Psyche
alle pijlers
Vroeger cor. tik gehad, ouders ontkennen nu,ik een fantast!?
vrijdag 4 januari 2008 om 13:09
Hallo,
ik zou graag willen weten of ik de enige ben met het volgende verhaal, ik zal het kort houden.
Ik weet 100 procent zeker dat ik vroeger, dan heb ik het over dat ik ongeveer 4 jaar en ouder was, geslagen ben, oftewel de corrigerende tik. Ik heb dit altijd onthouden, weet zelfs nog details, van wáár het was en dat ik 'schichtig' was.
Mijn ouders ontkennen dit, zeggen dat ik een fantast ben en gewoon een interessant verhaal probeer te verzinnen om een 'bijzonder verleden' te hebben.
Ze zijn er 100 % van overtuigd dat ze dit nooit gedaan hebben.
Ik weet nog dat ik een tijd geleden met mijn moeder GTST aan het kijken was, waarin Morris dacht dat hij door Barbara was geslagen vroeger, maar later bleek dat hij dit alleen dacht en fantaseerde. Toen ik samen met mijn moeder deze scene bekeek, ging ze er diep op in met opmerkingen als 'dat zou ik nooit doen'en 'hij fantaseert het gewoon'(toen nog niet uitgekomen was dat hij dit fantaseerde of alleen maar 'dacht').
Vandaag liep het net hoog op. Het is gewoon absoluut niet waar zeggen ze en ik ben gek in mijn hoofd.
Ik weet zeker dat dit wel waar is, een kind vergeet dat niet.
Wie heeft dit ook meegemaakt?
Heel erg bedankt.
ik zou graag willen weten of ik de enige ben met het volgende verhaal, ik zal het kort houden.
Ik weet 100 procent zeker dat ik vroeger, dan heb ik het over dat ik ongeveer 4 jaar en ouder was, geslagen ben, oftewel de corrigerende tik. Ik heb dit altijd onthouden, weet zelfs nog details, van wáár het was en dat ik 'schichtig' was.
Mijn ouders ontkennen dit, zeggen dat ik een fantast ben en gewoon een interessant verhaal probeer te verzinnen om een 'bijzonder verleden' te hebben.
Ze zijn er 100 % van overtuigd dat ze dit nooit gedaan hebben.
Ik weet nog dat ik een tijd geleden met mijn moeder GTST aan het kijken was, waarin Morris dacht dat hij door Barbara was geslagen vroeger, maar later bleek dat hij dit alleen dacht en fantaseerde. Toen ik samen met mijn moeder deze scene bekeek, ging ze er diep op in met opmerkingen als 'dat zou ik nooit doen'en 'hij fantaseert het gewoon'(toen nog niet uitgekomen was dat hij dit fantaseerde of alleen maar 'dacht').
Vandaag liep het net hoog op. Het is gewoon absoluut niet waar zeggen ze en ik ben gek in mijn hoofd.
Ik weet zeker dat dit wel waar is, een kind vergeet dat niet.
Wie heeft dit ook meegemaakt?
Heel erg bedankt.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:29
De reden waarom het beter is dat jij er iets mee gaat doen is heel simpel uit te leggen.
Hoe raar ook, maar er veranderd helemaal niets voor jou als je vader gestraft zou worden voor wat hij heeft gedaan.
Die pijn die ontstaat bij die ontkenning, die blijft komen.
De last die je daardoor ervaart in je leven, blijft bestaan.
Wat ook mee speelt, is dat je je geluk kompleet bij anderen neer legt. Als zij niet veranderen, wordt jij niet gelukkig.
Dan kun je beter zelf ervoor gaan zorgen dat je wel gelukkig wordt, ook al doen die anderen niets.
En nog even iets. Je sprak voorheen over vergeven.
