Psyche
alle pijlers
Uitblijvende zwangerschap
woensdag 23 maart 2016 om 12:59
Pfff ik vind het moeilijk om dit topic te openen. Ga het toch doen. Bij voorbaat excuus voor het lange verhaal.
Bijna 2 jaar geleden zijn mijn man en ik getrouwd en inmiddels zijn we anderhalf jaar bezig met onze kinderwens. Tot op heden ben ik helaas nog niet 1x zwanger geweest. Mensen die later begonnen met proberen dan ik zijn inmiddels bijna allemaal bevallen of hoogzwanger.
We weten inmiddels dat mijn man's zaad niet optimaal is. Niet super slecht, maar slecht genoeg dat de gynaecoloog met behandeling wil starten. We horen binnenkort of het zaad nog goed genoeg is voor IUI, of dat het direct IVF wordt. Bij mij ziet alles er perfect uit, het toonbeeld van een vruchtbare vrouw, zei de gynaecoloog, en perfecte leeftijd, 26 jaar.
Maar het probleem is dat ik sinds de diagnose geen zin meer heb in sex. We zijn na een jaar naar de huisarts gegaan en nu dus alweer een halfjaar verder, maar mijn libido is gewoon weg. Je zou deze maanden eigenlijk niet eens mee kunnen tellen, als we 2x per maand sex hebben is het veel. Heb er gewoon geen behoefte meer aan. Het voelt zinloos en als we het doen krijg ik toch hoop en dan is ongesteld worden alleen maar teleurstelling, dus dan doe ik het maar liever helemaal niet meer.
En op meer punten zit ik slecht in mijn vel: snel huilerig, weinig kunnen hebben, slecht slapen, concentratievermogen is 0 en moe moe moe. Soms aanhankelijk en soms heel afstandelijk naar mijn man.
Ik probeer gewoon mijn leven te leiden, heb me toch ingeschreven voor de studie die ik graag wil doen, grote reis ingepland en heb er allemaal zin in maar het blijft m'n leven beheersen.
Ik kan alleen maar bij mezelf denken: hoe ga ik dit in godsnaam volhouden? Als er straks hormonen bijkomen, teleurstellingen als een behandeling weer mislukt (want heb eigenlijk ook geen enkel vertrouwen in de behandelingen om de een of andere reden), de relatie met mijn man goed houden, ooit weer een seksleven hebben..
Het enige dat ik op dit moment leuk vind in mijn leven is elke week mijn paardrijles en verder m'n katten. Ik hou van m'n man maar voel me in de relatie zo rot omdat ik geen zin meer heb in sex, ook al zegt hij dat het niet erg is, maar ik voel gewoon zo'n afstand tot hem en weet niet hoe ik weer dichterbij hem en überhaupt dichter bij mezelf kom. Ik heb het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtraak in die kinderwens. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde en die wens was zó sterk toen we net begonnen en nu? Ik heb geen hoop dat het goedkomt (uit zelfbescherming denk ik) maar ik weet ook echt niet hoe het verder zou moeten als het niet zou lukken. Het plezier in proberen een kind te maken, het plezier in de wens is überhaupt weg.
Daar pieker ik veel over en ben daar nu voor in gesprek met mijn psycholoog en ik merk dat dat wel wat helpt.
Maar ik zou zo graag m'n relatie weer een beetje terug brengen naar hoe het was, maar ik weet gewoon niet hoe en daarom dit hele verhaal. Ik zit zo vol in mijn hoofd dat er geen ruimte meer lijkt voor mijn man en dat vind ik heel erg. En hij houdt zich groot maar ik zie gewoon aan hem dat hij zich afgewezen voelt. En ik wijs hem ook af maar ik wil het niet!
We proberen wel wat leuke dingen te ondernemen en dan is het altijd gezellig en áls we sporadisch sex hebben dan is de sex geweldig, alleen ik wil gewoon het gevoel in het dagelijks leven weer terug, dat het gewoon goed en fijn is en zoals het was en dat lukt me maar niet.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik hoop gewoon dat er hier iemand is die het herkent denk ik of die tips heeft..
Sorry voor mijn warrige verhaal maar ik mis gewoon zo hoe fijn het was om gewoon samen thuis te zijn en dat ik me erop verheugde weer naar huis te gaan, gezellig met mijn man. Nu wil ik eigenlijk het liefst gewoon zoveel mogelijk alleen zijn.
Bijna 2 jaar geleden zijn mijn man en ik getrouwd en inmiddels zijn we anderhalf jaar bezig met onze kinderwens. Tot op heden ben ik helaas nog niet 1x zwanger geweest. Mensen die later begonnen met proberen dan ik zijn inmiddels bijna allemaal bevallen of hoogzwanger.
We weten inmiddels dat mijn man's zaad niet optimaal is. Niet super slecht, maar slecht genoeg dat de gynaecoloog met behandeling wil starten. We horen binnenkort of het zaad nog goed genoeg is voor IUI, of dat het direct IVF wordt. Bij mij ziet alles er perfect uit, het toonbeeld van een vruchtbare vrouw, zei de gynaecoloog, en perfecte leeftijd, 26 jaar.
Maar het probleem is dat ik sinds de diagnose geen zin meer heb in sex. We zijn na een jaar naar de huisarts gegaan en nu dus alweer een halfjaar verder, maar mijn libido is gewoon weg. Je zou deze maanden eigenlijk niet eens mee kunnen tellen, als we 2x per maand sex hebben is het veel. Heb er gewoon geen behoefte meer aan. Het voelt zinloos en als we het doen krijg ik toch hoop en dan is ongesteld worden alleen maar teleurstelling, dus dan doe ik het maar liever helemaal niet meer.
En op meer punten zit ik slecht in mijn vel: snel huilerig, weinig kunnen hebben, slecht slapen, concentratievermogen is 0 en moe moe moe. Soms aanhankelijk en soms heel afstandelijk naar mijn man.
Ik probeer gewoon mijn leven te leiden, heb me toch ingeschreven voor de studie die ik graag wil doen, grote reis ingepland en heb er allemaal zin in maar het blijft m'n leven beheersen.
