Psyche
alle pijlers
Uitblijvende zwangerschap
woensdag 23 maart 2016 om 12:59
Pfff ik vind het moeilijk om dit topic te openen. Ga het toch doen. Bij voorbaat excuus voor het lange verhaal.
Bijna 2 jaar geleden zijn mijn man en ik getrouwd en inmiddels zijn we anderhalf jaar bezig met onze kinderwens. Tot op heden ben ik helaas nog niet 1x zwanger geweest. Mensen die later begonnen met proberen dan ik zijn inmiddels bijna allemaal bevallen of hoogzwanger.
We weten inmiddels dat mijn man's zaad niet optimaal is. Niet super slecht, maar slecht genoeg dat de gynaecoloog met behandeling wil starten. We horen binnenkort of het zaad nog goed genoeg is voor IUI, of dat het direct IVF wordt. Bij mij ziet alles er perfect uit, het toonbeeld van een vruchtbare vrouw, zei de gynaecoloog, en perfecte leeftijd, 26 jaar.
Maar het probleem is dat ik sinds de diagnose geen zin meer heb in sex. We zijn na een jaar naar de huisarts gegaan en nu dus alweer een halfjaar verder, maar mijn libido is gewoon weg. Je zou deze maanden eigenlijk niet eens mee kunnen tellen, als we 2x per maand sex hebben is het veel. Heb er gewoon geen behoefte meer aan. Het voelt zinloos en als we het doen krijg ik toch hoop en dan is ongesteld worden alleen maar teleurstelling, dus dan doe ik het maar liever helemaal niet meer.
En op meer punten zit ik slecht in mijn vel: snel huilerig, weinig kunnen hebben, slecht slapen, concentratievermogen is 0 en moe moe moe. Soms aanhankelijk en soms heel afstandelijk naar mijn man.
Ik probeer gewoon mijn leven te leiden, heb me toch ingeschreven voor de studie die ik graag wil doen, grote reis ingepland en heb er allemaal zin in maar het blijft m'n leven beheersen.
Ik kan alleen maar bij mezelf denken: hoe ga ik dit in godsnaam volhouden? Als er straks hormonen bijkomen, teleurstellingen als een behandeling weer mislukt (want heb eigenlijk ook geen enkel vertrouwen in de behandelingen om de een of andere reden), de relatie met mijn man goed houden, ooit weer een seksleven hebben..
Het enige dat ik op dit moment leuk vind in mijn leven is elke week mijn paardrijles en verder m'n katten. Ik hou van m'n man maar voel me in de relatie zo rot omdat ik geen zin meer heb in sex, ook al zegt hij dat het niet erg is, maar ik voel gewoon zo'n afstand tot hem en weet niet hoe ik weer dichterbij hem en überhaupt dichter bij mezelf kom. Ik heb het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtraak in die kinderwens. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde en die wens was zó sterk toen we net begonnen en nu? Ik heb geen hoop dat het goedkomt (uit zelfbescherming denk ik) maar ik weet ook echt niet hoe het verder zou moeten als het niet zou lukken. Het plezier in proberen een kind te maken, het plezier in de wens is überhaupt weg.
Daar pieker ik veel over en ben daar nu voor in gesprek met mijn psycholoog en ik merk dat dat wel wat helpt.
Maar ik zou zo graag m'n relatie weer een beetje terug brengen naar hoe het was, maar ik weet gewoon niet hoe en daarom dit hele verhaal. Ik zit zo vol in mijn hoofd dat er geen ruimte meer lijkt voor mijn man en dat vind ik heel erg. En hij houdt zich groot maar ik zie gewoon aan hem dat hij zich afgewezen voelt. En ik wijs hem ook af maar ik wil het niet!
We proberen wel wat leuke dingen te ondernemen en dan is het altijd gezellig en áls we sporadisch sex hebben dan is de sex geweldig, alleen ik wil gewoon het gevoel in het dagelijks leven weer terug, dat het gewoon goed en fijn is en zoals het was en dat lukt me maar niet.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik hoop gewoon dat er hier iemand is die het herkent denk ik of die tips heeft..
Sorry voor mijn warrige verhaal maar ik mis gewoon zo hoe fijn het was om gewoon samen thuis te zijn en dat ik me erop verheugde weer naar huis te gaan, gezellig met mijn man. Nu wil ik eigenlijk het liefst gewoon zoveel mogelijk alleen zijn.
