Psyche
alle pijlers
Wat is jou weg naar geluk?
zaterdag 9 oktober 2021 om 00:56
Ik ben nu op een leeftijd (26) dat ik merk dat de mensen om mij heen steeds vaker tegen zichzelf aanlopen. Vrienden en vriendinnen van ongeveer dezelfde leeftijd. Dit uit zich in verschillende psychische klachten zoals bijvoorbeeld een burn-out of een depressie. En door met deze vrienden te praten en ze te ondersteunen besef ik mezelf steeds meer hoe ver dit van mijn bed staat. Ik ben gelukkig.
Dit zette mij aan het denken. Wat zorgt ervoor dat ik gelukkig ben?
- Ik ken mezelf. Hierdoor weet ik heel goed wat ik wel en niet leuk vind en kan ik hierin mijn grenzen aangeven;
- Ik accepteer mijzelf in mijn kracht maar óók in mijn zwaktes;
- Ik heb een fijn sociaal leven met leuke vrienden waarbij ik mezelf kan zijn, en een leuke, gelijkwaardige, relatie die mijn leven aanvult en niet invult;
- Ik heb geen stress (meer) over zaken zoals werk, geld of een woning;
- Ik kan heel blij worden en genieten van grote, maar vooral ook kleine dingen;
- Ik ben realistisch en weet dat er vast tijden zullen komen dat ik minder gelukkig zal zijn. Maar ik voel me zelfverzekerd en veerkrachtig genoeg om te beseffen dat dat uiteindelijk ook wel weer goed komt.
Dit is voor mij heel persoonlijk natuurlijk en zal ook voor iedereen verschillen. Ik ben benieuwd: wat is voor jou de weg naar geluk is geweest? Wat maakt jou gelukkig? Bén je gelukkig? En zo niet, wat moet er veranderen in jou optiek om wel (weer) gelukkig te zijn? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en andere inzichten over dit onderwerp.
Dit zette mij aan het denken. Wat zorgt ervoor dat ik gelukkig ben?
- Ik ken mezelf. Hierdoor weet ik heel goed wat ik wel en niet leuk vind en kan ik hierin mijn grenzen aangeven;
- Ik accepteer mijzelf in mijn kracht maar óók in mijn zwaktes;
- Ik heb een fijn sociaal leven met leuke vrienden waarbij ik mezelf kan zijn, en een leuke, gelijkwaardige, relatie die mijn leven aanvult en niet invult;
- Ik heb geen stress (meer) over zaken zoals werk, geld of een woning;
- Ik kan heel blij worden en genieten van grote, maar vooral ook kleine dingen;
- Ik ben realistisch en weet dat er vast tijden zullen komen dat ik minder gelukkig zal zijn. Maar ik voel me zelfverzekerd en veerkrachtig genoeg om te beseffen dat dat uiteindelijk ook wel weer goed komt.
Dit is voor mij heel persoonlijk natuurlijk en zal ook voor iedereen verschillen. Ik ben benieuwd: wat is voor jou de weg naar geluk is geweest? Wat maakt jou gelukkig? Bén je gelukkig? En zo niet, wat moet er veranderen in jou optiek om wel (weer) gelukkig te zijn? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en andere inzichten over dit onderwerp.
zondag 10 oktober 2021 om 11:35
Wat een nare opmerking dit, hoor je wat je zegt? Ik ben liever 20 jaar depressief, ik heb liever geen arm meer dan dat ik mijn moeder nu al bijna 10 jaar zou moeten missen.
zondag 10 oktober 2021 om 11:51
Hoewel aardig bedoeld, is dit dan weer niet zo aardig tegenover de mensen die al 20 jaar depressief zijn. Dat zeg ik niet om je af te bekken. Maar echt, laten we stoppen met voor een ander bepalen wat erg, erger of helemaal niet erg is. De een heeft genoeg basis en weerbaarheid om tegenslagen min of meer heelhuids door te komen. De ander valt om bij het geringste obstakel. We krijgen allemaal onze portie - al zijn ze niet even groot - en we roeien met de riemen die we hebben.happyface97 schreef: ↑10-10-2021 11:35Wat een nare opmerking dit, hoor je wat je zegt? Ik ben liever 20 jaar depressief, ik heb liever geen arm meer dan dat ik mijn moeder nu al bijna 10 jaar zou moeten missen.
zondag 10 oktober 2021 om 12:40
happyface97 schreef: ↑10-10-2021 11:35Wat een nare opmerking dit, hoor je wat je zegt? Ik ben liever 20 jaar depressief, ik heb liever geen arm meer dan dat ik mijn moeder nu al bijna 10 jaar zou moeten missen.
Ben je wel eens echt depressief geweest? Ik vraag het me af.
zondag 10 oktober 2021 om 13:50
Nee zeker niet overheen gelezen. Maar als je daar 'goed' mee om weet te gaan betekent het niet dat je nooit uit balans kan raken door iets anders.
anoniem_65059adf8b836 wijzigde dit bericht op 10-10-2021 13:51
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
12.80% gewijzigd
zondag 10 oktober 2021 om 13:53
Maar er is toch een groot verschil om je moeder op je 18de te verliezen dan op je 40ste? Afstuderen, trouwen, kinderen, allemaal belangrijke gebeurtenissen waar één van je ouders dan niet bij is. En natuurlijk je zal vast gelukkig worden, maar er zal altijd een waas over die gelukkigheid zitten, zeker op die momenten.
zondag 10 oktober 2021 om 14:04
Oja? Is dat wel anders?happyface97 schreef: ↑10-10-2021 13:53Maar er is toch een groot verschil om je moeder op je 18de te verliezen dan op je 40ste? Afstuderen, trouwen, kinderen, allemaal belangrijke gebeurtenissen waar één van je ouders dan niet bij is. En natuurlijk je zal vast gelukkig worden, maar er zal altijd een waas over die gelukkigheid zitten, zeker op die momenten.