Ik kan alleen maar bij mezelf denken: hoe ga ik dit in godsnaam volhouden? Als er straks hormonen bijkomen, teleurstellingen als een behandeling weer mislukt (want heb eigenlijk ook geen enkel vertrouwen in de behandelingen om de een of andere reden), de relatie met mijn man goed houden, ooit weer een seksleven hebben..
Het enige dat ik op dit moment leuk vind in mijn leven is elke week mijn paardrijles en verder m'n katten. Ik hou van m'n man maar voel me in de relatie zo rot omdat ik geen zin meer heb in sex, ook al zegt hij dat het niet erg is, maar ik voel gewoon zo'n afstand tot hem en weet niet hoe ik weer dichterbij hem en überhaupt dichter bij mezelf kom. Ik heb het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtraak in die kinderwens. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde en die wens was zó sterk toen we net begonnen en nu? Ik heb geen hoop dat het goedkomt (uit zelfbescherming denk ik) maar ik weet ook echt niet hoe het verder zou moeten als het niet zou lukken. Het plezier in proberen een kind te maken, het plezier in de wens is überhaupt weg.
Daar pieker ik veel over en ben daar nu voor in gesprek met mijn psycholoog en ik merk dat dat wel wat helpt.
Maar ik zou zo graag m'n relatie weer een beetje terug brengen naar hoe het was, maar ik weet gewoon niet hoe en daarom dit hele verhaal. Ik zit zo vol in mijn hoofd dat er geen ruimte meer lijkt voor mijn man en dat vind ik heel erg. En hij houdt zich groot maar ik zie gewoon aan hem dat hij zich afgewezen voelt. En ik wijs hem ook af maar ik wil het niet!
We proberen wel wat leuke dingen te ondernemen en dan is het altijd gezellig en áls we sporadisch sex hebben dan is de sex geweldig, alleen ik wil gewoon het gevoel in het dagelijks leven weer terug, dat het gewoon goed en fijn is en zoals het was en dat lukt me maar niet.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik hoop gewoon dat er hier iemand is die het herkent denk ik of die tips heeft..
Sorry voor mijn warrige verhaal maar ik mis gewoon zo hoe fijn het was om gewoon samen thuis te zijn en dat ik me erop verheugde weer naar huis te gaan, gezellig met mijn man. Nu wil ik eigenlijk het liefst gewoon zoveel mogelijk alleen zijn.
donderdag 31 maart 2016 om 22:54
Ja slecht eigenlijk. Uitslagen in het ziekenhuis waren goed, ze gaan niks voor ons doen voorlopig.
En dat is heel dubbel. Alles lijkt goed te zijn maar waarom dan geen zwangerschap?
Ook is mijn contract geëindigd dus ben werkloos geworden. Nog meer spanning dus. Over twee maanden gaan we op vakantie dus ik hoop dat daardoor wat meer rust komt en het dan alsnog lukt zwanger te worden.
Hoe gaat het nou bij jullie verder? Eerst op vakantie ook zag ik?
En dat is heel dubbel. Alles lijkt goed te zijn maar waarom dan geen zwangerschap?
Ook is mijn contract geëindigd dus ben werkloos geworden. Nog meer spanning dus. Over twee maanden gaan we op vakantie dus ik hoop dat daardoor wat meer rust komt en het dan alsnog lukt zwanger te worden.
Hoe gaat het nou bij jullie verder? Eerst op vakantie ook zag ik?
donderdag 31 maart 2016 om 23:08
Oh ja dat is vervelend zeg. Ik denk dat ik die 'onverklaard onvruchtbaar met licht verminderd zaad' - na de eerste klap vanmorgen dan - eigenlijk erger vond dan dit nieuws. Oké, het is klote dat het gewoon onmogelijk is om zwanger te worden van mijn man zonder hulp, maarr er is een duidelijke reden. Dat geeft eigenlijk ook meer vertrouwen dat het goed komt op de een of andere manier, dus ik snap je heel goed lijkt me heel naar. Wanneer 'mag' je terug?
En dan ook nog werkloos, da's helemaal rot. Had je het zien aankomen? En nu? Druk aan het solliciteren of zit je wel even goed thuis? Lekker op vakantie, wie weet idd dat het daar opeens raak is zal niet de eerste keer zijn.
Wij gaan ook lekker op vakantie eerst ja, lijkt me ook wel prima. Heel even de tijd om dit nieuws te verwerken, heel even de tijd voor de intake en de rest van de onderzoeken (hiv en hepatitis enzo maar we zijn allang ingeënt voor hepatitis en chromosomenonderzoek moet mijn man doen geloof ik). En dan ontspannen aan de eerste ICSI beginnen
En we gaan een grappige serie kijken tijdens de terugplaatsing want we hebben gelezen dat lachen de kans op een succesvolle tp vergroot en we dachten: nou als er EEN baat het niet dan schaadt het niet advies is dan is het wel lachen
En dan ook nog werkloos, da's helemaal rot. Had je het zien aankomen? En nu? Druk aan het solliciteren of zit je wel even goed thuis? Lekker op vakantie, wie weet idd dat het daar opeens raak is zal niet de eerste keer zijn.
Wij gaan ook lekker op vakantie eerst ja, lijkt me ook wel prima. Heel even de tijd om dit nieuws te verwerken, heel even de tijd voor de intake en de rest van de onderzoeken (hiv en hepatitis enzo maar we zijn allang ingeënt voor hepatitis en chromosomenonderzoek moet mijn man doen geloof ik). En dan ontspannen aan de eerste ICSI beginnen
En we gaan een grappige serie kijken tijdens de terugplaatsing want we hebben gelezen dat lachen de kans op een succesvolle tp vergroot en we dachten: nou als er EEN baat het niet dan schaadt het niet advies is dan is het wel lachen
donderdag 31 maart 2016 om 23:16
Oh en verder heb ik me aangemeld voor een master die het volledig begrijpt dat ik ga studeren ondanks de behandeling en van harte wil meedenken over hoe we het gaan inrichten als de behandeling gelukt is, dus da's fijn. Over 8-10 weken hoor ik of ik ben toegelaten! Spannend! Man is druk met zijn nieuwe baan en heeft het naar z'n zin dus wat dat betreft gaat het allemaal prima.
donderdag 31 maart 2016 om 23:23
Lux, ik heb echt bewondering voor hoe je dit nieuws oppakt en ermee omgaat! Zoals je zelf al aangeeft, is iedereen steeds enorm positief geweest over jullie kansen en dan is dit nieuws, ICSI met 75% kans op zwangerschap in 3 pogingen gewoon heel veel slechter dan wat jullie verwachtten. Maar toch lijk je er redelijk rustig onder te zijn, kan je kijken naar de goede dingen die er wel aankomen (baan man, vakantie, maater), echt heel knap! Misschien moet de klap nog komen, maar ik hoop dat je deze instelling vast kan houden want er komen vast nog moeilijke momenten aan!
