Dilemma! Scheiden of blijven?

Zal me eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Thirza, 40 jr. en heb 2 kindjes. Ehm, da's wel erg kort.Ik zit met een dilemma waar ik al jaren mee zit. Ik dacht 100% zeker te zijn een juiste keuze gemaakt te hebben, en nu toch weer die twijfel.Ik ben al 22 jr. samen met x, waarvan de laatste 10 jr. niet meer echt gelukkig. Eigenlijk was er altijd wel wat. Altijd waren er andere vrouwen en in al die jaren is hij er nooit voor me geweest. Op een bepaald moment kwam ik er achter dat hij een ander had, dit was een heel jong buitenlands meisje dat hier illegaal was, telkens beloofde hij beterschap, waarna ik van anderen dan weer hoorde dat ze samen gezien waren. Hij "probeerde" van haar los te komen, maar dat lukte hem niet. Zelfs niet met hulp van anderen. Deze relatie van x met meisje heeft uiteindelijk zeker 6 jr. geduurd. Ergens wist x wel dat het haar te doen was om een verblijfsvergunning, maar toch wilde hij dat ook weer niet geloven omdat ze hem daarvan overtuigd had. Die meid wilde x iig per se, en begon mij thuis ook lastig te vallen.Hij was er ook niet toen mijn ouders overleden waar ik kapot van was, niet toen de meiden nog een stuk kleiner waren. Kortom, hij was er nooit voor me. Als hij er wel is dan is er altijd ruzie. Daarbij is hij erg agressief. Vaak verbaal agressief, soms ook fysiek. Dat laatste gelukkig niet dusdanig dat ik er letsel aan over houdt, maar toch! Hij is écht heel moeilijk om mee te leven. Zijn aard is negatief gestemd, heel egoistisch, zwartgallig en altijd ontevreden. Ben hem zo zat, pffff!Deze situatie ben ik toch langzamerhand gaan accepteren omdat x nooit thuis is en ik met mijn dochters ons eigen leven leiden. Op zich bevalt me dit "prima", maar als x er wel is dan wil hij, logisch misschien, wel sex hebben. Hij wil altijd sex en daar word ik maf van! Het staat me zo tegen! Telkens voel ik me dan rot als ik toch sex gehad had. Daarbij kan ik niet lief of normaal doen tegen hem. Er is gewoon altijd bonje! Ik schrik dat hij thuiskomt. Voor mij niet prettig maar ook zeker niet voor mijn kids.Nu ben ik zover, en er is echt zoveel meer gebeurd, dan ik uit kan leggen, dat ik een afspraak gemaakt heb bij een advocaat om te gaan scheiden. Was ik dagenlang overtuigd dat ik dit moest doen. Nu steekt de twijfel weer de kop op! Ook omdat x weer beterschap belooft. Iedereen die ik ken vraagt me af waarom ik nog bij hem ben. Ze vinden allemaal dat ik die stap moet nemen. Toch ben ik zo bang voor alles wat me te wachten staat. Wat mijn dilemma dus is:Enerzijds:vind ik het wel prima zo. Leef mijn eigen leven, kan tot op zekere hoogte financieel doen wat ik wil. Heb alle vrijheid. We hebben een mooie koopwoning. Ik doe sowieso wel leuke dingen. Oke... het is niet ideaal maar zo leef ik al jaren. Alles went tenslotte. Mijn kids hebben het zo enorm naar hun zin waar we wonen en dat vind ik ook niet onbelangrijk. Anderzijds:Ben ik zo enorm bang de stap te nemen! Ik heb een beetje het gevoel dat mijn leven dadelijk ophoudt en ik helemaal niets meer kan doen. Leef misschien dadelijk op bijstandnivo. Het huis zal verkocht moeten worden. Waar komen wij te wonen? Hoeveel is mijn inkomen? Ik geef grif toe dat ik geld belangrijk vind! Fout misschien, maar geld betekent voor mij wel een stuk vrijheid om leuke dingen te doen (wij rijden paard, dat is behoorlijk duur) en mooie kleding/dingen te kopen. Ben bijv. nu eenmaal gek op mooie kleding voor mijn kids en mezelf Kan me voorstellen dat degene die dit leest zo haar bedenkingen heeft hierover, maar ik probeer op een eerlijke manier mijn situatie te schetsen). Uiteraard vind ik een stap terug doen logisch en niet erg. Maar om nu te eindigen op "nul". Daarbij vind ik het allemaal zo "eng"; wat staat me te wachten, vind ik ooit een leuk iemand, etc..etc...Over de alimentatie die ik kan verwachten nog even het volgende: x heeft een niet al te hoog standaard inkomen. De extra dingen die we kunnen doen komen voort uit verdiensten die zwart zijn. Daarbij ben ik ook vreselijk onzeker geraakt door alles wat er gebeurd is. X had tenslotte al die jaren een relatie met een hele jonge mooie meid. Nu is er niets mis met mij hoor... Ben dan wel 40 maar wordt veel jonger geschat. X. accepteert onze scheiding overigens niet. Is geenzins van plan om mee te werken. Hij is zich kapot geschrokken omdat ik al zovaak gedreigd heb in het verleden en nu is het hem wel duidelijk dat ik het meen. Ik heb trouwens al zovaak tegen hem gezegd dat ik bij hem blijf voor de "zekerheid" en ik niet meer van hem houd. Hij gelooft dat niet... Hij is ervan overtuigd dat het tussen ons weer goed komt... Komt nu met beloftes waarvan ik weet dat hij ze niet waar kan maken. Daarbij......... ik hou niet meer van hem!Kortom............ herkent iemand de angst?  Zijn er meiden die ondanks hun slechte huwelijk vanwege de consequenties bij hun partner blijven, zoals ik dat jaren deed? Ik weet het echt niet meer. Ik word gek van de stress over wat ik moet gaan doen.... Ik weet dat wanneer ik nu niet ga scheiden het er nooit meer van komt, maar het is ook zo gemakkelijk de situatie te handhaven. Van de andere kant wil ik ook weer voelen dat ik leef en tzt een echt leuke relatie krijgen.Tot zover... mijn verhaal. Hoop dat het duidelijk is... Lastig om een lang verhaal bondig en duidelijk te houden.Liefs,Thirzabewerkt door moderator,

