Psyche
alle pijlers
Uitblijvende zwangerschap
woensdag 23 maart 2016 om 12:59
Pfff ik vind het moeilijk om dit topic te openen. Ga het toch doen. Bij voorbaat excuus voor het lange verhaal.
Bijna 2 jaar geleden zijn mijn man en ik getrouwd en inmiddels zijn we anderhalf jaar bezig met onze kinderwens. Tot op heden ben ik helaas nog niet 1x zwanger geweest. Mensen die later begonnen met proberen dan ik zijn inmiddels bijna allemaal bevallen of hoogzwanger.
We weten inmiddels dat mijn man's zaad niet optimaal is. Niet super slecht, maar slecht genoeg dat de gynaecoloog met behandeling wil starten. We horen binnenkort of het zaad nog goed genoeg is voor IUI, of dat het direct IVF wordt. Bij mij ziet alles er perfect uit, het toonbeeld van een vruchtbare vrouw, zei de gynaecoloog, en perfecte leeftijd, 26 jaar.
Maar het probleem is dat ik sinds de diagnose geen zin meer heb in sex. We zijn na een jaar naar de huisarts gegaan en nu dus alweer een halfjaar verder, maar mijn libido is gewoon weg. Je zou deze maanden eigenlijk niet eens mee kunnen tellen, als we 2x per maand sex hebben is het veel. Heb er gewoon geen behoefte meer aan. Het voelt zinloos en als we het doen krijg ik toch hoop en dan is ongesteld worden alleen maar teleurstelling, dus dan doe ik het maar liever helemaal niet meer.
En op meer punten zit ik slecht in mijn vel: snel huilerig, weinig kunnen hebben, slecht slapen, concentratievermogen is 0 en moe moe moe. Soms aanhankelijk en soms heel afstandelijk naar mijn man.
Ik probeer gewoon mijn leven te leiden, heb me toch ingeschreven voor de studie die ik graag wil doen, grote reis ingepland en heb er allemaal zin in maar het blijft m'n leven beheersen.
Ik kan alleen maar bij mezelf denken: hoe ga ik dit in godsnaam volhouden? Als er straks hormonen bijkomen, teleurstellingen als een behandeling weer mislukt (want heb eigenlijk ook geen enkel vertrouwen in de behandelingen om de een of andere reden), de relatie met mijn man goed houden, ooit weer een seksleven hebben..
Het enige dat ik op dit moment leuk vind in mijn leven is elke week mijn paardrijles en verder m'n katten. Ik hou van m'n man maar voel me in de relatie zo rot omdat ik geen zin meer heb in sex, ook al zegt hij dat het niet erg is, maar ik voel gewoon zo'n afstand tot hem en weet niet hoe ik weer dichterbij hem en überhaupt dichter bij mezelf kom. Ik heb het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtraak in die kinderwens. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde en die wens was zó sterk toen we net begonnen en nu? Ik heb geen hoop dat het goedkomt (uit zelfbescherming denk ik) maar ik weet ook echt niet hoe het verder zou moeten als het niet zou lukken. Het plezier in proberen een kind te maken, het plezier in de wens is überhaupt weg.
Daar pieker ik veel over en ben daar nu voor in gesprek met mijn psycholoog en ik merk dat dat wel wat helpt.
Maar ik zou zo graag m'n relatie weer een beetje terug brengen naar hoe het was, maar ik weet gewoon niet hoe en daarom dit hele verhaal. Ik zit zo vol in mijn hoofd dat er geen ruimte meer lijkt voor mijn man en dat vind ik heel erg. En hij houdt zich groot maar ik zie gewoon aan hem dat hij zich afgewezen voelt. En ik wijs hem ook af maar ik wil het niet!
We proberen wel wat leuke dingen te ondernemen en dan is het altijd gezellig en áls we sporadisch sex hebben dan is de sex geweldig, alleen ik wil gewoon het gevoel in het dagelijks leven weer terug, dat het gewoon goed en fijn is en zoals het was en dat lukt me maar niet.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik hoop gewoon dat er hier iemand is die het herkent denk ik of die tips heeft..
Sorry voor mijn warrige verhaal maar ik mis gewoon zo hoe fijn het was om gewoon samen thuis te zijn en dat ik me erop verheugde weer naar huis te gaan, gezellig met mijn man. Nu wil ik eigenlijk het liefst gewoon zoveel mogelijk alleen zijn.
Bijna 2 jaar geleden zijn mijn man en ik getrouwd en inmiddels zijn we anderhalf jaar bezig met onze kinderwens. Tot op heden ben ik helaas nog niet 1x zwanger geweest. Mensen die later begonnen met proberen dan ik zijn inmiddels bijna allemaal bevallen of hoogzwanger.
We weten inmiddels dat mijn man's zaad niet optimaal is. Niet super slecht, maar slecht genoeg dat de gynaecoloog met behandeling wil starten. We horen binnenkort of het zaad nog goed genoeg is voor IUI, of dat het direct IVF wordt. Bij mij ziet alles er perfect uit, het toonbeeld van een vruchtbare vrouw, zei de gynaecoloog, en perfecte leeftijd, 26 jaar.
