Psyche
alle pijlers
Stigma borderline
maandag 28 december 2020 om 16:57
Hoi,
Een poos terug werd ik verdacht van borderline, ik had er kenmerken van. Deze diagnose is kortgeleden doorgehaald waardoor dit van tafel is.
Toch moet er iets van mijn hart. Ik ben namelijk behoorlijk geschrokken van hoe er over mensen met borderline wordt gedacht. Ik heb me als een "speciaal soort mens"(in negatieve zin) gevoeld in periode toen ik die verdenking had. Ik durfde er niet eens voor uit te komen.
Zo heb ik een hele poos geleden een topic gezien waarin iemand een partner met borderline had. Er werden reacties gegeven in de richting dat diegene maar gauw partner moest verlaten want 'met een borderliner valt niet samen te leven'. Ik vond dit zeer schokkend. Er wordt over 'borderliner' gepraat alsof het een speciaal soort volk is. Tevens werd er beweerd dat er met mensen met borderline niet valt samen te leven. Dit vind ik nogal wat. Want bij iemand met borderline 'kan je beter ver uit de buurt blijven', heb ik hier al ergens gelezen ooit.
Ik merk in het dagelijks leven dat, wanneer er over borderline, gesproken wordt. Meteen een beeld gevormd wordt. Als ik geen kaas van psyche had gegeten, en niets van borderline af wist, dan zou ik echt denken dat mensen met borderline vreselijk complexe moeilijke mensen zijn. Onterecht. Als iemand met borderline, tegen een conflict aanloopt, wordt meteen gezegd "ja maar die heeft borderline". Alles wordt er op afgeschoven.
Door het beeld wat geschetst wordt van borderline, durven mensen met de diagnose er niet eens voor uit te komen.
Vol afschuw wordt er naar de diagnose Borderline gekeken. Het wordt in een negatief hokje geplaatst.
Wanneer iemand een diagnose ADHD heeft is dit dood normaal, maar bij een diagnose Borderline gaan meteen de alarmbellen rinkelen. Ik vind dit erg kwalijk. Het is niets meer dan een label, dat een dood normaal persoon opgeplakt krijgt.
Mensen met borderline zijn hetzelfde als normale mensen, alleen met een iets gevoeligere antenne voor externe prikkels. Mijn therapeut zei ooit: "mensen met borderline zijn de meest gevoelige mensen die er zijn".
Gelukkig heb ik deze diagnose niet meer. Maar in de periode dat ik dit label wel had, heb ik me erg vaak in een hokje geplaatst gevoeld. Door dingen die ik las en hoorde. Met veel innerlijke frustratie en teleurstelling als gevolg.
Een poos terug werd ik verdacht van borderline, ik had er kenmerken van. Deze diagnose is kortgeleden doorgehaald waardoor dit van tafel is.
Toch moet er iets van mijn hart. Ik ben namelijk behoorlijk geschrokken van hoe er over mensen met borderline wordt gedacht. Ik heb me als een "speciaal soort mens"(in negatieve zin) gevoeld in periode toen ik die verdenking had. Ik durfde er niet eens voor uit te komen.
Zo heb ik een hele poos geleden een topic gezien waarin iemand een partner met borderline had. Er werden reacties gegeven in de richting dat diegene maar gauw partner moest verlaten want 'met een borderliner valt niet samen te leven'. Ik vond dit zeer schokkend. Er wordt over 'borderliner' gepraat alsof het een speciaal soort volk is. Tevens werd er beweerd dat er met mensen met borderline niet valt samen te leven. Dit vind ik nogal wat. Want bij iemand met borderline 'kan je beter ver uit de buurt blijven', heb ik hier al ergens gelezen ooit.
Ik merk in het dagelijks leven dat, wanneer er over borderline, gesproken wordt. Meteen een beeld gevormd wordt. Als ik geen kaas van psyche had gegeten, en niets van borderline af wist, dan zou ik echt denken dat mensen met borderline vreselijk complexe moeilijke mensen zijn. Onterecht. Als iemand met borderline, tegen een conflict aanloopt, wordt meteen gezegd "ja maar die heeft borderline". Alles wordt er op afgeschoven.
Door het beeld wat geschetst wordt van borderline, durven mensen met de diagnose er niet eens voor uit te komen.
