Relaties
alle pijlers
Oplossingen bij vechtscheidingen
vrijdag 10 november 2023 om 08:25
Ik ben benieuwd naar jullie ideeën over constructieve oplossingen in het geval van vechtscheidingen waar kinderen bij betrokken zijn.
Zelf zou ik willen dat er verplicht psychotherapie wordt ingeschakeld om te leren wat triggers zijn bij oude pijn, oude mechanismes die in stand worden gehouden en hoe je daar bij jezelf én bij de ander mee om kan gaan.
Er moet in mijn ogen een vaste verdeling zijn voor kinderen na scheiding. Zodat je weet waar je aan begint en aan toe bent als je uit elkaar bent.
In mijn optiek moet dit op basis van leeftijd en gezinssamenstelling.
Broertjes en zusjes moeten bij elkaar blijven, dus de regeling gaat in op basis van het jongste kind. (Ik ben voorstander van jonge kinderen bij de hoofdverzorger wat vaak de moeder is en naarmate een kind ouder wordt steeds meer naar vader)
Uiteraard mag hiervan afgeweken worden mits dit geen strijdpunt is in de vechtscheiding.
Tevens zou ik voorstander zijn van een landelijke campagne om het aangaan van nieuwe relaties ten tijde van een vechtscheiding af te raden. Rond eerst het oude goed af met jezelf en de ander voor je aan iets nieuws begint.
Een landelijke campagne zorgt er voor dat het maatschappelijk beeld hervormt en het niet als normaal wordt gezien.
Ik twijfel nog over alimentatie. Ergens zou verplichte alimentatie in mijn ogen afgeschaft mogen worden om de druk voor het goed oplossen van de problemen te vergroten. Daarbij komt het ook vaak voor dat er strijd is over geld. En natuurlijk moeten beide ouders van kinderen financieel zorg dragen over de kinderen. Maar moet het ook verlicht zijn als het strijd oplevert? Wat nou als de andere ouder, zodra er meer harmonie is, wel uit zichzelf wil bijdragen?
Hoe denken jullie daarover?
Hebben jullie hier nog ideeën over?
Genoemde oplossingen:
- beperken van het aantal procedures
- snellere doorlooptijden
- campagne om beter na te denken voor te beginnen aan kinderen. (Meenemen in opleidingen wellicht?)
- scannen wanneer sprake is van pesthedrag en hier de kosten aan toebedelen (wat zijn de maatstaven?)
- verplicht samen in therapie voor er wordt samengewoond
- bij een vechtscheiding een screening laten uitvoeren en kijken of er een voorgeschiedenis is met partnergeweld
- hulpverleners meer expertise geven obv psychische problematiek
- ander uitgangspunt bij onderzoek naar ouders (wie is constructief/ destructief)
Tevens ouders tegelijkertijd onderzoeken en niet individueel.
- geen bemoeienis vanuit de overheid in de vorm van advocaten en hulpverlening
- het netwerk betrekken
-stoppen met steun bieden in vechtscheiding (aanhoren/ oppassen/ geld geven/ bemiddelen/ etc)
- heldere procedures en tijdslijnen voor een scheidingsprocedure opstellen en die ook laten naleven door alle partijen.
-De wildgroei aan (slechte!) mediators stoppen.
-Er voor zorgen dat je groeit en zo min mogelijk afhankelijk bent. Je verlies nemen en op een wijze compenseren waar je wél invloed op hebt. Je verwachtingen aanpassen.
-Naar je eigen aandeel kijken: bijvoorbeeld het niet dwarsbomen van co-ouderschap zou al een goed begin zijn.
- Er wordt bij bepalingen en onderzoeken gekeken naar welke hulp de andere ouder daadwerkelijk geboden heeft om het de andere ouder zo comfortabel mogelijk te maken.
- er wordt gekeken naar de behoeften van kinderen op basis van de piramide van Maslow en hoe de ouders daarin kunnen voorzien en wat ze te bieden hebben aan kinderen. Hoe ze daarin kunnen ontwikkelen en elkaar kunnen begeleiden
Zelf zou ik willen dat er verplicht psychotherapie wordt ingeschakeld om te leren wat triggers zijn bij oude pijn, oude mechanismes die in stand worden gehouden en hoe je daar bij jezelf én bij de ander mee om kan gaan.
Er moet in mijn ogen een vaste verdeling zijn voor kinderen na scheiding. Zodat je weet waar je aan begint en aan toe bent als je uit elkaar bent.
In mijn optiek moet dit op basis van leeftijd en gezinssamenstelling.
Broertjes en zusjes moeten bij elkaar blijven, dus de regeling gaat in op basis van het jongste kind. (Ik ben voorstander van jonge kinderen bij de hoofdverzorger wat vaak de moeder is en naarmate een kind ouder wordt steeds meer naar vader)
Uiteraard mag hiervan afgeweken worden mits dit geen strijdpunt is in de vechtscheiding.