Bijna 2 jaar geleden zijn mijn man en ik getrouwd en inmiddels zijn we anderhalf jaar bezig met onze kinderwens. Tot op heden ben ik helaas nog niet 1x zwanger geweest. Mensen die later begonnen met proberen dan ik zijn inmiddels bijna allemaal bevallen of hoogzwanger.
We weten inmiddels dat mijn man's zaad niet optimaal is. Niet super slecht, maar slecht genoeg dat de gynaecoloog met behandeling wil starten. We horen binnenkort of het zaad nog goed genoeg is voor IUI, of dat het direct IVF wordt. Bij mij ziet alles er perfect uit, het toonbeeld van een vruchtbare vrouw, zei de gynaecoloog, en perfecte leeftijd, 26 jaar.
Maar het probleem is dat ik sinds de diagnose geen zin meer heb in sex. We zijn na een jaar naar de huisarts gegaan en nu dus alweer een halfjaar verder, maar mijn libido is gewoon weg. Je zou deze maanden eigenlijk niet eens mee kunnen tellen, als we 2x per maand sex hebben is het veel. Heb er gewoon geen behoefte meer aan. Het voelt zinloos en als we het doen krijg ik toch hoop en dan is ongesteld worden alleen maar teleurstelling, dus dan doe ik het maar liever helemaal niet meer.
En op meer punten zit ik slecht in mijn vel: snel huilerig, weinig kunnen hebben, slecht slapen, concentratievermogen is 0 en moe moe moe. Soms aanhankelijk en soms heel afstandelijk naar mijn man.
Ik probeer gewoon mijn leven te leiden, heb me toch ingeschreven voor de studie die ik graag wil doen, grote reis ingepland en heb er allemaal zin in maar het blijft m'n leven beheersen.
Ik kan alleen maar bij mezelf denken: hoe ga ik dit in godsnaam volhouden? Als er straks hormonen bijkomen, teleurstellingen als een behandeling weer mislukt (want heb eigenlijk ook geen enkel vertrouwen in de behandelingen om de een of andere reden), de relatie met mijn man goed houden, ooit weer een seksleven hebben..
Het enige dat ik op dit moment leuk vind in mijn leven is elke week mijn paardrijles en verder m'n katten. Ik hou van m'n man maar voel me in de relatie zo rot omdat ik geen zin meer heb in sex, ook al zegt hij dat het niet erg is, maar ik voel gewoon zo'n afstand tot hem en weet niet hoe ik weer dichterbij hem en überhaupt dichter bij mezelf kom. Ik heb het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtraak in die kinderwens. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde en die wens was zó sterk toen we net begonnen en nu? Ik heb geen hoop dat het goedkomt (uit zelfbescherming denk ik) maar ik weet ook echt niet hoe het verder zou moeten als het niet zou lukken. Het plezier in proberen een kind te maken, het plezier in de wens is überhaupt weg.
Daar pieker ik veel over en ben daar nu voor in gesprek met mijn psycholoog en ik merk dat dat wel wat helpt.
Maar ik zou zo graag m'n relatie weer een beetje terug brengen naar hoe het was, maar ik weet gewoon niet hoe en daarom dit hele verhaal. Ik zit zo vol in mijn hoofd dat er geen ruimte meer lijkt voor mijn man en dat vind ik heel erg. En hij houdt zich groot maar ik zie gewoon aan hem dat hij zich afgewezen voelt. En ik wijs hem ook af maar ik wil het niet!
We proberen wel wat leuke dingen te ondernemen en dan is het altijd gezellig en áls we sporadisch sex hebben dan is de sex geweldig, alleen ik wil gewoon het gevoel in het dagelijks leven weer terug, dat het gewoon goed en fijn is en zoals het was en dat lukt me maar niet.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen en ik hoop gewoon dat er hier iemand is die het herkent denk ik of die tips heeft..
Sorry voor mijn warrige verhaal maar ik mis gewoon zo hoe fijn het was om gewoon samen thuis te zijn en dat ik me erop verheugde weer naar huis te gaan, gezellig met mijn man. Nu wil ik eigenlijk het liefst gewoon zoveel mogelijk alleen zijn.
donderdag 31 maart 2016 om 09:39
Denk aan de Lux! Mocht het IUI worden dan kun je altijd nog doorverwezen worden naar IVF. En als het IVF of ICSI wordt heb je in Nederland ook best want kansen (omdat het beleid een eventuele cryo terugplaatsing niet als een poging ziet). In ieder geval succes! Liefs Baggal xx
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 31 maart 2016 om 13:40
donderdag 31 maart 2016 om 13:42
Sterkte Lux.