thirza,



ik ben net als jij 40 jaar, 3 kindjes en heb de stap genomen om te gaan scheiden. ben echt en oprecht doodsbang maar wilde absoluut niet in het slechte huwelijk blijven ( vrijwel gelijk aan jouwe) Ook ik ben naar een klein advocatenburo gegaan, met twee vrouwelijke advocaten. Misschien jij ook in H......?

wil graag over 'praten'word gek van alle onzekere dingen die op me afkomen...



groetjes breek

Hey Breek.. ja in H. (woon ik ook) bij ehm... 1e naam is een vogeltje en 2e naam een plaatsnaam...! Blijf hier schrijven meid...  Ook ik ben doodsbang, nog steeds, maar we moeten het zelf gaan doen en de steun die ik hier ontvang en de adviezen die ik ontvang, doen me zo enorm goed!!! Sterkte en schrijf van je af! Liefs, Thirza

Korte update:

Kom er nauwelijks aan toe jullie berichten te beantwoorden en op Search *; wil ik ook nog ingaan. Graag wil ik ook ingaan op wat ik voel over wat er is gebeurd en hoe ik het zie... daar ga ik snel tijd voor maken want ik begrijp zoveel dingen niet. Ik snap niet dat ik zoveel gepikt hebt terwijl de feiten er lagen!



Sinds ik duidelijk gemaakt heb dat de scheiding een feit is, ja ja!, staat mijn telefoon en msn roodgloeiend... Zo lief, al die steun!

