Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw - deel 2
woensdag 2 januari 2019 om 07:49
donderdag 31 januari 2019 om 23:39
Vreselijk, iemand die weet hoe je in elkaar steekt waar je een band mee hebt opgebouwd en vertrouwen en dan moet daar ivm regeltjes een eind aan komen.. sterkteredbulletje schreef: ↑31-01-2019 19:23Gisteren heb ik afscheid moeten nemen van mijn psych waar ik 2 jaar zoveel aan heb gehad in mijn rouwproces en bij het ontdekken van mijn autisme. Helaas biedt de instantie waar hij voor werkt geen chronische trajecten dus ik sta weer met lege handen.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:03
Ja, dit is een hele klap. En dan ook nog door bureaucratie veroorzaakt. Mijn zorgverzekering had namelijk wel een contract voor chronish met mijn behandelende instantie. Mijn psych, de hoofdbehandelaar én het team waren het er over eens dat ik van hen dat vervolgtraject in kon. En toen trok er iemand van bovenaf aan de touwtjes en zei dat hun beleid alleen op kortdurende trajecten is gericht. Ik had 'n band met die man en we hadden een goeie klik samen. Hij zei dat ik hem altijd mag mailen en ik weet dat hij ook terug mailt, maar het verlies van onze face to face gesprekken is groot. Ik moet nu naar 'n andere instantie maar de onbevangenheid waarmee ik de band met mijn huidige psych aan ging, die ben ik verloren, dus vraag me af of ik me daar goed bij ga voelen. Dit zijn allemaal van dat soort tegenslagen die me wederom met de neus op de feiten drukken dat ik wel klaar ben met alles.
zaterdag 2 februari 2019 om 23:33
Ik kan mij dat heel goed voorstellen Bulletje, ik ben gestopt met gesprekken toen ik in korte tijd de 3e praktijk begeleider had. Ik had geen zin om mijn verhaal voor de 3e keer te doen..redbulletje schreef: ↑01-02-2019 09:03Ja, dit is een hele klap. En dan ook nog door bureaucratie veroorzaakt. Mijn zorgverzekering had namelijk wel een contract voor chronish met mijn behandelende instantie. Mijn psych, de hoofdbehandelaar én het team waren het er over eens dat ik van hen dat vervolgtraject in kon. En toen trok er iemand van bovenaf aan de touwtjes en zei dat hun beleid alleen op kortdurende trajecten is gericht. Ik had 'n band met die man en we hadden een goeie klik samen. Hij zei dat ik hem altijd mag mailen en ik weet dat hij ook terug mailt, maar het verlies van onze face to face gesprekken is groot. Ik moet nu naar 'n andere instantie maar de onbevangenheid waarmee ik de band met mijn huidige psych aan ging, die ben ik verloren, dus vraag me af of ik me daar goed bij ga voelen. Dit zijn allemaal van dat soort tegenslagen die me wederom met de neus op de feiten drukken dat ik wel klaar ben met alles.
Kan iemand die hoge heer een tik op zijn vinger geven?
zaterdag 2 februari 2019 om 23:33
Ik kan mij dat heel goed voorstellen Bulletje, ik ben gestopt met gesprekken toen ik in korte tijd de 3e praktijk begeleider had. Ik had geen zin om mijn verhaal voor de 3e keer te doen..redbulletje schreef: ↑01-02-2019 09:03Ja, dit is een hele klap. En dan ook nog door bureaucratie veroorzaakt. Mijn zorgverzekering had namelijk wel een contract voor chronish met mijn behandelende instantie. Mijn psych, de hoofdbehandelaar én het team waren het er over eens dat ik van hen dat vervolgtraject in kon. En toen trok er iemand van bovenaf aan de touwtjes en zei dat hun beleid alleen op kortdurende trajecten is gericht. Ik had 'n band met die man en we hadden een goeie klik samen. Hij zei dat ik hem altijd mag mailen en ik weet dat hij ook terug mailt, maar het verlies van onze face to face gesprekken is groot. Ik moet nu naar 'n andere instantie maar de onbevangenheid waarmee ik de band met mijn huidige psych aan ging, die ben ik verloren, dus vraag me af of ik me daar goed bij ga voelen. Dit zijn allemaal van dat soort tegenslagen die me wederom met de neus op de feiten drukken dat ik wel klaar ben met alles.
