Relaties
alle pijlers
Uit de kast, geen acceptatie
vrijdag 4 oktober 2024 om 07:23
Hoi allemaal,
Sinds een tijdje heb ik voor mijzelf kunnen toegeven dat ik demi vrouwelijk ben. Deels vrouw, deels non binair. Mijn partner, schoonfamilie en vrienden waren er heel nuchter in toen ik het ze vertelde en kreeg alle support. Dat was super bevrijdend en ik heb het gevoel alsof ik nu compleet ben.
Gister ben ik dan ook bij mijn eigen familie uit de kast gekomen. Mijn moeder was even geschokt, zag dit niet aankomen en gaf aan tijd nodig te hebben - wat ik snap. Mijn vader en broer daarentegen gaven aan dat er voor hun maar twee geslachten zijn. Man en vrouw, de rest bestaat dus niet. Oh, en of ik niet “door alle media beïnvloed ben”.
Dat was even pijnlijk. Ik weet ook niet goed wat ik hier mee moet. Ik wil ze eigenlijk even met rust laten maar of dat uitdraait op weinig tot minder contact? Iemand tips?
Sinds een tijdje heb ik voor mijzelf kunnen toegeven dat ik demi vrouwelijk ben. Deels vrouw, deels non binair. Mijn partner, schoonfamilie en vrienden waren er heel nuchter in toen ik het ze vertelde en kreeg alle support. Dat was super bevrijdend en ik heb het gevoel alsof ik nu compleet ben.
Gister ben ik dan ook bij mijn eigen familie uit de kast gekomen. Mijn moeder was even geschokt, zag dit niet aankomen en gaf aan tijd nodig te hebben - wat ik snap. Mijn vader en broer daarentegen gaven aan dat er voor hun maar twee geslachten zijn. Man en vrouw, de rest bestaat dus niet. Oh, en of ik niet “door alle media beïnvloed ben”.
Dat was even pijnlijk. Ik weet ook niet goed wat ik hier mee moet. Ik wil ze eigenlijk even met rust laten maar of dat uitdraait op weinig tot minder contact? Iemand tips?
zondag 6 oktober 2024 om 17:02
Ooit had de Nieuwe Revu een fotoreportage hierover. Allemaal identieke heel individualistische pubers.granny71 schreef: ↑06-10-2024 16:43Dit dacht ik deze week toevallig ook.
Er kwam mij een groepje identieke pubers op de fiets tegemoet, zwarte kleding, zwarte fiets, jongens kort donkerblond haar en meisjes lang blond haar. Allemaal draadloze oortjes in en telefoon in de hand.
Maar als je het hen persoonlijk zou vragen zouden ze allemaal glashard beweren dat ze echt hun eigen individu zijn.
Gecultiveerd slachtofferschap is óók een identiteit.
zondag 6 oktober 2024 om 17:28
zondag 6 oktober 2024 om 17:36
En de zo verschrikkelijk persoonlijke interieurs.MevrouwJack schreef: ↑06-10-2024 17:28Ach dat geldt niet alleen voor pubers maar voor een heleboel mensen die via kleding hun individualiteit willen uitdrukken, die komen al snel weer in een ander cliché terecht. Check de exactitudescollectie, die zit er vol mee
in televisie programma's en woontijdschiften
zondag 6 oktober 2024 om 20:30
Toen mijn kind bekend maakte non-binair te zijn, heb ik daar ook niet direct op de juiste manier op gereageerd. Ik had vooral erg veel vragen over ‘het nut’ ervan. Voor zover ik kon/kan zien, kun je je leven vormgeven zoals je wilt, houden van wie je wilt en je zo mannelijk, vrouwelijk of anders gedragen als je wilt. Desondanks was het voor mijn kind wel heel belangrijk te benoemen dat hen geen man of vrouw was. Ik kon dus ook niet anders doen dan dat te accepteren zoals het is, mijn vragen heeft kind ook als intolerant ervaren en een tijdje het contact verbroken (gelukkig maar een maand). Inmiddels heb ik er meer over gelezen, en ben ik er steeds meer van overtuigd geraakt dat het eigenlijk heel logisch is dat je mate van man/vrouw zijn meer een glijdende schaal is dan alleen maar twee smaken. Ik merk wel dat ik naar vreemden toe het lastig vind om uit te spreken dat ik een dochter heb en een non-binair kind. De meeste mensen reageren zoals het gros in dit topic, vinden het allemaal maar moderne fratsen en overdreven gedoe. Van die types die zich dan gekscherend als paddenstoel willen identificeren (ja, heel grappig).