Misschien studeer je nooit af, trouw je nooit, krijg je geen kinderen. Voor sommigen is dat ook heel verdrietig. Voor anderen weer niet.
Het is niet te meten of te voorspellen.
Er zijn heel veel dingen die je leven uit balans kunnen brengen. Veel meer dan alleen het verliezen van een ouder. Ik hoop voor to en voor ieder ander om nooit uit balans te raken. Maar garanties in het leven krijg je nooit.
zondag 10 oktober 2021 om 14:12
zondag 10 oktober 2021 om 14:13
Ja natuurlijk is dat anders, als je 18 bent ben je toch pas net volwassen, vaak nog vol onzekerheid, dan heb je nog vragen, je hebt nog niet echt een eigen leven. Natuurlijk heb je je ouders dan nog harder nodig dan op je 40ste wanneer je hopelijk gewoon volledig zelfstandig bent.toeffie schreef: ↑10-10-2021 14:04Oja? Is dat wel anders?
Misschien studeer je nooit af, trouw je nooit, krijg je geen kinderen. Voor sommigen is dat ook heel verdrietig. Voor anderen weer niet.
Het is niet te meten of te voorspellen.
Er zijn heel veel dingen die je leven uit balans kunnen brengen. Veel meer dan alleen het verliezen van een ouder. Ik hoop voor to en voor ieder ander om nooit uit balans te raken. Maar garanties in het leven krijg je nooit.
zondag 10 oktober 2021 om 14:16
Dan zijn we het eens dat we het oneens zijn.happyface97 schreef: ↑10-10-2021 14:13Ja natuurlijk is dat anders, als je 18 bent ben je toch pas net volwassen, vaak nog vol onzekerheid, dan heb je nog vragen, je hebt nog niet echt een eigen leven. Natuurlijk heb je je ouders dan nog harder nodig dan op je 40ste wanneer je hopelijk gewoon volledig zelfstandig bent.
zondag 10 oktober 2021 om 14:24
zondag 10 oktober 2021 om 14:29
En jij hebt echt het idee dat het voor een kind van 18, wellicht nog thuiswonend, niet anders is dan voor een volwassen vrouw met eigen leven??
Hoe kom je tot die gedachtes?
zondag 10 oktober 2021 om 14:42
Ik denk echt dat je mij totaal verkeerd begrijpt. Is niet erg. Ik ben blij voor to dat ze gelukkig is en ik hoop dat wat voor hobbeltjes, hobbels of bergen ze zal tegen komen ze altijd gelukkig zal blijven. En dat gun ik iedereen.
zondag 10 oktober 2021 om 14:49
oh vast, ik heb het wellicht verkeerd gelezen
Leg het me nog eens uit: waarom is je moeder verliezen als kind, op je 18e, even erg, als op je 40e?
zondag 10 oktober 2021 om 15:04
Ik heb niet gezegd dat het niet erg is of even erg. Dat is nou juist het punt. Het is voor iedereen anders.
Ik ken iemand die op haar 17e haar moeder verloor en net zoals to er goed mee omging.
Ik ken iemand van in de 40 zijn moeder vermoord werd en er ernstige psychische klachten aan overhield.
Mijn eigen moeder verloor haar vader op haar 7e, kan zich vrijwel niks van hem herinneren en heeft nooit een vader figuur gemist terwijl anderen die vroeg een ouder verliezen dat wel heel erg missen.
Hoeveel last iemand van een verlies zal hebben hangt niet af van de leeftijd maar van heel veel omstandigheden naar mijn mening.
Ik ken iemand die op haar 17e haar moeder verloor en net zoals to er goed mee omging.
Ik ken iemand van in de 40 zijn moeder vermoord werd en er ernstige psychische klachten aan overhield.
Mijn eigen moeder verloor haar vader op haar 7e, kan zich vrijwel niks van hem herinneren en heeft nooit een vader figuur gemist terwijl anderen die vroeg een ouder verliezen dat wel heel erg missen.
Hoeveel last iemand van een verlies zal hebben hangt niet af van de leeftijd maar van heel veel omstandigheden naar mijn mening.
zondag 10 oktober 2021 om 15:35
je ouder verliezen op een natuurlijke leeftijd (dus als je zelf oud bent) of onder natuurlijke omstandigeheden (dus geen moord) is toch echt anders, dan als je nog jong benttoeffie schreef: ↑10-10-2021 15:04Ik heb niet gezegd dat het niet erg is of even erg. Dat is nou juist het punt. Het is voor iedereen anders.
Ik ken iemand die op haar 17e haar moeder verloor en net zoals to er goed mee omging.
Ik ken iemand van in de 40 zijn moeder vermoord werd en er ernstige psychische klachten aan overhield.
Mijn eigen moeder verloor haar vader op haar 7e, kan zich vrijwel niks van hem herinneren en heeft nooit een vader figuur gemist terwijl anderen die vroeg een ouder verliezen dat wel heel erg missen.
Hoeveel last iemand van een verlies zal hebben hangt niet af van de leeftijd maar van heel veel omstandigheden naar mijn mening.
check onderzoeken naar de effecten van overlijden van een ouder voor kind
zondag 10 oktober 2021 om 15:38
Precies, dus afhankelijk van omstandigheden
zondag 10 oktober 2021 om 15:48
voor een kind altijd erger dan voor een volwassene
maar jij hebt er moord voor nodig, om je gelijk te halen?? jij gaat erg ver, om je niet gewoon toe te geven, dat je fout zat. Geeft niet hoor, maar ik ben klaar met deze volstrekte OT discussie
