Psyche
alle pijlers
Uitblijvende zwangerschap
woensdag 23 maart 2016 om 12:59
Pfff ik vind het moeilijk om dit topic te openen. Ga het toch doen. Bij voorbaat excuus voor het lange verhaal.
Bijna 2 jaar geleden zijn mijn man en ik getrouwd en inmiddels zijn we anderhalf jaar bezig met onze kinderwens. Tot op heden ben ik helaas nog niet 1x zwanger geweest. Mensen die later begonnen met proberen dan ik zijn inmiddels bijna allemaal bevallen of hoogzwanger.
We weten inmiddels dat mijn man's zaad niet optimaal is. Niet super slecht, maar slecht genoeg dat de gynaecoloog met behandeling wil starten. We horen binnenkort of het zaad nog goed genoeg is voor IUI, of dat het direct IVF wordt. Bij mij ziet alles er perfect uit, het toonbeeld van een vruchtbare vrouw, zei de gynaecoloog, en perfecte leeftijd, 26 jaar.
Maar het probleem is dat ik sinds de diagnose geen zin meer heb in sex. We zijn na een jaar naar de huisarts gegaan en nu dus alweer een halfjaar verder, maar mijn libido is gewoon weg. Je zou deze maanden eigenlijk niet eens mee kunnen tellen, als we 2x per maand sex hebben is het veel. Heb er gewoon geen behoefte meer aan. Het voelt zinloos en als we het doen krijg ik toch hoop en dan is ongesteld worden alleen maar teleurstelling, dus dan doe ik het maar liever helemaal niet meer.
En op meer punten zit ik slecht in mijn vel: snel huilerig, weinig kunnen hebben, slecht slapen, concentratievermogen is 0 en moe moe moe. Soms aanhankelijk en soms heel afstandelijk naar mijn man.
Ik probeer gewoon mijn leven te leiden, heb me toch ingeschreven voor de studie die ik graag wil doen, grote reis ingepland en heb er allemaal zin in maar het blijft m'n leven beheersen.
Ik kan alleen maar bij mezelf denken: hoe ga ik dit in godsnaam volhouden? Als er straks hormonen bijkomen, teleurstellingen als een behandeling weer mislukt (want heb eigenlijk ook geen enkel vertrouwen in de behandelingen om de een of andere reden), de relatie met mijn man goed houden, ooit weer een seksleven hebben..
Het enige dat ik op dit moment leuk vind in mijn leven is elke week mijn paardrijles en verder m'n katten. Ik hou van m'n man maar voel me in de relatie zo rot omdat ik geen zin meer heb in sex, ook al zegt hij dat het niet erg is, maar ik voel gewoon zo'n afstand tot hem en weet niet hoe ik weer dichterbij hem en überhaupt dichter bij mezelf kom. Ik heb het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtraak in die kinderwens. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde en die wens was zó sterk toen we net begonnen en nu? Ik heb geen hoop dat het goedkomt (uit zelfbescherming denk ik) maar ik weet ook echt niet hoe het verder zou moeten als het niet zou lukken. Het plezier in proberen een kind te maken, het plezier in de wens is überhaupt weg.
Daar pieker ik veel over en ben daar nu voor in gesprek met mijn psycholoog en ik merk dat dat wel wat helpt.
Maar ik zou zo graag m'n relatie weer een beetje terug brengen naar hoe het was, maar ik weet gewoon niet hoe en daarom dit hele verhaal. Ik zit zo vol in mijn hoofd dat er geen ruimte meer lijkt voor mijn man en dat vind ik heel erg. En hij houdt zich groot maar ik zie gewoon aan hem dat hij zich afgewezen voelt. En ik wijs hem ook af maar ik wil het niet!
We proberen wel wat leuke dingen te ondernemen en dan is het altijd gezellig en áls we sporadisch sex hebben dan is de sex geweldig, alleen ik wil gewoon het gevoel in het dagelijks leven weer terug, dat het gewoon goed en fijn is en zoals het was en dat lukt me maar niet.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik hoop gewoon dat er hier iemand is die het herkent denk ik of die tips heeft..
Sorry voor mijn warrige verhaal maar ik mis gewoon zo hoe fijn het was om gewoon samen thuis te zijn en dat ik me erop verheugde weer naar huis te gaan, gezellig met mijn man. Nu wil ik eigenlijk het liefst gewoon zoveel mogelijk alleen zijn.
Bijna 2 jaar geleden zijn mijn man en ik getrouwd en inmiddels zijn we anderhalf jaar bezig met onze kinderwens. Tot op heden ben ik helaas nog niet 1x zwanger geweest. Mensen die later begonnen met proberen dan ik zijn inmiddels bijna allemaal bevallen of hoogzwanger.
We weten inmiddels dat mijn man's zaad niet optimaal is. Niet super slecht, maar slecht genoeg dat de gynaecoloog met behandeling wil starten. We horen binnenkort of het zaad nog goed genoeg is voor IUI, of dat het direct IVF wordt. Bij mij ziet alles er perfect uit, het toonbeeld van een vruchtbare vrouw, zei de gynaecoloog, en perfecte leeftijd, 26 jaar.
Maar het probleem is dat ik sinds de diagnose geen zin meer heb in sex. We zijn na een jaar naar de huisarts gegaan en nu dus alweer een halfjaar verder, maar mijn libido is gewoon weg. Je zou deze maanden eigenlijk niet eens mee kunnen tellen, als we 2x per maand sex hebben is het veel. Heb er gewoon geen behoefte meer aan. Het voelt zinloos en als we het doen krijg ik toch hoop en dan is ongesteld worden alleen maar teleurstelling, dus dan doe ik het maar liever helemaal niet meer.
En op meer punten zit ik slecht in mijn vel: snel huilerig, weinig kunnen hebben, slecht slapen, concentratievermogen is 0 en moe moe moe. Soms aanhankelijk en soms heel afstandelijk naar mijn man.
Ik probeer gewoon mijn leven te leiden, heb me toch ingeschreven voor de studie die ik graag wil doen, grote reis ingepland en heb er allemaal zin in maar het blijft m'n leven beheersen.
Ik kan alleen maar bij mezelf denken: hoe ga ik dit in godsnaam volhouden? Als er straks hormonen bijkomen, teleurstellingen als een behandeling weer mislukt (want heb eigenlijk ook geen enkel vertrouwen in de behandelingen om de een of andere reden), de relatie met mijn man goed houden, ooit weer een seksleven hebben..
Het enige dat ik op dit moment leuk vind in mijn leven is elke week mijn paardrijles en verder m'n katten. Ik hou van m'n man maar voel me in de relatie zo rot omdat ik geen zin meer heb in sex, ook al zegt hij dat het niet erg is, maar ik voel gewoon zo'n afstand tot hem en weet niet hoe ik weer dichterbij hem en überhaupt dichter bij mezelf kom. Ik heb het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtraak in die kinderwens. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde en die wens was zó sterk toen we net begonnen en nu? Ik heb geen hoop dat het goedkomt (uit zelfbescherming denk ik) maar ik weet ook echt niet hoe het verder zou moeten als het niet zou lukken. Het plezier in proberen een kind te maken, het plezier in de wens is überhaupt weg.
Daar pieker ik veel over en ben daar nu voor in gesprek met mijn psycholoog en ik merk dat dat wel wat helpt.