Kan iemand die hoge heer een tik op zijn vinger geven?
vrijdag 8 februari 2019 om 23:37
Stedentrip met zussen was een groot succes, iets leuks doen met zijn drieën na twee jaar mantelzorg en overlijden beide ouders. Veel gepraat gelachen en een traan. Komende week zou mijn moeder jarig zijn haar eerste zonder haar. En de week erna de sterfdag van mijn vader .
Zoon struggelt zijn examen jaar door. En zelf druk met werk.. blijft worstelen deze dagen.
Hoe gaat het met jullie,?
Zoon struggelt zijn examen jaar door. En zelf druk met werk.. blijft worstelen deze dagen.
Hoe gaat het met jullie,?
zaterdag 9 februari 2019 om 06:43
Wat fijn dar het zo’n goed weekend was. Is het een beetje een afsluiting? Lijkt me fijn om over te praten en gehoord te worden. Voelt dat ook zo?
Hier ging het afgelopen weken heel goed. Ik ben bezig met een rouwprogramma en dat heb ik bijna afgerond. Vorige week heb ik met mijn tante afgesproken en toen hebben we ook wat dingen over mijn vader besproken. Ik weet nu meer wat er aan de hand is, maar weet nog niet zo goed wat ik er mee moet. Afgelopen week heb ik ineens weer allerlei spanningsklachten. Ik weet nog niet zo goed waar dat vandaan komt.
Hier ging het afgelopen weken heel goed. Ik ben bezig met een rouwprogramma en dat heb ik bijna afgerond. Vorige week heb ik met mijn tante afgesproken en toen hebben we ook wat dingen over mijn vader besproken. Ik weet nu meer wat er aan de hand is, maar weet nog niet zo goed wat ik er mee moet. Afgelopen week heb ik ineens weer allerlei spanningsklachten. Ik weet nog niet zo goed waar dat vandaan komt.
zaterdag 9 februari 2019 om 07:26
Fijn dat je zo'n mooi weekend hebt gehad, Christiana. Was ook wel nodig na alle zorgen van de afgelopen jaren. Doen jullie eigenlijk ook iets 'speciaals' met dat soort dagen? Ikzelf vind het wat lastig want eigenlijk voel ik me niet anders op een verjaardag en ook de sterfdag van mijn vader was eigenlijk 'business as usual'. Ik mis hem elke dag en dat was op die dag niet meer of minder. Wel blij dat ik het gehad heb hoor want vooral in de weken ervoor moest ik de hele tijd denken aan 'vandaag een jaar geleden'.
Tinkel, ook fijn om te lezen dat het met jou wel goed gaat en dat je meer inzichten hebt in de belevingswereld van je vader. Je zegt dat je nog niet zo goed weet wat je er mee moet... moet dat dan meteen? Mijn ervaring is dat uiteindelijk dingen wel op zijn plek vallen. Dat zeg ik wel heel mooi, maar ik ben de meest ongeduldige persoon die ik ken.
W.b. je spanningsklachten... kijk je het nog even aan of is het dermate erg dat je er meteen wat mee moet?
Hier gaat het met ups en downs. Ik wil hier niet teveel in persoonlijke details treden maar ik heb wel wat inzichten verkregen de afgelopen weken. Ik heb ook een vriendin gesproken die ik het afgelopen jaar wat verloren was en dat deed me toch wel goed.
Wel worstel ik nog heel erg met het maken van keuzes en ben ik eigenlijk met stomheid geslagen hoe snel je leven kan veranderen. Een paar jaar geleden had ik alles nog mooi voor elkaar, en nu wankelt alles. Ik probeer me krampachtig aan dingen vast te houden waarvan ik weet dat ze niet goed voor me zijn. Ik ben bang om los te laten merk ik. Dit is een geval van 'better the devil you know', terwijl ik diep van binnen wel weet dat dat niet waar is.
