Relaties
alle pijlers
autisme en agressie
woensdag 20 februari 2008 om 13:24
Beste mensen,
ik wil een nieuw topic openen over autisme (ook lichtere vormen van autisme) en agressie.
Graag wil ik weten of er een grotere kans is dat ervaringen die een autist (lichtere autist) heeft opgedaan in de jeugd, zoals een gewelddadige opvoeding, zelf ook zo in de praktijk brengt bij de opvoeding van ZIJN kinderen?
Mijn vriend komt zelf uit een vrij groot gezin waar hij als klein kind weinig aandacht kreeg en zijn vader (ook autist) was er nooit voor het gezin. huiselijk geweld kwam vaak voor.
graag wil ik meer weten/ ervaringen van jullie, over ouders die vormen van autisme hebben en de betrokkenheid bij de relatie met hun partner en opvoeding van kinderen.
bij voorbaat dank voor jullie reactie!
ik wil een nieuw topic openen over autisme (ook lichtere vormen van autisme) en agressie.
Graag wil ik weten of er een grotere kans is dat ervaringen die een autist (lichtere autist) heeft opgedaan in de jeugd, zoals een gewelddadige opvoeding, zelf ook zo in de praktijk brengt bij de opvoeding van ZIJN kinderen?
Mijn vriend komt zelf uit een vrij groot gezin waar hij als klein kind weinig aandacht kreeg en zijn vader (ook autist) was er nooit voor het gezin. huiselijk geweld kwam vaak voor.
graag wil ik meer weten/ ervaringen van jullie, over ouders die vormen van autisme hebben en de betrokkenheid bij de relatie met hun partner en opvoeding van kinderen.
bij voorbaat dank voor jullie reactie!
donderdag 21 februari 2008 om 19:25
Een autist met dieren...... Uit mijn ervaring gaat dit hartstikke goed. MIjn oudste zoon doet dierenverzorging en als je ziet hoe hij met dieren omgaat...heel erg mooi om te zien.
Hij heeft trouwens asperger om het even duidelijk te maken. Hij zegt ook letterlijk, dieren doen je geen pijn, laten je niet vallen en zijn altijd maatjes met je......
Hij is als kind erg gepest op school dus vandaar ook deze reactie.
Mijn ex, niet de vader van mijn kinderen had ook asperger. Zijn 2 kids woonden bij de moeder en ik vond hem vreselijk als vader. Geen geduld, geen omgang met hun willen hebben als het hem niet uitkwam etc, etc. Een normale omgangsregeling was niet eens mogelijk.
Mijn ex en mijn zoon hebben juist wel veel behoefte aan knuffelen....maar als hun het willen, andersom is moeilijk.
Mijn ex had veel woede aanvallen, was ook agressief. Mijn oudste zoon gaat meer richting een dipje als hij het moeilijk heeft en zich rot voelt. Nogmaals, is geen vader en zoon.
Ik denk, mede dankzij mijn ervaring....zet 100 aspergers op een rijtje en ze zijn allemaal verschillend.
OPvoeding, karakter en wat iemand heeft meegemaakt speelt zeker een rol.
Hij heeft trouwens asperger om het even duidelijk te maken. Hij zegt ook letterlijk, dieren doen je geen pijn, laten je niet vallen en zijn altijd maatjes met je......
Hij is als kind erg gepest op school dus vandaar ook deze reactie.
Mijn ex, niet de vader van mijn kinderen had ook asperger. Zijn 2 kids woonden bij de moeder en ik vond hem vreselijk als vader. Geen geduld, geen omgang met hun willen hebben als het hem niet uitkwam etc, etc. Een normale omgangsregeling was niet eens mogelijk.
Mijn ex en mijn zoon hebben juist wel veel behoefte aan knuffelen....maar als hun het willen, andersom is moeilijk.
Mijn ex had veel woede aanvallen, was ook agressief. Mijn oudste zoon gaat meer richting een dipje als hij het moeilijk heeft en zich rot voelt. Nogmaals, is geen vader en zoon.
Ik denk, mede dankzij mijn ervaring....zet 100 aspergers op een rijtje en ze zijn allemaal verschillend.
OPvoeding, karakter en wat iemand heeft meegemaakt speelt zeker een rol.
zaterdag 23 februari 2008 om 11:27
quote:Mirjam762 schreef op 21 februari 2008 @ 12:24:
Guccigirl, niet om het een of ander, maar kwam jij niet laast op de kinderen-pijler vertellen dat je zwanger was van deze man? Ben je dat nog?
Onze zoon heeft PDD-NOS. Ik zal zoon waarschijnlijk moeten leren dat de liefde die hij ooit misschien zal voelen voor en ontvangen van een vrouw, niet zo onvoorwaardelijk is als de liefde die hij van zijn ouders/familie ontvangt, maar dat hij er moeite voor moet doen.
hoi,
door alle stress ben ik ongesteld geworden.... ik heb er een dubbel gevoel over. we zijn uit elkaar en nu kan ik een nieuwe start maken in mijn leven. ik ben nog maar 25...
Ik heb hem al 4 weken niet meer gesproken, hij vraagd gewoon niet hoe het met me gaat, en of ik nog zwanger ben, of wat mijn keuze ook is ten aanzien van de zwangerschap... best wel een autistisch trekje...
maar ik moet mijn eigenwaarde er proberen niet door te laten lijden, ik kan er niets aan doen dat hij zo reageerd, al zou ik het zo graag anders gezien hebben. het doet wel degelijk veel pijn, heb er veel verdriet van...
Guccigirl, niet om het een of ander, maar kwam jij niet laast op de kinderen-pijler vertellen dat je zwanger was van deze man? Ben je dat nog?
Onze zoon heeft PDD-NOS. Ik zal zoon waarschijnlijk moeten leren dat de liefde die hij ooit misschien zal voelen voor en ontvangen van een vrouw, niet zo onvoorwaardelijk is als de liefde die hij van zijn ouders/familie ontvangt, maar dat hij er moeite voor moet doen.
hoi,
door alle stress ben ik ongesteld geworden.... ik heb er een dubbel gevoel over. we zijn uit elkaar en nu kan ik een nieuwe start maken in mijn leven. ik ben nog maar 25...
