Relaties
alle pijlers
Succesvol echte vriendschappen maken...
donderdag 14 februari 2008 om 15:06
...hoe doe je dat? Ik weet dat ik niet de makkelijkste ben, maar heb veel te geven. Doe ik ook graag. Toch blijf ik steken op kenissen en oppervlakkige vrienden. Vrienden die me steunen als het slecht gaat (en dat is voor mij de definitie van vriendschap), heb ik niet. Nu moe tik bekennen dat ik me niet snel openstel. Ben bang voor afwijzing en het is meermaals erg slecht met me gegaan, en dan lopen mensen weg. Of niet, natuurlijk. Adviezen krijg ik dan wel, in de trant van: DOE er wat aan. Maar ja, ik ben geen mietje en zoek werkelijk overal hulp. Heb dat altijd gedaan ook. Ik zeur niet om problemen, maar moet het soms wel even kwijt. Ik denk dat een deel van mijn problemen zo opgelost worden als ik meer echte vrienden zou hebben.
Dus: hoe doe je dat? Ik zie mezelf niet vertellen dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. Ik zou wellicht ook wegrennen. Doordat ik mijn hart niet snel openstel, en als ik het vervolgens wel doe, komt er nog weleens wat naarbuiten. Dat schrikt af natuurlijk. Hoe gaan jullie om met mensen die probleatiek hebben? Steunen jullie, of kost het te veel energie? Erkennen jullie het feit dat diegene er echt iets aan doet, maar dat het jaren kan duren voordat het beter wordt? Zijn jullie intussen al afgehaakt? Persoonlijk haak ik enkel af als diegene mij overal de schuld van geeft, maar als iemand een sociale fobie heeft en niet alleen over straat durft, ga ik gerust mee. Kleine moeite, ook al heb ik soms geen zin.
Aanleiding van dit topic is een beetje vanwege het feit dat een vriend van me(ex-klant, hoerenloper dus), nu een vriendin heeft (en dat hielden we allebei niet voor mogelijk want hij is niet communicatief en absoluut niet knap) en opeens onze vriendschap wilde beeindigen. Hij wil niet dat zijn hoerenlopersverleden bekend wordt bij dat vriendinnetje, en dat begrijp ik wel. Maar dat wil ik zelf natururlijk OOK niet, want ik wil ook absoluut niet dat mensen weten dat ik neuk voor geld. Dus ik zie het probleem niet zo. Het doet me wel erg pijn dat dit zo gaat. Met mijn ex wil ik ook vrienden blijven, maar hij wil dat ook niet zo. Ik weet niet of hij een nieuwe vriendin heeft, maar ik weet wel dat hij me nog steeds erg mooi en begeerlijk vindt. Ik kan me inhouden hoor, de seks is niet goed en ik kan veel betere seks krijgen. Is dit omdat het mannen zijn? Ik vind het allemaal vreemd en word er erg verdrietig van, want ik ervaar het als persoonlijke afwijzing.
Dus: hoe doe je dat? Ik zie mezelf niet vertellen dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. Ik zou wellicht ook wegrennen. Doordat ik mijn hart niet snel openstel, en als ik het vervolgens wel doe, komt er nog weleens wat naarbuiten. Dat schrikt af natuurlijk. Hoe gaan jullie om met mensen die probleatiek hebben? Steunen jullie, of kost het te veel energie? Erkennen jullie het feit dat diegene er echt iets aan doet, maar dat het jaren kan duren voordat het beter wordt? Zijn jullie intussen al afgehaakt? Persoonlijk haak ik enkel af als diegene mij overal de schuld van geeft, maar als iemand een sociale fobie heeft en niet alleen over straat durft, ga ik gerust mee. Kleine moeite, ook al heb ik soms geen zin.
Aanleiding van dit topic is een beetje vanwege het feit dat een vriend van me(ex-klant, hoerenloper dus), nu een vriendin heeft (en dat hielden we allebei niet voor mogelijk want hij is niet communicatief en absoluut niet knap) en opeens onze vriendschap wilde beeindigen. Hij wil niet dat zijn hoerenlopersverleden bekend wordt bij dat vriendinnetje, en dat begrijp ik wel. Maar dat wil ik zelf natururlijk OOK niet, want ik wil ook absoluut niet dat mensen weten dat ik neuk voor geld. Dus ik zie het probleem niet zo. Het doet me wel erg pijn dat dit zo gaat. Met mijn ex wil ik ook vrienden blijven, maar hij wil dat ook niet zo. Ik weet niet of hij een nieuwe vriendin heeft, maar ik weet wel dat hij me nog steeds erg mooi en begeerlijk vindt. Ik kan me inhouden hoor, de seks is niet goed en ik kan veel betere seks krijgen. Is dit omdat het mannen zijn? Ik vind het allemaal vreemd en word er erg verdrietig van, want ik ervaar het als persoonlijke afwijzing.
zaterdag 16 februari 2008 om 00:08
quote:blijfgewoonbianca schreef op 16 februari 2008 @ 00:00:
[...]
Is wel een beetje " ongezellig " voor de positivo's , die zich af kunnen vragen of ze voor de kat zijn kut zitten te typen
ben ik wel een beetje met BGB eens, heb ook wel eens het gevoel gehad de afgelopen dagen dat de paar dingen die ik heb gepost werden overgeslagen (je ziet, ik heb ook mijn eigen onzekerheden), maar nu ik lees hoe jij hier mee omgaat Digi kan ik dat wel loslaten. Ik vraag me alleen af of het voor jou helpt. Jij ageert tegen de negatieve postings, die reageren daar weer negatief op en zo raak je een beetje in een vicieuze cirkel, lijkt mij.
Heb je echt het gevoel dat het voor jou helpt Digi?
[...]
Is wel een beetje " ongezellig " voor de positivo's , die zich af kunnen vragen of ze voor de kat zijn kut zitten te typen
ben ik wel een beetje met BGB eens, heb ook wel eens het gevoel gehad de afgelopen dagen dat de paar dingen die ik heb gepost werden overgeslagen (je ziet, ik heb ook mijn eigen onzekerheden), maar nu ik lees hoe jij hier mee omgaat Digi kan ik dat wel loslaten. Ik vraag me alleen af of het voor jou helpt. Jij ageert tegen de negatieve postings, die reageren daar weer negatief op en zo raak je een beetje in een vicieuze cirkel, lijkt mij.
Heb je echt het gevoel dat het voor jou helpt Digi?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 16 februari 2008 om 00:12
Wat mijn ervaring is: je open stellen.
Juist als het niet goed gaat, zijn mensen best heel geinteresseerd maar je moet het niet alleen over jezelf hebben. Het is me de laatste tijd opgevallen dat, als het niet zo goed gaat, vooral mensen op je af stappen die ook wat meegemaakt hebben of ergens middenin zitten. Het komt er dan op neer dat je 'deelt'.