En de comedyserie vind ik het allerbeste baat het niet, dan schaadt het niet advies ooit!
En de comedyserie vind ik het allerbeste baat het niet, dan schaadt het niet advies ooit!
donderdag 31 maart 2016 om 23:35
Ja ben er echt wel rustig onder iig op dit moment. Misschien post ik over een paar weken (of uur ) weer een heel erge huilpost maar voel me nu eigenlijk wel goed. Het voelt echt als een last van m'n schouders op dit moment dat het mijn verantwoordelijkheid niet meer is. Ik had telkens zo het gevoel dat er iets was dat ik kon doen en dat ik toch iets fout deed en nu denk ik: ok, het is kut, echt heel kut. Maar als het niet lukt is het de schuld van de gyn. Hij moet nu maar zorgen dat het goed komt.
Eerst had ik toch heel erg het gevoel dat mijn lichaam faalde ofzo. Gaf mezelf toch de schuld op de een of andere manier. Nu heb ik (of iig voorlopig) een externe zondebok haha. Hij vond het trouwens ook zichtbaar erg om ons het nieuws te brengen en dat deed me ook goed, hij was er zelf oprecht door geraakt, na al die vele jaren in het vak. Kweenie, had echt het gevoel van: fijn dat je het na al die jaren nog steeds naar kunt vinden om slecht nieuws te moeten brengen. Als co heb ik dat wel eens anders gezien.
Eerst had ik toch heel erg het gevoel dat mijn lichaam faalde ofzo. Gaf mezelf toch de schuld op de een of andere manier. Nu heb ik (of iig voorlopig) een externe zondebok haha. Hij vond het trouwens ook zichtbaar erg om ons het nieuws te brengen en dat deed me ook goed, hij was er zelf oprecht door geraakt, na al die vele jaren in het vak. Kweenie, had echt het gevoel van: fijn dat je het na al die jaren nog steeds naar kunt vinden om slecht nieuws te moeten brengen. Als co heb ik dat wel eens anders gezien.
zaterdag 2 april 2016 om 10:16
Heel herkenbaar lux. Heb niet alles teruggelezen, alleen pag 1 en de laatste. Zag een verwijzing via prikbitches naar hier. Vind je dapper en knap.
Wij zijn ook al 3jr en 3 mnd bezig. 1 jaar pauze gehad na 1,5 IUI omdat het mij zoveel verandert had en ik zo teleurgesteld / down was dat m'n vriend mij en onze relatie niet meer herkende. Achteraf bleek dit ook angst en onzekerheid bij hem te zijn. Hierna ben ik zo opgeknapt en uitgerust dat we nu alweer 2 IUI achter de rug hebben. Ik sta er anders in, vraag me niet hoe maar rust heeft goed gedaan. Zwanger zal ik niet na zolange tijd zonder hulp raken, dat geloof ik gewoon niet.
ICSI heeft een geweldige kans en het feit dat dit nu vast staat gaat jou misschien ook wat rust geven. Dat het pas na jullie vakantie begint is denk ik fijn, dan kunnen jullie nog even uitrusten en met frisse moed beginnen. Ook moeten jullie niets qua timen van de seks en dat geeft vast hopelijk rust.
Wij zijn ook al 3jr en 3 mnd bezig. 1 jaar pauze gehad na 1,5 IUI omdat het mij zoveel verandert had en ik zo teleurgesteld / down was dat m'n vriend mij en onze relatie niet meer herkende. Achteraf bleek dit ook angst en onzekerheid bij hem te zijn. Hierna ben ik zo opgeknapt en uitgerust dat we nu alweer 2 IUI achter de rug hebben. Ik sta er anders in, vraag me niet hoe maar rust heeft goed gedaan. Zwanger zal ik niet na zolange tijd zonder hulp raken, dat geloof ik gewoon niet.
ICSI heeft een geweldige kans en het feit dat dit nu vast staat gaat jou misschien ook wat rust geven. Dat het pas na jullie vakantie begint is denk ik fijn, dan kunnen jullie nog even uitrusten en met frisse moed beginnen. Ook moeten jullie niets qua timen van de seks en dat geeft vast hopelijk rust.
zondag 3 april 2016 om 09:15
Hee pientjee,
Wat vervelend dat het bij jullie ook niet lukt. Begrijpelijk dat jullie even pauze hebben genomen. Wij weten het al sinds november dus er zit bij ons telkens ook best wat tijd tussen. Denk dat dat ook goed voor de verwerking is. Nu hebben we weer een paar maanden voor de volgende stap, kunnen we het alvast weer een beetje een plekje geven.
Ik hoop dat je snel zwanger zult zijn van de IUI's!
Ik ben toch wel een beetje van de kaart. Gisteren op een feestje een uitbarsting gehad omdat iemand zei dat als zij onvruchtbaar bleek te zijn, dat ze dan niet al die medische toestanden zou ondergaan, want ja of dat nou zo'n goed idee was, zo'n zaadje in een eicel injecteren. Nee zij zou dan 'gewoon' adopteren. Nou dat schoot mij natuurlijk enorm in het verkeerde keelgat. Kon ze niet weten en ik snap ook heus dat ze het niet over anderen heeft of dat ze überhaupt echt kan weten wat ze zou doen als ze ooit voor dit dilemma zou komen te staan (ik herken dat luchtig erover denken van voor we begonnen wel), maar het raakte bij mij natuurlijk precies.
