Relaties
alle pijlers
Dilemma! Scheiden of blijven?
zaterdag 19 mei 2007 om 22:21
Zal me eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Thirza, 40 jr. en heb 2 kindjes. Ehm, da's wel erg kort.Ik zit met een dilemma waar ik al jaren mee zit. Ik dacht 100% zeker te zijn een juiste keuze gemaakt te hebben, en nu toch weer die twijfel.Ik ben al 22 jr. samen met x, waarvan de laatste 10 jr. niet meer echt gelukkig. Eigenlijk was er altijd wel wat. Altijd waren er andere vrouwen en in al die jaren is hij er nooit voor me geweest. Op een bepaald moment kwam ik er achter dat hij een ander had, dit was een heel jong buitenlands meisje dat hier illegaal was, telkens beloofde hij beterschap, waarna ik van anderen dan weer hoorde dat ze samen gezien waren. Hij "probeerde" van haar los te komen, maar dat lukte hem niet. Zelfs niet met hulp van anderen. Deze relatie van x met meisje heeft uiteindelijk zeker 6 jr. geduurd. Ergens wist x wel dat het haar te doen was om een verblijfsvergunning, maar toch wilde hij dat ook weer niet geloven omdat ze hem daarvan overtuigd had. Die meid wilde x iig per se, en begon mij thuis ook lastig te vallen.Hij was er ook niet toen mijn ouders overleden waar ik kapot van was, niet toen de meiden nog een stuk kleiner waren. Kortom, hij was er nooit voor me. Als hij er wel is dan is er altijd ruzie. Daarbij is hij erg agressief. Vaak verbaal agressief, soms ook fysiek. Dat laatste gelukkig niet dusdanig dat ik er letsel aan over houdt, maar toch! Hij is écht heel moeilijk om mee te leven. Zijn aard is negatief gestemd, heel egoistisch, zwartgallig en altijd ontevreden. Ben hem zo zat, pffff!Deze situatie ben ik toch langzamerhand gaan accepteren omdat x nooit thuis is en ik met mijn dochters ons eigen leven leiden. Op zich bevalt me dit "prima", maar als x er wel is dan wil hij, logisch misschien, wel sex hebben. Hij wil altijd sex en daar word ik maf van! Het staat me zo tegen! Telkens voel ik me dan rot als ik toch sex gehad had. Daarbij kan ik niet lief of normaal doen tegen hem. Er is gewoon altijd bonje! Ik schrik dat hij thuiskomt. Voor mij niet prettig maar ook zeker niet voor mijn kids.Nu ben ik zover, en er is echt zoveel meer gebeurd, dan ik uit kan leggen, dat ik een afspraak gemaakt heb bij een advocaat om te gaan scheiden. Was ik dagenlang overtuigd dat ik dit moest doen. Nu steekt de twijfel weer de kop op! Ook omdat x weer beterschap belooft. Iedereen die ik ken vraagt me af waarom ik nog bij hem ben. Ze vinden allemaal dat ik die stap moet nemen. Toch ben ik zo bang voor alles wat me te wachten staat. Wat mijn dilemma dus is:Enerzijds:vind ik het wel prima zo. Leef mijn eigen leven, kan tot op zekere hoogte financieel doen wat ik wil. Heb alle vrijheid. We hebben een mooie koopwoning. Ik doe sowieso wel leuke dingen. Oke... het is niet ideaal maar zo leef ik al jaren. Alles went tenslotte. Mijn kids hebben het zo enorm naar hun zin waar we wonen en dat vind ik ook niet onbelangrijk. Anderzijds:Ben ik zo enorm bang de stap te nemen! Ik heb een beetje het gevoel dat mijn leven dadelijk ophoudt en ik helemaal niets meer kan doen. Leef misschien dadelijk op bijstandnivo. Het huis zal verkocht moeten worden. Waar komen wij te wonen? Hoeveel is mijn inkomen? Ik geef grif toe dat ik geld belangrijk vind! Fout misschien, maar geld betekent voor mij wel een stuk vrijheid om leuke dingen te doen (wij rijden paard, dat is behoorlijk duur) en mooie kleding/dingen te kopen. Ben bijv. nu eenmaal gek op mooie kleding voor mijn kids en mezelf Kan me voorstellen dat degene die dit leest zo haar bedenkingen heeft hierover, maar ik probeer op een eerlijke manier mijn situatie te schetsen). Uiteraard vind ik een stap terug doen logisch en niet erg. Maar om nu te eindigen op "nul". Daarbij vind ik het allemaal zo "eng"; wat staat me te wachten, vind ik ooit een leuk iemand, etc..etc...Over de alimentatie die ik kan verwachten nog even het volgende: x heeft een niet al te hoog standaard inkomen. De extra dingen die we kunnen doen komen voort uit verdiensten die zwart zijn. Daarbij ben ik ook vreselijk onzeker geraakt door alles wat er gebeurd is. X had tenslotte al die jaren een relatie met een hele jonge mooie meid. Nu is er niets mis met mij hoor... Ben dan wel 40 maar wordt veel jonger geschat. X. accepteert onze scheiding overigens niet. Is geenzins van plan om mee te werken. Hij is zich kapot geschrokken omdat ik al zovaak gedreigd heb in het verleden en nu is het hem wel duidelijk dat ik het meen. Ik heb trouwens al zovaak tegen hem gezegd dat ik bij hem blijf voor de "zekerheid" en ik niet meer van hem houd. Hij gelooft dat niet... Hij is ervan overtuigd dat het tussen ons weer goed komt... Komt nu met beloftes waarvan ik weet dat hij ze niet waar kan maken. Daarbij......... ik hou niet meer van hem!Kortom............ herkent iemand de angst? Zijn er meiden die ondanks hun slechte huwelijk vanwege de consequenties bij hun partner blijven, zoals ik dat jaren deed? Ik weet het echt niet meer. Ik word gek van de stress over wat ik moet gaan doen.... Ik weet dat wanneer ik nu niet ga scheiden het er nooit meer van komt, maar het is ook zo gemakkelijk de situatie te handhaven. Van de andere kant wil ik ook weer voelen dat ik leef en tzt een echt leuke relatie krijgen.Tot zover... mijn verhaal. Hoop dat het duidelijk is... Lastig om een lang verhaal bondig en duidelijk te houden.Liefs,Thirzabewerkt door moderator,
maandag 28 mei 2007 om 09:31
Lieve Thirza,
Je moet niet zo boos zijn op jezelf! Dat je de stap niet eerder genomen hebt is niet zo raar, je bent ooit verlieft geworden op deze man en je bent met hem getrouwd met het doel samen met hem oud te worden. (dat neem ik aan tenminste, anders trouw je niet denk ik?)
Dus jij wilt er voor gaan, je wilde het goed hebben met hem. Soms loopt het anders, en doet iemand dingen die je van te voren niet verwacht of niet wilde zien.
Op zulke momenten wordt je bang, boos of whatever maar als hij weer lief doet vergeef je het hem en geloof je weer in jullie toekomst samen. Waarom iemand dat doet weet ik niet, het kan echte, onvoorwaardelijke liefde zijn, maar het kan ook een angst zijn om alleen te moeten leven. Het kan zoveel zijn.
Feit is dat je niet de enige bent en dat je absoluut geen domme doos (of hoe je dat ook omschreef) bent omdat je nog steeds bij hem bent.