Maar het probleem is dat ik sinds de diagnose geen zin meer heb in sex. We zijn na een jaar naar de huisarts gegaan en nu dus alweer een halfjaar verder, maar mijn libido is gewoon weg. Je zou deze maanden eigenlijk niet eens mee kunnen tellen, als we 2x per maand sex hebben is het veel. Heb er gewoon geen behoefte meer aan. Het voelt zinloos en als we het doen krijg ik toch hoop en dan is ongesteld worden alleen maar teleurstelling, dus dan doe ik het maar liever helemaal niet meer.
En op meer punten zit ik slecht in mijn vel: snel huilerig, weinig kunnen hebben, slecht slapen, concentratievermogen is 0 en moe moe moe. Soms aanhankelijk en soms heel afstandelijk naar mijn man.
Ik probeer gewoon mijn leven te leiden, heb me toch ingeschreven voor de studie die ik graag wil doen, grote reis ingepland en heb er allemaal zin in maar het blijft m'n leven beheersen.
Ik kan alleen maar bij mezelf denken: hoe ga ik dit in godsnaam volhouden? Als er straks hormonen bijkomen, teleurstellingen als een behandeling weer mislukt (want heb eigenlijk ook geen enkel vertrouwen in de behandelingen om de een of andere reden), de relatie met mijn man goed houden, ooit weer een seksleven hebben..
Het enige dat ik op dit moment leuk vind in mijn leven is elke week mijn paardrijles en verder m'n katten. Ik hou van m'n man maar voel me in de relatie zo rot omdat ik geen zin meer heb in sex, ook al zegt hij dat het niet erg is, maar ik voel gewoon zo'n afstand tot hem en weet niet hoe ik weer dichterbij hem en überhaupt dichter bij mezelf kom. Ik heb het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtraak in die kinderwens. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde en die wens was zó sterk toen we net begonnen en nu? Ik heb geen hoop dat het goedkomt (uit zelfbescherming denk ik) maar ik weet ook echt niet hoe het verder zou moeten als het niet zou lukken. Het plezier in proberen een kind te maken, het plezier in de wens is überhaupt weg.
Daar pieker ik veel over en ben daar nu voor in gesprek met mijn psycholoog en ik merk dat dat wel wat helpt.
Maar ik zou zo graag m'n relatie weer een beetje terug brengen naar hoe het was, maar ik weet gewoon niet hoe en daarom dit hele verhaal. Ik zit zo vol in mijn hoofd dat er geen ruimte meer lijkt voor mijn man en dat vind ik heel erg. En hij houdt zich groot maar ik zie gewoon aan hem dat hij zich afgewezen voelt. En ik wijs hem ook af maar ik wil het niet!
We proberen wel wat leuke dingen te ondernemen en dan is het altijd gezellig en áls we sporadisch sex hebben dan is de sex geweldig, alleen ik wil gewoon het gevoel in het dagelijks leven weer terug, dat het gewoon goed en fijn is en zoals het was en dat lukt me maar niet.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik hoop gewoon dat er hier iemand is die het herkent denk ik of die tips heeft..
Sorry voor mijn warrige verhaal maar ik mis gewoon zo hoe fijn het was om gewoon samen thuis te zijn en dat ik me erop verheugde weer naar huis te gaan, gezellig met mijn man. Nu wil ik eigenlijk het liefst gewoon zoveel mogelijk alleen zijn.
woensdag 23 maart 2016 om 13:09
Het is misschien een rare oplossing, maar zou het misschien helpen om weer condooms te gebruiken, zodat je het gevoel van "zinloze" hoop niet hebt en weer fijner gaat hebben in bed.
Dit is natuurlijk een praktische oplossing, maar ik denk dat je vooral veel baat hebt bij het delen van je gevoelens. Misschien is het goed om hiervoor hulp te zoeken, ook is het belangrijk dat je man weet over je gevoelens zodat hij je kan steunen.
Edit: Ik heb over het stukje met de psycholoog heen gelezen, excuses daarvoor.
woensdag 23 maart 2016 om 13:09
Ach wat rot Lux
The key is om de seks weer los te gaan zien van zwanger proberen te worden. Je hebt anderhalf jaar seks gehad om zwanger te worden, nu is dat niet meer "nodig" omdat jullie een traject gaan volgen. Maar toch blijft het achter in je hoofd zitten: misschien word ik deze keer wel zwanger.. En dan blijkt het toch niet zo, en is de hele reden waarom jullie seks hebben gehad (gewoon om intiem te zijn) meteen weggevaagd, want je bent weer niet zwanger.
Heel goed dat je naar een psych gaat! Ik hoop echt voor je dat hij je kan helpen om die 2 dingen weer los van elkaar te gaan zien, want dat is denk ik de enige oplossing voor dit probleem. Veel sterkte en succes!
The key is om de seks weer los te gaan zien van zwanger proberen te worden. Je hebt anderhalf jaar seks gehad om zwanger te worden, nu is dat niet meer "nodig" omdat jullie een traject gaan volgen. Maar toch blijft het achter in je hoofd zitten: misschien word ik deze keer wel zwanger.. En dan blijkt het toch niet zo, en is de hele reden waarom jullie seks hebben gehad (gewoon om intiem te zijn) meteen weggevaagd, want je bent weer niet zwanger.
Heel goed dat je naar een psych gaat! Ik hoop echt voor je dat hij je kan helpen om die 2 dingen weer los van elkaar te gaan zien, want dat is denk ik de enige oplossing voor dit probleem. Veel sterkte en succes!
woensdag 23 maart 2016 om 13:21
Kan het zijn dat je geen zin meer hebt in seks met je man omdat je het hem onbewust toch kwalijk neemt dat het aan hem ligt dat je niet zwanger wordt?
