Dilemma! Scheiden of blijven?

quote:



quote: eleonora reageerde





kan ik je zeggen dat het je uiteindelijk niet helpt in het hervinden van je eigenwaarde. denk dat het meevalt, hoezeer ik ook walg neem ik me voor dat het maar een "handeling" is. Ik probeer zoveel mogelijk (nu nog) te schakelen...



Jij hoeft je daar dan ook nog geen zorgen om te maken hoor. Ik heb nog acht maanden een seksuele verhouding met mijn ex gehad, omdat ik niet wist hoe ik moest stoppen. Dat is wat het voor mij later moeilijk maakte. Hij was toen al samen met zijn vrouw. Eerst bedroog hij mij met haar, daarna haar met mij.



I

De SMS-en met alleen een scheldwoord ken ik. Mijn telefoon staat er vol mee, heb ik ook allemaal bewaard voor wanneer het nodig is...



Heel goed! Ook de mails die hij je stuurt, allemaal bewaren. Je weet nooit of je ze nog eens nodig hebt. Ik heb op een gegeven moment alleen nog maar met mijn ex gemaild over en weer. Daar stond ik op. Alles, maar dan ook alles wilde ik zwart op wit, niks meer mondeling afspreken.





Kom ik weer aankakken, terwijl ik al zes jaar weg ben djee......... loopt dit topic al zolang? Of iig soortgelijks. ,



Hahaha, nee, ik bedoelde dat ik al zes jaar weg ben bij mijn ex. Het oogkleppen topic bestaat nu een paar maanden.

quote:



quote: eleonora reageerde





Ik schrijf niet mee op het wazen en oogkleppen topic. Inmiddels is dat groepje zo hecht geworden dat ik er niet tussen wil komen. Kom ik weer aankakken, terwijl ik al zes jaar weg ben, ik zou me een indringer voelen maar ik wil wel heel graag weten hoe het met je gaat. Als je liever op dat andere topic door zou willen schrijven dan lees ik daar wel en leef ik mee en dan heb je denk ik ook genoeg aan de reacties van de prachtige vrouwen daar.

Doe gewoon lekker waar je zin in hebt!



Nu moet ik weer even doorwerken.....Als ik nog wat heb meld ik me weer.



*;

Eleonora,

mag ik je toch uitnodigen om ook mee te schrijven. Je dringt je echt nergens tussen. Het topic is bedoeld voor iedereen en we kunnen allemaal leren van elkaars ervaringen. Ik kan me voorstellen dat het hecht overkomt maar dat mag wat mij betreft geen belemmering zijn voor andere mensen om daar te posten. Zeker jouw meestal zeer verstandige postings kunnen we ook daar gebruiken hoor! Ik zelf hoop eigenlijk dat het een doorgaand topic wordt waarin mensen schrijven die allemaal in verschillende fasen zitten. Echt elkaar helpen en daarmee ook jezelf helpen.

En volgens kunnen deze 2 topics prima naast elkaar bestaan. De een zal zich meer hierdoor aangesproken voelen en de ander meer het andere topic.

 Zonlicht







Lief van je Zonlicht, ik lees wel zo hier en daar mee hoor. Als ik denk iets bij te kunnen dragen zal ik dat absoluut doen.



Er was eerst een topic met de titel 'Moegestreden.....' ook over dit onderwerp. Daar heb ik lang meegeschreven. Helaas is het nu een beetje weggezakt.

quote:En jij een knuf terug MT! Wat heerlijk voor je dat je je zo aan het losmaken bent!Dank je, Leo! Ik put heel veel kracht uit al jullie verhalen. Dit topic is echt goed voor me!

quote:

Lieve Thirza,

schrijf daar waar je wilt en dat kan ook prima op beide topics zijn.

Voel je tot niets verplicht, dat heb je lang genoeg gedaan.

Wat een lief berichtje van je, Zonlicht. (haha, het was wel niet voor mij bedoeld, maar toch....)