Tinkel, ook fijn om te lezen dat het met jou wel goed gaat en dat je meer inzichten hebt in de belevingswereld van je vader. Je zegt dat je nog niet zo goed weet wat je er mee moet... moet dat dan meteen? Mijn ervaring is dat uiteindelijk dingen wel op zijn plek vallen. Dat zeg ik wel heel mooi, maar ik ben de meest ongeduldige persoon die ik ken.
W.b. je spanningsklachten... kijk je het nog even aan of is het dermate erg dat je er meteen wat mee moet?
Hier gaat het met ups en downs. Ik wil hier niet teveel in persoonlijke details treden maar ik heb wel wat inzichten verkregen de afgelopen weken. Ik heb ook een vriendin gesproken die ik het afgelopen jaar wat verloren was en dat deed me toch wel goed.
Wel worstel ik nog heel erg met het maken van keuzes en ben ik eigenlijk met stomheid geslagen hoe snel je leven kan veranderen. Een paar jaar geleden had ik alles nog mooi voor elkaar, en nu wankelt alles. Ik probeer me krampachtig aan dingen vast te houden waarvan ik weet dat ze niet goed voor me zijn. Ik ben bang om los te laten merk ik. Dit is een geval van 'better the devil you know', terwijl ik diep van binnen wel weet dat dat niet waar is.
zaterdag 9 februari 2019 om 23:52
Een afsluiting van een nare periode Tinkeltje, mijn zussen en ik hebben afzonderlijk naast onze zorg en verlies van onze ouders het flink voor onze kiezen gehad. Kwamen bijna alleen bij elkaar om dingen te regelen, te beslissen, of wie wat deed. Zussen en ik stonden allemaal op een keerpunt, hebben knopen gehakt, scheiding zus, ik nieuwe baan, andere zus zaak verkocht. Voor het eerst vier dagen helemaal weg met zijn drieën in een nieuwe omgeving. Mijn ouders zouden het geweldig hebben gevonden.
Of hij iets speciaals doen Ladyday, nee dat niet het zijn voor mij blokken waar ik over heen moet val daar zelf buiten jullie niemand mee lastig.
Dat gevoel dat je leven in eens overhoop ligt terwijl het een paar jaar geleden allemaal voor de wind ging heb ik ook gehad.
.
Of hij iets speciaals doen Ladyday, nee dat niet het zijn voor mij blokken waar ik over heen moet val daar zelf buiten jullie niemand mee lastig.
Dat gevoel dat je leven in eens overhoop ligt terwijl het een paar jaar geleden allemaal voor de wind ging heb ik ook gehad.
.
christiana wijzigde dit bericht op 17-02-2019 00:58
21.29% gewijzigd
zaterdag 2 maart 2019 om 11:47
Bijzonder dat het hier nu zo rustig is. Het gaat hier eigenlijk wel goed de laatste tijd. Ik heb mijn rouwprogramma afgesloten inmiddels. Ik heb het idee dat het ergste nu wel geweest is, ik heb me eigenlijk al maanden niet meer heel verdrietig gevoeld. Af en toe wel heel even, maar niet meer dat ik me er dan nog heel ellendig over voel. Het is nu bijna een jaar geleden. Dat is wel een gek idee. Een jaar waarin ze van alles niet meegemaakt heeft. Ik moest vooral denken aan hoe warm het vorig jaar was en dat ze dat dus helemaal niet meegekregen heeft.
Als ik een beetje terugkijk op afgelopen jaar, heb ik veel aan dit topic gehad. Vooral ervaringen delen, zien dat het normaal is wat je voelt. Ik heb veel aan jullie gehad.
Ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat. Wordt het na een jaar wat minder?
Als ik een beetje terugkijk op afgelopen jaar, heb ik veel aan dit topic gehad. Vooral ervaringen delen, zien dat het normaal is wat je voelt. Ik heb veel aan jullie gehad.
Ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat. Wordt het na een jaar wat minder?
zaterdag 2 maart 2019 om 12:13
Hi Tinkel, hier nu 'al' meer dan een jaar geleden. Ik leefde wel erg naar die datum toe maar toen het zover was was het eigenlijk een dag als alle anderen. Ik mis mijn vader heel erg. Elke dag.
Maar de scherpe randjes zijn er wel af. Ik heb nog steeds wel momenten van wanhoop en ongeloof en alles voelt nog wel wat rauw van binnen maar het is zeker veel minder heftig dan een jaar geleden.
Maar de scherpe randjes zijn er wel af. Ik heb nog steeds wel momenten van wanhoop en ongeloof en alles voelt nog wel wat rauw van binnen maar het is zeker veel minder heftig dan een jaar geleden.
zaterdag 2 maart 2019 om 12:19
Ik had 'n klacht ingediend, maar het is toch bij afwijzen gebleven. Voel me gewoon weer 'n extra beetje dood inwendig. Wéér iemand die ik kwijt raak.Christiana schreef: ↑02-02-2019 23:33Ik kan mij dat heel goed voorstellen Bulletje, ik ben gestopt met gesprekken toen ik in korte tijd de 3e praktijk begeleider had. Ik had geen zin om mijn verhaal voor de 3e keer te doen..
Kan iemand die hoge heer een tik op zijn vinger geven?
Heb nog steeds 't gevoel dat mijn leven bergafwaarts gaat en kan me niet voorstellen dat dat tij ooit weer kan keren.
De enige reden dat ik mij weer bij 'n andere praktijk heb aangemeld is om sterker te staan als ik 'n uwv-oproep krijg. Maar enig vertrouwen heb ik er verder niet in.
zaterdag 2 maart 2019 om 12:22
Fijn dat je een goeie stedentrip had samen.Christiana schreef: ↑08-02-2019 23:37Stedentrip met zussen was een groot succes, iets leuks doen met zijn drieën na twee jaar mantelzorg en overlijden beide ouders. Veel gepraat gelachen en een traan. Komende week zou mijn moeder jarig zijn haar eerste zonder haar. En de week erna de sterfdag van mijn vader .
Mijn spontane actie om in januari met m'n moeder naar Spanje te gaan was ook geslaagd. En over 'n paar weken gaan we ook nog een paar dagen naar Mallorca. Ondanks al mijn mentale problemen door vind ik 't wel belangrijk nog samen herinneringen te maken. M'n moeder is ook al 77 en voor 't zelfde geld kan het opeens niet meer als ze dement raakt zoals al 'n aantal van haar broers en zussen of lichamelijk niet meer kan.
zaterdag 2 maart 2019 om 19:42
Same here... datum van 1jr komt steeds dichterbij. Heb nog weinig energie, minder als wat t ooit was maar wel meer dan eind vorig jaar. Ik vergeet dit topic te vaak om mee te schrijven dus fijn dat er weer n update is.
Vind het nu vooral lastig dat ik als enig kind met mn vader alleen achter gebleven ben en de angst van wat als hij er niet meer is. Laatst had ie een week de griep met koorts en al. Ben ik daar n aantal avonden geweest om klusjes in huis te doen en hem gezelschap te houden. Hij zag er met zn bleke chagerijnige griepgezicht zo belabberd uit dat ik spontaan visioenen kreeg van zo zal hij er dus ook op zn sterfbed eruitzien. Pfff ben er een week door van slag geweest.
zondag 3 maart 2019 om 06:58
Koekie, ik snap die angst wel hoor. Ik heb dat zelf ook. Mijn moeder is meer dan een maand ziek geweest met griep. Ik vond het zo zorgelijk want ze is al zo mager en ze zag er zo broos uit.
Maar aan de andere kant. We hebben het verlies van onze ene ouder ook overleefd. We zijn sterker dan we ooit dachten.