zondag 6 oktober 2024 om 21:04
zondag 6 oktober 2024 om 21:09
Het zal zijn omdat ik oud word, of omdat het herfst is en ons aller verval uiteindelijk onvermijdelijk en alles ijdelheid, maar ik kan me er gewoon niet druk om maken. Beetje lief voor elkaar zijn en 's avonds lekker warm eten, voor de rest mag eenieder zijn wat eenieder wil zijn.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 6 oktober 2024 om 21:25
Ach dat doet me denken aan een damesdispuut in mijn studentenstad. Die liepen allemaal met hetzelfde doorgestikte donkerblauwe jasje met achterop de tekst gedrukt "Dare to be different". Ik vond het heel geestige ironie maar het bleek serieus bedoeld te zijn
zondag 6 oktober 2024 om 21:32
Ik vind dit dus echt pure poëzie, haha.Nana_Mouskouri schreef: ↑06-10-2024 21:09Het zal zijn omdat ik oud word, of omdat het herfst is en ons aller verval uiteindelijk onvermijdelijk en alles ijdelheid, maar ik kan me er gewoon niet druk om maken. Beetje lief voor elkaar zijn en 's avonds lekker warm eten, voor de rest mag eenieder zijn wat eenieder wil zijn.
zondag 6 oktober 2024 om 21:36
Omdat je na uitleg meestal te horen krijgt dat het onzin is, of dat er ontzettend invasieve vragen volgen over genitaliën of jeugdervaringen, of omdat de vraag niet neutraal gesteld wordt.
Het gaat hier over een vrij essentieel onderdeel van je identiteit, het gevoel dat te moeten verdedigen is heel akelig. En nee, waarschijnlijk ervaar jij de vraag ‘waarom ben jij vrouw’ niet als een diepgaande vraag, maar dat is best logisch omdat jij jezelf ook onder dat vakje schaart.
Veel mensen hebben geen zin in een discussie over ze wel trans genoeg zijn en willen gewoon hun leven leven. Dat gaat lastig als je je constant (voor je gevoel) moet verdedigen.
zondag 6 oktober 2024 om 21:39
Fijn dat het goed is gekomen tussen jullie. Lijkt me ingewikkeld, voor beide partijen. Heb jij iets gelezen dat een eye-opener voor je was? Een soort aha-moment beleefd? Iets waardoor je nu beter kunt navoelen wat jouw kind heeft doorgemaakt, en waardoor je beter begrijpt dat het een onvermijdelijke stap was om non binair te worden, of nee, om die non binaire identiteit officieel aan te nemen (want non binair zijn mensen vanaf hun geboorte denk ik?). En kun jij begrijpen dat het voor veel mensen lastig te begrijpen is? Of denk je juist: waarom lastig, neem het gewoon voor kennisgeving aan?KamilleT schreef: ↑06-10-2024 20:30Toen mijn kind bekend maakte non-binair te zijn, heb ik daar ook niet direct op de juiste manier op gereageerd. Ik had vooral erg veel vragen over ‘het nut’ ervan. Voor zover ik kon/kan zien, kun je je leven vormgeven zoals je wilt, houden van wie je wilt en je zo mannelijk, vrouwelijk of anders gedragen als je wilt. Desondanks was het voor mijn kind wel heel belangrijk te benoemen dat hen geen man of vrouw was. Ik kon dus ook niet anders doen dan dat te accepteren zoals het is, mijn vragen heeft kind ook als intolerant ervaren en een tijdje het contact verbroken (gelukkig maar een maand). Inmiddels heb ik er meer over gelezen, en ben ik er steeds meer van overtuigd geraakt dat het eigenlijk heel logisch is dat je mate van man/vrouw zijn meer een glijdende schaal is dan alleen maar twee smaken. Ik merk wel dat ik naar vreemden toe het lastig vind om uit te spreken dat ik een dochter heb en een non-binair kind. De meeste mensen reageren zoals het gros in dit topic, vinden het allemaal maar moderne fratsen en overdreven gedoe. Van die types die zich dan gekscherend als paddenstoel willen identificeren (ja, heel grappig).