Vol afschuw wordt er naar de diagnose Borderline gekeken. Het wordt in een negatief hokje geplaatst.
Wanneer iemand een diagnose ADHD heeft is dit dood normaal, maar bij een diagnose Borderline gaan meteen de alarmbellen rinkelen. Ik vind dit erg kwalijk. Het is niets meer dan een label, dat een dood normaal persoon opgeplakt krijgt.
Mensen met borderline zijn hetzelfde als normale mensen, alleen met een iets gevoeligere antenne voor externe prikkels. Mijn therapeut zei ooit: "mensen met borderline zijn de meest gevoelige mensen die er zijn".
Gelukkig heb ik deze diagnose niet meer. Maar in de periode dat ik dit label wel had, heb ik me erg vaak in een hokje geplaatst gevoeld. Door dingen die ik las en hoorde. Met veel innerlijke frustratie en teleurstelling als gevolg.
dinsdag 29 december 2020 om 13:56
Ik heb nooit samengewoond, dus ook niet met iemand die borderline heeft. Ik weet niet hoe dat is. Maar degenen met borderline die ik ken kunnen wel ineens heel agressief worden. Bij een buurvrouw uitte dat regelmatig in vechtpartijen met haar man. Of ze smeet haar hond door de kamer. Het beest kromp al in elkaar als je hem nog maar in zijn nek wilde aaien. Zulke dingen vind ik wel heftig.
Een vroegere collega had ASS, ADHD én borderline. Ik kende haar niet heel goed, maar een andere collega zei dat dat een dodelijke combinatie is. Ze heeft kinderen die zijn afgepakt. Maar of de borderline daar de hoofdrol in speelt? Geen idee.
Over ASS, wat ik zelf heb, zijn ook veel vooroordelen. Bij een sollicitatie werd ook
eens benoemd: "Ik heb al meer mensen als jou gehad en hebben het niet gered." Of bij een gesprek over detacheren: "Jij hebt toch een serieuze beperking, er moet maar net een werkgever bereid je te willen aannemen.
Ik denk dat ik niet geschikt ben om samen te wonen. Omdat ik nogal hecht aan mijn vertrouwde ritme en en dingen. Want een ander doet dingen weer anders. Dat zie ik als verstoring dan.
Een vroegere collega had ASS, ADHD én borderline. Ik kende haar niet heel goed, maar een andere collega zei dat dat een dodelijke combinatie is. Ze heeft kinderen die zijn afgepakt. Maar of de borderline daar de hoofdrol in speelt? Geen idee.
Over ASS, wat ik zelf heb, zijn ook veel vooroordelen. Bij een sollicitatie werd ook
eens benoemd: "Ik heb al meer mensen als jou gehad en hebben het niet gered." Of bij een gesprek over detacheren: "Jij hebt toch een serieuze beperking, er moet maar net een werkgever bereid je te willen aannemen.
Ik denk dat ik niet geschikt ben om samen te wonen. Omdat ik nogal hecht aan mijn vertrouwde ritme en en dingen. Want een ander doet dingen weer anders. Dat zie ik als verstoring dan.
dinsdag 29 december 2020 om 13:57
Ik heb zelf ook borderline kenmerken. Maar volgens de psychiater had ik toch net te weinig kenmerken.
Mijn ervaring met borderliners is wel negatief. Ik.heb meerdere vriendinnen gehad met borderline en stuk voor stuk werd dat altijd drama. Voelden zich achtergesteld, of manipuleerde, schreeuwpartijen en nog meer drama. Deze dingen hebben mij heel erg gekwetst.
Misschien komt het wel doordat ik zelf ook kenmerken heb maar ik begin niet meer aan vriendschappen met mensen met borderline.
En als ik het niet weet dan kap ik het af als er drama is. Ik ken echt niet meer tegen dat gedraai en gemanipuleer.
Mijn ervaring met borderliners is wel negatief. Ik.heb meerdere vriendinnen gehad met borderline en stuk voor stuk werd dat altijd drama. Voelden zich achtergesteld, of manipuleerde, schreeuwpartijen en nog meer drama. Deze dingen hebben mij heel erg gekwetst.