Heb ook veel moeite met morgen weer naar m'n werk moeten en me moeten concentreren. Los van alle angst enzo dat het niet lukt voel ik me gewoon zo oprecht verdrietig om het feit dat het is zoals het is. Ik had dat ook toen m'n vader overleed. Los van de rouw zelf zeg maar, vond ik het gewoon zo'n verdrietige situatie dat hij kanker kreeg en dood zou gaan. Nu heb ik datzelfde gevoel, gewoon treurig dat er zoiets bestaat als ernstig verminderde zaadkwaliteit en dat mijn man nooit op de natuurlijke manier een kind bij me zal kunnen verwekken.
Wat vervelend dat het bij jullie ook niet lukt. Begrijpelijk dat jullie even pauze hebben genomen. Wij weten het al sinds november dus er zit bij ons telkens ook best wat tijd tussen. Denk dat dat ook goed voor de verwerking is. Nu hebben we weer een paar maanden voor de volgende stap, kunnen we het alvast weer een beetje een plekje geven.
Ik hoop dat je snel zwanger zult zijn van de IUI's!
Ik ben toch wel een beetje van de kaart. Gisteren op een feestje een uitbarsting gehad omdat iemand zei dat als zij onvruchtbaar bleek te zijn, dat ze dan niet al die medische toestanden zou ondergaan, want ja of dat nou zo'n goed idee was, zo'n zaadje in een eicel injecteren. Nee zij zou dan 'gewoon' adopteren. Nou dat schoot mij natuurlijk enorm in het verkeerde keelgat. Kon ze niet weten en ik snap ook heus dat ze het niet over anderen heeft of dat ze überhaupt echt kan weten wat ze zou doen als ze ooit voor dit dilemma zou komen te staan (ik herken dat luchtig erover denken van voor we begonnen wel), maar het raakte bij mij natuurlijk precies.
Heb ook veel moeite met morgen weer naar m'n werk moeten en me moeten concentreren. Los van alle angst enzo dat het niet lukt voel ik me gewoon zo oprecht verdrietig om het feit dat het is zoals het is. Ik had dat ook toen m'n vader overleed. Los van de rouw zelf zeg maar, vond ik het gewoon zo'n verdrietige situatie dat hij kanker kreeg en dood zou gaan. Nu heb ik datzelfde gevoel, gewoon treurig dat er zoiets bestaat als ernstig verminderde zaadkwaliteit en dat mijn man nooit op de natuurlijke manier een kind bij me zal kunnen verwekken.
zondag 3 april 2016 om 14:19
Lux, zo'n uitbarsting geeft niks. Prima als ze ziet wat dit met je doet. Mensen zeggen wel vaker wat en zeker als het op dat moment voor hun niet relevant is, is het makkelijk oordelen. Hopelijk houdt ze zich de volgende keer een beetje in als het over dit onderwerp gaat. In theorie kan ik zo iemand volgen. In praktijk ben ik heel erg benieuwd of iemand nog zo stellig is als het haar overkomt. Vast niet en het is makkelijk praten als je zelf nooit in die situatie zit. Het zit je nu heel erg hoog maar er komt vanzelf (en dat duurt echt wel een tijdje) een laagje overheen zodat je er niet zo snel meer van de kaart van bent.
Ik zie nu het topic waar ik 3 jaar geleden meeschreef toen ik net gestopt was met de pil telkens omhoog komen. Allemaal zwanger van hun 2e. Daar krijg ik toch ook af en toe lichte neigingen van. Kunnen zij niks aan doen maar drukt mij met neus op de feiten. Was gisteren bij een vriend die ongeveer tegelijk met ons begonnen was. Zijn vrouw is ook zwanger van de 2e. Heeft altijd de uitwerking op mij dat ik na ga zitten denken "ik had dus nu ook een heel ander leven kunnen hebben".. Heel raar idee vind ik dat.
Over morgen naar je werk: je vind je werk überhaupt niet zo leuk meer toch? Dus het is ook geen fijne afleiding om er naartoe te gaan? Ga je ermee stoppen als je aan een nieuwe master begint?
Het kan ook nog een optie zijn om er gewoon een maand eerder mee te kappen en een extra maandje te niksen.
Ik zie nu het topic waar ik 3 jaar geleden meeschreef toen ik net gestopt was met de pil telkens omhoog komen. Allemaal zwanger van hun 2e. Daar krijg ik toch ook af en toe lichte neigingen van. Kunnen zij niks aan doen maar drukt mij met neus op de feiten. Was gisteren bij een vriend die ongeveer tegelijk met ons begonnen was. Zijn vrouw is ook zwanger van de 2e. Heeft altijd de uitwerking op mij dat ik na ga zitten denken "ik had dus nu ook een heel ander leven kunnen hebben".. Heel raar idee vind ik dat.
Over morgen naar je werk: je vind je werk überhaupt niet zo leuk meer toch? Dus het is ook geen fijne afleiding om er naartoe te gaan? Ga je ermee stoppen als je aan een nieuwe master begint?
Het kan ook nog een optie zijn om er gewoon een maand eerder mee te kappen en een extra maandje te niksen.
zondag 3 april 2016 om 18:08
Hoi lux,
Balen zeg. Ik heb er wel een goed gevoel over, het zijn wel goede kansen vind ik, 75 procent per keer. En daarbovenop jij zo jong nog en alles in orde in je lijf. Doorgaan en met vertrouwen! Het komt vast goed lux!
Wat stom dat die persoon op dat feestje dat zei (waarschijnlijk idd helemaal geen idee wat dat dan met jou doet maar zo suf is dat). Wist ze van jouw situatie? Ik sta soms echt te kijken van hoe onhandig mensen kunnen zijn pffft niet te geloven. Vind het wel goed eigenlijk dat je duidelijk was over hoe onhandig dat was..
Met mij gaat het wel goed. Ik heb het idee dat mijn hormonen ontzettend veel invloed hebben op hoe ik me voel. Ik ben heel lang aan de pil geweest dus nu is het allemaal meer natuurlijk van binnen. Als ik ongesteld ben (en de dagen ervoor) dan is alles ineens 10000 x zo zwaar en ingewikkeld. Ben ik weer een weekje verder zit ik prima in m'n vel, niks aan de hand, nergens last van. Heel apart eigenlijk (en ook weer niet). Herken je dit? Ik ga het gewoon even rustig aankijken allemaal. Ik ben pas net begonnen en heb geen zin in al dat drukke gedoe in mijn hoofd, ik zie het allemaal wel.
