Relaties
alle pijlers
vader en niet (mee)betalen voor dochter
maandag 18 februari 2008 om 16:01
Hallo dames,
Bij deze heb ik het topic, geopend door mij, gesloten. Althans daar waar het om mijn persoonlijke ervaring en vraag aan jullie betreft.
Omdat het onderwerp toch veel reacties en emoties van ervaringsdeskundigen en anderen oproept (ik ben tenslotte niet de enige met dit vraagstuk), heb ik viva-angel niet gevraagd om het gehele topic te verwijderen.
Hierdoor blijft de gelegenheid tot delen van ervaringen, praten en discussieren over het onderwerp gewoon bestaan.
Wat naar voren komt in alle verhalen van mensen die hier ervaring mee hebben is, dat het verdomd moeilijk is om de juiste keuzes te maken als jij degene bent bij wie de kinderen (gebleven) zijn !!
groetjes Winnie.
Bij deze heb ik het topic, geopend door mij, gesloten. Althans daar waar het om mijn persoonlijke ervaring en vraag aan jullie betreft.
Omdat het onderwerp toch veel reacties en emoties van ervaringsdeskundigen en anderen oproept (ik ben tenslotte niet de enige met dit vraagstuk), heb ik viva-angel niet gevraagd om het gehele topic te verwijderen.
Hierdoor blijft de gelegenheid tot delen van ervaringen, praten en discussieren over het onderwerp gewoon bestaan.
Wat naar voren komt in alle verhalen van mensen die hier ervaring mee hebben is, dat het verdomd moeilijk is om de juiste keuzes te maken als jij degene bent bij wie de kinderen (gebleven) zijn !!
groetjes Winnie.
zaterdag 23 februari 2008 om 18:40
quote:sunny31 schreef op 23 februari 2008 @ 14:02:
Waarom laten vrouwen zich zwanger maken door lamlullen?
Waarom besluiten vrouwen het kind (alhoewel je, met alle respect, niet over kind kunt praten vind ik als het nog een prille zwangerschap is) te houden, na constatering dat man een lamlul is?
Waarom zou je nog geld willen van die lamlul?
Hier wil ik wel graag even op reageren.
Je laat je niet zwanger maken als je denkt dat zo iemand een lamlul is. Vaak besef je het pas of komt het dan uit als er al een kind is of eentje op komst of beide. Natuurlijk had ik destijds misschien wel kunnen beseffen dat het geen eeuwig leven beschoren zou zijn maar ik besefte het niet. Noem het naief, te hoopvol, te vol vertrouwen, weet ik het. Wij wilden samen kinderen maar toen ze er waren, had ik ze eigenlijk gewoon alleen. Hij was er wel, tot ze drie en vier jaar waren, maar eigenlijk was hij er ook weer niet. Als het om verantwoordelijkheid ging, knapte ik het op. Als er iets voor de kinderen uitgegeven moest worden, betaalde ik dat. Hij deed niet helemaal niks, dat zal ik nooit zeggen maar als we het echt objectief gaan bekijken, was hij er niet toe in staat en kwam dat ook wel tot uiting. Bovendien is hij degene geweest die het pand niet alleen heeft verlaten maar ook gerust maanden weg bleef. En als hij langs kwam, betekende dat meestal problemen, verdriet en verwarring bij de kinderen en bij mij ook plus kwaadheid.
Ik had mijn tweede kind kunnen laten aborteren. Dat heb ik niet gedaan omdat mijn eerste kind recht had op het leven, dan mijn tweede ook. Dat kindje kon er niks aan doen. Het is gekomen, pa en ma hebben het nog een poos geprobeerd maar het was één doffe ellende welgeteld. Het is niet altijd zo eenvoudig om simpelweg te zeggen, had geen kinderen genomen, had het laten aborteren.
Ik hoef ook geen cent van hem maar hij is de vader en bij ons is dat in de geboorte akte wél terug te vinden. Dus als later blijkt dat mijn kinderen die bijdrage goed kunnen gebruiken en willen, moet je er wel op rekenen dat ik er voor hen achteraan ga. Mag het gelijk op hun bankrekening gestort worden, daar hoef ik geen cent van. En al zou het zeventien jaar duren voor ik dat doe, dan hebben zij daar nog steeds alle recht op. Wettelijk gezien.
Dan mag iemand hier in dit topic vinden van niet, de wet denkt daar anders over.
Toevoeging: ik bedoel zeventien jaar in totaal. Als bijvoorbeeld de oudste zeventien wordt.
Waarom laten vrouwen zich zwanger maken door lamlullen?
Waarom besluiten vrouwen het kind (alhoewel je, met alle respect, niet over kind kunt praten vind ik als het nog een prille zwangerschap is) te houden, na constatering dat man een lamlul is?
Waarom zou je nog geld willen van die lamlul?
Hier wil ik wel graag even op reageren.
Je laat je niet zwanger maken als je denkt dat zo iemand een lamlul is. Vaak besef je het pas of komt het dan uit als er al een kind is of eentje op komst of beide. Natuurlijk had ik destijds misschien wel kunnen beseffen dat het geen eeuwig leven beschoren zou zijn maar ik besefte het niet. Noem het naief, te hoopvol, te vol vertrouwen, weet ik het. Wij wilden samen kinderen maar toen ze er waren, had ik ze eigenlijk gewoon alleen. Hij was er wel, tot ze drie en vier jaar waren, maar eigenlijk was hij er ook weer niet. Als het om verantwoordelijkheid ging, knapte ik het op. Als er iets voor de kinderen uitgegeven moest worden, betaalde ik dat. Hij deed niet helemaal niks, dat zal ik nooit zeggen maar als we het echt objectief gaan bekijken, was hij er niet toe in staat en kwam dat ook wel tot uiting. Bovendien is hij degene geweest die het pand niet alleen heeft verlaten maar ook gerust maanden weg bleef. En als hij langs kwam, betekende dat meestal problemen, verdriet en verwarring bij de kinderen en bij mij ook plus kwaadheid.
Ik had mijn tweede kind kunnen laten aborteren. Dat heb ik niet gedaan omdat mijn eerste kind recht had op het leven, dan mijn tweede ook. Dat kindje kon er niks aan doen. Het is gekomen, pa en ma hebben het nog een poos geprobeerd maar het was één doffe ellende welgeteld. Het is niet altijd zo eenvoudig om simpelweg te zeggen, had geen kinderen genomen, had het laten aborteren.
Ik hoef ook geen cent van hem maar hij is de vader en bij ons is dat in de geboorte akte wél terug te vinden. Dus als later blijkt dat mijn kinderen die bijdrage goed kunnen gebruiken en willen, moet je er wel op rekenen dat ik er voor hen achteraan ga. Mag het gelijk op hun bankrekening gestort worden, daar hoef ik geen cent van. En al zou het zeventien jaar duren voor ik dat doe, dan hebben zij daar nog steeds alle recht op. Wettelijk gezien.
Dan mag iemand hier in dit topic vinden van niet, de wet denkt daar anders over.
