Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 31 januari 2019 om 22:51
Hoi allemaal ik heb een vraag aan jullie, ik had vandaag gesprek met de huisarts en gaf aan dat deze terugval komt door het trauma van het verliezen van mijn moeder.
Ik voel sinds de laatste weken zoveel angst en paniek niet normaal ik tril de dagen door en voel me letterlijk ziek van angst met mosdagen en al ,,,,
Ik vind niks leuk voel me zo rot en zo bang dat het niet meer weggaat...
Is dat hier herkenbaar dat je je zo vreselijk kunt voelen?
Ik voel sinds de laatste weken zoveel angst en paniek niet normaal ik tril de dagen door en voel me letterlijk ziek van angst met mosdagen en al ,,,,
Ik vind niks leuk voel me zo rot en zo bang dat het niet meer weggaat...
Is dat hier herkenbaar dat je je zo vreselijk kunt voelen?
vrijdag 1 februari 2019 om 08:38
Engelsdropspikkels schreef: ↑31-01-2019 22:51[...]
Is dat hier herkenbaar dat je je zo vreselijk kunt voelen?
Lieve Engelsdropspikkels dat is herkenbaar. En ik kan je vertellen dat de kans héél groot is dat het ook weer voorbij gaat.
Met mij gaat het inmiddels al echt heel lang goed (afkloppen...) vooral omdat ik beter heb leren voelen en vooral mijn eigen signalen sneller oppik. Waardoor ik in balans blijf, als dingen me tripleren. Ik kan er nu aandacht aan geven, dan wiebel ik wel, soms lijkt het alsof ik op een grote ronde bal probeer te balanceren, en dat is dan pittig, maar het gaat.
Dus ik kan alleen maar zeggen: geef jezelf het vertrouwen dat het beter zal gaan.
woensdag 6 februari 2019 om 21:30
Jaaaaa
Echt wel!
Gefeliciteerd lieve Diva!
En bij deze ook meteen een lieve groet voor alle andere lieverds
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 7 februari 2019 om 09:56
Lieve Dana,
ik herken wat je schrijft, niet meer zo sterk vanuit hoe het nu met me gaat, wel van 'vroeger'. Wat ik vooral lees in je verhaal, is dat je aan het leren bent om te vertrouwen. Vertrouwen in en op jezelf, vertrouwen in anderen. Dat gaat in kleine, voorzichtige stapjes want het is eng. Vooral als het gaat over dingen of situaties waarin je je kwetsbaar voelt.
Je begint te herkennen op welke momenten je vertrouwen is geschaad en dat is heel waardevol.
En ook heel eng.
Het is heel logisch dat je dan twijfelende gedachten krijgt, over je eigen inschattingsvermogen en over de wereld (de mensen) om je heen.
En schuldgevoel naar die begripvolle, rustige therapeut waar je eigenlijk meer mee zou willen delen over jezelf, maar waar tegelijkertijd wantrouwen voelt (want wat als gebeurt wat je vreest: dat ze (ver)oordeelt?). Dus durf je (nog) niet op je eigen inschattingsvermogen te vertrouwen
Volgens mij geeft het je inzicht, nu je momenten kunt terughalen uit het verleden die jouw vertrouwen hebben geschaad, of waarin je dingen niet goed hebt ingeschat. Met dit inzicht kun je meerdere kanten op. Een van de kanten, is die van geruststelling. Doordat je nu beter begrijpt waar je verminderd vertrouwen in jezelf en anderen vandaan komt, kun je jezelf uitleggen dat dit iets is wat je opnieuw moet leren. Het goede nieuws is dat dit kan. Je kunt jezelf geruststellen op de momenten dat je bang bent dat het weer zo zal gaan als in het verleden, juist door jezelf uit te leggen dat dit vroeger was. En dat je nu aan het leren bent, heel voorzichtig, hoe het ook anders kan.
Leren betekent veilig oefenen, op manieren waarin gemaakte foutjes kunnen worden hersteld zonder dat ze heel veel schade aan hebben gericht. Proberen en weten dat het fout kan en mag gaan, omdat er dan geen rampen gebeuren.
Het klinkt alsof oefenen bij jouw psycholoog veilig genoeg zou kunnen zijn.