Helemaal in jouw geval, je hebt ook nog twee kids waar jullie verantwoordelijk voor zijn, en al klikt het op dit moment niet helemaal tussen vader en dochters, het is en blijft hun vader en eens komt een dag dat je dochters wel belangstelling voor hun vader krijgen, dat ze zich gaan afvragen waarom hij toen zo heeft gedaan. Dus ik denk dat het heel lastig is om de scheiding ook echt in gang te zetten ook al heb je het jezelf al 10x belooft dat het nu echt de laatste keer is. Dat mag je jezelf gewoon niet kwalijk nemen. Dit zijn keuzes die je niet zomaar even maakt maar die zeer weloverwogen en doordacht gemaakt moeten worden en dat kost tijd, veel tijd.
Neem maar van mij aan dat je er gewoon niet eerder aan toe was. Dingen gaan zoals ze gaan en jezelf verwijten maken dat je kostbare jaren van je leven hebt vergooid is niet juist, volgens mij.
Je moet niet achterom kijken, je leeft nu en hoopt er in de toekomst het beste van te maken.
Nou, volgens mij heb ik weer een aardig eindje weggekletst. Kom net uit nachtdienst en ben brak, maar was zó benieuwd hoe het met je was dat ik eerst wilde lezen voor het slapen gaan. En ik kon het niet laten even te reageren omdat ik het jammer vind dat je jezelf afvalt. In mijn ogen kun je trots zijn op jezelf! Je hebt je best gedaan, alles gegeven voor je gezin, nu is het aan jou... En de tijd die er overheen is gegaan is heb je gewoon nodig gehad.
Hé Thirza, ik ga niet meer terug lezen wat ik geschreven heb, als er domme dingen staan of onduidelijk, neem me dan niet kwalijk, ben echt aan m'n bedje toe.
Hou je taai, je bent vaak sterker dan je denkt. *;
Heel veel liefs van Search
Je moet niet zo boos zijn op jezelf! Dat je de stap niet eerder genomen hebt is niet zo raar, je bent ooit verlieft geworden op deze man en je bent met hem getrouwd met het doel samen met hem oud te worden. (dat neem ik aan tenminste, anders trouw je niet denk ik?)
Dus jij wilt er voor gaan, je wilde het goed hebben met hem. Soms loopt het anders, en doet iemand dingen die je van te voren niet verwacht of niet wilde zien.
Op zulke momenten wordt je bang, boos of whatever maar als hij weer lief doet vergeef je het hem en geloof je weer in jullie toekomst samen. Waarom iemand dat doet weet ik niet, het kan echte, onvoorwaardelijke liefde zijn, maar het kan ook een angst zijn om alleen te moeten leven. Het kan zoveel zijn.
Feit is dat je niet de enige bent en dat je absoluut geen domme doos (of hoe je dat ook omschreef) bent omdat je nog steeds bij hem bent.
Helemaal in jouw geval, je hebt ook nog twee kids waar jullie verantwoordelijk voor zijn, en al klikt het op dit moment niet helemaal tussen vader en dochters, het is en blijft hun vader en eens komt een dag dat je dochters wel belangstelling voor hun vader krijgen, dat ze zich gaan afvragen waarom hij toen zo heeft gedaan. Dus ik denk dat het heel lastig is om de scheiding ook echt in gang te zetten ook al heb je het jezelf al 10x belooft dat het nu echt de laatste keer is. Dat mag je jezelf gewoon niet kwalijk nemen. Dit zijn keuzes die je niet zomaar even maakt maar die zeer weloverwogen en doordacht gemaakt moeten worden en dat kost tijd, veel tijd.
Neem maar van mij aan dat je er gewoon niet eerder aan toe was. Dingen gaan zoals ze gaan en jezelf verwijten maken dat je kostbare jaren van je leven hebt vergooid is niet juist, volgens mij.
Je moet niet achterom kijken, je leeft nu en hoopt er in de toekomst het beste van te maken.
Nou, volgens mij heb ik weer een aardig eindje weggekletst. Kom net uit nachtdienst en ben brak, maar was zó benieuwd hoe het met je was dat ik eerst wilde lezen voor het slapen gaan. En ik kon het niet laten even te reageren omdat ik het jammer vind dat je jezelf afvalt. In mijn ogen kun je trots zijn op jezelf! Je hebt je best gedaan, alles gegeven voor je gezin, nu is het aan jou... En de tijd die er overheen is gegaan is heb je gewoon nodig gehad.
Hé Thirza, ik ga niet meer terug lezen wat ik geschreven heb, als er domme dingen staan of onduidelijk, neem me dan niet kwalijk, ben echt aan m'n bedje toe.
Hou je taai, je bent vaak sterker dan je denkt. *;
Heel veel liefs van Search
maandag 28 mei 2007 om 13:18
hoi tirza,
ook ik ben aan alle kanten vernederd en als oud vuil behandeld. het rare is dat je het heel lang maar 'goedpraat'of zo en pas ziet als je er uit gaat. Ik heb hem dus twee weken geleden uit huis gezet, hij wil verder op zijn manier en dat is niet de mijne ik pik het echt niet langer. dus wegwezen. dat ging echt niet makkelijk,want natuurlijk wilde hij liever 'gewoon; blijven zitten en doorgaan met zijn manier van mij en zijn kids behandelen. ik regel de scheiding dus en hij heeft niets gedaan afgezien van huisje zoeken en een ander n.....
eindelijk neem ik mijn leven in eigen hand,hoe eng dat ook is omdat ik ook niet weet waar ik terecht kom met de kids en hoe ik rond moet komen straks.
maar van hem af zijn is een zegen en ik denk dat dat voor jou net zo is.
trouwens ook de mijne was zo met geld,hij heeft alleen maar schulden gemaakt.
ondanks dat ik gewoon bang ben voor het onzekere allemaal ga ik door!!!
groetjes breek*;
ook ik ben aan alle kanten vernederd en als oud vuil behandeld. het rare is dat je het heel lang maar 'goedpraat'of zo en pas ziet als je er uit gaat. Ik heb hem dus twee weken geleden uit huis gezet, hij wil verder op zijn manier en dat is niet de mijne ik pik het echt niet langer. dus wegwezen. dat ging echt niet makkelijk,want natuurlijk wilde hij liever 'gewoon; blijven zitten en doorgaan met zijn manier van mij en zijn kids behandelen. ik regel de scheiding dus en hij heeft niets gedaan afgezien van huisje zoeken en een ander n.....
eindelijk neem ik mijn leven in eigen hand,hoe eng dat ook is omdat ik ook niet weet waar ik terecht kom met de kids en hoe ik rond moet komen straks.
maar van hem af zijn is een zegen en ik denk dat dat voor jou net zo is.
trouwens ook de mijne was zo met geld,hij heeft alleen maar schulden gemaakt.
ondanks dat ik gewoon bang ben voor het onzekere allemaal ga ik door!!!
groetjes breek*;
maandag 28 mei 2007 om 13:39
Hoi Thirza (en anderen in hetzelfde schuitje),
Ik lees hier nog steeds mee, maar heb weinig tijd (en energie) om te reageren.
Ik ben momenteel ook bezig met het regelen van mijn scheiding, en wat jij zegt over Jantje lacht, Jantje huilt herken ik heel erg, Thirza. Ik ben ook best bang voor wat er straks allemaal gaat komen, maar probeer dat nu om te zetten in een positief gevoel (straks mijn eigen huisje inrichten met mijn eigen spullen en weer lekker doen wat ik wil).
Nu gaat het trouwens erg lekker met me, mijn soon to be ex is een paar dagen op vakantie geweest, en ik heb echt mijn oude zelf weer gevonden. Ik heb deze dagen nauwelijks stil gezeten en vanalles en nog wat gedaan!!! Heerlijk!
Thirza, meid, kop op, ik vind je superdapper dat je het patroon aan het doorbreken bent!!!
Ik lees hier nog steeds mee, maar heb weinig tijd (en energie) om te reageren.