Toevoeging: ik bedoel zeventien jaar in totaal. Als bijvoorbeeld de oudste zeventien wordt.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 23 februari 2008 om 18:52
quote:sunny31 schreef op 23 februari 2008 @ 15:54:
FV ik zou, als vrouw, wel drie keer op mijn hoofd krabben voor ik zou besluiten om mijn zwangerschap niet af te breken als blijkt dat de verwekker een lamlul is. Vooropgesteld natuurlijk dat het nog binnen de wettelijk vastgestelde normen blijft. Mocht ik, ondanks alles, toch besluiten zwanger te blijven dan zou ik de verwekker zien als niets meer of minder dan de donor van zaad. En een zaaddonor kun je toch ook niet voor 21 jaar voor de kosten laten opdraaien?
Wat wil je hier nou mee zeggen, Sunny? Denk toch na, mens. Dat kind kan er toch niets aan doen dat vader een lamlul is? En zeer apart, als het om de centen gaat is het ineens alleen MIJN kind, maar als het operatief uit mijn baarmoeder getrokken moet worden, is het ineens ZIJN kind?
Toedeledokie, dat kind is net zoveel van mij als van hem. En net zoals ik nu MIJN kind niet aan een boom bindt omdat ik toevallig een vriendje heb die niet van koters houdt, deed ik dat ook niet in mijn zwangerschap. Daahaag, ik heb jaren op dat kind gewacht, daar zitten mijn genen in, dat is in mijn lijf gegroeid en heeft uit mijn borsten gedronken, dat hij het niet wil is zijn probleem. Had ie maar lekker moeten bedenken voor ie hem maakte.
Wat zeg je trouwens tegen de moeders die met laten we zeggen een baby van 11 maanden van de ene op de andere dag verlaten worden? Of met een kind van zes ofzo? Zeg je dan "tja, ik zou als vrouw wel 3 keer op mijn hoofd krabben voordat ik dan het moederschap zou doorzetten"? Dan raad je aan ze te verzuipen in de gracht ofzo?
Ik kan er echt met mijn pet niet bij dat er vrouwen bestaan die zo ongelooflijk kortzichtig en dom kunnen lullen. En het ironische is: die hele wetgeving rondom abortus is niet bedoeld om mannen van hun verantwoordelijkheden te ontslaan, maar juist bedoeld om vrouwen en kinderen te beschermen van minkukels die er net zulke idiote ideeën op nahouden zoals jij.
FV ik zou, als vrouw, wel drie keer op mijn hoofd krabben voor ik zou besluiten om mijn zwangerschap niet af te breken als blijkt dat de verwekker een lamlul is. Vooropgesteld natuurlijk dat het nog binnen de wettelijk vastgestelde normen blijft. Mocht ik, ondanks alles, toch besluiten zwanger te blijven dan zou ik de verwekker zien als niets meer of minder dan de donor van zaad. En een zaaddonor kun je toch ook niet voor 21 jaar voor de kosten laten opdraaien?
Wat wil je hier nou mee zeggen, Sunny? Denk toch na, mens. Dat kind kan er toch niets aan doen dat vader een lamlul is? En zeer apart, als het om de centen gaat is het ineens alleen MIJN kind, maar als het operatief uit mijn baarmoeder getrokken moet worden, is het ineens ZIJN kind?
Toedeledokie, dat kind is net zoveel van mij als van hem. En net zoals ik nu MIJN kind niet aan een boom bindt omdat ik toevallig een vriendje heb die niet van koters houdt, deed ik dat ook niet in mijn zwangerschap. Daahaag, ik heb jaren op dat kind gewacht, daar zitten mijn genen in, dat is in mijn lijf gegroeid en heeft uit mijn borsten gedronken, dat hij het niet wil is zijn probleem. Had ie maar lekker moeten bedenken voor ie hem maakte.
Wat zeg je trouwens tegen de moeders die met laten we zeggen een baby van 11 maanden van de ene op de andere dag verlaten worden? Of met een kind van zes ofzo? Zeg je dan "tja, ik zou als vrouw wel 3 keer op mijn hoofd krabben voordat ik dan het moederschap zou doorzetten"? Dan raad je aan ze te verzuipen in de gracht ofzo?
Ik kan er echt met mijn pet niet bij dat er vrouwen bestaan die zo ongelooflijk kortzichtig en dom kunnen lullen. En het ironische is: die hele wetgeving rondom abortus is niet bedoeld om mannen van hun verantwoordelijkheden te ontslaan, maar juist bedoeld om vrouwen en kinderen te beschermen van minkukels die er net zulke idiote ideeën op nahouden zoals jij.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 februari 2008 om 18:55
zaterdag 23 februari 2008 om 19:05
quote: Het was dus wel ZIJN keuze om bij de zwangerschap te zijn en vervolgens het kind te bezoeken! Na twee jaar bleek dit niet volgens de wens van TO te gaan en ZIJ besloot dus dat ze geen contact meer wilde. Voor haar ex was dit waarschijnlijk de druppel om te denken: zoek het dan maar uit ook.
Net zoals TO nu weer besluit dat ZIJ niet wil dat er contact zonder haar. En waarschijnlijk is dit voor ex wederom de druppel om te denken: bekijk het dan maar. Sja, zo zitten veel mannen nu eenmaal in elkaar en wie dan wat te verwijten valt???
Als je het over Winnie hebt. Nee, het was niet zijn keuze om bij de zwangerschap te zijn. Zoals ik het gelezen heb, wat ze zelf schreef, smeerde hij hem toen ze zwanger was en nam hij enkel contact op om bij de beválling te zijn. Wat ze nog heeft toegestaan ook. Ik had 'nee' gezegd.
En dat bezoeken was ook best een groot woord. Af en toe hangend en wurgend een uurtje. Nou, nou, wat een enthousiasme om aandacht aan je kind te besteden en er proberen een band mee op te bouwen.
Ik denk dat dit voor Winnie de druppel was die de emmer deed overlopen.
Ik vind daarom dat er maar een iemand iets te verwijten valt en dat die is biologische vader. Dat blijkt nu ook wel. Dat hij na elf jaar even denkt uit te maken hoe en wanneer er contact zal zijn. Op zijn voorwaarden en op onfatsoenlijke ondoordachte wijze van zijn kant.
Net zoals TO nu weer besluit dat ZIJ niet wil dat er contact zonder haar. En waarschijnlijk is dit voor ex wederom de druppel om te denken: bekijk het dan maar. Sja, zo zitten veel mannen nu eenmaal in elkaar en wie dan wat te verwijten valt???
Als je het over Winnie hebt. Nee, het was niet zijn keuze om bij de zwangerschap te zijn. Zoals ik het gelezen heb, wat ze zelf schreef, smeerde hij hem toen ze zwanger was en nam hij enkel contact op om bij de beválling te zijn. Wat ze nog heeft toegestaan ook. Ik had 'nee' gezegd.
En dat bezoeken was ook best een groot woord. Af en toe hangend en wurgend een uurtje. Nou, nou, wat een enthousiasme om aandacht aan je kind te besteden en er proberen een band mee op te bouwen.
Ik denk dat dit voor Winnie de druppel was die de emmer deed overlopen.