Vrienden van vroeger heb ik nooit echt uit het oog verloren, ze betekenen veel voor me, maar ik heb ook best veel nieuwe vrienden, voornamelijk door te delen. En ook al heb je een persoonlijkheidsstoornis of iets anders, ben er ook voor hen, luister ook naar hen, beteken ook iets voor de ander. Zeker bij nieuwe vrienden, bij oude vrienden hoeft dit niet per se.
Dan is het meestal al duidelijk dat je er voor elkaar bent.
Juist als het niet goed gaat, zijn mensen best heel geinteresseerd maar je moet het niet alleen over jezelf hebben. Het is me de laatste tijd opgevallen dat, als het niet zo goed gaat, vooral mensen op je af stappen die ook wat meegemaakt hebben of ergens middenin zitten. Het komt er dan op neer dat je 'deelt'.
Vrienden van vroeger heb ik nooit echt uit het oog verloren, ze betekenen veel voor me, maar ik heb ook best veel nieuwe vrienden, voornamelijk door te delen. En ook al heb je een persoonlijkheidsstoornis of iets anders, ben er ook voor hen, luister ook naar hen, beteken ook iets voor de ander. Zeker bij nieuwe vrienden, bij oude vrienden hoeft dit niet per se.
Dan is het meestal al duidelijk dat je er voor elkaar bent.
zaterdag 16 februari 2008 om 00:18
Er zijn al meer mensen die dit hebben geopperd maar de band met de meeste van mijn beste vrienden was niet van het ene op het andere moment hecht. Je voelt een klik met iemand - soms niet eens een sterke - en de band die je samen hebt evolueert. Of niet. Dat voel je niet meteen als je iemand leert kennen. Heb het vooral naar je zin met mensen die je ontmoet zonder al teveel verwachtingen. Zonder zo'n basis komt het niet tot een vriendschap die stormen doorstaat.
En ik moet eerlijk bekennen dat vriendschappen met mannen bij mij vaak problematisch zijn. In essentie kan ik goed opschieten met mannen en erger ik me bij veel vrouwen mateloos aan hun gedrag (en gezeik.) Maar ik heb maar weinig mannelijke vrienden overgehouden waarbij ik het gevoel heb dat ze me zonder bijbedoelingen leuk vinden. Gelukkig zijn er ook veel leuke vrouwen die niks moeten hebben van typisch vrouwelijk gekonkel. En thank god zijn die vrouwen bijna allemaal in mijn leven ´blijven hangen´ en ontmoet ik er steeds meer!
En ik moet eerlijk bekennen dat vriendschappen met mannen bij mij vaak problematisch zijn. In essentie kan ik goed opschieten met mannen en erger ik me bij veel vrouwen mateloos aan hun gedrag (en gezeik.) Maar ik heb maar weinig mannelijke vrienden overgehouden waarbij ik het gevoel heb dat ze me zonder bijbedoelingen leuk vinden. Gelukkig zijn er ook veel leuke vrouwen die niks moeten hebben van typisch vrouwelijk gekonkel. En thank god zijn die vrouwen bijna allemaal in mijn leven ´blijven hangen´ en ontmoet ik er steeds meer!
zaterdag 16 februari 2008 om 01:36
quote:Margaretha2 schreef op 14 februari 2008 @ 15:10:
Ik denk dat zoiets vooral tijd kost. Volgens mij is dat niet iets wat je 'even doet'. De vrienden waarvan ik weet dat ik bij ze terecht kan en zij bij mij ken ik allemaal al lang (jaren).
Bij de nieuwe vrienden die ik dit jaar heb gemaakt heb ik dat gevoel ook wel, maar dat komt denk ik vooral doordat wij allemaal alleen in t buitenland zitten: dus allemaal in hetzelfde schuitje. En dan weet je nog niet hoe 't zal lopen, of we vooral nú veel met elkaar optrekken (uit een soort wederzijdse behoefte) of dat het zich ontwikkelt tot een langdurige vriendschap.
Maar doet dat er echt toe, Marg? Zoals je weet woon ik ook in het buitenland en heb ik om de haverklap een nieuwe groep mensen met wie ik omga. Echt bizar soms hoeveel mensen ik bijna elke dag nieuw leer kennen, zeker in zo n eerste periode.
Het is een nadeel, want er is niks vertrouwds aan, je hebt geen verleden met die mensen. Aan de andere kant heb ik geleerd om me er elke keer weer head first in te storten, en me kwetsbaar op te stellen. - Hallo, ik ben Nijn en ik ben op zoek naar vrienden.
Als het klikt is het leuk. Soms blijkt dat het een kortstondige vriendschap is, omdat jij of die ander snel weer vertrekt. En soms blijkt daarna dat het niet blijft plakken; 1 of 2 mailtjes en dat was het dan. Toch kijk ik daar dan altijd wel met plezier op terug, op de tijd die we samen gedeeld hebben. En als het contact wel blijft bestaan; extra leuk!
Ik bedoel maar te zeggen; een vriendschap heeft voor mij niet alles met de duur ervan te maken. Sommige vrienden ken ik al 20 jaar, en anderen net 3 weken.
Ik denk dat zoiets vooral tijd kost. Volgens mij is dat niet iets wat je 'even doet'. De vrienden waarvan ik weet dat ik bij ze terecht kan en zij bij mij ken ik allemaal al lang (jaren).
Bij de nieuwe vrienden die ik dit jaar heb gemaakt heb ik dat gevoel ook wel, maar dat komt denk ik vooral doordat wij allemaal alleen in t buitenland zitten: dus allemaal in hetzelfde schuitje. En dan weet je nog niet hoe 't zal lopen, of we vooral nú veel met elkaar optrekken (uit een soort wederzijdse behoefte) of dat het zich ontwikkelt tot een langdurige vriendschap.
Maar doet dat er echt toe, Marg? Zoals je weet woon ik ook in het buitenland en heb ik om de haverklap een nieuwe groep mensen met wie ik omga. Echt bizar soms hoeveel mensen ik bijna elke dag nieuw leer kennen, zeker in zo n eerste periode.
Het is een nadeel, want er is niks vertrouwds aan, je hebt geen verleden met die mensen. Aan de andere kant heb ik geleerd om me er elke keer weer head first in te storten, en me kwetsbaar op te stellen. - Hallo, ik ben Nijn en ik ben op zoek naar vrienden.
Als het klikt is het leuk. Soms blijkt dat het een kortstondige vriendschap is, omdat jij of die ander snel weer vertrekt. En soms blijkt daarna dat het niet blijft plakken; 1 of 2 mailtjes en dat was het dan. Toch kijk ik daar dan altijd wel met plezier op terug, op de tijd die we samen gedeeld hebben. En als het contact wel blijft bestaan; extra leuk!