Maar ik zou zo graag m'n relatie weer een beetje terug brengen naar hoe het was, maar ik weet gewoon niet hoe en daarom dit hele verhaal. Ik zit zo vol in mijn hoofd dat er geen ruimte meer lijkt voor mijn man en dat vind ik heel erg. En hij houdt zich groot maar ik zie gewoon aan hem dat hij zich afgewezen voelt. En ik wijs hem ook af maar ik wil het niet!
We proberen wel wat leuke dingen te ondernemen en dan is het altijd gezellig en áls we sporadisch sex hebben dan is de sex geweldig, alleen ik wil gewoon het gevoel in het dagelijks leven weer terug, dat het gewoon goed en fijn is en zoals het was en dat lukt me maar niet.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik hoop gewoon dat er hier iemand is die het herkent denk ik of die tips heeft..
Sorry voor mijn warrige verhaal maar ik mis gewoon zo hoe fijn het was om gewoon samen thuis te zijn en dat ik me erop verheugde weer naar huis te gaan, gezellig met mijn man. Nu wil ik eigenlijk het liefst gewoon zoveel mogelijk alleen zijn.
dinsdag 19 april 2016 om 14:05
Baggal: knap hoe je ermee omgaat hoor! Ik zou het denk ik wel heel moeilijk vinden, ook dat je je niet echt bij het gezin voelt horen, al is dat ook heel moeilijk denk ik als je man al volwassen kinderen heeft. Pfoe!
En wat je zegt is waar, en dat zegt boulu ook: als er niets lukt met ICSI is er nog donor zaad/ei/draagmoederschap/adoptie/pleegouderschap.
En anders word ik gewoon moeder van heel veel dieren want ik hou ook van dieren neem ik een eigen paard ons derde poesje is een zielepiet die vereenzaamde bij iemand die helemaal niet van katten hield dus we hopen haar zo een fijne oude dag te bezorgen. Ze is wel heel boos op onze poezen voorlopig, maar ligt elke avond heerlijk te spinnen in mijn armen in bed, dus volgens mij komt het wel goed
En wat je zegt is waar, en dat zegt boulu ook: als er niets lukt met ICSI is er nog donor zaad/ei/draagmoederschap/adoptie/pleegouderschap.
En anders word ik gewoon moeder van heel veel dieren want ik hou ook van dieren neem ik een eigen paard ons derde poesje is een zielepiet die vereenzaamde bij iemand die helemaal niet van katten hield dus we hopen haar zo een fijne oude dag te bezorgen. Ze is wel heel boos op onze poezen voorlopig, maar ligt elke avond heerlijk te spinnen in mijn armen in bed, dus volgens mij komt het wel goed
dinsdag 19 april 2016 om 21:48
Goed dat jullie ook afstand nemen. Een topic als dit is fijn als uitlaatklep maar vooral fijn als je er mag schrijven wanneer je wil.
Lijkt met lastig Baggal met de dochter van je man. Toevallig vertelde iemand me een situatie die precies andersom is. En dat was net zo lastig.
En Lux dan word je oprecht de beste poesenmoeder van de wereld. Ik heb niet alleen een man die onvruchtbaar is maar ook nog eens zo allergisch als maar kan zijn voor beesten. Dat schiet dus ook niet op.
Ik heb vandaag de afspraak gemaakt voor se eerste oriëntatie gesprekken over icsi. Alleen het telefoongesprek met een gespecialiseerd ziekenhuis voelde al fijner dan mijn zakelijke gynaecoloog. Ben benieuwd, heb meer vertrouwen in de kennis en kunde
Lijkt met lastig Baggal met de dochter van je man. Toevallig vertelde iemand me een situatie die precies andersom is. En dat was net zo lastig.
En Lux dan word je oprecht de beste poesenmoeder van de wereld. Ik heb niet alleen een man die onvruchtbaar is maar ook nog eens zo allergisch als maar kan zijn voor beesten. Dat schiet dus ook niet op.
Ik heb vandaag de afspraak gemaakt voor se eerste oriëntatie gesprekken over icsi. Alleen het telefoongesprek met een gespecialiseerd ziekenhuis voelde al fijner dan mijn zakelijke gynaecoloog. Ben benieuwd, heb meer vertrouwen in de kennis en kunde
vrijdag 22 april 2016 om 10:29
@ Lux: Afspraak verliep prima. Omdat ik ook in het zwanger worden via ICSI/IVF topic schrijf, was ik vergeten om hier e.e.a. even te updaten. Excuus!
Inhoudelijk was het een prima gesprek en heb ik sterk de indruk dat er meer maatwerk wordt geleverd in plaats van het lopende band werk @ Homerton. Dit is niet zo verwonderlijk natuurlijk. We hebben het uitgebreid gehad over de mislukte eerste poging en het viel de arts op dat ik vrij snel na de terug plaatsing ben gaan vloeien, dus hier wil hij nader onderzoek naar doen via een 3D Saline Scan. Ook wil hij nagaan of ik geen (verborgen) poliep in mijn schede heb, waardoor innesteling niet gelukt is. De redeneren waarom innesteling niet lukt zijn overigens divers; het kan ook gelegen hebben aan de kwaliteit van de embryo's (al waren deze op zich van goede kwaliteit), of gewoon domme pech.
Omdat de kwaliteit van mijn man's zaad niet goed is, heeft de arts hem geadviseerd om proxeed plus te nemen, in de hoop dat dit wat verbeterd. Ook hebben ze daar een super geavanceerde microscoop om het zaad beter te bekijken. Dit is in ons geval verstandig omdat mijn man natuurlijk een stuk ouder is en de kans, ook bij mannen, op een kind met een handicap toeneemt naarmate de man ouder is. Via de IMSI microscoop kunnen alsnog de beste zaadjes geselecteerd worden, voordat die in de eicel worden geïnjecteerd. Verder moeten wij helaas nog een aantal bloedtesten doen. Ik zeg helaas, omdat een aantal van deze testen reeds gedaan zijn bij Homerton en wij hiervoor per test apart voor moeten betalen. Het is echter niet anders en ik begrijp het wel. Het is int anders.
Ik moet wel eerst mijn menstruatie hebben gehad voordat hij de 3D Saline scan kan uitvoeren. Als de resultaten verder goed zijn kunnen we volgende maand beginnen met een nieuwe poging en dat is fijn. Te meer ook omdat mijn man daarna zijn prostaat biopsie kan laten uitvoeren. Hij laat tevens wat invriezen (ook bij Homerton - we hebben daar nog twee pogingen openstaan) voor het geval dat deze poging wederom op een mislukking mocht uitdraaien. Ik hoop natuurlijk dat dit niet nodig is, en het straks bij ICSI 2 gewoon raak is, maar er zijn geen garanties. Probeer positief te blijven. Voor nu vind ik het gewoon fijn dat er weer een poging en daarmee een eerlijke kans op een zwangerschap op stapel staat. Ik denk overigens dat ik mijzelf voor de poging even trakteer op acupunctuur. Ik heb het nog nooit gedaan, maar hoor er wel hele goede dingen over.
Hoe is het bij jou Lux? En is de poes al helemaal gewend? Sprak laatst met mijn man ook over een huisdier, maar we zijn beiden echt te vaak van huis. Wel jammer. Toen ik nog in NL woonde had ik een kat - zo leuk.