Ik herken je emotie deels wel. Ik vond het vooral even slikken dat iets wat voor veel anderen hun laatste optie is ook meteen onze enige optie is. Als dit niet lukt, is er niets meer (adoptie is geen optie voor mij). Aan de andere kant heeft het mij ook juist heel veel rust gegeven. Dit is hoe het is, we hebben 3 pogingen en daar moeten we het mee doen. Acceptatie is het toverwoord denk ik. Maar dat onstaat niet vanzelf helaas.
Ik herken je emotie deels wel. Ik vond het vooral even slikken dat iets wat voor veel anderen hun laatste optie is ook meteen onze enige optie is. Als dit niet lukt, is er niets meer (adoptie is geen optie voor mij). Aan de andere kant heeft het mij ook juist heel veel rust gegeven. Dit is hoe het is, we hebben 3 pogingen en daar moeten we het mee doen. Acceptatie is het toverwoord denk ik. Maar dat onstaat niet vanzelf helaas.
donderdag 31 maart 2016 om 13:59
Oh bah Lux! Dit was niet wat je hoopte!
Je verhaal is precies hetzelfde als dat van mijn vriendin. Zij was gezond en kon makkelijk kinderen krijgen (aldus de gynaecoloog), maar haar man had traag en weinig zaad. Hun enige optie was ICSI en zij zat echt in de put na dit nieuws. Wat Duufje zegt had zij ook: voor anderen is ICSI de laatste optie, maar voor haar was het de enige. Haar man had het gevoel dat hij faalde in zijn man-zijn en samen zijn ze in therapie gegaan om met dit om te leren gaan.
Hoe is je man onder dit nieuws? Kunnen jullie het samen verwerken of doen jullie dat liever ieder afzonderlijk?
Je verhaal is precies hetzelfde als dat van mijn vriendin. Zij was gezond en kon makkelijk kinderen krijgen (aldus de gynaecoloog), maar haar man had traag en weinig zaad. Hun enige optie was ICSI en zij zat echt in de put na dit nieuws. Wat Duufje zegt had zij ook: voor anderen is ICSI de laatste optie, maar voor haar was het de enige. Haar man had het gevoel dat hij faalde in zijn man-zijn en samen zijn ze in therapie gegaan om met dit om te leren gaan.
Hoe is je man onder dit nieuws? Kunnen jullie het samen verwerken of doen jullie dat liever ieder afzonderlijk?
donderdag 31 maart 2016 om 15:58
Lux, dat is wel een domper zeg! Dit moet je wel even verwerken...
Het lijkt mij wel dat IVF/ICSI een grotere kans van slagen heeft als het echt aan het zaad ligt dan bij stellen die onbegrepen zijn. Het probleem ligt dan echt bij de bevruchting en bij onbegrepen kunnen er zo veel dingen aan de hand zijn.
Het lijkt mij wel dat IVF/ICSI een grotere kans van slagen heeft als het echt aan het zaad ligt dan bij stellen die onbegrepen zijn. Het probleem ligt dan echt bij de bevruchting en bij onbegrepen kunnen er zo veel dingen aan de hand zijn.
donderdag 31 maart 2016 om 16:48
quote:Mlle_j schreef op 31 maart 2016 @ 13:40:
[...]
Begrijpelijk. En heb je ook inzicht gekregen in de slagingskans van een ICSI poging? Take it easy vandaag. Hoop dat jullie er goed over kunnen praten.
Ja. Bij mij ziet alles qua hormonen enzo er ook voorbeeldig uit en hoef geen HSG enzo meer te ondergaan (toch nutteloos nu het zaad zo slecht blijkt).