Hoi Thirza, wat goed van je, dat je je van die zieke man gaat bevrijden! Ik vond mijn ex al erg, maar jouw man is nog veel erger! Ik had net als jij al heel jong een relatie met mijn eerste man (hij was mijn eerste vriend, ik was 16).  En je hebt helemaal gelijk als je schrijft dat zo'n relatie een negatieve invloed op je heeft!

Ik ben, toen ik mijn huidige man heb leren kennen, helemaal veranderd. Het was alsof ik een totaal nieuwe wereld leerde kennen, en ik ben nu een heel ander mens dan ik vroeger was!

Ik ben ervan overtuigd dat jij dat ook zult meemaken en dat je net als ik een nieuw leven zult krijgen waarvan je je nu niet kunt voorstellen hoe heerlijk het is.

Wees niet bang voor de toekomst, ook niet voor de financiële aspecten ervan, liever arm en vrij dan rijk maar ongelukkig!

En tot slot: laat je in godsnaam niet meer aanraken door die sukkel!

Ik wens je heel veel sterkte en geluk. *;

Lieve, lieve Thirza,



Wat moeilijk moet dit voor je zijn, maar je moet doorzetten! Al gaat het even duren, hoe eerder je van hem af bent hoe beter.

Door je posting van gister begrijp ik wat voor "vlees je in de kuip" hebt.

Één heel klein voordeeltje voor jou: Hij is hartstikke onzeker! Maak daar gebruik van als hij het je te moeilijk maakt!

Ik ken ze, de anabolen mannen en het zijn stuk voor stuk allemaal onzekere mietjes die zich met veel branie willen bewijzen.

Als hij een echte kerel was geweest had hij geen anabolen hoeven te gebruiken.

En dat hij zijn mailbox vol had op relatieplanet... Haha, ja natuurlijk, de onnozele vrouwtjes kijken alleen naar de buitenkant, zo'n spierbundel lijkt wel erg mannelijk. Tot ze hem leren kennen waarschijnlijk.

Weet je lieve Thirza, ik denk dat je a.s. ex een heel groot probleem heeft met zichzelf. Hij accepteerd zichzelf waarschijnlijk niet zoals hij is, heeft last van minderwaardigheidsgevoelens.

Ik weet het natuurlijk niet zeker maar door wat jij van hem verteld vermoed ik dat hij, door jou de grond in te trappen en te vernederen, zichzelf een enorme ego-boost geeft.

Lieve Thirza, ik hoop dat jij dit ook kunt zien en ik hoop dat je daar gebruik van kunt maken als dat nodig is. Ik bedoel dit niet om te stoken of je tegen hem op te naaien maar als hij jou zo vernederd is het goed dat je hem op zijn zwakke plek terug kunt pakken.

Heb jij in het begin dat je hem kende ook enorm tegen hem opgezien? Dacht je ook: Wow, wat een stoere kerel?

Snap je wat ik bedoel? 

Maar ik kan je gevoel zo goed voorstellen, hartkloppingen, onrust, je hoofd en alles van binnen blijft maar malen. Maar het hoort erbij Thirza, het moet eerst even slechter worden voordat het beter wordt!

Hou je daar aan vast, aan een mooie toekomst samen met je dochters, rust en vrede in jullie huis, heerlijk toch? Wat wil je nog meer?  Ik wens je heel veel sterkte, en zet door, jij en je kids worden er waarschijnlijk alleen maar beter van!



Een hele dikke knuffel van Search *;

Hallo Thirza,



heb net je verhaal gelezen, en goed dat je de knoop doorhakt. Zelf ben ik 8 jaar geleden gescheiden. Hadden ook een koopwoning, 2 auto's etc. Daarna zou ik in de bijstand komen. Mijn omgeving reageerde negatief, omdat ik het nu toch zo 'goed' had, maar ik besloot wél voor mezelf te kiezen. Wat zeggen materiéle dingen als je je niet goed voelt?



Wat ik je wel wil meegeven: als je niet meer onder één dak wil/kan wonen, kun je aan je advocaat vragen, of er voorlopige voorzieningen kunnen worden aangevraagd. Waarschijnlijk kun jij dan in huis blijven wonen (voorlopig) en moet je man vertrekken....weet niet of dat voor jou een optie is??