Ik ben momenteel ook bezig met het regelen van mijn scheiding, en wat jij zegt over Jantje lacht, Jantje huilt herken ik heel erg, Thirza. Ik ben ook best bang voor wat er straks allemaal gaat komen, maar probeer dat nu om te zetten in een positief gevoel (straks mijn eigen huisje inrichten met mijn eigen spullen en weer lekker doen wat ik wil).
Nu gaat het trouwens erg lekker met me, mijn soon to be ex is een paar dagen op vakantie geweest, en ik heb echt mijn oude zelf weer gevonden. Ik heb deze dagen nauwelijks stil gezeten en vanalles en nog wat gedaan!!! Heerlijk!
Thirza, meid, kop op, ik vind je superdapper dat je het patroon aan het doorbreken bent!!!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
maandag 28 mei 2007 om 22:24
Lieve meiden,
In eerste instantie was ik van plan om hier op Viva alleen mijn verhaal te doen. Inmiddels vind ik het hier zo fijn én nuttig, dat ik ook graag naar anderen wil luisteren en steun kan geven. Maar dat valt niet mee op dit grote forum:o. Probeerde "oogkleppen, wazen etc." een bericht te plaatsen maar waar begin ik? Wil immers niet alleen over mezelf praten.
Eleonora: Dat bedrog blijft idd pijn doen. Hij is zó sexverslaafd en als hij een paar dagen geen sex gehad heeft dan reageert hij dat op mij af. Vroeg in de avond begon hij te zeuren over sex en dat ik hem daar maar even vanaf moest helpen. No way dacht ik, maar hij maakte me zó gek (ik wist ook dat hij daarna weer wegging) dat ik hem maar geholpen heb met mijn handen. Ik deed dat, terwijl ik met mijn gezicht de andere kant op keek en op mijn gezicht stond enkel walging. Ik deed het ook met zo'n duidelijke tegenzin. Ik snap écht niet hoe hij daarvan heeft kunnen genieten!!! Echt niet! Misschien slap van me dat ik dit gedaan hebt, maar hij woont hier nog en ik weet hoe hij is als ik geen gehoor geef. Het moet hier rustig blijven voor mijn meiden en mezelf. Over een poosje hoef ik mezelf niet meer te verlagen tot dit soort handelingen. Dan hebben wij rust!
VK: Ik heb gezocht naar jouw verhaal maar er staat zoveel en kom er (vooralsnog) geen wijs uit. Wat een heerlijk vooruitzicht je eigen huisje dadelijk, meid! Hoewel de verdeling waarschijnlijk ook een getouwtrekkerij zal worden... Je bent al zo ver! Je sterkt me in mijn beslissing.. Zoals ik al zei, ik ken jouw verhaal niet... maar dat zal ook huiveringswekkend zijn.
Elessare: Ik moest lachen om jouw "meldingsplicht"! Mocht ik een weggetje willen weten zal ik zeker aan jou denken... Lief van je! En ja, ik geef mezelf een schouderklop hoor.
Search: Wat lief dat je uit je nachtdienst *verlangend naar je bedje* nog gereageerd hebt op mijn verhaal. Ik ben er van overtuigd dat ik er nog niet eerder aan toe was. Misschien nog steeds niet helemaal maar nu is er geen weg meer terug. Ik heb zo mijn momenten dat ik denk voorbestemd te zijn voor dit leven (oh bah, dat klinkt wel errug slachtofferig) maar tóch weet ik dat als ik nu niet doorzet het nooit meer doe... Het is een nu of nooit kwestie. Ben tenslotte ook de jongste niet meer. Ik neem mezelf al jaren voor deze stap te nemen, maar telkens stelde ik dit uit.
Miss Thang: Heerlijk dat je de afgelopen dagen zo genoten hebt! Ik herken dat als x weg is... Dan word ik langzamerhand weer een beetje mezelf, maar nu nog, komt hij uiteraard steeds terug...De angst ja over hoe dadelijk verder... daar kan ik weinig zinnigs over zeggen nog omdat ik deze ook heb.
Vandaag had ik een toch wel leuke dag. Lekker gaan winkelen met dochtertje (jawel, op 2e Pinksterdag) en mezelf verwend.
De thuiskomst was minder, zoals ik eerder schreef bij Eleonora. Later wilde hij me me doen geloven dat het leven duur is en niet zijn levensstandaard. Pfffff.. hij belt alleen al voor gemiddeld 500 euro per maand etc..etc.. Het vervelende is:....... hij is verbaal zó sterk dat ik niet tegen hem op kan. Ik ben zo uitgepraat! Ik heb gewoon geen weerwoord. Het is zijn waarheid...
Morgen maar eens bellen met de advocaat hoe het zit met "zijn" schulden. Daarna zie ik wel verder... zoals ik van jullie gelezen heb... ik neem het stap voor stap.
Lieve groetjes,
Thirza.
In eerste instantie was ik van plan om hier op Viva alleen mijn verhaal te doen. Inmiddels vind ik het hier zo fijn én nuttig, dat ik ook graag naar anderen wil luisteren en steun kan geven. Maar dat valt niet mee op dit grote forum:o. Probeerde "oogkleppen, wazen etc." een bericht te plaatsen maar waar begin ik? Wil immers niet alleen over mezelf praten.
Eleonora: Dat bedrog blijft idd pijn doen. Hij is zó sexverslaafd en als hij een paar dagen geen sex gehad heeft dan reageert hij dat op mij af. Vroeg in de avond begon hij te zeuren over sex en dat ik hem daar maar even vanaf moest helpen. No way dacht ik, maar hij maakte me zó gek (ik wist ook dat hij daarna weer wegging) dat ik hem maar geholpen heb met mijn handen. Ik deed dat, terwijl ik met mijn gezicht de andere kant op keek en op mijn gezicht stond enkel walging. Ik deed het ook met zo'n duidelijke tegenzin. Ik snap écht niet hoe hij daarvan heeft kunnen genieten!!! Echt niet! Misschien slap van me dat ik dit gedaan hebt, maar hij woont hier nog en ik weet hoe hij is als ik geen gehoor geef. Het moet hier rustig blijven voor mijn meiden en mezelf. Over een poosje hoef ik mezelf niet meer te verlagen tot dit soort handelingen. Dan hebben wij rust!
VK: Ik heb gezocht naar jouw verhaal maar er staat zoveel en kom er (vooralsnog) geen wijs uit. Wat een heerlijk vooruitzicht je eigen huisje dadelijk, meid! Hoewel de verdeling waarschijnlijk ook een getouwtrekkerij zal worden... Je bent al zo ver! Je sterkt me in mijn beslissing.. Zoals ik al zei, ik ken jouw verhaal niet... maar dat zal ook huiveringswekkend zijn.
Elessare: Ik moest lachen om jouw "meldingsplicht"! Mocht ik een weggetje willen weten zal ik zeker aan jou denken... Lief van je! En ja, ik geef mezelf een schouderklop hoor.
Search: Wat lief dat je uit je nachtdienst *verlangend naar je bedje* nog gereageerd hebt op mijn verhaal. Ik ben er van overtuigd dat ik er nog niet eerder aan toe was. Misschien nog steeds niet helemaal maar nu is er geen weg meer terug. Ik heb zo mijn momenten dat ik denk voorbestemd te zijn voor dit leven (oh bah, dat klinkt wel errug slachtofferig) maar tóch weet ik dat als ik nu niet doorzet het nooit meer doe... Het is een nu of nooit kwestie. Ben tenslotte ook de jongste niet meer. Ik neem mezelf al jaren voor deze stap te nemen, maar telkens stelde ik dit uit.