Vergeven betekent niet dat je instemt met hetgeen er is gebeurd. Vergeven wil zeggen dat je de persoon vergeeft, niet zijn/haar gedrag.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:31
Ik sluit me aan bij lindy. Ook al kun je er niks aan doen dat je geslagen bent en je daar rot over voelt, jij bent wel de enige die aan jezelf kan werken. Wat verwacht je, dat een ander je aan de boezem drukt, kind kom hier? Het klinkt wel als onrecht wat je voelt en dat mag erkend worden, maar -net als een verkrachtingsslachtoffer- zal jíj je leven moeten leiden, ook al heb je niet om onrecht gevraagd.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:40
Madelief, je gaat niet eraan werken om de relatie met je vader te herstellen. Je moet aan jezelf werken om de schade die je vader heeft aangericht te beperken. Als je een aanrijding hebt, neem je je auto naar de garage, al heb je de aarijding niet veroorzaakt. En als een vrouw verkracht wordt, moet ook eraan werken om overheen te komen. Als je niet aan je gevoelens werkt, met een deskundige (hoeft niet een psychiater te zijn) ga je je hele leven ermee verpesten. Je kan geen goede relatie krijgen als je met dit soort gevoelens worstelt.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:41
Het spijt me heel erg hoor, maar om een verkrachtingsslachtoffer-situatie te vergelijken met wat TO heeft meegemaakt, vind ik heel erg ver gaan. Dat is echt een totaal andere situatie. Een corrigerende tik, come on zeg, what's next? Een topic over: Ik heb op mijn derde geen rode step gehad en ik kan dit niet verwerken?
TO heeft hulp nodig. Dat bedoel ik niet lullig, maar ik vind de manier waarop ze zich erg aangevallen voelt en dergelijke zorgwekkend.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:46
Dat was ook mijn eerste gedachte, 44pje, toen TO die vergelijking maakte met een verkrachtingsslachtoffer. Ik wilde er iets over schrijven, dat het een belachelijke vergelijking was.
Maar toen realiseerde ik me dat ze het misschien wel écht net zo erg vindt, ook al kan ik het me niet voorstellen. Net als dat ze een paar corrigerende tikken niet minder erg vindt dan stelselmatige mishandeling. En daar heb ik eigenlijk geen reactie op.
Maar toen realiseerde ik me dat ze het misschien wel écht net zo erg vindt, ook al kan ik het me niet voorstellen. Net als dat ze een paar corrigerende tikken niet minder erg vindt dan stelselmatige mishandeling. En daar heb ik eigenlijk geen reactie op.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:46
als ik het volgende lees dan begrijp ik echt niet hoe iemand die dúrft te zeggen:
Maar goed, als je tegenover je ouders ook zo extreem reageerd, kan ik me voorstellen dat de discussie snel vastloopt.
Wat je zegt is: ik begrijp je ouders wel! Hoe DURF JE dit te zeggen!!!
Mijn ouders hebben me geslagen en ontkennen dit. Ik zoek mensen die hetzelfde hebben en hier ook boos van worden. Ik dacht dat dat een simpele vraag was. Als je het grootste deel van de responses leest, lees ik alleen maar gemene dingen. Dat ik meehuilers zoek en dat er in de derde persoon over mij gepraat wordt. Vervolgens word ik daar terecht met 2 andere lezers kwaad om en dan ben IK (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) agressief!
Rot toch op jeoh. Nu wordt ik agressief. hoe durven mensen zo gemeen te doen en zo te oordelen. Dat het wel meevalt. Dat er altijd wel een overtreffende trap is. Dat IK naar een psycholoog moet. Waarom ik me hier ingodsnaam zo druk over maak. Dat een tik heel gewoon was destijds dus dat ik niet zo moet zeuren. Dat ik niet in de slachtofferrol moet gaan zitten. Gatverdamme, hoe durf je!
Dit maakt me niet vrolijker, ik raak hier niet opgelucht van. Ik had gehoopt op een aantal lieve mensen die mij begrepen,. Misschien iemand waarvan de ouders ook iets ergs ontkennen en daar ook boos over is. Gewoon even wat heen en weer praten. Hoe jij ermee omgaat hoe ik ermee omga. Die zaten er wel tussen, maar het grootste deel verveelt zich nu en laat een lekker venijnig berichtje achter. MAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAArr ik mag daar niet boos om worden, want dan reageer IK weer niet aardig.. ja hoor eens even!!
Ik ben het helemaal beu hier.
Maar goed, als je tegenover je ouders ook zo extreem reageerd, kan ik me voorstellen dat de discussie snel vastloopt.