Thirza, erken dat je nu plat gezegd overspannen bent. Heb je al een bezoek aan je huisarts gebracht en je klachten -hartkloppingen, bij de pakken neer willen zitten- voorgelegd? Kalmeringsmiddelen worden erg makkelijk voorgeschreven en antidepressiva zouden -na de eerste zes weken- mogelijk ook wat ruimte kunnen bieden. Ben geen huisarts, dus ik kan er gewoon naast zitten. Wat ik bedoel te zeggen is dat je je lichamelijke klachten serieus neemt, die liegen er niet om.

Zit er onder je vriendinnen iemand die je in vertrouwen durft te nemen, al is het maar een klein beetje van je verhaal. Dat je zo moe bent en eigenlijk alleen maar gezellig doet om boven Jan te blijven ? Dat zou heel erg kunnen opluchten, een vertrouwenspersoon in real life. Dat je vriendinnen je nog steeds ophalen betekent dat je ze toch wat te bieden hebt, ook al denk je zelf van niet. Ik kan nu niet inschatten of ze je zware verhaal ook zouden kunnen dragen, maar troost jezelf in elk geval met de wetenschap dat je vriendinnen hebt, nog steeds.

quote:

Even van me afschrijven.



Hoe trots ik ook op mezelf ben (nou ja, trots); ik word gek van de zenuwen en de hartkloppingen. Sommige momenten voel ik me eventjes vrolijk en lekker en dat slaat dan zo maar weer om. 's Avonds kom ik makkelijk in slaap omdat ik dan een paar wijntjes drink, maar 's morgens word ik gemiddeld om 4/5 uur wakker en dan giert het weer. Tot ik weer in slaap val, maar dan gaat de wekker. Telkens hoofdpijn. De ibuprofenfabriek vaart er wel bij;) Ik merk dat ik een beetje op begin te raken. Ik sleep me door de dag, ben écht de vrolijkste niet. Eigenlijk heb ik gewoon zin om voorlopig onder een rots te kruipen en daar voorlopig niet onder vandaan te komen.



Ach mijn lieverd toch. Neuralgie heb je. Spanningshoofdpijn. Probeer een beetje uit te kijken met de Ibu's. Beter is paracetamol, al werkt dat niet zo snel als ibuprofen.



X had een baan bij een groot bedrijf waar hij al vanaf '89 werkte. Bij dat bedrijf moest hij door reorganisatie (nu 2 jr. geleden) werken in Amsterdam. Voor hem geen doen vanwege de files waar hij elke dag gemiddeld in stond. Die files, als hij al ging werken, heb ik het nodige van geweten! 2 maanden geleden heeft hij ontslag genomen (zonder met mij te overleggen) en kreeg een redelijk bedrag mee. Het bedrijf was hem ook zat na vele arbeidsconflicten. X was vaker ziek dan aanwezig. Dit ging vanaf het begin al zo...  Wel een probleem zo dadelijk voor de alimentatie want hij heeft nu geen inkomen... Tja, het bedrag wat hij meekreeg, maar dat is zo op hem kennende.



Meid, je man had mijn ex kunnen zijn. Ik zit soms met open mond te lezen. Mijn ex had ook altijd gezanik met werkgevers en gooide met zijn pet naar zijn verantwoordelijkheden. In het begin vond hij het leuk om ergens te werken maar zodra de lol er af was, ging hij zijn kont tegen de krib gooien. Hij werkte nooit langer dan een jaar ergens. Dat is dan wel een verschil met jouw man maar de arbeidsethos en het eeuwige gezeur over wat hem allemaal werd 'aangedaan' is hetzelfde.



Ja, alimentatie....ik denk dat jouw man daar alles aan zal doen om er onderuit te komen. Niet werken en alleen een zwart inkomen hebben helpt daarbij natuurlijk fantastisch. Ik kan me voorstellen dat je je daar zorgen over maakt. Mijn ex is bijna meteen opgehouden met werken toen ik bij hem wegging. Gelukkig hadden we geen kinderen, al was ik wel zwanger toen ik bij hem wegging. Twee weken nadat ik weg was gegaan bleek ik zwanger. Ik heb een abortus ondergaan.