Miss Thang: Heerlijk dat je de afgelopen dagen zo genoten hebt! Ik herken dat als x weg is... Dan word ik langzamerhand weer een beetje mezelf, maar nu nog, komt hij uiteraard steeds terug...De angst ja over hoe dadelijk verder... daar kan ik weinig zinnigs over zeggen nog omdat ik deze ook heb.
Vandaag had ik een toch wel leuke dag. Lekker gaan winkelen met dochtertje (jawel, op 2e Pinksterdag) en mezelf verwend.
De thuiskomst was minder, zoals ik eerder schreef bij Eleonora. Later wilde hij me me doen geloven dat het leven duur is en niet zijn levensstandaard. Pfffff.. hij belt alleen al voor gemiddeld 500 euro per maand etc..etc.. Het vervelende is:....... hij is verbaal zó sterk dat ik niet tegen hem op kan. Ik ben zo uitgepraat! Ik heb gewoon geen weerwoord. Het is zijn waarheid...
Morgen maar eens bellen met de advocaat hoe het zit met "zijn" schulden. Daarna zie ik wel verder... zoals ik van jullie gelezen heb... ik neem het stap voor stap.
Lieve groetjes,
Thirza.
maandag 28 mei 2007 om 22:49
Thirza, waar ben je in Godsnaam in terechtgekomen. *;
Heb je al eens overwogen of is in dit topic aan de orde gekomen dat je kunt vluchten in de vrouwenopvang, en dat er dan -als je je grenzen met hem goed bewaakt- meteen een einde komt aan het sexueel misbruik, zonder dat je daarover nog fysiek met hem in één ruimte strijd hoeft te voeren?
Impact op de kinderen: zoals het nu gaat -snel gelezen- krijg ik niet de indruk dat die nu hierdoorheen gaan zonder iets waar te nemen.
Woonruimte, financiën, weer opkrabbelen, de scheiding, je krijgt daar dan meteen bijstand in maar vooral ben je wég van deze bruut.
Soms kan een vrouwenopvang erger lijken dan de situatie waarin je je nu bevindt, maar gewoon het gevoel dat je samen bent met vrouwen die vergelijkbaar hebben meegemaakt, dat je tegen mensen die je ziet kunt zeggen wat er is gebeurd, is onbetaalbaar.
Mocht dit een stap te ver zijn: durf je het aan om vanaf nu te zeggen 'tot hier en niet verder, wat er ook gebeurd, ik geef je mijn sex níet?' Desondanks dreigementen is hij ergens van de week bij je weggegaan zonder sex, het kan dus wel, als jij doet alsof hij je niet kan raken met zijn dreigementen.
Hij kan ervan genieten omdat het hem werkelijk geen barst interesseert wat het met jou doet. Het enige wat hem interesseert is nou ja, je weet wel.
Denk dat ik namens iedereen schrijf in oogkleppen etc. , dat je gewoon je verhaal kunt doen daar, dat je echt niet hoeft te reageren op anderen, dat komt vanzelf wel, of niet.
Heb je al eens overwogen of is in dit topic aan de orde gekomen dat je kunt vluchten in de vrouwenopvang, en dat er dan -als je je grenzen met hem goed bewaakt- meteen een einde komt aan het sexueel misbruik, zonder dat je daarover nog fysiek met hem in één ruimte strijd hoeft te voeren?
Impact op de kinderen: zoals het nu gaat -snel gelezen- krijg ik niet de indruk dat die nu hierdoorheen gaan zonder iets waar te nemen.
Woonruimte, financiën, weer opkrabbelen, de scheiding, je krijgt daar dan meteen bijstand in maar vooral ben je wég van deze bruut.
Soms kan een vrouwenopvang erger lijken dan de situatie waarin je je nu bevindt, maar gewoon het gevoel dat je samen bent met vrouwen die vergelijkbaar hebben meegemaakt, dat je tegen mensen die je ziet kunt zeggen wat er is gebeurd, is onbetaalbaar.
Mocht dit een stap te ver zijn: durf je het aan om vanaf nu te zeggen 'tot hier en niet verder, wat er ook gebeurd, ik geef je mijn sex níet?' Desondanks dreigementen is hij ergens van de week bij je weggegaan zonder sex, het kan dus wel, als jij doet alsof hij je niet kan raken met zijn dreigementen.
Hij kan ervan genieten omdat het hem werkelijk geen barst interesseert wat het met jou doet. Het enige wat hem interesseert is nou ja, je weet wel.
Denk dat ik namens iedereen schrijf in oogkleppen etc. , dat je gewoon je verhaal kunt doen daar, dat je echt niet hoeft te reageren op anderen, dat komt vanzelf wel, of niet.
dinsdag 29 mei 2007 om 00:04
Lieve Thirza
Ik kom zomaar binnenvallen, maar wil je heel graag een O+ onder de riem steken!
En verder sluit ik me graag aan bij Vrouwtje en Mamzelle, je hebt je eigen topic maar kunt altijd langskomen op het Oogkleppen-topic als je er behoefte aan hebt! Er is altijd ruimte voor je verhaal, of een vraag, of als je je alleen voelt en je ziet dat er iemand is....
Wat dan ook, en wees niet bang dat je moet reageren op alles wat er voor bij komt, dat lukt mij ook niet. Lucht je hart als je het nodig hebt!
Verder vind ik je onwijs sterk!!! *;
Veel liefs van Iseo
Ik kom zomaar binnenvallen, maar wil je heel graag een O+ onder de riem steken!
En verder sluit ik me graag aan bij Vrouwtje en Mamzelle, je hebt je eigen topic maar kunt altijd langskomen op het Oogkleppen-topic als je er behoefte aan hebt! Er is altijd ruimte voor je verhaal, of een vraag, of als je je alleen voelt en je ziet dat er iemand is....
Wat dan ook, en wees niet bang dat je moet reageren op alles wat er voor bij komt, dat lukt mij ook niet. Lucht je hart als je het nodig hebt!
Verder vind ik je onwijs sterk!!! *;
Veel liefs van Iseo
dinsdag 29 mei 2007 om 10:54
Jeetje, Thirza, ik moet eerlijk bekennen dat ik toch elke keer weer erg geschokt door je verhalen. Ik vind het echt vreselijk voor je dat je hem met je handen hebt moeten bevredigen, ik leef echt heel erg met je mee!
Ik vind je echt een heel krachtige vrouw en ik wens jou en je meiden echt een hele mooie toekomst toe, zonder die enorme eikel, en dat al jullie dromen werkelijkheid mogen worden.
Hang in there, meid.
Enne, mijn 'middle name' is zo ongeveer 'citaat' dus ik heb er nog eentje: It's always darkest before dawn'.
Ik vind je echt een heel krachtige vrouw en ik wens jou en je meiden echt een hele mooie toekomst toe, zonder die enorme eikel, en dat al jullie dromen werkelijkheid mogen worden.
Hang in there, meid.
Enne, mijn 'middle name' is zo ongeveer 'citaat' dus ik heb er nog eentje: It's always darkest before dawn'.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
dinsdag 29 mei 2007 om 10:57
Oh ja, aan alle anderen in hetzelfde schuitje, ik lees ook met jullie mee en put kracht uit al jullie verhalen. Het is alleen nu zo verdomd moeilijk om energie op te brengen om op al jullie verhalen te reageren. Ik weet het, dat klinkt echt heel slecht, maar zo bedoel ik het niet. Weet dat jullie mij tot steun zijn, en als ik weer een beetje rust heb in mijn lijf, komt het vanzelf allemaal.