Ik bedoel maar te zeggen; een vriendschap heeft voor mij niet alles met de duur ervan te maken. Sommige vrienden ken ik al 20 jaar, en anderen net 3 weken.
zaterdag 16 februari 2008 om 09:14
Vriendschappen ontstaan door samen "geschiedenis te delen". En dat ontstaat weer door samen dingen te doen, samen dingen mee te maken. Mij valt elke keer in dit soort topics op dat de mensen die weinig vrienden hebben en dat als een gemis ervaren, vaak een verkeerd beeld hebben van hoe een vriendschap ontstaat en wat het cement in die vriendschap is.
Volgens mij zijn het namelijk niet de ellenlange gesprekken over "het leven" of je problemen. Die dragen aan vriendschap bij, maar als ik kijk naar mijn beste vriendinnen, dan is de lijm die ons bindt toch echt de geschiedenis die we delen. Die lange gesprekken kunnen in principe over alles gaan, met de meeste van mijn vriendinnen praat ik over van alles en nog wat, van wat er op tv is tot hoe je haar zit tot de prijs van snijbonen.
Volgens mij zijn het namelijk niet de ellenlange gesprekken over "het leven" of je problemen. Die dragen aan vriendschap bij, maar als ik kijk naar mijn beste vriendinnen, dan is de lijm die ons bindt toch echt de geschiedenis die we delen. Die lange gesprekken kunnen in principe over alles gaan, met de meeste van mijn vriendinnen praat ik over van alles en nog wat, van wat er op tv is tot hoe je haar zit tot de prijs van snijbonen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 februari 2008 om 09:30
Ik had trouwens een vriendin die ongeveer dezelfde problematiek als jij had, Digi. Ze is ook ongelooflijk mooi trouwens, de enige vrouw die ik ken die echt het perfecte lichaam heeft.
En toch zeg ik "had". Ik ben nog steeds met haar begaan, maar ik wil geen vrienden meer met haar zijn. En dat wil ik niet omdat ik geen behoefte heb aan mensen in mijn leven die destructief zijn. Dat heb ik haar ook verteld hoor, ik zie haar nog wel af en toe maar ons contact beperkt zich nu tot oppervlakkige praatjes.
Zij heeft een aantal halfbakken zelfmoordpogingen gedaan, allen onder invloed van drugs. Bj de derde of vierde keer was ik er klaar mee, de eerste keren heb ik alles wat in mijn macht lag gedaan om haar tehelpen, ik nam haar hele weken mee op sleeptouw zodat ze maar niet alleen thuis zou zitten te kniezen, probeerde allerlei leuke dingen te doen zodat ze zou zien dat je ook zonder drank en drugs en gewoon overdag lol kon hebben, en dan hadden we ook altijd lol. Maar bij de laatste poging waar ik van wist had ik er genoeg van.
Ik heb een kind die ook aan haar gehecht was, ik heb zelf al moeite genoeg om het leven met alle moeilijkheden die daar soms bij horen het hoofd te bieden zónder dat ik de problemen zelf opzoek en ik wil het verdriet en het schuldgevoel niet als het onverhoopt wel een keer lukt. Bovendien was ik boos op haar omdat het een soort chantagemiddel werd.
Dus voor mij geldt dat ik geen vriendinnen wil worden met mensen met zulke zware problematiek. Met deze vriendin had ik een hele leuke geschiedenis, we zijn jaren vriendinnen geweest. Maar op dit moment in mijn leven heb ik al mijn energie nodig om mijn eigen leven zo leuk mogelijk te maken en wil ik alleen maar mensen om me heen die dat ook willen. Iemand die liever een kutleven heeft, die doet dat maar zonder mij.
En toch zeg ik "had". Ik ben nog steeds met haar begaan, maar ik wil geen vrienden meer met haar zijn. En dat wil ik niet omdat ik geen behoefte heb aan mensen in mijn leven die destructief zijn. Dat heb ik haar ook verteld hoor, ik zie haar nog wel af en toe maar ons contact beperkt zich nu tot oppervlakkige praatjes.
Zij heeft een aantal halfbakken zelfmoordpogingen gedaan, allen onder invloed van drugs. Bj de derde of vierde keer was ik er klaar mee, de eerste keren heb ik alles wat in mijn macht lag gedaan om haar tehelpen, ik nam haar hele weken mee op sleeptouw zodat ze maar niet alleen thuis zou zitten te kniezen, probeerde allerlei leuke dingen te doen zodat ze zou zien dat je ook zonder drank en drugs en gewoon overdag lol kon hebben, en dan hadden we ook altijd lol. Maar bij de laatste poging waar ik van wist had ik er genoeg van.
Ik heb een kind die ook aan haar gehecht was, ik heb zelf al moeite genoeg om het leven met alle moeilijkheden die daar soms bij horen het hoofd te bieden zónder dat ik de problemen zelf opzoek en ik wil het verdriet en het schuldgevoel niet als het onverhoopt wel een keer lukt. Bovendien was ik boos op haar omdat het een soort chantagemiddel werd.
Dus voor mij geldt dat ik geen vriendinnen wil worden met mensen met zulke zware problematiek. Met deze vriendin had ik een hele leuke geschiedenis, we zijn jaren vriendinnen geweest. Maar op dit moment in mijn leven heb ik al mijn energie nodig om mijn eigen leven zo leuk mogelijk te maken en wil ik alleen maar mensen om me heen die dat ook willen. Iemand die liever een kutleven heeft, die doet dat maar zonder mij.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 februari 2008 om 10:13
Digi, er is een moment geweest dat ik in de auto wilde springen en je op wilde halen om je vervolgens te adopteren en je te overladen met alle liefde die we hier hebben, dat was voordat je naar tante ging.Dat kan jij in iemand losmaken.
Heb het vertrouwen dat je als mens er toe doet, als je dat zelf gelooft , kunnen anderen dat ook geloven en ernaar gaan handelen.
Niet iedereen heeft namelijk een genoeg EQ om door jou heen te prikken dus je zal zelf het vertrouwen moeten krijgen erin om te krijgen waar je naar verlangt.
Je komt er wel , want als je hier al bent gekomen daar waar je vandaan kwam, dan lukt de rest ook wel, ik geloof in je, nou jij nog. (f)
Heb het vertrouwen dat je als mens er toe doet, als je dat zelf gelooft , kunnen anderen dat ook geloven en ernaar gaan handelen.
Niet iedereen heeft namelijk een genoeg EQ om door jou heen te prikken dus je zal zelf het vertrouwen moeten krijgen erin om te krijgen waar je naar verlangt.
Je komt er wel , want als je hier al bent gekomen daar waar je vandaan kwam, dan lukt de rest ook wel, ik geloof in je, nou jij nog. (f)
zaterdag 16 februari 2008 om 10:35
quote:Digitalis schreef op 15 februari 2008 @ 23:39:
Wat ik altijd doe is de positieve berichten opslaan op mijn interen harde schijf (mijn brein dus) en ageren tegen de negatieve berichten.