Wat je zegt is: ik begrijp je ouders wel! Hoe DURF JE dit te zeggen!!!
Mijn ouders hebben me geslagen en ontkennen dit. Ik zoek mensen die hetzelfde hebben en hier ook boos van worden. Ik dacht dat dat een simpele vraag was. Als je het grootste deel van de responses leest, lees ik alleen maar gemene dingen. Dat ik meehuilers zoek en dat er in de derde persoon over mij gepraat wordt. Vervolgens word ik daar terecht met 2 andere lezers kwaad om en dan ben IK (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) agressief!
Rot toch op jeoh. Nu wordt ik agressief. hoe durven mensen zo gemeen te doen en zo te oordelen. Dat het wel meevalt. Dat er altijd wel een overtreffende trap is. Dat IK naar een psycholoog moet. Waarom ik me hier ingodsnaam zo druk over maak. Dat een tik heel gewoon was destijds dus dat ik niet zo moet zeuren. Dat ik niet in de slachtofferrol moet gaan zitten. Gatverdamme, hoe durf je!
Dit maakt me niet vrolijker, ik raak hier niet opgelucht van. Ik had gehoopt op een aantal lieve mensen die mij begrepen,. Misschien iemand waarvan de ouders ook iets ergs ontkennen en daar ook boos over is. Gewoon even wat heen en weer praten. Hoe jij ermee omgaat hoe ik ermee omga. Die zaten er wel tussen, maar het grootste deel verveelt zich nu en laat een lekker venijnig berichtje achter. MAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAArr ik mag daar niet boos om worden, want dan reageer IK weer niet aardig.. ja hoor eens even!!
Ik ben het helemaal beu hier.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:49
Madelief, je maakt een denkfout. Als jij aangereden wordt door een auto, en je breekt je been, en jij moet met je been in het gips, reageer je dan ook met "hallo, ik ben aangereden, ik ben het slachtoffer, en IK moet 6 weken met gips gaan sjouwen, dat is toch de omgekeerde wereld"?.
In die situatie moet jíj met dat rotgips lopen, omdat het jóuw been is en het geen lor helpt als die chauffeur met gips gaat zeulen. Idem dito voor je psychische schade. Het is jóuw gekwetste ziel, en jíj bent de enige die dat nog kan verhelpen. Het zou fijn zijn als je ouders daar een deel in namen, maar dat doen ze kennelijk niet en ze kunnen dat (al zouden ze willen) ook niet. Nu ben jij de enige die jou nog kan helen.
Zoek hulp. Ik denk dat je die nodig hebt.
En gegeven mijn eerdere postings, dit is mijn derde of vierde vandaag en ik heb echt met je meegeleefd, verdien ik het dat je mij serieus neemt en me niet afserveert als "jij bent ook al tegen mij".
vrijdag 4 januari 2008 om 15:50
Madelief, waarom focus je je zó enorm op de berichten die in jouw ogen negatief zijn en ga je vooral niet in op de positieve handreikingen? (behalve hooguit een 'dank je wel, maar....')
Niet alleen kweek je zo zelf ook steeds meer wrevel maar vind je het zelf niet ook nogal tekenend? (Alsin; weer zo'n teken aan de wand dat je overgevoelig op dit onderwerp reageert en dat alleen dát al nooit gezond kan zijn en het dus wel een opluchting/verlichting moet zijn als je voorbij dat punt kan komen?)
Niet alleen kweek je zo zelf ook steeds meer wrevel maar vind je het zelf niet ook nogal tekenend? (Alsin; weer zo'n teken aan de wand dat je overgevoelig op dit onderwerp reageert en dat alleen dát al nooit gezond kan zijn en het dus wel een opluchting/verlichting moet zijn als je voorbij dat punt kan komen?)
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 4 januari 2008 om 15:51
Madelief....haal eens even adem zeg!
Ik wordt gewoon een beetje bang van je.
Al deze mensen proberen je te helpen en advies te geven, maar je geeft het eigenlijk zelf al aan, je had gehoopt op lieve mensen die je begrepen.
Kortom, er wordt niet aan je verwachtingspatroon voldaan.