Misschien komt het wel doordat ik zelf ook kenmerken heb maar ik begin niet meer aan vriendschappen met mensen met borderline.
En als ik het niet weet dan kap ik het af als er drama is. Ik ken echt niet meer tegen dat gedraai en gemanipuleer.
dinsdag 29 december 2020 om 14:07
Die persoon is misschien ook niet verantwoordelijk maar als mijn persoon stil in een hoekje gaat zitten heeft dat minder invloed op mij dan een partner die me continu de huid volscheld als ie getriggerd wordt, mij manipuleert dingen te doen die ik niet wil en om de haverklap het contact verbreekt en mij overal de schuld van geeft. En dan ook nog eens zelf perfect is en geen kritiek kan verdragen. Dat kwetst mij. Een heel verschil vind ik.LaCatastrophe schreef: ↑28-12-2020 17:48Hmm, TS. Het is inderdaad waardeloos welk effect de diagnose BPS heeft op omgeving, hulpverleners etc. In mijn vakgebied trek ik in gesprek met collega's nog wel eens de vergelijking met iemand die lijdt aan een depressie. Op het moment dat een depressief persoon in zichzelf gekeerd in een hoekje zit (als voorbeeld) wordt dat gezien als een resultaat van hun 'ziekte'. En heeft men hier meer begrip voor.
Wanneer iemand met een BPS getriggerd wordt ergens door en soort van in een dissociatieve 'acting-out' toestand belandt dan is ineens niet meer de ziekte (in het geval van een depressie) hiervoor verantwoordelijk, maar wordt de persoon die lijdt aan die stoornis bijna verantwoordelijk gemáákt.
Probeer er maar boven te staan. Er zijn genoeg succesverhalen. Zoals met eender welk ziektebeeld.
dinsdag 29 december 2020 om 14:20
Degene die het dichtst bij me stond met borderline was vroeger een fantastisch mens. Maar de borderline heeft haar helemaal overgenomen. Altijd elke dag ruzie met iedereen. En het is nooit haar schuld. Manipulatie en mega veel drama als partner de deur uitzetten en dan alle spullen uit het raam gooien, familieleden van partner bellen om e vertellen hoe verschrikkelijk partner wel niet is om 5 minuten later het weer goed te maken en partner het einde te vinden. Kinderen traumatiseren en vriendschappen continu verbreken om de volgende dag te doen alsof er nooit iets is gebeurd. Een hele bak ellende over vrienden uitgooien omdat z niet hun telefoon opnemen en zij echt heel erg veel drama had en ze haar verhaal kwijt moest. Dat die vrienden in een vergadering zaten ofzo dat boeide niet. Haar gevoel ging toch voor een stomme vergadering.Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 19:58Iemand met borderline is gewoon mens. Borderline is niet de identiteit van diegene. En diegene zal ongetwijfeld wel leuke goede kanten hebben.
Ik weet dat er onder die borderline een fantastisch persoon zit. Maar ze wil geen hulp want het ligt aan alle andere mensen en helemaal niet aan haar. Ik heb al die drama niet meer over voor die spaarzame momenten dat die persoon wel leuk is.
En dat is misschien sneu voor die persoon. Maar ik ben ook een mens. Waarom zou ik godsnaam een vriendschap behouden doe me alleen maar stress geeft en mij een slecht gevoel over mezelf. De vriendschap verbreken was echt een van de beste beslissingen ooit.
Ik gun haar nog wel geluk. Ik hoop dat ze ooit in therapie gaat en dan zichzelf weer vindt. Maar voor ons zit er nooit meer een vriendschap in. Er is te veel gebeurd.
dinsdag 29 december 2020 om 15:23
Gezien je andere topics is borderline wel heel erg aannemelijk. Dat je het niet wil zien ook. Ik ben geen psychiater maar je zal op zijn minst toch echt wel zelf moeten zien dat je geen makkelijk.mens bent?Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 21:57Misschien beter lezen. Nee ik heb de diagnose niet gehad. Ik werd ervan verdacht maar hulpverleners hebben duidelijk aangegeven dat ik géén borderline heb.
En tuurlijk neem ik deze reactie niet serieus? Je kent me niet eens dus waarom zou ik uitgaan van jouw mening terwijl je me niet eens kent? Daarbij heb je het woord manipuleren als een kapotte sok in je mond hangen. Terwijl er echt niemand is die hier manipuleerd.