Tevens zou ik voorstander zijn van een landelijke campagne om het aangaan van nieuwe relaties ten tijde van een vechtscheiding af te raden. Rond eerst het oude goed af met jezelf en de ander voor je aan iets nieuws begint.
Een landelijke campagne zorgt er voor dat het maatschappelijk beeld hervormt en het niet als normaal wordt gezien.
Ik twijfel nog over alimentatie. Ergens zou verplichte alimentatie in mijn ogen afgeschaft mogen worden om de druk voor het goed oplossen van de problemen te vergroten. Daarbij komt het ook vaak voor dat er strijd is over geld. En natuurlijk moeten beide ouders van kinderen financieel zorg dragen over de kinderen. Maar moet het ook verlicht zijn als het strijd oplevert? Wat nou als de andere ouder, zodra er meer harmonie is, wel uit zichzelf wil bijdragen?
Hoe denken jullie daarover?
Hebben jullie hier nog ideeën over?
Genoemde oplossingen:
- beperken van het aantal procedures
- snellere doorlooptijden
- campagne om beter na te denken voor te beginnen aan kinderen. (Meenemen in opleidingen wellicht?)
- scannen wanneer sprake is van pesthedrag en hier de kosten aan toebedelen (wat zijn de maatstaven?)
- verplicht samen in therapie voor er wordt samengewoond
- bij een vechtscheiding een screening laten uitvoeren en kijken of er een voorgeschiedenis is met partnergeweld
- hulpverleners meer expertise geven obv psychische problematiek
- ander uitgangspunt bij onderzoek naar ouders (wie is constructief/ destructief)
Tevens ouders tegelijkertijd onderzoeken en niet individueel.
- geen bemoeienis vanuit de overheid in de vorm van advocaten en hulpverlening
- het netwerk betrekken
-stoppen met steun bieden in vechtscheiding (aanhoren/ oppassen/ geld geven/ bemiddelen/ etc)
- heldere procedures en tijdslijnen voor een scheidingsprocedure opstellen en die ook laten naleven door alle partijen.
-De wildgroei aan (slechte!) mediators stoppen.
-Er voor zorgen dat je groeit en zo min mogelijk afhankelijk bent. Je verlies nemen en op een wijze compenseren waar je wél invloed op hebt. Je verwachtingen aanpassen.
-Naar je eigen aandeel kijken: bijvoorbeeld het niet dwarsbomen van co-ouderschap zou al een goed begin zijn.
- Er wordt bij bepalingen en onderzoeken gekeken naar welke hulp de andere ouder daadwerkelijk geboden heeft om het de andere ouder zo comfortabel mogelijk te maken.
- er wordt gekeken naar de behoeften van kinderen op basis van de piramide van Maslow en hoe de ouders daarin kunnen voorzien en wat ze te bieden hebben aan kinderen. Hoe ze daarin kunnen ontwikkelen en elkaar kunnen begeleiden
anoniem_65e039761f23d wijzigde dit bericht op 10-11-2023 17:26
35.38% gewijzigd
vrijdag 10 november 2023 om 13:26
Ik maak nu van dichtbij een jarenlang durende vechtscheiding mee. Vanuit de rechter zijn er een aantal dingen vastgelegd, ook een traject voor de ouders, maar uiteindelijk is het al jaren gaande. Er zijn hier geen algemene oplossingen voor, elk geval is anders. En als 1 persoon ergens heel overtuigd in zit, ga je die er echt niet uit krijgen door therapie aan te bieden.
Focus moet zijn op praktische zaken, want er morgen gewoon dingen vastgelegd worden. Je moet niet iemand van jouw mening overtuigen of andersom.
Focus moet zijn op praktische zaken, want er morgen gewoon dingen vastgelegd worden. Je moet niet iemand van jouw mening overtuigen of andersom.
vrijdag 10 november 2023 om 13:38
Ik vind het ontzettend jammer dat er zoveel wordt getwijfeld aan mijn intenties van dit topic. Of dat nu een onderzoek is, eigen ervaring, persoonlijke belangen of weet ik veel wat.
Ik probeer iedereen hier, met elk een eigen rol, een stem te geven in zijn of haar ervaringen. Echter niet om te roepen hoe erg het allemaal wel niet is of onmogelijk om op te lossen. Nee, ik probeer juist te kijken naar wat er nodig is en wat verandering kan brengen
Er hoeft er maar 1 te zijn: 1 idee dat gebruikt wordt. Of 1 persoon met bevoegdheden en middelen die dit leest: een groep met allemaal ervaringsdeskundigen in welke rol dan ook. Ervaringsdeskundigen die aangeven wat ze missen en nodig hebben of hadden. Waarschijnlijk allemaal ervaringsdeskundigen die de hoop op gezien en gehoord worden allang hebben opgegeven.
Prima: maar zeik me niet af.
Ik zie alle bovenstaande ideeën als zaadjes die geplant kunnen worden. Het hoeft er maar 1 te zijn!