Ik heb hem al 4 weken niet meer gesproken, hij vraagd gewoon niet hoe het met me gaat, en of ik nog zwanger ben, of wat mijn keuze ook is ten aanzien van de zwangerschap... best wel een autistisch trekje...
maar ik moet mijn eigenwaarde er proberen niet door te laten lijden, ik kan er niets aan doen dat hij zo reageerd, al zou ik het zo graag anders gezien hebben. het doet wel degelijk veel pijn, heb er veel verdriet van...
zaterdag 23 februari 2008 om 11:32
nou, ik kreeg inneens te horen dat hij niets voor me voelt. ook zo vreemd. wel over een toekomst samen praten e.d en vooral in de eerste 2 maanden deed hij echt alles voor me. (waarschijnlijk omdat hij toen nog in zijn verliefde periode zat). Hij is 30,en heeft na 1 week ook gevraagd of ik "verkering met hem wilde", vond ik wel heel lief, maar ook wel bizar als iemand van 30 dat op zo'n manier vraagd...
na de verliefde periode wist hij het inneens niet meer. (terwijl er niets was gebeurd, we hadden het altijd nog zo als anders). Ik zei dat hij bijzonder voor me was, maar hij zei dat hij zich schuldig voelde dat hij dat niet voor mij kon voelen.Hij heeft het nog nooit bij iemand gehad- en hij is 30 jaar!!!! hij voelde dat wel voor zijn 3 "echte" vrienden en voor God, want die stond op nummer 1.Zij wisten hoe hij echt was (en ik schijnbaar niet) alsof hij zich terug wilde trekken in zijn "comford zone"- zijn eigen wereld en zijn veilige bekende wereld bij zijn vrienden.Hij zij dat hij de hele tijd met zijn gevoel balanceerde tussen zichzelf en die ander.
Dat was zo ongeloofelijk shockerend....
komt dit jullie bekend voor?
na de verliefde periode wist hij het inneens niet meer. (terwijl er niets was gebeurd, we hadden het altijd nog zo als anders). Ik zei dat hij bijzonder voor me was, maar hij zei dat hij zich schuldig voelde dat hij dat niet voor mij kon voelen.Hij heeft het nog nooit bij iemand gehad- en hij is 30 jaar!!!! hij voelde dat wel voor zijn 3 "echte" vrienden en voor God, want die stond op nummer 1.Zij wisten hoe hij echt was (en ik schijnbaar niet) alsof hij zich terug wilde trekken in zijn "comford zone"- zijn eigen wereld en zijn veilige bekende wereld bij zijn vrienden.Hij zij dat hij de hele tijd met zijn gevoel balanceerde tussen zichzelf en die ander.
Dat was zo ongeloofelijk shockerend....
komt dit jullie bekend voor?
zaterdag 23 februari 2008 om 11:46
Hoe lang ben je met je vriend samen geweest gucci?
Ik krijg de indruk dat je heel erg je best doet om te proberen te begrijpen hoe zijn brein werkt, hoe hij in het leven staat en waarom hij de dingen doet zoals hij ze doet. Bij alle informatie die je zoekt en vindt, leg je hem erlangs om te kijken of je het herkent en ook begrijpt. De vraag is of je het ooit zult begrijpen en of het zo heel erg belangrijk is dat je het tot in details volgen kunt.
Denk je dat een relatie misschien beter was gelukt wanneer je hem wel helemaal had kunnen begrijpen?
Zoals je zelf in je berichten aangeeft, kan het heel lastig zijn om een autist te begrijpen. Dat is iets wat jullie delen: zo onbegrijplijk als hij voor jou is, zo onbegrijplijk ben jij ook voor hem. En omdat jullie op essentiele onderdelen van de relatie 'onbereikbaar' zijn voor elkaar, lukt het niet.
Sterkte met je verdriet om de verbroken relatie. En probeer het los te laten.
Ik krijg de indruk dat je heel erg je best doet om te proberen te begrijpen hoe zijn brein werkt, hoe hij in het leven staat en waarom hij de dingen doet zoals hij ze doet. Bij alle informatie die je zoekt en vindt, leg je hem erlangs om te kijken of je het herkent en ook begrijpt. De vraag is of je het ooit zult begrijpen en of het zo heel erg belangrijk is dat je het tot in details volgen kunt.
Denk je dat een relatie misschien beter was gelukt wanneer je hem wel helemaal had kunnen begrijpen?
Zoals je zelf in je berichten aangeeft, kan het heel lastig zijn om een autist te begrijpen. Dat is iets wat jullie delen: zo onbegrijplijk als hij voor jou is, zo onbegrijplijk ben jij ook voor hem. En omdat jullie op essentiele onderdelen van de relatie 'onbereikbaar' zijn voor elkaar, lukt het niet.
Sterkte met je verdriet om de verbroken relatie. En probeer het los te laten.
zaterdag 23 februari 2008 om 11:51
Was je uberhaubt zwanger dan Gucci, of al die tijd door de stress gewoon laat? Want als ik stressperiodes heb, sla ik ook een menstruatie over. Ik heb het in het andere topic ook al gevraagd, maar erg duidelijk zijn je berichten niet.
En verder, ik zou je ex gewoon loslaten als ik jou was. Het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar een relatie met hem zit er gewoonweg niet in als ik je berichten mag geloven. Laat het rusten, kwel jezelf niet langer door alles zo grondig te analyseren en ga verder met je leven. Het heeft geen zin om je energie hieraan te verspillen. Ga iets positiefs doen!
En verder, ik zou je ex gewoon loslaten als ik jou was. Het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar een relatie met hem zit er gewoonweg niet in als ik je berichten mag geloven. Laat het rusten, kwel jezelf niet langer door alles zo grondig te analyseren en ga verder met je leven. Het heeft geen zin om je energie hieraan te verspillen. Ga iets positiefs doen!
zaterdag 23 februari 2008 om 12:25
quote:Omen schreef op 23 februari 2008 @ 11:46:
Hoe lang ben je met je vriend samen geweest gucci?