Het zou leuk zijn als je de positieve berichten niet alleen opslaat, maar er ook op reageert. Al was het maar met een zinnetje, bijvoorbeeld: "dank je, heb ik wat aan", of "herken ik". Andere mensen hebben ook behoeften, voelen zich ook graag gezien (door jou). Juist de mensen waar je wat aan hebt, laat je nu een beetje in de kou staan.
Ik heb het zelf ook, als iemand iets zegt wat klopt, denk ik dat ik niet hoef te reageren. Als iemand (op mijn werk) iets op tijd doet, of bijzonder goed doet, denk ik dat ik er niks van hoef te zeggen. Ik heb mezelf echt moeten aanleren om juist op de positieve dingen te reageren. Soms voelt dat voor mij heel gek en overdreven, maar ik geloof dat mensen het wel prettig vinden. Beetje zoals chimpanzees: die vlooien elkaar om elkaar op hun gemak te stellen.
Wat ik altijd doe is de positieve berichten opslaan op mijn interen harde schijf (mijn brein dus) en ageren tegen de negatieve berichten.
Het zou leuk zijn als je de positieve berichten niet alleen opslaat, maar er ook op reageert. Al was het maar met een zinnetje, bijvoorbeeld: "dank je, heb ik wat aan", of "herken ik". Andere mensen hebben ook behoeften, voelen zich ook graag gezien (door jou). Juist de mensen waar je wat aan hebt, laat je nu een beetje in de kou staan.
Ik heb het zelf ook, als iemand iets zegt wat klopt, denk ik dat ik niet hoef te reageren. Als iemand (op mijn werk) iets op tijd doet, of bijzonder goed doet, denk ik dat ik er niks van hoef te zeggen. Ik heb mezelf echt moeten aanleren om juist op de positieve dingen te reageren. Soms voelt dat voor mij heel gek en overdreven, maar ik geloof dat mensen het wel prettig vinden. Beetje zoals chimpanzees: die vlooien elkaar om elkaar op hun gemak te stellen.
zaterdag 16 februari 2008 om 10:40
quote:chaosanddisorder schreef op 14 februari 2008 @ 17:09: ik zit niet meer op school, werk vrijwel zonder collega's dus moet ik dan mijn next best friend to be in de appie opdoen? zie mezelf al staan zeg...
'sorry maar het viel me op dat jij ook je fruit per 5klio koopt? wat drinken??"
Ha, dat lijkt me leuk! Waar is jouw Appie? Dan ga ik daar voortaan fruit kopen. (5 kilo is wel veel zeg, hoe krijg je het weg...)
'sorry maar het viel me op dat jij ook je fruit per 5klio koopt? wat drinken??"
Ha, dat lijkt me leuk! Waar is jouw Appie? Dan ga ik daar voortaan fruit kopen. (5 kilo is wel veel zeg, hoe krijg je het weg...)
zaterdag 16 februari 2008 om 10:46
Vrienden maken is best lastig op zich, als je je er echt op gaat focussen. De meeste vrienden en kennissen heb ik opgedaan door een toevallig gesprekje. Je raakt op de een of andere manier aan de praat en voor je het weet heb je een nieuwe kennis erbij. Wat uit kan groeien tot vriendschap wellicht. Meestal gebeurd dat omdat ik samen met iemand kan lachen. Dan gaat het vanzelf.
Maar het lijkt me idd best lastig als dat niet vanzelf gaat. Misschien is het een idee om het niet zo serieus te nemen en ook niet van ieder gesprek een vriendschap te verwachten. Soms heb je gewoon een leuk gesprek met iemand, en diegene zie je vaak nooit meer. Maar het was wel een leuk gesprek. Die dingen zijn op zichelf ook al fijn, er hoeft niet perse van alles uit voort te vloeien.
Maar het lijkt me idd best lastig als dat niet vanzelf gaat. Misschien is het een idee om het niet zo serieus te nemen en ook niet van ieder gesprek een vriendschap te verwachten. Soms heb je gewoon een leuk gesprek met iemand, en diegene zie je vaak nooit meer. Maar het was wel een leuk gesprek. Die dingen zijn op zichelf ook al fijn, er hoeft niet perse van alles uit voort te vloeien.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:03
quote:fashionvictim schreef op 16 februari 2008 @ 09:30:
Ik had trouwens een vriendin die ongeveer dezelfde problematiek als jij had, Digi. Ze is ook ongelooflijk mooi trouwens, de enige vrouw die ik ken die echt het perfecte lichaam heeft.
En toch zeg ik "had". Ik ben nog steeds met haar begaan, maar ik wil geen vrienden meer met haar zijn. En dat wil ik niet omdat ik geen behoefte heb aan mensen in mijn leven die destructief zijn. Dat heb ik haar ook verteld hoor, ik zie haar nog wel af en toe maar ons contact beperkt zich nu tot oppervlakkige praatjes.
Zij heeft een aantal halfbakken zelfmoordpogingen gedaan, allen onder invloed van drugs. Bj de derde of vierde keer was ik er klaar mee, de eerste keren heb ik alles wat in mijn macht lag gedaan om haar tehelpen, ik nam haar hele weken mee op sleeptouw zodat ze maar niet alleen thuis zou zitten te kniezen, probeerde allerlei leuke dingen te doen zodat ze zou zien dat je ook zonder drank en drugs en gewoon overdag lol kon hebben, en dan hadden we ook altijd lol. Maar bij de laatste poging waar ik van wist had ik er genoeg van.
Ik heb een kind die ook aan haar gehecht was, ik heb zelf al moeite genoeg om het leven met alle moeilijkheden die daar soms bij horen het hoofd te bieden zónder dat ik de problemen zelf opzoek en ik wil het verdriet en het schuldgevoel niet als het onverhoopt wel een keer lukt. Bovendien was ik boos op haar omdat het een soort chantagemiddel werd.
Dus voor mij geldt dat ik geen vriendinnen wil worden met mensen met zulke zware problematiek. Met deze vriendin had ik een hele leuke geschiedenis, we zijn jaren vriendinnen geweest. Maar op dit moment in mijn leven heb ik al mijn energie nodig om mijn eigen leven zo leuk mogelijk te maken en wil ik alleen maar mensen om me heen die dat ook willen. Iemand die liever een kutleven heeft, die doet dat maar zonder mij.
Ja Ja Ja!
Precies hoe ik dat ook toepas in mijn leven. Niet leuk als vrienden zelfdestructief bezig zijn. Ik wil en kan niet meer een intensieve contact met hen onderhouden. Juist omdat ik zelf heel graag op wil klimmen en genoeg heb geworsteld met mijn eigen destructieve geschiedenis.