Klagen kan, maar kost energie. Meedenken lijkt mij veel beter.
En natuurlijk kan ik de boel accepteren en een fwb zoeken. Maar daar heeft de toekomst niets aan. Andere lotgenoten ook niet.
En ik heb geen kant en klare oplossing.
En nee: ik ben ook niet van plan om de wereld te veranderen.
Maar zwijgen kan ik ook niet. Klagen over hoe ik niet gezien word ook niet.
Vandaar dit topic. (voor degenen die de persoonlijke note missen)
Ik probeer iedereen hier, met elk een eigen rol, een stem te geven in zijn of haar ervaringen. Echter niet om te roepen hoe erg het allemaal wel niet is of onmogelijk om op te lossen. Nee, ik probeer juist te kijken naar wat er nodig is en wat verandering kan brengen
Er hoeft er maar 1 te zijn: 1 idee dat gebruikt wordt. Of 1 persoon met bevoegdheden en middelen die dit leest: een groep met allemaal ervaringsdeskundigen in welke rol dan ook. Ervaringsdeskundigen die aangeven wat ze missen en nodig hebben of hadden. Waarschijnlijk allemaal ervaringsdeskundigen die de hoop op gezien en gehoord worden allang hebben opgegeven.
Prima: maar zeik me niet af.
Ik zie alle bovenstaande ideeën als zaadjes die geplant kunnen worden. Het hoeft er maar 1 te zijn!
Klagen kan, maar kost energie. Meedenken lijkt mij veel beter.
En natuurlijk kan ik de boel accepteren en een fwb zoeken. Maar daar heeft de toekomst niets aan. Andere lotgenoten ook niet.
En ik heb geen kant en klare oplossing.
En nee: ik ben ook niet van plan om de wereld te veranderen.
Maar zwijgen kan ik ook niet. Klagen over hoe ik niet gezien word ook niet.
Vandaar dit topic. (voor degenen die de persoonlijke note missen)
anoniem_65e039761f23d wijzigde dit bericht op 10-11-2023 13:43
12.09% gewijzigd
vrijdag 10 november 2023 om 13:41
Ik zet het er bij!Superuser2023 schreef: ↑10-11-2023 12:50Nee, maak er maar van, heldere procedures en tijdslijnen voor een scheidingsprocedure opstellen en die ook laten naleven door alle partijen.
vrijdag 10 november 2023 om 13:45
Vanuit welke rol maak je dit mee? En had jij hier iets in kunnen doen? Wellicht vanuit bovenstaande ideeën?TinyTiny schreef: ↑10-11-2023 13:26Ik maak nu van dichtbij een jarenlang durende vechtscheiding mee. Vanuit de rechter zijn er een aantal dingen vastgelegd, ook een traject voor de ouders, maar uiteindelijk is het al jaren gaande. Er zijn hier geen algemene oplossingen voor, elk geval is anders. En als 1 persoon ergens heel overtuigd in zit, ga je die er echt niet uit krijgen door therapie aan te bieden.
Focus moet zijn op praktische zaken, want er morgen gewoon dingen vastgelegd worden. Je moet niet iemand van jouw mening overtuigen of andersom.
Ben jij iemand uit het netwerk van beide partijen bijvoorbeeld?
vrijdag 10 november 2023 om 13:47
Wat rot dat je dat hebt meegemaakt.hanke321 schreef: ↑10-11-2023 12:30Heb je ideeënbus gelezen TO.
Niet alles valt af te dichten met procedures, protocollen, campagnes, therapieën, regelgeving.
Shit happens.
Ik denk dat dat ook een groot probleem is in Nederland. Een soort ontbrekende bereidheid, incasseren dat iets oneerlijks of onaangenaams je ten deel valt/kan vallen.
Zo hebben we in Nederland een hoop andere dingen kapot geadministreerd.... Zo kijk ik er tenminste tegenaan.
(Heb zelf geen kinderen, wel kind van ouders in een dysfuntioneel huwelijk die pas na decennia zijn gaan scheiden.)
Jij bent dus vanuit een andere rol ervaringsdeskundige
Als je nu terug kijkt als volwassene.. wat had jou als kind geholpen in deze situatie?
En waar liep je als kind tegen aan?
vrijdag 10 november 2023 om 13:47
vrijdag 10 november 2023 om 13:48
Ja hoor, in een vechtscheiding werkt het altijd erg goed als niet-neutrale buitenstaanders zich er ook mee bemoeien
. Je kunt steun bieden, maar je kunt als omgeving verder weinig doen om het proces te versoepelen. En hoezeer je het ook zal proberen, in een vechtscheiding zijn er partijen, en je staat automatisch al aan een kant. Bemiddelen is dan lastig.