Ik krijg de indruk dat je heel erg je best doet om te proberen te begrijpen hoe zijn brein werkt, hoe hij in het leven staat en waarom hij de dingen doet zoals hij ze doet. Bij alle informatie die je zoekt en vindt, leg je hem erlangs om te kijken of je het herkent en ook begrijpt. De vraag is of je het ooit zult begrijpen en of het zo heel erg belangrijk is dat je het tot in details volgen kunt.
Denk je dat een relatie misschien beter was gelukt wanneer je hem wel helemaal had kunnen begrijpen?
Zoals je zelf in je berichten aangeeft, kan het heel lastig zijn om een autist te begrijpen. Dat is iets wat jullie delen: zo onbegrijplijk als hij voor jou is, zo onbegrijplijk ben jij ook voor hem. En omdat jullie op essentiele onderdelen van de relatie 'onbereikbaar' zijn voor elkaar, lukt het niet.
Sterkte met je verdriet om de verbroken relatie. En probeer het los te laten.
hoi,
4 maanden. dat is kort (zelfs voor mijn doen) maar het voelde als 4 jaar. ik hield zo veel van hem, het was zo leuk.en inneens kwam die omslag.
@spammie: ik ben naar de dokter geweest na 2 weken overtijd, en het was raak... best wel heftig hoor om dit alles in een keer opzij te zetten en het allemaal te vergeten. het doet heel erg veel pijn, zeker met die zwangerschap erbij.
gewoon geen enkele steun van zijn kant, gewoon finaal het contact verbreken. dat doet een "normaal"mens niet.
Hoe lang ben je met je vriend samen geweest gucci?
Ik krijg de indruk dat je heel erg je best doet om te proberen te begrijpen hoe zijn brein werkt, hoe hij in het leven staat en waarom hij de dingen doet zoals hij ze doet. Bij alle informatie die je zoekt en vindt, leg je hem erlangs om te kijken of je het herkent en ook begrijpt. De vraag is of je het ooit zult begrijpen en of het zo heel erg belangrijk is dat je het tot in details volgen kunt.
Denk je dat een relatie misschien beter was gelukt wanneer je hem wel helemaal had kunnen begrijpen?
Zoals je zelf in je berichten aangeeft, kan het heel lastig zijn om een autist te begrijpen. Dat is iets wat jullie delen: zo onbegrijplijk als hij voor jou is, zo onbegrijplijk ben jij ook voor hem. En omdat jullie op essentiele onderdelen van de relatie 'onbereikbaar' zijn voor elkaar, lukt het niet.
Sterkte met je verdriet om de verbroken relatie. En probeer het los te laten.
hoi,
4 maanden. dat is kort (zelfs voor mijn doen) maar het voelde als 4 jaar. ik hield zo veel van hem, het was zo leuk.en inneens kwam die omslag.
@spammie: ik ben naar de dokter geweest na 2 weken overtijd, en het was raak... best wel heftig hoor om dit alles in een keer opzij te zetten en het allemaal te vergeten. het doet heel erg veel pijn, zeker met die zwangerschap erbij.
gewoon geen enkele steun van zijn kant, gewoon finaal het contact verbreken. dat doet een "normaal"mens niet.
zaterdag 23 februari 2008 om 12:25
Gucci
Meiske, 25 jaar..., je kunt je in de rondte blijven analyseren over het waarom, hoe mee omgaan, je aanpassen, hem proberen te veranderen etc. etc. maar loopt daarbij een blijvend risico dat je je zelf altijd zal blijven wegcijferen en opofferen.
Als je het forum eens door leest is een leuke relatie aan houden al meer dan moeilijk genoeg zonder alle zeer verstorende ellementen die jij hier op somt vanuit je vriends gedrag. Je bent niet op de wereld gezet om een ander perse gelukkig te moeten maken. Denk eens wat meer aan je eigen en wat jij wil. Dat mag gewoon.
Meiske, 25 jaar..., je kunt je in de rondte blijven analyseren over het waarom, hoe mee omgaan, je aanpassen, hem proberen te veranderen etc. etc. maar loopt daarbij een blijvend risico dat je je zelf altijd zal blijven wegcijferen en opofferen.
Als je het forum eens door leest is een leuke relatie aan houden al meer dan moeilijk genoeg zonder alle zeer verstorende ellementen die jij hier op somt vanuit je vriends gedrag. Je bent niet op de wereld gezet om een ander perse gelukkig te moeten maken. Denk eens wat meer aan je eigen en wat jij wil. Dat mag gewoon.
zaterdag 23 februari 2008 om 12:33
[quote]Omen schreef op 23 februari 2008 @ 11:46:
Ik krijg de indruk dat je heel erg je best doet om te proberen te begrijpen hoe zijn brein werkt, hoe hij in het leven staat en waarom hij de dingen doet zoals hij ze doet. Bij alle informatie die je zoekt en vindt, leg je hem erlangs om te kijken of je het herkent en ook begrijpt. De vraag is of je het ooit zult begrijpen en of het zo heel erg belangrijk is dat je het tot in details volgen kunt.
Denk je dat een relatie misschien beter was gelukt wanneer je hem wel helemaal had kunnen begrijpen?
quote]
oja,... en ik wil het op deze manier verwerken door het voor mezelf een plaatsje te geven, door meer te weten te komen over autisme en zijn gedrag. tuurlijk moet ik het loslaten, daar ben ik nu mee bezig, en juist door dit forum kom ik er steeds meer achter dat ik met zo'n persoon niet kan samenleven in de toekomst. en dat maakt het accepteren en loslaten makkelijker. weet je, als je partner op de roze wolk zit, en hij is compleet verliefd op je, dan is zelfs een autistische partner zichzelf niet. maar die omschakeling kwam letterlijk van de een op andere dag. en dat was voor mij een enorme shock. zeker toen ik ontdekte dat ik zwanger was.
ik kom hem nog vaak tegen, dus vandaar dat ik het voor mezelf helemaal duidelijk wil hebben of ik uberhaupt met hem kan samenleven, aangezien de kans nog best bestaat dat we samenkomen. we zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan. en ergenst heb ik nog steeds gevoelens voor hem...
het is zo moeilijk zo enorm pijnlijk, het is geen "gewone"breakup he, er zat nog zoveel omheen.