Oke, ik realiseer me nu dat ik niet dieper kan zakken dan nu. Heb weer dingen gehoord die me nog meer deed overtuigen. Walgelijke dingen waar ik misselijk van werd... Het raakte me overigens niet... bleef er gelaten om. Hij kan me niet meer raken op welke manier dan ook. Hij is alleen maar bezig op dit moment een andere k*t te vinden. Zijn letterlijk zijn woorden. Een Jennifer Lopez look-alike is verliefd op hem en hij ziet haar ook wel zitten.. In Marokko heeft ie ook nog een lieffie. Daarbij gaan zijn vrienden zijn profiel zetten op een datingsite... Nou, gekker moet het niet worden zeg! Ik vroeg al of zijn vrienden dan ook zijn mail gingen beantwoorden, haha...Arme meiden die er in trappen...



Ik vind zijn gedrag zo ziek!  Alles draait om uiterlijk vertoon en sex... Vooral sex! kan het niet eens uitleggen... de dingen die hij zegt slaan alles en durf ik hier (het meeste dan) niet eens neer te zetten. Gewoon bizar! Hij ziet vrouwen niet anders dan hoeren. Vrouwen behoren te gehoorzamen.

Daarom zoekt/heeft hij het ook bij buitenlandse vrouwen; die zijn in tegenstelling tot Nederlandse vrouwen gehoorzaam! Die willen sex, zijn onderdanig, dankbaar, welwillend, etc.. Nederlandse vrouwen zeiken alleen maar... Zijn alleen maar uit op een gevulde portomonee. Het is niet mijn bedoeling buitenlandse vrouwen hiermee te kwetsen... Het zijn zijn woorden.



Er is zoveel meer gebeurd en aan de hand... waar het mij nu om gaat is dat ik voor mezelf en mijn meiden ga kiezen! Ik snap mezelf ook niet waarom ik zoveel gepikt heb... Mezelf schuldgevoelens aanpraten heeft geen zin, dat weet ik... maar toch vraag ik me af waarom? Waarom was ik zo passief? Waarom heb ik zoveel laten gebeuren?



Waarom?.. terwijl ik al zolang zo zit, zie ik nu pas het licht? Ik lees het terug in de antwoorden van Ellessare en Eleonora... met mijn verstand begrijp ik heel goed wat ze schrijven! Echt waar...ik begrijp elke letter. Ik begrijp ook niet waaraan ik het verdiend heb, zo behandeld te worden.. Ik ben geen sloerie, ben écht keurig netjes en mijn prioriteit ligt bij mijn kinderen.



Ik blijf met zoveel vragen zitten.. En ik begrijp goed dat vrouwen die mijn posting lezen mij een domme doos vinden! Dat ik zolang in een uitzichtloze situatie zit en me dan afvraag of ik mag gaan scheiden. Mag! Echt, want zo voel ik me ook... Ik voel me ook een domme doos...(wat een woord!, ahum)



Misschien komt mijn posting verward over...  kan ook moeilijk verwoorden wat ik voel etc... maar 1 ding weet ik zeker.. Ik ga het doen! Ben nooit eerder zo overtuigd geweest. Nu is het mijn beurt! Alles kan me gestolen worden, prima.. Ik en mijn meiden hebben ook recht op geluk!



Bedankt voor jullie berichten, steun etc... Ik heb er echt zo  veel aan...



Buiten mij ook anderen (Brekebeentje en anderen) die dit lezen.



Liefs,

Thirza

Lieve Thirza



Allereerst: Hartstikke goed van je dat je tegen je man gezegd hebt dat je wil scheiden!!!!!!!! Ik ben onwijs trots op je dat je de volgende stap al aan het zetten bent! Hou dit vol!! *;

Ik ben ook heel blij te lezen dat je nu van alle kanten steunbetuigingen krijgt!