Ik heb trouwens al wel een gesprek gehad met mijn moeder over wat als zij er niet meer is. We gaan na de zomer naar de notaris om het een en ander vast te laten leggen ook voor het geval zij niet meer wilsbekwaam is zodat ik toch nog (makkelijker) dingen kan regelen.
Maar aan de andere kant. We hebben het verlies van onze ene ouder ook overleefd. We zijn sterker dan we ooit dachten.
Ik heb trouwens al wel een gesprek gehad met mijn moeder over wat als zij er niet meer is. We gaan na de zomer naar de notaris om het een en ander vast te laten leggen ook voor het geval zij niet meer wilsbekwaam is zodat ik toch nog (makkelijker) dingen kan regelen.
zondag 3 maart 2019 om 10:21
Ik heb mn eigen zaakjes wel geregeld, testament met vriend en online plek met wensen zoals muziek enz. En mijn vader hierover ingelicht. Hopende op een gesprek dat hij daar ook eens over na wil denken. Maar hij vind dat dat de komende 20 jaar niet nodig is en wuift het weg.
Heb het daarna nog eens geprobeerd te bespreken en dat ik ook idd hoop dat dat nog minstens 20jr duurt. Maar weer wimpelt ie het af en gaat door over n ander onderwerp.
Ook over mn moeder praat hij nauwelijks. Laatst hebben we samen haar kledingkast uitgeruimd en had ie het even moeilijk. Maar verder lijkt het hem niets meer te doen. Of hij stopt t dus blijkbaar weg. Maja... ieder zijn of haar manier.
Was je ondertussen al verhuisd ladyday? Huis waar jou vader zoveel geklust heeft al durven achterlaten?
Heb het daarna nog eens geprobeerd te bespreken en dat ik ook idd hoop dat dat nog minstens 20jr duurt. Maar weer wimpelt ie het af en gaat door over n ander onderwerp.
Ook over mn moeder praat hij nauwelijks. Laatst hebben we samen haar kledingkast uitgeruimd en had ie het even moeilijk. Maar verder lijkt het hem niets meer te doen. Of hij stopt t dus blijkbaar weg. Maja... ieder zijn of haar manier.
Was je ondertussen al verhuisd ladyday? Huis waar jou vader zoveel geklust heeft al durven achterlaten?
zondag 3 maart 2019 om 17:21
Koekie, het kan zomaar zijn dat je vader het moeilijker heeft dan hij toegeeft en daarom er niet over praat. Ik heb wel eens aan mijn opa gevraagd of hij mijn oma niet miste want hij had het nooit over haar. Hij zei dat hij haar enorm miste maar hij wilde er niet over praten. Iedereen heeft zo zijn eigen manier.
Ik ben semi-verhuisd. Ik ben mijn huisje een beetje aan het opknappen (likje verf hier en daar) en het gaat volgende maand in de verkoop. Ik heb het huis nog wel maar ben er bijna nooit meer. Ik vind het ook heel moeilijk om daar te zijn. Verkopen voelt als verraad maar om eerlijk te zijn voelt het ook heel zwaar om daar te zijn. Ik heb zo ontzettend veel nachten daar wakker gelegen, zoveel verdriet gehad.
Ik ben nu bij mijn vriend en het is fijn om hier te zijn. Ik wilde nooit meer samenwonen maar het gaat heel goed. Het geeft me ook rust want ik kan nu rustig bij mijn moeder op bezoek gaan zonder dat ik mijn vriend tekort doe want we zijn bijna elke dag samen. Ik zie mijn moeder niet meer elke week want het is anderhalf uur reizen (enkele reis) voor mij maar ook dat is okay. Ik kan mijn vader niet vervangen. Ze moet het nu zelf doen. Het gaat wel okay (geloof ik).
Ik denk dat als mijn huis verkocht is dat het ook goed is. Ik zal mij lichter voelen en het creeert ruimte voor nieuwe dingen. Ik vind het heel jammer dat het zo is gelopen maar ik kan het niet aanhouden. Er komt vast wel iets moois voor in de plaats maar ik ga voorlopig niets anders kopen.
