Dilemma! Scheiden of blijven?

Zal me eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Thirza, 40 jr. en heb 2 kindjes. Ehm, da's wel erg kort.Ik zit met een dilemma waar ik al jaren mee zit. Ik dacht 100% zeker te zijn een juiste keuze gemaakt te hebben, en nu toch weer die twijfel.Ik ben al 22 jr. samen met x, waarvan de laatste 10 jr. niet meer echt gelukkig. Eigenlijk was er altijd wel wat. Altijd waren er andere vrouwen en in al die jaren is hij er nooit voor me geweest. Op een bepaald moment kwam ik er achter dat hij een ander had, dit was een heel jong buitenlands meisje dat hier illegaal was, telkens beloofde hij beterschap, waarna ik van anderen dan weer hoorde dat ze samen gezien waren. Hij "probeerde" van haar los te komen, maar dat lukte hem niet. Zelfs niet met hulp van anderen. Deze relatie van x met meisje heeft uiteindelijk zeker 6 jr. geduurd. Ergens wist x wel dat het haar te doen was om een verblijfsvergunning, maar toch wilde hij dat ook weer niet geloven omdat ze hem daarvan overtuigd had. Die meid wilde x iig per se, en begon mij thuis ook lastig te vallen.Hij was er ook niet toen mijn ouders overleden waar ik kapot van was, niet toen de meiden nog een stuk kleiner waren. Kortom, hij was er nooit voor me. Als hij er wel is dan is er altijd ruzie. Daarbij is hij erg agressief. Vaak verbaal agressief, soms ook fysiek. Dat laatste gelukkig niet dusdanig dat ik er letsel aan over houdt, maar toch! Hij is écht heel moeilijk om mee te leven. Zijn aard is negatief gestemd, heel egoistisch, zwartgallig en altijd ontevreden. Ben hem zo zat, pffff!Deze situatie ben ik toch langzamerhand gaan accepteren omdat x nooit thuis is en ik met mijn dochters ons eigen leven leiden. Op zich bevalt me dit "prima", maar als x er wel is dan wil hij, logisch misschien, wel sex hebben. Hij wil altijd sex en daar word ik maf van! Het staat me zo tegen! Telkens voel ik me dan rot als ik toch sex gehad had. Daarbij kan ik niet lief of normaal doen tegen hem. Er is gewoon altijd bonje! Ik schrik dat hij thuiskomt. Voor mij niet prettig maar ook zeker niet voor mijn kids.Nu ben ik zover, en er is echt zoveel meer gebeurd, dan ik uit kan leggen, dat ik een afspraak gemaakt heb bij een advocaat om te gaan scheiden. Was ik dagenlang overtuigd dat ik dit moest doen. Nu steekt de twijfel weer de kop op! Ook omdat x weer beterschap belooft. Iedereen die ik ken vraagt me af waarom ik nog bij hem ben. Ze vinden allemaal dat ik die stap moet nemen. Toch ben ik zo bang voor alles wat me te wachten staat. Wat mijn dilemma dus is:Enerzijds:vind ik het wel prima zo. Leef mijn eigen leven, kan tot op zekere hoogte financieel doen wat ik wil. Heb alle vrijheid. We hebben een mooie koopwoning. Ik doe sowieso wel leuke dingen. Oke... het is niet ideaal maar zo leef ik al jaren. Alles went tenslotte. Mijn kids hebben het zo enorm naar hun zin waar we wonen en dat vind ik ook niet onbelangrijk. Anderzijds:Ben ik zo enorm bang de stap te nemen! Ik heb een beetje het gevoel dat mijn leven dadelijk ophoudt en ik helemaal niets meer kan doen. Leef misschien dadelijk op bijstandnivo. Het huis zal verkocht moeten worden. Waar komen wij te wonen? Hoeveel is mijn inkomen? Ik geef grif toe dat ik geld belangrijk vind! Fout misschien, maar geld betekent voor mij wel een stuk vrijheid om leuke dingen te doen (wij rijden paard, dat is behoorlijk duur) en mooie kleding/dingen te kopen. Ben bijv. nu eenmaal gek op mooie kleding voor mijn kids en mezelf Kan me voorstellen dat degene die dit leest zo haar bedenkingen heeft hierover, maar ik probeer op een eerlijke manier mijn situatie te schetsen). Uiteraard vind ik een stap terug doen logisch en niet erg. Maar om nu te eindigen op "nul". Daarbij vind ik het allemaal zo "eng"; wat staat me te wachten, vind ik ooit een leuk iemand, etc..etc...Over de alimentatie die ik kan verwachten nog even het volgende: x heeft een niet al te hoog standaard inkomen. De extra dingen die we kunnen doen komen voort uit verdiensten die zwart zijn. Daarbij ben ik ook vreselijk onzeker geraakt door alles wat er gebeurd is. X had tenslotte al die jaren een relatie met een hele jonge mooie meid. Nu is er niets mis met mij hoor... Ben dan wel 40 maar wordt veel jonger geschat. X. accepteert onze scheiding overigens niet. Is geenzins van plan om mee te werken. Hij is zich kapot geschrokken omdat ik al zovaak gedreigd heb in het verleden en nu is het hem wel duidelijk dat ik het meen. Ik heb trouwens al zovaak tegen hem gezegd dat ik bij hem blijf voor de "zekerheid" en ik niet meer van hem houd. Hij gelooft dat niet... Hij is ervan overtuigd dat het tussen ons weer goed komt... Komt nu met beloftes waarvan ik weet dat hij ze niet waar kan maken. Daarbij......... ik hou niet meer van hem!Kortom............ herkent iemand de angst?  Zijn er meiden die ondanks hun slechte huwelijk vanwege de consequenties bij hun partner blijven, zoals ik dat jaren deed? Ik weet het echt niet meer. Ik word gek van de stress over wat ik moet gaan doen.... Ik weet dat wanneer ik nu niet ga scheiden het er nooit meer van komt, maar het is ook zo gemakkelijk de situatie te handhaven. Van de andere kant wil ik ook weer voelen dat ik leef en tzt een echt leuke relatie krijgen.Tot zover... mijn verhaal. Hoop dat het duidelijk is... Lastig om een lang verhaal bondig en duidelijk te houden.Liefs,Thirzabewerkt door moderator,

