Relaties
alle pijlers
Oplossingen bij vechtscheidingen
vrijdag 10 november 2023 om 08:25
Ik ben benieuwd naar jullie ideeën over constructieve oplossingen in het geval van vechtscheidingen waar kinderen bij betrokken zijn.
Zelf zou ik willen dat er verplicht psychotherapie wordt ingeschakeld om te leren wat triggers zijn bij oude pijn, oude mechanismes die in stand worden gehouden en hoe je daar bij jezelf én bij de ander mee om kan gaan.
Er moet in mijn ogen een vaste verdeling zijn voor kinderen na scheiding. Zodat je weet waar je aan begint en aan toe bent als je uit elkaar bent.
In mijn optiek moet dit op basis van leeftijd en gezinssamenstelling.
Broertjes en zusjes moeten bij elkaar blijven, dus de regeling gaat in op basis van het jongste kind. (Ik ben voorstander van jonge kinderen bij de hoofdverzorger wat vaak de moeder is en naarmate een kind ouder wordt steeds meer naar vader)
Uiteraard mag hiervan afgeweken worden mits dit geen strijdpunt is in de vechtscheiding.
Tevens zou ik voorstander zijn van een landelijke campagne om het aangaan van nieuwe relaties ten tijde van een vechtscheiding af te raden. Rond eerst het oude goed af met jezelf en de ander voor je aan iets nieuws begint.
Een landelijke campagne zorgt er voor dat het maatschappelijk beeld hervormt en het niet als normaal wordt gezien.
Ik twijfel nog over alimentatie. Ergens zou verplichte alimentatie in mijn ogen afgeschaft mogen worden om de druk voor het goed oplossen van de problemen te vergroten. Daarbij komt het ook vaak voor dat er strijd is over geld. En natuurlijk moeten beide ouders van kinderen financieel zorg dragen over de kinderen. Maar moet het ook verlicht zijn als het strijd oplevert? Wat nou als de andere ouder, zodra er meer harmonie is, wel uit zichzelf wil bijdragen?
Hoe denken jullie daarover?
Hebben jullie hier nog ideeën over?
Genoemde oplossingen:
- beperken van het aantal procedures
- snellere doorlooptijden
- campagne om beter na te denken voor te beginnen aan kinderen. (Meenemen in opleidingen wellicht?)
- scannen wanneer sprake is van pesthedrag en hier de kosten aan toebedelen (wat zijn de maatstaven?)
- verplicht samen in therapie voor er wordt samengewoond
- bij een vechtscheiding een screening laten uitvoeren en kijken of er een voorgeschiedenis is met partnergeweld
- hulpverleners meer expertise geven obv psychische problematiek
- ander uitgangspunt bij onderzoek naar ouders (wie is constructief/ destructief)
Tevens ouders tegelijkertijd onderzoeken en niet individueel.
- geen bemoeienis vanuit de overheid in de vorm van advocaten en hulpverlening
- het netwerk betrekken
-stoppen met steun bieden in vechtscheiding (aanhoren/ oppassen/ geld geven/ bemiddelen/ etc)
- heldere procedures en tijdslijnen voor een scheidingsprocedure opstellen en die ook laten naleven door alle partijen.
-De wildgroei aan (slechte!) mediators stoppen.
-Er voor zorgen dat je groeit en zo min mogelijk afhankelijk bent. Je verlies nemen en op een wijze compenseren waar je wél invloed op hebt. Je verwachtingen aanpassen.
-Naar je eigen aandeel kijken: bijvoorbeeld het niet dwarsbomen van co-ouderschap zou al een goed begin zijn.
- Er wordt bij bepalingen en onderzoeken gekeken naar welke hulp de andere ouder daadwerkelijk geboden heeft om het de andere ouder zo comfortabel mogelijk te maken.
- er wordt gekeken naar de behoeften van kinderen op basis van de piramide van Maslow en hoe de ouders daarin kunnen voorzien en wat ze te bieden hebben aan kinderen. Hoe ze daarin kunnen ontwikkelen en elkaar kunnen begeleiden
Zelf zou ik willen dat er verplicht psychotherapie wordt ingeschakeld om te leren wat triggers zijn bij oude pijn, oude mechanismes die in stand worden gehouden en hoe je daar bij jezelf én bij de ander mee om kan gaan.