Das niet helemaal eerlijk want het ZIJN lieve mensen die reageren.
Maar als je alleen maar schoudertjes wilt om om uit te halen en samen mee boos te zijn had te topic titel misschien moeten zijn
Ik ben vroeger in mijn jeugd geslagen, ik hoef geen advies maar wel een schouder om op uit te huilen.
En ook IK bedoel het noet lullig maar je voelt aangevallen terwijl we dat met zn alles dus niet doen!
Ik wordt gewoon een beetje bang van je.
Al deze mensen proberen je te helpen en advies te geven, maar je geeft het eigenlijk zelf al aan, je had gehoopt op lieve mensen die je begrepen.
Kortom, er wordt niet aan je verwachtingspatroon voldaan.
Das niet helemaal eerlijk want het ZIJN lieve mensen die reageren.
Maar als je alleen maar schoudertjes wilt om om uit te halen en samen mee boos te zijn had te topic titel misschien moeten zijn
Ik ben vroeger in mijn jeugd geslagen, ik hoef geen advies maar wel een schouder om op uit te huilen.
En ook IK bedoel het noet lullig maar je voelt aangevallen terwijl we dat met zn alles dus niet doen!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 4 januari 2008 om 15:52
Nee, dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat de manier waarop je hier overal maar conclusies trekt, dingen compleet uit zijn verband trekt en extreme vergelijkingen maakt, op mij niet overkomen alsof je iemand bent die een volwaardige discussiepartner is.
Waar jij op hoopt, zijn mensen die je naar de mond praten. Terwijl je juist iemand nodig hebt die je misschien helpt de boel te relativeren, in plaats van het zo zwaar op te nemen.
Dit is een forum, mensen geven meningen. Als jij daar niet tegen kunt is dat toch echt jouw probleem. Je hoeft niet perse naar een psycholoog, maar het gedrag dat je hier vertoonde, deed in ieder geval mij denken dat het ervoor zou zorgen dat je het een stuk makkelijker zou hebben.
Maar met je laatste reactie heb je, in tegenstelling tot wat je waarschijnlijk wilde bereiken, goed laten zien dat we waarschijnlijk wel een punt hadden. Bedankt daarvoor.
Waar jij op hoopt, zijn mensen die je naar de mond praten. Terwijl je juist iemand nodig hebt die je misschien helpt de boel te relativeren, in plaats van het zo zwaar op te nemen.
Dit is een forum, mensen geven meningen. Als jij daar niet tegen kunt is dat toch echt jouw probleem. Je hoeft niet perse naar een psycholoog, maar het gedrag dat je hier vertoonde, deed in ieder geval mij denken dat het ervoor zou zorgen dat je het een stuk makkelijker zou hebben.
Maar met je laatste reactie heb je, in tegenstelling tot wat je waarschijnlijk wilde bereiken, goed laten zien dat we waarschijnlijk wel een punt hadden. Bedankt daarvoor.
vrijdag 4 januari 2008 om 15:59
Je laatste reactie laat precies zien wat er steeds mis gaat.
Ik gaf eerder al aan dat je ouders van je houden en het beste met je voor hebben, ook al ervaar jij dat helemaal niet zo!.
Alle posters die hier hebben gepost, hebben daar tijd voor genomen en moeite voor gedaan met de beste bedoelingen.
En jij gooit deze bedoelingen zo de vuilnishoop op en beweert dat iedereen gemeen is en tegen je.
Ik moet je toch teleurstellen. Iedereen, niemand uitgezonderd, heeft het beste met je voor. We hebben alleen niet allemaal hetzelfde rugzakje als jij en kunnen ons niet voorstellen hoe jij onze postings leest.
Die handicap hebben wij allemaal.
Als je er eens vanuit gaat dat alles goed bedoeld is, kun je dan een andere betekenis lezen in de reacties hier?
Ik gaf eerder al aan dat je ouders van je houden en het beste met je voor hebben, ook al ervaar jij dat helemaal niet zo!.
Alle posters die hier hebben gepost, hebben daar tijd voor genomen en moeite voor gedaan met de beste bedoelingen.