Ik krijg de indruk dat je heel erg je best doet om te proberen te begrijpen hoe zijn brein werkt, hoe hij in het leven staat en waarom hij de dingen doet zoals hij ze doet. Bij alle informatie die je zoekt en vindt, leg je hem erlangs om te kijken of je het herkent en ook begrijpt. De vraag is of je het ooit zult begrijpen en of het zo heel erg belangrijk is dat je het tot in details volgen kunt.
Denk je dat een relatie misschien beter was gelukt wanneer je hem wel helemaal had kunnen begrijpen?
quote]
oja,... en ik wil het op deze manier verwerken door het voor mezelf een plaatsje te geven, door meer te weten te komen over autisme en zijn gedrag. tuurlijk moet ik het loslaten, daar ben ik nu mee bezig, en juist door dit forum kom ik er steeds meer achter dat ik met zo'n persoon niet kan samenleven in de toekomst. en dat maakt het accepteren en loslaten makkelijker. weet je, als je partner op de roze wolk zit, en hij is compleet verliefd op je, dan is zelfs een autistische partner zichzelf niet. maar die omschakeling kwam letterlijk van de een op andere dag. en dat was voor mij een enorme shock. zeker toen ik ontdekte dat ik zwanger was.
ik kom hem nog vaak tegen, dus vandaar dat ik het voor mezelf helemaal duidelijk wil hebben of ik uberhaupt met hem kan samenleven, aangezien de kans nog best bestaat dat we samenkomen. we zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan. en ergenst heb ik nog steeds gevoelens voor hem...
het is zo moeilijk
zo enorm pijnlijk, het is geen "gewone"breakup he, er zat nog zoveel omheen.
zaterdag 23 februari 2008 om 13:07
beste TO,
Als je vriend al niet eens goed met de kat kan omgaan, zou ik zeker geen kinderen met hem nemen. Dan nog maar liever een single mom wat voor mij mss in het verschied ligt. Mijn aangetrouwde oom is ook autistisch en mij tante heeft het er erg moeilijk mee. Het is voor haar geen pretje.....Hij mag haar overal op aanspreken, zelf doen wat hij wil. Zij daarentegen moet alles precies doen zoals hij het wil en op bepaalde tijdstippen..anders wordt hij agressief. Hij kan zich niet goed in haar verplaatsen, wat je bij meerdere autisten ziet. Ik heb meer verhalen gehoord en soms denk ik dat autisten beter onderling een relatie kunnen beginnen.dat zal ook niet makkelijk zijn, maar dan kwetsen ze (niet opzettelijk) elkaar ipv dat een "normale"vrouw zichzelf helemaal verandert voor de autistische man. Het is voor een vrouw zonder autisme zeer zwaar om met een autistisch partner te leven. Het soort type vrouwen die vaak zo'n relatie aangaan noem ik "de redders"; hetzelfde type dat op verslaafde/zorgbehoevende mannen
valt. Ze geven in zo'n relatie vaak veel meer dan dat ze terugkrijgen.
Als je vriend al niet eens goed met de kat kan omgaan, zou ik zeker geen kinderen met hem nemen. Dan nog maar liever een single mom wat voor mij mss in het verschied ligt. Mijn aangetrouwde oom is ook autistisch en mij tante heeft het er erg moeilijk mee. Het is voor haar geen pretje.....Hij mag haar overal op aanspreken, zelf doen wat hij wil. Zij daarentegen moet alles precies doen zoals hij het wil en op bepaalde tijdstippen..anders wordt hij agressief. Hij kan zich niet goed in haar verplaatsen, wat je bij meerdere autisten ziet. Ik heb meer verhalen gehoord en soms denk ik dat autisten beter onderling een relatie kunnen beginnen.dat zal ook niet makkelijk zijn, maar dan kwetsen ze (niet opzettelijk) elkaar ipv dat een "normale"vrouw zichzelf helemaal verandert voor de autistische man. Het is voor een vrouw zonder autisme zeer zwaar om met een autistisch partner te leven. Het soort type vrouwen die vaak zo'n relatie aangaan noem ik "de redders"; hetzelfde type dat op verslaafde/zorgbehoevende mannen
valt. Ze geven in zo'n relatie vaak veel meer dan dat ze terugkrijgen.
zaterdag 23 februari 2008 om 13:15
zaterdag 23 februari 2008 om 13:18
Jouw berichtje vind ik erg generaliserend Bella. Mijn partner heeft ook autisme, maar onze relatie is absoluut niet wat jij beschrijft. Verder is hij niet de enige met autisme in mijn omgeving en ook bij die personen zie ik niet wat jij nu beschrijft. Natuurlijk zijn er veel gevallen waarbij het wel zo is, maar elke relatie heeft z'n eigen dingen. Met of zonder autisme.
zaterdag 23 februari 2008 om 19:49
quote:ikkezelf schreef op 23 februari 2008 @ 12:25:
Gucci
Meiske, 25 jaar..., je kunt je in de rondte blijven analyseren over het waarom, hoe mee omgaan, je aanpassen, hem proberen te veranderen etc. etc. maar loopt daarbij een blijvend risico dat je je zelf altijd zal blijven wegcijferen en opofferen.
Als je het forum eens door leest is een leuke relatie aan houden al meer dan moeilijk genoeg zonder alle zeer verstorende ellementen die jij hier op somt vanuit je vriends gedrag. Je bent niet op de wereld gezet om een ander perse gelukkig te moeten maken. Denk eens wat meer aan je eigen en wat jij wil. Dat mag gewoon.
je bent een schat!
ja klopt helemaal, ik cijfer mezelf teveel weg. ik moet eens wat meer aan mezelf gaan denken!
Gucci
Meiske, 25 jaar..., je kunt je in de rondte blijven analyseren over het waarom, hoe mee omgaan, je aanpassen, hem proberen te veranderen etc. etc. maar loopt daarbij een blijvend risico dat je je zelf altijd zal blijven wegcijferen en opofferen.
