Relaties
alle pijlers
Wie kiest er ook voor "bewust (gelukkig!) alleen"?
dinsdag 15 mei 2007 om 10:37
Hallo,
Wie herkent zich hierin..
Ik ben een bijna 40 jarige vrouw met best wat relaties achter de rug. Ik heb 2 kinderen met wiens vader ik een heel goed contact heb, en ik ben nu alweer een tijdje alleen (maar wat heet alleen als je 2 kinderen hebt!). Ik merk aan mezelf dat ik daarnaast steeds meer afstand neem van een relatie. Er zijn in mijn omgeving ook maar weinig relaties waarvan ik denk: ja, zo zou ik het ook wel willen. Vaker denk ik: pfoe, ben ik blij dat ik dat niet heb. Ik prijs mezelf steeds meer gelukkig dat ik lekker alleen ben. Wel ben ik erg blij dat ik mijn kinderen heb, dat moet ik wel zeggen. Zij zijn echt mijn levensvervulling. En verder heb ik een leuke baan, en vorig jaar heb ik zelfs een eigen huis kunnen kopen. Ik heb het dus erg goed voor elkaar. Wat niet wegneemt dat niet alles kan natuurlijk. Maar we stellen in die zin ook geen hoge eisen. Geen dure vakanties maar gewoon lekker kamperen in eigen land bijvoorbeeld. Maar we hoeven zeker niet te bezuinigen op eten, kleding, en ik heb zelfs nog een (oud) autootje voor de deur staan.. We hebben het dus heel goed zo. Dit realiseer en waardeer ik met de dag meer.
Herkennen meer vrouwen dit?
Wie herkent zich hierin..
Ik ben een bijna 40 jarige vrouw met best wat relaties achter de rug. Ik heb 2 kinderen met wiens vader ik een heel goed contact heb, en ik ben nu alweer een tijdje alleen (maar wat heet alleen als je 2 kinderen hebt!). Ik merk aan mezelf dat ik daarnaast steeds meer afstand neem van een relatie. Er zijn in mijn omgeving ook maar weinig relaties waarvan ik denk: ja, zo zou ik het ook wel willen. Vaker denk ik: pfoe, ben ik blij dat ik dat niet heb. Ik prijs mezelf steeds meer gelukkig dat ik lekker alleen ben. Wel ben ik erg blij dat ik mijn kinderen heb, dat moet ik wel zeggen. Zij zijn echt mijn levensvervulling. En verder heb ik een leuke baan, en vorig jaar heb ik zelfs een eigen huis kunnen kopen. Ik heb het dus erg goed voor elkaar. Wat niet wegneemt dat niet alles kan natuurlijk. Maar we stellen in die zin ook geen hoge eisen. Geen dure vakanties maar gewoon lekker kamperen in eigen land bijvoorbeeld. Maar we hoeven zeker niet te bezuinigen op eten, kleding, en ik heb zelfs nog een (oud) autootje voor de deur staan.. We hebben het dus heel goed zo. Dit realiseer en waardeer ik met de dag meer.
Herkennen meer vrouwen dit?
dinsdag 22 mei 2007 om 19:06
Hallo 2ndyouth/ marion,
Helaas heb je de verhalen niet goed gelezen. Ik heb die vraagstelling wel degelijk beantwoord in mijn daaropvolgende post.
En jij bent de tweede die opmerkt dat ze, na ook een leuke tijd als single genoten te hebben, nu gelukkig(er) is in een relatie. En zoals ik ook al aan die ander schreef: dat vind ik fijn voor je.
Maar het verschil tussen jou (en die andere, sorry, dit klinkt niet leuk maar ik weet even haar naam niet meer..) en mijzelf, en misschien ook mede-forummers hier, is dat ik mijn single-zijn (met kinderen) niet beschouw als een leuke vrije tussenfase. In tegenstelling tot jou en die ander ben ik ook niet aan het daten ofzo. Sterker nog, ik ga nooit uit. Ik moet er niet aan denken. Dit is voor mij gewoon echt een manier van leven. Dat is het grote verschil. En ik heb best goede mannen gekend die het serieus met mij voorhadden, alles voor me wilden betekenen. En ook ken ik best goede relaties in mijn omgeving. Toch zou ik met geen van hen willen ruilen. Ik moet er niet aan denken, een man over de vloer. Nog niet voor 1 nacht, haha
. Zie je, dat is dus het verschil..