Uiteindelijk is het toch andermans leven en zal men zelf tot een oplossing moeten komen, of zich ergens bij neer moeten leggen. Sommige levens liggen nou eenmaal helaas overhoop.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 10-11-2023 13:52
13.84% gewijzigd
vrijdag 10 november 2023 om 13:52
Het hoeft niet om bemiddelen te gaan: integendeel.Lorem_Ipsum schreef: ↑10-11-2023 13:48Ja hoor, in een vechtscheiding werkt het altijd erg goed als niet-neutrale buitenstaanders zich er ook mee bemoeien
Je kunt steun bieden, maar je kunt als omgeving verder weinig doen om het proces te versoepelen. En hoezeer je het ook zal proberen, in een vechtscheiding zijn er partijen, en je staat automatisch al aan een kant. Bemiddelen is dan lastig.
Uiteindelijk is het toch andermans leven en zal men zelf tot een oplossing moeten komen, of zich ergens bij neer moeten leggen.
Maar vanuit het idee ‘ betrekken/ informeren netwerk’ vind ik de vraag wel relevant.
Wat ik zie is dat een netwerk vaak degene laat klagen en vertellen hoe erg het allemaal wel niet is. De andere partij maakt het zooo lastig. Hierdoor wordt iemand gevoed in zijn gedrag/ denkbeelden. Want ja ‘ jij kan er niets aan doen als diegene zo doet’
Als het netwerk bepaalde patronen en gedragingen kan doorzien kan het misschien wel kritischer reageren of stoppen met accepteren van slachtoffergedrag.
(En dus juist stoppen met steun bieden)
Ik zet er dus, dit getypt hebbende bij als oplossing: stoppen met steun bieden in vechtscheiding (aanhoren/ oppassen/ geld geven/ bemiddelen/ etc)
anoniem_65e039761f23d wijzigde dit bericht op 10-11-2023 13:57
7.71% gewijzigd
vrijdag 10 november 2023 om 13:54
Ik zet het er bij. Ben het ook met je eens. Al kan een mediator ook goed werken. Maar vaak zijn dat meer harmonieuze scheidingenButterfly_fly schreef: ↑10-11-2023 13:47De wildgroei aan (slechte!) mediators stoppen. Op papier alles geregeld maar uitvoering ho maar. Dat zorgt er mi voor dat irritaties blijven en de kinderen daar last van blijven houden.
Geen voorbeeld van een vechtscheiding, maar ik denk dat ook deze situatie veel voorkomt.
vrijdag 10 november 2023 om 13:57
Oh, hell no dat ik me daar ooit in zou mengen!Inbox3991 schreef: ↑10-11-2023 13:52Het hoeft niet om bemiddelen te gaan: integendeel.
Maar vanuit het idee ‘ betrekken/ informeren netwerk’ vind ik de vraag wel relevant.
Wat ik zie is dat een netwerk vaak degene laat klagen en vertellen hoe erg het allemaal wel niet is. De andere partij maakt het zooo lastig. Hierdoor wordt iemand gevoed in zijn gedrag/ denkbeelden. Want ja ‘ jij kan er niets aan doen als diegene zo doet’
Als het netwerk bepaalde patronen en gedragingen kan doorzien kan het misschien wel kritischer reageren of stoppen met accepteren van slachtoffergedrag.
Ik wil best praktische hulp bieden, helpen met zaken uitzoeken, eens oppassen, of brengen of halen, bij me uithuilen, of wat dan ook.
Maar ik ga niet zitten spiegelen of proberen iemand iets in te laten zien. Weet ik veel wat er zich écht afspeelt in dat huwelijk.
Sommigen zijn misschien geschikt om die rol te pakken, maar ik zeker niet! Ik val dus ook een beetje over hoe je het hierboven vraagt, “had je misschien dit of dat?”. Nee, ik zit niet ín dat huwelijk.
vrijdag 10 november 2023 om 13:59
Juist de door jou genoemde steun kan een vechtscheiding of het punt van discussie in stand houden.Lorem_Ipsum schreef: ↑10-11-2023 13:57Oh, hell no dat ik me daar ooit in zou mengen!
Ik wil best praktische hulp bieden, helpen met zaken uitzoeken, eens oppassen, of brengen of halen, bij me uithuilen, of wat dan ook.
Maar ik ga niet zitten spiegelen of proberen iemand iets in te laten zien. Weet ik veel wat er zich écht afspeelt in dat huwelijk.
Sommigen zijn misschien geschikt om die rol te pakken, maar ik zeker niet! Ik val dus ook een beetje over hoe je het hierboven vraagt, “had je misschien dit of dat?”. Nee, ik zit niet ín dat huwelijk.
vrijdag 10 november 2023 om 14:00
vrijdag 10 november 2023 om 14:01
vrijdag 10 november 2023 om 14:03
Ik wil wel mijn ervaring delen. Er is zelfs een zelfmoord gepleegd door de andere ex partner. Die trok het gevecht om zijn dochter niet meer.
Ik ben helaas ook met deze man in een treiterscheiding terecht gekomen. Wij beide zijn belazerd etc... en de nieuwe tortelduifjes gingen samen een gezin beginnen. Dat is een behoorlijke ravage geworden voor alles en iedereen.