Als je het forum eens door leest is een leuke relatie aan houden al meer dan moeilijk genoeg zonder alle zeer verstorende ellementen die jij hier op somt vanuit je vriends gedrag. Je bent niet op de wereld gezet om een ander perse gelukkig te moeten maken. Denk eens wat meer aan je eigen en wat jij wil. Dat mag gewoon.
je bent een schat!
ja klopt helemaal, ik cijfer mezelf teveel weg. ik moet eens wat meer aan mezelf gaan denken!
zondag 24 februari 2008 om 18:49
Bellaperez....helemaal waar......Ik heb het lang vol gehouden maar op een gegeven moment was ik er helemaal klaar mee....
Vooral die agressiviteit heeft me de das om gedaan. Goed gezien hoor!
Ik blijf er wel bij dat alle autisten verschillend zijn en realiseer me heel goed dat jullie misschien een andere ervaring hebben. Ik hoop het voor jullie althans.
Vooral die agressiviteit heeft me de das om gedaan. Goed gezien hoor!
Ik blijf er wel bij dat alle autisten verschillend zijn en realiseer me heel goed dat jullie misschien een andere ervaring hebben. Ik hoop het voor jullie althans.
zondag 24 februari 2008 om 20:45
quote:Spammie schreef op 23 februari 2008 @ 12:30:
Dan ben je dus niet ongesteld geworden, maar heb je een miskraam gehad. Dat is inderdaad best heftig. En even heel lullig gezegd, ook niet-autisten doen dat vaak genoeg.
ha,
je ik heb het er erg moeilijk mee. zeker omdat ik het alleen moet verwerken. hij heeft me het volgende per e-mail geschreven 5 weken geleden... ik sta er helemaal alleen voor. ik weet niet hoe ik het hem ga vertellen. misschien is hij het allang vergeten en is hij in zijn eigen wereldje teruggetrokken.hij heeft me in de tussentijd compleet genegeerd en geen enkele vorm van belangstelling getoond. echt heel erg pijnlijk. dan denk ik bij mezelf... allejezus, dit is niet niets, we kunnen er toch gewoon als vrienden uitkomen...???ik bedoel, ik was werkelijk nooit boos op hem geweest, ben altijd vriendelijk geweest, WAT IS ER DAN ZO MOEILIJK OM CONTACT TE ONDERHOUDEN EN AARDIG TERUG TE DOEN???!!! (sorry ik ben compleet van de kaart, zit nu overspannen thuis al weken, en mijn baan staat ook al op klappen)
dit is wat hij me even koeltjes per e-mail mede deelde:
"Ik hecht er waarde aan hetgeen wij net besproken hebben je ook nog even in het kort op deze wijze mede te delen:
Jij zal zelf je keuze moeten maken en ik kan hierin niets voor jou betekenen.
Als er een kind zal komen zal ik mijn verantwoording daarvoor nemen.
Als je een keuze gemaakt hebt wil ik dat weten, ik hoop dat je dat dan ook op een respectvolle manier doet.
Ik zie jou niet als een vriend maar al betekend dat niet dat wij vijanden zijn.
Ik wil verder geen contact meer met je onderhouden."
Dan ben je dus niet ongesteld geworden, maar heb je een miskraam gehad. Dat is inderdaad best heftig. En even heel lullig gezegd, ook niet-autisten doen dat vaak genoeg.
ha,
je ik heb het er erg moeilijk mee. zeker omdat ik het alleen moet verwerken. hij heeft me het volgende per e-mail geschreven 5 weken geleden... ik sta er helemaal alleen voor. ik weet niet hoe ik het hem ga vertellen. misschien is hij het allang vergeten en is hij in zijn eigen wereldje teruggetrokken.hij heeft me in de tussentijd compleet genegeerd en geen enkele vorm van belangstelling getoond. echt heel erg pijnlijk. dan denk ik bij mezelf... allejezus, dit is niet niets, we kunnen er toch gewoon als vrienden uitkomen...???ik bedoel, ik was werkelijk nooit boos op hem geweest, ben altijd vriendelijk geweest, WAT IS ER DAN ZO MOEILIJK OM CONTACT TE ONDERHOUDEN EN AARDIG TERUG TE DOEN???!!! (sorry ik ben compleet van de kaart, zit nu overspannen thuis al weken, en mijn baan staat ook al op klappen)
dit is wat hij me even koeltjes per e-mail mede deelde:
"Ik hecht er waarde aan hetgeen wij net besproken hebben je ook nog even in het kort op deze wijze mede te delen:
Jij zal zelf je keuze moeten maken en ik kan hierin niets voor jou betekenen.
Als er een kind zal komen zal ik mijn verantwoording daarvoor nemen.
Als je een keuze gemaakt hebt wil ik dat weten, ik hoop dat je dat dan ook op een respectvolle manier doet.
Ik zie jou niet als een vriend maar al betekend dat niet dat wij vijanden zijn.
Ik wil verder geen contact meer met je onderhouden."
zondag 24 februari 2008 om 21:08
Guccigirl, herkenbaar wat je eerder schreef. Dat hij ineens kan zeggen dat ie niets voor je voelt terwijl er niets veranderd is.
Ze kunnen een knop omzetten als dat hen het beste lijkt.
Hij legt geen linken, weegt niet af, hij denkt zwart wit en als iets niet meer is zoals het hem het beste uitkomt zet hij de knop om.
Heel hard komt dat over. Maar het is een overlevingsstrategie. De enige manier. Er is geen grijs gebied, geen gebied van twijfel en 'ergens aan werken', dat is veel te onduidelijk voor hem.
Het is ja of nee. En als het nee wordt om welke reden dan ook, is het nee.
Ze kunnen een knop omzetten als dat hen het beste lijkt.
Hij legt geen linken, weegt niet af, hij denkt zwart wit en als iets niet meer is zoals het hem het beste uitkomt zet hij de knop om.
Heel hard komt dat over. Maar het is een overlevingsstrategie. De enige manier. Er is geen grijs gebied, geen gebied van twijfel en 'ergens aan werken', dat is veel te onduidelijk voor hem.