Dus misschien kun je het haar als volgt uitleggen: ik zou graag wat dingetjes met je willen delen, maar ik merk dat ik het nog niet zo goed durf. Omdat ik bang ben dat je dat wat ik vertel ........ vindt. Ik weet dat dit heel veel over mij zegt (want jij oordeelt niet snel en je bent altijd begripvol en zo) maar toch durf ik het niet zo goed. Zou je samen met mij kunnen kijken naar een manier waarop ik dit bij je zou durven?
Dat is geen chantage, ook geen manipulatie, maar gewoon, samen onderzoeken op welke manier je hierin volgende stapjes kunt zetten.
In mijn geval heb ik aanvankelijk dingen alleen gedeeld via de mail. Omdat ik niet anders durfde. En dan kreeg ik van haar een korte, fijne mail terug, waardoor ik wist dat mijn mail gelezen was en ze me nog steeds 'mocht'. Het scheelde voor mij enorm, omdat ik op deze manier niet hoefde uit te spreken wat ik nog niet kon uitspreken en ik ook haar eerste reactie niet kon zien. Dat maakte het voor mij veilig en 'net te doen'.
Zo kun jij ook, samen met jouw psych, zoeken naar manieren die voor jou werken.
Voor wat het waard is: ik vind dat je heel goed bezig bent. Volgens mij maak je achter de schermen grote stappen. Juist door die pijnlijke, verdrietige, moeilijke inzichten kun je verder komen. Ga daar voor Dana, echt, het is het waard!
ik herken wat je schrijft, niet meer zo sterk vanuit hoe het nu met me gaat, wel van 'vroeger'. Wat ik vooral lees in je verhaal, is dat je aan het leren bent om te vertrouwen. Vertrouwen in en op jezelf, vertrouwen in anderen. Dat gaat in kleine, voorzichtige stapjes want het is eng. Vooral als het gaat over dingen of situaties waarin je je kwetsbaar voelt.
Je begint te herkennen op welke momenten je vertrouwen is geschaad en dat is heel waardevol.
En ook heel eng.
Het is heel logisch dat je dan twijfelende gedachten krijgt, over je eigen inschattingsvermogen en over de wereld (de mensen) om je heen.
En schuldgevoel naar die begripvolle, rustige therapeut waar je eigenlijk meer mee zou willen delen over jezelf, maar waar tegelijkertijd wantrouwen voelt (want wat als gebeurt wat je vreest: dat ze (ver)oordeelt?). Dus durf je (nog) niet op je eigen inschattingsvermogen te vertrouwen
Volgens mij geeft het je inzicht, nu je momenten kunt terughalen uit het verleden die jouw vertrouwen hebben geschaad, of waarin je dingen niet goed hebt ingeschat. Met dit inzicht kun je meerdere kanten op. Een van de kanten, is die van geruststelling. Doordat je nu beter begrijpt waar je verminderd vertrouwen in jezelf en anderen vandaan komt, kun je jezelf uitleggen dat dit iets is wat je opnieuw moet leren. Het goede nieuws is dat dit kan. Je kunt jezelf geruststellen op de momenten dat je bang bent dat het weer zo zal gaan als in het verleden, juist door jezelf uit te leggen dat dit vroeger was. En dat je nu aan het leren bent, heel voorzichtig, hoe het ook anders kan.
Leren betekent veilig oefenen, op manieren waarin gemaakte foutjes kunnen worden hersteld zonder dat ze heel veel schade aan hebben gericht. Proberen en weten dat het fout kan en mag gaan, omdat er dan geen rampen gebeuren.
Het klinkt alsof oefenen bij jouw psycholoog veilig genoeg zou kunnen zijn.
Dus misschien kun je het haar als volgt uitleggen: ik zou graag wat dingetjes met je willen delen, maar ik merk dat ik het nog niet zo goed durf. Omdat ik bang ben dat je dat wat ik vertel ........ vindt. Ik weet dat dit heel veel over mij zegt (want jij oordeelt niet snel en je bent altijd begripvol en zo) maar toch durf ik het niet zo goed. Zou je samen met mij kunnen kijken naar een manier waarop ik dit bij je zou durven?
Dat is geen chantage, ook geen manipulatie, maar gewoon, samen onderzoeken op welke manier je hierin volgende stapjes kunt zetten.