En jij gooit deze bedoelingen zo de vuilnishoop op en beweert dat iedereen gemeen is en tegen je.
Ik moet je toch teleurstellen. Iedereen, niemand uitgezonderd, heeft het beste met je voor. We hebben alleen niet allemaal hetzelfde rugzakje als jij en kunnen ons niet voorstellen hoe jij onze postings leest.
Die handicap hebben wij allemaal.
Als je er eens vanuit gaat dat alles goed bedoeld is, kun je dan een andere betekenis lezen in de reacties hier?
vrijdag 4 januari 2008 om 16:14
Madelief, volgens mij heb je nog geen antwoord gegeven op de vraag of er stelselmatig gemept werd of dat je een paar keer een corrigerende tik hebt gehad.
Ik krijg sterk de indruk dat het om het laatste gaat. Ik mag hopen dat mijn kinderen niet van die gevoelige zieltjes zijn als jij, dan komt het met hen ook niet goed. Zij hebben uit frustratie ook wel eens een tik op de billen gehad van mij en eentje een keer een tik in het gezicht (als reflex op een mep die ik van hem kreeg...).
Ik zou zeggen, zoek echt een goede psycholoog, want er speelt volgens mij veel meer dan die paar tikken van je vader.
Ik krijg sterk de indruk dat het om het laatste gaat. Ik mag hopen dat mijn kinderen niet van die gevoelige zieltjes zijn als jij, dan komt het met hen ook niet goed. Zij hebben uit frustratie ook wel eens een tik op de billen gehad van mij en eentje een keer een tik in het gezicht (als reflex op een mep die ik van hem kreeg...).
Ik zou zeggen, zoek echt een goede psycholoog, want er speelt volgens mij veel meer dan die paar tikken van je vader.
vrijdag 4 januari 2008 om 16:14
Ai, dit vind ik wel link. Van een corrigerende tik bij tijd en wijle gaat het nu naar "mijn ouders hebben me geslagen" (klinkt als in: stelselmatig). Ook in een bui van woede moet je oppassen met wat je zegt want dit is nogal een beschuldiging.
Ik vind dat je (TO) erg agressief reageert hier. Ik vind dat je niet reageert op de mensen die zeggen dat ze WEL hetzelfde hebben meegemaakt en dat terwijl je blijft vragen om "lot"genoten..... Vreemd!
Ik vind dat je (TO) verschrikkelijk uit je slof schiet tegen mensen die allemaal met je meedenken en de tijd voor je nemen. Mensen die zich proberen in te leven in jou en je situatie en die het soms wel en soms niet met je eens zijn. Heb JIJ wel respect en waardering voor het feit dat al edez mensen dat doen?
Je geeft geen antwoord op vragen en je reageert niet op suggesties (hulp zoeken) behalve door alles uit zijn verband te trekken, denkfouten te maken (mooi uitgelegd door iemand in het gipsvoorbeeld! ellen geloof ik) en alles af te wijzen.
Het gaat er niet om WIE jou iets heeft aangedaan en eigenlijk ook niet om WAT het is.
JIJ moet verder met je leven.
Dat is oneerlijk en akelig maar wel een waarheid waar iedereen op zijn of haar manier vroeg of laat achter komt.
Je mag daar best rouwig en kwaad over zijn maar het op ons afreageren gaat mij te ver.
Vandaar dat ik me aansluit bij fleurtje en tangerine:
- en Doeiiii
vrijdag 4 januari 2008 om 16:45
Madelief, je reageert echt veel te overdreven, de meesten hier bedoelen het helemaal niet slecht hoor!
Jij bent hier niet de schuldige maar dat zegt toch ook niemand? Maar je bent wel de enige die heiraan iets kan veranderen, ik krijg niet de indruk dat je vader ooit zn excuses aanbiedt, je kan daar moeilijk je hele leven op wachten!
Jij bent hier niet de schuldige maar dat zegt toch ook niemand? Maar je bent wel de enige die heiraan iets kan veranderen, ik krijg niet de indruk dat je vader ooit zn excuses aanbiedt, je kan daar moeilijk je hele leven op wachten!
vrijdag 4 januari 2008 om 16:51
Aan je berichten te lezen heb jij ook behoorlijk temperament hoor.. Iedereen bedoelt het hier goed. Wat moeten ze dan zeggen; breek met je ouders die viezerikken.. Ik denk dat iedereen wel eens een corrigerende tik heeft gehad. Ik althans wel.. op de vingers, op mijn kont, op mijn gezicht.. en ik heb er geen trauma aan overgehouden..