Ik had trouwens een vriendin die ongeveer dezelfde problematiek als jij had, Digi. Ze is ook ongelooflijk mooi trouwens, de enige vrouw die ik ken die echt het perfecte lichaam heeft.
En toch zeg ik "had". Ik ben nog steeds met haar begaan, maar ik wil geen vrienden meer met haar zijn. En dat wil ik niet omdat ik geen behoefte heb aan mensen in mijn leven die destructief zijn. Dat heb ik haar ook verteld hoor, ik zie haar nog wel af en toe maar ons contact beperkt zich nu tot oppervlakkige praatjes.
Zij heeft een aantal halfbakken zelfmoordpogingen gedaan, allen onder invloed van drugs. Bj de derde of vierde keer was ik er klaar mee, de eerste keren heb ik alles wat in mijn macht lag gedaan om haar tehelpen, ik nam haar hele weken mee op sleeptouw zodat ze maar niet alleen thuis zou zitten te kniezen, probeerde allerlei leuke dingen te doen zodat ze zou zien dat je ook zonder drank en drugs en gewoon overdag lol kon hebben, en dan hadden we ook altijd lol. Maar bij de laatste poging waar ik van wist had ik er genoeg van.
Ik heb een kind die ook aan haar gehecht was, ik heb zelf al moeite genoeg om het leven met alle moeilijkheden die daar soms bij horen het hoofd te bieden zónder dat ik de problemen zelf opzoek en ik wil het verdriet en het schuldgevoel niet als het onverhoopt wel een keer lukt. Bovendien was ik boos op haar omdat het een soort chantagemiddel werd.
Dus voor mij geldt dat ik geen vriendinnen wil worden met mensen met zulke zware problematiek. Met deze vriendin had ik een hele leuke geschiedenis, we zijn jaren vriendinnen geweest. Maar op dit moment in mijn leven heb ik al mijn energie nodig om mijn eigen leven zo leuk mogelijk te maken en wil ik alleen maar mensen om me heen die dat ook willen. Iemand die liever een kutleven heeft, die doet dat maar zonder mij.
Ja Ja Ja!
Precies hoe ik dat ook toepas in mijn leven. Niet leuk als vrienden zelfdestructief bezig zijn. Ik wil en kan niet meer een intensieve contact met hen onderhouden. Juist omdat ik zelf heel graag op wil klimmen en genoeg heb geworsteld met mijn eigen destructieve geschiedenis.
I am Spaaartaaacus.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:08
zaterdag 16 februari 2008 om 11:15
Maar er schuilt wel een goed advies in, vriendschappen zijn niet bedoeld om de een op de ander te laten leunen. Dat is geen gelijkwaardige verhouding. Om een vriendschap op te bouwen zul je zeker in het begin het vooral leuk moeten hebben met elkaar. Met wie wil je een vriendschap? Met iemand waar je je fijn bij voelt! En wie voelt zich nou fijn bij iemand die voornamelijk negatief is? Niet dat je jezelf niet kunt zijn, maar stort niet gelijk al je ellende over een nieuw contact uit. Dat schrikt af. Want, voor mijzelf sprekend, ik persoonlijk zit niet te wachten op iemand die alleen maar negatief en vermoeiend is en met wie ik het niet leuk kan hebben. In een vriendschap wil ik geen maatschappelijk werker zijn.
En als je een stevige basis hebt opgebouwd en er gebeurd dan iets, tja...dat is anders. Dan ben je er voor elkaar.
Ook jij schrijft dat je Digi het liefst wilde adopteren, Sarah. Is natuurlijk heel erg lief, maar adoptie en vriendschap zijn toch wel twee verschillende dingen.
En als je een stevige basis hebt opgebouwd en er gebeurd dan iets, tja...dat is anders. Dan ben je er voor elkaar.
Ook jij schrijft dat je Digi het liefst wilde adopteren, Sarah. Is natuurlijk heel erg lief, maar adoptie en vriendschap zijn toch wel twee verschillende dingen.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:22
quote:44pje schreef op 14 februari 2008 @ 15:19:
Ik kan je geen tips geven, maar wilde wel even kwijt aan je dat die "vriend" die ineens geen contact meer wil omdat het een ex-klant is, jouw vriendschap niet waard is.
Het is ook lastig om vrienden te maken. Zolang je nog op school zit, is het makkelijker, maar als dat niet meer het geval is, is het moeilijk om net die ene persoon tegen te komen met wie je het goed kan vinden. Ga anders naar de sportschool of iets dergelijks, om mensen te ontmoeten!
Hey Aapje, dat doe ik ook, maar verder komen dan praten kom ik ook niet echt helaas. Oppervlakkige kennissen maken kan ik heel goed, maar dan he....
Overigens, iemand schreef hier dat iemand vrienden zocht om haar gevoelens bij kwijt te kunnen, maar zo zie ik dat zelf niet. Ik wil gewoon lief en leed delen, en natuurlijk vooral 'lief'. Maar als er iets aan de hand is, lijkt het me dat je klaar staat voor elkaar. Moet ook zeggen dat ik heel moeilijk over problemen praat, hoor.
Ik kan je geen tips geven, maar wilde wel even kwijt aan je dat die "vriend" die ineens geen contact meer wil omdat het een ex-klant is, jouw vriendschap niet waard is.
Het is ook lastig om vrienden te maken. Zolang je nog op school zit, is het makkelijker, maar als dat niet meer het geval is, is het moeilijk om net die ene persoon tegen te komen met wie je het goed kan vinden. Ga anders naar de sportschool of iets dergelijks, om mensen te ontmoeten!
Hey Aapje, dat doe ik ook, maar verder komen dan praten kom ik ook niet echt helaas. Oppervlakkige kennissen maken kan ik heel goed, maar dan he....
Overigens, iemand schreef hier dat iemand vrienden zocht om haar gevoelens bij kwijt te kunnen, maar zo zie ik dat zelf niet. Ik wil gewoon lief en leed delen, en natuurlijk vooral 'lief'. Maar als er iets aan de hand is, lijkt het me dat je klaar staat voor elkaar. Moet ook zeggen dat ik heel moeilijk over problemen praat, hoor.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:24
quote:Zamirah schreef op 14 februari 2008 @ 15:26:
Je zult moeten investeren, van beide kanten. Ik las laatst een hele goeie: je krijgt alleen een vriend door er zelf ook één te zijn.
Echte vriendschap (liefde?) is onbaatzuchtig.
Ik denk trouwens dat het lastig/tricky is bevriend te zijn met een (ex)klant. Vanwege het beroepsmatige element. Je hebt sex met hem gehad, en met vrienden heb je geen sex. Voor jou was het professionele sex, maar voor hem lag dat toch anders.Ben ik met je eens, Zamirah. Ik ga voor een paar mensen echt door het vuur. Natuurlijk was het tricky, en ik heb me ook niet altijd goed gedragen. Juist omdat hij naar me luisterde, kwam er veel te veel uit dan normaal, bij mij dan. Maar je kunt toch vrienden zijn ook al ben je ooit elkaars klant/hoer/seksmaatje geweest? Dat begrijp ik er niet zo van.