Ten tweede: Hou op met jezelf een domme doos te noemen! Je bent al 22 jaar lang uitgescholden, het heeft geen enkele zin om hier nu zelf mee door te gaan! Dus: lief zijn voor jezelf! Wees er apetrots op dat je nu voor jezelf aan het kiezen bent. Ben vooral boos dat ik NU pas voor mezelf kies! Al die jaren die ik vergooid heb! Op het moment dat je boos bent op jezelf, dwing jezelf dan te kijken naar wat er goed gaat en noem dit ook, het liefst hardop (of schrijf ze voor jezelf op ofzo).



Ten derde: probeer nog even te wachten met die "waarom-vraag", want deze werkt meestal verlammend. Richt je neus op de toekomst en hou m daarop gericht. In ieder geval net zolang tot je door deze heftige periode heen bent. Als je daarna nog steeds de behoefte voelt na te denken over het "waarom", heb je er in ieder geval de tijd voor. Is ook zo, maar momenteel gaat er zoveel door me heen.



Als laatste een advies waarbij ik misschien een beetje op de zaken vooruit loop..

Je man is op dit moment verschrikkelijk gefrustreerd en hij probeert je, net als altijd al, heel erg te kwetsen. Eigenlijk, en dit klinkt een beetje raar misschien, is dat voor nu een steun voor je: het sterkt jou in je keuze om dit door te zetten. Echt wel!!!!!!!!!!!!!!!! Schrik niet te erg en wees erop berekend dat dit van de ene op de andere dag om kan slaan. Het is heel goed mogelijk dat hij ineens heel poeslief en aardig gaat lopen doen, beterschap beloofd, relatietherapie toezegt, je in tranen smeekt of je alsjeblieft niet weg wil gaan etc etc. Doet hij ook.... het ene moment huilt hij wanhopig krokodillentranen en het andere moment is hij agressief en ben IK de schuldige van alles... Hij n**kte tenslotte met anderen, omdat ik hem niet altijd gaf wat hij wilde.

Of dat hij ronduit gevaarlijk wordt en jou en/of je kinderen gaat bedreigen. Dan bel ik de politie... heb ik hem al voor gewaarschuwd.Ik ben niet bang voor hem! Ik vertel zo over de druppel die mij dit topic deed starten. Daarnaast kan ik -al is het midden in de nacht- bij mijn schoonvader én een vriendin uit mijn buurt terecht. Dát zijn de momenten dat je juist vast moet houden aan je keuze. Als hij gaat dreigen en je schat in dat hij zijn dreigementen mogelijk ook uit gaat voeren: handel daar dan naar en zoek een veilige plek. Als hij poeslief gaat lopen doen: lees dan de berichten op dit forum terug (ik denk dat dat wel zal helpen)



Heel veel liefs! Ik blijf je op de voet volgen!

Elessare

Waarom ik dit topic gestart ben, min of meer om bevestiging (waarom nog bevestiging?) te zoeken, was het volgende: Ik meen zo uit mijn hoofd donderdag 2 weken geleden. X was de hele dag al aan het zeiken of hij sex met me kon hebben die avond. Om van het gezeik af te zijn, heb ik ja gezegd...

 

's Avonds kwam hij thuis, nadat ik een super gezellige avond gehad had. Gezellige  visite, daarna ontzettend gelachen door de telefoon met een vriendin. X kwam thuis en er knapte iets in mij... De avond was gezellig en nu moest dat eindigen in sex met hem.... Dat wilde ik per se niet... Sloop dus stiekem naar boven. Had zelfs mijn tanden niet gepoetst, want hij was in de badkamer en wilde zijn aandacht niet trekken.  (wij slapen overigens al jaren apart, en om de beurt slapen mijn kids bij mij).