Hij heeft uitgelegd dat de kans op een spontane zwangerschap eigenlijk nihil is nu, dat het zaad gewoon echt slechter is dan voor de opwerking leek, ze gaan heel snel dood ofzo. Maar, zei hij: het is nu dus wel heel duidelijk wat er aan de hand is en dat maakt dat ik je kansen goed kan inschatten. Hij zei dat 75% van de vrouwen van mijn leeftijd en met een man met een zaadfactor na 3 behandelingen een bevalling meemaakt. En dat met alleen verminderd zaad zelfs meer pogingen nog te verdedigen zijn, dat het meer een gevalletje 'de aanhouder wint' is dan. Hij vond het wel sneu voor ons, vooral omdat hij zo'n goede hoop had dat IUI nog zou kunnen maar het was echt heel slecht opwerkbaar, veel slechter dan de meesten, omdat het dus echt heel snel doodgaat.
Maar ergens ben ik wel rustig eronder: ik weet nu gewoon dat het logisch is dat het nog niet gelukt is, het kan gewoon niet lukken. En omdat ik nog zo jong ben en er een duidelijke oorzaak is, is de kans nog heel groot. Maar hij zei wel: ja, er zijn ook mensen bij wie het niet lukt. En helaas kan ik daar niets aan doen dan. Maar daar waren we nog lang niet volgens hem, want hij vond het er heel positief uitzien. We krijgen nog extra ICSI-voorlichting binnenkort.
[...]
Begrijpelijk. En heb je ook inzicht gekregen in de slagingskans van een ICSI poging? Take it easy vandaag. Hoop dat jullie er goed over kunnen praten.
Ja. Bij mij ziet alles qua hormonen enzo er ook voorbeeldig uit en hoef geen HSG enzo meer te ondergaan (toch nutteloos nu het zaad zo slecht blijkt).
Hij heeft uitgelegd dat de kans op een spontane zwangerschap eigenlijk nihil is nu, dat het zaad gewoon echt slechter is dan voor de opwerking leek, ze gaan heel snel dood ofzo. Maar, zei hij: het is nu dus wel heel duidelijk wat er aan de hand is en dat maakt dat ik je kansen goed kan inschatten. Hij zei dat 75% van de vrouwen van mijn leeftijd en met een man met een zaadfactor na 3 behandelingen een bevalling meemaakt. En dat met alleen verminderd zaad zelfs meer pogingen nog te verdedigen zijn, dat het meer een gevalletje 'de aanhouder wint' is dan. Hij vond het wel sneu voor ons, vooral omdat hij zo'n goede hoop had dat IUI nog zou kunnen maar het was echt heel slecht opwerkbaar, veel slechter dan de meesten, omdat het dus echt heel snel doodgaat.
Maar ergens ben ik wel rustig eronder: ik weet nu gewoon dat het logisch is dat het nog niet gelukt is, het kan gewoon niet lukken. En omdat ik nog zo jong ben en er een duidelijke oorzaak is, is de kans nog heel groot. Maar hij zei wel: ja, er zijn ook mensen bij wie het niet lukt. En helaas kan ik daar niets aan doen dan. Maar daar waren we nog lang niet volgens hem, want hij vond het er heel positief uitzien. We krijgen nog extra ICSI-voorlichting binnenkort.
donderdag 31 maart 2016 om 17:19
Ah Lux, dat is voor het eerst dat ik je verhaal lees. Wat ontzettend sneu en ik herken je gevoelens heel erg.
Bij ons duurde het twee jaar voor ik zwanger werd van de oudste. Zijn nooit de mmm in gegaan, maar als het langer had geduurd, was dat wel het plan. Dat lage libido is herkenbaar. Ik had dat ook heel erg. Seks werd niet alleen een verplichting, het stond ook voor datgene wat we zo graag wilden, maar wat maar niet lukte. Het werd iets heel negatiefs. We hebben twee rondes niets gedaan om er even niet mee bezig te zijn, maar ik weet niet of dat voor jullie zou werken. Het zit ergens toch wel in je hoofd. Ik heb eigenlijk geen tips. Dat je het moet loslaten weet je ook wel, maar dat is zo moeilijk. Geniet lekker van je paard en van je katten en probeer met je man te focussen op fijn samen zijn met elkaar. Seks is bijzaak.
Ik hoop van harte dat het jullie gegund is. Sterkte! Ik zal je verhaal blijven volgen.