Daarbij draagt dit totaal niet bij aan het topic. Jij houdt stigma zo alleen maar in stand.
Je zegt onder andere een perfecte moeder te zijn maar doet wel een zelfmoordpoging en wol continu bij je partner weg terwijl hij niks verkeerd doet. Je draait. En misschiej heb je geen borderline. Maar makkelijk ben je niet.
dinsdag 29 december 2020 om 15:38
Waarom is dr hulpverlener verantwoordelijk voor de psychische gezondheid? Een hulpverlener helpt. Zo goed als ie kan. Maar t is niet zo dat je recht hebt op dat iemand je uit de ellende trekt ofzo. Je psychische gezondheid is vooral je eigen verantwoordelijkheid. En als het niet goed gaat ja ne hulp vragen. Dan heb je een hulpvraag. Doe je dat niet of lukt het niet dan is dat heel triest maar niet de schuld van de hulpverlener. Die heeft nooit gezegd dat ze zichzelf iets aan moest doen. Alleen maar zijn of haar best gedaan om hulp te verlenen.Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 22:22Ze had al 8 pogingen ondernomen. Overigens is ze 6 jaar geleden al overleden. Maar dan faal je toch als hulpverlener? Als iemand 8 pogingen onderneemt, serieuze pogingen waarbij ze in coma's heeft gelegen ed.
Wanneer ze belde dat het erg slecht ging moest ze wachten tot de therapie afspraak terwijl dat meisje al 8x eerder een poging gedaan heeft. Dat kan je dan toch niet van iemand vragen? Ze heeft echt zovaak om hulp gevraagd en geroepen. Ik heb dit altijd nog de ggz kwalijk genomen... Ze had geholpen kunnen worden
dinsdag 29 december 2020 om 16:53
dinsdag 29 december 2020 om 17:01
Als jij meteen aan zelfmoord denkt als je niet iedere week maar om de week een gesprek met iemand hebt, dan klinkt mij dat behoorlijk ongezond in de oren.
Jij bent nu een traject van 1,5 jaar aangegaan en na drie maanden wil je er eigenlijk al de brui aan geven en liever een zelfhulpboek gebruiken. Dat klinkt ook niet alsof je toegewijd bent aan werken aan jezelf.
Hoe kun je nu serieus denken dat jouw gedrag geen uitwerking heeft op anderen om je heen. Je hebt kinderen en zelfmoordgedachten!
Ik vind je echt delusional als je denkt dat jouw omgeving niks van jouw problemen merkt.
Jij bent nu een traject van 1,5 jaar aangegaan en na drie maanden wil je er eigenlijk al de brui aan geven en liever een zelfhulpboek gebruiken. Dat klinkt ook niet alsof je toegewijd bent aan werken aan jezelf.
Hoe kun je nu serieus denken dat jouw gedrag geen uitwerking heeft op anderen om je heen. Je hebt kinderen en zelfmoordgedachten!
Ik vind je echt delusional als je denkt dat jouw omgeving niks van jouw problemen merkt.
dinsdag 29 december 2020 om 17:13
Chienandalou schreef: ↑28-12-2020 21:09Dit is juist het stigma waar mensen met deze problematiek tegenaan lopen. Want eigenlijk had zij wèl pech, zij heeft ook niet voor deze stoornis gekozen. En dat gebrek aan begrip kan best lastig zijn.
Ja dat kun je over alles zeggen toch? Een psychopaat heeft er ook niet zelf voor gekozen.