Wij moeten nu naar een advocaat en een conceptconvenant inleveren bij de bank, voor die tijd heb ik geen garantie dat ik een lening krijg (financieel is het geen probleem, maar krijg je dus weer dit). En ik had gehoopt dat het allemaal lekker snel zou kunnen gaan, maar dat valt dus weer tegen.
In ieder geval ga ik vanmiddag wel het voorlopig koopcontract tekenen, en dan vragen vanaf waneer ik eigenlijk 3 weken had/heb om de financiering te regelen. Ik hoop dus vanaf de datum van tekenen voorlopig koopcontract, anders is er echt haast geboden.
Meiden, we hoouden vol, he!
Wij moeten nu naar een advocaat en een conceptconvenant inleveren bij de bank, voor die tijd heb ik geen garantie dat ik een lening krijg (financieel is het geen probleem, maar krijg je dus weer dit). En ik had gehoopt dat het allemaal lekker snel zou kunnen gaan, maar dat valt dus weer tegen.
In ieder geval ga ik vanmiddag wel het voorlopig koopcontract tekenen, en dan vragen vanaf waneer ik eigenlijk 3 weken had/heb om de financiering te regelen. Ik hoop dus vanaf de datum van tekenen voorlopig koopcontract, anders is er echt haast geboden.
Meiden, we hoouden vol, he!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
dinsdag 29 mei 2007 om 21:50
quote: mamzelle reageerde
Thirza, waar ben je in Godsnaam in terechtgekomen. *;
Heb je al eens overwogen of is in dit topic aan de orde gekomen dat je kunt vluchten in de vrouwenopvang, en dat er dan -als je je grenzen met hem goed bewaakt- meteen een einde komt aan het sexueel misbruik, zonder dat je daarover nog fysiek met hem in één ruimte strijd hoeft te voeren? Ik kan de situatie nog goed aan, hoewel niet altijd gemakkelijk.Ik hou me staande. Ik probeer hem tegemoet te komen zodat hij rustig blijft. Echt intieme sex zal ik nooit meer doen. Het mag raar klinken.. ik deed het de laatste keer (vanavond) met mijn handen. Daar heb ik geen gevoel bij. Intiem echt niet!. Vrouwenopvang gaat me net een deur te ver... Ik heb het idee dat dat voor vrouwen is die echt zwaar mishandeld zijn en daardoor geen uitweg meer zien.. Correct me if i'am wrong.... Ik zie een uitweg en handel daar ook na.
Concider yourself corrected! Lieve Thirza. Hoe meer je schrijft over wat je meemaakt thuis, hoe meer ik de cliënten van mijn werk terughoor.. Een vrouwenopvang is voor vrouwen die mishandeld zijn en ondersteuning hebben bij het 'verder kunnen'. Het gaat niet om hoe erg je bent mishandeld, het gaat erom wat die mishandelingen met jou hebben gedaan (we gaan niet bij wijze van spreken de blauwe plekken tellen). En, stel dát we een soort 'scorelijst' bij zouden houden aan de hand waarvan we zouden bepalen of een vrouw wel of niet zwaar zou zijn mishandeld, dan zou jij hoog scoren door de mate en de duur van de mishandelingen.
Maar geloof me: een vrouwenopvang moet je zien als laatste optie. Voor als de situatie thuis niet te houden is en je nergens anders terecht kan..
Impact op de kinderen: zoals het nu gaat -snel gelezen- krijg ik niet de indruk dat die nu hierdoorheen gaan zonder iets waar te nemen. Ik heb het idee dat dat meevalt... Weet het bijna zeker. Uiteraard waak ik hiervoor want zij zijn mijn alles.... X. is weinig (lees: bijna nooit thuis) en natuurlijk hebben ze wel het e.e.a. gehoord cq. meegemaakt maar ik ben er altijd voor ze. Zoals ik eerder schreef in mijn topic doen ze het geweldig goed op school. met vriendinnetjes, sociale kontakten ensowieso in het algemeen... Ze zijn gelukkig wat ik merk en ik praat veel met ze.. Zit hen iets dwars dan vertellen ze dat me direct. .. We zijn 3 handen op 1 buik als het ware. Daarom wil ik ook NU de stap nemen voordat x nog meer kapot maakt. Kortom, ik denk dat x in de afgelopen jaren weinig schade heeft toegebracht aan mijn meiden. Daarvoor staan ze te vrolijk in het leven, maar om erger te voorkomen is het nu wel klaar!
Woonruimte, financiën, weer opkrabbelen, de scheiding, je krijgt daar dan meteen bijstand in maar vooral ben je wég van deze bruut. Dat hou ik me voor in alle stappen die ik neem... onze toekomst gaat sowieso beter worden. Het vooruitzicht van deze bruut af te zijn maakt me blij. Sterkt me in alles wat ik ga doen.
Soms kan een vrouwenopvang erger lijken dan de situatie waarin je je nu bevindt, maar gewoon het gevoel dat je samen bent met vrouwen die vergelijkbaar hebben meegemaakt, dat je tegen mensen die je ziet kunt zeggen wat er is gebeurd, is onbetaalbaar.
@Mamzelle: ik heb geen idee of je zelf in een vrouwenopvang hebt gezeten, maar ik kan je verzekeren dat de idealistische samenhorigheid onder de dames 5 van de 10 keer ver te zoeken is hoor! Het hangt er heel erg vanaf in wat voor een groep vrouwen je terecht komt. Nouja, misschien ben ik een beetje cynisch..
Mocht dit een stap te ver zijn: durf je het aan om vanaf nu te zeggen 'tot hier en niet verder, wat er ook gebeurd, ik geef je mijn sex nelíet?' Desondanks dreigementen is hij ergens van de week bij je weggegaan zonder sex, het kan dus wel, als jij doet alsof hij je niet kan raken met zijn dreigementen.
Hij kan ervan genieten omdat het hem werkelijk geen barst interesseert wat het met jou doet. Het enige wat hem interesseert is nou ja, je weet wel. Zijn eigen gerief ja..... ik weet het dondersgoed.. maar ik zie een eind in het vooruitzicht en dat doet me zoveel deugd. Ik wil zijn spel nog even meespelen en wat het mij doet zie ik later wel weer... Voor nu gaat het er mij om rust te hebben en dat kan ik enkel bewerkstelligen door op sommige van zijn verzoeken in te gaan (tot op zekere hoogte dan)
Ik krijg heel sterk de indruk dat het hem niet zozeer om de seks te doen is, maar om de macht die hij op zo'n moment over je heeft. Hij geniet dus niet zozeer van de seks(uele handeling) als wel van het feit dat hij jou op dat moment overheerst.. (al is het maar voor zijn idee)
Denk dat ik namens iedereen schrijf in oogkleppen etc. , dat je gewoon je verhaal kunt doen daar, dat je echt niet hoeft te reageren op anderen, dat komt vanzelf wel, of niet. Dankjewel voor de uitnodiging. Wil graag met jullie praten over hetgeen me overkomt en hoe ik verder moet*; Wil alleen geen eenrichtingsverkeer gesprek voeren. Wat andere overkomt interesseert me ook! Maar misschien moet ik een begin maken en komt de rest vanzelf.
Bedankt! Liefs Thirza
Liefs, Elessare
PS: ik voelde me niet echt verplicht om me te melden hoor. Ik wilde je alleen laten weten dat ik je niet vergeten was
dinsdag 29 mei 2007 om 22:34
Dit schreef ik bij het "oogkleppen, wazen, been there" topic.
Allereerst hartelijk dank voor jullie hartelijke welkom.*;
Ik las het openingsbericht van Iseo (mijn complimenten, héél treffend verwoord!) en sowieso hoe jullie hier elkaar steunen. Daarom zou ik het fijn vinden óók hier verder te gaan met mijn verhaal (Dilemma, scheiden of blijven). Jullie verhalen ben ik wel gaan opzoeken, maar er staat zoveel dat ik nog geen verbanden kan leggen. Hoop dat ik gaandeweg daarin inzicht krijgt.