Hij kwam de slaapkamer binnen en werd toen zo kwaad terwijl mijn dochter van 10 naast me sliep en wakker werd. Hij leegde een fles water over me heen, spuugde me in mijn gezicht, trok me aan mijn benen uit het bed en gooide me in een hoek. Neuken zal je!!! Mijn dochter was wakker geworden en werd bang... "Papa, hou op, je maakt me bang" zei ze...  Die fles waar dat water in zat werd tegen de deur gegooid waarin nu een gat zit. Die deur had mijn hoofd moeten zijn. Toen hij opgaf en naar zijn "eigen" bed ging, moest ik huilen en dochter moest me troosten. Ik voelde me toen zo'n slechte moeder! Ik had haar dit kunnen besparen, want ik kon weten dat dit een keer zou gebeuren! Dit was overigens de 1e keer dat ze getuige werd van fysiek geweld!).



Toen wist ik dat ik moest gaan scheiden, er was geen weg terug, maar toch die twijfels weer, waarover ik eerder schreef. Mijn meiden en ik zijn zo'n drie-eenheid.. Ze doen het echt zo goed, zijn echt zo enorm lief.... Bovendien hebben we het met zijn 3-en zo gezellig!  Ik kan het moeilijk uitleggen, maar wil wel duidelijk maken dat doordat x heel weinig thuis was en ik hen geef wat ze nodig hadden, ze gewoon heerlijke meiden zijn. Ogenschijnlijk is er niets met ze aan de hand... als ze iets dwars zitten komen ze altijd naar me toe. Toch waak ik en heb mede hierdoor besloten de stap te zetten.



Vandaag gebeld met mijn advocaat en verteld dat ze de scheiding in werking mag stellen. Krijg een deze dagen papieren thuis, ook een opdrachtbevestiging en x krijgt ook een brief.



Enerzijds: zie ik er zo tegenop... ben moe/leeg en moet nu op scherp blijven! Waar haal ik de energie vandaan? Anderzijds: ben ik gewoonweg trots op mezelf! Ik ben er klaar voor! Ik kies voor voor mijn kinderen en mezelf...



Tot zover..

Wilde ingaan op andere postings zoals die van Eleonara *; maar kreeg ondertussen weer telefoon , sms en msn.



Brekebeen... je hebt gepost over dat je zo graag praten wil. Waar ben je?



Liefs,

Thirza

Goedemorgen lieve Thirza,



Dat verhaal wat je vertelt doet me de griebels over mijn grabbels lopen....Hoe je je voelt als je partner zich zo tegen je gedraagd is onbeschrijflijk kan ik mij nog herinneren. Ik vroeg me in mijn hoofd altijd meteen af waarom! waarom! waarom! Een vraag waar je nooit anwtwoord op kreeg en die niet alleen sloeg op waarom mijn ex mij zo vernederde maar ook op de vraag waarom ik dat allemaal accpeteerde.



Je gaat jezelf van alles afvragen en vooral, wat is er met mij aan de hand dat ik dit allemaal pik? Vraag ik me de laatste dagen constant af.... Waarom was ik zo gelaten onder alles? waarom geloofde ik hem?.. Ik geloofde hem niet als het ging om beterschap in de toekomst of als het ging over andere vrouwen, maar het was wel zo makkelijk om het wel te doen, had ik weer rust in mijn hoofd. Uitstel van... ......? dat ik het zo lang uitgesteld heb vind ik nog wel het meest erg. Ik heb hier gelezen niet achterom te moeten kijken, maar toch..... het laat me voor nu nog niet los.... Ik heb vele jaren vergooid, ook ik leef maar 1 keer, doodzonde van al die jaren!



Toch blijf je. Omdat die ander macht over je heeft. Op allerlei gebieden. Onder andere op financieel gebied dus.

Ik ben blij dat je schreef niet bang te zijn voor je man. In het verleden was ik wel bang en "gehoorzaamde" dan voor de lieve vrede.  Ook bijv. omdat hij dan tekeer ging en ik het rustig in huis wilde houden voor de kinderen en óók de buren. Hoe vaak ik wel niet de schuifpui en de ramen dicht heb gedaan, als ik het aan voelde komen. Het gekke is dat ik  zeker de laatste keer niet bang was... Ik was  ijzig kalm toen hij zich zo gedroeg. Vond hem zielig, en walgde. Ik had zoiets "je doet maar, je slaat maar, ik krijg jou wel"  De tranen kwamen pas toen hij ging slapen... maar dat was omdat mijn dochter dit had moeten meemaken. Dat vind ik heel fijn om te lezen. Ik was het wel. Doodsbang was ik voor mijn ex. Ik ben blij te lezen dat je dat niet bent.