Inhoudelijk was het een prima gesprek en heb ik sterk de indruk dat er meer maatwerk wordt geleverd in plaats van het lopende band werk @ Homerton. Dit is niet zo verwonderlijk natuurlijk. We hebben het uitgebreid gehad over de mislukte eerste poging en het viel de arts op dat ik vrij snel na de terug plaatsing ben gaan vloeien, dus hier wil hij nader onderzoek naar doen via een 3D Saline Scan. Ook wil hij nagaan of ik geen (verborgen) poliep in mijn schede heb, waardoor innesteling niet gelukt is. De redeneren waarom innesteling niet lukt zijn overigens divers; het kan ook gelegen hebben aan de kwaliteit van de embryo's (al waren deze op zich van goede kwaliteit), of gewoon domme pech.
Omdat de kwaliteit van mijn man's zaad niet goed is, heeft de arts hem geadviseerd om proxeed plus te nemen, in de hoop dat dit wat verbeterd. Ook hebben ze daar een super geavanceerde microscoop om het zaad beter te bekijken. Dit is in ons geval verstandig omdat mijn man natuurlijk een stuk ouder is en de kans, ook bij mannen, op een kind met een handicap toeneemt naarmate de man ouder is. Via de IMSI microscoop kunnen alsnog de beste zaadjes geselecteerd worden, voordat die in de eicel worden geïnjecteerd. Verder moeten wij helaas nog een aantal bloedtesten doen. Ik zeg helaas, omdat een aantal van deze testen reeds gedaan zijn bij Homerton en wij hiervoor per test apart voor moeten betalen. Het is echter niet anders en ik begrijp het wel. Het is int anders.
Ik moet wel eerst mijn menstruatie hebben gehad voordat hij de 3D Saline scan kan uitvoeren. Als de resultaten verder goed zijn kunnen we volgende maand beginnen met een nieuwe poging en dat is fijn. Te meer ook omdat mijn man daarna zijn prostaat biopsie kan laten uitvoeren. Hij laat tevens wat invriezen (ook bij Homerton - we hebben daar nog twee pogingen openstaan) voor het geval dat deze poging wederom op een mislukking mocht uitdraaien. Ik hoop natuurlijk dat dit niet nodig is, en het straks bij ICSI 2 gewoon raak is, maar er zijn geen garanties. Probeer positief te blijven. Voor nu vind ik het gewoon fijn dat er weer een poging en daarmee een eerlijke kans op een zwangerschap op stapel staat. Ik denk overigens dat ik mijzelf voor de poging even trakteer op acupunctuur. Ik heb het nog nooit gedaan, maar hoor er wel hele goede dingen over.
Hoe is het bij jou Lux? En is de poes al helemaal gewend? Sprak laatst met mijn man ook over een huisdier, maar we zijn beiden echt te vaak van huis. Wel jammer. Toen ik nog in NL woonde had ik een kat - zo leuk.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 22 april 2016 om 10:31
P.S. Zima: het zijn ook ingewikkelde dingen en ook voor zijn dochter zal het best apart zijn. Was in het geval van jouw kennis, als ik het goed begrijp, de vrouw van de vader wel zwanger terwijl de dochter door de medische molen moet? Lijkt mij ook pittig. Wat de omstandigheden ook zijn, dit soort dingen liggen natuurlijk uiterst gevoelig.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 22 april 2016 om 10:37
Oh wat goed Baggal! Dus je krijgt nu iig alweer veel eerder een poging? Klinkt wel heel serieus zoals ze het daar allemaal aanpakken, die saline scan enzo. Zou fijn zijn als ze de kans op innesteling kunnen vergroten hè. Ik ga heel hard duimen voor je! Wanneer kan je dan starten?
Ik had gisteravond weer even een nervous breakdown toen ik een zwangerschapsaankondiging las van een kennis die toen ik begon met proberen nog zei dat ze niet aan kinderen moest dénken en daar echt nog niet aan toe was. Dan krijg ik echt zo'n gevoel van: damn, het lukt al zo lang niet dat andere mensen 180 graden kunnen draaien t.a.v. kinderen en OOK nog zwanger raken in die tijd. Dus toen was ik weer even heel verdrietig en heb het afgereageerd op mijn man die het gelaten over zich heen heeft laten komen en me in slaap heeft geknuffeld Dus ik moet vanavond maar even extra lief zijn want dat verdient hij ook niet, arme jongen. Nu gaat het weer, maar het kwam gewoon even binnen hoe lang het eigenlijk al niet duurt. Hoeveel mensen me 'inhalen' inmiddels. Het is natuurlijk geen wedstrijd maar ik vind het soms moeilijk dat zwanger worden niet werkt van dat je gewoon netjes achteraan in de rij aansluit
Ik had gisteravond weer even een nervous breakdown toen ik een zwangerschapsaankondiging las van een kennis die toen ik begon met proberen nog zei dat ze niet aan kinderen moest dénken en daar echt nog niet aan toe was. Dan krijg ik echt zo'n gevoel van: damn, het lukt al zo lang niet dat andere mensen 180 graden kunnen draaien t.a.v. kinderen en OOK nog zwanger raken in die tijd. Dus toen was ik weer even heel verdrietig en heb het afgereageerd op mijn man die het gelaten over zich heen heeft laten komen en me in slaap heeft geknuffeld Dus ik moet vanavond maar even extra lief zijn want dat verdient hij ook niet, arme jongen. Nu gaat het weer, maar het kwam gewoon even binnen hoe lang het eigenlijk al niet duurt. Hoeveel mensen me 'inhalen' inmiddels. Het is natuurlijk geen wedstrijd maar ik vind het soms moeilijk dat zwanger worden niet werkt van dat je gewoon netjes achteraan in de rij aansluit
vrijdag 22 april 2016 om 10:59
Lieve Lux, Dat kan best even rauw zijn he? Wanneer je zo'n aankondiging krijgt, uitgerekend van iemand die tot voor kort beweerde nog helemaal niet aan kinderen toe te zijn..!
Maar weet je, die zwangerschap staat natuurlijk helemaal los van jou en los van van mij. Sommige mensen worden makkelijk zwanger, sommige mensen worden zwanger terwijl dit juist niet de bedoeling is en weer anderen moeten door de medische molen. Ik snap je punt hoor: achter in de rij aansluiten, het is nu onze beurt, maar zo werkt het niet. Jij en ik (en een heleboel koppels met ons) hebben gewoon niet het geluk dat wij 12 maanden per jaar een eerlijke kans op een zwangerschap hebben. Voor veel mensen is dit echter een vanzelfsprekendheid. Niet eerlijk, maar het leven is gewoon helaas niet altijd even eerlijk en daarnaast probeer ik mij altijd te realiseren dat ik ook weer andere dingen heb die wel goed gaan en waar ik dankbaar voor moet zijn, dus onder de streep is het zo slecht nog niet... Zo boffen we maar met onze lieve en begripvolle mannen!
Afhankelijk van de test resultaten en het protocol kan ik of in mei of begin juni starten. Ik verwacht mijn menstruatie begin mei zodat alle testen dan ook uitgevoerd kunnen worden. Ik verheug me erop - hoewel ik ook besef dat ik geen garanties heb. Dit weekend ga ik lekker naar Nederland, verheug me er erg op!