X is in het weekend horeca-portier en klust bij met verkoop van anabolen en drugs. Daar kan ik moeilijk mee aankomen bij mijn advocaat. Daarbij gebruikt hij al anabolen sinds ik hem ken en een snuifje coke, GHB etc.  draait hij ook zijn hand niet voor om. Zijn agressie komt trouwens niet hier uit voort.. ja zal het versterken, maar van zijn vader weet ik dat hij altijd al zo was. Er viel al niet met x te leven toen hij nog bij zijn ouders inwoonde.



Nee, dat geloof ik meteen. De man heeft duidelijk een peroonlijkheidsprobleem. Ik zal het woord 'stoornis' niet gebruiken want ik ben geen deskundige maar ergens klopt er iets niet, wat daaraan dan ook ten grondslag ligt. Drugs is voor mij ook bekend terrein inderdaad. Mijn ex zat regelmatig aan de XTC en blowde zich suf + hij dronk en gebruikte bijna alle soorten drugs wel eens om het te proberen. Ook deed hij aan drugshandel als bijverdienste.



Nu is hij een vervoersbedrijf (precies weet ik het niet eens, we praten niet) aan het opstarten voor zichzelf en is begonnen aan een spoedcursus Vervoer. Ik weet, door wat ik opvang, dat dit bedrijf ook gaat draaien op zaken die niet door de beugel kunnen. Op dit moment is hij boven aan het leren, we lopen allemaal op onze tenen. De meiden hebben al te horen gekregen dat ze hun bek moesten houden, want x wenst rust. X is nu erg  onrustig en ik nog veel meer.



Typerend voor zijn 'type' dat alles moet wijken voor wat hij aan het doen is. Ook dat hij het geen enkel probleem vindt om zijn geld illegaal te verdienen zegt iets over zijn kijk op het leven, op normen en waarden, op hoe het hoort en wat mag en niet mag. Hij heeft er duidelijk schijt aan om het maar even plastisch uit te drukken. Niet mee te leven als je daar zelf anders in staat. Ik was bij mijn ex ook altijd bang voor de politie en voor de overheid, omdat er dingen gewoon niet klopten. Mijn ex reed bijvoorbeeld heel lang zonder rijbewijs rond. Dat dat niet mocht en dat men hem zijn auto af zouden kunnen nemen vond hij belachelijk, hij was zíjn auto, al had hij geen papieren om er in te mogen rijden. Zo'n papiertje was allemaal voor de 'gewone' man, niet voor hem. Hij stond overal ver boven.



Ik weet niet hoelang ik het vol ga houden met hem in 1 huis. Ik heb hem al gewaarschuwd zeker de politie te bellen als hij me bedreigd. Ik ben bang dat die hele scheiding (door wat ik schreef over hoe hij verdient) zo lang gaat duren. Kan ook pas een urgentieverklaring krijgen wanneer de scheiding rond. is. Snap ik ook wel, wij zijn immers de enige niet die gaan scheiden, maar toch!



Ik snap je angst heel goed. Ik denk ook dat je er rekening mee moet houden dat het allemaal wel even kan gaan duren. Maar niemand verplicht je om bij die man te blijven. Punt een zou hij weg kunnen gaan, wat hij waarschijnlijk niet zal doen omdat hij dat als 'verliezen' zou zien. Punt twee zou jij een tijdelijke oplossing kunnen vinden voor jou en de meiden. Bij vrienden, familie, in iemands vakantiehuis, whatever....Klinkt simpel wat ik nu zeg. Is het niet, dat weet ik maar ik heb bijvoorbeeld een jaar op zolder gewoond bij vrienden. Ik móest weg op een gegeven moment.