Groetjes, Inky.
Helaas heb je de verhalen niet goed gelezen. Ik heb die vraagstelling wel degelijk beantwoord in mijn daaropvolgende post.
En jij bent de tweede die opmerkt dat ze, na ook een leuke tijd als single genoten te hebben, nu gelukkig(er) is in een relatie. En zoals ik ook al aan die ander schreef: dat vind ik fijn voor je.
Maar het verschil tussen jou (en die andere, sorry, dit klinkt niet leuk maar ik weet even haar naam niet meer..) en mijzelf, en misschien ook mede-forummers hier, is dat ik mijn single-zijn (met kinderen) niet beschouw als een leuke vrije tussenfase. In tegenstelling tot jou en die ander ben ik ook niet aan het daten ofzo. Sterker nog, ik ga nooit uit. Ik moet er niet aan denken. Dit is voor mij gewoon echt een manier van leven. Dat is het grote verschil. En ik heb best goede mannen gekend die het serieus met mij voorhadden, alles voor me wilden betekenen. En ook ken ik best goede relaties in mijn omgeving. Toch zou ik met geen van hen willen ruilen. Ik moet er niet aan denken, een man over de vloer. Nog niet voor 1 nacht, haha
. Zie je, dat is dus het verschil..Groetjes, Inky.
dinsdag 22 mei 2007 om 19:59
Ik ben overigens geen mannenhater hoor, en ook ben ik niet lesbisch. Als ik mijn laatste stukjes zo overlees zou je het misschien bijna denken dat ik iets op mannen tegen heb.. Dat is echter helemaal niet het geval. Maar ik vind het gewoon prima zo, sterker nog, meer dan prima. Ik ben heel gelukkig alleen met mijn kinderen. Ik voel me bevoorrecht. Als ik op bezoek geweest ben bij een vriendin met partner, ben ik altijd weer blij dat ik daarna in mijn eentje thuiskom. Blij dat ik geen man over de vloer heb. Hoe aardig ze misschien ook zijn, ik zou er alleen maar last van hebben. En dat ligt overigens uitsluitend aan mijzelf.
Dat is wat ik eigenlijk bedoelde..
Dat is wat ik eigenlijk bedoelde..
dinsdag 22 mei 2007 om 21:47
Dat is wel mooi gezegd! Ook ik ben absoluut geen mannenhaatster, heb ook veel mannelijke vrienden, en ook met mannelijke collega's klikt het prima. Ik zie alleen geen rol voor een man als levenspartner (nee, ben ook niet lesbisch). Hooguit eentje die op de vaart zit, of een militair op uitzending. Zegmaar zo eentje die je 3 weken per jaar ziet ofzo Ik vind het namelijk gewoon superlekker om alleen te leven en alleen alles te beslissen. Bovendien: een man in huis, wat denk je, hij maakt zoveel troep en van opruimen heeft ie nooit gehoord!:o
Ik vind het namelijk gewoon superlekker om alleen te leven en alleen alles te beslissen. Bovendien: een man in huis, wat denk je, hij maakt zoveel troep en van opruimen heeft ie nooit gehoord!:o
woensdag 23 mei 2007 om 10:12
Wegzakken in je verdriet is inderdaad iets dat gebeurt... maar wat je niet wílt, simpelweg omdat het je leven verpest. Moet zeggen dat ik zelf nog nét niet in de fase zit waarin jij je bevindt... heb nog steeds wel hoop dat zich binnen nu en zo veel tijd de juiste partner zal aandienen... En die hoop is niet onrealistisch.
Het gemis van een partner voelt alsof er een "kwart van mijn taart" is uitgesneden. De taart bestaat uit familie, vrienden, werk, en die partner (mits goede relatie) is een groot gemis.
Stiekem wíl ik nog niet zo zijn zoals sommige andere vrouwen op het forum (die ik bewonder): helemaal echt gelukkig zijn zonder vent. Dat betekent dat ik er gevoelsmatig minder moeite voor zal doen me erbij neer te leggen dat er momenteel geen partner is, en die er misschien ook niet gaat komen.
P.s. heb nauwelijks een kinderwens, dat scheelt!!! Maar heb liever dat IK zelf de keuze maak tussen wel of geen kinderen, i.p.d. de keuze wordt gemaakt door de omstandigheden (geen partner hebben, op een gegeven moment te oud zijn om kinderen te kunnen verwekken...)