Hey Shaggie,

Zo te lezen ben je erg overtuigd en heb je er, evenals ik, ook lang overgedaan de stap te gaan nemen om alleen verder te gaan.



Je schrijft dat je man een doodgoeie kerel is maar ook dat het altijd "ik, ik, ik" was in jullie relatie en hij ziek in zijn hoofd is. Wil je daar misschien wat verder op in gaan? In welke zin hij ziek in zijn hoofd is? Schrijf van je af, meid... het lucht zo op dat te doen.



Dat zwarte gat ja... zie ik ook enorm tegenop. Mijn mooie huis en de financiele consequenties... Maar wat is dat waard, als je niet gelukkig bent? Het is net wat je zegt, je moet er iets voor over hebben, je wilt je eigen stekkie en tot rust komen. Je eigen leven opbouwen. Nu op dit moment zie je dat nog allemaal niet helder... ik ook niet... maar praat/lees met gescheiden vrouwen, of hier,  en allemaal zeggen ze hetzelfde. Het gevecht geeft uiteindelijk zoveel beloning! Ik ken er geen een die spijt gekregen heeft... Het is even kei-hard en in het begin zie je door het bos de bomen niet meer, maar als je zo'n stap voor je zelf neemt, kom je er zo sterk uit... Dat is een overtuiging waarin ik écht geloof!



Lieve meid...  daadwerkelijk advies kan ik je nu nog niet geven. Ik ben immers ook nog in het beginstadium en mijn x werkt totaal niet mee. Om redenen die ook op mijn topic staan, heb ik volgende week een intake-gesprek met Maatschappelijk Werk. Die kunnen me hoop ik verder helpen. Ik geef jou een welgemeende knuffel en voor nu kan ik alleen maar zeggen.. praat/lees/ maar vergaar zoveel info als mogelijk. Dat helpt jou echt verder.