Dan is seks hebben met een condoom misschien nog niet zo'n gek idee. Dan hoef je niet meer de hoop te hebben dat je misschien toch zwanger wordt.
Hormonen kunnen gekje dingen d ook en met een mens maar ik zou er iet van uit gaan dat je tijdens het traject j e slechter voelt dan nu. Houd hoop. De gynaecoloog heeft angegeven dat er een grote kans is dat je wens vervuld wordt toch?
Natuurlijk had je het liever anders gezien maar de weg hoe telt niet meer denk ik als je eenmaal zwanger bent.
Dan is seks hebben met een condoom misschien nog niet zo'n gek idee. Dan hoef je niet meer de hoop te hebben dat je misschien toch zwanger wordt.
Hormonen kunnen gekje dingen d ook en met een mens maar ik zou er iet van uit gaan dat je tijdens het traject j e slechter voelt dan nu. Houd hoop. De gynaecoloog heeft angegeven dat er een grote kans is dat je wens vervuld wordt toch?
Natuurlijk had je het liever anders gezien maar de weg hoe telt niet meer denk ik als je eenmaal zwanger bent.
woensdag 23 maart 2016 om 13:25
quote:pommiaan schreef op 23 maart 2016 @ 13:09:
Ach wat rot Lux
The key is om de seks weer los te gaan zien van zwanger proberen te worden. Je hebt anderhalf jaar seks gehad om zwanger te worden, nu is dat niet meer "nodig" omdat jullie een traject gaan volgen. Maar toch blijft het achter in je hoofd zitten: misschien word ik deze keer wel zwanger.. En dan blijkt het toch niet zo, en is de hele reden waarom jullie seks hebben gehad (gewoon om intiem te zijn) meteen weggevaagd, want je bent weer niet zwanger.
Heel goed dat je naar een psych gaat! Ik hoop echt voor je dat hij je kan helpen om die 2 dingen weer los van elkaar te gaan zien, want dat is denk ik de enige oplossing voor dit probleem. Veel sterkte en succes! Dit. En hele dikke
Ach wat rot Lux
The key is om de seks weer los te gaan zien van zwanger proberen te worden. Je hebt anderhalf jaar seks gehad om zwanger te worden, nu is dat niet meer "nodig" omdat jullie een traject gaan volgen. Maar toch blijft het achter in je hoofd zitten: misschien word ik deze keer wel zwanger.. En dan blijkt het toch niet zo, en is de hele reden waarom jullie seks hebben gehad (gewoon om intiem te zijn) meteen weggevaagd, want je bent weer niet zwanger.
Heel goed dat je naar een psych gaat! Ik hoop echt voor je dat hij je kan helpen om die 2 dingen weer los van elkaar te gaan zien, want dat is denk ik de enige oplossing voor dit probleem. Veel sterkte en succes! Dit. En hele dikke
woensdag 23 maart 2016 om 13:26
Het is heel erg rot, ik spreek uit ervaring. Bij mij was het uiteindelijk de onzekerheid over de toekomst waardoor ik maar bleef hangen in de emotie waar jij nu in zit. Daardoor kon ik niet 'verder'. Plannen maken voor leuke dingen in de toekomst kan niet, want wat als ...
Dat vreet zo aan je.
Leef van week tot week. Dat heeft mij een beetje geholpen uiteindelijk, maar het is tot het definitief bekend is welke kant je toekomst op gaat, heel erg lastig.
Zorg goed voor jezelf en wees lief voor elkaar. Probeer mooie dingen te zien van je leven nu. Je dieren, je liefde voor elkaar.
Wij hadden het er 1 avond in de week over, met snotteren en al. Samen elkaar troosten. Dat luchtte op. Kon ik er weer een paar dagen tegen. En dat hielp de band in stand houden.
Heel veel sterkte met alles
Dat vreet zo aan je.
Leef van week tot week. Dat heeft mij een beetje geholpen uiteindelijk, maar het is tot het definitief bekend is welke kant je toekomst op gaat, heel erg lastig.
Zorg goed voor jezelf en wees lief voor elkaar. Probeer mooie dingen te zien van je leven nu. Je dieren, je liefde voor elkaar.
Wij hadden het er 1 avond in de week over, met snotteren en al. Samen elkaar troosten. Dat luchtte op. Kon ik er weer een paar dagen tegen. En dat hielp de band in stand houden.
Heel veel sterkte met alles
woensdag 23 maart 2016 om 13:28
quote:sugarmiss schreef op 23 maart 2016 @ 13:21:
Natuurlijk had je het liever anders gezien maar de weg hoe telt niet meer denk ik als je eenmaal zwanger bent.Dit heb ik in mijn omgeving meerdere keren meegemaakt, het enige probleem is dat ze nu nog op de weg zitten en ze geen idee hebben hoe ver het nog is. Ik vind het knap dat Lux haar gevoelens zo goed kan opschrijven en dat ze hiermee aan de slag gaat, om te zorgen dat ze samen de hele weg kunnen bewandelen.