Ik lees stukken op het oogkleppentopic en herken zo enorm veel van wat er daar geschreven wordt. Misschien kan ik later mijn ervaring op dat topic delen, nu zit ik er nog midden in en weet het zelf niet. Laat staan dat ik een ander "adviseer" . Wel zou ik al die meiden die daar posten elke dag een mega-dikke knuffel willen geven omdat ze zo hard gevochten hebben, sommige er nog midden in zitten en zo verdomd sterk zijn! ... Maar ja, elke dag knuffels worden dan wel hele saaie postings Wat ik wil zeggen is dat ik er inhoudelijk nog zo weinig aan kan toevoegen.



Er is een tijd van delen en ontvangen en een van delen en geven. Jij bent nu aan het ontvangen, vragen, absorberen enzovoort. De tijd dat je weer geeft komt ook. Nu niet. Later. Niemand die zich afvraagt waarom jij niet adviseert. Iedereen die hier leest en post snapt jouw situatie.



Wat ik zo herken: Hoe je je grenzen gaat verleggen, gehersenspoeld wordt, de vernederingen, dingen als normaal gaat beschouwen, het negatief zelfbeeld en nog veel meer. Hoe je denkt en ook werkelijk gelooft dat je HEM nodig hebt. Dat je zonder hem jezelf niet staande kan houden.



Ongelooflijk he? Zo iemand is de aarde en het hemelgewelf lijkt wel. Alles valt en staat met die vent. En dat terwijl je zo goed weet dat hij nou niet bepaald iemand is naar wie je je leven in moet richten, gewoon omdat het niet goed voor  je is. Je kunt absoluut niet met die man, maar zonder is ook een heel raar idee. Je hele leven is ingericht naar deze persoon en hoe dan ook valt er een gat als dat er niet meer is.



Ik vind mezelf óók zo niet leuk! Alsof mijn leven een poos stilgestaan heeft. Ooit was ik wel spontaan. Ik heb redelijk sociaal kontakt en ik verbaas me soms dat men mij op blijft zoeken. Ik ben én niet gezellig én saai. Ik heb weinig te vertellen en wat ik vertel kan niemand iets mee. Wat ik thuis meemaak kan ik tenslotte niet vertellen. Aankomende zaterdag ga ik sinds een lange tijd stappen met een paar vriendinnen, werd door hen geregeld en daar kan ik niet onderuit... dan moet ik zo enorm mijn best doen "gezellig" te doen... Liefst hang ik achter mijn computer of iig thuis,  als ik maar niet gezellig hoef te doen. Maar realiseer me dat ik dan nog verder afstomp. Dát ik door moet en weer moet worden wie ik ooit was.



Je hebt gewoon weinig energie om in anderen te steken nu. Maar blijkbaar ben je toch een leuk mens. Wat jij niet in jezelf ziet, zien anderen wel in jou.



Het leven met zo'n man heeft meer impact als de meeste kunnen vermoeden. Het is ook bijna (voor mij nog) niet uit te leggen. Je eigenwaarde gaat compleet naar de klote en dat vind ik nog het ergste. Dat je jezelf zo naar beneden haalt.



Denk je nog eens aan het boek wat ik je aanraadde? Je zult veel dingen gaan begrijpen. Beter dan wanneer wij het er samen over hebben misschien wel. Het is wel 300 pagina's dik. Kun je nagaan! 300 pagina's vol over leven met een man zoals de jouwe. Dat wil zeggen dat er heel wat over te vertellen en uit te leggen is.



Ik lees dagelijks mijn topic nog eens door en het oogkleppentopic om de kracht te vinden door te gaan. Als ik lees, weet ik waar ik het voor doe, want soms heb ik de neiging de handdoek in de ring te gooien. Hoe moet ik dadelijk verder zonder hem? Ik was 18 toen ik "vaste verkering" kreeg met x en nu 41 (heb ik mijn openingstopic 40 gezet, om herkenning te voorkomen.... (was weinig bekend met dit forum). Nu boeit die hele herkenning me niet meer.



Wat is je alternatief Thirza? Blijven? Hoe zie je dat voor  je, de rest van je leven. Niet ironisch bedoeld. Ik vraag het me oprecht af. De handdoek in de ring gooien, wat zou dat betekenen voor jou en je meiden?