Het gemis van een partner voelt alsof er een "kwart van mijn taart" is uitgesneden. De taart bestaat uit familie, vrienden, werk, en die partner (mits goede relatie) is een groot gemis.
Stiekem wíl ik nog niet zo zijn zoals sommige andere vrouwen op het forum (die ik bewonder): helemaal echt gelukkig zijn zonder vent. Dat betekent dat ik er gevoelsmatig minder moeite voor zal doen me erbij neer te leggen dat er momenteel geen partner is, en die er misschien ook niet gaat komen.
P.s. heb nauwelijks een kinderwens, dat scheelt!!! Maar heb liever dat IK zelf de keuze maak tussen wel of geen kinderen, i.p.d. de keuze wordt gemaakt door de omstandigheden (geen partner hebben, op een gegeven moment te oud zijn om kinderen te kunnen verwekken...)
woensdag 23 mei 2007 om 19:07
Hallo! Ik zit net een oude Viva te lezen bij n vriendinnetje en daarin staat de vraag of de happy single bestaat. En de conclusie is dat dat niet zo is. Hier lees ik ook de vraag ben je wel happy single of ben je vooral blij dat je geen rot relatie hebt. Maar dat is een onmogelijke vraag!
Ik zou niet zonder mijn beste vrienden kunnen. En ook liever niet zonder sex. Hoewel, als het maar lang genoeg duurt wordt de behoefte steeds minder
Maar liever niet. En stel nou dat er een man (of vrouw) komt die zowel een beste maatje is als een goede minnaar en waarmee een relatie mogelijk is waarbij er genoeg tijd en ruimte is voor mezelf. Tja dan.... Maar zo is er altijd wel een maar...
Ik denk dat het heel belangrijk is óók blij te zijn met jezelf. Ik ben er op het moment wat onverschillig over. Het is niet zo dat ik perse nooit meer een relatie wil. Maar als het niet gebeurd is het ook niet erg. Het is allebei goed. Het is geen issue. Eigenlijk ook omdat het voor mij niet voelt alsof het een keuze is. Ik kan er niet voor kiezen een relatie te hebben want ik word verliefd of niet. Je kunt hoogstens kiezen voor bewust single. Dus ik ben maar gewoon blij met mezelf en mijn leven en ik zie wel wat het brengt. Maar het is op het moment allebei goed. Liever nog even single, daar heb ik wel een lichte voorkeur voor op het moment. Maar dat komt inderdaad door al het gedoe in mijn vorige relatie.
Ik zou niet zonder mijn beste vrienden kunnen. En ook liever niet zonder sex. Hoewel, als het maar lang genoeg duurt wordt de behoefte steeds minder
Maar liever niet. En stel nou dat er een man (of vrouw) komt die zowel een beste maatje is als een goede minnaar en waarmee een relatie mogelijk is waarbij er genoeg tijd en ruimte is voor mezelf. Tja dan.... Maar zo is er altijd wel een maar...Ik denk dat het heel belangrijk is óók blij te zijn met jezelf. Ik ben er op het moment wat onverschillig over. Het is niet zo dat ik perse nooit meer een relatie wil. Maar als het niet gebeurd is het ook niet erg. Het is allebei goed. Het is geen issue. Eigenlijk ook omdat het voor mij niet voelt alsof het een keuze is. Ik kan er niet voor kiezen een relatie te hebben want ik word verliefd of niet. Je kunt hoogstens kiezen voor bewust single. Dus ik ben maar gewoon blij met mezelf en mijn leven en ik zie wel wat het brengt. Maar het is op het moment allebei goed. Liever nog even single, daar heb ik wel een lichte voorkeur voor op het moment. Maar dat komt inderdaad door al het gedoe in mijn vorige relatie.
woensdag 23 mei 2007 om 19:31
woensdag 23 mei 2007 om 19:40
Hier veel overeenkomsten met FV, al zijn er ook verschillen.
Ook ik ben oprecht happy single met mijn dochtertje, we hebben een leuk, fijn en warm huishoudentje met zijn 2tjes. Mijn dochtertje geeft me zoveel warmte en liefde en maakt dat het leven mooier is. Ik kan al mijn liefde, warmte en zorgzaamheid in haar kwijt, zonder er iets voor terug te verwachten. Hoe dat zal zijn als ze groter is, dat zien we dan wel weer.