Maar nu is het dan gedaan meid! Er gaat iets gebeuren want het moet afgelopen zijn! Waar je de kracht vandaan haalt? Die kracht komt vanzelf want je moet door. Met moeder zijn, met vechten voor jouw lieve meiden en voor een goed leven. Niet alleen voor jou maar zeker ook voor je dochters. Je zult het best pittig vinden om door te zetten maar wat is het alternatief? Nog 22 jaar dit? Je vindt die kracht, dat weet ik zeker. Je hebt steun van mensen om je heen en hier kun je ook je verhaal kwijt. Gelukkig wel! Gistermiddag had ik een klein feestje en vandaag ging ik na schooltijd naar een plas en daarna barbecue met vrienden Ik vind het dan wel heel vervelend dat ik niet lekker in mijn vel zit. Heb dan het gevoel dat ik gezellig moet zijn, maar voel me niet gezellig.  Ik ben nu ook niet gezellig... ja, probeer het wel, maar het is fake... Net of ik op slot sla, als de anderen gezellig en druk aan het babbelen zijn. Wil dan ook gezellig meedoen, maar dat lukt dan niet echt. Ben zo bezig met mijn eigen sorres en van de andere kant wil ik dat weer zo min mogelijk laten merken. Dat vind ik wel moeilijk. Zaterdag heb ik ook een feestje en binnenkort een bruiloft... Liefst zou ik alleen zijn, dan hoef ik niet gezellig te doen.. hoewel.. het betekent wel afleiding... Wat ik eigenlijk bedoel is dat  ehm... ik ergens bang ben vrienden af te schrikken en ze kwijtraak. Dat ze denken "die Thirza nodigen we ook niet meer uit, geen lol aan".... 



Fijne dag vandaag!  Ha dank je... hoewel bijna voorbij... dan wens ik jou morgen gewoon een hele fijne dag!



Liefs,

Mabel en Search bedankt voor jullie reactie!



Vandaag al met al een redelijke dag.. Heb daar al over geschreven bij Eleonora. Het ene moment zie ik alles zitten, het andere moment voel ik de tranen branden. Dan gaat er zoveel door me heen. Vanmorgen werd ik even van mijn stuk gebracht door een vrouw in mijn buurt. Alleenstaande vrouw met 3 kinderen. Ze vond dat ik met x moest praten en het goed moest maken omdat het zo moeilijk is zonder man. Volgens haar was het geen doen. Deze vrouw werkt zich een slag in de rondte en heeft desondanks nog armoede... Doordat ze zo hard moet werken zichzelf staande te houden, kan ze geen sociaal leven opbouwen. Het is voor haar overleven. Dan word ik even van mijn stuk gebracht. Heel even weer die twijfel.



Oke, heel eventjes dan... hoef hier maar terug te lezen of terug te denken, en ik weet weer waarom ik het doorzet!



Ik ben nu net Jantje huilt, Jantje lacht. Het ene moment zie ik het helemaal zitten, het ander moment zitten de tranen hoog. Zo lastig om emotioneel in zo'n rollercoast te zitten. Ik blijf bang voor hetgeen gaat volgen. Alles staat op losse schoeven en geen idee wat me te wachten staat. Ik voel heel veel wrok voor x... Dat hij zo'n puinhoop van ons leven gemaakt heeft. Dat ik nu een eigen leven op moet gaan bouwen. Had hij in de wetenschap dat hij zijn poten van andere vrouwen en de rest, uit respect voor mij en de meiden, niet vele jaren eerder de stap kunnen nemen? Snap dat niet.. waarom is hij zo gewetenloos..... Natuurlijk weet ik dat IK verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven.. toch vind ik dat HIJ mijn leven verziekt heeft. Dat zijn dingen die ik nog in perspectief moet gaan plaatsen.