Bij ons duurde het twee jaar voor ik zwanger werd van de oudste. Zijn nooit de mmm in gegaan, maar als het langer had geduurd, was dat wel het plan. Dat lage libido is herkenbaar. Ik had dat ook heel erg. Seks werd niet alleen een verplichting, het stond ook voor datgene wat we zo graag wilden, maar wat maar niet lukte. Het werd iets heel negatiefs. We hebben twee rondes niets gedaan om er even niet mee bezig te zijn, maar ik weet niet of dat voor jullie zou werken. Het zit ergens toch wel in je hoofd. Ik heb eigenlijk geen tips. Dat je het moet loslaten weet je ook wel, maar dat is zo moeilijk. Geniet lekker van je paard en van je katten en probeer met je man te focussen op fijn samen zijn met elkaar. Seks is bijzaak.
Ik hoop van harte dat het jullie gegund is. Sterkte! Ik zal je verhaal blijven volgen.
donderdag 31 maart 2016 om 17:39
Bah Lux dit is toch wel een domper! Ik had gehoopt dat je toch nog in aanmerking kon komen voor IUI. ICSI is te doen en vrouwen onder de 35 hebben gewoon best goede kansen. Daar hou ik mij maar aan vast en mocht je met ons ICSI/IVF topic mee willen schrijven ben je altijd welkom. Alle dames daar kennen de klappen van de zweep en hebben het traject zelf ook doorlopen. Liefs en een knuffel!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 31 maart 2016 om 17:55
Ja misschien doe ik dat wel Baggal. Maar we gaan pas na de reis beginnen, dat vond de gyn ook een goed idee.
Ik vroeg nog of we iets konden doen om de kansen beter te maken en zijn advies was: leef en geniet. Hij vond het zonde dat mensen zichzelf vanalles ging ontzeggen. Hij zei: je ziet er perfect uit qua vruchtbaarheid en het zaad is zo slecht dat het niet uit zal maken, bovendien leven we al gezond zat (drinken weinig, eten gezond, sporten veel, roken niet, geen drugs, geen overgewicht). Hij zegt dat het veel meer helpt als we proberen te genieten van het leven, het lekker uit ons hoofd zetten en van de reis gaan genieten, want dan gaan we er tenminste ontspannen in dus dat gaan we dan maar proberen.
Ik voel me op dit moment wel redelijk. Kalm, beetje gelaten zelfs. Heb ergens een beetje het gevoel alsof ik het probleem in het ziekenhuis heb achtergelaten ofzo. Heb voor het eerst het gevoel dat wij er gewoon echt niets aan kunnen doen. Had ergens toch telkens het gevoel dat ik iets fout deed ofzo, alsof ik me nu pas voor het eerst realiseer van: dit is echt beyond us. Maar 200.000 zaadjes, ja daar kom je niet ver mee. Doen we niks aan, hoe hard we ook proberen, daar seks je niet tegenop. Ergens geeft dat wel rust geloof ik.
Ik vroeg nog of we iets konden doen om de kansen beter te maken en zijn advies was: leef en geniet. Hij vond het zonde dat mensen zichzelf vanalles ging ontzeggen. Hij zei: je ziet er perfect uit qua vruchtbaarheid en het zaad is zo slecht dat het niet uit zal maken, bovendien leven we al gezond zat (drinken weinig, eten gezond, sporten veel, roken niet, geen drugs, geen overgewicht). Hij zegt dat het veel meer helpt als we proberen te genieten van het leven, het lekker uit ons hoofd zetten en van de reis gaan genieten, want dan gaan we er tenminste ontspannen in dus dat gaan we dan maar proberen.
Ik voel me op dit moment wel redelijk. Kalm, beetje gelaten zelfs. Heb ergens een beetje het gevoel alsof ik het probleem in het ziekenhuis heb achtergelaten ofzo. Heb voor het eerst het gevoel dat wij er gewoon echt niets aan kunnen doen. Had ergens toch telkens het gevoel dat ik iets fout deed ofzo, alsof ik me nu pas voor het eerst realiseer van: dit is echt beyond us. Maar 200.000 zaadjes, ja daar kom je niet ver mee. Doen we niks aan, hoe hard we ook proberen, daar seks je niet tegenop. Ergens geeft dat wel rust geloof ik.
donderdag 31 maart 2016 om 18:07
Daar heeft je arts helemaal gelijk in Lux: en bovendien weet je ook niet hoe het leven loopt. Ik wil nooit spijt hebben dat dit “weggegooide” jaren zijn waarin ik alleen maar obsessief bezig ben met het verwezenlijken van mijn steeds groter wordende droom. Ik wil het echter wel alles geven om het waar te maken en tevens kunnen blijven genieten van al het moois dat het leven ook te bieden heeft.