Natuurlijk had je het liever anders gezien maar de weg hoe telt niet meer denk ik als je eenmaal zwanger bent.Dit heb ik in mijn omgeving meerdere keren meegemaakt, het enige probleem is dat ze nu nog op de weg zitten en ze geen idee hebben hoe ver het nog is. Ik vind het knap dat Lux haar gevoelens zo goed kan opschrijven en dat ze hiermee aan de slag gaat, om te zorgen dat ze samen de hele weg kunnen bewandelen.
woensdag 23 maart 2016 om 13:35
Ach lieve Lux... Hier een vergelijkbare situatie...
Wat voor ons werkt denk ik, is dat wij nog veel knuffelen. Voor het slapen gaan tegen elkaar aanliggen en half in slaap vallen. Of samen op de bank knuffelen tijdens het netflixen. Af en toe een klein kadootje, hij een bosje bloemen voor mij. Ik een kaartje voor hem. Als het even niet lukt om nonverbaal te laten weten dat je ontzettend veel van hem houdt, dan maar verbaal.
De aanloop naar onze eerste iui was emotioneel wat hobbelig. Dan zou het doorgaan, dan weer niet, die week was erg stressvol en dus ook wat afwijzing naar hem toe. Toen het klaar was heb ik een klein kadootje voor hem gekocht met een lieve tekst, man was erg ontroerd.
Ik denk dat het nooit meer wordt zoals het was tussen jou en je man, maar veel intenser. Als jullie dit samen doorstaan weet je nog beter wat je aan elkaar hebt. En als jullie de rest van je leven samen willen delen dan zul je moeten accepteren dat het ook wel eens minder gaat. Maar zoals ik lees willen jullie daar aan werken, dus wat dat betreft komt het helemaal goed met jullie.
Ik ben het eens met Sugarmiss, wees niet bang voor de hormonen. Ik ervaar het nu zelf dat het reuze meevalt en ik heb ook al verschillende mensen gesproken die zeggen dat het traject lichamelijk prima te doen is maar psychisch echt slopend. Dus heel goed dat je al met een psycholoog praat.
Wat voor ons werkt denk ik, is dat wij nog veel knuffelen. Voor het slapen gaan tegen elkaar aanliggen en half in slaap vallen. Of samen op de bank knuffelen tijdens het netflixen. Af en toe een klein kadootje, hij een bosje bloemen voor mij. Ik een kaartje voor hem. Als het even niet lukt om nonverbaal te laten weten dat je ontzettend veel van hem houdt, dan maar verbaal.
De aanloop naar onze eerste iui was emotioneel wat hobbelig. Dan zou het doorgaan, dan weer niet, die week was erg stressvol en dus ook wat afwijzing naar hem toe. Toen het klaar was heb ik een klein kadootje voor hem gekocht met een lieve tekst, man was erg ontroerd.
Ik denk dat het nooit meer wordt zoals het was tussen jou en je man, maar veel intenser. Als jullie dit samen doorstaan weet je nog beter wat je aan elkaar hebt. En als jullie de rest van je leven samen willen delen dan zul je moeten accepteren dat het ook wel eens minder gaat. Maar zoals ik lees willen jullie daar aan werken, dus wat dat betreft komt het helemaal goed met jullie.
Ik ben het eens met Sugarmiss, wees niet bang voor de hormonen. Ik ervaar het nu zelf dat het reuze meevalt en ik heb ook al verschillende mensen gesproken die zeggen dat het traject lichamelijk prima te doen is maar psychisch echt slopend. Dus heel goed dat je al met een psycholoog praat.
woensdag 23 maart 2016 om 13:37
Lux
Ik denk inderdaad wat eerder beschreven is, sex gaan hebben zonder condoom. Dat in combinatie met het opnieuw gaan daten met je Man. Ga samen dingen doen, andere dingen.. Desnoods zet je zelfs de MMM even op hold. Even niet denken aan het feit dat het op het moment niet lukt.
In ieder geval sterkte en goed dat je blijft plannen en naar een psycholoog ga!
Ik denk inderdaad wat eerder beschreven is, sex gaan hebben zonder condoom. Dat in combinatie met het opnieuw gaan daten met je Man. Ga samen dingen doen, andere dingen.. Desnoods zet je zelfs de MMM even op hold. Even niet denken aan het feit dat het op het moment niet lukt.
In ieder geval sterkte en goed dat je blijft plannen en naar een psycholoog ga!
woensdag 23 maart 2016 om 13:44
Neem je het je man misschien (onbewust) kwalijk?
Dat is misschien iets om over na te denken en over te praten. Kan me voorstellen dat dat nogal wat invloed kan hebben op hoe je nu de situatie beleeft.
Wij zitten in dezelfde situatie (alleen al wat langer) en ik herken het deels wel. Ik ben weer van seks gaan genieten nadat we te horen kregen dat wij op de natuurlijke manier echt niet zwanger gingen worden. Toen was de druk eraf en was het ineens ook geen 'moetje' meer.
Verder gelukkig geen herkenning, het heeft behalve even op ons seksleven gelukkig geen impact op onze relatie.
Overigens, wij zitten middenin ICSI poging 2 en ik heb geen last van de hormonen. Helemaal niet, ook niet tijdens de eerste poging. Ik vind het lichamelijk echt prima te doen. En daarnaast ervaar ik juist wat meer rust, doordat we nu echt iets doen.
Ik zou willen dat ik je de gouden tip kon geven, maar die is er niet denk ik. Iedereen reageert anders en dat is misschien juist waarom jullie het nu even moeilijk hebben samen. Waarschijnlijk heb ik gewoon geluk dat mijn man en ik er beiden op dezelfde manier in staan.