X heeft iig wat ik begrepen heb, JL look-alike gestrikt. Dat deze meid een verleden in de prostitutie heeft, zal hem ook niet boeien. Deze meid heeft een relatie met een foute man en denkt blijkbaar de hemel op aarde te krijgen met x...Hij heeft iig een n**kertje en dat betekent voor mij dat x mij met rust laat en minder thuis is... Ben er blij mee! Laat JL hem maar plezieren!



Liefs, Thirza.

hoi,



Ik ben erg druk met allerlei dingen regelen ivm scheiding en kwam niet aan pc toe.

heb wel behoefte dingen van me af te schrijven,kids hebben het erg zwaar met het gedrag van hun vader.

ik ben vooral erg boos,zeg maar ziedend daarom maar kan dat niet kwijt,wil geen oorlog nu omdat alles nog geregeld moet worden en wil daar RUST bij.

hoe ervaren jullie dat??? Op dezelfde manier als jij, Breek. Ook ik ben ziedend op x,  vooral op x, maar ook op mezelf! Hoe heb ik deze stap zo lang uit kunnen stellen?  Hoe kan het dat ik alle vernederingen, leugens en vreemdgaanpraktijken gepikt hebt. Als x een paar goede dagen had, dan vergat ik wat er eerder gebeurd was. Dan vond ik het wel weer goed. Daar betrap ik mezelf nu ook op. X. doet lief, x wil niet scheiden.  Zal ik dan maar toch alles intrekken?? Maakt het een stuk makkelijker.



De papieren van de advocaat heb ik nu ontvangen. Gisteren had ik een enorme jankdag, Wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd zijn en ook de schulden zullen dus verdeeld moeten worden. De schulden, echter................ dus doorlopend credit en creditkaarten heb ik nooit mijn handtekening voor gezet. De creditkaarten wist ik niet eens. Ik weet niet eens hoe een creditkaart werkt.  Hij heeft schulden opgebouwd puur om de "mooie man" uit te hangen. Dingen zoals zijn auto pimpen om indruk te maken, de duurste kleding, accessoires, vriendinnen, uitgaan etc. Eerder waren deze schulden  er ook door hem gemaakt. Dan werd de hypotheek maar weer eens opgehoogd om schoon schip te maken. Hij maakte me wijs dat ik gekozen heb voor dit (veel te dure) huis en daardoor geldtekort ontstond. Dit huis was aanvankelijk niet te duur... Maar wel geworden door het verhogen van de hypotheek. Waarom trok ik toen niet aan de bel??? Affijn, dinsdag ga ik mijn advocaat maar eens bellen in hoeverre ik aansprakelijk ben voor zijn schulden. Feit: ik heb nooit getekend, maar ben wel in gemeenschap van goederen getrouwd.



De sfeer is raar nu... hij wisselt zo van stemmingen. Dat is sowieso zijn karakter. Hij probeert nu  poeslief en aardig te doen in de hoop dat ik alles intrek. Van de andere kant hoef ik maar iets kleins te zeggen of hij explodeert! Eng gewoon!



Ik schreef al eerder dat mijn meiden niet dol op hem zijn. Vanmiddag zou mijn oudste dochter gaan logeren bij een vriendinnetje. Ze moest daar rond zes uur zijn en is een half uurtje rijden hiervandaan. Ik vroeg mijn dochter haar vader te vragen of hij haar eventjes wilde brengen. Ik was eten aan het koken en moest op tijd terug zijn omdat er een vriendje logeert.  Ze wilde per se niet dat hij haar bracht omdat hij te hard rijdt en alleen maar aan het bellen is. Hij was op zolder zijn was aan het strijken. Dit doe ik namelijk niet meer voor hem:)

Ik liep naar boven en hij vond dat ik de meiden opstookte tegen hem. Om zijn woorden kracht bij te zetten, dreigde hij met de hete strijkbout. Ben toen zelf mijn dochter maar gaan wegbrengen. Gelukkig was hij weg toen ik thuiskwam.