Sterkte lux! Lekker genieten van alles idd en je verhoogt je kansen idd, 2 vliegen in 1 klap. Liefs
Ps die serie lijkt me leuk, en ik wil ook kansverhogend-lachen . Waar vind ik die serie?
Balen zeg. Ik heb er wel een goed gevoel over, het zijn wel goede kansen vind ik, 75 procent per keer. En daarbovenop jij zo jong nog en alles in orde in je lijf. Doorgaan en met vertrouwen! Het komt vast goed lux!
Wat stom dat die persoon op dat feestje dat zei (waarschijnlijk idd helemaal geen idee wat dat dan met jou doet maar zo suf is dat). Wist ze van jouw situatie? Ik sta soms echt te kijken van hoe onhandig mensen kunnen zijn pffft niet te geloven. Vind het wel goed eigenlijk dat je duidelijk was over hoe onhandig dat was..
Met mij gaat het wel goed. Ik heb het idee dat mijn hormonen ontzettend veel invloed hebben op hoe ik me voel. Ik ben heel lang aan de pil geweest dus nu is het allemaal meer natuurlijk van binnen. Als ik ongesteld ben (en de dagen ervoor) dan is alles ineens 10000 x zo zwaar en ingewikkeld. Ben ik weer een weekje verder zit ik prima in m'n vel, niks aan de hand, nergens last van. Heel apart eigenlijk (en ook weer niet). Herken je dit? Ik ga het gewoon even rustig aankijken allemaal. Ik ben pas net begonnen en heb geen zin in al dat drukke gedoe in mijn hoofd, ik zie het allemaal wel.
Sterkte lux! Lekker genieten van alles idd en je verhoogt je kansen idd, 2 vliegen in 1 klap. Liefs
Ps die serie lijkt me leuk, en ik wil ook kansverhogend-lachen . Waar vind ik die serie?
zondag 3 april 2016 om 18:30
Nee ze wist van niks. Nu wel misschien maar beter, kunnen ze het daar lekker over hebben als ik er niet bij ben voorlopig
@moringa: heb inderdaad nog niet echt een huid gecreëerd. Ook zo typisch dat ze uiterlijk die dag uitkozen om daarover te praten (eerder nooit ter sprake geweest). Kan me voorstellen dat het bij jou ook binnenkomt nu, al die 2de zwangerschappen. Daar heb ik er zelfs al een van meegemaakt, echt vreselijk moeilijk lijkt me dat. Jullie kunnen wel starten toch met ivf, als jullie dat zouden willen? Waarom wilde je dat ook alweer niet?
Je hebt gelijk wb werk. Ik moet even kijken, ik was wel van plan fulltime naar school te gaan, maar moet ook nog de toelating afwachten. Moet dat echt even voor de zomer bekijken denk ik.
@avocado: ho nee geen 75% kans per behandeling. Dat zou wat zijn! Nee hij schat de kans rond de 75% dat het uiteindelijk slaagt. Ook een mooie kans trouwens. Ik ben al vele jaren niet meer aan de hormonale ac, kan daar niet tegen. Ik had een koperspiraal, dus ik voel me niet anders dan anders rond de eisprong, menstruatie of wanneer dan ook dan ik me altijd voelde. Ben wel altijd een beetje chagrijnig tijdens mijn menstruatie, maar niet echt extreem. Ik heb vooral echt last van dit nieuws. Ik heb nu ergens ook heel veel hoop dat er (zaad wordt nog 1x getest) een wonder gebeurt en het zaad dat beter lijkt, maar de afgelopen 3x was het precies hetzelfde steeds, dus dat zal wel niet. Met die opwerking is ook niets misgegaan.
@moringa: heb inderdaad nog niet echt een huid gecreëerd. Ook zo typisch dat ze uiterlijk die dag uitkozen om daarover te praten (eerder nooit ter sprake geweest). Kan me voorstellen dat het bij jou ook binnenkomt nu, al die 2de zwangerschappen. Daar heb ik er zelfs al een van meegemaakt, echt vreselijk moeilijk lijkt me dat. Jullie kunnen wel starten toch met ivf, als jullie dat zouden willen? Waarom wilde je dat ook alweer niet?
Je hebt gelijk wb werk. Ik moet even kijken, ik was wel van plan fulltime naar school te gaan, maar moet ook nog de toelating afwachten. Moet dat echt even voor de zomer bekijken denk ik.
@avocado: ho nee geen 75% kans per behandeling. Dat zou wat zijn! Nee hij schat de kans rond de 75% dat het uiteindelijk slaagt. Ook een mooie kans trouwens. Ik ben al vele jaren niet meer aan de hormonale ac, kan daar niet tegen. Ik had een koperspiraal, dus ik voel me niet anders dan anders rond de eisprong, menstruatie of wanneer dan ook dan ik me altijd voelde. Ben wel altijd een beetje chagrijnig tijdens mijn menstruatie, maar niet echt extreem. Ik heb vooral echt last van dit nieuws. Ik heb nu ergens ook heel veel hoop dat er (zaad wordt nog 1x getest) een wonder gebeurt en het zaad dat beter lijkt, maar de afgelopen 3x was het precies hetzelfde steeds, dus dat zal wel niet. Met die opwerking is ook niets misgegaan.
zondag 3 april 2016 om 21:53
Dat is ook gewoon domme pech Lux, bad timing. Niks aan te doen. Zo erg is het nou ook weer niet om een keer uit je vel te springen ipv gewone, redelijke zelf te zijn
Het zit je nu gewoon heel hoog, deze week heb je te horen gekregen dat het ICSI gaat worden. Maar het went hoor want de rest van de wereld gaat gewoon door met kinderen produceren ook als jij toevallig niet bepaald op dat nieuws zit te wachten. En aangezien de meeste mensen geen zure ouwe dozen worden vind je wel een manier om er mee om te gaan. Maar geef het even tijd. Toen wij de eerste keer slecht bericht kregen heb ik een weekend echt boehoe snifsnottersnottebellen lopen janken. Tot mijn man er wat zei (was nodig want ik deed nogal overdramatisch)
En je zult het niet geloven maar ook dat gevoel van drama kan veranderen. Dat is in ieder geval wat er bij mij gebeurd is. Ik kan er niet eens zo goed de vinger op leggen waarom maar de gedachte aan IVF en ziekenhuizen staat me enorm tegen. Ik weet een beetje wat me te wachten staat want wel 2x IUI gehad. Het was niet goed voor ons, en onze relatie en dat vind ik het belangrijkst.