Dikke knuffel en veel sterkte xxx



Hey die MT... wat fijn jou weer te lezen.. Wat een geregel he? Jouw laatste bericht zat je een beetje in de put en nu gaat ie lekker!! Wat lekker dat jouw scheiding soepeltjes verloopt! Ik blijf kei-hard voor jou duimen! Geloof ook zeker dat het goedkomt met jou! Juuw bericht voelt zo lekker!



Over mezelf:

Het verloopt nog altijd niet soepel omdat x niet meewerkt. Hij kreeg van mijn adv. bijna 2 wk. geleden het verzoek inkomensgegevens/pensioenopbouw/vermogen door te geven. Dit moet hij aankomende vrijdag dus écht doorgeven hebben. Tot op heden heeft hij nog niets gedaan... Ja mappen neergelegd, maar ik weiger om de vraag die hem gesteld werd, zelf op te lossen. Vanmorgen hem duidelijk gemaakt dat ik donderdag als ultimatum stel, maar x kennende heeft hij daar maling aan. Als hij vrijdag die gegevens (deadline) nog niet doorgegeven heeft dan bel ik mijn adv. om te vragen welke stappen ik kan ondernemen. Ben hem zo zat en wil het liefst nog gisteren de scheiding rond hebben. Maar wat moeilijk als iemand zo passief blijft! Ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven met de voorlopige voorzieningen... dus hij "mag" van mij hier blijven wonen tijdens de procedure (ik kan ook weinig anders, gezien mijn angst voor zijn "flip-gedrag") maar gezellig is echt anders...  X. volgt momenteel een opleiding voor Groot Rijbewijs, daardoor was hij veel thuis om te leren.Ik dank toch echt God op mijn knieen dat hij morgen slaagt (examen) want dan is hij weer vaker van huis. Rust wil ik......vooral rust!



Kortom, het verloopt niet echt soepel... en ik weet ook niet goed wat ik daarmee moet aanvangen. Ik wil dat alles spoedig geregeld wordt zodat ik ook verder kan, maar op deze manier lukt dat niet echt.



Ik hoop dat x als hij geslaagd is voor zijn Groot Rijbewijs de moeite neemt om mee te werken. Dat wacht ik dus nog even af.



Liefs,

Thirza.

Bedankt voor het meedenken, lieve meiden *;



Vandaag had ik dus als ultimatum gesteld.



X vanmorgen heel vriendelijk verzocht om vandaag iets te ondernemen. Als hij vandaag niets gedaan had, had ik zeker jullie raad opgevolgd. Dat heeft hij dus gedaan. Hij heeft contact opgenomen met mijn advocaat en haar de vraag voorgelegd wat er van hem verwacht werd (had ik hem al tig keer uitgelegd, maar goed). Mijn adv. heeft hem het e.e.a. uitgelegd. Dat hij moet komen met inkomensgeg. etc.  Daaropvolgend heeft mijn adv. mij gebeld en mijn toestemming gevraagd dat x een brief krijgt met uitleg over hoe te handelen, daarop moet hij binnen 8 dagen reageren.