Helemaal leuk maar wij zijn beide toch zo tegen gewerkt en nog steeds. Mijn ex geeft niet door aan mij als hij de kinderen niet haalt en dat gebeurd heel vaak. Hij stuurt de kinderen dit keer gaat het niet door en ik mag het uitzoeken.
Veilig thuis is maanden terug al ingeschakeld na 3 maanden werd ik eindelijk gebeld.
Ik dank god iedere dag dat mijn jongste 11 jaar is,
Hij gaat nooit de reisdocumenten tekenen voor de kinderen dus ook hiervoor naar de rechter.
Voorbeeld! zoon zegt ik heb optreden op school wil dat beide ouders komen. Vader zegt prima ik kom samen met ... zorg jij dat je moeder niet komt. Zoon dagen overstuur en ik zit daar dus alleen bij een geknakt kind. Hij vind dat hij met vriendin belangrijker is dan moeder.
Hij zegt ook mijn kinderen gaan haar belangerijker vinden dan hun eigen moeder.
De welkomstekst was, dit is jullie nieuwe moeder en ze gaat helemaal leuk zijn ze zal nooit schreeuwen of lelijk doen, en jullie mogen hier wonen hoeven jullie nooit meer naar huis. Kinderen wilde dat uiteraard niet dus kinderen half jaar genegeerd.
Nu komen ze er weer met regelmaat en zegt die stomme muts tegen mijn zoon. Ze heeft een dochter met die man die zichzelf wat heeft aangedaan. Joh mijn kind komt ook bij jou op school. Je moeder hoeft ook niet meer op het schoolplein te komen toch? je bent oud genoeg om zelf naar huis te lopen. Ze wil mij dus niet zien en dan vind ze dat ze recht heeft het zo te regelen.
Uit eten en dan janken met echte tranen en zeggen "ik had zo graag jullie moeder willen zijn"
ik ben iedere dag dankbaar van die halvegare af te zijn. Maar ik besef nu pas hoe extreem diep de jaloezie zit om iedereen maar kapot te maken. De kinderen zijn gewoon speelballen.
Ik had ook altijd een vooroordeel maar geloof me soms kun je er voor een gedeelte uit stappen maar blijf je altijd onderdeel van pesterijen. Die man belde mij weleens op en vroeg dan waarom? hij wilde dolgraag scheiden en haar van het huurcontract af. Ze weigerder overal aan mee te werken. Zijn leven werd op on hold gezet en aan de andere kant een leuke nieuwe vriendin die zijn dochter geweldig vond.
Tja dat trok dat jaloerse gevalletjes niet dat dochter blij thuis kwam met verhalen over papa zijn nieuwe vriendin. Dus dat contact werd om zeep geholpen.
Nu zijn ze officieel nog getrouwd en speelt ze de rouwende echtgenoot echt waar. Ze is helemaal kapot van verdriet en het is allemaal de schuld van de nieuwe vriendin. Die vrouw heb ik leren kennen en staat er echt van buiten.
Als je gaat scheiden mag je echt in je handen knijpen als ze een relatie aangaan met een normale en fatsoenlijke partner. Dat maakt zo verschil.
Ik ben helaas ook met deze man in een treiterscheiding terecht gekomen. Wij beide zijn belazerd etc... en de nieuwe tortelduifjes gingen samen een gezin beginnen. Dat is een behoorlijke ravage geworden voor alles en iedereen.
Helemaal leuk maar wij zijn beide toch zo tegen gewerkt en nog steeds. Mijn ex geeft niet door aan mij als hij de kinderen niet haalt en dat gebeurd heel vaak. Hij stuurt de kinderen dit keer gaat het niet door en ik mag het uitzoeken.
Veilig thuis is maanden terug al ingeschakeld na 3 maanden werd ik eindelijk gebeld.
Ik dank god iedere dag dat mijn jongste 11 jaar is,
Hij gaat nooit de reisdocumenten tekenen voor de kinderen dus ook hiervoor naar de rechter.
Voorbeeld! zoon zegt ik heb optreden op school wil dat beide ouders komen. Vader zegt prima ik kom samen met ... zorg jij dat je moeder niet komt. Zoon dagen overstuur en ik zit daar dus alleen bij een geknakt kind. Hij vind dat hij met vriendin belangrijker is dan moeder.
Hij zegt ook mijn kinderen gaan haar belangerijker vinden dan hun eigen moeder.
De welkomstekst was, dit is jullie nieuwe moeder en ze gaat helemaal leuk zijn ze zal nooit schreeuwen of lelijk doen, en jullie mogen hier wonen hoeven jullie nooit meer naar huis. Kinderen wilde dat uiteraard niet dus kinderen half jaar genegeerd.