Heel veel sterkte!
Dat is misschien iets om over na te denken en over te praten. Kan me voorstellen dat dat nogal wat invloed kan hebben op hoe je nu de situatie beleeft.
Wij zitten in dezelfde situatie (alleen al wat langer) en ik herken het deels wel. Ik ben weer van seks gaan genieten nadat we te horen kregen dat wij op de natuurlijke manier echt niet zwanger gingen worden. Toen was de druk eraf en was het ineens ook geen 'moetje' meer.
Verder gelukkig geen herkenning, het heeft behalve even op ons seksleven gelukkig geen impact op onze relatie.
Overigens, wij zitten middenin ICSI poging 2 en ik heb geen last van de hormonen. Helemaal niet, ook niet tijdens de eerste poging. Ik vind het lichamelijk echt prima te doen. En daarnaast ervaar ik juist wat meer rust, doordat we nu echt iets doen.
Ik zou willen dat ik je de gouden tip kon geven, maar die is er niet denk ik. Iedereen reageert anders en dat is misschien juist waarom jullie het nu even moeilijk hebben samen. Waarschijnlijk heb ik gewoon geluk dat mijn man en ik er beiden op dezelfde manier in staan.
Heel veel sterkte!
woensdag 23 maart 2016 om 13:44
Dikke knuffel, ik weet een beetje waar je doorheen gaat.
Wij hebben er 5,5 jaar over gedaan. Vooral de eerste jaren waren een hel, met miskramen en geen duidelijkheid over het waarom. Ik durfde uiteindelijk niet eens meer te vrijen uit angst dat ik weer een miskraam zou krijgen, maar wat ons geholpen heeft is bewust sex te gaan hebben buiten de eisprong om, zodat je zeker weet dat je niet zwanger kunt worden. Er weer een avondje van maken, je moet ook af en toe zin maken, want hoe vaker je het doet hoe fijner het ook weer wordt en des te meer je ook weer in contact komt met je partner.
Je angsten herken ik ook heel goed. Wat als ook dat niet lukt. Dat was voor mij een reden om van te voren al te beslissen om niet voor het IVF traject te gaan, maar bij jullie is er door een aanwijsbare reden ook weer een grotere kans dat dat wel gaat lukken.
Blijf wel praten met je partner, want als je dat niet meer doet, of voor hem in gaat vullen wat hij denkt dan kan het fout gaan.
Bij ons is het 2 keer bijna fout gegaan omdat ik dacht dat hij het traject ook in wilde, maar hij dat eigenlijk echt niet wilde. De laatste keer dat we uit elkaar wilde gaan bleek ik na 2 weken zwanger. En ben nu 23 weken zwanger.
Ik hoop dat het snel raak zal zijn en je je gevoelens een goed plekje kunt gaan geven.
Wij hebben er 5,5 jaar over gedaan. Vooral de eerste jaren waren een hel, met miskramen en geen duidelijkheid over het waarom. Ik durfde uiteindelijk niet eens meer te vrijen uit angst dat ik weer een miskraam zou krijgen, maar wat ons geholpen heeft is bewust sex te gaan hebben buiten de eisprong om, zodat je zeker weet dat je niet zwanger kunt worden. Er weer een avondje van maken, je moet ook af en toe zin maken, want hoe vaker je het doet hoe fijner het ook weer wordt en des te meer je ook weer in contact komt met je partner.
Je angsten herken ik ook heel goed. Wat als ook dat niet lukt. Dat was voor mij een reden om van te voren al te beslissen om niet voor het IVF traject te gaan, maar bij jullie is er door een aanwijsbare reden ook weer een grotere kans dat dat wel gaat lukken.
Blijf wel praten met je partner, want als je dat niet meer doet, of voor hem in gaat vullen wat hij denkt dan kan het fout gaan.
Bij ons is het 2 keer bijna fout gegaan omdat ik dacht dat hij het traject ook in wilde, maar hij dat eigenlijk echt niet wilde. De laatste keer dat we uit elkaar wilde gaan bleek ik na 2 weken zwanger. En ben nu 23 weken zwanger.
Ik hoop dat het snel raak zal zijn en je je gevoelens een goed plekje kunt gaan geven.
woensdag 23 maart 2016 om 13:49
quote:sugarmiss schreef op 23 maart 2016 @ 13:21:
Kan het zijn dat je geen zin meer hebt in seks met je man omdat je het hem onbewust toch kwalijk neemt dat het aan hem ligt dat je niet zwanger wordt?
Dan is seks hebben met een condoom misschien nog niet zo'n gek idee. Dan hoef je niet meer de hoop te hebben dat je misschien toch zwanger wordt.
Hormonen kunnen gekje dingen d ook en met een mens maar ik zou er iet van uit gaan dat je tijdens het traject j e slechter voelt dan nu. Houd hoop. De gynaecoloog heeft angegeven dat er een grote kans is dat je wens vervuld wordt toch?
Natuurlijk had je het liever anders gezien maar de weg hoe telt niet meer denk ik als je eenmaal zwanger bent.Nee ik denk niet dat het daaraan ligt. Daar heb ik wel over nagedacht, maar ik zie het eigenlijk als een probleem van ons samen en heb niet het idee dat ik hem anders zie sinds de uitslag. Ik heb gewoon het gevoel dat sex helemaal geen nut meer heeft. Terwijl ik sex prima leuk vond toen ik nog een spiraal had en niet zwanger kón worden. Het is denk ik idd dat ik het weer los moet leren zien van elkaar maar dat lukt me gewoon niet op dit moment.