dinsdag 29 december 2020 om 19:05
Ik verdenk een collega ook van borderline. Ze heeft de diagnose ASS. Naar eigen zeggen een liefdeloze jeugd gehad. Komt uit een streng gelovig gezin waar psychische problemen taboe zijn. Op elke school en werkplek is ze gepest geweest. Op haar 1e werkdag werd ze naast mij gezet met als reden: "Hondenmens is een rustig meisje." Ik moest haar wat wegwijs maken. We raakten aan de praat, vertelden elkaar een aantal dingen. We herkenden veel in elkaar. Het gepest zijn, een laag zelfbeeld hebben door wat we meegemaakt hebben. Behalve dat ik wél een warm thuis had. Na een half jaar raakten we bevriend en gingen ook samen dagjes weg. Was altijd gezellig. Wel viel het me op dat ze heel snel overstuur is bij kritiek van anderen. En met veel mensen problemen had. Maar tegen mij bleef ze vriendelijk.abracadabra schreef: ↑29-12-2020 14:20Degene die het dichtst bij me stond met borderline was vroeger een fantastisch mens. Maar de borderline heeft haar helemaal overgenomen. Altijd elke dag ruzie met iedereen. En het is nooit haar schuld. Manipulatie en mega veel drama als partner de deur uitzetten en dan alle spullen uit het raam gooien, familieleden van partner bellen om e vertellen hoe verschrikkelijk partner wel niet is om 5 minuten later het weer goed te maken en partner het einde te vinden. Kinderen traumatiseren en vriendschappen continu verbreken om de volgende dag te doen alsof er nooit iets is gebeurd. Een hele bak ellende over vrienden uitgooien omdat z niet hun telefoon opnemen en zij echt heel erg veel drama had en ze haar verhaal kwijt moest. Dat die vrienden in een vergadering zaten ofzo dat boeide niet. Haar gevoel ging toch voor een stomme vergadering.
Ik weet dat er onder die borderline een fantastisch persoon zit. Maar ze wil geen hulp want het ligt aan alle andere mensen en helemaal niet aan haar. Ik heb al die drama niet meer over voor die spaarzame momenten dat die persoon wel leuk is.
En dat is misschien sneu voor die persoon. Maar ik ben ook een mens. Waarom zou ik godsnaam een vriendschap behouden doe me alleen maar stress geeft en mij een slecht gevoel over mezelf. De vriendschap verbreken was echt een van de beste beslissingen ooit.
Ik gun haar nog wel geluk. Ik hoop dat ze ooit in therapie gaat en dan zichzelf weer vindt. Maar voor ons zit er nooit meer een vriendschap in. Er is te veel gebeurd.
Tot ik na 2 jaar ook ruzie met haar kreeg. Ze ging me claimen. Willen bepalen met wie ik niet mocht omgaan. Daar ging ik niet in mee. Dat pikte ze niet en stuurde steeds bozere mails. Elke poging tot uitleg van mij maakten haar kwader. Ze probeerde ook collega's tegen me op te zetten en verzon dat ik slecht functioneerde op het werk. Ik was fout, ik had haar zo gekwetst en ik moest het maar goedmaken. Haar verwijten waren geen verwijten, het was nou eenmaal de waarheid. Zij deed niks verkeerd. Ze wilde ook met rust gelaten worden, dus ik ontliep haar. Maar dat was ook weer niet goed. Wat wilde ze nou? Ze heeft een gesprek met onze baas gehad omdat ze maar niet stopte met die mails. Sindsdien valt ze me niet meer lastig en kunnen we weer gewoon als collega's met elkaar omgaan. Maar op afstand, moet niet close met haar worden. Dat wil ik ook niet meer, daarvoor is teveel gebeurd. Ergens vind ik haar ook zielig, maar dit was me te verstikkend.
dinsdag 29 december 2020 om 19:25
LaCatastrophe schreef: ↑28-12-2020 17:48Wanneer iemand met een BPS getriggerd wordt ergens door en soort van in een dissociatieve 'acting-out' toestand belandt dan is ineens niet meer de ziekte (in het geval van een depressie) hiervoor verantwoordelijk, maar wordt de persoon die lijdt aan die stoornis bijna verantwoordelijk gemáákt.
En wat heeft een jong kind eraan dat zijn of haar onveilig thuis en 'acting out' van ouder door ziekte komt ipv door karakter? Later helpt het zo'n kind om te beseffen dat die kutjeugd niet komt omdat ouder dat expres deed, maar ondertussen is er wel die kutjeugd.
dinsdag 29 december 2020 om 19:47
Inderdaad. En al was het wel het karakter van de ouder, tja die moet het ook maar doen met wat die krijgt. Sommige mensen hebben nou eenmaal 0 zelfinzicht, empathie of doorzettingsvermogen. Daar kunnen ze ook niet altijd iets aan doen, maar dat maakt het niet minder fijn voor de mensen in hun omgeving.
dinsdag 29 december 2020 om 20:08
_pompoensoepje schreef: ↑29-12-2020 20:05Heb het idee dat er in dit topic nu alleen maar bevestigingen worden gedeeld op het stigma...