Nu komen ze er weer met regelmaat en zegt die stomme muts tegen mijn zoon. Ze heeft een dochter met die man die zichzelf wat heeft aangedaan. Joh mijn kind komt ook bij jou op school. Je moeder hoeft ook niet meer op het schoolplein te komen toch? je bent oud genoeg om zelf naar huis te lopen. Ze wil mij dus niet zien en dan vind ze dat ze recht heeft het zo te regelen.
Uit eten en dan janken met echte tranen en zeggen "ik had zo graag jullie moeder willen zijn"
ik ben iedere dag dankbaar van die halvegare af te zijn. Maar ik besef nu pas hoe extreem diep de jaloezie zit om iedereen maar kapot te maken. De kinderen zijn gewoon speelballen.
Ik had ook altijd een vooroordeel maar geloof me soms kun je er voor een gedeelte uit stappen maar blijf je altijd onderdeel van pesterijen. Die man belde mij weleens op en vroeg dan waarom? hij wilde dolgraag scheiden en haar van het huurcontract af. Ze weigerder overal aan mee te werken. Zijn leven werd op on hold gezet en aan de andere kant een leuke nieuwe vriendin die zijn dochter geweldig vond.
Tja dat trok dat jaloerse gevalletjes niet dat dochter blij thuis kwam met verhalen over papa zijn nieuwe vriendin. Dus dat contact werd om zeep geholpen.
Nu zijn ze officieel nog getrouwd en speelt ze de rouwende echtgenoot echt waar. Ze is helemaal kapot van verdriet en het is allemaal de schuld van de nieuwe vriendin. Die vrouw heb ik leren kennen en staat er echt van buiten.
Als je gaat scheiden mag je echt in je handen knijpen als ze een relatie aangaan met een normale en fatsoenlijke partner. Dat maakt zo verschil.
vrijdag 10 november 2023 om 14:13
Dat zie je inderdaad veel. Dat de omgeving iemand steunt in zijn standpunten maar daarmee iemand alleen maar meer overtuigt van zijn eigen gelijk. Sterker nog, de omgeving polariseert soms juist verder met hun ‘steun’; “Dat zou ik niet pikken!!”, “Daar laat je hem toch niet mee wegkomen!!”, “ Zoveel alimentatie? Je bent gek dat je daarmee akkoord gaat!!”, “ Je hebt recht op meer/beter, laat je advocaat daarvoor vechten!!”Lorem_Ipsum schreef: ↑10-11-2023 14:00Ik maak hier bijna uit op dat je soms vindt dat omgeving teveel meepraat met mensen, of laat zwelgen in de ellende, en dat die zich daardoor gesterkt voelen in hun klaagzang. Ik vind het absoluut niet de rol van omgeving om daarin te sturen.
Je maakt de inktvlek daarmee alleen maar groter.
Dat wordt dan gezien als iemand steunen, maar ondertussen jaag je het vuur alleen maar op. En strijd is niet in het belang van je geliefde en al helemaal niet van de kinderen.
Er is niks mis met een kritische noot plaatsen. Een beetje tough love. Helpen de-escaleren, niet door te bemiddelen of met de ex te gaan praten, maar door je geliefde te vertellen hoe hij/zij het mogelijk anders aan kan pakken, helpen verlies te nemen, helpen te rouwen en afstand te doen.
Je hoeft die rol niet te pakken, het is inderdaad niet jouw pakkie an. Maar zorg er in ieder geval voor dat je niet in die polariserende rol terecht komt. Dat is echt een veel voorkomende valkuil van netwerk bij vechtscheidingen.
patchouli_ wijzigde dit bericht op 10-11-2023 14:18
8.25% gewijzigd
vrijdag 10 november 2023 om 14:17
Dat noem ik niet steunen, dat noem ik bemoeien. Dat zou ik echt nooit doen. Ik blijf erbuiten.patchouli_ schreef: ↑10-11-2023 14:13Dat zie je inderdaad veel. Dat de omgeving iemand steunt in zijn standpunten maar daarmee iemand alleen maar meer overtuigt van zijn eigen gelijk. Sterker nog, de omgeving polariseert soms juist verder met hun ‘steun’; “Dat zou ik niet pikken!!”, “Daar laat je hem toch niet mee wegkomen!!”, “ Zoveel alimentatie? Je bent gek dat je daarmee akkoord gaat!!”, “ Je hebt recht op meer/beter, laat je advocaat daarvoor vechten!!”
Dat wordt dan gezien als iemand steunen, maar ondertussen jaag je het vuur alleen maar op. En strijd is niet in het belang van je geliefde en al helemaal niet van de kinderen.