In de tussentijd heb ik er weer een heleboel andere dingen bijgekregen die ik heel leuk vind en waar ik naar uit kan kijken. Dat is het belangrijkste: eerst was een kind waar ik naar uitkijk en nu zijn het 100 andere dingen. Het 'helpt' wel dat ik een dikke depressie heb gehad een paar jaar geleden (voor het hele kindergebeuren). Dat voelde als heel uitzichtloos, nergens zin in, niks om naar uit te kijken.
Ergens na die tijd heb ik geleerd dat niet alles wat het geen ramp is dat het leven soms anders loopt dan gepland en dat dat ook ok is (ik weet niet precies hoe maar ik ben er wel blij mee
). Ik ben nog steeds heel erg blij dat alles weer normaal en leuk voelt met gewone dipjes in plaats van zwarte gaten. Ik heb het ook niet 100% afgesloten, wie weet proberen we over een jaar we IVF maar nu is de tijd niet, misschien wel nooit niet. Ik vind kinderen heel leuk maar ook niet perse zaligmakend en ze komen toch wel in mijn leven alleen misschien niet met mij in de rol van ouder. Dat ga ik vast nog best een aantal keer moeilijk vinden maar als ik wel kinderen krijg dan zijn er weer andere dingen om je zorgen over te maken. Het loopt wel los dus.
Het zit je nu gewoon heel hoog, deze week heb je te horen gekregen dat het ICSI gaat worden. Maar het went hoor want de rest van de wereld gaat gewoon door met kinderen produceren ook als jij toevallig niet bepaald op dat nieuws zit te wachten. En aangezien de meeste mensen geen zure ouwe dozen worden vind je wel een manier om er mee om te gaan. Maar geef het even tijd. Toen wij de eerste keer slecht bericht kregen heb ik een weekend echt boehoe snifsnottersnottebellen lopen janken. Tot mijn man er wat zei (was nodig want ik deed nogal overdramatisch)
En je zult het niet geloven maar ook dat gevoel van drama kan veranderen. Dat is in ieder geval wat er bij mij gebeurd is. Ik kan er niet eens zo goed de vinger op leggen waarom maar de gedachte aan IVF en ziekenhuizen staat me enorm tegen. Ik weet een beetje wat me te wachten staat want wel 2x IUI gehad. Het was niet goed voor ons, en onze relatie en dat vind ik het belangrijkst.
In de tussentijd heb ik er weer een heleboel andere dingen bijgekregen die ik heel leuk vind en waar ik naar uit kan kijken. Dat is het belangrijkste: eerst was een kind waar ik naar uitkijk en nu zijn het 100 andere dingen. Het 'helpt' wel dat ik een dikke depressie heb gehad een paar jaar geleden (voor het hele kindergebeuren). Dat voelde als heel uitzichtloos, nergens zin in, niks om naar uit te kijken.
Ergens na die tijd heb ik geleerd dat niet alles wat het geen ramp is dat het leven soms anders loopt dan gepland en dat dat ook ok is (ik weet niet precies hoe maar ik ben er wel blij mee
). Ik ben nog steeds heel erg blij dat alles weer normaal en leuk voelt met gewone dipjes in plaats van zwarte gaten. Ik heb het ook niet 100% afgesloten, wie weet proberen we over een jaar we IVF maar nu is de tijd niet, misschien wel nooit niet. Ik vind kinderen heel leuk maar ook niet perse zaligmakend en ze komen toch wel in mijn leven alleen misschien niet met mij in de rol van ouder. Dat ga ik vast nog best een aantal keer moeilijk vinden maar als ik wel kinderen krijg dan zijn er weer andere dingen om je zorgen over te maken. Het loopt wel los dus.
maandag 4 april 2016 om 08:04
Ik vind het wel mooi dat je er zo in kunt staan. En ik snap je wel. ICSI staat mij ook een beetje tegen. Het idee dat de natuurlijke selectie gewoon volledig ontbreekt vind ik een naar idee. Hoop dat het zaad nog iets verbetert en we IVF kunnen doen. Dan zoekt de natuur tenminste nog zelf het zaadje uit. Maar goed, ik ga nergens vanuit, dan kan het alleen maar meevallen.
Ik kan idd ook wel lekker dramatisch zijn vooral over dingen die ik nog niet goed heb verwerkt. Het zit dan nogal aan de oppervlakte en ik heb het hart op de tong. Normaal vind ikndat heel fijn en een goede eigenschap van mezelf, maar als het wat minder goed gaat en je wil het daar juist niet over hebben is het wel eens lastig dat het zo aan de oppervlakte borrelt
Ik kan idd ook wel lekker dramatisch zijn vooral over dingen die ik nog niet goed heb verwerkt. Het zit dan nogal aan de oppervlakte en ik heb het hart op de tong. Normaal vind ikndat heel fijn en een goede eigenschap van mezelf, maar als het wat minder goed gaat en je wil het daar juist niet over hebben is het wel eens lastig dat het zo aan de oppervlakte borrelt
maandag 4 april 2016 om 09:04
Lux,
Ik weet dat jullie arts had gezegd dat er niets anders kon doen voor zaad verbetering. Nu weet ik dat er in düsseldorf vaak wat extra vitamine en minerale worden geadviseerd om te gaan nemen voor de man.
Mijn vriend heeft dit destijds ook gedaan en dat heeft er bij hem voor gezorgd dat hij altijd boven de grens met isci uit kwam. Nu weet ik niet zeker of het daardoor kwam en mijn vriend had gewoon weinig beweegt zaad zowel voor als na bewerking dus anders dan bij jullie.
Ik had/heb namelijk wel hetzelfde gevoel als jouw dat de natuurlijk selectie wordt uitgeschakeld met isci. Al had ik me daar na de eerste poging over heen gezet na een wat eerst leek een treurige resultaat. Wat later een super resultaat was/is geworden. Onze eerste poging eindigde in 6 eitjes, 2 bevruchtingen en 1 embryo die net genoeg was om terug te plaatsen. Deze lag achter op schema. Het idee was toen dat een volgende poging om isci te doen waardoor het resultaat beter zou zijn. Gelukkig tegen de verwachtingen in was dat niet nodig.