In mijn geval heb ik aanvankelijk dingen alleen gedeeld via de mail. Omdat ik niet anders durfde. En dan kreeg ik van haar een korte, fijne mail terug, waardoor ik wist dat mijn mail gelezen was en ze me nog steeds 'mocht'. Het scheelde voor mij enorm, omdat ik op deze manier niet hoefde uit te spreken wat ik nog niet kon uitspreken en ik ook haar eerste reactie niet kon zien. Dat maakte het voor mij veilig en 'net te doen'.
Zo kun jij ook, samen met jouw psych, zoeken naar manieren die voor jou werken.
Voor wat het waard is: ik vind dat je heel goed bezig bent. Volgens mij maak je achter de schermen grote stappen. Juist door die pijnlijke, verdrietige, moeilijke inzichten kun je verder komen. Ga daar voor Dana, echt, het is het waard!
donderdag 7 februari 2019 om 10:50
Ik herken het ook deels, Dana. Ik merk ook dat dingen uit het verleden - waar ik soms al tijden niet meer aan heb gedacht - nog steeds doorwerken in het heden. En ook dat ik daar maar slecht over kan praten (en dan mn over de impact in het hier en nu), maar bij mij is het meer uit de overtuigingen 'niemand zit op jouw gezeik over je jeugd te wachten (en trouwens ook niet op jou)' en 'er is een verjaringstermijn op hoe lang je er last van mag hebben, en die is al verstreken, dus stil zijn'. Dat zijn nogal dominante gedachten, maar ze kloppen niet per se. Zeker niet in een therapeutische setting, want daar wordt misschien soms wel geoordeeld maar als het goed is niet veroordeeld. Het klinkt alsof jij bang bent voor het laatste. Maar is de kans niet veel groter dat je peut zal oordelen dat de setting en jouw ontwikkeling blijkbaar zodanig is dat je dit nu aan durft te kaarten, dat je er last van hebt, dat je er hulp bij wil, en hij/zij je er dus bij zal gaan helpen?
Maar goed, in het kader van volledige openheid en de beste kapiteins enzo: ik heb dus ook moeite met a) vertellen over vroeger en b) duidelijk maken hoe groot de impact nog steeds, dagelijks is. Maar, echt, oefening baart kunst!
Maar goed, in het kader van volledige openheid en de beste kapiteins enzo: ik heb dus ook moeite met a) vertellen over vroeger en b) duidelijk maken hoe groot de impact nog steeds, dagelijks is. Maar, echt, oefening baart kunst!
vrijdag 8 februari 2019 om 01:59
Thnx meiden.
Dat soort dominante gedachten inderdaad, Tob. Heel lastig om die te overwinnen. Het zijn er ook zo veel, ik herken de jouwe ook.
Oefenen inderdaad.
En dan hopen dat het goede nieuws klopt, dat het kán om dat vertrouwen weer terug te krijgen... Ik zou zo graag weer wat meer vertrouwen in mezelf krijgen. Niet meer bij elke beslissing die ik niet op routine kan nemen een spanning op voelen komen alsof m'n leven ervan afhangt, alsof het kleinste inschattingsfoutje al kan leiden tot een hele reeks omvallende dominosteentjes.
De zin 'ik weet dat dit veel over mij zegt maar ik durf het niet goed' vind ik een fijne, die ga ik onthouden. Want het probleem is inderdaad niet dat de ander niet te vertrouwen ís, het zit 'm in dat durven inderdaad.
Dankjewel, jullie helpen me weer een stapje verder.
Ben wel aardig wat stappen aan het zetten inderdaad. Het inzicht dat het met vertrouwen te maken heeft, drong een poosje geleden ineens als een soort bominslag tot me door. Voorheen sloeg ik altijd dicht, ook in therapie bij de vraag 'maar wat deed dat dan met je'. Niet alleen dicht in de zin van niks meer kunnen zeggen, maar ik had ook echt gewoon geen idee. Alsof me gevraagd werd het Chinese alfabet op te zeggen.
Nu vallen er wel wat kwartjes op z'n plek.
Nou, ik gooi er weer een reeks knuffels bij voor de voorraad!
Dat soort dominante gedachten inderdaad, Tob. Heel lastig om die te overwinnen. Het zijn er ook zo veel, ik herken de jouwe ook.
Oefenen inderdaad.
En dan hopen dat het goede nieuws klopt, dat het kán om dat vertrouwen weer terug te krijgen... Ik zou zo graag weer wat meer vertrouwen in mezelf krijgen. Niet meer bij elke beslissing die ik niet op routine kan nemen een spanning op voelen komen alsof m'n leven ervan afhangt, alsof het kleinste inschattingsfoutje al kan leiden tot een hele reeks omvallende dominosteentjes.