Ik ben semi-verhuisd. Ik ben mijn huisje een beetje aan het opknappen (likje verf hier en daar) en het gaat volgende maand in de verkoop. Ik heb het huis nog wel maar ben er bijna nooit meer. Ik vind het ook heel moeilijk om daar te zijn. Verkopen voelt als verraad maar om eerlijk te zijn voelt het ook heel zwaar om daar te zijn. Ik heb zo ontzettend veel nachten daar wakker gelegen, zoveel verdriet gehad.
Ik ben nu bij mijn vriend en het is fijn om hier te zijn. Ik wilde nooit meer samenwonen maar het gaat heel goed. Het geeft me ook rust want ik kan nu rustig bij mijn moeder op bezoek gaan zonder dat ik mijn vriend tekort doe want we zijn bijna elke dag samen. Ik zie mijn moeder niet meer elke week want het is anderhalf uur reizen (enkele reis) voor mij maar ook dat is okay. Ik kan mijn vader niet vervangen. Ze moet het nu zelf doen. Het gaat wel okay (geloof ik).
Ik denk dat als mijn huis verkocht is dat het ook goed is. Ik zal mij lichter voelen en het creeert ruimte voor nieuwe dingen. Ik vind het heel jammer dat het zo is gelopen maar ik kan het niet aanhouden. Er komt vast wel iets moois voor in de plaats maar ik ga voorlopig niets anders kopen.
zondag 3 maart 2019 om 22:33
Zeker doen mooie herinneringen maken!redbulletje schreef: ↑02-03-2019 12:22Fijn dat je een goeie stedentrip had samen.
Mijn spontane actie om in januari met m'n moeder naar Spanje te gaan was ook geslaagd. En over 'n paar weken gaan we ook nog een paar dagen naar Mallorca. Ondanks al mijn mentale problemen door vind ik 't wel belangrijk nog samen herinneringen te maken. M'n moeder is ook al 77 en voor 't zelfde geld kan het opeens niet meer als ze dement raakt zoals al 'n aantal van haar broers en zussen of lichamelijk niet meer kan.
zondag 3 maart 2019 om 22:49
Goede stappen aan het zetten Lady, en ja je kunt je vader niet vervangen voor je moeder. Fijn dat het samen wonen goed gaat en geeft ook rust door minder heen en weer te hoeven rijden.Lady_Day schreef: ↑03-03-2019 17:21Koekie, het kan zomaar zijn dat je vader het moeilijker heeft dan hij toegeeft en daarom er niet over praat. Ik heb wel eens aan mijn opa gevraagd of hij mijn oma niet miste want hij had het nooit over haar. Hij zei dat hij haar enorm miste maar hij wilde er niet over praten. Iedereen heeft zo zijn eigen manier.
Ik ben semi-verhuisd. Ik ben mijn huisje een beetje aan het opknappen (likje verf hier en daar) en het gaat volgende maand in de verkoop. Ik heb het huis nog wel maar ben er bijna nooit meer. Ik vind het ook heel moeilijk om daar te zijn. Verkopen voelt als verraad maar om eerlijk te zijn voelt het ook heel zwaar om daar te zijn. Ik heb zo ontzettend veel nachten daar wakker gelegen, zoveel verdriet gehad.
Ik ben nu bij mijn vriend en het is fijn om hier te zijn. Ik wilde nooit meer samenwonen maar het gaat heel goed. Het geeft me ook rust want ik kan nu rustig bij mijn moeder op bezoek gaan zonder dat ik mijn vriend tekort doe want we zijn bijna elke dag samen. Ik zie mijn moeder niet meer elke week want het is anderhalf uur reizen (enkele reis) voor mij maar ook dat is okay. Ik kan mijn vader niet vervangen. Ze moet het nu zelf doen. Het gaat wel okay (geloof ik).
Ik denk dat als mijn huis verkocht is dat het ook goed is. Ik zal mij lichter voelen en het creeert ruimte voor nieuwe dingen. Ik vind het heel jammer dat het zo is gelopen maar ik kan het niet aanhouden. Er komt vast wel iets moois voor in de plaats maar ik ga voorlopig niets anders kopen.