Vanmiddag kreeg ik trouwens een kadootje van dochtertje D. Zo ontzettend lief! Ze had een flesje douchecreme voor me gekocht bij Albert Hein van haar eigen centjes en nog mooi ingepakt ook:)..  dat zijn dan ook wel van die dingen waar ik eventjes superblij van word! Dat zou ze nooit voor x doen



Ze staan achter je, je kinderen. Jullie houden van elkaar, heerlijk voor  je!



Tot zover... ik heb zoveel meer te vertellen maar zoals ik zijn er ook anderen die hun verhaal kwijt willen op dit forum. Daarbij vertel ik later wel meer. Het is zoveel dat ik niet goed weet waar te beginnen.



Neem alle tijd, wij lezen wel.



Dikke *; Thirza.



Ps... Eleonora..... Jij bent goud waard, echt waar!.. Wat jij schrijft (helaas, uit eigen ervaring) is zo pakkend, en kan ik zoveel mee...Je helpt zoveel vrouwen inzicht te krijgen in het hoe, wat er waarom!..  Waardeer ik (en vele anderen) echt enorm!



Poeh, wat een prachtig compliment. Ik ben blij dat ik iets voor  je kan betekenen in je strijd.

Thirza,



Kom alleen maar even snel langs om je te zeggen dat je vol moet blijven houden! Hou je ogen gericht op de toekomst, die echt veel beter gaat zijn!!!!

Je bent echt een sterke vrouw, ik geloof ik je!

Lieve dappere Thirza,



Je hebt gelijk. Je voelt die pijn niet voor niks. De pijn vertelt je letterlijk dat er iets aan de hand is.

Kun je vertellen wat er pijn doet? Wat voel je en wanneer doet het pijn?



Ik denk aan je!



Liefs en dikke *;



Leo

hoi tirza en alle anderen!



Ik heb dus ook vreselijke pijn in mijn linker borstkas en maakte me er ook erg druk om. ben naar dokter geweest en met mijn hart is ondanks de hartkloppingen en pijn niets aan de hand,er is me verzekerd dat de stress deze klachten veroorzaakt,een paracetamol is beste. niet zuinig mee doen,een stuk of zes op een dag is geen probleem. heb dat twee dagen gedaan en ben nu pijnvrij... pffff gelukkig,ik kon dat er niet ook nog eens bij hebben.

verder wisselt mijn stemming werkelijk enorm,soms zie ik het helemaal zitten en andere moment is alles zwart. ik word er gek van, heb trouwens ook kalmerend middel gekregen van arts,maar gebruik het niet.

hoe gaat het verloop van scheiding bij jou(jullie)??:?



groetjes breek

He Breek,



Ik ken die stemmingswisselingen wel, ik kan soms echt enorm twijfelen aan mijn beslissing om te scheiden. Dan vraag ik me echt af of ik het goede heb gedaan. Gelukkig hoef ik nooit lang te twijfelen, want soon to be ex doet dan altijd wel weer iets (of juist niet!) waardoor ik weer voor de volle honderd procent achter mijn beslissing kan staan.



Goed trouwens dat je bij de arts bent geweest met je klachten, beter het zekere voor het onzekere. Hoe ver is jouw scheiding inmiddels gevorderd?



Groetjes, MT

hoi oeps weet je naam niet meer miss....



ik heb al drie weken advocaat, meteen binnen vijf dagen na de clash geregeld,en hij nu net eentje

mijn concept verzoek tot echtscheiding ligt nu bij zijn advocaat.

heb hem overigens het huis meteen uitgezet,het was al jaren echt onleefbaar en met mijn vader erbij heb ik hem weg weten te krijgen. hij is overigens maar meteen bij een ander ingetrokken in een  zomerhuisje.

dit doet vooral de kids erg pijn want zij zien hun vader vaak al zoenend en vrijend met een ander en helemaal gelukkig zijn terwijl de kids zelf in puin liggen maar dat deert hem niet. de woede en verdriet van kids is enorm,en niet in laatste plaats door wat er voor die tijd in huis hier allemaal heeft afgespeeld....

en bij nou? hoe staat het er daar voor??