Het is ja of nee. En als het nee wordt om welke reden dan ook, is het nee.
zondag 24 februari 2008 om 21:12
Guccigirl, ik vond het bijna eng om de tekst te lezen die je vriend schreef. Preices dezelfde verwoordingen zoals mijn ex ze schrijft: echt exact.
Koel en zakelijk.
Hij kan ook erg goed verwoorden op papier, net als mijn ex. Mijn ex kan dit trouwens niet live. Jouw ex wel?
Hij praat in de mail vooral tegen zichzelf, hoor. Hij wil duidelijkheid en dat schrijft hij aan jou. Zo doet mijn ex dat ook.
Alles op een rijtje zetten in een mail aan mij die eigenlijk gewoon voor hem zelf bedoeld is. Dat is de reden dat het zo koel overkomt.
Koel en zakelijk.
Hij kan ook erg goed verwoorden op papier, net als mijn ex. Mijn ex kan dit trouwens niet live. Jouw ex wel?
Hij praat in de mail vooral tegen zichzelf, hoor. Hij wil duidelijkheid en dat schrijft hij aan jou. Zo doet mijn ex dat ook.
Alles op een rijtje zetten in een mail aan mij die eigenlijk gewoon voor hem zelf bedoeld is. Dat is de reden dat het zo koel overkomt.
zondag 24 februari 2008 om 21:15
Probeer het je niet persoonlijk aan te trekken. Is moeilijk, maar probeer vooral te bedenken dat hij geen grijs gebied kent. Daar kan hij niet mee omgaan.
Vrienden blijven is te verwarrend. Zeker nu. Er moet voor hem een duidelijke scheidslijn zijn. Dit is echt iets wat alles over hem zegt en niet persoonlijk naar jou toe is. Hij zou dit naar iedereen zo doen.
Vrienden blijven is te verwarrend. Zeker nu. Er moet voor hem een duidelijke scheidslijn zijn. Dit is echt iets wat alles over hem zegt en niet persoonlijk naar jou toe is. Hij zou dit naar iedereen zo doen.
zondag 24 februari 2008 om 21:23
quote:lonbonton schreef op 24 februari 2008 @ 21:12:
Guccigirl, ik vond het bijna eng om de tekst te lezen die je vriend schreef. Preices dezelfde verwoordingen zoals mijn ex ze schrijft: echt exact.
Koel en zakelijk.
Hij kan ook erg goed verwoorden op papier, net als mijn ex. Mijn ex kan dit trouwens niet live. Jouw ex wel?
Hij praat in de mail vooral tegen zichzelf, hoor. Hij wil duidelijkheid en dat schrijft hij aan jou. Zo doet mijn ex dat ook.
Alles op een rijtje zetten in een mail aan mij die eigenlijk gewoon voor hem zelf bedoeld is. Dat is de reden dat het zo koel overkomt.
ha,
ik ben zo dankbaar voor je reactie! zit nu in tranen alles te lezen.... voor een gevoelsmens/ niet autistisch mens (en daarmee wil ik niet zeggen dat autisten ongevoelig zijn, voordat ik hier weer mailtjes op krijg van leden van het forum)- is dit zo moeilijk om het je niet persoonlijk aan te trekken. weet je, ik weet dat hij niet goed kan leren en dat hij moeite heeft met zijn werk, maar toch die woordenschat.... ongeloofelijk.
gewoon het niet inbeelden. weet je, ik ben zo ontzettend verdrietig, en zo ongeloofelijk woedend... maar hij kan er niets aan doen. hoe kan ik hem nou aankijken op zijn reactie? hij mist die schakel in zijn bovenkamer... ik vraag me af of hij uberhaupt wel een andere relatie kan aangaan met iemand. ik vraag het me sterk af. bah, wat een looser. hij denkt nog steeds dat ik zwanger ben. maar misschien heeft hij het wel heel ver weg gestopt. stel je voor dat ik een kind van hem had gekregen en ons kindje werd ziek... als moeder zijnde ben je er voor de volle 2000% maar ik denk dat hij het vaak zou laten afweten. omdat meneer de stress niet aankan. het klinkt heel egoistisch en hard, maar even eerlijk... welk kind verdiend dan zo'n vader? ( er zullen vast hele lieve autistische vaders zijn, maar die hebben een ander karakter)
het verdriet is bijna ondraagelijk, ik heb geen tranen meer om te huilen. enkel dit forum is mijn steun. mijn familie wet nergenst vanaf, ze zouden me wat aandoen als ze het zouden weten. hoe kan ik zwanger raken van zo'n looser, zouden ze zeggen....
Guccigirl, ik vond het bijna eng om de tekst te lezen die je vriend schreef. Preices dezelfde verwoordingen zoals mijn ex ze schrijft: echt exact.
Koel en zakelijk.
Hij kan ook erg goed verwoorden op papier, net als mijn ex. Mijn ex kan dit trouwens niet live. Jouw ex wel?
Hij praat in de mail vooral tegen zichzelf, hoor. Hij wil duidelijkheid en dat schrijft hij aan jou. Zo doet mijn ex dat ook.
Alles op een rijtje zetten in een mail aan mij die eigenlijk gewoon voor hem zelf bedoeld is. Dat is de reden dat het zo koel overkomt.
ha,
ik ben zo dankbaar voor je reactie! zit nu in tranen alles te lezen.... voor een gevoelsmens/ niet autistisch mens (en daarmee wil ik niet zeggen dat autisten ongevoelig zijn, voordat ik hier weer mailtjes op krijg van leden van het forum)- is dit zo moeilijk om het je niet persoonlijk aan te trekken. weet je, ik weet dat hij niet goed kan leren en dat hij moeite heeft met zijn werk, maar toch die woordenschat.... ongeloofelijk.