zondag 6 oktober 2024 om 21:52
Een beetje zoals in dit topic tig mensen beweren dat de meeste reacties positief of neutraal zijn terwijl dat dus absoluut niet zo is. Hier niet en irl ook nietBlablabla97 schreef: ↑06-10-2024 21:36Omdat je na uitleg meestal te horen krijgt dat het onzin is, of dat er ontzettend invasieve vragen volgen over genitaliën of jeugdervaringen, of omdat de vraag niet neutraal gesteld wordt.
Het gaat hier over een vrij essentieel onderdeel van je identiteit, het gevoel dat te moeten verdedigen is heel akelig. En nee, waarschijnlijk ervaar jij de vraag ‘waarom ben jij vrouw’ niet als een diepgaande vraag, maar dat is best logisch omdat jij jezelf ook onder dat vakje schaart.
Veel mensen hebben geen zin in een discussie over ze wel trans genoeg zijn en willen gewoon hun leven leven. Dat gaat lastig als je je constant (voor je gevoel) moet verdedigen.
zondag 6 oktober 2024 om 22:10
Het kan me niets schelen. Leef je leven.Purplepeanut schreef: ↑06-10-2024 21:52Een beetje zoals in dit topic tig mensen beweren dat de meeste reacties positief of neutraal zijn terwijl dat dus absoluut niet zo is. Hier niet en irl ook niet
Is dat niet neutraal of positief genoeg?
zondag 6 oktober 2024 om 22:11
Dat laatste, ik neem het voor kennisgeving aan en het helpt mij dat het binnen wetenschappelijke kringen een aangetoonde en geaccepteerde schaal is. Er zijn niet maar twee binaire vormen, er zijn veel meer variaties. Mijn kind liep als peuter en kleuter vooral rond in (prinsessen) jurken, broeken kwamen er niet in. Dat maakte het voor mij lastiger, maar (ook) kleding maakt niet je gender. In de puberteit heeft hen veel weerstand gehad tegen de lichamelijke veranderingen. Dat was achteraf bezien misschien wel een voorbode/kenmerk.Claire45 schreef: ↑06-10-2024 21:39Fijn dat het goed is gekomen tussen jullie. Lijkt me ingewikkeld, voor beide partijen. Heb jij iets gelezen dat een eye-opener voor je was? Een soort aha-moment beleefd? Iets waardoor je nu beter kunt navoelen wat jouw kind heeft doorgemaakt, en waardoor je beter begrijpt dat het een onvermijdelijke stap was om non binair te worden, of nee, om die non binaire identiteit officieel aan te nemen (want non binair zijn mensen vanaf hun geboorte denk ik?). En kun jij begrijpen dat het voor veel mensen lastig te begrijpen is? Of denk je juist: waarom lastig, neem het gewoon voor kennisgeving aan?