Ik vind daarom dat er maar een iemand iets te verwijten valt en dat die is biologische vader. Dat blijkt nu ook wel. Dat hij na elf jaar even denkt uit te maken hoe en wanneer er contact zal zijn. Op zijn voorwaarden en op onfatsoenlijke ondoordachte wijze van zijn kant.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 23 februari 2008 om 19:21
Shala,
Zoooo gelijk. Kom nou toch, die arme man die door die gemene WinniedePoeh al 11 jaar zijn lieve dochtertje mist en elke avond huilend naar zijn bed gaat omdat die rotheks hem zijn kind ontzegt, heeft ******** niet eens het fatsoen om het schaap terug te mailen.
Alleen die actie al geeft aan wat een enorme zák het is. Al ben je nog zo kwaad op moeder - en ik meen dat jij en ik beiden weten wat het is om lóeikwaad op de andere ouder te zijn - , daar zet je je als volwassene maar overheen. Het is ook zo ontstellend láf. Heb dan de ballen om zélf tegen dat meiske te zeggen "rot op kind, ik moet je niet". Maar nee, dat mag WinniedePoeh dan weer uit gaan leggen want hij is nog te slap om te antwoorden.
Je bent toch geen knip voor de neus waard als je een kind, je éigen kind for crying out loud, niet eens te woord staat, puh-lease zeg.
Zoooo gelijk. Kom nou toch, die arme man die door die gemene WinniedePoeh al 11 jaar zijn lieve dochtertje mist en elke avond huilend naar zijn bed gaat omdat die rotheks hem zijn kind ontzegt, heeft ******** niet eens het fatsoen om het schaap terug te mailen.
Alleen die actie al geeft aan wat een enorme zák het is. Al ben je nog zo kwaad op moeder - en ik meen dat jij en ik beiden weten wat het is om lóeikwaad op de andere ouder te zijn - , daar zet je je als volwassene maar overheen. Het is ook zo ontstellend láf. Heb dan de ballen om zélf tegen dat meiske te zeggen "rot op kind, ik moet je niet". Maar nee, dat mag WinniedePoeh dan weer uit gaan leggen want hij is nog te slap om te antwoorden.
Je bent toch geen knip voor de neus waard als je een kind, je éigen kind for crying out loud, niet eens te woord staat, puh-lease zeg.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 februari 2008 om 20:16
Dan ben je als vader zeker geen knip voor je neus waard, Fashion.
Ik vind het ook nog behoorlijk manipulatief om het zo te brengen dat hij eigenlijk geen contact wil omdat Winnie er tussenzit. Met andere woorden 'Sorry dochter, ik kan geen contact met je hebben want dan krijg ik je moeder erbij en dat wil ik niet. Dus eigenlijk verstiert zíj het voor je. Ik niet hoor. Ik vraag iets heel redelijks'. Tss. Dat neem je op de koop toe áls je maar contact met je kind kunt hebben. Ik moet mijn ex ook niet maar ik sta hem toch te woord, probeer hem toch fatsoenlijk te behandelen, probeer toch redelijk te zijn. (Al zit ie zelf van alles te verdraaien en te verzinnen, denkt hij ook nog dat het dan werkelijk zo is en zijn houding lijkt gewoon op ons drieën tegen elkaar uit proberen te spelen, wat hem gelukkig niet lukt.) Dat doe ik voor mijn kinderen én omdat ikzelf destijds de keuze heb gemaakt kinderen met hém te krijgen. Dus zit ik in zekere zin tot op zekere hoogte aan hem vast. Al was ik dan jong, naief en kon ik nog niet inschatten wat een lousy vader het uiteindelijk zou worden. Deze consequenties neem ik op de koop toe terwijl het niet mijn fout is. Dan zal die ex van Winnie, die wél fout zit, zeker zich wel terecht overal aan mogen onttrekken? Dacht het mooi even niet.
En ja Fashion, ik ben loeikwaad op mijn ex geweest en soms kan ik nog wel boos op hem worden door hoe hij omgaat of niet omgaat met dingen. Maar ik kan lullen wat ik wil, hij ziet het toch niet in, hij ziet het gewoon niet.
Maar toch ben ik degene die het best hieruit is gekomen. Ik heb mijn kinderen tenminste zien opgroeien, ik heb hun vertrouwen, zij zien mij positief en ze houden van mij. Dat zie ik hem nog niet voor elkaar krijgen.
Ik vind het ook nog behoorlijk manipulatief om het zo te brengen dat hij eigenlijk geen contact wil omdat Winnie er tussenzit. Met andere woorden 'Sorry dochter, ik kan geen contact met je hebben want dan krijg ik je moeder erbij en dat wil ik niet. Dus eigenlijk verstiert zíj het voor je. Ik niet hoor. Ik vraag iets heel redelijks'. Tss. Dat neem je op de koop toe áls je maar contact met je kind kunt hebben. Ik moet mijn ex ook niet maar ik sta hem toch te woord, probeer hem toch fatsoenlijk te behandelen, probeer toch redelijk te zijn. (Al zit ie zelf van alles te verdraaien en te verzinnen, denkt hij ook nog dat het dan werkelijk zo is en zijn houding lijkt gewoon op ons drieën tegen elkaar uit proberen te spelen, wat hem gelukkig niet lukt.) Dat doe ik voor mijn kinderen én omdat ikzelf destijds de keuze heb gemaakt kinderen met hém te krijgen. Dus zit ik in zekere zin tot op zekere hoogte aan hem vast. Al was ik dan jong, naief en kon ik nog niet inschatten wat een lousy vader het uiteindelijk zou worden. Deze consequenties neem ik op de koop toe terwijl het niet mijn fout is. Dan zal die ex van Winnie, die wél fout zit, zeker zich wel terecht overal aan mogen onttrekken? Dacht het mooi even niet.
En ja Fashion, ik ben loeikwaad op mijn ex geweest en soms kan ik nog wel boos op hem worden door hoe hij omgaat of niet omgaat met dingen. Maar ik kan lullen wat ik wil, hij ziet het toch niet in, hij ziet het gewoon niet.
Maar toch ben ik degene die het best hieruit is gekomen. Ik heb mijn kinderen tenminste zien opgroeien, ik heb hun vertrouwen, zij zien mij positief en ze houden van mij. Dat zie ik hem nog niet voor elkaar krijgen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 23 februari 2008 om 21:17
[quote]shahla schreef op 23 februari 2008 @ 20:16:
Dan ben je als vader zeker geen knip voor je neus waard, Fashion.
Ik vind het ook nog behoorlijk manipulatief om het zo te brengen dat hij eigenlijk geen contact wil omdat Winnie er tussenzit. Met andere woorden 'Sorry dochter, ik kan geen contact met je hebben want dan krijg ik je moeder erbij en dat wil ik niet. Dus eigenlijk verstiert zíj het voor je. Ik niet hoor. Ik vraag iets heel redelijks'. Tss.
Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben Shahla. En zelfs als hij het niet zo bedoelt (misschien denkt hij niet eens zo ver door en interesseert het hem geen biet wat zijn dochter van hem denkt), dan kan dat wel het gevolg zijn. En dat is schadelijk voor Winnie en haar dochter. Daarom vind ik dat Wtp duidelijk moet maken aan haar dochter dat zíj er alles aan doet om contact met haar vader mogelijk te maken. De kans is, naar mijn inschatting, tamelijk groot dat er geen langdurige, liefdevolle vader-dochterrelatie uit zal voortkomen. Misschien heeft "pa" er al snel genoeg van en laat hij weer jarenlang niets van zich horen. Maar dan is het de dochter in elk geval duidelijk dat dat een keuze van haar vader was (en dat haar vader kort gezegd een lamlul is).
Het probleem als er nu helemaal geen contact meer tot stand komt, is dat dochter haar vader misschien helemaal gaat idealiseren. Mocht ze later alsnog met hem in contact komen, dan is er een vruchtbare voedingsbodem voor hem om alles op haar moeder te schuiven. Ik wilde toen wel, maar ja, je moeder zat er steeds tussen enz.
Ik vind het idee om aan de ex voor te stellen de school te laten bemiddelen (na overleg met de school uiteraard) een goede, maar ik zou uitdrukkelijk wél de dochter hierover inlichten. Je kan teleurstelling helaas niet voorkomen, sterker nog: die is er al.
dubio
Dan ben je als vader zeker geen knip voor je neus waard, Fashion.
Ik vind het ook nog behoorlijk manipulatief om het zo te brengen dat hij eigenlijk geen contact wil omdat Winnie er tussenzit. Met andere woorden 'Sorry dochter, ik kan geen contact met je hebben want dan krijg ik je moeder erbij en dat wil ik niet. Dus eigenlijk verstiert zíj het voor je. Ik niet hoor. Ik vraag iets heel redelijks'. Tss.
Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben Shahla. En zelfs als hij het niet zo bedoelt (misschien denkt hij niet eens zo ver door en interesseert het hem geen biet wat zijn dochter van hem denkt), dan kan dat wel het gevolg zijn. En dat is schadelijk voor Winnie en haar dochter. Daarom vind ik dat Wtp duidelijk moet maken aan haar dochter dat zíj er alles aan doet om contact met haar vader mogelijk te maken. De kans is, naar mijn inschatting, tamelijk groot dat er geen langdurige, liefdevolle vader-dochterrelatie uit zal voortkomen. Misschien heeft "pa" er al snel genoeg van en laat hij weer jarenlang niets van zich horen. Maar dan is het de dochter in elk geval duidelijk dat dat een keuze van haar vader was (en dat haar vader kort gezegd een lamlul is).
Het probleem als er nu helemaal geen contact meer tot stand komt, is dat dochter haar vader misschien helemaal gaat idealiseren. Mocht ze later alsnog met hem in contact komen, dan is er een vruchtbare voedingsbodem voor hem om alles op haar moeder te schuiven. Ik wilde toen wel, maar ja, je moeder zat er steeds tussen enz.
Ik vind het idee om aan de ex voor te stellen de school te laten bemiddelen (na overleg met de school uiteraard) een goede, maar ik zou uitdrukkelijk wél de dochter hierover inlichten. Je kan teleurstelling helaas niet voorkomen, sterker nog: die is er al.
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 23 februari 2008 om 21:19
quote:shahla schreef op 23 februari 2008 @ 20:16:
Dan ben je als vader zeker geen knip voor je neus waard, Fashion.
Ik vind het ook nog behoorlijk manipulatief om het zo te brengen dat hij eigenlijk geen contact wil omdat Winnie er tussenzit. Met andere woorden 'Sorry dochter, ik kan geen contact met je hebben want dan krijg ik je moeder erbij en dat wil ik niet. Dus eigenlijk verstiert zíj het voor je. Ik niet hoor. Ik vraag iets heel redelijks'. Tss. Dat neem je op de koop toe áls je maar contact met je kind kunt hebben. Ik moet mijn ex ook niet maar ik sta hem toch te woord, probeer hem toch fatsoenlijk te behandelen, probeer toch redelijk te zijn. (Al zit ie zelf van alles te verdraaien en te verzinnen, denkt hij ook nog dat het dan werkelijk zo is en zijn houding lijkt gewoon op ons drieën tegen elkaar uit proberen te spelen, wat hem gelukkig niet lukt.) Dat doe ik voor mijn kinderen én omdat ikzelf destijds de keuze heb gemaakt kinderen met hém te krijgen. Dus zit ik in zekere zin tot op zekere hoogte aan hem vast. Al was ik dan jong, naief en kon ik nog niet inschatten wat een lousy vader het uiteindelijk zou worden. Deze consequenties neem ik op de koop toe terwijl het niet mijn fout is. Dan zal die ex van Winnie, die wél fout zit, zeker zich wel terecht overal aan mogen onttrekken? Dacht het mooi even niet.
En ja Fashion, ik ben loeikwaad op mijn ex geweest en soms kan ik nog wel boos op hem worden door hoe hij omgaat of niet omgaat met dingen. Maar ik kan lullen wat ik wil, hij ziet het toch niet in, hij ziet het gewoon niet.
Maar toch ben ik degene die het best hieruit is gekomen. Ik heb mijn kinderen tenminste zien opgroeien, ik heb hun vertrouwen, zij zien mij positief en ze houden van mij. Dat zie ik hem nog niet voor elkaar krijgen.
Shala,
Ik ben het weer zoooooooo ongelooflijk met je eens. En wat jij in die laatste alinea zegt, dat is zooooooooo waar. Ik heb medelijden met mijn ex. Hij denkt dat hij mij een hak heeft gezet, dat hij lekker puh sliepuit mij "terugpakt", maar ik heb echt oprecht medelijden met hem. Niet denigrerend zo van "zielige loser" (alhoewel ik dat óók denk hoor, niets menselijksch is mij vreemd tenslotte ), maar echt dat ik dan kan denken: wat erg voor je. Wat erg dat je dit fantastische kind niet kent, wat erg voor je dat je dat nooit meer goed zult kunnen maken, wat erg dat je nooit die onvoorwaardelijke liefde die ik met bakken tegelijk ontvang zult voelen, en dat allemaal omdat je je niet over je eigen rancune heen kunt zetten.
Dat is het ironische: niets heelt zo goed je wonden en niets zet stomme meningsverschillen of relatiegedoe zo in perspectief als een kind. En ik weet dat inmiddels wel, en dus ben ik degene die hier het best is uitgekomen. En ik heb dat lekkere joch nog als bonus ook. Heerlijk.
Dan ben je als vader zeker geen knip voor je neus waard, Fashion.
Ik vind het ook nog behoorlijk manipulatief om het zo te brengen dat hij eigenlijk geen contact wil omdat Winnie er tussenzit. Met andere woorden 'Sorry dochter, ik kan geen contact met je hebben want dan krijg ik je moeder erbij en dat wil ik niet. Dus eigenlijk verstiert zíj het voor je. Ik niet hoor. Ik vraag iets heel redelijks'. Tss. Dat neem je op de koop toe áls je maar contact met je kind kunt hebben. Ik moet mijn ex ook niet maar ik sta hem toch te woord, probeer hem toch fatsoenlijk te behandelen, probeer toch redelijk te zijn. (Al zit ie zelf van alles te verdraaien en te verzinnen, denkt hij ook nog dat het dan werkelijk zo is en zijn houding lijkt gewoon op ons drieën tegen elkaar uit proberen te spelen, wat hem gelukkig niet lukt.) Dat doe ik voor mijn kinderen én omdat ikzelf destijds de keuze heb gemaakt kinderen met hém te krijgen. Dus zit ik in zekere zin tot op zekere hoogte aan hem vast. Al was ik dan jong, naief en kon ik nog niet inschatten wat een lousy vader het uiteindelijk zou worden. Deze consequenties neem ik op de koop toe terwijl het niet mijn fout is. Dan zal die ex van Winnie, die wél fout zit, zeker zich wel terecht overal aan mogen onttrekken? Dacht het mooi even niet.