Maar weet je, die zwangerschap staat natuurlijk helemaal los van jou en los van van mij. Sommige mensen worden makkelijk zwanger, sommige mensen worden zwanger terwijl dit juist niet de bedoeling is en weer anderen moeten door de medische molen. Ik snap je punt hoor: achter in de rij aansluiten, het is nu onze beurt, maar zo werkt het niet. Jij en ik (en een heleboel koppels met ons) hebben gewoon niet het geluk dat wij 12 maanden per jaar een eerlijke kans op een zwangerschap hebben. Voor veel mensen is dit echter een vanzelfsprekendheid. Niet eerlijk, maar het leven is gewoon helaas niet altijd even eerlijk en daarnaast probeer ik mij altijd te realiseren dat ik ook weer andere dingen heb die wel goed gaan en waar ik dankbaar voor moet zijn, dus onder de streep is het zo slecht nog niet... Zo boffen we maar met onze lieve en begripvolle mannen!
Afhankelijk van de test resultaten en het protocol kan ik of in mei of begin juni starten. Ik verwacht mijn menstruatie begin mei zodat alle testen dan ook uitgevoerd kunnen worden. Ik verheug me erop - hoewel ik ook besef dat ik geen garanties heb. Dit weekend ga ik lekker naar Nederland, verheug me er erg op!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 22 april 2016 om 11:04
P.S. Als ik misschien een voordeel mag noemen (voor zover die er zijn) van het door de medische molen moeten gaan, is dat het volgende:
ALS het lukt en ALS ik ooit zwanger mocht raken en 9 maanden later met een gezonde baby in mijn armen sta, dan geloof ik wel weer dat ik daar extra dankbaar voor ben. Met alles waar ik hard voor heb moeten strijden en zaken die voor anderen wellicht worden gezien als een vanzelfsprekendheid, geldt dat je een stukje dankbaarheid ontwikkeld en ik denk dat dit soms best goed is voor een mens...
ALS het lukt en ALS ik ooit zwanger mocht raken en 9 maanden later met een gezonde baby in mijn armen sta, dan geloof ik wel weer dat ik daar extra dankbaar voor ben. Met alles waar ik hard voor heb moeten strijden en zaken die voor anderen wellicht worden gezien als een vanzelfsprekendheid, geldt dat je een stukje dankbaarheid ontwikkeld en ik denk dat dit soms best goed is voor een mens...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 22 april 2016 om 11:44
Ja weet ik wel, dat het niet zo werkt. Maar ik zou het wel FIJN vinden als het zo zou werken en voor de meeste mensen ben ik gewoon blij altijd, alleen dit raakte precies zo aan mijn eigen frustratie, dat was even teveel. JUIST zij die zo van de 'kinderen ik moet er niet aan denken' was, dan denk ik: jemig, zo lang ben ik al ongewenst kinderloos, dat zij helemaal omgeslagen is.
Allemaal niet realistisch, dat weet ik wel hoor, maar ja soms moet het er even uit I guess Nu gaat het weer en ben ik weer zen. Ik denk idd dat wij bewustere ouders zullen worden dan de meeste andere mensen die inderdaad wellicht dankbaarder zullen zijn (en als ik voor mezelf mag spreken: geduldiger na al dit wachten ). Gevaar is misschien weer dat we onze kinderen teveel op een voetstuk gaan plaatsen
Spannend dat je in mei/juni kunt starten! Ik hoop het voor je. Dan start je vlak voor mij! Misschien zijn we dan (bijna) tegelijk zwanger, als we veel geluk hebben allebei
Allemaal niet realistisch, dat weet ik wel hoor, maar ja soms moet het er even uit I guess Nu gaat het weer en ben ik weer zen. Ik denk idd dat wij bewustere ouders zullen worden dan de meeste andere mensen die inderdaad wellicht dankbaarder zullen zijn (en als ik voor mezelf mag spreken: geduldiger na al dit wachten ). Gevaar is misschien weer dat we onze kinderen teveel op een voetstuk gaan plaatsen
Spannend dat je in mei/juni kunt starten! Ik hoop het voor je. Dan start je vlak voor mij! Misschien zijn we dan (bijna) tegelijk zwanger, als we veel geluk hebben allebei
vrijdag 22 april 2016 om 11:49
Het zou idd wel heel leuk zijn als we samen tegelijkertijd op kunnen gaan Lux! Ik begrijp je gevoel ook heel goed hoor 'uitgerekend die (!), die nog helemaal niet toe zeiden te zijn aan kinderen' en soms mag je ook best even huilen hoor. Ik heb mij dat ook wel toegestaan, wetende dat ik er niets mee op zou schieten, maar soms moet het er even uit. Voor het voetstuk ben ik niet zo bang overigens. Het feit dat het ons meer moeite heeft gekost, ervan uitgaande dat het lukt, wil niet zeggen dat je het eventuele kind daarom grenzeloos moet verwennen of zo. Ha-ha!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 22 april 2016 om 11:58
quote:Baggal schreef op 22 april 2016 @ 10:59:
Maar weet je, die zwangerschap staat natuurlijk helemaal los van jou en los van van mij. Sommige mensen worden makkelijk zwanger, sommige mensen worden zwanger terwijl dit juist niet de bedoeling is en weer anderen moeten door de medische molen. Ik snap je punt hoor: achter in de rij aansluiten, het is nu onze beurt, maar zo werkt het niet. Jij en ik (en een heleboel koppels met ons) hebben gewoon niet het geluk dat wij 12 maanden per jaar een eerlijke kans op een zwangerschap hebben. Voor veel mensen is dit echter een vanzelfsprekendheid. Niet eerlijk, maar het leven is gewoon helaas niet altijd even eerlijk en daarnaast probeer ik mij altijd te realiseren dat ik ook weer andere dingen heb die wel goed gaan en waar ik dankbaar voor moet zijn, dus onder de streep is het zo slecht nog niet... Zo boffen we maar met onze lieve en begripvolle mannen!
Ik breek even in...
Dit stukje tekst maakt mijn dag! Bedankt!
Maar weet je, die zwangerschap staat natuurlijk helemaal los van jou en los van van mij. Sommige mensen worden makkelijk zwanger, sommige mensen worden zwanger terwijl dit juist niet de bedoeling is en weer anderen moeten door de medische molen. Ik snap je punt hoor: achter in de rij aansluiten, het is nu onze beurt, maar zo werkt het niet. Jij en ik (en een heleboel koppels met ons) hebben gewoon niet het geluk dat wij 12 maanden per jaar een eerlijke kans op een zwangerschap hebben. Voor veel mensen is dit echter een vanzelfsprekendheid. Niet eerlijk, maar het leven is gewoon helaas niet altijd even eerlijk en daarnaast probeer ik mij altijd te realiseren dat ik ook weer andere dingen heb die wel goed gaan en waar ik dankbaar voor moet zijn, dus onder de streep is het zo slecht nog niet... Zo boffen we maar met onze lieve en begripvolle mannen!
Ik breek even in...
Dit stukje tekst maakt mijn dag! Bedankt!
vrijdag 22 april 2016 om 12:11
quote:mssfiddler schreef op 22 april 2016 @ 11:58:
[...]
Ik breek even in...
Dit stukje tekst maakt mijn dag! Bedankt!Fijn doet het je goed doet, dat doet mij dan weer goed ha-ha !