Ik heb een collega, 60+, die met haar vrouw activiteiten onderneemt die je niet per se bij vrouwen zou verwachten, een wereldreis op de motor e.d. Zij denkt pas sinds een paar jaar na over haar gender en of ze zichzelf wel vrouw voelt. Je kunt denken dat ze wordt ‘aangestoken’ door de huidige aandacht voor het verschijnsel, maar ze was altijd al wie ze was zonder het te benoemen. Dat was de situatie toen, het was niet per se nodig om jezelf anders te identificeren maar het is wel een geruststelling dat er voor jou ook een ‘hokje’ is als je niet past binnen de bestaande varianten.
zondag 6 oktober 2024 om 22:18
Maar deze ouder vroeg juist uitleg aan haar kind en dat werd al gezien als afwijzend en intolerant.Purplepeanut schreef: ↑06-10-2024 22:16Voor een willekeurige vreemde ja, voor een ouder richting kind is dat ongeïnteresseerd onverschillig
Hoe kan iemand het dan in godsnaam goed doen?
zondag 6 oktober 2024 om 22:21
Dit begin ik me ook wel een beetje af te vragen eigenlijk.
Ik denk dat ik prima in staat ben geen vragen te stellen in de vorm van een oordeel met een vraagteken erachter maar ik zou mijn kind wél vragen willen stellen omdat ik het belangrijk vind mijn kind te begrijpen.
Maar dan moet dat wel "mogen". Anders ben ik zélfs met mijn kind snel uitgepraat denk ik. Dan komen we geen stap verder.
...
zondag 6 oktober 2024 om 22:23
zondag 6 oktober 2024 om 23:16
Ik ken inderdaad ook een vrouw die al haar hele leven lesbienne is omdat dat het beste leek te passen binnen de opties die er destijds, toen zij twintiger was, waren, en die nu zegt: misschien was ik in deze tijd wel non binair geweest, of iets anders dat beter past, maar die opties waren er vroeger niet. Zij heeft wel helemaal haar eigen weg gekozen door altijd heel mannelijk gekleed te gaan (ik zag haar toen ik in de tram zat eens ‘s avonds lopen en dacht: wat een interessante man, beetje dandy-achtig, heel artistiek en smaakvol gekleed), dus ik denk dat zij geen etiket nodig heeft om zichzelf te kunnen zijn, maar toch voelde zij zich dus wel aangesproken door het non binaire idee. Maar eigenlijk denk ik dat zij altijd non binair is geweest, ook in de ogen van de buitenwereld, alleen noemde zij zichzelf lesbienne omdat dat door iedereen werd begrepen. Ik weet niet of zij gelukkiger was geweest als ze zich als non binair had geïdentificeerd. Ik denk eigenlijk van niet, omdat de term zo abstract is, niemand kan er iets mee, terwijl ‘lesbienne’ gewoon is wat het is, en ook wat zíj (onder meer?) is, want ze valt op vrouwen. Dus ja: what’s in a name?KamilleT schreef: ↑06-10-2024 22:11Dat laatste, ik neem het voor kennisgeving aan en het helpt mij dat het binnen wetenschappelijke kringen een aangetoonde en geaccepteerde schaal is. Er zijn niet maar twee binaire vormen, er zijn veel meer variaties. Mijn kind liep als peuter en kleuter vooral rond in (prinsessen) jurken, broeken kwamen er niet in. Dat maakte het voor mij lastiger, maar (ook) kleding maakt niet je gender. In de puberteit heeft hen veel weerstand gehad tegen de lichamelijke veranderingen. Dat was achteraf bezien misschien wel een voorbode/kenmerk.
Ik heb een collega, 60+, die met haar vrouw activiteiten onderneemt die je niet per se bij vrouwen zou verwachten, een wereldreis op de motor e.d. Zij denkt pas sinds een paar jaar na over haar gender en of ze zichzelf wel vrouw voelt. Je kunt denken dat ze wordt ‘aangestoken’ door de huidige aandacht voor het verschijnsel, maar ze was altijd al wie ze was zonder het te benoemen. Dat was de situatie toen, het was niet per se nodig om jezelf anders te identificeren maar het is wel een geruststelling dat er voor jou ook een ‘hokje’ is als je niet past binnen de bestaande varianten.
zondag 6 oktober 2024 om 23:40
Ja maar aangezien het dan je kind betreft, die je wél zou willen proberen te begrijpen, ondanks dat het schijnbaar gevoelig ligt, pak je het de keer daarna anders aan. Want je kind heeft het dan vast niet makkelijk en heeft niks aan de houding van jou als ouder van " dan zijn we snel uitgepraat.Rooss4.0 schreef: ↑06-10-2024 22:21Dit begin ik me ook wel een beetje af te vragen eigenlijk.
