daar sla je je wel doorheen.
maandag 27 mei 2019 om 07:55
@Becomingme: ik heb alleen een lege post van je gezien. Uit de berichtjes van Tobbie en Dana maak ik op dat jouw keuze om te worden wie je bent nu ook voor de buitenwereld zichtbaar mag zijn. En dus ook gevolgen heeft voor jou en voor anderen.
Ik ben heel benieuwd hoe je dit ervaart, hoe dit voor je voelt.
Ik ben heel benieuwd hoe je dit ervaart, hoe dit voor je voelt.
dinsdag 28 mei 2019 om 17:28
Dankje Smallthings en ja, ik denk inderdaad teveel in als...dan. Het klopt wat je zegt dat mijn gedachten met betrekking tot de doorverwijzing ook niet uitkwamen. Ik merk dat ik inderdaad voortdurend voor mezelf probeer te legitimeren dat ik me ga laten onderzoeken. Als ik dan eens een dag niet helemaal uitgeput ben 's middags, zeg ik tegen mezelf 'dan ga ik maar voor het sociale deel' en als dat een keer goed is gegaan zeg ik 'misschien komt er wel een angst uit', dan ben ik toch niet voor niks gegaan.
Ik heb alleen nog steeds de doorverwijzingsbrief niet gekregen!
Als ik eraan denk, ga ik morgenochtend maar eens bellen, ik vind 1,5 week wachten best lang.
@ Dana, ik herken wel gedeeltelijk wat je zegt, over dingen vermijden, omdat je er bang voor bent. Ik weet niet of het helemaal hetzelfde is voor mij.
Morgen moet ik weer naar mijn taalcursus (ik doe nu ook een spreekcursus) maar ik wil niet. Ik begrijp nu ook niet waarom ik mezelf daar ooit voor heb opgegeven! Ik hou helemaal niet van praten met een onbekende en ik heb nota bene privéles (docent én native speaker). omdat de andere cursisten uiteindelijk niet konden na 2x uitstel. Het is ook heel moeilijk, ik versta niks en ik kan nog geen zin maken. Daarom ben ik daar natuurlijk ook
maar het deel dat altijd alles perfect wil doen, steekt weer heel erg de kop op. Ik moet nog voorbereiden, maar dat voelt als moeten en ik wil niks moeten. Gelukkig is het maar een paar keer. 
Ik heb alleen nog steeds de doorverwijzingsbrief niet gekregen!
Als ik eraan denk, ga ik morgenochtend maar eens bellen, ik vind 1,5 week wachten best lang.
@ Dana, ik herken wel gedeeltelijk wat je zegt, over dingen vermijden, omdat je er bang voor bent. Ik weet niet of het helemaal hetzelfde is voor mij.
Morgen moet ik weer naar mijn taalcursus (ik doe nu ook een spreekcursus) maar ik wil niet. Ik begrijp nu ook niet waarom ik mezelf daar ooit voor heb opgegeven! Ik hou helemaal niet van praten met een onbekende en ik heb nota bene privéles (docent én native speaker). omdat de andere cursisten uiteindelijk niet konden na 2x uitstel. Het is ook heel moeilijk, ik versta niks en ik kan nog geen zin maken. Daarom ben ik daar natuurlijk ook
maar het deel dat altijd alles perfect wil doen, steekt weer heel erg de kop op. Ik moet nog voorbereiden, maar dat voelt als moeten en ik wil niks moeten. Gelukkig is het maar een paar keer.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