Het openen van mijn topic heeft mij absoluut de kracht gegeven werkelijk te gaan scheiden. Door te zetten in hetgeen ik jaren eerder had moeten en had willen doen. Ik kon het (waar ik nu spijt van heb) eerder niet opbrengen. Ik zocht gewoon bevestiging. Ik dacht x nodig te hebben en zonder hem verloren te zijn. Nu realiseer ik me dat hij me dat heeft doen geloven. De herkenning die ik hier lees vind ik zo frappant en op een positieve manier confronterend. Ik kan het het beste omschrijven door te zeggen dat ik wakker geworden ben. Mijn ogen zijn geopend.
Vandaag de brief *en dat ging me niet makkelijk af*, op de bus gedaan van mijn advocaat. De opdrachtbevestiging! Deze brief lag er al een aantal dagen. Voor mezelf had ik vandaag het posten van de opdrachtbevestiging, als ultimatum gesteld. Ben dan ook écht kei-trots op mezelf! Er is geen weg meer terug, ik ga het doen! Ik ga het écht scheiden van de man die zoveel van mezelf gekost heeft...... Wat een vooruitzicht!
Dat vooruitzicht ben ik wel heel huiverig voor. Ik heb in mijn topic namelijk niet alles verteld over hoe x bij-verdient en ben er nog wel huiverig voor uit schaamte. Hoewel ik niet alles weet ... heb altijd gezegd dat het zijn "feestje" is, ik er niet voor gekozen heb en er vooral niets van weten wil Vermoedens heb ik natuurlijk wel. Ik wil op een eerlijke manier in het leven staan. Misschien vertel ik later nog over mijn vermoedens.
Hoe dan ook, voor degene die een beetje gelezen hebben op mijn topic, vandaag definitief stap 1 gezet en zoals ik al zei..... voelt goed... alsof ik nu aan de macht ben... Ik bepaal wat er gaat gebeuren, ik bepaal mijn eigen leven! Wat er vandaag gebeurde post ik op mijn eigen topic... Is ergens voor mezelf een soort van dagboekje geworden waar ik op teruglees en gesterkt wordt in mijn beslissing.
Liefs, Thirza
Vandaag was x weer flink bezig. Zat best lekker in mijn vel totdat hij belde en later sms-te. Zijn internet (zijn computer staat op zolder, mijn laptop in de woonkamer) deed het niet en hij kwam zijn hotmail niet in. Uiteraard mijn schuld.Tja, hoe kan het anders. Ik had zijn hotmail wachtwoord gewijzigd.. Ja.ja! kreeg dan ook een sms van hem waarop enkel kankerhoer stond... Hij heeft een probleem en ik mag het oplossen! NOT! Hij mag mij een k.hoer vinden... Ik weet beter!
Ik ben sterk en probeer dat zoveel mogelijk te blijven........ Vandaag de opdrachtbevestiging teruggestuurd naar mijn advocaat. Er is geen weg meer terug. Ik ga het écht doen.... Moet nog door flinke dalen heen maar waar het eindigt boeit me langzamerhand niet meer... zolang ik maar verlost blijf van de zieke geest van x.
Dank jullie wel, Elessare en Miss Thang*;
Allereerst hartelijk dank voor jullie hartelijke welkom.*;
Ik las het openingsbericht van Iseo (mijn complimenten, héél treffend verwoord!) en sowieso hoe jullie hier elkaar steunen. Daarom zou ik het fijn vinden óók hier verder te gaan met mijn verhaal (Dilemma, scheiden of blijven). Jullie verhalen ben ik wel gaan opzoeken, maar er staat zoveel dat ik nog geen verbanden kan leggen. Hoop dat ik gaandeweg daarin inzicht krijgt.
Het openen van mijn topic heeft mij absoluut de kracht gegeven werkelijk te gaan scheiden. Door te zetten in hetgeen ik jaren eerder had moeten en had willen doen. Ik kon het (waar ik nu spijt van heb) eerder niet opbrengen. Ik zocht gewoon bevestiging. Ik dacht x nodig te hebben en zonder hem verloren te zijn. Nu realiseer ik me dat hij me dat heeft doen geloven. De herkenning die ik hier lees vind ik zo frappant en op een positieve manier confronterend. Ik kan het het beste omschrijven door te zeggen dat ik wakker geworden ben. Mijn ogen zijn geopend.
Vandaag de brief *en dat ging me niet makkelijk af*, op de bus gedaan van mijn advocaat. De opdrachtbevestiging! Deze brief lag er al een aantal dagen. Voor mezelf had ik vandaag het posten van de opdrachtbevestiging, als ultimatum gesteld. Ben dan ook écht kei-trots op mezelf! Er is geen weg meer terug, ik ga het doen! Ik ga het écht scheiden van de man die zoveel van mezelf gekost heeft...... Wat een vooruitzicht!
Dat vooruitzicht ben ik wel heel huiverig voor. Ik heb in mijn topic namelijk niet alles verteld over hoe x bij-verdient en ben er nog wel huiverig voor uit schaamte. Hoewel ik niet alles weet ... heb altijd gezegd dat het zijn "feestje" is, ik er niet voor gekozen heb en er vooral niets van weten wil Vermoedens heb ik natuurlijk wel. Ik wil op een eerlijke manier in het leven staan. Misschien vertel ik later nog over mijn vermoedens.
Hoe dan ook, voor degene die een beetje gelezen hebben op mijn topic, vandaag definitief stap 1 gezet en zoals ik al zei..... voelt goed... alsof ik nu aan de macht ben... Ik bepaal wat er gaat gebeuren, ik bepaal mijn eigen leven! Wat er vandaag gebeurde post ik op mijn eigen topic... Is ergens voor mezelf een soort van dagboekje geworden waar ik op teruglees en gesterkt wordt in mijn beslissing.
Liefs, Thirza
Vandaag was x weer flink bezig. Zat best lekker in mijn vel totdat hij belde en later sms-te. Zijn internet (zijn computer staat op zolder, mijn laptop in de woonkamer) deed het niet en hij kwam zijn hotmail niet in. Uiteraard mijn schuld.Tja, hoe kan het anders. Ik had zijn hotmail wachtwoord gewijzigd.. Ja.ja! kreeg dan ook een sms van hem waarop enkel kankerhoer stond... Hij heeft een probleem en ik mag het oplossen! NOT! Hij mag mij een k.hoer vinden... Ik weet beter!
Ik ben sterk en probeer dat zoveel mogelijk te blijven........ Vandaag de opdrachtbevestiging teruggestuurd naar mijn advocaat. Er is geen weg meer terug. Ik ga het écht doen.... Moet nog door flinke dalen heen maar waar het eindigt boeit me langzamerhand niet meer... zolang ik maar verlost blijf van de zieke geest van x.
Dank jullie wel, Elessare en Miss Thang*;
dinsdag 29 mei 2007 om 22:35
Ik heb zelf in meerdere opvanghuizen gezeten ja. Er wordt flink gebitched daar en wat ik zelf heel moeilijk vond is als je weg wil uit een huis vol regels van je ex, dat je in een heel strak geregeld huis terechtkomt en daar heel lang moet blijven, eigenlijk weer overgeleverd bent aan anderen. Je verhaal kwijt kunnen: dacht dat dat toch wel lukte, al is het maar met één of twee andere vrouwen.