Er moet in mijn ogen een vaste verdeling zijn voor kinderen na scheiding. Zodat je weet waar je aan begint en aan toe bent als je uit elkaar bent.
In mijn optiek moet dit op basis van leeftijd en gezinssamenstelling.
Broertjes en zusjes moeten bij elkaar blijven, dus de regeling gaat in op basis van het jongste kind. (Ik ben voorstander van jonge kinderen bij de hoofdverzorger wat vaak de moeder is en naarmate een kind ouder wordt steeds meer naar vader)
Uiteraard mag hiervan afgeweken worden mits dit geen strijdpunt is in de vechtscheiding.
Tevens zou ik voorstander zijn van een landelijke campagne om het aangaan van nieuwe relaties ten tijde van een vechtscheiding af te raden. Rond eerst het oude goed af met jezelf en de ander voor je aan iets nieuws begint.
Een landelijke campagne zorgt er voor dat het maatschappelijk beeld hervormt en het niet als normaal wordt gezien.
Ik twijfel nog over alimentatie. Ergens zou verplichte alimentatie in mijn ogen afgeschaft mogen worden om de druk voor het goed oplossen van de problemen te vergroten. Daarbij komt het ook vaak voor dat er strijd is over geld. En natuurlijk moeten beide ouders van kinderen financieel zorg dragen over de kinderen. Maar moet het ook verlicht zijn als het strijd oplevert? Wat nou als de andere ouder, zodra er meer harmonie is, wel uit zichzelf wil bijdragen?
Hoe denken jullie daarover?
Hebben jullie hier nog ideeën over?
Genoemde oplossingen:
- beperken van het aantal procedures
- snellere doorlooptijden
- campagne om beter na te denken voor te beginnen aan kinderen. (Meenemen in opleidingen wellicht?)
- scannen wanneer sprake is van pesthedrag en hier de kosten aan toebedelen (wat zijn de maatstaven?)
- verplicht samen in therapie voor er wordt samengewoond
- bij een vechtscheiding een screening laten uitvoeren en kijken of er een voorgeschiedenis is met partnergeweld
- hulpverleners meer expertise geven obv psychische problematiek
- ander uitgangspunt bij onderzoek naar ouders (wie is constructief/ destructief)
Tevens ouders tegelijkertijd onderzoeken en niet individueel.
- geen bemoeienis vanuit de overheid in de vorm van advocaten en hulpverlening
- het netwerk betrekken
-stoppen met steun bieden in vechtscheiding (aanhoren/ oppassen/ geld geven/ bemiddelen/ etc)
- heldere procedures en tijdslijnen voor een scheidingsprocedure opstellen en die ook laten naleven door alle partijen.
-De wildgroei aan (slechte!) mediators stoppen.
-Er voor zorgen dat je groeit en zo min mogelijk afhankelijk bent. Je verlies nemen en op een wijze compenseren waar je wél invloed op hebt. Je verwachtingen aanpassen.
-Naar je eigen aandeel kijken: bijvoorbeeld het niet dwarsbomen van co-ouderschap zou al een goed begin zijn.
- Er wordt bij bepalingen en onderzoeken gekeken naar welke hulp de andere ouder daadwerkelijk geboden heeft om het de andere ouder zo comfortabel mogelijk te maken.
- er wordt gekeken naar de behoeften van kinderen op basis van de piramide van Maslow en hoe de ouders daarin kunnen voorzien en wat ze te bieden hebben aan kinderen. Hoe ze daarin kunnen ontwikkelen en elkaar kunnen begeleiden
anoniem_65e039761f23d wijzigde dit bericht op 10-11-2023 17:26
35.38% gewijzigd
vrijdag 10 november 2023 om 12:00
Ok: dus geen bemoeienis vanuit de overheid. Kan het ook ándere bemoeienis zijn? En zo ja: wat dan? Zoals ik en een aantal opperen in de dingen die genoemd zijn in de OP?
Wellicht nog iets wat niet genoemd is?
Of gewoon helemaal niet?
vrijdag 10 november 2023 om 12:11
Een ex die wel snapt dat ouderschap niet vrijblijvend is.
