Oplossingen bij vechtscheidingen

Ik ben benieuwd naar jullie ideeën over constructieve oplossingen in het geval van vechtscheidingen waar kinderen bij betrokken zijn.

Zelf zou ik willen dat er verplicht psychotherapie wordt ingeschakeld om te leren wat triggers zijn bij oude pijn, oude mechanismes die in stand worden gehouden en hoe je daar bij jezelf én bij de ander mee om kan gaan.

Er moet in mijn ogen een vaste verdeling zijn voor kinderen na scheiding. Zodat je weet waar je aan begint en aan toe bent als je uit elkaar bent.
In mijn optiek moet dit op basis van leeftijd en gezinssamenstelling.
Broertjes en zusjes moeten bij elkaar blijven, dus de regeling gaat in op basis van het jongste kind. (Ik ben voorstander van jonge kinderen bij de hoofdverzorger wat vaak de moeder is en naarmate een kind ouder wordt steeds meer naar vader)
Uiteraard mag hiervan afgeweken worden mits dit geen strijdpunt is in de vechtscheiding.

Tevens zou ik voorstander zijn van een landelijke campagne om het aangaan van nieuwe relaties ten tijde van een vechtscheiding af te raden. Rond eerst het oude goed af met jezelf en de ander voor je aan iets nieuws begint.
Een landelijke campagne zorgt er voor dat het maatschappelijk beeld hervormt en het niet als normaal wordt gezien.

Ik twijfel nog over alimentatie. Ergens zou verplichte alimentatie in mijn ogen afgeschaft mogen worden om de druk voor het goed oplossen van de problemen te vergroten. Daarbij komt het ook vaak voor dat er strijd is over geld. En natuurlijk moeten beide ouders van kinderen financieel zorg dragen over de kinderen. Maar moet het ook verlicht zijn als het strijd oplevert? Wat nou als de andere ouder, zodra er meer harmonie is, wel uit zichzelf wil bijdragen?
Hoe denken jullie daarover?


Hebben jullie hier nog ideeën over?

Genoemde oplossingen:

- beperken van het aantal procedures
- snellere doorlooptijden
- campagne om beter na te denken voor te beginnen aan kinderen. (Meenemen in opleidingen wellicht?)
- scannen wanneer sprake is van pesthedrag en hier de kosten aan toebedelen (wat zijn de maatstaven?)
- verplicht samen in therapie voor er wordt samengewoond
- bij een vechtscheiding een screening laten uitvoeren en kijken of er een voorgeschiedenis is met partnergeweld
- hulpverleners meer expertise geven obv psychische problematiek
- ander uitgangspunt bij onderzoek naar ouders (wie is constructief/ destructief)
Tevens ouders tegelijkertijd onderzoeken en niet individueel.
- geen bemoeienis vanuit de overheid in de vorm van advocaten en hulpverlening
- het netwerk betrekken
-stoppen met steun bieden in vechtscheiding (aanhoren/ oppassen/ geld geven/ bemiddelen/ etc)
- heldere procedures en tijdslijnen voor een scheidingsprocedure opstellen en die ook laten naleven door alle partijen.
-De wildgroei aan (slechte!) mediators stoppen.
-Er voor zorgen dat je groeit en zo min mogelijk afhankelijk bent. Je verlies nemen en op een wijze compenseren waar je wél invloed op hebt. Je verwachtingen aanpassen.
-Naar je eigen aandeel kijken: bijvoorbeeld het niet dwarsbomen van co-ouderschap zou al een goed begin zijn.
- Er wordt bij bepalingen en onderzoeken gekeken naar welke hulp de andere ouder daadwerkelijk geboden heeft om het de andere ouder zo comfortabel mogelijk te maken.
- er wordt gekeken naar de behoeften van kinderen op basis van de piramide van Maslow en hoe de ouders daarin kunnen voorzien en wat ze te bieden hebben aan kinderen. Hoe ze daarin kunnen ontwikkelen en elkaar kunnen begeleiden

Appeltaartmetrozijn schreef: ↑

10-11-2023 09:03

Oh en complexe scheiding vind ik een veel fijnere term dan vechtscheiding.