Kan het zijn dat je geen zin meer hebt in seks met je man omdat je het hem onbewust toch kwalijk neemt dat het aan hem ligt dat je niet zwanger wordt?
Dan is seks hebben met een condoom misschien nog niet zo'n gek idee. Dan hoef je niet meer de hoop te hebben dat je misschien toch zwanger wordt.
Hormonen kunnen gekje dingen d ook en met een mens maar ik zou er iet van uit gaan dat je tijdens het traject j e slechter voelt dan nu. Houd hoop. De gynaecoloog heeft angegeven dat er een grote kans is dat je wens vervuld wordt toch?
Natuurlijk had je het liever anders gezien maar de weg hoe telt niet meer denk ik als je eenmaal zwanger bent.Nee ik denk niet dat het daaraan ligt. Daar heb ik wel over nagedacht, maar ik zie het eigenlijk als een probleem van ons samen en heb niet het idee dat ik hem anders zie sinds de uitslag. Ik heb gewoon het gevoel dat sex helemaal geen nut meer heeft. Terwijl ik sex prima leuk vond toen ik nog een spiraal had en niet zwanger kón worden. Het is denk ik idd dat ik het weer los moet leren zien van elkaar maar dat lukt me gewoon niet op dit moment.
woensdag 23 maart 2016 om 13:52
quote:chantalzr-7 schreef op 23 maart 2016 @ 13:26:
Het is heel erg rot, ik spreek uit ervaring. Bij mij was het uiteindelijk de onzekerheid over de toekomst waardoor ik maar bleef hangen in de emotie waar jij nu in zit. Daardoor kon ik niet 'verder'. Plannen maken voor leuke dingen in de toekomst kan niet, want wat als ...
Dat vreet zo aan je.
Leef van week tot week. Dat heeft mij een beetje geholpen uiteindelijk, maar het is tot het definitief bekend is welke kant je toekomst op gaat, heel erg lastig.
Zorg goed voor jezelf en wees lief voor elkaar. Probeer mooie dingen te zien van je leven nu. Je dieren, je liefde voor elkaar.
Wij hadden het er 1 avond in de week over, met snotteren en al. Samen elkaar troosten. Dat luchtte op. Kon ik er weer een paar dagen tegen. En dat hielp de band in stand houden.
Heel veel sterkte met allesJa dat probeer ik idd wel te doen. Wel inschrijven voor een master, wel een grote reis plannen, etc. Maar het helpt ook niet echt want ik wil gewoon maar 1 ding.. En dat is eigenlijk niet eens meer per se een kind krijgen op dit moment, maar gewoon weten dat het ooit wél gaat lukken.
Het is heel erg rot, ik spreek uit ervaring. Bij mij was het uiteindelijk de onzekerheid over de toekomst waardoor ik maar bleef hangen in de emotie waar jij nu in zit. Daardoor kon ik niet 'verder'. Plannen maken voor leuke dingen in de toekomst kan niet, want wat als ...
Dat vreet zo aan je.
Leef van week tot week. Dat heeft mij een beetje geholpen uiteindelijk, maar het is tot het definitief bekend is welke kant je toekomst op gaat, heel erg lastig.
Zorg goed voor jezelf en wees lief voor elkaar. Probeer mooie dingen te zien van je leven nu. Je dieren, je liefde voor elkaar.
Wij hadden het er 1 avond in de week over, met snotteren en al. Samen elkaar troosten. Dat luchtte op. Kon ik er weer een paar dagen tegen. En dat hielp de band in stand houden.
Heel veel sterkte met allesJa dat probeer ik idd wel te doen. Wel inschrijven voor een master, wel een grote reis plannen, etc. Maar het helpt ook niet echt want ik wil gewoon maar 1 ding.. En dat is eigenlijk niet eens meer per se een kind krijgen op dit moment, maar gewoon weten dat het ooit wél gaat lukken.
woensdag 23 maart 2016 om 13:57
Ja misschien moeten we idd weer proberen met condooms te sexen, misschien helpt dat. Al denk ik dat het ook vanzelf wel weer zou komen als ik me weer wat normaler zou gaan voelen.
Het is ook niet dat we niet praten, mijn man weet hoe ik me voel, voor zover ik weet hoe ik me voel. Ik voel me gewoon een beetje alsof ik moe ben van het zwemmen maar de kant niet kan vinden. Ben m'n houvast gewoon een beetje kwijtgeraakt en dat vertel ik hem ook. Het is ook niet alsof we geen leuke dingen doen samen, we gaan regelmatig uit eten of naar de film of dit weekend gaan we er een nachtje tussenuit, we gaan samen binnenkort op reis. En thuis gaan we graag samen in bad en we knuffelen ook nog veel. Dat is het niet.
Het is gewoon dat ik het vroeger fijn vond om thuis te komen en samen te zijn en gewoon juist dat huiselijke leventje. We zijn de dates enzo niet zozeer kwijt, dat voelt gewoon nog zoals vroeger, maar ik voel me gewoon juist eenzaam in het dagelijks leven, ook al zijn we samen en dat had ik vroeger nooit.