En ja Fashion, ik ben loeikwaad op mijn ex geweest en soms kan ik nog wel boos op hem worden door hoe hij omgaat of niet omgaat met dingen. Maar ik kan lullen wat ik wil, hij ziet het toch niet in, hij ziet het gewoon niet.
Maar toch ben ik degene die het best hieruit is gekomen. Ik heb mijn kinderen tenminste zien opgroeien, ik heb hun vertrouwen, zij zien mij positief en ze houden van mij. Dat zie ik hem nog niet voor elkaar krijgen.
Shala,
Ik ben het weer zoooooooo ongelooflijk met je eens. En wat jij in die laatste alinea zegt, dat is zooooooooo waar. Ik heb medelijden met mijn ex. Hij denkt dat hij mij een hak heeft gezet, dat hij lekker puh sliepuit mij "terugpakt", maar ik heb echt oprecht medelijden met hem. Niet denigrerend zo van "zielige loser" (alhoewel ik dat óók denk hoor, niets menselijksch is mij vreemd tenslotte ), maar echt dat ik dan kan denken: wat erg voor je. Wat erg dat je dit fantastische kind niet kent, wat erg voor je dat je dat nooit meer goed zult kunnen maken, wat erg dat je nooit die onvoorwaardelijke liefde die ik met bakken tegelijk ontvang zult voelen, en dat allemaal omdat je je niet over je eigen rancune heen kunt zetten.
Dat is het ironische: niets heelt zo goed je wonden en niets zet stomme meningsverschillen of relatiegedoe zo in perspectief als een kind. En ik weet dat inmiddels wel, en dus ben ik degene die hier het best is uitgekomen. En ik heb dat lekkere joch nog als bonus ook. Heerlijk.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 februari 2008 om 21:44
quote:malu3 schreef op 23 februari 2008 @ 21:32:
Dat zie ik dus bij mijn ex, spijt, spijt, spijt. Als je er niet was voor je kind toen hij/zij klein was en jou nodig had, dan kun je dat nooit meer goed maken. Misschien is het niet helemaal in de haak maar ik noem het gerechtigheid.Dat kan ik me voorstellen, Malu. En dat is het ergens ook wel, toch? Karma is a bitch en tijd krijg je nu eenmaal nooit meer terug.
Dat zie ik dus bij mijn ex, spijt, spijt, spijt. Als je er niet was voor je kind toen hij/zij klein was en jou nodig had, dan kun je dat nooit meer goed maken. Misschien is het niet helemaal in de haak maar ik noem het gerechtigheid.Dat kan ik me voorstellen, Malu. En dat is het ergens ook wel, toch? Karma is a bitch en tijd krijg je nu eenmaal nooit meer terug.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 februari 2008 om 22:43
quote:malu3 schreef op 23 februari 2008 @ 20:55:
Shala, FV en Winnie, als jullie kinderen eenmaal volwassen zijn, weten ze heel goed wie er altijd voor ze heeft klaar gestaan en wie niet. Als je niet investeert, krijg je ook niks. Gerechtigheid lijkt me al zou je het liever anders hebben gezien.
Mijn kinderen weten nu gelukkig al heel goed aan wie ze werkelijk wat hebben en wie enkel gebakken lucht geeft. Dus ik maak me geen zorgen meer dat hij weg komt met al die tijd dat hij er niet bij is geweest. Zoiets als 'wat je zaait, oogst je'.
Dus Winnie, maak je geen zorgen. Je doet het niet verkeerd.
Je doet wat je kunt, het beste wat je kunt, voor je dochter en meer kun je niet doen.
Shala, FV en Winnie, als jullie kinderen eenmaal volwassen zijn, weten ze heel goed wie er altijd voor ze heeft klaar gestaan en wie niet. Als je niet investeert, krijg je ook niks. Gerechtigheid lijkt me al zou je het liever anders hebben gezien.
Mijn kinderen weten nu gelukkig al heel goed aan wie ze werkelijk wat hebben en wie enkel gebakken lucht geeft. Dus ik maak me geen zorgen meer dat hij weg komt met al die tijd dat hij er niet bij is geweest. Zoiets als 'wat je zaait, oogst je'.
Dus Winnie, maak je geen zorgen. Je doet het niet verkeerd.
Je doet wat je kunt, het beste wat je kunt, voor je dochter en meer kun je niet doen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 23 februari 2008 om 22:53
quote:fashionvictim schreef op 23 februari 2008 @ 21:19:
[...]
Shala,
Ik ben het weer zoooooooo ongelooflijk met je eens. En wat jij in die laatste alinea zegt, dat is zooooooooo waar. Ik heb medelijden met mijn ex. Hij denkt dat hij mij een hak heeft gezet, dat hij lekker puh sliepuit mij "terugpakt", maar ik heb echt oprecht medelijden met hem. Niet denigrerend zo van "zielige loser" (alhoewel ik dat óók denk hoor, niets menselijksch is mij vreemd tenslotte ), maar echt dat ik dan kan denken: wat erg voor je. Wat erg dat je dit fantastische kind niet kent, wat erg voor je dat je dat nooit meer goed zult kunnen maken, wat erg dat je nooit die onvoorwaardelijke liefde die ik met bakken tegelijk ontvang zult voelen, en dat allemaal omdat je je niet over je eigen rancune heen kunt zetten.
Dat is het ironische: niets heelt zo goed je wonden en niets zet stomme meningsverschillen of relatiegedoe zo in perspectief als een kind. En ik weet dat inmiddels wel, en dus ben ik degene die hier het best is uitgekomen. En ik heb dat lekkere joch nog als bonus ook. Heerlijk.
Begrijp ik heel goed. Bovendien is het best logisch dat je soms denkt dat het eigenlijk maar een domme sukkel is dat hij zich van zijn kind heeft afgewend. Je zult zien, over een paar jaar of over tien jaar staat hij er weer en denkt hij dat hij de draad weer op kan pakken waar hij gebleven is. Ik denk dat hij nog wel eens lelijk op zijn neus zal kijken dat zijn zoon niet zo enthousiast zal zijn.
En zo wel, dan zal vast al snel blijken dat de heerlijke koek die hem zolang onthouden is achteraf toch niet zo lekker smaakt.
Dat die koek in principe een bittere nasmaak heeft.
Want waarom mocht hij die niet eerder hebben?