Hoe zou dat komen?
dinsdag 29 december 2020 om 21:19
Zeker zijn die er. Vooral als mensen hun problematiek erkennen en er iets mee doen. Ik ken een voorbeeld en dat heb ik ook aangegeven._pompoensoepje schreef: ↑29-12-2020 20:10Omdat iedereen alle ellende deelt en de minder extreme gevallen niet aan bod komen? Die er wel degelijk zijn...
Degene die compleet blind zijn voor hun eigen gedrag en zelf vinden dat er niet zoveel aan de hand is, brengen vaak veel ellende met zich mee...
.
dinsdag 29 december 2020 om 21:34
Ja daar ben ik me ook echt bewust van, en daarom is het ook zo belangrijk dat het inderdaad als voorbeeld wordt gebracht en niet als 'alle 'borderliners' zijn en blijven zo'...mandylion schreef: ↑29-12-2020 21:19Zeker zijn die er. Vooral als mensen hun problematiek erkennen en er iets mee doen. Ik ken een voorbeeld en dat heb ik ook aangegeven.
Degene die compleet blind zijn voor hun eigen gedrag en zelf vinden dat er niet zoveel aan de hand is, brengen vaak veel ellende met zich mee...
Het leek door sommige reacties gewoon alsof het de standaard is.
dinsdag 29 december 2020 om 21:38
_pompoensoepje schreef: ↑29-12-2020 21:34Ja daar ben ik me ook echt bewust van, en daarom is het ook zo belangrijk dat het inderdaad als voorbeeld wordt gebracht en niet als 'alle 'borderliners' zijn en blijven zo'...
Het leek door sommige reacties gewoon alsof het de standaard is.
Ik denk ook omdat die groep kleiner is.
dinsdag 29 december 2020 om 21:44
Ja, maar dan heerst er toch een stigma? Dat een hele groep over één kam wordt geschoren? Ookal zijn er toch uitzonderingen, je bent toch al veroordeeld tot de 'manipulatieve, impulsieve, dood en verderf zaaiende borderliner'.
dinsdag 29 december 2020 om 21:55
_pompoensoepje schreef: ↑29-12-2020 21:44Ja, maar dan heerst er toch een stigma? Dat een hele groep over één kam wordt geschoren? Ookal zijn er toch uitzonderingen, je bent toch al veroordeeld tot de 'manipulatieve, impulsieve, dood en verderf zaaiende borderliner'.
Maar hoe groot is die groep uitzonderingen?
Als je "normaal" overkomt en je houdt het voor jezelf, weten mensen ook niet dat je Borderline hebt en heb je ook geen stigma.
dinsdag 29 december 2020 om 21:56
Ja... Er werd hier in dit topic zelfs gezegd dat wanneer iemand, iemand met borderline leert kennen en bekend wordt dat diegene borderline heeft. Dat diegene dan meteen uit het leven geband wordt, of in ieder geval afstand genomen wordt. Vind dit wel erg ver gaan! Je zou zo iemand ook gewoon een kans kunnen geven ipv naar het label te kijken_pompoensoepje schreef: ↑29-12-2020 21:44Ja, maar dan heerst er toch een stigma? Dat een hele groep over één kam wordt geschoren? Ookal zijn er toch uitzonderingen, je bent toch al veroordeeld tot de 'manipulatieve, impulsieve, dood en verderf zaaiende borderliner'.
dinsdag 29 december 2020 om 21:58
Hardlopenisleuk schreef: ↑29-12-2020 21:56Ja... Er werd hier in dit topic zelfs gezegd dat wanneer iemand, iemand met borderline leert kennen en bekend wordt dat diegene borderline heeft. Dat diegene dan meteen uit het leven geband wordt, of in ieder geval afstand genomen wordt. Vind dit wel erg ver gaan! Je zou zo iemand ook gewoon een kans kunnen geven ipv naar het label te kijken
Zei jij nou niet net dat je genoeg reacties had gehad? Of mogen mensen die met jou meepraten nog wel posten?