Toch probeer ik net als jij hem te paaien met geruststellende woorden.



Vertel eens wat meer Breek? Eerder vroeg je me ook of ik dezelfde advocaat hebt en daar heb ik antwoord opgegeven.. Heb jij deze ook? Wel verstandig van je, dat je voor de lieve vrede probeert rustig te blijven.



Meid, schrijf van je af.  Het is  fijn te lezen dat ik niet alleen in deze situatie zit heb. Rare woordkeuze, want ik gun het niemand uiteraard. Het help iig wel!



Ik voel me het ene moment sterk genoeg deze molen in te gaan. Redelijk vaak ook niet. Dan ben ik bang niet sterk genoeg te zijn. Op die momenten mis ik mijn moeder ook zo erg. Was zij er nog geweest had het me gelukt! Weet ik zeker! Zie er zo tegenop allemaal. Eindig ik dadelijk met een berg schuld, de erfenis van mijn ouders gehalveerd, in een hutje op de hei? Dat zal allemaal nog moeten blijken, maar al die onzekerheden maken me erg onrustig.



Liefs,

Thirza

Lieve Thirza,



Je hebt veel vragen en terecht. Het is ook goed om vragen te hebben en het is zeker niet zo dat je niet terug moet kijken, je kunt niet anders. Met de opgedane ervaringen kun je weer verder. Ik bedoelde meer te zeggen dat je door kwaad te zijn op jezelf en jezelf een domme doos te vinden, niet veel verder komt. Daarom adviseerde ik je te proberen trots te zijn op de beslissing die je genomen hebt en de stappen die je NU neemt. Om voor jezelf uit dat negatieve verdomhoekje te komen. Daar doe ik enorm mijn best voor. Het wil niet altijd zo lukken maar toch heb ik mijn momenten dat ik denk "yes, ik flik het maar mooi"



Het is klaar met volgzame onderdanigheid. Je bent niet bang meer. Dat geeft je meer kracht dan jezelf stom vinden. Dat er veel vragen zijn die je beantwoord wilt hebben is natuurlijk logisch. Maar ook iets wat je nu misschien even uit moet stellen omdat weggaan en het regelen van allerlei zaken zoveel energie kost.



Ik zegt dit ook maar uit eigen ervaring hoor. Het is geen wet van meden of persen en zeker niet dé waarheid of zo. Ik geloof niet dat er één manier bestaat om dingen op te lossen. Als het jouw manier is om NU met je vragen aan de slag te gaan en jou dat kracht geeft voor je strijd, dan moet je daar vooral aan toegeven lijkt me.



Ik kreeg veel antwoorden toen ik 8 maanden nadat ik wegging bij mijn ex het boek van Susan Forward las. Het is via tweedehandswinkels online nog wel te koop en bij iedere bieb te krijgen. Wie weet heb jij er ook iets aan bij het vinden van antwoorden. Alvast een beschrijving van het boek: Staat genoteerd, dankjewel *;....Dat elke situatie anders is en er geen pasklare antwoord is begrijp ik. Toch, ondanks elke situatie anders is, bestaat er wel veel herkenning. En dat laatste geeft zoveel steun. Als ik de wijze woorden lees, waaronder die van jou, weet ik dat het iedereen kan overkomen en je daarvoor zeker geen "domme doos" hoef te zijn. X. blijft ook bezig.



Schiet me net te binnen dat ik gisteren iets weg moest gooien en in zijn spullenbakje onder zijn buro 2 lege doosjes condooms vond. Heel wijselijk heb ik mijn mond daarover gehouden, want hij lokt hiermee een reactie van mij uit. Maar......... het kwetste me wel eventjes.



Liefs,

Thirza