Er is niks mis met een kritische noot plaatsen. Een beetje tough love. Helpen de-escaleren, niet door te bemiddelen of met de ex te gaan praten, maar door je geliefde te vertellen hoe hij/zij het mogelijk anders aan kan pakken, helpen verlies te nemen, helpen te rouwen en afstand te doen.
vrijdag 10 november 2023 om 14:18
Mooi verwoord. Om deze reden heb ik het als oplossing neergezet in de OP.patchouli_ schreef: ↑10-11-2023 14:13Dat zie je inderdaad veel. Dat de omgeving iemand steunt in zijn standpunten maar daarmee iemand alleen maar meer overtuigt van zijn eigen gelijk. Sterker nog, de omgeving polariseert soms juist verder met hun ‘steun’; “Dat zou ik niet pikken!!”, “Daar laat je hem toch niet mee wegkomen!!”, “ Zoveel alimentatie? Je bent gek dat je daarmee akkoord gaat!!”, “ Je hebt recht op meer/beter, laat je advocaat daarvoor vechten!!”
Dat wordt dan gezien als iemand steunen, maar ondertussen jaag je het vuur alleen maar op. En strijd is niet in het belang van je geliefde en al helemaal niet van de kinderen.
Er is niks mis met een kritische noot plaatsen. Een beetje tough love. Helpen de-escaleren, niet door te bemiddelen of met de ex te gaan praten, maar door je geliefde te vertellen hoe hij/zij het mogelijk anders aan kan pakken, helpen verlies te nemen, helpen te rouwen en afstand te doen.
vrijdag 10 november 2023 om 14:34
het heeft ook geen zin want gelijk ga je toch nooit krijgen. Al die mannen en vrouwen die jaren hebben geprocedeerd voor een hoop geld en eindelijk kregen waar ze recht op hadden. Toen was het geld weggesluisd of iemand laat zich ontslaan waardoor de financiele ellende begint voor de ander.Lorem_Ipsum schreef: ↑10-11-2023 14:17Dat noem ik niet steunen, dat noem ik bemoeien. Dat zou ik echt nooit doen. Ik blijf erbuiten.
Ik heb de meeste steun gehad aan vriendinnen die zeiden zorgen dat je alles op je eigen naam hebt en van niemand afhankelijk zijn.
Ik had bijvoorbeeld alimentatie 250 per kind voorgesteld kreeg na 3 maanden een tegenbod van 159 euro en dat vond ik zuur dat iemand zijn verantwoording niet neemt. Maar ik ben gewoon akkoord gegaan en had in gedachten krijg dat geld wel op een andere manier. En binnen paar maanden salarisverhoging gekregen en het verschil heb ik voor mijn gevoel heel goed terug gekregen.
Mijn ervaring is dat mannen zo een nieuw gezin beginnen en het oude is vooral het probleem van de achter blijver. Maar je hebt altijd de keus zelf de regie terug te pakken ipv strijden kun je een opleiding volgen en vooruit komen.
vrijdag 10 november 2023 om 14:34
het heeft ook geen zin want gelijk ga je toch nooit krijgen. Al die mannen en vrouwen die jaren hebben geprocedeerd voor een hoop geld en eindelijk kregen waar ze recht op hadden. Toen was het geld weggesluisd of iemand laat zich ontslaan waardoor de financiele ellende begint voor de ander.Lorem_Ipsum schreef: ↑10-11-2023 14:17Dat noem ik niet steunen, dat noem ik bemoeien. Dat zou ik echt nooit doen. Ik blijf erbuiten.
Ik heb de meeste steun gehad aan vriendinnen die zeiden zorgen dat je alles op je eigen naam hebt en van niemand afhankelijk zijn.
Ik had bijvoorbeeld alimentatie 250 per kind voorgesteld kreeg na 3 maanden een tegenbod van 159 euro en dat vond ik zuur dat iemand zijn verantwoording niet neemt. Maar ik ben gewoon akkoord gegaan en had in gedachten krijg dat geld wel op een andere manier. En binnen paar maanden salarisverhoging gekregen en het verschil heb ik voor mijn gevoel heel goed terug gekregen.
Mijn ervaring is dat mannen zo een nieuw gezin beginnen en het oude is vooral het probleem van de achter blijver. Maar je hebt altijd de keus zelf de regie terug te pakken ipv strijden kun je een opleiding volgen en vooruit komen.
vrijdag 10 november 2023 om 14:39
Ik lees hier ergens wel een ‘oplossing’ in.mama2023 schreef: ↑10-11-2023 14:34het heeft ook geen zin want gelijk ga je toch nooit krijgen. Al die mannen en vrouwen die jaren hebben geprocedeerd voor een hoop geld en eindelijk kregen waar ze recht op hadden. Toen was het geld weggesluisd of iemand laat zich ontslaan waardoor de financiele ellende begint voor de ander.
Ik heb de meeste steun gehad aan vriendinnen die zeiden zorgen dat je alles op je eigen naam hebt en van niemand afhankelijk zijn.
Ik had bijvoorbeeld alimentatie 250 per kind voorgesteld kreeg na 3 maanden een tegenbod van 159 euro en dat vond ik zuur dat iemand zijn verantwoording niet neemt. Maar ik ben gewoon akkoord gegaan en had in gedachten krijg dat geld wel op een andere manier. En binnen paar maanden salarisverhoging gekregen en het verschil heb ik voor mijn gevoel heel goed terug gekregen.