Ik denk dat ik prima in staat ben geen vragen te stellen in de vorm van een oordeel met een vraagteken erachter maar ik zou mijn kind wél vragen willen stellen omdat ik het belangrijk vind mijn kind te begrijpen.
Maar dan moet dat wel "mogen". Anders ben ik zélfs met mijn kind snel uitgepraat denk ik. Dan komen we geen stap verder.
Althans zo ben ik, met mijn kind
maandag 7 oktober 2024 om 00:17
Het gaat denk ik om het woordje “mogen”: als ouder of andere dierbare geen uitleg mogen vragen omdat dat als een afwijzing wordt gezien… terwijl de dialoog juist in deze gevallen zo belangrijk is. Voor het begrip, de betrokkenheid en de echte acceptatie, die verder gaat dan: prima, als jij er gelukkig van wordt…Purplepeanut schreef: ↑06-10-2024 23:40Ja maar aangezien het dan je kind betreft, die je wél zou willen proberen te begrijpen, ondanks dat het schijnbaar gevoelig ligt, pak je het de keer daarna anders aan. Want je kind heeft het dan vast niet makkelijk en heeft niks aan de houding van jou als ouder van " dan zijn we snel uitgepraat.
Althans zo ben ik, met mijn kind
maandag 7 oktober 2024 om 01:00
Hoe ziet die aanpak er dan uit volgens jou?Purplepeanut schreef: ↑06-10-2024 23:40pak je het de keer daarna anders aan. Want je kind heeft het dan vast niet makkelijk en heeft niks aan de houding van jou als ouder van " dan zijn we snel uitgepraat.
Misschien heeft mijn kind niks aan de "dan zijn we snel uitgepraat" houding maar ik ben er ook nog. Als mijn kind met groot nieuws "uit de kast" komt en daar van alles in verwacht van mij wil ik in gesprek.
En dat moet ook want hij zal het inderdaad niet makkelijk hebben en ik ben het aan mijn ouderschap niet minder dan verplicht om me in mijn kind te verdiepen maar dan verwacht ik terug dat hij daarvoor open staat.
...
maandag 7 oktober 2024 om 03:59
Dus 100% man heeft bepaalde kenmerken, 100% vrouw heeft de tegenovergestelde kenmerken en daartussen zit dus de glijdende schaal. Wat zijn dan die mannelijke en vrouwelijke kenmerken, buiten de geslachtskenmerken om?
KamilleT schreef: ↑06-10-2024 22:11Ik heb een collega, 60+, die met haar vrouw activiteiten onderneemt die je niet per se bij vrouwen zou verwachten, een wereldreis op de motor e.d. Zij denkt pas sinds een paar jaar na over haar gender en of ze zichzelf wel vrouw voelt. Je kunt denken dat ze wordt ‘aangestoken’ door de huidige aandacht voor het verschijnsel, maar ze was altijd al wie ze was zonder het te benoemen. Dat was de situatie toen, het was niet per se nodig om jezelf anders te identificeren maar het is wel een geruststelling dat er voor jou ook een ‘hokje’ is als je niet past binnen de bestaande varianten.
En dit is dus precies wat ik erop tegen heb. Bah, dat (maatschappijbreed) wegzetten van vrouwen en hoe ze zich horen te gedragen. En als je je anders gedraagt is het/ben je niet vrouwelijk.
Is genderdysforie niet de moeite met je geslachtskenmerken? Al de rest is toch vooral afzetten tegen cultureel bepaalde ideeën? En heel goed om je daar tegen af te zetten maar door dat te scharen onder 'gender' bevestig je dus juist die cultureel bepaalde ideeën dat vrouwen zich x horen te gedragen en mannen y.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