Alleen welke vitamines dat waren weet ik niet meer. Er waren destijds veel prikbitches die het precies wisten, dus mocht je het willen weten kun je daar de vraag stellen. Anders op de zwangerschapspagina kunnen ze je het zo vertellen.
Ik weet dat jullie arts had gezegd dat er niets anders kon doen voor zaad verbetering. Nu weet ik dat er in düsseldorf vaak wat extra vitamine en minerale worden geadviseerd om te gaan nemen voor de man.
Mijn vriend heeft dit destijds ook gedaan en dat heeft er bij hem voor gezorgd dat hij altijd boven de grens met isci uit kwam. Nu weet ik niet zeker of het daardoor kwam en mijn vriend had gewoon weinig beweegt zaad zowel voor als na bewerking dus anders dan bij jullie.
Ik had/heb namelijk wel hetzelfde gevoel als jouw dat de natuurlijk selectie wordt uitgeschakeld met isci. Al had ik me daar na de eerste poging over heen gezet na een wat eerst leek een treurige resultaat. Wat later een super resultaat was/is geworden. Onze eerste poging eindigde in 6 eitjes, 2 bevruchtingen en 1 embryo die net genoeg was om terug te plaatsen. Deze lag achter op schema. Het idee was toen dat een volgende poging om isci te doen waardoor het resultaat beter zou zijn. Gelukkig tegen de verwachtingen in was dat niet nodig.
Alleen welke vitamines dat waren weet ik niet meer. Er waren destijds veel prikbitches die het precies wisten, dus mocht je het willen weten kun je daar de vraag stellen. Anders op de zwangerschapspagina kunnen ze je het zo vertellen.
maandag 4 april 2016 om 09:43
Hier is mijn man ook vitaminen en mineralen gaan slikken. De zaadkwaliteit was eerder zo slecht dat ons ICSI werd geadviseerd. Enkele jaren later heeft mijn man weer laten testen. Op de dag dat hij de uitslag kreeg (nog steeds niet fantastisch, maar wel opmerkelijk veel beter dan destijds) deed ik tegen beter weten in een zwangerschapstest, die positief bleek te zijn. Echt ongelooflijk. Ik heb dit hier niet eerder geschreven omdat ik het misplaatst vond. Maar nu hier over zaadverbetering geschreven wordt, kan ik niet nalaten om deze ervaring te delen. Mijn man is in ieder geval Q10, zink, selenium en een multivitamine gaan slikken. Helaas weet hij niet meer precies in welke hoeveelheden.
maandag 4 april 2016 om 09:55
Mijn man slikt dat al, meiden. Zink, selenium, calcium, vitamine D, vitamine C, vitamine B-complex (met foliumzuur), omega 3 en omega 6. Al sinds november, na het eerste zaadonderzoek. Maakt geen verschil.
We hebben ook het effect van alcohol en bad getest, maakt ook geen verschil allemaal.
Waarschijnlijk dat de gyn daarom zei 'laat lekker zitten'. Het helpt niet zoveel.
We hebben ook het effect van alcohol en bad getest, maakt ook geen verschil allemaal.
Waarschijnlijk dat de gyn daarom zei 'laat lekker zitten'. Het helpt niet zoveel.
maandag 4 april 2016 om 10:05
quote:lux. schreef op 04 april 2016 @ 09:57:
Maar toch bedankt voor het meedenken Daarom twijfelde ik ook om dit te melden: ongetwijfeld heb je al van alles geprobeerd, of ben je helemaal klaar met ongevraagd goedbedoeld advies, of maakt het in jouw specifieke situatie toch niet uit etc. Maar wie weet lezen er mensen mee bij wie het mogelijk net dat beetje verschil kan maken. Verder weet ik natuurlijk niet of er een direct verband is tussen het slikken van de supplementen en de verbetering van het zaad bij mijn man. Allemaal redenen om het niet zomaar van de daken te schreeuwen.
Maar toch bedankt voor het meedenken Daarom twijfelde ik ook om dit te melden: ongetwijfeld heb je al van alles geprobeerd, of ben je helemaal klaar met ongevraagd goedbedoeld advies, of maakt het in jouw specifieke situatie toch niet uit etc. Maar wie weet lezen er mensen mee bij wie het mogelijk net dat beetje verschil kan maken. Verder weet ik natuurlijk niet of er een direct verband is tussen het slikken van de supplementen en de verbetering van het zaad bij mijn man. Allemaal redenen om het niet zomaar van de daken te schreeuwen.
maandag 4 april 2016 om 10:11
quote:lux. schreef op 31 maart 2016 @ 23:08:
Oh ja dat is vervelend zeg. Ik denk dat ik die 'onverklaard onvruchtbaar met licht verminderd zaad' - na de eerste klap vanmorgen dan - eigenlijk erger vond dan dit nieuws. Oké, het is klote dat het gewoon onmogelijk is om zwanger te worden van mijn man zonder hulp, maarr er is een duidelijke reden. Dat geeft eigenlijk ook meer vertrouwen dat het goed komt op de een of andere manier, dus ik snap je heel goed lijkt me heel naar. Wanneer 'mag' je terug?
En dan ook nog werkloos, da's helemaal rot. Had je het zien aankomen? En nu? Druk aan het solliciteren of zit je wel even goed thuis? Lekker op vakantie, wie weet idd dat het daar opeens raak is zal niet de eerste keer zijn.
Wij gaan ook lekker op vakantie eerst ja, lijkt me ook wel prima. Heel even de tijd om dit nieuws te verwerken, heel even de tijd voor de intake en de rest van de onderzoeken (hiv en hepatitis enzo maar we zijn allang ingeënt voor hepatitis en chromosomenonderzoek moet mijn man doen geloof ik). En dan ontspannen aan de eerste ICSI beginnen
En we gaan een grappige serie kijken tijdens de terugplaatsing want we hebben gelezen dat lachen de kans op een succesvolle tp vergroot en we dachten: nou als er EEN baat het niet dan schaadt het niet advies is dan is het wel lachen
Wat een boel goede voornemens Lux, je bent goed bezig denk ik zo. Toen je dit topic startte had je veel twijfels en zorgen. Inmiddels is er meer duidelijkheid en zal dat je helpen om het straks allemaal aan te kunnen. Althans, dat is mijn wens voor jullie samen.