Het is ook niet dat we niet praten, mijn man weet hoe ik me voel, voor zover ik weet hoe ik me voel. Ik voel me gewoon een beetje alsof ik moe ben van het zwemmen maar de kant niet kan vinden. Ben m'n houvast gewoon een beetje kwijtgeraakt en dat vertel ik hem ook. Het is ook niet alsof we geen leuke dingen doen samen, we gaan regelmatig uit eten of naar de film of dit weekend gaan we er een nachtje tussenuit, we gaan samen binnenkort op reis. En thuis gaan we graag samen in bad en we knuffelen ook nog veel. Dat is het niet.
Het is gewoon dat ik het vroeger fijn vond om thuis te komen en samen te zijn en gewoon juist dat huiselijke leventje. We zijn de dates enzo niet zozeer kwijt, dat voelt gewoon nog zoals vroeger, maar ik voel me gewoon juist eenzaam in het dagelijks leven, ook al zijn we samen en dat had ik vroeger nooit.
woensdag 23 maart 2016 om 14:00
quote:lux. schreef op 23 maart 2016 @ 13:52:
[...]
Ja dat probeer ik idd wel te doen. Wel inschrijven voor een master, wel een grote reis plannen, etc. Maar het helpt ook niet echt want ik wil gewoon maar 1 ding.. En dat is eigenlijk niet eens meer per se een kind krijgen op dit moment, maar gewoon weten dat het ooit wél gaat lukken.
Ik wil een heleboel tegen je zeggen.
Maar ik weet niet hoe.
Ik wil je niet kwetsen en je niet ontmoedigen, geen valse hoop geven.
Niemand weet op voorhand wat hem wel en niet gegund is. Heb zelf 4 jaar lang mijn leven op pauze gezet, wilde niks anders dan een kindje.
Maar dat kindje is nooit gekomen.
Ik snap verdomd goed wat je bedoeld. Maar die 4 jaar krijg ik ook niet meer terug.
En 4 jaar is best lang.
Bah Lux
Ik zou zo graag willen zeggen, leef er op los en dat kindje komt wel. Maar helaas heb ik geen glazen bol en kan niemand je garanties geven.
[...]
Ja dat probeer ik idd wel te doen. Wel inschrijven voor een master, wel een grote reis plannen, etc. Maar het helpt ook niet echt want ik wil gewoon maar 1 ding.. En dat is eigenlijk niet eens meer per se een kind krijgen op dit moment, maar gewoon weten dat het ooit wél gaat lukken.
Ik wil een heleboel tegen je zeggen.
Maar ik weet niet hoe.
Ik wil je niet kwetsen en je niet ontmoedigen, geen valse hoop geven.
Niemand weet op voorhand wat hem wel en niet gegund is. Heb zelf 4 jaar lang mijn leven op pauze gezet, wilde niks anders dan een kindje.
Maar dat kindje is nooit gekomen.
Ik snap verdomd goed wat je bedoeld. Maar die 4 jaar krijg ik ook niet meer terug.
En 4 jaar is best lang.
Bah Lux
Ik zou zo graag willen zeggen, leef er op los en dat kindje komt wel. Maar helaas heb ik geen glazen bol en kan niemand je garanties geven.
Scherven brengen geluk
woensdag 23 maart 2016 om 14:01
Dank jullie wel voor alle knuffels trouwens en de adviezen. Ben ook blij om te horen dat de hormonen wel meevallen. Ik reageerde nooit zo goed op de pil dus ik maak me daar veel zorgen over.
Ik wil behandelingen trouwens ook niet meer uitstellen. Ik ben toch aan het wachten tot het gebeurt en denk dat het enige is dat ik dan nog meer ga wachten, denk niet dat dat veel zin heeft. Word namelijk niet goed van het wachten tot er eindelijk iets gaat gebeuren juist.
Ik wil behandelingen trouwens ook niet meer uitstellen. Ik ben toch aan het wachten tot het gebeurt en denk dat het enige is dat ik dan nog meer ga wachten, denk niet dat dat veel zin heeft. Word namelijk niet goed van het wachten tot er eindelijk iets gaat gebeuren juist.
woensdag 23 maart 2016 om 14:04
quote:Glassnijdersuus schreef op 23 maart 2016 @ 14:00:
[...]
Ik wil een heleboel tegen je zeggen.
Maar ik weet niet hoe.
Ik wil je niet kwetsen en je niet ontmoedigen, geen valse hoop geven.
Niemand weet op voorhand wat hem wel en niet gegund is. Heb zelf 4 jaar lang mijn leven op pauze gezet, wilde niks anders dan een kindje.
Maar dat kindje is nooit gekomen.
Ik snap verdomd goed wat je bedoeld. Maar die 4 jaar krijg ik ook niet meer terug.
En 4 jaar is best lang.
Bah Lux
Ik zou zo graag willen zeggen, leef er op los en dat kindje komt wel. Maar helaas heb ik geen glazen bol en kan niemand je garanties geven.
jij ook knuffel. Wat erg dat het bij jullie nooit gelukt is. Weten ze waarom? En hoe ga je nu dan verder? Ik kan me daar zo niks bij voorstellen. Kan niet zeggen dat kinderen het énige is dat ik nooit heb gewild, maar ik zie gewoon echt geen toekomst zonder voor me, al weet ik dat als het moet het vast wel zal lukken. Ik heb alleen gewoon oprecht geen idee hoe dat zou moeten.