Mijn ex dacht ook dat de kinderen dolblij zouden zijn dat ze eindelijk hun vader terug zouden krijgen. 'Ik ben er nu toch weer', hoor het hem nog zeggen. Tja, zij waren er ondertussen aan gewend dat hij er niet was dus het boeide hen niet zoveel dat hij 'speciaal voor hen' twee straten verderop was komen wonen. Het was al bijna een voldongen feit toen wij dat te horen kregen. Mijn zoon is er nog nooit uit zichzelf heengegaan, in die anderhalf jaar niet dat hij er woont. Mijn dochter misschien twee keer en zij heeft het nu ook wel een klein beetje bekeken. Papa valt erg tegen.
En denk maar niet dat ik het getraineerd heb. Ik heb ze er een paar keer mee naartoe genomen om het een kans te geven en daarna was het aan henzelf. Zoiets ga jij misschien ook nog wel meemaken.
Ik heb me jarenlang zorgen gemaakt dat hij terug zou komen en dat hij gewoon weer de draad op kon pakken en dat het allemaal niks uitmaakte dat hij er jaren niet was geweest. Zorgen voor niks want het maakt wél uit.
[...]
Shala,
Ik ben het weer zoooooooo ongelooflijk met je eens. En wat jij in die laatste alinea zegt, dat is zooooooooo waar. Ik heb medelijden met mijn ex. Hij denkt dat hij mij een hak heeft gezet, dat hij lekker puh sliepuit mij "terugpakt", maar ik heb echt oprecht medelijden met hem. Niet denigrerend zo van "zielige loser" (alhoewel ik dat óók denk hoor, niets menselijksch is mij vreemd tenslotte ), maar echt dat ik dan kan denken: wat erg voor je. Wat erg dat je dit fantastische kind niet kent, wat erg voor je dat je dat nooit meer goed zult kunnen maken, wat erg dat je nooit die onvoorwaardelijke liefde die ik met bakken tegelijk ontvang zult voelen, en dat allemaal omdat je je niet over je eigen rancune heen kunt zetten.
Dat is het ironische: niets heelt zo goed je wonden en niets zet stomme meningsverschillen of relatiegedoe zo in perspectief als een kind. En ik weet dat inmiddels wel, en dus ben ik degene die hier het best is uitgekomen. En ik heb dat lekkere joch nog als bonus ook. Heerlijk.
Begrijp ik heel goed. Bovendien is het best logisch dat je soms denkt dat het eigenlijk maar een domme sukkel is dat hij zich van zijn kind heeft afgewend. Je zult zien, over een paar jaar of over tien jaar staat hij er weer en denkt hij dat hij de draad weer op kan pakken waar hij gebleven is. Ik denk dat hij nog wel eens lelijk op zijn neus zal kijken dat zijn zoon niet zo enthousiast zal zijn.
En zo wel, dan zal vast al snel blijken dat de heerlijke koek die hem zolang onthouden is achteraf toch niet zo lekker smaakt.
Dat die koek in principe een bittere nasmaak heeft.
Want waarom mocht hij die niet eerder hebben?
Mijn ex dacht ook dat de kinderen dolblij zouden zijn dat ze eindelijk hun vader terug zouden krijgen. 'Ik ben er nu toch weer', hoor het hem nog zeggen. Tja, zij waren er ondertussen aan gewend dat hij er niet was dus het boeide hen niet zoveel dat hij 'speciaal voor hen' twee straten verderop was komen wonen. Het was al bijna een voldongen feit toen wij dat te horen kregen. Mijn zoon is er nog nooit uit zichzelf heengegaan, in die anderhalf jaar niet dat hij er woont. Mijn dochter misschien twee keer en zij heeft het nu ook wel een klein beetje bekeken. Papa valt erg tegen.
En denk maar niet dat ik het getraineerd heb. Ik heb ze er een paar keer mee naartoe genomen om het een kans te geven en daarna was het aan henzelf. Zoiets ga jij misschien ook nog wel meemaken.
Ik heb me jarenlang zorgen gemaakt dat hij terug zou komen en dat hij gewoon weer de draad op kon pakken en dat het allemaal niks uitmaakte dat hij er jaren niet was geweest. Zorgen voor niks want het maakt wél uit.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 23 februari 2008 om 22:55
quote:malu3 schreef op 23 februari 2008 @ 21:32:
Dat zie ik dus bij mijn ex, spijt, spijt, spijt. Als je er niet was voor je kind toen hij/zij klein was en jou nodig had, dan kun je dat nooit meer goed maken. Misschien is het niet helemaal in de haak maar ik noem het gerechtigheid.Klopt. Aan de ene kant voelt het als gerechtigheid en vind je dat ergens ook. Aan de andere kant vind je dat een beetje teveel op een bijna euforisch wraakgevoel lijken en dat wil je niet. Je wilt het zuiver houden maar soms is dat heel erg moeilijk hoor.
Dat zie ik dus bij mijn ex, spijt, spijt, spijt. Als je er niet was voor je kind toen hij/zij klein was en jou nodig had, dan kun je dat nooit meer goed maken. Misschien is het niet helemaal in de haak maar ik noem het gerechtigheid.Klopt. Aan de ene kant voelt het als gerechtigheid en vind je dat ergens ook. Aan de andere kant vind je dat een beetje teveel op een bijna euforisch wraakgevoel lijken en dat wil je niet. Je wilt het zuiver houden maar soms is dat heel erg moeilijk hoor.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 23 februari 2008 om 23:29
quote:shahla schreef op 23 februari 2008 @ 22:55:
[...]
Klopt. Aan de ene kant voelt het als gerechtigheid en vind je dat ergens ook. Aan de andere kant vind je dat een beetje teveel op een bijna euforisch wraakgevoel lijken en dat wil je niet. Je wilt het zuiver houden maar soms is dat heel erg moeilijk hoor.
Wijze woorden weer, Shala. Misschien irriteren de reacties op WdP me daarom wel zo. Of nee, dat weet ik eigenlijk wel zeker. Want sjezusmina, moeders zijn ook maar mensen hoor. Hier zo afgefakkeld worden omdat ze eigenlijk niet wilde dat haar kind door hem erkend werd, vind je het gek verdorie?
Het is nogal wat allemaal. Ik moet zeggen dat ik met grote regelmaat erg trots op mezelf ben maar tegelijkertijd ook hoogst verbaasd ben dat ik echt kan menen dat mijn ex bij ons welkom is. Want jezusmina, ik denk dat de dames die hier zo van leer trekken echt zich niet kunnen voorstellen hoe het voelt als je overkomt wat Winnie of mij of al die andere moeders met vergelijkbare verhalen is overkomen. Hoe ongelooflijk hard en pijnlijk die afwijzing is. Ik denk dat ik persoonlijk nog liever gehad had dat mijn ex me had verteld dat ie homo was en ook nog eens met mijn broer een relatie had (da's nu even het eennaergste wat ik kan bedenken ) dan dat ie had gezegd wat hij gezegd heeft.
Ik vind het zelf echt verbazingwekkend dat de liefde voor mijn kind kennelijk zo groot is dat die dat allemaal volledig overstijgt, want ik weet echt niet wat ik had gedaan als ik hem niet gehad had. Ik ben bang dat ik dan nu nog niet hersteld was van die klap.