Hier komt het ook wel goed denk ik. We mogen over een half jaar terug, maar eigenlijk gaan ze niks voor ons doen. Ik moet ook eerst afvallen, willen ze überhaupt iets medisch doen. "Koop maar een hond" was letterlijk het advies. Tja, wat moet je daar nou mee. Ik hoop dat ik er over een half jaar gewoon zwanger terug komt.
Ik ga me aanmelden bij een leuke sportschool, gezonder leven is iets wat ik sowieso moet doen. Kinderwens of niet. Dus laat ik maar vast starten dan, haha!
Liever zijn voor mezelf, beter voor mezelf zorgen, dan kan ik ook weer beter voor m'n gezin zorgen. En die baby komt er ook wel een keer dan.
Oh ja dat is vervelend zeg. Ik denk dat ik die 'onverklaard onvruchtbaar met licht verminderd zaad' - na de eerste klap vanmorgen dan - eigenlijk erger vond dan dit nieuws. Oké, het is klote dat het gewoon onmogelijk is om zwanger te worden van mijn man zonder hulp, maarr er is een duidelijke reden. Dat geeft eigenlijk ook meer vertrouwen dat het goed komt op de een of andere manier, dus ik snap je heel goed lijkt me heel naar. Wanneer 'mag' je terug?
En dan ook nog werkloos, da's helemaal rot. Had je het zien aankomen? En nu? Druk aan het solliciteren of zit je wel even goed thuis? Lekker op vakantie, wie weet idd dat het daar opeens raak is zal niet de eerste keer zijn.
Wij gaan ook lekker op vakantie eerst ja, lijkt me ook wel prima. Heel even de tijd om dit nieuws te verwerken, heel even de tijd voor de intake en de rest van de onderzoeken (hiv en hepatitis enzo maar we zijn allang ingeënt voor hepatitis en chromosomenonderzoek moet mijn man doen geloof ik). En dan ontspannen aan de eerste ICSI beginnen
En we gaan een grappige serie kijken tijdens de terugplaatsing want we hebben gelezen dat lachen de kans op een succesvolle tp vergroot en we dachten: nou als er EEN baat het niet dan schaadt het niet advies is dan is het wel lachen
Wat een boel goede voornemens Lux, je bent goed bezig denk ik zo. Toen je dit topic startte had je veel twijfels en zorgen. Inmiddels is er meer duidelijkheid en zal dat je helpen om het straks allemaal aan te kunnen. Althans, dat is mijn wens voor jullie samen.
Hier komt het ook wel goed denk ik. We mogen over een half jaar terug, maar eigenlijk gaan ze niks voor ons doen. Ik moet ook eerst afvallen, willen ze überhaupt iets medisch doen. "Koop maar een hond" was letterlijk het advies. Tja, wat moet je daar nou mee. Ik hoop dat ik er over een half jaar gewoon zwanger terug komt.
Ik ga me aanmelden bij een leuke sportschool, gezonder leven is iets wat ik sowieso moet doen. Kinderwens of niet. Dus laat ik maar vast starten dan, haha!
Liever zijn voor mezelf, beter voor mezelf zorgen, dan kan ik ook weer beter voor m'n gezin zorgen. En die baby komt er ook wel een keer dan.
maandag 4 april 2016 om 10:40
O jeetje wat een bijdehand met vooroordelen. Deze mensen met hun meningen hebben gewoonweg geen idee, ze bedoelen het vast niet slecht, maar ook niet echt tactisch om daar zo je mening over te ventileren, wie zit daar nou op te wachten (of je nou wel of niet in de mmm zit.
Aan de ene kant fijn dat er wat tijd tussen de behandelingen enzo zit, kunnen jullie er rustig aan wennen en naar toe leven (klinkt misschien raar maar dat is mijn gevoel erbij).
75% is wel echt een mooie kans!
Wat heeft je vorige keer geholpen bij het zware gevoel qua werk/doorgaan? Lijkt me heel lastig, wat een beproevingen krijg je voor je kiezen. Probeer goed om jezelf te denken, goed voor jezelf te zorgen, leuke dingen naast werk te doen. Goede energie heb je nodig, endorfine! Lekker kokkerelen, leuke films, shoppen of wat dan ook. En als het toch niet gaat is verlof (ziekte/vakantie) nog een optie?
Aan de ene kant fijn dat er wat tijd tussen de behandelingen enzo zit, kunnen jullie er rustig aan wennen en naar toe leven (klinkt misschien raar maar dat is mijn gevoel erbij).
75% is wel echt een mooie kans!
Wat heeft je vorige keer geholpen bij het zware gevoel qua werk/doorgaan? Lijkt me heel lastig, wat een beproevingen krijg je voor je kiezen. Probeer goed om jezelf te denken, goed voor jezelf te zorgen, leuke dingen naast werk te doen. Goede energie heb je nodig, endorfine! Lekker kokkerelen, leuke films, shoppen of wat dan ook. En als het toch niet gaat is verlof (ziekte/vakantie) nog een optie?
maandag 4 april 2016 om 21:34
Ik ga ook lekker sporten proudmama! Ik 'hoef' niet, maar ik 'wil', vind dat altijd een heerlijke afleiding
Ben vandaag naar werk geweest en vond het zwaar maar ook wel lekker. Ben er niet op volle kracht bij maar op werk weten ze wat er speelt dus dat geeft ook niet zo. Maar de hele dag thuis geeft me misschien ook teveel tijd met m'n gedachten. Het lukt me op dit moment niet zo goed om het piekeren te beheersen
Ben vandaag naar werk geweest en vond het zwaar maar ook wel lekker. Ben er niet op volle kracht bij maar op werk weten ze wat er speelt dus dat geeft ook niet zo. Maar de hele dag thuis geeft me misschien ook teveel tijd met m'n gedachten. Het lukt me op dit moment niet zo goed om het piekeren te beheersen