gewoon het niet inbeelden. weet je, ik ben zo ontzettend verdrietig, en zo ongeloofelijk woedend... maar hij kan er niets aan doen. hoe kan ik hem nou aankijken op zijn reactie? hij mist die schakel in zijn bovenkamer... ik vraag me af of hij uberhaupt wel een andere relatie kan aangaan met iemand. ik vraag het me sterk af. bah, wat een looser. hij denkt nog steeds dat ik zwanger ben. maar misschien heeft hij het wel heel ver weg gestopt. stel je voor dat ik een kind van hem had gekregen en ons kindje werd ziek... als moeder zijnde ben je er voor de volle 2000% maar ik denk dat hij het vaak zou laten afweten. omdat meneer de stress niet aankan. het klinkt heel egoistisch en hard, maar even eerlijk... welk kind verdiend dan zo'n vader? ( er zullen vast hele lieve autistische vaders zijn, maar die hebben een ander karakter)
het verdriet is bijna ondraagelijk, ik heb geen tranen meer om te huilen. enkel dit forum is mijn steun. mijn familie wet nergenst vanaf, ze zouden me wat aandoen als ze het zouden weten. hoe kan ik zwanger raken van zo'n looser, zouden ze zeggen....
zondag 24 februari 2008 om 21:34
Guccigirl,
het is ook heel pijnlijk.
Ik weet waar je het over hebt.
Het is iets wat je je eigenlijk niet voor kan stellen (autisme) ook al maak je het van dichtbij mee. Dat blijft zo, tenminste bij mij wel.
In theorie weet ik hoe het zit, maar nog steeds ben ik overdonderd door de manier van reageren van mijn ex.
Ik zou hem dan wel door elkaar willen schudden, bij wijze van spreken.
Het verdriet mag er ook gewoon zijn, toch? Ook al is dat nog zo'n rotgevoel, laat het er maar gewoon zijn. Dat heeft tijd nodig.
En de verwachting dat hij ineens wel anders zal reageren, menselijker en begripvoller naar mij toe, ja die heb ik ook nog. Maar dat zit er natuurlijk niet in.
Ik weet het, hij lijkt zeer ongevoelig, mijn ex ook. Maar ze zijn wel gevoelig, alleen op een andere manier. (Kwetsbaar.)
Juist omdat ze een ander niet kunnen inschatten, niet kunnen peilen, is dat een heel onzeker angstig gevoel voor ze. Maar het inleven in een ander, dat zit er niet in. Wel in theorie, mijn ex weet best hoe een ander zich zal voelen in een bepaalde situatie, maar dat is theorie, in de praktijk kan hij daar niet mee omgaan en weet daar niet op te reageren op een adequate manier.
Dikke knuf!
het is ook heel pijnlijk.
Ik weet waar je het over hebt.
Het is iets wat je je eigenlijk niet voor kan stellen (autisme) ook al maak je het van dichtbij mee. Dat blijft zo, tenminste bij mij wel.
In theorie weet ik hoe het zit, maar nog steeds ben ik overdonderd door de manier van reageren van mijn ex.
Ik zou hem dan wel door elkaar willen schudden, bij wijze van spreken.
Het verdriet mag er ook gewoon zijn, toch? Ook al is dat nog zo'n rotgevoel, laat het er maar gewoon zijn. Dat heeft tijd nodig.
En de verwachting dat hij ineens wel anders zal reageren, menselijker en begripvoller naar mij toe, ja die heb ik ook nog. Maar dat zit er natuurlijk niet in.
Ik weet het, hij lijkt zeer ongevoelig, mijn ex ook. Maar ze zijn wel gevoelig, alleen op een andere manier. (Kwetsbaar.)
Juist omdat ze een ander niet kunnen inschatten, niet kunnen peilen, is dat een heel onzeker angstig gevoel voor ze. Maar het inleven in een ander, dat zit er niet in. Wel in theorie, mijn ex weet best hoe een ander zich zal voelen in een bepaalde situatie, maar dat is theorie, in de praktijk kan hij daar niet mee omgaan en weet daar niet op te reageren op een adequate manier.
Dikke knuf!
maandag 25 februari 2008 om 12:44
quote:lonbonton schreef op 24 februari 2008 @ 21:34:
Guccigirl,
het is ook heel pijnlijk.
Ik weet waar je het over hebt.
Het is iets wat je je eigenlijk niet voor kan stellen (autisme) ook al maak je het van dichtbij mee. Dat blijft zo, tenminste bij mij wel.
In theorie weet ik hoe het zit, maar nog steeds ben ik overdonderd door de manier van reageren van mijn ex.
Ik zou hem dan wel door elkaar willen schudden, bij wijze van spreken.
Het verdriet mag er ook gewoon zijn, toch? Ook al is dat nog zo'n rotgevoel, laat het er maar gewoon zijn. Dat heeft tijd nodig.
En de verwachting dat hij ineens wel anders zal reageren, menselijker en begripvoller naar mij toe, ja die heb ik ook nog. Maar dat zit er natuurlijk niet in.
Ik weet het, hij lijkt zeer ongevoelig, mijn ex ook. Maar ze zijn wel gevoelig, alleen op een andere manier. (Kwetsbaar.)
Juist omdat ze een ander niet kunnen inschatten, niet kunnen peilen, is dat een heel onzeker angstig gevoel voor ze. Maar het inleven in een ander, dat zit er niet in. Wel in theorie, mijn ex weet best hoe een ander zich zal voelen in een bepaalde situatie, maar dat is theorie, in de praktijk kan hij daar niet mee omgaan en weet daar niet op te reageren op een adequate manier.
Dikke knuf!
dank je.
maar waarom ging het bij jullie fout? ging hij er ook inneens vandoor? (als je het niet wil zeggen geeft dat niet hoor)
Guccigirl,
het is ook heel pijnlijk.
Ik weet waar je het over hebt.
Het is iets wat je je eigenlijk niet voor kan stellen (autisme) ook al maak je het van dichtbij mee. Dat blijft zo, tenminste bij mij wel.
In theorie weet ik hoe het zit, maar nog steeds ben ik overdonderd door de manier van reageren van mijn ex.
Ik zou hem dan wel door elkaar willen schudden, bij wijze van spreken.
Het verdriet mag er ook gewoon zijn, toch? Ook al is dat nog zo'n rotgevoel, laat het er maar gewoon zijn. Dat heeft tijd nodig.