Ik ben daarmee (vooralsnog) akkoord gegaan.  Ik weet dat als ik x het vuur aan zijn schenen leg,  ik het te verduren krijg. Daarbij kan ik altijd nog niet akkoord gaan wanneer x lastig gaat worden. Verder is x vandaag bij zijn bedrijfsadviseur geweest. Heb al eerder verteld dat x een eigen bedrijf aan het opstarten is en daarom zijn Groot Vervoersbewijs moet halen. Gelukkig is hij gisteren geslaagd voor zijn theorie waar ik behoorlijk wat van geweten heb, omdat hij nagenoeg elke avond thuis was om te leren. Wel een ommezwaai in zijn "carriere" want hij heeft altijd gewerkt in de Soc. Verzekeringssector, waar hij een poosje geleden ontslag nam. Nu krijgt hij dus een uitkering, ondanks hij ontslag genomen heeft. Dat kan tegenwoordig omdat de regelgeving daaromtrent veranderd is. Qua alimentatie weet ik dus nu nog niet wat ik kan eisen. Kan wel een bedrag noemen maar dat is natte vinger werk. Bovendien zal het gerelateerd zijn aan zijn huidige inkomen terwijl hij, wanneer zijn nog te starten eigen bedrijf stuk loopt, hij als Int. Vrachtwagenchauffeur aan de slag wil en daar liggen de banen voor het oprapen.



Verder voel ik me op dit moment wel oke, maar dat komt ook omdat mijn gevoel overschaduwd wordt door iets anders wat speelt.. dat is iets wat ik wel wil vertellen, maar niet op mijn eigen topic. Het heeft alles te maken met iets wat niet kan, ook zeker niet gaat gebeuren, maar mij wel een heel goed gevoel geeft en soms ook weer helemaal niet. Maar wel soms zo goed dat ik alle ellende eventjes vergeet. Jeetje, wat ingewikkeld :( en wat spreek ik in raadsels... Zelfs op Internet harstikke anoniem, durf ik niet alles te schrijven.:$ Oprechte aandacht doet goed iig, laat ik het daar op houden.



Koetje Boe...... hoe is het met je meid?? Ik weet uit vorige berichten van jou dat je het kei-moeilijk hebt, maar je vertelt weinig.. Is je goed recht, lieve meid en helemaal aan jou, geeft ook helemaal niets, maar vergeet niet dat je, al is het virtueel, je verhaal kwijt kan en daarbij steun ontvangt.

Hoe dan ook... veel sterkte meid *; 



Veel liefs,

Thirza

Hoe is het met je dochters? Met mijn meiden gaat het heel erg goed.  Omdat x zich altijd nauwelijks bemoeid heeft met hen, hebben ze nooit een band met hem opgebouwd. Ze zijn zich er inmiddels heel erg van bewust dat het zo ook niet langer kan. Ik geloof zelfs dat ze het wel " spannend" vinden... mits, want die voorwaarde stellen ze heel duidelijk, hier in de buurt kunnen blijven wonen en hun vriendinnetjes kunnen blijven zien. Ik kan dat niet beloven maar ga daar wel mijn uiterste best voor doen. Ongewild krijgen ze toch veel ruzies mee. Daarbij let x totaal niet op zijn woorden als de meiden erbj zijn. Het K. woord gebruikt hij net zo makkelijk en hij is sowieso erg grof qua taalgebruik. Gelukkig is hij er weinig geweest, want mijn dametjes zijn behalve heel sociaal ook erg  beschaafd..(ontvang ik regelmatig complimentjes voor). was hij een 24/7 papa geweest dan meen ik toch dat zijn slechte gedrag wellicht door hen als normaal beschouwd had kunnen worden. 



Wat wel alleszegend was is dat dochter B. voor vaderdag een tekening gemaakt had op school. Die tekening was een kopie pasfoto van haar met een balloon waarin ze zei "lieve mama, ik hou van jou, je bent zo leuk omdat je zo lief bent"... en dat voor vaderdag! Ik vind het ergens wel treurig dat ze geen vader hebben, van de andere kant ben ik al die jaren mama/papa, en hebben we veel plezier met zijn drie-en.  Ik hoop alleen dat ze er later geen last van krijgen. Dit omdat mijn pap in 2005 overleden is... was een doodgoeie man, maar een man van weinig woorden. Hij heeft me nooit verteld of tenminste duidelijk gemaakt dat ik belangrijk voor hem was. Hoe hard ik ook mijn best deed met oa. voor hem te zorgen nadat mijn mam overleden was...  ik kreeg nooit die bevestiging/waardering en daar heb ik wel last van gehad. Ik weet hoe bepalend waardering van je ouders kan zijn.





quote: dubiootje reageerde



Lieve lieve Thirza,



Ik begrijp je en ben heel blij voor je. Geloof me, het is niets om je voor te schamen. Ik heb dat ook een hele tijd gedaan maar heb die gevoelens nu eindelijk afgeschud en kan genieten. En als ik goed tussen de regels door lees, zit ik in dezelfde situatie als jij (alleen dieper erin :P). Ik ben zo dankbaar dat ik dit mag meemaken!