Je zult moeten investeren, van beide kanten. Ik las laatst een hele goeie: je krijgt alleen een vriend door er zelf ook één te zijn.
Echte vriendschap (liefde?) is onbaatzuchtig.
Ik denk trouwens dat het lastig/tricky is bevriend te zijn met een (ex)klant. Vanwege het beroepsmatige element. Je hebt sex met hem gehad, en met vrienden heb je geen sex. Voor jou was het professionele sex, maar voor hem lag dat toch anders.Ben ik met je eens, Zamirah. Ik ga voor een paar mensen echt door het vuur. Natuurlijk was het tricky, en ik heb me ook niet altijd goed gedragen. Juist omdat hij naar me luisterde, kwam er veel te veel uit dan normaal, bij mij dan. Maar je kunt toch vrienden zijn ook al ben je ooit elkaars klant/hoer/seksmaatje geweest? Dat begrijp ik er niet zo van.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:27
quote:Vl43inder schreef op 14 februari 2008 @ 16:03:
[...]
Welk deel van je problemen dan?
Kan het zijn dat je onbewust overbrengt dat je verwacht dat een hechte vriendschap met iemand een deel van je problemen oplost? Als dat zo is dan kan ik me voorstellen dat iemand zich gaat afsluiten voor je omdat hij/zij niet aan je eisen kan voldoen (of daar bang voor is) en zich daar ook nog schuldig over voelt.
Vriendschappen sluiten met als doel je problemen op te lossen lijkt me geen goed uitgangspunt. Vriendschap sluit je als je verwacht dat het samen zijn uiteindelijk meer energie oplevert dan dat het kost, de balans kan best van periode tot periode helemaal door slaan naar een bepaalde kant, dat kan best wel, maar de verwachting dat de vriendschap weer energie gaat opleveren moet er zijn, van beide kanten, ik denk dat het anders niet kan werken.Was deze vraag aan mij gesteld? Nou ja, zal 'm maar beantwoorden. Mensen vermoeden niets aan mij, want ik kom vlot over en kan heel goed doen alsof er niets aan de hand is. En als ik met een rotsmoel ergens loop ofzo, dan zeg ik gewoon: ja ruzie met ex, of 'mijn sigaretten zijn op', ofzo. Niet: ik zit aan pillen die me compleet suf maken, of ik voel me zo waardeloos als een bak stront. Ik wil ook echt die balans, en ik ben -al kom ik hier misschien niet zo over- echt iemand die vecht voor haar vrienden. Ik heb menig vriend (vind ik moeilijk om te zeggen, het woord 'vriend') geholpen als hij of zij in de put zat.
[...]
Welk deel van je problemen dan?
Kan het zijn dat je onbewust overbrengt dat je verwacht dat een hechte vriendschap met iemand een deel van je problemen oplost? Als dat zo is dan kan ik me voorstellen dat iemand zich gaat afsluiten voor je omdat hij/zij niet aan je eisen kan voldoen (of daar bang voor is) en zich daar ook nog schuldig over voelt.
Vriendschappen sluiten met als doel je problemen op te lossen lijkt me geen goed uitgangspunt. Vriendschap sluit je als je verwacht dat het samen zijn uiteindelijk meer energie oplevert dan dat het kost, de balans kan best van periode tot periode helemaal door slaan naar een bepaalde kant, dat kan best wel, maar de verwachting dat de vriendschap weer energie gaat opleveren moet er zijn, van beide kanten, ik denk dat het anders niet kan werken.Was deze vraag aan mij gesteld? Nou ja, zal 'm maar beantwoorden. Mensen vermoeden niets aan mij, want ik kom vlot over en kan heel goed doen alsof er niets aan de hand is. En als ik met een rotsmoel ergens loop ofzo, dan zeg ik gewoon: ja ruzie met ex, of 'mijn sigaretten zijn op', ofzo. Niet: ik zit aan pillen die me compleet suf maken, of ik voel me zo waardeloos als een bak stront. Ik wil ook echt die balans, en ik ben -al kom ik hier misschien niet zo over- echt iemand die vecht voor haar vrienden. Ik heb menig vriend (vind ik moeilijk om te zeggen, het woord 'vriend') geholpen als hij of zij in de put zat.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:29
Zoals ik het lees staat bij deze man je werk in de weg (waarom stop je daar niet eens mee) en het feit dat hij een sex-ex is. Bij je ex zelfde verhaal.
Tsja, ex-en zijn altijd lastig in combinatie met vriendschap. Je zou eens "verse" mensen moeten zoeken, buiten het wereldje waar je nu in zit.
Vooral als je wat losser bent op sex-gebied heeft zo'n nieuwe vriendin geen zekerheid dat er niet wat gebeurt, en daarbij wil die ex-klant een positief beeld van zichzelf neerzetten. Hypocrisie ten top van die mannen natuurlijk maar dat is weer een ander verhaal.
Ik denk dat als je nieuwe vrienden leert kennen je psychiatrische verleden geen belemmering hoeft te zijn.
Tsja, ex-en zijn altijd lastig in combinatie met vriendschap. Je zou eens "verse" mensen moeten zoeken, buiten het wereldje waar je nu in zit.
Vooral als je wat losser bent op sex-gebied heeft zo'n nieuwe vriendin geen zekerheid dat er niet wat gebeurt, en daarbij wil die ex-klant een positief beeld van zichzelf neerzetten. Hypocrisie ten top van die mannen natuurlijk maar dat is weer een ander verhaal.
Ik denk dat als je nieuwe vrienden leert kennen je psychiatrische verleden geen belemmering hoeft te zijn.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:30
quote:Krengiserweer schreef op 14 februari 2008 @ 15:26:
Vrienden zijn of blijven met mensen waar je sex mee gehad hebt is altijd lastig. Ooka is het sex voor geld, het geft tch een extra lading aan het contact, die zeker in combinatie met een liefdesrelatie lastig kan zijn.
vrienden blijven met iemand waarmee je eigenlijk een relatie wilt, is vooral zelfkwelling, dus ook die vriend begrijp ik heel goed.
Het clichee zegt ook dat als je niet van jezelf kunt houden, anderen ook niet van je kunnen houden. Denk dat daar voor jou heel veel waarheid in zit. probeer eerst zelf je beste vriendin te worden, dan volgen die anderen ook wel. Wat als jij constat uitstraalt dat je jezelf niets waard vind, dan pikken anderen dat op en laten ze je lings liggen.