Ik herken het ook hoor, de pijnen en de krampen. Het is allemaal spanning en het gaat over, als je zo ver bent om los te laten. Nu zit je nog middenin het proces van scheiding, papieren, afhandelen en dat brengt ook bij een 'gewone' scheiding enorme spanningen met zich mee, laat staan als er iemand bij betrokken is die onberekenbaar is en met wie je een hele beladen historie hebt.



Ik heb zelf antidepressiva en kalmeringsmiddelen gebruikt tíjdens mijn relatie. Na mijn relatie heb ik een paar keer een milde spierontspanner gekregen van de huisarts om te kunnen slapen en de strijd aan te kunnen. De depressie loste letterlijk vanzelf op. Ik heb daar zelf geen problemen mee, met het slikken van die pillen, ik gebruik ze als ik ze nodig heb en verder niet.



Het ontspande mij als ik kon praten, schrijven, mijn ei kwijt kon. Hebben jullie dat ook?

Hoi Breek,

Wat een l*l is die ex van jou, zeg! Het doet mij gewoon te lezen dat je kids er zo onder lijden! Dat iemand dat zijn eigen kinderen kan aandoen.

Maar ik ben wel blij voor je dat die zak meteen uit je huis weg was, kun jij tenminste weer normaal ademen.

Wij gaan as week naar een advocaat (wij kunnen nog 'door 1 deur', maar van mijn kant is dat ook wel een hele opgave,hoor). Mijn nieuwe huisje is zo goed als rond, met een beetje geluk kan ik er half juni in (ik tel de dagen af!).

Ik realiseerde me laatst dat hij me eigenlijk altijd gemanipuleerd heeft, al vanaf het begin van de relatie. Heb er een paar nachten geleden over gedroomd, kon alleen toen ik wakker was dat voorbeeld van het begin van de relatie niet meer aanhalen. Hij manipuleert me nu nog steeds, althans, probeert het, maar ik reageer nergens meer op, en hou in mijn achterhoofd dat ik sterk moet zijn, me het niet moet aantrekken, en dat het binnenkort voorbij zal zijn. Voorbeeldje: Hij kan bijv. heel quasi nonchalant zeggen dat WIJ toch weleens moeten schoonmaken in huis, maar dan met zo'n ondertoon van: JIJ moet nodig eens het huis schoonmaken. Nou, barst maar, ik laat de stofvlokken lekker rondvliegen!!



Leo,

Ik herken dat zeker wel, dat schrijven helpt. Ik haal hier heel veel troost uit dit topic. Gewoon het idee te weten dat er op dit moment mensen zijn die hetzelfde doormaken geeft me kracht, ik voel me gesteund in hetgeen ik doe, en is dat een lekker gevoel.



Groetjes en een knuf voor allemaal,

MT.

Moet ook even mijn ei kwijt. Ik begin ook 'lichamelijke' klachten te krijgen, niet zozeer in de vorm van pijnen en hartkloppingen, maar ik ben gewoon super gespannen en kan bijna niets meer hebben. Ik ben gewoon op. Ik begin me steeds meer aan alles te ergeren, ex is zo afwachtend, vooral op het gebied van ons kind. Hij gaat, terwijl ik nog aan het werken ben en het bedtijd is, rustig een uur zitten afwachten tot ik dat arme schaapje naar bed breng. Komt nota bene zelf bij mij zeggen: Mama, ik wil naar bed. Vraag ik hem: Kan je dat kind niet even naar bed brengen. Zegt hij doodleuk: Ik dacht dat jij dat zou doen! Nou vraag ik je, ik zit te werken en dat kind wil naar bed!!!! Hij gaat echt pas een poot uitsteken als het echt helemaal niet meer anders kan. Aan de ene kant ben ik heel blij dat straks niet meer te hoeven zien, maar ik maak me natuurlijk ook grote zorgen. Wat als ons kindje straks bij hem zit, gaat hij dan ook de hele dag voor de tv/computer hangen?

Ik ben het onderhand allemaal zo zat! Ik sta op knappen, nog even en ik kan zo door naar een inrichting!



Sorry voor deze eenzijdige post, maar moest het even kwijt!