Nu je weet dat er niet meer tegen op te seksen valt, kun je misschien ook weer genieten van dat aspect: je doet het dan immers omdat je het fijn vindt, niet meer om louter zwanger te worden.
Nu je weet dat er niet meer tegen op te seksen valt, kun je misschien ook weer genieten van dat aspect: je doet het dan immers omdat je het fijn vindt, niet meer om louter zwanger te worden.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 31 maart 2016 om 18:25
Dat is wel even schrikken zo'n uitslag. Ik vind het mooi hoe je omschrijft dat je het probleem in het ziekenhuis kan achterlaten. Als je van elke dag een uur op je kop staan zwanger zou kunnen worden zou je het vast doen. Jammer genoeg werkt dat niet, er is echt niks waar je zelf invloed op hebt.
Goed advies van de gyn om gewoon lekker te leven. Het is erg verleidelijk om allerlei dingen te gaan doen zodat je het gevoel hebt dat je ergens toch nog controle kan uitoefenen. (Ik zal je de voorbeelden van ons maar besparen )
En met die realisatie komt langzaam ook wat berusting.
En ook als je nu weer gaat seksen kan het best zijn dat je stiekem ergens toch hoopt dat je tegen alle statistieken in toch zwanger wordt. Ook dat is normaal
Hoe is je man eronder?
Wanneer gaan jullie eigenlijk op reis?
Goed advies van de gyn om gewoon lekker te leven. Het is erg verleidelijk om allerlei dingen te gaan doen zodat je het gevoel hebt dat je ergens toch nog controle kan uitoefenen. (Ik zal je de voorbeelden van ons maar besparen )
En met die realisatie komt langzaam ook wat berusting.
En ook als je nu weer gaat seksen kan het best zijn dat je stiekem ergens toch hoopt dat je tegen alle statistieken in toch zwanger wordt. Ook dat is normaal
Hoe is je man eronder?
Wanneer gaan jullie eigenlijk op reis?
donderdag 31 maart 2016 om 19:03
Mijn man is ook verdrietig. We hadden het zo niet verwacht. Toen we de eerste resultaten kregen zij de huisarts dat we ook nog wel een jaar konden proberen, want ze berekende nog 44% kans op een spontane zwangerschap. En de gynaecoloog was zo positief dat we wel boven de 2 miljoen zouden uitkomen en IUI zouden kunnen.
Hij zei: ja soms gebeurt dit, dan blijkt bij opwerking dat het zaad gewoon nog een stuk slechter is dan je in eerste instantie op anticipeert. Mijn man had ook een heel slechte morfologie, het zou bijvoorbeeld daarmee te maken kunnen hebben, dat er dan heel veel doodgaan door die afwijkende vorm. Maar het was niet helemaal duidelijk waardoor het kwam.
We gaan in juni al moringa, dus dan kunnen we in juli starten. Er is sowieso een wachtlijst, daar worden we nu op geplaatst.
Hij zei: ja soms gebeurt dit, dan blijkt bij opwerking dat het zaad gewoon nog een stuk slechter is dan je in eerste instantie op anticipeert. Mijn man had ook een heel slechte morfologie, het zou bijvoorbeeld daarmee te maken kunnen hebben, dat er dan heel veel doodgaan door die afwijkende vorm. Maar het was niet helemaal duidelijk waardoor het kwam.
We gaan in juni al moringa, dus dan kunnen we in juli starten. Er is sowieso een wachtlijst, daar worden we nu op geplaatst.
donderdag 31 maart 2016 om 21:09
Ja echt pech! Maar wel ook duidelijkheid. Wat ik gewoon heel moeilijk eraan vind is dat iedereen eerst zei dat het zo slecht nog niet was. Die huisarts super relaxt, vond het niet eens nodig om ons door te verwijzen, want ik was pas net 26 en zaad was maar licht verminderd in kwaliteit, gynaecoloog zei dat de kans heel groot was dat het IUI kon worden en BAM. Niet IVF, maar ICSI meteen. Niet dat het uitmaakt, maar had gewoon nooit verwacht dat het zaad zoveel slechter kon zijn dan ze verwachtten aan de hand van de eerste onderzoeken. Wel heel blij dat ik me niet naar huis heb laten sturen voor nog een jaar!