Verder is het voor mensen best lastig om te moeten toekijken hoe iemand zichzelf alleen maar de venieling in helpt. Hoe hard het ook is, vrienden zijn met en psychiatrisch patient is moeilijk. zeker iemand die zo destructief is als jij af en toe kunt zijn. het is maar voor zer weinig mensen behapbaar om toe te zien hoe een dierbare telkens zichzelf pijn doet. dan gaan mensen afstand nemen, zodat ze minder verdrietig zijn als de volgende zelfmoordpoging wel slaagt.
Dat begrijp ik Kreng. Maar bijna niemand weet het. En 't is niet zo dat ik constant met een stuk touw om mijn nek hang op zoek naar een boom
Voor degene die het zei: ik denk dat als ik mij minder eenzaam voel, ik me dan waardevoller zou voelen. Minder mislukt. Dan kan ik mijn studie nog verkloten, maar he, ik heb toch mensen die met me lachen en mij tof vinden. Dat scheelt enorm.
Vrienden zijn of blijven met mensen waar je sex mee gehad hebt is altijd lastig. Ooka is het sex voor geld, het geft tch een extra lading aan het contact, die zeker in combinatie met een liefdesrelatie lastig kan zijn.
vrienden blijven met iemand waarmee je eigenlijk een relatie wilt, is vooral zelfkwelling, dus ook die vriend begrijp ik heel goed.
Het clichee zegt ook dat als je niet van jezelf kunt houden, anderen ook niet van je kunnen houden. Denk dat daar voor jou heel veel waarheid in zit. probeer eerst zelf je beste vriendin te worden, dan volgen die anderen ook wel. Wat als jij constat uitstraalt dat je jezelf niets waard vind, dan pikken anderen dat op en laten ze je lings liggen.
Verder is het voor mensen best lastig om te moeten toekijken hoe iemand zichzelf alleen maar de venieling in helpt. Hoe hard het ook is, vrienden zijn met en psychiatrisch patient is moeilijk. zeker iemand die zo destructief is als jij af en toe kunt zijn. het is maar voor zer weinig mensen behapbaar om toe te zien hoe een dierbare telkens zichzelf pijn doet. dan gaan mensen afstand nemen, zodat ze minder verdrietig zijn als de volgende zelfmoordpoging wel slaagt.
Dat begrijp ik Kreng. Maar bijna niemand weet het. En 't is niet zo dat ik constant met een stuk touw om mijn nek hang op zoek naar een boom
Voor degene die het zei: ik denk dat als ik mij minder eenzaam voel, ik me dan waardevoller zou voelen. Minder mislukt. Dan kan ik mijn studie nog verkloten, maar he, ik heb toch mensen die met me lachen en mij tof vinden. Dat scheelt enorm.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:33
quote:Raaf85 schreef op 14 februari 2008 @ 17:35:
chaos: zelfverzekerd is iets anders dan zelfbewust. Je weet wat je kunt bieden, dat is fijn. Maar weet je ook écht wat je tekortkomingen zijn en bereid daaraan te werken?
Wist je dat het trouwens bewezen is dat als je meer van jezelf blootgeeft: bijvoorbeeld door iets over je privéleven te onthullen of iets genants te vertellen dat je gesprekspartner dat dan ook eerder zou doen en dat dát een van de punten is die nodig is voor de band in een vriendschap?Da's interessant, en die truc pas ik ook toe. Toch, het brengt me niet waar ik heen wil. Moet ook wel zeggen dat als ik in de shit zit, ik mensen mijd. Da's mijn fout ook. Ik heb bijvoorbeeld mensen drie maanden niet gezien omdat ik me zo kut voelde in het huis waar ik woonde, dat ik echt niks deed. Sja, toen had ik enkel contact met die ex-klant. Stom van me, en zwak. Ik kon het niet opbrengen met een happy smile net te doen alsof alles goed was. Bij het minst of geringste zou ik gaan janken, denk ik.
chaos: zelfverzekerd is iets anders dan zelfbewust. Je weet wat je kunt bieden, dat is fijn. Maar weet je ook écht wat je tekortkomingen zijn en bereid daaraan te werken?
Wist je dat het trouwens bewezen is dat als je meer van jezelf blootgeeft: bijvoorbeeld door iets over je privéleven te onthullen of iets genants te vertellen dat je gesprekspartner dat dan ook eerder zou doen en dat dát een van de punten is die nodig is voor de band in een vriendschap?Da's interessant, en die truc pas ik ook toe. Toch, het brengt me niet waar ik heen wil. Moet ook wel zeggen dat als ik in de shit zit, ik mensen mijd. Da's mijn fout ook. Ik heb bijvoorbeeld mensen drie maanden niet gezien omdat ik me zo kut voelde in het huis waar ik woonde, dat ik echt niks deed. Sja, toen had ik enkel contact met die ex-klant. Stom van me, en zwak. Ik kon het niet opbrengen met een happy smile net te doen alsof alles goed was. Bij het minst of geringste zou ik gaan janken, denk ik.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:34
Misschien dat je ook betere vriendschappen kan krijgen als je je ook meer als een vriendin gedraagt. Je zegt over de een dat je nooit had verwacht dat ie een vriendin zou krijgen want onder andere niet bepaald knap, en van de ander (je ex) dat je wel betere seks kan krijgen want dat stelde niks voor. Dat zeg je niet over vrienden Digi! Persoonlijk zou ik nooit zoiets over mijn vrienden zeggen... Dat is een onderdeel van vriendschap.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat niet alles en iedereen mijn vrienden geweldig vind, zo leuk vind ik ze.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat niet alles en iedereen mijn vrienden geweldig vind, zo leuk vind ik ze.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:36
quote:blijfgewoonbianca schreef op 14 februari 2008 @ 17:58:
Tsja , overal over mee kunnen praten sluit mij dan weer uit ....terwijl ik zo spontaan ben bij de Appie .X-D Grappig dat juist de mensen zonder ( veel ) vrienden zoveel noten op hun zang schijnen te hebben ; niet dit , wel dat , graag zus of zo .
Maar een vraagje ; laten jullie het geheel en al aan het toeval over ( dat je dus eigenlijk hoopt dat er vanavond een zielsverwante aanbelt , zich aan je voorstelt en zegt " hallo , ik ben Beppie , je boezemvriendin " ) of ben je je bijvoorbeeld aan je buren gaan voorstellen , heb je weleens gevraagd na een leuke babbel of iemand zin had eens een koppie thee bij je te komen drinken ?DAT is dus iets wat ik niet durf, mensen uitnodigen. Het is triest, maar ik GA enkel naar feestjes van mensen, geef ze zelf nooit. Ik durf mijn verjaardag niet te vieren, uit angst dat niemand komt. Heb eens een NL studente uitgenodigd op mijn kamer, en ik zag duidelijk dat ze het niet leuk vond. Nu komen we elkaar weleens tegen, meestal enkel 'hoi', soms een praatje (als er examens zijn), en dat sterkt me enkel in mijn gevoelens dat mensen het niet leuk vinden om bij mij langs te gaan (en ik praatte niet over problemen hoor, die had ik toen helemaal niet!).