De zin 'ik weet dat dit veel over mij zegt maar ik durf het niet goed' vind ik een fijne, die ga ik onthouden. Want het probleem is inderdaad niet dat de ander niet te vertrouwen ís, het zit 'm in dat durven inderdaad.
Dankjewel, jullie helpen me weer een stapje verder.
Ben wel aardig wat stappen aan het zetten inderdaad. Het inzicht dat het met vertrouwen te maken heeft, drong een poosje geleden ineens als een soort bominslag tot me door. Voorheen sloeg ik altijd dicht, ook in therapie bij de vraag 'maar wat deed dat dan met je'. Niet alleen dicht in de zin van niks meer kunnen zeggen, maar ik had ook echt gewoon geen idee. Alsof me gevraagd werd het Chinese alfabet op te zeggen.
Nu vallen er wel wat kwartjes op z'n plek.
Nou, ik gooi er weer een reeks knuffels bij voor de voorraad!
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
dinsdag 12 februari 2019 om 16:10
Dankjewel Knuffel en Smallthings!
Deze week krijg ik mijn certificaat!
Vorige week had ik een hele slechte week. Alleen het nieuws dat ik geslaagd ben, was positief. Verder was ik vanaf dinsdag oververmoeid en gestresst door alle veranderingen op het werk en al het werk dat op mij af komt. Uiteindelijk ben ik één dag thuis gebleven om bij te komen. In het weekend heb ik een goed gesprek met man en mijn familie gehad en nu zie ik dingen weer in perspectief. Vandaag en gisteren was ik binnen een uur weg op het werk. Morgen wordt een lange dag ivm vergadering en ik zie er echt tegenop (tegen de vergadering) omdat we taken en uren moeten gaan verdelen (taken uren die ik nu heb, maar waar ik vanaf wil) en ik denk dat we er niet uit gaan komen. Vandaag kwam een collega met een 'oplossing' die ik niet begrijp en naar aanleiding waarvan ik me nu afvraag in wiens straatje ze aan het praten is (niet in dat van mij, maar zo wordt het dan wel gebracht). Nu ik het certificaat heb, kan ik gelukkig ook om me heen gaan kijken.
@ Snow: ik kwam afgelopen week toevallig iets tegen over het Impostersyndroom en toen moest ik aan jou denken, omdat jij mij er op had gewezen. Toen zei ik wel dat ik daar geen last van had, maar toen ik die informatie deze week las, herkende ik er toch wel veel in...
*strooit knuffels*
Deze week krijg ik mijn certificaat!
Vorige week had ik een hele slechte week. Alleen het nieuws dat ik geslaagd ben, was positief. Verder was ik vanaf dinsdag oververmoeid en gestresst door alle veranderingen op het werk en al het werk dat op mij af komt. Uiteindelijk ben ik één dag thuis gebleven om bij te komen. In het weekend heb ik een goed gesprek met man en mijn familie gehad en nu zie ik dingen weer in perspectief. Vandaag en gisteren was ik binnen een uur weg op het werk. Morgen wordt een lange dag ivm vergadering en ik zie er echt tegenop (tegen de vergadering) omdat we taken en uren moeten gaan verdelen (taken uren die ik nu heb, maar waar ik vanaf wil) en ik denk dat we er niet uit gaan komen. Vandaag kwam een collega met een 'oplossing' die ik niet begrijp en naar aanleiding waarvan ik me nu afvraag in wiens straatje ze aan het praten is (niet in dat van mij, maar zo wordt het dan wel gebracht). Nu ik het certificaat heb, kan ik gelukkig ook om me heen gaan kijken.
@ Snow: ik kwam afgelopen week toevallig iets tegen over het Impostersyndroom en toen moest ik aan jou denken, omdat jij mij er op had gewezen. Toen zei ik wel dat ik daar geen last van had, maar toen ik die informatie deze week las, herkende ik er toch wel veel in...
*strooit knuffels*
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 12 februari 2019 om 18:27
Diva, ik hoop dat de vergadering morgen rust brengt, en een goede oplossing. Remember, dat bepaalde taken nu bij jou liggen, betekent niet dat ze voor altijd jouw verantwoordelijkheid zijn. Weet je zelf een oplossing? Dat maakt het handiger om morgen het overleg in een bepaalde richting te sturen. Enne... geniet van de certificaatuitreiking!