En de verwachting dat hij ineens wel anders zal reageren, menselijker en begripvoller naar mij toe, ja die heb ik ook nog. Maar dat zit er natuurlijk niet in.
Ik weet het, hij lijkt zeer ongevoelig, mijn ex ook. Maar ze zijn wel gevoelig, alleen op een andere manier. (Kwetsbaar.)
Juist omdat ze een ander niet kunnen inschatten, niet kunnen peilen, is dat een heel onzeker angstig gevoel voor ze. Maar het inleven in een ander, dat zit er niet in. Wel in theorie, mijn ex weet best hoe een ander zich zal voelen in een bepaalde situatie, maar dat is theorie, in de praktijk kan hij daar niet mee omgaan en weet daar niet op te reageren op een adequate manier.
Dikke knuf!
dank je.
maar waarom ging het bij jullie fout? ging hij er ook inneens vandoor? (als je het niet wil zeggen geeft dat niet hoor)
maandag 25 februari 2008 om 18:08
quote:bellaperez schreef op 23 februari 2008 @ 13:07:
beste TO,
Als je vriend al niet eens goed met de kat kan omgaan, zou ik zeker geen kinderen met hem nemen. Dan nog maar liever een single mom wat voor mij mss in het verschied ligt. Mijn aangetrouwde oom is ook autistisch en mij tante heeft het er erg moeilijk mee. Het is voor haar geen pretje.....Hij mag haar overal op aanspreken, zelf doen wat hij wil. Zij daarentegen moet alles precies doen zoals hij het wil en op bepaalde tijdstippen..anders wordt hij agressief. Hij kan zich niet goed in haar verplaatsen, wat je bij meerdere autisten ziet. Ik heb meer verhalen gehoord en soms denk ik dat autisten beter onderling een relatie kunnen beginnen.dat zal ook niet makkelijk zijn, maar dan kwetsen ze (niet opzettelijk) elkaar ipv dat een "normale"vrouw zichzelf helemaal verandert voor de autistische man. Het is voor een vrouw zonder autisme zeer zwaar om met een autistisch partner te leven. Het soort type vrouwen die vaak zo'n relatie aangaan noem ik "de redders"; hetzelfde type dat op verslaafde/zorgbehoevende mannen
valt. Ze geven in zo'n relatie vaak veel meer dan dat ze terugkrijgen.
Ha,
ik heb hem nooit in een agressieve bui gezien, maar het voelde wel af en toe dat hij op ieder moment kon ontploffen. Toen ik voor het laatst voor zijn deur stond om hem duidelijk te maken dat ik zwanger was, smeet hij de deur dicht en riep vanuit het raam dat ik maar heel snel moest maken dat ik weg kwam, anders zou hij de politie bellen.
hij was compleet omgedraaid, hij haatte me nadat hij had gezegd dat het uit was, wilde hij niets met me te maken hebben. echt heel raar, de dag daarvoor was het hemel op aarde, gewoon niets aan de hand. (ik ben heel erg voorzichtig en ik heb dingen heel snel door en voel dingen snel aan) en de dag daarna was het uit, gewoon pats boem, hij voelde niets meer zei hij. (ik had een aantal dagen daarvoor de mooiste liefdesbrief gekregen die je je maar kan voorstellen). Hij had gewoon niet door dat hij met uitspraken en de gesprekken die we hadden, verwachtingen bij de ander veroorzaakte. gewoon geen oorzaak gevolg kunnen zien. We hadden het over kinderen, hoeveel we zouden kunnen lenen voor een huis etc etc.
ik denk dat hij bang werd voor de verrandering die hij verwachtte...
beste TO,
Als je vriend al niet eens goed met de kat kan omgaan, zou ik zeker geen kinderen met hem nemen. Dan nog maar liever een single mom wat voor mij mss in het verschied ligt. Mijn aangetrouwde oom is ook autistisch en mij tante heeft het er erg moeilijk mee. Het is voor haar geen pretje.....Hij mag haar overal op aanspreken, zelf doen wat hij wil. Zij daarentegen moet alles precies doen zoals hij het wil en op bepaalde tijdstippen..anders wordt hij agressief. Hij kan zich niet goed in haar verplaatsen, wat je bij meerdere autisten ziet. Ik heb meer verhalen gehoord en soms denk ik dat autisten beter onderling een relatie kunnen beginnen.dat zal ook niet makkelijk zijn, maar dan kwetsen ze (niet opzettelijk) elkaar ipv dat een "normale"vrouw zichzelf helemaal verandert voor de autistische man. Het is voor een vrouw zonder autisme zeer zwaar om met een autistisch partner te leven. Het soort type vrouwen die vaak zo'n relatie aangaan noem ik "de redders"; hetzelfde type dat op verslaafde/zorgbehoevende mannen
valt. Ze geven in zo'n relatie vaak veel meer dan dat ze terugkrijgen.
Ha,
ik heb hem nooit in een agressieve bui gezien, maar het voelde wel af en toe dat hij op ieder moment kon ontploffen. Toen ik voor het laatst voor zijn deur stond om hem duidelijk te maken dat ik zwanger was, smeet hij de deur dicht en riep vanuit het raam dat ik maar heel snel moest maken dat ik weg kwam, anders zou hij de politie bellen.
hij was compleet omgedraaid, hij haatte me nadat hij had gezegd dat het uit was, wilde hij niets met me te maken hebben. echt heel raar, de dag daarvoor was het hemel op aarde, gewoon niets aan de hand. (ik ben heel erg voorzichtig en ik heb dingen heel snel door en voel dingen snel aan) en de dag daarna was het uit, gewoon pats boem, hij voelde niets meer zei hij. (ik had een aantal dagen daarvoor de mooiste liefdesbrief gekregen die je je maar kan voorstellen). Hij had gewoon niet door dat hij met uitspraken en de gesprekken die we hadden, verwachtingen bij de ander veroorzaakte. gewoon geen oorzaak gevolg kunnen zien. We hadden het over kinderen, hoeveel we zouden kunnen lenen voor een huis etc etc.
ik denk dat hij bang werd voor de verrandering die hij verwachtte...
maandag 25 februari 2008 om 22:50