Maar goed, je komt er overheen, je moet wel, je kind maakt in dat opzicht veel, zo niet alles, goed. Maar je bent ook nog steeds een mens, een mens die tot in het diepst van haar ziel gekwetst is en is afgedankt als oud vuil. Dus natuurlijk ben je eventjes blij als je hoort dat het slecht met die man gaat. En denk je "net goed, lul" als je ziet dat je kind hem ook niet moet. Ben je opgelucht als er weer een jaar voorbij gaat zonder dat hij je leven weer komt vergallen terwijl je net weer een beetje opgekrabbeld was.
Maar voor je kind zet je je daar overheen. Druk je die gedachten snel weer weg. Want meer nog dan jezelf eventjes die kleine overwinningen gunnen, gun je hem alles wat zijn hartje begeert. En als die lul daarbij hoort, so be it. Voor je kind heb je dat dan toch over. Want hij is de enige die telt.
[...]
Klopt. Aan de ene kant voelt het als gerechtigheid en vind je dat ergens ook. Aan de andere kant vind je dat een beetje teveel op een bijna euforisch wraakgevoel lijken en dat wil je niet. Je wilt het zuiver houden maar soms is dat heel erg moeilijk hoor.
Wijze woorden weer, Shala. Misschien irriteren de reacties op WdP me daarom wel zo. Of nee, dat weet ik eigenlijk wel zeker. Want sjezusmina, moeders zijn ook maar mensen hoor. Hier zo afgefakkeld worden omdat ze eigenlijk niet wilde dat haar kind door hem erkend werd, vind je het gek verdorie?
Het is nogal wat allemaal. Ik moet zeggen dat ik met grote regelmaat erg trots op mezelf ben maar tegelijkertijd ook hoogst verbaasd ben dat ik echt kan menen dat mijn ex bij ons welkom is. Want jezusmina, ik denk dat de dames die hier zo van leer trekken echt zich niet kunnen voorstellen hoe het voelt als je overkomt wat Winnie of mij of al die andere moeders met vergelijkbare verhalen is overkomen. Hoe ongelooflijk hard en pijnlijk die afwijzing is. Ik denk dat ik persoonlijk nog liever gehad had dat mijn ex me had verteld dat ie homo was en ook nog eens met mijn broer een relatie had (da's nu even het eennaergste wat ik kan bedenken ) dan dat ie had gezegd wat hij gezegd heeft.
Ik vind het zelf echt verbazingwekkend dat de liefde voor mijn kind kennelijk zo groot is dat die dat allemaal volledig overstijgt, want ik weet echt niet wat ik had gedaan als ik hem niet gehad had. Ik ben bang dat ik dan nu nog niet hersteld was van die klap.
Maar goed, je komt er overheen, je moet wel, je kind maakt in dat opzicht veel, zo niet alles, goed. Maar je bent ook nog steeds een mens, een mens die tot in het diepst van haar ziel gekwetst is en is afgedankt als oud vuil. Dus natuurlijk ben je eventjes blij als je hoort dat het slecht met die man gaat. En denk je "net goed, lul" als je ziet dat je kind hem ook niet moet. Ben je opgelucht als er weer een jaar voorbij gaat zonder dat hij je leven weer komt vergallen terwijl je net weer een beetje opgekrabbeld was.
Maar voor je kind zet je je daar overheen. Druk je die gedachten snel weer weg. Want meer nog dan jezelf eventjes die kleine overwinningen gunnen, gun je hem alles wat zijn hartje begeert. En als die lul daarbij hoort, so be it. Voor je kind heb je dat dan toch over. Want hij is de enige die telt.
Am Yisrael Chai!
zondag 24 februari 2008 om 00:24
Fashion Victim
ik heb inmiddels alles hier gelezen en er moet me toch iets van het hart.
Jij hebt natuurlijk recht op jouw mening maar je hebt niet recht om ervan uit te gaan dat je de omstandigheden weet waar andere posters mee te maken en die op grond daarvan te veroordelen.
Jij beleeft dit vanuit jouw eigen ervaring waarin het hier veelal om jouw verhaal is gaan draaien.
Op grond van mijn ervaringen en datgene wat TO hier gepost heeft is het mij niet voldoende duidelijk hoe dit verhaal in elkaar steekt. Ik kan me wat dat betreft aansluiten bij de post van Krengiserweer van vandaag
ik heb inmiddels alles hier gelezen en er moet me toch iets van het hart.
Jij hebt natuurlijk recht op jouw mening maar je hebt niet recht om ervan uit te gaan dat je de omstandigheden weet waar andere posters mee te maken en die op grond daarvan te veroordelen.
Jij beleeft dit vanuit jouw eigen ervaring waarin het hier veelal om jouw verhaal is gaan draaien.
Op grond van mijn ervaringen en datgene wat TO hier gepost heeft is het mij niet voldoende duidelijk hoe dit verhaal in elkaar steekt. Ik kan me wat dat betreft aansluiten bij de post van Krengiserweer van vandaag
zondag 24 februari 2008 om 02:32
zondag 24 februari 2008 om 08:13
Winnie heeft duidelijk uitgelegd waarom zij ervoor gekozen heeft het contact te verbreken. Tuurlijk kan je zeggen dat een kind recht heeft op contact met zijn of haar vader. Maar contact is niet per definitie het beste voor je kind. Een kind kan er heel veel verdriet van hebben door bijvoorbeeld afspraken die niet worden nagekomen of zoals WdP zei, een vader die er lamlendig bij zit en niet kan wachten tot hij weer weg kan en zelfs ontkent dat hij een kind hééft.
En dan heb je als moeder zeker het recht om daar een beslissing in te nemen.
En dan heb je als moeder zeker het recht om daar een beslissing in te nemen.
zondag 24 februari 2008 om 09:54
quote:zonlicht2 schreef op 24 februari 2008 @ 00:24:
Fashion Victim
ik heb inmiddels alles hier gelezen en er moet me toch iets van het hart.
Jij hebt natuurlijk recht op jouw mening maar je hebt niet recht om ervan uit te gaan dat je de omstandigheden weet waar andere posters mee te maken en die op grond daarvan te veroordelen.
Jij beleeft dit vanuit jouw eigen ervaring waarin het hier veelal om jouw verhaal is gaan draaien.
@ FV en Shahla: ik heb alleen maar meegelezen, want als ik van leer zou trekken, trek ik ook echt van leer en die energie wil ik niet meer steken in enkele onbegrijpelijke reacties hier. Dat zijn deze mensen niet waard.
Ik wil jullie twee zeggen dat ik erg veel heb gehad aan jullie reacties!! Toch een hart onder de riem in mijn eigen situatie waar ik niet om gevraagd heb. Bedankt!
Fashion Victim
ik heb inmiddels alles hier gelezen en er moet me toch iets van het hart.
Jij hebt natuurlijk recht op jouw mening maar je hebt niet recht om ervan uit te gaan dat je de omstandigheden weet waar andere posters mee te maken en die op grond daarvan te veroordelen.
Jij beleeft dit vanuit jouw eigen ervaring waarin het hier veelal om jouw verhaal is gaan draaien.