[...]
Ik breek even in...
Dit stukje tekst maakt mijn dag! Bedankt!Fijn doet het je goed doet, dat doet mij dan weer goed ha-ha !
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 22 april 2016 om 13:26
En ik word er ook blij van na een mierzoete FB aankondiging van een nummer 4. En mijn dochter stopt as we speak een baby in haar buik met de mededeling dat ik dat ook maar eens moet doen en bitterzoet
Lux ik denk dat ik wel bewuster met mijn kind omga. Het is simpelweg niet vanzelfsprekend dat ze er niet is. En 4 jaar geleden ging ik bewust met mijn zwangerschap om. Geen malligheid op Facebook, geen babyshower oid maar down to earth omdat je nooit weeg hoe of wat bij een ander.
Wij hebben 4 mei onze eerste afspraak staan en ik laat het op me af komen. Het is fijn om met jullie mee te lezen en een idee te hebben maar ik wil ook niet teveel googlen.
Lux ik denk dat ik wel bewuster met mijn kind omga. Het is simpelweg niet vanzelfsprekend dat ze er niet is. En 4 jaar geleden ging ik bewust met mijn zwangerschap om. Geen malligheid op Facebook, geen babyshower oid maar down to earth omdat je nooit weeg hoe of wat bij een ander.
Wij hebben 4 mei onze eerste afspraak staan en ik laat het op me af komen. Het is fijn om met jullie mee te lezen en een idee te hebben maar ik wil ook niet teveel googlen.
vrijdag 29 april 2016 om 09:57
Hallo meiden,
Op uitnodiging van de lieve lux kom ik hier graag mee (en een beetje van me af) schrijven. Momenteel hebben mijn man en ik een pauze ingelast voor we verder gaan voor nummer twee omdat het voor mij momenteel te zwaar is om door te gaan ivm miskramen.
Op sommige dagen geeft het me veel rust en ben ik blij met ons besluit omdat ik me even niet meer druk hoef te maken en bewuster kan genieten van ons kind. Maar op andere dagen voelt het als tijdverspilling, vind ik mezelf een watje dat ik niet gewoon doorga en bedenk ik me 1000 en 1 redenen om de pil weer in de prullenbak te gooien.
Ik schenk even een lekkere kop thee in en ga op mijn gemak het topic doorlezen.
Liefs,
Op uitnodiging van de lieve lux kom ik hier graag mee (en een beetje van me af) schrijven. Momenteel hebben mijn man en ik een pauze ingelast voor we verder gaan voor nummer twee omdat het voor mij momenteel te zwaar is om door te gaan ivm miskramen.
Op sommige dagen geeft het me veel rust en ben ik blij met ons besluit omdat ik me even niet meer druk hoef te maken en bewuster kan genieten van ons kind. Maar op andere dagen voelt het als tijdverspilling, vind ik mezelf een watje dat ik niet gewoon doorga en bedenk ik me 1000 en 1 redenen om de pil weer in de prullenbak te gooien.
Ik schenk even een lekkere kop thee in en ga op mijn gemak het topic doorlezen.
Liefs,
vrijdag 29 april 2016 om 10:10
@Zima: dat kan ik me goed voorstellen inderdaad. Lijkt me ook heel logisch, maar net als Baggal zal ik toch proberen een beetje de zweep erover te houden - voor hun eigen bestwil bedoel ik - want ik hou van zelfstandige en niet-verwende kinderen
@dormouse: fijn dat je hier komt schrijven. Guys, dormouse komt hier op uitnodiging vanuit het wachtentopic (ik ben daar oudgediende), ik dacht dat ze misschien wat zou hebben aan bijvoorbeeld de posts van moringa omdat zij ook bewust niet kiest voor behandelen (in dormouse's geval na een hoeveelheid miskramen waar ik tranen van in mijn ogen kreeg). Ik vind hier psychisch gezien veel steun voor als het even niet zo makkelijk gaat dus hoop dat zij dat hier ook vindt.
@hier: vandaag voel ik me niet zo goed, deze week in mijn omgeving 4 zwangerschapsaankondigingen en ik merk dat ik het zwaar vind. Moet ook weer op kraamvisite en ik ben gewoon zo vreselijk jaloers! En ik wil het niet zijn maar ik kan het niet helpen. Ik heb weer veel doemgedachten, heb er gewoon zoooo weinig vertrouwen in dat het ooit nog gaat gebeuren. Hoe dichterbij de ICSI kom, hoe verder weg een zwangerschap voelt. Het wordt echt tijd voor die vakantie en de afleiding. Ik heb het gevoel dat ik vastzit in 'stilte voor de storm' en dat na de reis alles gaat rollen (ICSI, studie, etc.) en voel me een beetje alsof ik nu mijn reserveleven leid en dat is echt een rotgevoel.
@dormouse: fijn dat je hier komt schrijven. Guys, dormouse komt hier op uitnodiging vanuit het wachtentopic (ik ben daar oudgediende), ik dacht dat ze misschien wat zou hebben aan bijvoorbeeld de posts van moringa omdat zij ook bewust niet kiest voor behandelen (in dormouse's geval na een hoeveelheid miskramen waar ik tranen van in mijn ogen kreeg). Ik vind hier psychisch gezien veel steun voor als het even niet zo makkelijk gaat dus hoop dat zij dat hier ook vindt.
@hier: vandaag voel ik me niet zo goed, deze week in mijn omgeving 4 zwangerschapsaankondigingen en ik merk dat ik het zwaar vind. Moet ook weer op kraamvisite en ik ben gewoon zo vreselijk jaloers! En ik wil het niet zijn maar ik kan het niet helpen. Ik heb weer veel doemgedachten, heb er gewoon zoooo weinig vertrouwen in dat het ooit nog gaat gebeuren. Hoe dichterbij de ICSI kom, hoe verder weg een zwangerschap voelt. Het wordt echt tijd voor die vakantie en de afleiding. Ik heb het gevoel dat ik vastzit in 'stilte voor de storm' en dat na de reis alles gaat rollen (ICSI, studie, etc.) en voel me een beetje alsof ik nu mijn reserveleven leid en dat is echt een rotgevoel.
vrijdag 29 april 2016 om 12:20
Lux: Dat is ook heel vervelend, maar probeer zo goed als het gaat om het los te laten. Mijn beste vriendin heeft zes jaar op haal lang verwachte zwangerschap moeten wachten. Na 3+ jaar zelfstandig proberen uiteindelijk in de medische molen beland. Vervolgens 5 keer IUI toegepast zonder resultaat. Uiteindelijk zwanger in IVF1 maar dit ging na 7 weken helaas mis... Nu is ze 29 weken zwanger en alles gaat goed. Ik ben zo blij voor haar dat alles op zijn pootjes terecht is gekomen. Ook zij kon zich niet voorstellen ooit zwanger te worden, laat staan een kind te baren en heeft wel eens gezegd dat zij het liefste haar eierstokken wilde laten verwijderen...
Ik begrijp jouw doem gedachtes heel goed hoor, maar uiteindelijk heb je daar alleen jezelf mee. ICSI geeft jou en jouw man straks een eerlijke kans op een zwangerschap. Neen, geen garantie maar wel een kans. Nu weet je dat zonder medische interventie het zo goed als kansloos is en dat is straks juist niet meer het geval. Dus hier geldt: hoe dichter de ICSI komt, de te groter jouw kans op een zwangerschap en met een baby als uitkomst.