Mijn ervaring is dat mannen zo een nieuw gezin beginnen en het oude is vooral het probleem van de achter blijver. Maar je hebt altijd de keus zelf de regie terug te pakken ipv strijden kun je een opleiding volgen en vooruit komen.
Hoe zou je dit als oplossing kunnen omschrijven? Iemand in een vechtscheiding op andere manieren laten groeien ofzo?
vrijdag 10 november 2023 om 14:41
heel fijn voor degene die zijn of haar best doet om er uit te komen, maar daarin gedwarsboomd wordt door de andere partij. Die heeft dan helemaal geen klankbord of steunpunt meer. Hoe gaat dat diegene helpen? Hoe gaat dat de kinderen helpen?Inbox3991 schreef: ↑10-11-2023 13:52Het hoeft niet om bemiddelen te gaan: integendeel.
Maar vanuit het idee ‘ betrekken/ informeren netwerk’ vind ik de vraag wel relevant.
Wat ik zie is dat een netwerk vaak degene laat klagen en vertellen hoe erg het allemaal wel niet is. De andere partij maakt het zooo lastig. Hierdoor wordt iemand gevoed in zijn gedrag/ denkbeelden. Want ja ‘ jij kan er niets aan doen als diegene zo doet’
Als het netwerk bepaalde patronen en gedragingen kan doorzien kan het misschien wel kritischer reageren of stoppen met accepteren van slachtoffergedrag.
(En dus juist stoppen met steun bieden)
Ik zet er dus, dit getypt hebbende bij als oplossing: stoppen met steun bieden in vechtscheiding (aanhoren/ oppassen/ geld geven/ bemiddelen/ etc)
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 10 november 2023 om 14:47
Niet quoten, haal het ook zo weer weg.
Wat had me geholpen? Even hard gezegd, geen idee.
Mijn moeder was een begenadigd pleger van coercive control die er zelf ook van genoot. Naar mijn vader, naar mijn sibling, naar mij...
Omstanders zoals buren, ooms en tantes werden vakkundig de deur uitgewerkt of zwartgemaakt. Met eenzaamheid en isolement als gevolg. Dus de suggestie buitenstaanders, was geen optie. Zij gingen ook mee in het narratief van moeder.
Ik werd als tiener ingezet als bemiddelaar en notulist in ouders' heftige ruzies. Het voordeel voor mij daarvan was dat moeder mijn vader niet meer fysiek aanvloog.
Waar ik als kind tegenaan liep was niet gezien worden in mijn eenzaamheid, stress en thuis opgelopen trauma. Waardoor ik een sitting duck was voor pesten op school, op straat, op sport en ernstig misbruik buiten het gezin.
Pijnlijk was dat mijn autonomie niet als prioriteit werd gezien maar eerder geweld uitlokte thuis. En daardoor tegengesteld was aan de ontwikkelingstaken die op school en door de maatschappij, bij het meerderjarig worden, aan me werden gesteld. Een doodvermoeiende spagaat.
Zij leek een leuk mens, en wij niet.
Toen ik eenmaal op zoek ging naar hulp, durfde ik als schoolgaande tiener niet te praten uit angst voor repercussies (ik had deze bij sibling gezien, de angst was reëel).
Er waren geen plekken waar ik terecht kon zonder dat dat op de afschriften van de zorgverzekering of de telefoonrekening te zien was. Zelfs de wachtkamer van het maatschappelijk werk waar mijn huisarts destijds me maar verwees, was niet veilig ivm zichtbaar zijn en het dorpse roddelcircuit dat zeer vaardig was in doorvertellen wie daar was gezien...
Een plek waar ik kostenloos en anoniem, zonder verslaglegging of informatie doorspelen aan ouders hulp had kunnen krijgen, had misschien geholpen.
hanke321 wijzigde dit bericht op 10-11-2023 14:51
0.23% gewijzigd
vrijdag 10 november 2023 om 14:47
(Je formuleert van buitenaf. Alsof iemand anders dat moet doen
)Er voor zorgen dat je groeit en zo min mogelijk afhankelijk bent. Je verlies nemen en op een wijze compenseren waar je wél invloed op hebt. Je verwachtingen aanpassen.
vrijdag 10 november 2023 om 14:53
Klopt. Voor mij als ‘nieuwe’ partner is het mijn taak om de ex van mijn man te haten.Lorem_Ipsum schreef: ↑10-11-2023 14:00Ik maak hier bijna uit op dat je soms vindt dat omgeving teveel meepraat met mensen, of laat zwelgen in de ellende, en dat die zich daardoor gesterkt voelen in hun klaagzang. Ik vind het absoluut niet de rol van omgeving om daarin te sturen.
Je maakt de inktvlek daarmee alleen maar groter.
trixie wijzigde dit bericht op 10-11-2023 14:54
0.55% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