Verder is het heel ingewikkelde materie en krijg ik niet het idee dat de TO enig idee heeft van het drama en de complexiteit.

Misschien kun je uitleggen wat het complex maakt?

patchouli_ schreef: ↑

10-11-2023 09:07

Terugbrengen van het aantal procedures wat je mag voeren over kinderen. Het soms eindeloze geprocedeer in vechtscheidingen zorgt er voor dat mensen niet komen tot het punt dat ze gaan accepteren dat het is zoals het is en er het beste van moeten maken.

Dat verminderd meteen de wachtlijsten bij de rechtbank. Er is een tekort aan kinderrechters maar het aantal verzoeken om voor het hekje te mogen vechten om drie vakantiedagen neemt nog steeds toe.

Van mij mag er een commissie komen die een snelle beoordeling doet of een verzoek wel of niet in behandeling genomen gaat worden, zonder bezwaar mogelijkheid.

Dit vind ik ook een goede! Het eindeloos door gaan met procederen is erg vermoeiend en kost veel geld.

Wellicht zou ik er nog aan willen toevoegen dat degene die procedeert opdraait voor de kosten.

Hupsel schreef: ↑

10-11-2023 09:11

Om eerlijk te zijn…. TO klinkt als een boze man in een scheiding. De zorg voor kleine kinderen is teveel gedoe, ex heeft verdorie al een ander en als ex nu eens meer gaat werken, hoeft hij minder alimentatie te betalen….

Helaas is het tegendeel waar. Dus veel van mijn eigen genoemde oplossingen zijn juist in mijn eigen nadeel. Toch denk ik dat het wel oplossingen zouden kunnen zijn en ik zou bereid zijn al mijn eigen genoemde nadelen te accepteren.

Appeltaartmetrozijn schreef: ↑

10-11-2023 09:13

Ik zou even gaan Googelen als je droge informatie wilt.
Vechtscheiding / complexe scheiding / conflict scheiding / huiselijk geweld / enzovoorts

Hoeft niet. Ik ben zelf ervaringsdeskundige helaas.
Maar óók ik heb een aandeel en ben helft van de oplossing. Maar ja, welke oplossing?

Mataranka schreef: ↑

10-11-2023 09:17

Je hebt volgens mij geen idee waar procedures over gevoerd worden. Stel je een situatie voor waarin de andere ouder geen toestemming wil geven om de kinderen mee te nemen naar een vakantie in het buitenland. De ouder die op vakantie wil, moet dan vervangende toestemming aan de rechter vragen. En dat wil jij die ouder laten opdraaien voor de kosten?

Zo zijn er nog veel meer situaties denkbaar. Een vader die de afgesproken weekendregeling 1x in de veertien dagen amper nakomt, waarop de moeder een procedure beging om vader te dwingen die afspraken na te komen. Of een moeder die niet meewerkt aan de afgesproken uitbreiding van de zorgregeling, waarop de vader een procedure begint.

Je hebt echt geen idee waar je het over hebt. Besteed eerst maar eens een dag aan het lezen van uitspraken op rechtspraak.nl, dan heb je misschien een beter beeld wat er allemaal voorbij komt.

Appeltaartmetrozijn schreef: ↑

10-11-2023 09:16

Tja, en dan blijkt de ouder met psychische problemen het allemaal niet meer aan te kunnen, gaat ruzie maken met de kinderen, wat heel onrechtvaardig wordt en uitmond in mishandeling en dan mag je als andere ouder geen verzoek meer indienen bij de rechtbank
...
Of het mag wel, maar dan moet je het zelf betalen. Echt, ver van de werkelijkheid dit soort ideeën.

Snellere doorlooptijd, prima, dezelfde rechter houden voor dezelfde partners, ook aan te raden. De uitnodiging aan kinderen al vanaf 8 jaar versturen ipv 12 jaar, ook voorstander.

Daarom ben ik voorstander van psychotherapie (verplicht)