Maar goed, volgens mij zit het feit dat ze het ontkennen jou in de maag... kan mij voorstellen dat dit irritant is. Maar ik denk; jij weet beter, je ouders weten beter. En mss willen ze er niet teveel op door gaan omdat jij ook best temperamentvol bent?? Tenminste als iemand jou iets zegt wat jouw niet zint wordt je behoorlijk boos met uitroeptekens en grote letters... Je ouders gaan die vraag mss een beetje uit de weg omdat ze bang voor escalaties zijn? Ik zeg maar wat??
Maar goed, volgens mij zit het feit dat ze het ontkennen jou in de maag... kan mij voorstellen dat dit irritant is. Maar ik denk; jij weet beter, je ouders weten beter. En mss willen ze er niet teveel op door gaan omdat jij ook best temperamentvol bent?? Tenminste als iemand jou iets zegt wat jouw niet zint wordt je behoorlijk boos met uitroeptekens en grote letters... Je ouders gaan die vraag mss een beetje uit de weg omdat ze bang voor escalaties zijn? Ik zeg maar wat??
vrijdag 4 januari 2008 om 17:09
Ik ben van 1965 en heb twee jongere broers. Alledrie zijn we stelselmatig geestelijk en lichamelijk mishandeld door mijn vader. Ook mijn moeder werd tijdens ruzies door mijn vader geslagen. Pas toen ik 19 was en de deur uit was, zijn mijn vader en moeder gescheiden. Mijn moeder koestert een hartgrondige haat jegens mijn vader. Een haat die in mijn ogen ziekelijke vormen heeft aangenomen. Zelf heb ik er in de loop der jaren afstand van genomen. Ik heb het minder belangrijk gemaakt en denk er gewoon niet meer zo vaak aan. Een aantal jaren geleden heb ik ze allebei een brief geschreven die erg confronterend was en daarmee was voor mij de kous af. Wat ik me wel afvraag terwijl ik dit topic doorlees is waar is de scheidslijn tussen corrigerende tikken en mishandeling? Mijn vader zal ongetwijfeld zeggen dat hij ons destijds corrigerende tikken heeft gegeven, terwijl wij het toch écht mishandeling vonden. Ik weet nog goed dat mijn broertje op een gegeven moment zo bang was voor mijn vader, dat hij spontaan in zijn broek plaste als hij dreigend op hem afliep.
vrijdag 4 januari 2008 om 17:16
Lieve Madelief, ik wil je best een beetje bijstaan. Mijn ouders hebben er ook een handje van om bij alles verbaast te zeggen: 'welnee kind, dat beeld je je maar in'.
Opa ligt een week in het ziekenhuis voor een hartoperatie en ik hoor het pas als hij er al lang en breed weer uit is. Van mijn zusje. Reactie van mijn ouders: 'dat hebben we je wel verteld hoor', en als ik zeg dat dat niet zo is, dan beeld ik me dat maar in. Zo ook bij vakanties (zijn ze opeens weg), mijn moeders opmerkingen over mijn vrienden (ze buiten me allemaal uit), dat mijn moeder me niet bij de voordeur binnen wilde laten als ik werd gepest (ik moest tòch omlopen, ook al werd in dan in elkaar gemept), en mijn vaders ziekte (ik luisterde met kerst per ongeluk een gesprek tussen mijn moeder en mijn tante af over dat hij maandag as geopereerd wordt).
Als ik hier opmerkingen over maak, in welke setting dan ook, is het altijd niet waar, en beeld ik het me in. Ze vertellen me wèl alles, maken nooit rotopmerkingen over mijn vrienden en lieten me heus wel binnen bij de voordeur.
Sja, inmiddels heb ik het wel geaccepteerd. Mijn ouders hebben een beetje een kort geheugen en vinden het prettig om te doen alsof alles altijd goed is. Vroeger kon het me ook razend maken, zoals jij je nu voelt, maar inmiddels doet het me niet zoveel meer.