Je huis straks in de verkoop en als het verkocht is geeft dan ook rust.
zondag 3 maart 2019 om 22:55
Koekie misschien wil of kan je vader er niet over praten, sommige mannen vinden dat ze niet mogen huilen..
Tinkeltje fijn dat je rouw therapie is afgelopen en het een stuk beter met je gaat.
Bulletje wat een ellende dat dezelfde therapeut niet meer kan, en je je inzake het UWV toch maar weer naar een nieuwe sleept.
Met mij gaat het redelijk goed, nog wat belastingzaken regelen en dan ook daar in rust. Rust die ik nog steeds wel kan gebruiken.
Tinkeltje fijn dat je rouw therapie is afgelopen en het een stuk beter met je gaat.
Bulletje wat een ellende dat dezelfde therapeut niet meer kan, en je je inzake het UWV toch maar weer naar een nieuwe sleept.
Met mij gaat het redelijk goed, nog wat belastingzaken regelen en dan ook daar in rust. Rust die ik nog steeds wel kan gebruiken.
maandag 4 maart 2019 om 09:25
Gek is dat, dat een huis met zoveel herinnering tegelijk heel fijn en heel vervelend voelt voor je. En nu kun je op een "langzame" manier afscheid nemen.Lady_Day schreef: ↑03-03-2019 17:21Koekie, het kan zomaar zijn dat je vader het moeilijker heeft dan hij toegeeft en daarom er niet over praat. Ik heb wel eens aan mijn opa gevraagd of hij mijn oma niet miste want hij had het nooit over haar. Hij zei dat hij haar enorm miste maar hij wilde er niet over praten. Iedereen heeft zo zijn eigen manier.
Ik ben semi-verhuisd. Ik ben mijn huisje een beetje aan het opknappen (likje verf hier en daar) en het gaat volgende maand in de verkoop. Ik heb het huis nog wel maar ben er bijna nooit meer. Ik vind het ook heel moeilijk om daar te zijn. Verkopen voelt als verraad maar om eerlijk te zijn voelt het ook heel zwaar om daar te zijn. Ik heb zo ontzettend veel nachten daar wakker gelegen, zoveel verdriet gehad.
Ik ben nu bij mijn vriend en het is fijn om hier te zijn. Ik wilde nooit meer samenwonen maar het gaat heel goed. Het geeft me ook rust want ik kan nu rustig bij mijn moeder op bezoek gaan zonder dat ik mijn vriend tekort doe want we zijn bijna elke dag samen. Ik zie mijn moeder niet meer elke week want het is anderhalf uur reizen (enkele reis) voor mij maar ook dat is okay. Ik kan mijn vader niet vervangen. Ze moet het nu zelf doen. Het gaat wel okay (geloof ik).
Ik denk dat als mijn huis verkocht is dat het ook goed is. Ik zal mij lichter voelen en het creeert ruimte voor nieuwe dingen. Ik vind het heel jammer dat het zo is gelopen maar ik kan het niet aanhouden. Er komt vast wel iets moois voor in de plaats maar ik ga voorlopig niets anders kopen.
Vorige week was bij Uitstel v Executie een broer en zus die hun ouderlijk huis moesten verkopen. Moeder was 1 aflevering eerder overleden. Het huis was dus door t programma compleet verbouwd en veranderd. Waardoor zij vonden dat t toch hun huis zo niet meer was. En ook een stap weer vooruit in het rouwproces. Hopelijk helpt het je ook. En fijn om meer bij je vriend te kunnen zijn.
maandag 4 maart 2019 om 09:27
Er zijn idd maar weinig emotionele momenten bij hem. Laatst op zn verjaardag. Eerste x zonder mam toen t bezoek naar huis was. En elke x als hij op de begraafplaats is. Maar t blijft bij kort snikken ipv echt huilen.Christiana schreef: ↑03-03-2019 22:55Koekie misschien wil of kan je vader er niet over praten, sommige mannen vinden dat ze niet mogen huilen..