Maar ik heb hem 14 jaar mentaal ondersteund en geprobeerd bij een psych te krijgen.
Er is geen instantie waar je iemand af kan zetten en zeggen dat hij hulp nodig heeft.
Iemand die niet het achterste van zijn tong laat zien bij een hulpverlener en alleen dingen zegt zodat hij het slachtoffer lijkt en ik de mentaal geschifte ex, kan je niet helpen.
Iemand die er van overtuigd is dat (in mijn geval) ik jaloers op hem ben, ik mijn emoties bij hem dump enz enz kan je niet helpen dingen anders te zien.
Ik kan hem onderuitschoffelen maar dat is niet in het voordeel van het kind, niet in het voordeel van communicatielijnen open houden en beneden mijn waardigheid.
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
vrijdag 10 november 2023 om 12:15
Het netwerk betrekken. Vaak helpt een schop onder de kont van een goede vriend of een reality check door een betrokken zus veel beter dan tien gesprekken met een hulpverlener.
Bij hulpverleners verschuilen mensen zich veel te makkelijk achter aannames als ‘ ze zien het verkeerd want ze kennen hem/haar niet’ ‘ hij/zij laat zijn charmantste kant zien en pakt de hulpverlener helemaal in’ etc etc om maar vooral niet naar het eigen gedrag te hoeven kijken.
Zet mensen aan het werk die de ouders en de kinderen echt kennen en die zich het lot van de kinderen aantrekken. Begeleid hen in hoe ze een positieve bijdrage kunnen leveren aan het staken van het conflict.
Maar ook: maak het netwerk zich ervan bewust dat ze een belangrijke rol (kunnen) hebben, ook in het juist escaleren en polariseren en dat daar niemand mee geholpen is. Ook niet hun geliefde die ze denken te steunen.
Bij hulpverleners verschuilen mensen zich veel te makkelijk achter aannames als ‘ ze zien het verkeerd want ze kennen hem/haar niet’ ‘ hij/zij laat zijn charmantste kant zien en pakt de hulpverlener helemaal in’ etc etc om maar vooral niet naar het eigen gedrag te hoeven kijken.
Zet mensen aan het werk die de ouders en de kinderen echt kennen en die zich het lot van de kinderen aantrekken. Begeleid hen in hoe ze een positieve bijdrage kunnen leveren aan het staken van het conflict.
Maar ook: maak het netwerk zich ervan bewust dat ze een belangrijke rol (kunnen) hebben, ook in het juist escaleren en polariseren en dat daar niemand mee geholpen is. Ook niet hun geliefde die ze denken te steunen.
vrijdag 10 november 2023 om 12:17
Ik ben het hier zo ontzettend mee eens! Daarom wil ik ook eigenlijk meer informatie vanuit de overheid, zodat het netwerk niet onwetend is en kritischer kan kijken naar de situatie en betrokken personen!patchouli_ schreef: ↑10-11-2023 12:15Het netwerk betrekken. Vaak helpt een schop onder de kont van een goede vriend of een reality check door een betrokken zus veel beter dan tien gesprekken met een hulpverlener.
Bij hulpverleners verschuilen mensen zich veel te makkelijk achter aannames als ‘ ze zien het verkeerd want ze kennen hem/haar niet’ ‘ hij/zij laat zijn charmantste kant zien en pakt de hulpverlener helemaal in’ etc etc om maar vooral niet naar het eigen gedrag te hoeven kijken.
Zet mensen aan het werk die de ouders en de kinderen echt kennen en die zich het lot van de kinderen aantrekken. Begeleid hen in hoe ze een positieve bijdrage kunnen leveren aan het staken van het conflict.
Maar ook: maak het netwerk zich ervan bewust dat ze een belangrijke rol (kunnen) hebben, ook in het juist escaleren en polariseren en dat daar niemand mee geholpen is. Ook niet hun geliefde die ze denken te steunen.
Ik zet het er bij!
vrijdag 10 november 2023 om 12:19
Dank je: ik probeer zo zuiver mogelijk te zijn en alles te noteren. Maar het is tussen de bedrijven door en het gaat soms best snel. Ik ga het aanpassen!patchouli_ schreef: ↑10-11-2023 12:17(Overigens is je samenvatting niet heel zuiver, je noemt dingen die niet zo gezegd zijn.