Ook ben nu aan het wachten tot mijn volgende MS zodat ik de testen kan laten uitvoeren. Daarna zo spoedig mogelijk door met ICSI2 en hopelijk meer geluk dit keer. Ondertussen probeer ik wel te blijven genieten van het leven, van mijn man, ons huis en mijn werk. Het leven bestaat uit meer dan alleen kinderen baren en ik wil niet dat dit straks ''verloren'' jaren zijn. Natuurlijk dit impliceert niet dat ik het minder graag wil dan jij, integendeel, ook ik kan ergens niet wachten om zelf zwanger te zijn en hopelijk is het ons gegeven. Maar voor nu zit er toch niets anders op dan de situatie te accepteren zoals die is. Straks ga jij van start en hopelijk is het raak bij de eerste poging.
Dormous Welkom!
Ik begrijp jouw doem gedachtes heel goed hoor, maar uiteindelijk heb je daar alleen jezelf mee. ICSI geeft jou en jouw man straks een eerlijke kans op een zwangerschap. Neen, geen garantie maar wel een kans. Nu weet je dat zonder medische interventie het zo goed als kansloos is en dat is straks juist niet meer het geval. Dus hier geldt: hoe dichter de ICSI komt, de te groter jouw kans op een zwangerschap en met een baby als uitkomst.
Ook ben nu aan het wachten tot mijn volgende MS zodat ik de testen kan laten uitvoeren. Daarna zo spoedig mogelijk door met ICSI2 en hopelijk meer geluk dit keer. Ondertussen probeer ik wel te blijven genieten van het leven, van mijn man, ons huis en mijn werk. Het leven bestaat uit meer dan alleen kinderen baren en ik wil niet dat dit straks ''verloren'' jaren zijn. Natuurlijk dit impliceert niet dat ik het minder graag wil dan jij, integendeel, ook ik kan ergens niet wachten om zelf zwanger te zijn en hopelijk is het ons gegeven. Maar voor nu zit er toch niets anders op dan de situatie te accepteren zoals die is. Straks ga jij van start en hopelijk is het raak bij de eerste poging.
Dormous Welkom!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 29 april 2016 om 15:17
Denk dat het ook een beetje ligt aan het feit dat ik me niet echt op werk kán focussen, of op een nieuw project, want ik ga stoppen met werken, dus ik beb die afleiding even niet. Voor mij is het echt van: oké in september komt opeens alles weer in beweging, dat is lastig. Ik ben toe aan een heleboel volgende stappen inmiddels maar moet op alles nog wachten
En die zwangerschapsaankondigingen maken het niet beter. Vooral het 'zo verliefd, zo intens, zo gelukkig, wat een wonder'-gehalte van de 'ludieke' bekendmakingen, heb zoveel moeite om dan m'n blije hoofd op te zetten. Voel me ook echt een soort pop, lachen als een boer met kiespijn. 'Wat léúk voor jullie!' Voel ik me weer schuldig dat het nep klinkt
En die zwangerschapsaankondigingen maken het niet beter. Vooral het 'zo verliefd, zo intens, zo gelukkig, wat een wonder'-gehalte van de 'ludieke' bekendmakingen, heb zoveel moeite om dan m'n blije hoofd op te zetten. Voel me ook echt een soort pop, lachen als een boer met kiespijn. 'Wat léúk voor jullie!' Voel ik me weer schuldig dat het nep klinkt
vrijdag 29 april 2016 om 15:36
Oh dat begrijp ik wel hoor Lux. Zeker als je je ook niet op het werk kan focussen wordt je steeds zo met je eigen situatie geconfronteerd. En wachten is ook niet iets waar ik goed in ben. Gelukkig heb ik net een project in de wacht gesleept @ werk waar veel tijd in gaat zitten en dit is in het kader van de afleiding echt goed. Overigens ben ik ook niet zo van de 'zo intens, zo gelukkig, bla-bla-bla' aankondigingen, maar dat terzijde. Mocht je, als je eenmaal bezig bent met de poging ook meewillen schrijven in het "zwanger worden via ICSI of IVF" topic dan ben je ook daar altijd welkom.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 29 april 2016 om 22:01
Wat fijn dat jij lekker met een project bezig bent op werk, lijkt me idd erg fijn! I'm just dreading going to work omdat ik die afsluitende fase helemaaal niet prettig vind. Ben wel veel aan het sporten voor het start van de ICSI, dat leidt lekker af en is goed, want een fit lichaam is nooit verkeerd als je behandelingen moet ondergaan
Maar als ik eenmaal aan het sporten ben heb ik wel afleiding, en ik slaap er lekker door, maar juist op werk heb ik nu veel tijd om erover te piekeren. Dat vind ik erg moeilijk tegen te houden. Ik zit zelf in de medische wetenschap en betrap mezelf erop dat ik dan soms live birth rates aan het opzoeken ben in pubmed Aan de ene kant moet ik dat natuurlijk niet doen, aan de andere kant is er in maart jl dan weer een onderzoek verschenen waarin bijna 200.000 vrouwen waren geïncludeerd, waarin gestate wordt dat na 8 IVF-cycli 83% van alle subfertiele koppels waarvan de vrouwen tussen 20 en 50 jaar zijn, een live birth zouden moeten meemaken. En dan denk ik: naaa dan MOET het toch ook gaan gebeuren voor ons! Met 'alleen maar' heel weinig zaad en bij mij alles goed en nog jong. Dus het geeft ook wel weer hoop. Vooral in pubmed zelf lezen, want op internetfora enzo lees ik allemaal horrorstories, maar dit soort reviews van 200.000 vrouwen geven me dan toch wel weer hoop ofzo..
Alleen dan word ik dus ongeduldig
Wat wel ook lastig is, is dat ons sexleven zich nog niet herstelt. Daar voel ik me namelijk erg schuldig over. Ik had gehoopt dat het nu dan beter zou worden in de 'pauze'. Maar ik heb wel af en toe weer eens zin in masturbatie (I guess dat dat een goed teken is, want dat had ik eerst ook helemaal niet meer), en áls we sex hebben dan is de sex ook goed, maar zit nog steeds zo veel te veel in mijn hoofd om daar de energie voor te kunnen vrij maken ofzo. Ik zou dat echt graag terug willen en zit me dus ook af te vragen of het een goed idee zou zijn om met een seksuoloog te gaan praten daarover.. Mijn man blijft me maar verzekeren dat hij het niet erg vindt maar ik vind het zelf gewoon ook heel vervelend dat mijn libido zo laag is, ik zou het graag terugkrijgen, maar wil het ook niet forceren.. iemand daar ervaring mee?