Tsja , overal over mee kunnen praten sluit mij dan weer uit ....terwijl ik zo spontaan ben bij de Appie .X-D Grappig dat juist de mensen zonder ( veel ) vrienden zoveel noten op hun zang schijnen te hebben ; niet dit , wel dat , graag zus of zo .
Maar een vraagje ; laten jullie het geheel en al aan het toeval over ( dat je dus eigenlijk hoopt dat er vanavond een zielsverwante aanbelt , zich aan je voorstelt en zegt " hallo , ik ben Beppie , je boezemvriendin " ) of ben je je bijvoorbeeld aan je buren gaan voorstellen , heb je weleens gevraagd na een leuke babbel of iemand zin had eens een koppie thee bij je te komen drinken ?DAT is dus iets wat ik niet durf, mensen uitnodigen. Het is triest, maar ik GA enkel naar feestjes van mensen, geef ze zelf nooit. Ik durf mijn verjaardag niet te vieren, uit angst dat niemand komt. Heb eens een NL studente uitgenodigd op mijn kamer, en ik zag duidelijk dat ze het niet leuk vond. Nu komen we elkaar weleens tegen, meestal enkel 'hoi', soms een praatje (als er examens zijn), en dat sterkt me enkel in mijn gevoelens dat mensen het niet leuk vinden om bij mij langs te gaan (en ik praatte niet over problemen hoor, die had ik toen helemaal niet!).
zaterdag 16 februari 2008 om 11:42
quote:fashionvictim schreef op 16 februari 2008 @ 09:14:
Vriendschappen ontstaan door samen "geschiedenis te delen". En dat ontstaat weer door samen dingen te doen, samen dingen mee te maken. Mij valt elke keer in dit soort topics op dat de mensen die weinig vrienden hebben en dat als een gemis ervaren, vaak een verkeerd beeld hebben van hoe een vriendschap ontstaat en wat het cement in die vriendschap is.
Volgens mij zijn het namelijk niet de ellenlange gesprekken over "het leven" of je problemen. Die dragen aan vriendschap bij, maar als ik kijk naar mijn beste vriendinnen, dan is de lijm die ons bindt toch echt de geschiedenis die we delen. Die lange gesprekken kunnen in principe over alles gaan, met de meeste van mijn vriendinnen praat ik over van alles en nog wat, van wat er op tv is tot hoe je haar zit tot de prijs van snijbonen.
Natuurlijk is dat zo. Maar toch kunnen ook lotgenoten vrienden worden denk ik. Ik kende een meisje (ik noemde haar mijn vriendin, zij noemde mij ook haar vriendin) en na een les samen op de sportschool gingen we dingen doen. Bleek dat zij ook helemaal niet lekker in haar vel zat. Dan hielpen we elkaar daarin, en dan groei je ook naar elkaar toe.
Probleem bij mij is ook mijn vele verhuizingen. Ik zal het nooit vergeten, toen ik na een jaar buitenland terugkwam in NL en met mijn NL vrienden (allemaal vd middelbare school) ergens waren, en NIEMAND vroeg hoe het geweest was. Niemand. Dus of dat nu vrienden zijn....ik was erg gedesillusioneerd, moet ik zeggen.
Vriendschappen ontstaan door samen "geschiedenis te delen". En dat ontstaat weer door samen dingen te doen, samen dingen mee te maken. Mij valt elke keer in dit soort topics op dat de mensen die weinig vrienden hebben en dat als een gemis ervaren, vaak een verkeerd beeld hebben van hoe een vriendschap ontstaat en wat het cement in die vriendschap is.
Volgens mij zijn het namelijk niet de ellenlange gesprekken over "het leven" of je problemen. Die dragen aan vriendschap bij, maar als ik kijk naar mijn beste vriendinnen, dan is de lijm die ons bindt toch echt de geschiedenis die we delen. Die lange gesprekken kunnen in principe over alles gaan, met de meeste van mijn vriendinnen praat ik over van alles en nog wat, van wat er op tv is tot hoe je haar zit tot de prijs van snijbonen.
Natuurlijk is dat zo. Maar toch kunnen ook lotgenoten vrienden worden denk ik. Ik kende een meisje (ik noemde haar mijn vriendin, zij noemde mij ook haar vriendin) en na een les samen op de sportschool gingen we dingen doen. Bleek dat zij ook helemaal niet lekker in haar vel zat. Dan hielpen we elkaar daarin, en dan groei je ook naar elkaar toe.
Probleem bij mij is ook mijn vele verhuizingen. Ik zal het nooit vergeten, toen ik na een jaar buitenland terugkwam in NL en met mijn NL vrienden (allemaal vd middelbare school) ergens waren, en NIEMAND vroeg hoe het geweest was. Niemand. Dus of dat nu vrienden zijn....ik was erg gedesillusioneerd, moet ik zeggen.
zaterdag 16 februari 2008 om 11:45
quote:minny schreef op 16 februari 2008 @ 11:15:
Maar er schuilt wel een goed advies in, vriendschappen zijn niet bedoeld om de een op de ander te laten leunen. Dat is geen gelijkwaardige verhouding. Om een vriendschap op te bouwen zul je zeker in het begin het vooral leuk moeten hebben met elkaar.
[knip]
Ook jij schrijft dat je Digi het liefst wilde adopteren, Sarah. Is natuurlijk heel erg lief, maar adoptie en vriendschap zijn toch wel twee verschillende dingen.
Het gebeurt niet vaak, maar nu ben ik het toch helemaal met Minny eens.
Ik denk dat ik hier zelf ook wel mee de mist inga of gegaan ben. Dat ik toch te vaak steun van mensen verwacht, die ik niet van hen kan krijgen. Neemt niet weg dat steun zoeken en hulp vragen goed is... maar dat betekent niet dat je het altijd zult krijgen.
Maar er schuilt wel een goed advies in, vriendschappen zijn niet bedoeld om de een op de ander te laten leunen. Dat is geen gelijkwaardige verhouding. Om een vriendschap op te bouwen zul je zeker in het begin het vooral leuk moeten hebben met elkaar.
[knip]
Ook jij schrijft dat je Digi het liefst wilde adopteren, Sarah. Is natuurlijk heel erg lief, maar adoptie en vriendschap zijn toch wel twee verschillende dingen.
Het gebeurt niet vaak, maar nu ben ik het toch helemaal met Minny eens.
Ik denk dat ik hier zelf ook wel mee de mist inga of gegaan ben. Dat ik toch te vaak steun van mensen verwacht, die ik niet van hen kan krijgen. Neemt niet weg dat steun zoeken en hulp vragen goed is... maar dat betekent niet dat je het altijd zult krijgen.