Beperken van het aantal procedures is niet hetzelfde als een maximum aantal procedures. Dat laatste ben ik zeker geen voorstander van. )
vrijdag 10 november 2023 om 12:19
Waar wil je dit bij gaan zetten?
Denk je echt dat je je ex kan overtuigen door hem een epistel met jouw mening ergens over te geven?
ik denk dat jij je energie beter in andere dingen kan stoppen.
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
vrijdag 10 november 2023 om 12:21
En dan? Dan wordt er op los gescreend, wat wil je daar dan mee? Jij gaat bij alles er vanuit dat beide partijen bij een vechtscheiding aan het vechten zijn en dat beide partijen het willen oplossen. Dit hoeft echt absoluut niet het geval te zijn. Het is moeilijk voor te stellen maar soms wil de andere niets anders doen dan je dwars zitten en schroomt niet om de kinderen als wapen in die strijd in te zetten. Dan moet je van goede huize komen om daar niet totaal in onderuit te gaan. Wat je mi in een dergelijke situatie alleen maar kan doen is zo neutraal mogelijk naar de vechtende partij te zijn, je te richten op de band met je kinderen en zorgen dat je (meestal is daar wel een therapeut bij nodig) geestelijk gezond blijft. De wereld van de vechtscheiding en de daarmee soms verbonden ouderverstoting (in meer en mindere mate) is vreselijk.
Jij deelt trouwens 0 over jezelf en komt vissen naar info van mensen (hoe kan het anders) die hiermee te maken hebben of hebben gehad. Waar heb jij al deze info voor nodig? Ik vind dit echt niet zuiver overkomen. Ik weet niet eens of je een man of vrouw bent.
whateffah wijzigde dit bericht op 10-11-2023 12:22
10.67% gewijzigd
vrijdag 10 november 2023 om 12:21
Kijk in de OP.
Ik probeer alles te noteren, zodat ook vanuit de genoemde oplossingen weer oplossingen komen en er dus écht constructief gedacht wordt.
Ik heb geen persoonlijk doel met dit topic. En zeker niet om het naar mijn ex te sturen.
vrijdag 10 november 2023 om 12:23
Kun je concreter zijn? Waarin zouden beide partijen inspanningsverplichting moeten hebben?
vrijdag 10 november 2023 om 12:23
Er is al niet eens uitleg over wat er financieel op je af komt als je 18+ wordt op scholen......- campagne om beter na te denken voor te beginnen aan kinderen. (Meenemen in opleidingen wellicht?)
- verplicht samen in therapie voor er wordt samengewoond
en therapie voor samenwonen? Wat wil jij? strenger regime als in china?
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
vrijdag 10 november 2023 om 12:25
Daarbij blijf je roepen overheid dit, gemeente dat, hulpverlening zus, waarmee je de bemoeienis groter en groter maakt. Dat werkt compliceren van het geheel juist in de hand. Waarom moet dat allemaal vanuit de overheid komen? Heb je enig idee hoe vreselijk veel geld vechtscheidingen de samenleving kosten?
Naar mijn idee zou het zich veel meer moeten richten op “ this is it, deal with it”. Een eerste hulptraject daarbij ok, maar hoe meer je moet therapeuteren en trajecten doorlopen met elkaar hoe langer het duurt dat je elkaar los kan laten.
Naar mijn idee wordt er veel te veel gefocust op iets wat niet op te lossen is. Die mensen zijn niet voor niks uit elkaar en sommigen gunnen elkaar het licht in de ogen niet. Dan niet eindeloos door emmeren om mensen met elkaar te laten ‘communiceren en samenwerken’ die dat nooit zullen leren, of pas nadat ze al langere tijd elkaar los hebben kunnen laten en verder zijn gegaan met hun eigen leven.
Naar mijn idee zou het zich veel meer moeten richten op “ this is it, deal with it”. Een eerste hulptraject daarbij ok, maar hoe meer je moet therapeuteren en trajecten doorlopen met elkaar hoe langer het duurt dat je elkaar los kan laten.