@ FV en Shahla: ik heb alleen maar meegelezen, want als ik van leer zou trekken, trek ik ook echt van leer en die energie wil ik niet meer steken in enkele onbegrijpelijke reacties hier. Dat zijn deze mensen niet waard.
Ik wil jullie twee zeggen dat ik erg veel heb gehad aan jullie reacties!! Toch een hart onder de riem in mijn eigen situatie waar ik niet om gevraagd heb. Bedankt!
zondag 24 februari 2008 om 10:15
quote:traincha2 schreef op 23 februari 2008 @ 07:40:
[...]
Wacht even: heb jij de erkenning van jouw kind door haar eigen vader tegengehouden? En nu wil je dat ie ineens mee gaat betalen voor haar onderhoud? Nu snap ik ook wel dat ie nergens op reageert.Hoor es ......... wat je kennelijk uitvlakt zijn ook pure emoties die je kunt krijgen in zo'n situatie. Sommige daarvan zijn heel primair. en dan kies je soms voor dingen die je achteraf anders had gedaan omdat je dan andere invalshoeken bent gaan zien.
[...]
Wacht even: heb jij de erkenning van jouw kind door haar eigen vader tegengehouden? En nu wil je dat ie ineens mee gaat betalen voor haar onderhoud? Nu snap ik ook wel dat ie nergens op reageert.Hoor es ......... wat je kennelijk uitvlakt zijn ook pure emoties die je kunt krijgen in zo'n situatie. Sommige daarvan zijn heel primair. en dan kies je soms voor dingen die je achteraf anders had gedaan omdat je dan andere invalshoeken bent gaan zien.
zondag 24 februari 2008 om 10:20
[quote]fashionvictim schreef op 23 februari 2008 @ 09:36:
Dat neemt niet weg dat ik WinniedePoeh volkomen begrijp en geloof als ze zegt dat ze hoopt dat haar dochter een leuke band met hem krijgt. Hopen tegen beter weten in, dat is het lot van moeders zoals als zij en zoals ik. Want jij kent dat fantastische kind wel, jij weet hoe leuk dat kind is, hoe grappig en onbevangen en hoe lief je kind is. Jij ziet hoe je kind op de vader lijkt, en elke keer als dat je weer opvalt denk je "goh, als je vader je nu eens zou zien". En op andere dagen denk je "hoe kan het toch dat je vader jou niet wil kennen? Zou ie uberhaupt aan je denken? Of gaat ie 's avonds slapen, kust ie zijn eventuele nieuwe kinderen welterusten, en denkt ie dan niet eens aan jou?"
Free speech: DE SPIJKER OP ZIJN KOP ! wat mij betreft. Jij snapt me
Winnie de Poeh,
Hij had in die 11 jaar al duizenden keren kunnen bellen, kunnen aanbellen, kunnen mailen, iemand anders kunnen laten bellen, enfin, dat weet je zelf ook wel en dat heb je vast ook al duizenden keren gedacht. Maar hij doet het niet en zelfs als zijn eigen dochter mailt reageert hij niet.
Precies hij legt 'de schuld' van geen kontakt bij mij al die jaren terwijl hij nimmer moeite gedaan heeft het anders te laten zijn dan het nu gegaan is.
Dat neemt niet weg dat ik WinniedePoeh volkomen begrijp en geloof als ze zegt dat ze hoopt dat haar dochter een leuke band met hem krijgt. Hopen tegen beter weten in, dat is het lot van moeders zoals als zij en zoals ik. Want jij kent dat fantastische kind wel, jij weet hoe leuk dat kind is, hoe grappig en onbevangen en hoe lief je kind is. Jij ziet hoe je kind op de vader lijkt, en elke keer als dat je weer opvalt denk je "goh, als je vader je nu eens zou zien". En op andere dagen denk je "hoe kan het toch dat je vader jou niet wil kennen? Zou ie uberhaupt aan je denken? Of gaat ie 's avonds slapen, kust ie zijn eventuele nieuwe kinderen welterusten, en denkt ie dan niet eens aan jou?"
Free speech: DE SPIJKER OP ZIJN KOP ! wat mij betreft. Jij snapt me
Winnie de Poeh,
Hij had in die 11 jaar al duizenden keren kunnen bellen, kunnen aanbellen, kunnen mailen, iemand anders kunnen laten bellen, enfin, dat weet je zelf ook wel en dat heb je vast ook al duizenden keren gedacht. Maar hij doet het niet en zelfs als zijn eigen dochter mailt reageert hij niet.
Precies hij legt 'de schuld' van geen kontakt bij mij al die jaren terwijl hij nimmer moeite gedaan heeft het anders te laten zijn dan het nu gegaan is.
zondag 24 februari 2008 om 10:21
quote:Gaeta schreef op 24 februari 2008 @ 08:13:
Winnie heeft duidelijk uitgelegd waarom zij ervoor gekozen heeft het contact te verbreken. Tuurlijk kan je zeggen dat een kind recht heeft op contact met zijn of haar vader. Maar contact is niet per definitie het beste voor je kind. Een kind kan er heel veel verdriet van hebben door bijvoorbeeld afspraken die niet worden nagekomen of zoals WdP zei, een vader die er lamlendig bij zit en niet kan wachten tot hij weer weg kan en zelfs ontkent dat hij een kind hééft.
En dan heb je als moeder zeker het recht om daar een beslissing in te nemen.thx met die lamlendigheid viel het wel mee trouwens maar er kwam verder niks, er ontstond nix en idd ik voelde het als PLICHT hierin een beslissing te nemen
Winnie heeft duidelijk uitgelegd waarom zij ervoor gekozen heeft het contact te verbreken. Tuurlijk kan je zeggen dat een kind recht heeft op contact met zijn of haar vader. Maar contact is niet per definitie het beste voor je kind. Een kind kan er heel veel verdriet van hebben door bijvoorbeeld afspraken die niet worden nagekomen of zoals WdP zei, een vader die er lamlendig bij zit en niet kan wachten tot hij weer weg kan en zelfs ontkent dat hij een kind hééft.
En dan heb je als moeder zeker het recht om daar een beslissing in te nemen.thx met die lamlendigheid viel het wel mee trouwens maar er kwam verder niks, er ontstond nix en idd ik voelde het als PLICHT hierin een beslissing te nemen
zondag 24 februari 2008 om 10:23
quote:traincha2 schreef op 24 februari 2008 @ 08:38:
Nou nee, je mag je kind een vader niet onthouden. Ik vraag me af onder welke omstandigheden dit kind is verwekt. Het is misschien wel een bewuste zwangerschap geweest, maar of ex daar ook achter stond?Ik heb het al eerder vermeld maar het is een bewuste zwangerschap geweest ! 7 maanden daarvoor heb ik zelfs een miskraam gehad van een overigens ook zeer bewust geplande zwangerschap !
Nou nee, je mag je kind een vader niet onthouden. Ik vraag me af onder welke omstandigheden dit kind is verwekt. Het is misschien wel een bewuste zwangerschap geweest, maar of ex daar ook achter stond?Ik heb het al eerder vermeld maar het is een bewuste zwangerschap geweest ! 7 maanden daarvoor heb ik zelfs een miskraam gehad van een overigens ook zeer bewust geplande zwangerschap !