Maar als ik eenmaal aan het sporten ben heb ik wel afleiding, en ik slaap er lekker door, maar juist op werk heb ik nu veel tijd om erover te piekeren. Dat vind ik erg moeilijk tegen te houden. Ik zit zelf in de medische wetenschap en betrap mezelf erop dat ik dan soms live birth rates aan het opzoeken ben in pubmed Aan de ene kant moet ik dat natuurlijk niet doen, aan de andere kant is er in maart jl dan weer een onderzoek verschenen waarin bijna 200.000 vrouwen waren geïncludeerd, waarin gestate wordt dat na 8 IVF-cycli 83% van alle subfertiele koppels waarvan de vrouwen tussen 20 en 50 jaar zijn, een live birth zouden moeten meemaken. En dan denk ik: naaa dan MOET het toch ook gaan gebeuren voor ons! Met 'alleen maar' heel weinig zaad en bij mij alles goed en nog jong. Dus het geeft ook wel weer hoop. Vooral in pubmed zelf lezen, want op internetfora enzo lees ik allemaal horrorstories, maar dit soort reviews van 200.000 vrouwen geven me dan toch wel weer hoop ofzo..
Alleen dan word ik dus ongeduldig
Wat wel ook lastig is, is dat ons sexleven zich nog niet herstelt. Daar voel ik me namelijk erg schuldig over. Ik had gehoopt dat het nu dan beter zou worden in de 'pauze'. Maar ik heb wel af en toe weer eens zin in masturbatie (I guess dat dat een goed teken is, want dat had ik eerst ook helemaal niet meer), en áls we sex hebben dan is de sex ook goed, maar zit nog steeds zo veel te veel in mijn hoofd om daar de energie voor te kunnen vrij maken ofzo. Ik zou dat echt graag terug willen en zit me dus ook af te vragen of het een goed idee zou zijn om met een seksuoloog te gaan praten daarover.. Mijn man blijft me maar verzekeren dat hij het niet erg vindt maar ik vind het zelf gewoon ook heel vervelend dat mijn libido zo laag is, ik zou het graag terugkrijgen, maar wil het ook niet forceren.. iemand daar ervaring mee?
zaterdag 30 april 2016 om 11:15
OMG Lux, het opzoeken van de statistieken.
En ik zeg OMG omdat ik het mezelf ook zo zou zien doen als ik toegang tot die info zou hebben.
Sterker nog, het gaat over 8 IVF cycli. Lijkt me sterk dat er een lineaire relatie bestaat tussen het aantal pogingen en het aantal "live births". WAAR IS DE ***GRAFIEK WAARIN DE RELATIE WEL BESCHREVEN STAAT?? Waar loopt die lijn naar een evenwicht toe? Ahum, zo dus, en dan proberen je kansen in te schatten.
Overigens ben ik nu ook lekker aan het internetten maar dan over anti depressiva. Ik ben een maand geleden gestopt (met zorgvuldige afbouw bla bla) maar ik heb een ontzettende dip gekregen. Geen fatsoenlijke info over te vinden (behalve allemaal forum horrorverhalen) En ik probeer dus nu alweer te voorspellen hoe dit af gaat lopen. Kan niet en dat frustreert me enorm. Allemaal doemscenario's komen langs. Ben onwijs negatief. Word er gek van. Tot zover even offtopic. Anyway, je motto/onderschrift past wel bij mij dus.
@ Dormous, welkom! Ik hoop dat je wat aan dit topic hebt. En wat naar van al die miskramen. Oh en dat je het niet trekt maakt je echt geen watje hoor, niet zo streng zijn voor jezelf.
@ Baggal, voor jou ook weer wachten dus. Zal duimen voor je volgende poging
En ik zeg OMG omdat ik het mezelf ook zo zou zien doen als ik toegang tot die info zou hebben.
Sterker nog, het gaat over 8 IVF cycli. Lijkt me sterk dat er een lineaire relatie bestaat tussen het aantal pogingen en het aantal "live births". WAAR IS DE ***GRAFIEK WAARIN DE RELATIE WEL BESCHREVEN STAAT?? Waar loopt die lijn naar een evenwicht toe? Ahum, zo dus, en dan proberen je kansen in te schatten.
Overigens ben ik nu ook lekker aan het internetten maar dan over anti depressiva. Ik ben een maand geleden gestopt (met zorgvuldige afbouw bla bla) maar ik heb een ontzettende dip gekregen. Geen fatsoenlijke info over te vinden (behalve allemaal forum horrorverhalen) En ik probeer dus nu alweer te voorspellen hoe dit af gaat lopen. Kan niet en dat frustreert me enorm. Allemaal doemscenario's komen langs. Ben onwijs negatief. Word er gek van. Tot zover even offtopic. Anyway, je motto/onderschrift past wel bij mij dus.
@ Dormous, welkom! Ik hoop dat je wat aan dit topic hebt. En wat naar van al die miskramen. Oh en dat je het niet trekt maakt je echt geen watje hoor, niet zo streng zijn voor jezelf.
@ Baggal, voor jou ook weer wachten dus. Zal duimen voor je volgende poging
zaterdag 30 april 2016 om 19:04
Dat je seksleven er soms door veranderd is overigens wel normaal hoor. In de periode voor de poging hebben mijn man en ik vrij weinig gedaan op dat gebied en als er dan wat gebeurde was ik erg gefocussed op de hoeveelheid zaad (of liever gezegd het gebrek daarvan) dat hij produceerde en dat merkte hij ook wel. De kwaliteit kon ik natuurlijk niet beoordelen, maar nu ik ook weet dat die te wensen overlaat, had ik soms echt zoiets van: moeten wij hier ooit een kind mee maken..?! ICSI en IVF behandelingen zijn natuurlijk niet echt romantisch..!
Hoewel wij na de mislukte poging wel even alles op alles gezet hebben om ook op de natuurlijke manier zwanger te worden, is dat een idee dat ik ook weer verlaten heb: in mei kunnen we hopelijk weer gewoon beginnen en hebben we tenminste een reële kans op een zwangerschap. Wat mij overigens ook veel rust geeft is dat mijn man in beginsel heeft ingestemd met een donor indien en voor zover het echt niet lukt met zijn zaad. Dat de kans dat ik uiteindelijk moeder word daarmee vrij groot is, geeft rust. Volgende maand word ik 33 en hoewel dat niet meer piepjong is, is dit nog wel een leeftijd waarop het krijgen van kinderen nog gewoon mogelijk moet zijn. Te meer nu er bij mij -voor zover we weten- niets aan de hand lijkt. Ik probeer dus optimistisch te blijven... Ik heb nog een aantal pogingen voordat het einde oefening is en de statistieken die jij noemt kloppen ook gewoon. Het meerendeel wordt zwanger - echt. En hopelijk vallen wij hier op het forum straks ook onder.
Overigens, mijn man's zaadkwaliteit is ook niet goed en hij neemt proxeed plus. Misschien ook iets voor jouw man? Baat het niet dan schaadt het ook niet.
Hoewel wij na de mislukte poging wel even alles op alles gezet hebben om ook op de natuurlijke manier zwanger te worden, is dat een idee dat ik ook weer verlaten heb: in mei kunnen we hopelijk weer gewoon beginnen en hebben we tenminste een reële kans op een zwangerschap. Wat mij overigens ook veel rust geeft is dat mijn man in beginsel heeft ingestemd met een donor indien en voor zover het echt niet lukt met zijn zaad. Dat de kans dat ik uiteindelijk moeder word daarmee vrij groot is, geeft rust. Volgende maand word ik 33 en hoewel dat niet meer piepjong is, is dit nog wel een leeftijd waarop het krijgen van kinderen nog gewoon mogelijk moet zijn. Te meer nu er bij mij -voor zover we weten- niets aan de hand lijkt. Ik probeer dus optimistisch te blijven... Ik heb nog een aantal pogingen voordat het einde oefening is en de statistieken die jij noemt kloppen ook gewoon. Het meerendeel wordt zwanger - echt. En hopelijk vallen wij hier op het forum straks ook onder.