Naar mijn idee wordt er veel te veel gefocust op iets wat niet op te lossen is. Die mensen zijn niet voor niks uit elkaar en sommigen gunnen elkaar het licht in de ogen niet. Dan niet eindeloos door emmeren om mensen met elkaar te laten ‘communiceren en samenwerken’ die dat nooit zullen leren, of pas nadat ze al langere tijd elkaar los hebben kunnen laten en verder zijn gegaan met hun eigen leven.
vrijdag 10 november 2023 om 12:25
vrijdag 10 november 2023 om 12:25
Dit is wel een persoonlijk topic want je ligt / bent zelf gescheiden en heb een jong kind.
je hebt al meer topics geopend.
en ik denk dat je je energie niet hier in moet stoppen. dit veroorzaakt een hoop gepieker en wat als denken.
Zoek afleiding, ga sporten, ga met je kind spelen, zoek een fwb, doe iets maar niet dit.
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
vrijdag 10 november 2023 om 12:25
Ik heb weldegelijk persoonlijke informatie gedeeld. En het lijkt mij niet onjuist dit topic te openen. Al zou het voor onderzoek zijn (wat niet het geval is) waarom zou het dan niet alsnog nuttig zijn?Whateffah schreef: ↑10-11-2023 12:21En dan? Dan wordt er op los gescreend, wat wil je daar dan mee? Jij gaat bij alles er vanuit dat beide partijen bij een vechtscheiding aan het vechten zijn en dat beide partijen het willen oplossen. Dit hoeft echt absoluut niet het geval te zijn. Het is moeilijk voor te stellen maar soms wil de andere niets anders doen dan je dwars zitten en schroomt niet om de kinderen als wapen in die strijd in te zetten. Dan moet je van goede huize komen om daar niet totaal in onderuit te gaan. Wat je mi in een dergelijke situatie alleen maar kan doen is zo neutraal mogelijk naar de vechtende partij te zijn, je te richten op de band met je kinderen en zorgen dat je (meestal is daar wel een therapeut bij nodig) geestelijk gezond blijft. De wereld van de vechtscheiding en de daarmee soms verbonden ouderverstoting (in meer en mindere mate) is vreselijk.
Jij deelt trouwens 0 over jezelf en komt vissen naar info van mensen (hoe kan het anders) die hiermee te maken hebben of hebben gehad. Waar heb jij al deze info voor nodig? Ik vind dit echt niet zuiver overkomen. Ik weet niet eens of je een man of vrouw bent.
Vechtscheidingen is een maatschappelijk probleem en het lijkt me juist goed dat er over gepraat/ gedacht wordt. En niet vanuit slachtofferrol, maar vanuit: wat heb ik nodig?
Ongeacht de intenties van deze vraagstelling
vrijdag 10 november 2023 om 12:26
Dan blijft alles zoals het was.Apatura2 schreef: ↑10-11-2023 12:25Dit is wel een persoonlijk topic want je ligt / bent zelf gescheiden en heb een jong kind.
je hebt al meer topics geopend.
en ik denk dat je je energie niet hier in moet stoppen. dit veroorzaakt een hoop gepieker en wat als denken.
Zoek afleiding, ga sporten, ga met je kind spelen, zoek een fwb, doe iets maar niet dit.
vrijdag 10 november 2023 om 12:29
Ok, dus eigenlijk zeg je: het vertragen van het scheidingsproces versnellen?Superuser2023 schreef: ↑10-11-2023 12:25Dat er daadwerkelijk een scheiding komt. Als de ene niet meer wil, kan de ander onuitputtelijk vertragen om de samenleving af te ronden.
vrijdag 10 november 2023 om 12:30
Heb je ideeënbus gelezen TO.
Niet alles valt af te dichten met procedures, protocollen, campagnes, therapieën, regelgeving.
Shit happens.
Ik denk dat dat ook een groot probleem is in Nederland. Een soort ontbrekende bereidheid, incasseren dat iets oneerlijks of onaangenaams je ten deel valt/kan vallen.
Zo hebben we in Nederland een hoop andere dingen kapot geadministreerd.... Zo kijk ik er tenminste tegenaan.
(Heb zelf geen kinderen, wel kind van ouders in een dysfuntioneel huwelijk die pas na decennia zijn gaan scheiden.)
Niet alles valt af te dichten met procedures, protocollen, campagnes, therapieën, regelgeving.