Hier gaat het ietsje beter dan een paar weken geleden, maar ik vind het lastig om inhoudelijk uit te leggen wat er speelt. Ik ben nog steeds m'n gedachten aan het managen en oude, overgenomen/erin geramde gedachten minder dominant te maken en mijn eigen achter het stuur van de bus te krijgen. Nog steeds komen er af en toe (nieuwe) herinneringen op aan situaties die ervoor zorgden dat ik ben hoe ik ben, maar in tegenstelling tot vroeger kan ik zien dat het a) écht niet normaal was en b) het dus niet alleen maar aan mij ligt. Maar het is oefenen, oefenen, oefenen, en hard werken.
Hier gaat het ietsje beter dan een paar weken geleden, maar ik vind het lastig om inhoudelijk uit te leggen wat er speelt. Ik ben nog steeds m'n gedachten aan het managen en oude, overgenomen/erin geramde gedachten minder dominant te maken en mijn eigen achter het stuur van de bus te krijgen. Nog steeds komen er af en toe (nieuwe) herinneringen op aan situaties die ervoor zorgden dat ik ben hoe ik ben, maar in tegenstelling tot vroeger kan ik zien dat het a) écht niet normaal was en b) het dus niet alleen maar aan mij ligt. Maar het is oefenen, oefenen, oefenen, en hard werken.
woensdag 13 februari 2019 om 20:22
Inderdaad! Het was écht net normaal en het ligt niet alleen maar aan jou. Dus blijf maar oefenen, heel veel oefenen.
woensdag 13 februari 2019 om 23:42
Tja, wat kan ik ervan zeggen. Er is met betrekking tot dat punt eigenlijk niks besproken. Ik heb gezegd dat ik die taken wil afstoten en gevraagd of iemand anders ze wil oppakken en idem voor andere taken, maar iedereen was afhoudend en niemand wilde meedenken over hoe dan wel. Ze zaten me echt aan te kijken zo van ‘zeg het maar’ en vooral zelf niks zeggen. Na die opmerking van gisteren ben ik ook wat meer op mijn hoede, want ik merk dat het nu heel erg ieder voor zich wordt. Sturen kon ik niet, want ik wil ook dat het blijft zoals het is, ookal is dat geen optie. Dit soort dingen zijn ook echt niks voor mij, ik ben geen manager, maar wel aanspreekpunt en dan moet ik de vergadering voorbereiden en voorzitten. Ok, (nu nog) prima, maar laat mij niet puzzelen met uren en taken, daar ben ik niet goed in, helemaal niet als het allemaal spanningen oplevert tussen collega’s onderling.
Het is ook allemaal niet fijn; voor die taken krijg ik nu nog extra uur, maar ze moeten binnen het contract gaan vallen, maar dat gaat ten koste van lesuren. En niemand wil een (deel van) een lesgroep opgeven of een groep gaan delen met iemand anders. Ik heb nu net twee hele fijne groepen.
Nu gaat het terug naar de manager en moet zij het maar gaan beslissen, maar dat zal nadelig voor mij zijn. Ik ben namelijk in mijn gesprek met haar weer te eerlijk geweest en dat was (achteraf) niet slim. Maar, uiteindelijk gaat dit hele gedoe ook andere collega’s raken en komt het neer op gedwongen ontslagen, als de situatie blijft zoals die is.
Ik probeer er maar rustig onder te blijven, want zoals vorige week ging het echt niet goed. Maar proberen te genieten van de tijd dat ik beide groepen nog heb en maar afwachten.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 14 februari 2019 om 17:22
Klinkt echt als een lastige situatie, Diva. Ik wou dat ik zinnig advies kon geven, maar ik weet het ook niet. Ik hoop dat er snel een oplossing gevonden kan worden, liefst een waarbij niemand wordt ontslagen. Wel fijn om te lezen dat je nieuwe groepen leuk zijn. Hopelijk betekent dat dat het lesgeven niet alleen energie kost, maar ook energie geeft en voldoening brengt!
donderdag 14 februari 2019 om 17:24
iK ben zo goed aan het oefenen dat ik hier gewoon 'niet' ipv 'net' lees
tobbert wijzigde dit bericht op 14-02-2019 17:26
Reden: smileys :)
Reden: smileys :)
1.63% gewijzigd