Nou zouden man en ik misschien wel andere manieren proberen als het niet gaat lukken (donor/adoptie), maar het is nog wat te vroeg om daarover na te denken en ook dat geeft geen garanties.
[...]
Ik wil een heleboel tegen je zeggen.
Maar ik weet niet hoe.
Ik wil je niet kwetsen en je niet ontmoedigen, geen valse hoop geven.
Niemand weet op voorhand wat hem wel en niet gegund is. Heb zelf 4 jaar lang mijn leven op pauze gezet, wilde niks anders dan een kindje.
Maar dat kindje is nooit gekomen.
Ik snap verdomd goed wat je bedoeld. Maar die 4 jaar krijg ik ook niet meer terug.
En 4 jaar is best lang.
Bah Lux
Ik zou zo graag willen zeggen, leef er op los en dat kindje komt wel. Maar helaas heb ik geen glazen bol en kan niemand je garanties geven.
jij ook knuffel. Wat erg dat het bij jullie nooit gelukt is. Weten ze waarom? En hoe ga je nu dan verder? Ik kan me daar zo niks bij voorstellen. Kan niet zeggen dat kinderen het énige is dat ik nooit heb gewild, maar ik zie gewoon echt geen toekomst zonder voor me, al weet ik dat als het moet het vast wel zal lukken. Ik heb alleen gewoon oprecht geen idee hoe dat zou moeten.
Nou zouden man en ik misschien wel andere manieren proberen als het niet gaat lukken (donor/adoptie), maar het is nog wat te vroeg om daarover na te denken en ook dat geeft geen garanties.
woensdag 23 maart 2016 om 14:05
quote:lux. schreef op 23 maart 2016 @ 13:52:
[...]
Ja dat probeer ik idd wel te doen. Wel inschrijven voor een master, wel een grote reis plannen, etc. Maar het helpt ook niet echt want ik wil gewoon maar 1 ding.. En dat is eigenlijk niet eens meer per se een kind krijgen op dit moment, maar gewoon weten dat het ooit wél gaat lukken.
Dat is mij niet gelukt. Ik was te veel bezig met, wat als.... dan....
En voor mijn gevoel kon ik een grote reis niet plannen. Want ik zou niet weg willen, stel dat het wel zo zou zijn...
En omdat de wens zo groot wordt, wil je dat alleen nog maar.
Maar ik begrijp je gevoel. En ik vind dat je goed bezig bent. Maar het heeft zoveel psychische impact. Dat is niet normaal. Dat had ik nooit verwacht. Ook nooit bij nagedacht, maar nooit gedacht dat het zo heftig kon zijn.
[...]
Ja dat probeer ik idd wel te doen. Wel inschrijven voor een master, wel een grote reis plannen, etc. Maar het helpt ook niet echt want ik wil gewoon maar 1 ding.. En dat is eigenlijk niet eens meer per se een kind krijgen op dit moment, maar gewoon weten dat het ooit wél gaat lukken.
Dat is mij niet gelukt. Ik was te veel bezig met, wat als.... dan....
En voor mijn gevoel kon ik een grote reis niet plannen. Want ik zou niet weg willen, stel dat het wel zo zou zijn...
En omdat de wens zo groot wordt, wil je dat alleen nog maar.
Maar ik begrijp je gevoel. En ik vind dat je goed bezig bent. Maar het heeft zoveel psychische impact. Dat is niet normaal. Dat had ik nooit verwacht. Ook nooit bij nagedacht, maar nooit gedacht dat het zo heftig kon zijn.
woensdag 23 maart 2016 om 14:08
quote:chantalzr-7 schreef op 23 maart 2016 @ 14:05:
[...]
Dat is mij niet gelukt. Ik was te veel bezig met, wat als.... dan....
En voor mijn gevoel kon ik een grote reis niet plannen. Want ik zou niet weg willen, stel dat het wel zo zou zijn...
En omdat de wens zo groot wordt, wil je dat alleen nog maar.
Maar ik begrijp je gevoel. En ik vind dat je goed bezig bent. Maar het heeft zoveel psychische impact. Dat is niet normaal. Dat had ik nooit verwacht. Ook nooit bij nagedacht, maar nooit gedacht dat het zo heftig kon zijn.Nee dat heb ik ook. Ik had echt geen idee. Vind het net zo moeilijk als toen m'n vader doodging en het enige dat me nog een beetje op de been houdt is dat ik denk: dat verdriet is ook overgegaan, maar die gedachte is zo verdrietig dat dat ook gewoon niet echt helpt..
[...]
Dat is mij niet gelukt. Ik was te veel bezig met, wat als.... dan....
En voor mijn gevoel kon ik een grote reis niet plannen. Want ik zou niet weg willen, stel dat het wel zo zou zijn...
En omdat de wens zo groot wordt, wil je dat alleen nog maar.
Maar ik begrijp je gevoel. En ik vind dat je goed bezig bent. Maar het heeft zoveel psychische impact. Dat is niet normaal. Dat had ik nooit verwacht. Ook nooit bij nagedacht, maar nooit gedacht dat het zo heftig kon zijn.Nee dat heb ik ook. Ik had echt geen idee. Vind het net zo moeilijk als toen m'n vader doodging en het enige dat me nog een beetje op de been houdt is dat ik denk: dat verdriet is ook overgegaan, maar die gedachte is zo verdrietig dat dat ook gewoon niet echt helpt..