Shit happens.
Ik denk dat dat ook een groot probleem is in Nederland. Een soort ontbrekende bereidheid, incasseren dat iets oneerlijks of onaangenaams je ten deel valt/kan vallen.
Zo hebben we in Nederland een hoop andere dingen kapot geadministreerd.... Zo kijk ik er tenminste tegenaan.
(Heb zelf geen kinderen, wel kind van ouders in een dysfuntioneel huwelijk die pas na decennia zijn gaan scheiden.)
vrijdag 10 november 2023 om 12:50
vrijdag 10 november 2023 om 12:58
Ik mis ook de persoonlijke touch in dit topic.
Een complexe scheiding is niet te doen. Zonder hulp is er meestal 1 ouder die er onder door gaar plus de kinderen.
Iedere hulpverlener/ netwerk wat wil helpen is een aanleiding om die mee te nemen in de strijd. De sterkste zal sterker worden en de zwakste kan het dan helemaal schudden.
Vroeger was er automatisch 1 hoofding gezag voor de moeder. In sommige gevallen zal dat schelen. Vele anderen zouden hiervan juist weer de dupe worden.
Er is geen pasklare oplossing. Behalve dat jeugdhulpverleners zich met de kinderen moeten bezig houden en de GGZ met de ouders. Als er dan perse hul moet komen.
Een complexe scheiding is niet te doen. Zonder hulp is er meestal 1 ouder die er onder door gaar plus de kinderen.
Iedere hulpverlener/ netwerk wat wil helpen is een aanleiding om die mee te nemen in de strijd. De sterkste zal sterker worden en de zwakste kan het dan helemaal schudden.
Vroeger was er automatisch 1 hoofding gezag voor de moeder. In sommige gevallen zal dat schelen. Vele anderen zouden hiervan juist weer de dupe worden.
Er is geen pasklare oplossing. Behalve dat jeugdhulpverleners zich met de kinderen moeten bezig houden en de GGZ met de ouders. Als er dan perse hul moet komen.
vrijdag 10 november 2023 om 13:12
Zó mee eens.patchouli_ schreef: ↑10-11-2023 12:25Daarbij blijf je roepen overheid dit, gemeente dat, hulpverlening zus, waarmee je de bemoeienis groter en groter maakt. Dat werkt compliceren van het geheel juist in de hand. Waarom moet dat allemaal vanuit de overheid komen? Heb je enig idee hoe vreselijk veel geld vechtscheidingen de samenleving kosten?
Naar mijn idee zou het zich veel meer moeten richten op “ this is it, deal with it”. Een eerste hulptraject daarbij ok, maar hoe meer je moet therapeuteren en trajecten doorlopen met elkaar hoe langer het duurt dat je elkaar los kan laten.
Naar mijn idee wordt er veel te veel gefocust op iets wat niet op te lossen is. Die mensen zijn niet voor niks uit elkaar en sommigen gunnen elkaar het licht in de ogen niet. Dan niet eindeloos door emmeren om mensen met elkaar te laten ‘communiceren en samenwerken’ die dat nooit zullen leren, of pas nadat ze al langere tijd elkaar los hebben kunnen laten en verder zijn gegaan met hun eigen leven.
Off topic; zwaait naar Patchouli
vrijdag 10 november 2023 om 13:22
Heel erg eens. Alles moet maar maakbaar zijn en liefst moet de samenleving daar voor zorgen.hanke321 schreef: ↑10-11-2023 12:30Heb je ideeënbus gelezen TO.
Niet alles valt af te dichten met procedures, protocollen, campagnes, therapieën, regelgeving.
Shit happens.
Ik denk dat dat ook een groot probleem is in Nederland. Een soort ontbrekende bereidheid, incasseren dat iets oneerlijks of onaangenaams je ten deel valt/kan vallen.
Zo hebben we in Nederland een hoop andere dingen kapot geadministreerd.... Zo kijk ik er tenminste tegenaan.
(Heb zelf geen kinderen, wel kind van ouders in een dysfuntioneel huwelijk die pas na decennia zijn gaan scheiden.)
Neem verantwoordelijkheid voor je eigen problemen en accepteer dat niet alles eerlijk of maakbaar is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