Gelukkig doen ze hetzelfde bij m'n zusje en af en toe geiten we er eens samen over als zich weer zo'n lachwekkende situatie heeft voorgedaan. De komst van msn is daarbij erg handig. We maken er nu een sport van om conflicterende opmerkingen van onze ouders op schrift te verzamelen en die sturen we zo af en toe naar elkaar als we melig zijn. En verder doen we nu net als onze ouders: alsof nare dingen nooit gebeuren
.
Opa ligt een week in het ziekenhuis voor een hartoperatie en ik hoor het pas als hij er al lang en breed weer uit is. Van mijn zusje. Reactie van mijn ouders: 'dat hebben we je wel verteld hoor', en als ik zeg dat dat niet zo is, dan beeld ik me dat maar in. Zo ook bij vakanties (zijn ze opeens weg), mijn moeders opmerkingen over mijn vrienden (ze buiten me allemaal uit), dat mijn moeder me niet bij de voordeur binnen wilde laten als ik werd gepest (ik moest tòch omlopen, ook al werd in dan in elkaar gemept), en mijn vaders ziekte (ik luisterde met kerst per ongeluk een gesprek tussen mijn moeder en mijn tante af over dat hij maandag as geopereerd wordt).
Als ik hier opmerkingen over maak, in welke setting dan ook, is het altijd niet waar, en beeld ik het me in. Ze vertellen me wèl alles, maken nooit rotopmerkingen over mijn vrienden en lieten me heus wel binnen bij de voordeur.
Sja, inmiddels heb ik het wel geaccepteerd. Mijn ouders hebben een beetje een kort geheugen en vinden het prettig om te doen alsof alles altijd goed is. Vroeger kon het me ook razend maken, zoals jij je nu voelt, maar inmiddels doet het me niet zoveel meer.
Gelukkig doen ze hetzelfde bij m'n zusje en af en toe geiten we er eens samen over als zich weer zo'n lachwekkende situatie heeft voorgedaan. De komst van msn is daarbij erg handig. We maken er nu een sport van om conflicterende opmerkingen van onze ouders op schrift te verzamelen en die sturen we zo af en toe naar elkaar als we melig zijn. En verder doen we nu net als onze ouders: alsof nare dingen nooit gebeuren
.
vrijdag 4 januari 2008 om 17:56
Hai Madelief,
Mijn ouders hebben daar ook een handje van! Mijn broer en ik hebben het meerdere keren meegemaakt dat wij vroegen waarom zaken vroeger zo zijn gegaan, maar mijn ouders blijven er heilig van overtuigd dat het niet zo is. Tsja, wat is in dit geval wijsheid? Mijn broer en ik hebben ons er maar bij neergelegd en maken er samen de grootste lol om. We hebben ook allebei al ruim een jaar geen contact meer met het thuisfront, maar dat heeft (ook)andere oorzaken.
Uiteindelijk kan je alleen jezelf veranderen...
Mijn ouders hebben daar ook een handje van! Mijn broer en ik hebben het meerdere keren meegemaakt dat wij vroegen waarom zaken vroeger zo zijn gegaan, maar mijn ouders blijven er heilig van overtuigd dat het niet zo is. Tsja, wat is in dit geval wijsheid? Mijn broer en ik hebben ons er maar bij neergelegd en maken er samen de grootste lol om. We hebben ook allebei al ruim een jaar geen contact meer met het thuisfront, maar dat heeft (ook)andere oorzaken.
Uiteindelijk kan je alleen jezelf veranderen...
vrijdag 4 januari 2008 om 17:57
Ik zelf vind dat het verschil zit in de aard en omvang. Dat wil zeggen: een tik doet niet of nauwelijks pijn, komt niet vaak voor en is niet geweldadig (hoewel tegenstanders van de pedagogische tik het wel geweldadig vinden). Bij een tik denk ik aan een tik teken de billen, hooguit een veeg over het hoofd ofzo. Maar over die laatste twijfel ik. Mishandeling is veel agressiever. Boezemt angst in voor herhaling, etc etc.