Overigens, mijn man's zaadkwaliteit is ook niet goed en hij neemt proxeed plus. Misschien ook iets voor jouw man? Baat het niet dan schaadt het ook niet.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 30 april 2016 om 19:07
PS. Moringa en Lux: inmiddels ben ik er overigens wel achter dat het inschatten van je kansen niet super veel zin heeft. Echt - ik zie dames met hele slechte uitgangswaarden die in ICSI/IVF 1 zwanger worden en dames bij wie het lijkt te liggen aan de mannelijke kant (en waarbij je dus zou verwachten dat het allemaal makkelijker zou gaan) en die dan wat meer pogingen nodig hebben. Hoe dan ook: ik zie het een beetje als een loterij waarbij mensen soms meerdere tickets moeten kopen om uiteindelijk de jackpot te winnen .
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 1 mei 2016 om 09:41
quote:lux. schreef op 29 april 2016 @ 22:01:
Wat wel ook lastig is, is dat ons sexleven zich nog niet herstelt. Daar voel ik me namelijk erg schuldig over. Ik had gehoopt dat het nu dan beter zou worden in de 'pauze'. Maar ik heb wel af en toe weer eens zin in masturbatie (I guess dat dat een goed teken is, want dat had ik eerst ook helemaal niet meer), en áls we sex hebben dan is de sex ook goed, maar zit nog steeds zo veel te veel in mijn hoofd om daar de energie voor te kunnen vrij maken ofzo. Ik zou dat echt graag terug willen en zit me dus ook af te vragen of het een goed idee zou zijn om met een seksuoloog te gaan praten daarover.. Mijn man blijft me maar verzekeren dat hij het niet erg vindt maar ik vind het zelf gewoon ook heel vervelend dat mijn libido zo laag is, ik zou het graag terugkrijgen, maar wil het ook niet forceren.. iemand daar ervaring mee?
Wat voor mijn man hielp (al kwam de dip in zijn libido om andere redenen) was sporten. Het was extra vermoeiend in eerste instantie en daarmee niet echt bevoordelijk, maar na verloop van tijd ging hij er beter door in zijn vel zitten en kon hij makkelijker loslaten (werk gerelateerde stress was voor hem de oorzaak). Toen hij die omschakeling kon maken en zich fitter voelde kwam hij ook de dip weer uit. Het heeft wel een tijdje geduurd en is niet te vergelijken maar wie weet heb je er wat aan.
Edit: En de andere meiden erg bedankt voor het lieve welkom
Wat wel ook lastig is, is dat ons sexleven zich nog niet herstelt. Daar voel ik me namelijk erg schuldig over. Ik had gehoopt dat het nu dan beter zou worden in de 'pauze'. Maar ik heb wel af en toe weer eens zin in masturbatie (I guess dat dat een goed teken is, want dat had ik eerst ook helemaal niet meer), en áls we sex hebben dan is de sex ook goed, maar zit nog steeds zo veel te veel in mijn hoofd om daar de energie voor te kunnen vrij maken ofzo. Ik zou dat echt graag terug willen en zit me dus ook af te vragen of het een goed idee zou zijn om met een seksuoloog te gaan praten daarover.. Mijn man blijft me maar verzekeren dat hij het niet erg vindt maar ik vind het zelf gewoon ook heel vervelend dat mijn libido zo laag is, ik zou het graag terugkrijgen, maar wil het ook niet forceren.. iemand daar ervaring mee?
Wat voor mijn man hielp (al kwam de dip in zijn libido om andere redenen) was sporten. Het was extra vermoeiend in eerste instantie en daarmee niet echt bevoordelijk, maar na verloop van tijd ging hij er beter door in zijn vel zitten en kon hij makkelijker loslaten (werk gerelateerde stress was voor hem de oorzaak). Toen hij die omschakeling kon maken en zich fitter voelde kwam hij ook de dip weer uit. Het heeft wel een tijdje geduurd en is niet te vergelijken maar wie weet heb je er wat aan.
Edit: En de andere meiden erg bedankt voor het lieve welkom
zondag 1 mei 2016 om 11:22
Heb niet alles gelezen, maar even een hart onder de riem voor jou TO (en andere dames in hetzelfde schuitje)
Verder is alles heel herkenbaar; ik wilde ook 2 a 3 jaar eerder kinderen dan mijn man. Dat vond ik ook lastig, dat ik al zo lang op hem moest wachten en dat toen hij eindelijk zover was, het niet wilde lukken. Onze vrienden kregen ondertussen bijna allemaal meerdere kinderen. Na onze eerste afspraak in het ziekenhuis, was binnen 1 week duidelijk dat het zaad van mijn man erg slecht was, en dat ICSI voor ons de enige optie was.
Ik zocht ook al die statistieken op over de behandeling, ben echt een (doem)denker ook. Verder ook gezond, regelmatige cyclus en jong, net als jij.
De behandeling viel me erg mee en al na de eerste terugplaatsing was ik zwanger. Alle doemscenario's niet uitgekomen dus. En nu heb ik een gezonde zoon van bijna anderhalf. Onze cryo's zijn helaas allemaal mislukt, maar nu bezig met een nieuwe ICSI en weer valt alles me mee.
Punt is dus, laat de behandeling over je heen komen. Ik vond het ook moeilijk om niet te doemdenken, maar feit is, je weet gewoon niet hoe het loopt. En ook bij mij zei de gyn vooraf 'oooh, maar jullie (stellen zoals jullie) krijgen wel een kind hoor'. Vond ik ook erg gewaagd, want voor mij bood dat natuurlijk geen garanties, maar in mijn geval klopt het dus wel. Hopelijk straks voor jou ook.
Verder is alles heel herkenbaar; ik wilde ook 2 a 3 jaar eerder kinderen dan mijn man. Dat vond ik ook lastig, dat ik al zo lang op hem moest wachten en dat toen hij eindelijk zover was, het niet wilde lukken. Onze vrienden kregen ondertussen bijna allemaal meerdere kinderen. Na onze eerste afspraak in het ziekenhuis, was binnen 1 week duidelijk dat het zaad van mijn man erg slecht was, en dat ICSI voor ons de enige optie was.
Ik zocht ook al die statistieken op over de behandeling, ben echt een (doem)denker ook. Verder ook gezond, regelmatige cyclus en jong, net als jij.
De behandeling viel me erg mee en al na de eerste terugplaatsing was ik zwanger. Alle doemscenario's niet uitgekomen dus. En nu heb ik een gezonde zoon van bijna anderhalf. Onze cryo's zijn helaas allemaal mislukt, maar nu bezig met een nieuwe ICSI en weer valt alles me mee.
Punt is dus, laat de behandeling over je heen komen. Ik vond het ook moeilijk om niet te doemdenken, maar feit is, je weet gewoon niet hoe het loopt. En ook bij mij zei de gyn vooraf 'oooh, maar jullie (stellen zoals jullie) krijgen wel een kind hoor'. Vond ik ook erg gewaagd, want voor mij bood dat natuurlijk geen garanties, maar in mijn geval klopt het dus wel. Hopelijk straks voor jou ook.
.