Waar Thirza nu in zit, Thirza, ik denk dat je gewoon je afsluit van de implicaties van hetgeen hij van je eist, anyway, ik zou daar per direct uit willen. Kan het makkelijk zeggen nu, heb meer dan voldoende sex tegen mijn zin gehad dus heb ook niet zo gehandeld. Sex tegen mijn zin is wel dé reden waarom ik de laatste keer ben weggegaan, al moet ik erbij zeggen dat er geen optie was om in hetzelfde huis te blijven wonen en uit elkaar te gaan, dat zou financieel en emotioneel onmogelijk zijn. Nog meer schulden, heel veel ruzie.
Waar Thirza nu in zit, Thirza, ik denk dat je gewoon je afsluit van de implicaties van hetgeen hij van je eist, anyway, ik zou daar per direct uit willen. Kan het makkelijk zeggen nu, heb meer dan voldoende sex tegen mijn zin gehad dus heb ook niet zo gehandeld. Sex tegen mijn zin is wel dé reden waarom ik de laatste keer ben weggegaan, al moet ik erbij zeggen dat er geen optie was om in hetzelfde huis te blijven wonen en uit elkaar te gaan, dat zou financieel en emotioneel onmogelijk zijn. Nog meer schulden, heel veel ruzie.
dinsdag 29 mei 2007 om 23:06
Lieve Thirza, we gaan nu overlappen krijgen tussen dit topic en het andere. De zaken zijn in feite identiek. Waar het op neerkomt is dat je grens bepalen op het moment dat jij je eigen huis hebt, eigenlijk te laat kan zijn. Je moet er rekening mee houden dat hij jouw grens niet zal erkennen, dat hij zal blijven proberen daar overheen te gaan. In die zin is het belangrijk dat je eigenlijk nu al zegt 'tot hier en niet verder'. Anders komt hij je lieve vrede in je eigen huisje door elkaar smijten en moet je alsnog die harde grens stellen, maar dan zelfs op je eigen terrein.
Ik weet dat het veel makkelijker gezegd is dan gedaan. Praat wel vanuit járen weglopen, terugkomen, geen grenzen stellen, denken dat ik hem aankon. Ik was weg, via een opvanghuis, eigen huisje gekregen, toch weer zwanger geworden, dacht dat we konden latten. Kwam er net na de conceptie achter dat dat een stom idee was maar toen kon ik niet meer weg, vond ik, ik droeg zijn baby. Hij heeft kans gezien om terug in mijn huis te komen, zo zwak waren mijn grenzen.
Je hoeft niet nú te handelen, wat die bevrediging van hem betreft, maar realiseer je in elk geval wel dat je een heel moeilijke klus aan het uitstellen bent, en dat je er ook voor kunt kiezen om deze klus tegelijk met de scheiding te klaren.
Ik weet dat het veel makkelijker gezegd is dan gedaan. Praat wel vanuit járen weglopen, terugkomen, geen grenzen stellen, denken dat ik hem aankon. Ik was weg, via een opvanghuis, eigen huisje gekregen, toch weer zwanger geworden, dacht dat we konden latten. Kwam er net na de conceptie achter dat dat een stom idee was maar toen kon ik niet meer weg, vond ik, ik droeg zijn baby. Hij heeft kans gezien om terug in mijn huis te komen, zo zwak waren mijn grenzen.
Je hoeft niet nú te handelen, wat die bevrediging van hem betreft, maar realiseer je in elk geval wel dat je een heel moeilijke klus aan het uitstellen bent, en dat je er ook voor kunt kiezen om deze klus tegelijk met de scheiding te klaren.
woensdag 30 mei 2007 om 09:43
Even tussen de bedrijven door;
Mamzelle heeft gelijk vind ik. Hoe moeilijk ook, laat het de laatste keer zijn geweest dat je hem ter wille was. Op welke manier dan ook. Gelijk met het loslaten van de brief aan je advocaat toen je hem in de brievenbus liet vallen zou je fysieke relatie met deze man moeten eindigen. Denk ik.
Nu ben ik niet het beste voorbeeld maar juist omdat ik nog 8 maanden seks had met mijn ex, (om hem gunstig te stemmen, omdat ik bang voor hem was, omdat hij helemaal niet te handteren was als ik het niet deed)kan ik je zeggen dat het je uiteindelijk niet helpt in het hervinden van je eigenwaarde.
Ik weet niet hoe slim je man is maar mijn ex was zelf niet echt psychisch snugger genoeg om te begrijpen dat de seks met mij met macht te maken had en niet met de handeling of het gevoel erbij. Ik was op dat moment ook nog niet helder genoeg om dat in te zien trouwens. Pas later begreep ik dat hij instinctief zijn fysieke relatie met mij voortzette, gewoon om zijn macht te kunnen blijven uitoefenen. Uit zelfbehoud ging ik er ook mee door maar ik had er later spijt van. Het is het enige wat ik mezelf maar moeilijk kan vergeven. Jij bent niet mij, dat weet ik maar ik zou er jou graag voor behoeden.
De SMS-en met alleen een scheldwoord ken ik. Het zijn speldenprikken, wederom om macht uit te oefenen, om in de aandacht te blijven, ook als hij niet fysiek aanwezig is. Denk niet dat hij diep vanbinnen wel weet dat jij niet de schuldige bent aan het password gebeuren van de hotmail. In zíjn optiek ben jij de schuldige en dat voelt hij ook zo. Als je mijn ex nu vraagt waarom hij mij zo honds behandelde dan zegt hij nog steeds dat ik dat verdiende. Dat weet ik omdat vrienden van mij nog steeds met hem en zijn vrouw omgaan.
Ook het vage geld verdienen herken ik. Mijn ex zat in de onderwereld en dat wende nooit. Gelukkig heb ik het niet al te lang mee hoeven maken maar al in het begin van onze relatie werd mij duidelijk dat mijn ex geen moeite had met op een oneerlijke manier aan geld komen. Ik herken je gene daarover dus goed. Vraag je maar niet te veel af. Hoe minder je weet, hoe beter.
Ik schrijf niet mee op het wazen en oogkleppen topic. Inmiddels is dat groepje zo hecht geworden dat ik er niet tussen wil komen. Kom ik weer aankakken, terwijl ik al zes jaar weg ben, ik zou me een indringer voelen maar ik wil wel heel graag weten hoe het met je gaat. Als je liever op dat andere topic door zou willen schrijven dan lees ik daar wel en leef ik mee en dan heb je denk ik ook genoeg aan de reacties van de prachtige vrouwen daar.
Doe gewoon lekker waar je zin in hebt!
Nu moet ik weer even doorwerken.....Als ik nog wat heb meld ik me weer.
*;
Mamzelle heeft gelijk vind ik. Hoe moeilijk ook, laat het de laatste keer zijn geweest dat je hem ter wille was. Op welke manier dan ook. Gelijk met het loslaten van de brief aan je advocaat toen je hem in de brievenbus liet vallen zou je fysieke relatie met deze man moeten eindigen. Denk ik.
Nu ben ik niet het beste voorbeeld maar juist omdat ik nog 8 maanden seks had met mijn ex, (om hem gunstig te stemmen, omdat ik bang voor hem was, omdat hij helemaal niet te handteren was als ik het niet deed)kan ik je zeggen dat het je uiteindelijk niet helpt in het hervinden van je eigenwaarde.
Ik weet niet hoe slim je man is maar mijn ex was zelf niet echt psychisch snugger genoeg om te begrijpen dat de seks met mij met macht te maken had en niet met de handeling of het gevoel erbij. Ik was op dat moment ook nog niet helder genoeg om dat in te zien trouwens. Pas later begreep ik dat hij instinctief zijn fysieke relatie met mij voortzette, gewoon om zijn macht te kunnen blijven uitoefenen. Uit zelfbehoud ging ik er ook mee door maar ik had er later spijt van. Het is het enige wat ik mezelf maar moeilijk kan vergeven. Jij bent niet mij, dat weet ik maar ik zou er jou graag voor behoeden.