Het is heel bijzonder dat je in de gegeven situatie kunt voelen wat je nu voelt. Wees daar dankbaar voor. Gun jezelf geluk, geniet van de mooie momenten. Je verdient ze. Dat wil ik je graag meegeven.



liefs O+

dubio



Lieve Dubio....  Ik ga toch maar iets vertellen.. durfde ook niet goed uit herkenbaarheid, maar dat moet dan maar. Toen ik mijn topic startte heb ik er iets over verteld.. Ook dat dit niet de reden was van mijn scheiding. Later heb ik het later verwijderen door een moderator. Het is namelijk wél iets om me voor te schamen, heel diep zelfs! . Hij is niet vrij. Ik ken hem al een aantal jaren en sindsdien ben ik ook verliefd op hem. Héél erg verliefd! We zijn door "omstandigheden" regelmatig bijelkaar en hebben het heel gezellig. Daadwerkelijk is er nooit iets gebeurd, behalve wat lieve knuffels van zijn kant. Hij luistert naar me, waardeert me en wanneer ik contact met hem gehad hem voel ik me gewoon weer zo lekker. Soms ook niet, want dat realiseer ik me dat ik er niets mee kan, dan dip ik weer... Ik ken zijn vrouw namelijk ook. Ik voel me niet zo zeer schuldig want verliefdheid overkomt je... Het gaat erom wat je ermee doet... Daarvoor ben je wel verantwoordelijk... En ik weet dondersgoed dat het niet kan! Maar wat me wel een heerlijk gevoel geeft is het fantaseren over een leven met hem. De hele dag is hij "bij mij" en dan fantaseer ik.



Gek genoeg leef ik momenteel daarop... Het mezelf bedenken dat hij van mij is en we-leven-nog-lang-en-gelukkig etc..etc... Soms denk ik "kom op Thirza, je bent 41 en geen 15 meer" doe ff normaal!! Maar de aandacht die ik van hem krijgt is voor mij heel waardevol, zo compleet anders dan ik gewend ben en doet me zo enorm veel. Daarom.... is het zó ingewikkeld... ik moet mijn verstand volgen en dat valt niet mee, zeker ook omdat hij me wel konstant benaderd.... 



Enerzijds is er de die hele foute man die me zovaak vernederd, verbaal en regelmatig ook fysiek/sexueel zó agressief is,  dat ik niet anders kon dan "gewillig" zijn. Een x die sexueel zo gefrustreerd is dat wanneer ik niet wil of niet hetgeen doet wat hij wil buiten zinnen raakt met alle concequenties van dien. Degene waarvan ik na 22 jr. los probeer te komen. Anderzijds de Prins op het witte paard die het mij niet makkelijk maakt door zijn benaderingen,  maar waarbij ik mijn zuivere geweten wil én moet blijven volgen. Pfffffffffffffff...  Hoe ingewikkeld!

Dankjewel lieve Iseo,

Geen sorry hoor meid.. ik vind het al fijn dat je me gelezen hebt... betekent toch dat je met me meeleeft... Vind ik al meer dan voldoende. Ik zie mijn verliefdheid ergens ook als vlucht uit de realiteit... Zou willen dat het anders was, maar het zal wel ergens goed voor zijn. Voor nu doet het me vaak goed, later zie ik wel verder. Alles stap voor stap nemen, niet waar?



Slaap lekker dadelijk, lieve meid..  Ik ga ook naar mijn mandje.



Liefs, Thirza*;