De SMS-en met alleen een scheldwoord ken ik. Het zijn speldenprikken, wederom om macht uit te oefenen, om in de aandacht te blijven, ook als hij niet fysiek aanwezig is. Denk niet dat hij diep vanbinnen wel weet dat jij niet de schuldige bent aan het password gebeuren van de hotmail. In zíjn optiek ben jij de schuldige en dat voelt hij ook zo. Als je mijn ex nu vraagt waarom hij mij zo honds behandelde dan zegt hij nog steeds dat ik dat verdiende. Dat weet ik omdat vrienden van mij nog steeds met hem en zijn vrouw omgaan.
Ook het vage geld verdienen herken ik. Mijn ex zat in de onderwereld en dat wende nooit. Gelukkig heb ik het niet al te lang mee hoeven maken maar al in het begin van onze relatie werd mij duidelijk dat mijn ex geen moeite had met op een oneerlijke manier aan geld komen. Ik herken je gene daarover dus goed. Vraag je maar niet te veel af. Hoe minder je weet, hoe beter.
Ik schrijf niet mee op het wazen en oogkleppen topic. Inmiddels is dat groepje zo hecht geworden dat ik er niet tussen wil komen. Kom ik weer aankakken, terwijl ik al zes jaar weg ben, ik zou me een indringer voelen maar ik wil wel heel graag weten hoe het met je gaat. Als je liever op dat andere topic door zou willen schrijven dan lees ik daar wel en leef ik mee en dan heb je denk ik ook genoeg aan de reacties van de prachtige vrouwen daar.
Doe gewoon lekker waar je zin in hebt!
Nu moet ik weer even doorwerken.....Als ik nog wat heb meld ik me weer.
*;
woensdag 30 mei 2007 om 11:22
Jullie schrijven allemaal 's avonds en ik overdag, dus ik moet in 1 keer een heleboel bijlezen..... :-)
Anyway, Thirza, ik vind ook wel dat Mamzelle gelijk heeft wat betreft het stellen van je grenzen. Mooi verwoord, Mamzelle!
Ik vind het zo vreselijk jullie verhalen te moeten lezen, en prijs mezelf gelukkig dat ik in een anderssoortige situatie zit. Al bedacht ik me vanmorgen wel dat mijn ex (soon to be) wel een soort van macht over mij uitoefent. Zorgt dat ik me op een bepaalde manier gedraag. Zou het op deze manier goed zijn, of heeft hij dan juist commentaar, kan ik het toch beter anders doen? In de dagen dat hij weg was, ben ik echt mezelf geweest, en jongens (meisjes), wat ben ik blij en trots op die persoon die ik dan ben! Mezelf! Heerlijk. Wat mij betreft mag de scheiding echt nu een feit zijn, en ik op mezelf wonen, er wacht namelijk een geweldig mens op me! Ik!
Gisteren de voorlopige koopakte getekend, dus dat is de eerste stap in de juiste richting!
Allemaal een dikke knuf van MT! Be strong!
Anyway, Thirza, ik vind ook wel dat Mamzelle gelijk heeft wat betreft het stellen van je grenzen. Mooi verwoord, Mamzelle!
Ik vind het zo vreselijk jullie verhalen te moeten lezen, en prijs mezelf gelukkig dat ik in een anderssoortige situatie zit. Al bedacht ik me vanmorgen wel dat mijn ex (soon to be) wel een soort van macht over mij uitoefent. Zorgt dat ik me op een bepaalde manier gedraag. Zou het op deze manier goed zijn, of heeft hij dan juist commentaar, kan ik het toch beter anders doen? In de dagen dat hij weg was, ben ik echt mezelf geweest, en jongens (meisjes), wat ben ik blij en trots op die persoon die ik dan ben! Mezelf! Heerlijk. Wat mij betreft mag de scheiding echt nu een feit zijn, en ik op mezelf wonen, er wacht namelijk een geweldig mens op me! Ik!
Gisteren de voorlopige koopakte getekend, dus dat is de eerste stap in de juiste richting!
Allemaal een dikke knuf van MT! Be strong!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
woensdag 30 mei 2007 om 22:44
Lieve Thirza, we gaan nu overlappen krijgen tussen dit topic en het andere. Niet handig iddDe zaken zijn in feite identiek. Waar het op neerkomt is dat je grens bepalen op het moment dat jij je eigen huis hebt, eigenlijk te laat kan zijn. Je moet er rekening mee houden dat hij jouw grens niet zal erkennen, dat hij zal blijven proberen daar overheen te gaan. Als ik mijn eigen huis heb dan leven we niet meer samen, dan wordt het makkelijjker. Dan hoef ik hem niet meer te "pleasen"\In die zin is het belangrijk dat je eigenlijk nu al zegt 'tot hier en niet verder'. Anders komt hij je lieve vrede in je eigen huisje door elkaar smijten en moet je alsnog die harde grens stellen, maar dan zelfs op je eigen terrein. Heb je helemaal gelijk in... hij heeft het er nu al over dat we heel gezellig gaan "ex-en"; met andere woorden.. hij blijft financieel voor me zorgen, maar dan wel seks en zijn bakje eten klaarzetten. Toch paai ik met nog maar eventjes voor zijn gemoedsrust... Hij moet rustig blijven en ik kan dit enkel op deze manier bewerkstelligen. Als alles achter de rug is dan merkt hij vanzelf wel dat het klaar is.
Ik weet dat het veel makkelijker gezegd is dan gedaan. Praat wel vanuit járen weglopen, terugkomen, geen grenzen stellen, denken dat ik hem aankon. Ik was weg, via een opvanghuis, eigen huisje gekregen, toch weer zwanger geworden, dacht dat we konden latten. Kwam er net na de conceptie achter dat dat een stom idee was maar toen kon ik niet meer weg, vond ik, ik droeg zijn baby. Hij heeft kans gezien om terug in mijn huis te komen, zo zwak waren mijn grenzen. Die grenzen heb ik mezelf ook altijd gesteld, ik begrijp dan ook heel goed wat je bedoeld..... mijn grens is ook nog niet echt bepaald... ik probeer hem tegemoet te komen zodat het rustig blijft... Het is misschien de weg van de minste weerstand, maar voor mij nu eventjes dé weg... Mijn tijd komt!
Je hoeft niet nú te handelen, wat die bevrediging van hem betreft, maar realiseer je in elk geval wel dat je een heel moeilijke klus aan het uitstellen bent, en dat je er ook voor kunt kiezen om deze klus tegelijk met de scheiding te klaren. tja, zucht...........
woensdag 30 mei 2007 om 23:21
Eleonora,
mag ik je toch uitnodigen om ook mee te schrijven. Je dringt je echt nergens tussen. Het topic is bedoeld voor iedereen en we kunnen allemaal leren van elkaars ervaringen. Ik kan me voorstellen dat het hecht overkomt maar dat mag wat mij betreft geen belemmering zijn voor andere mensen om daar te posten. Zeker jouw meestal zeer verstandige postings kunnen we ook daar gebruiken hoor! Ik zelf hoop eigenlijk dat het een doorgaand topic wordt waarin mensen schrijven die allemaal in verschillende fasen zitten. Echt elkaar helpen en daarmee ook jezelf helpen.
En volgens kunnen deze 2 topics prima naast elkaar bestaan. De een zal zich meer hierdoor aangesproken voelen en de ander meer het andere topic.
Zonlicht