Ik deel de zorg met haar vader, ze is een paar dagen in de week bij hem. Dan mis ik haar verschrikkelijk, maar het geeft me ook vrijheid om even mijn eigen ding te doen als ik thuis kom na mijn werk. De weekenden doen we om en om, en ik merk dat hoe groter ze wordt, hoe meer ik haar mis in het weekend. 3 jaar geleden ging ik dan lekker op stap, ging daten etc, hopend een leuke man tegen te komen. Ben er meerdere tegen gekomen maar dat was het gewoon niet. Het was nooit goed genoeg om mijn leuke en rustige leventje met haar voor op het spel te zetten.
Sinds een poos doe ik dus ook geen moeite meer daarvoor. Het is goed zoals het is, ik ben heel gelukkig met mijn leven. Ik hoef geen relatie op dit moment.
Ik heb er wel moeite mee gehad om afscheid te nemen van mijn ideaal; een gezin met man en 3 kinderen, met nog 2 stoeltjes extra aan de eettafel om
tijdelijk kinderen op te vangen die het nodig hebben. Helaas, het leven is anders gelopen. Maar dat is zeker geen drama. Zoals het nu is, is het goed. Ik heb geen wereldinkomen (meer) maar ik ben rijker dan ik ooit ben geweest.
Ook ik ben oprecht happy single met mijn dochtertje, we hebben een leuk, fijn en warm huishoudentje met zijn 2tjes. Mijn dochtertje geeft me zoveel warmte en liefde en maakt dat het leven mooier is. Ik kan al mijn liefde, warmte en zorgzaamheid in haar kwijt, zonder er iets voor terug te verwachten. Hoe dat zal zijn als ze groter is, dat zien we dan wel weer.
Ik deel de zorg met haar vader, ze is een paar dagen in de week bij hem. Dan mis ik haar verschrikkelijk, maar het geeft me ook vrijheid om even mijn eigen ding te doen als ik thuis kom na mijn werk. De weekenden doen we om en om, en ik merk dat hoe groter ze wordt, hoe meer ik haar mis in het weekend. 3 jaar geleden ging ik dan lekker op stap, ging daten etc, hopend een leuke man tegen te komen. Ben er meerdere tegen gekomen maar dat was het gewoon niet. Het was nooit goed genoeg om mijn leuke en rustige leventje met haar voor op het spel te zetten.
Sinds een poos doe ik dus ook geen moeite meer daarvoor. Het is goed zoals het is, ik ben heel gelukkig met mijn leven. Ik hoef geen relatie op dit moment.
Ik heb er wel moeite mee gehad om afscheid te nemen van mijn ideaal; een gezin met man en 3 kinderen, met nog 2 stoeltjes extra aan de eettafel om
tijdelijk kinderen op te vangen die het nodig hebben. Helaas, het leven is anders gelopen. Maar dat is zeker geen drama. Zoals het nu is, is het goed. Ik heb geen wereldinkomen (meer) maar ik ben rijker dan ik ooit ben geweest.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 27 mei 2007 om 12:03
@Sunshine, even een wat uitgebreidere reactie hier op wat je net schreef op het topic van Romilda. Een vrouw is net weduwe en praat over haar verdriet en jij gaat haar zeggen dat ze blij moet zijn dat ze liefde gekend heeft. :o
Dat, in combinatie met wat je hier allemaal hebt geschreven, klinkt heel erg bitter. Ik ben echt een beetje geschrokken. Alsof je zelfs jaloers bent op een vrouw die na een lange lange lijdensweg haar man heeft verloren maar ze heeft tenminste een man gehad.
Je focust erg op uiterlijk en noodlot en kansen die je nooit gekregen hetb. Ik ken je alleen van hier maar kan je vertellen dat je verbitterde manier van naar het leven kijken en hoe je steeds alleen maar ziet dat het gras bij de buren groener is en hoe je jezelf als slachtoffer ziet erg onaantrekkelijk is. En moeilijk te verbergen ook. Uit al je postings spreekt deze visie.
Ik heb het vermoeden dat je dit ook in het echt uitstraalt. En dat maakt je lelijk. En zo krijg je nooit wat je wilt. Waar je dan weer de rest van de wereld de schuld van kunt geven waardoor je nog bitterder en meer slachtoffer wordt. Ik hoop voor jou dat je uit dat cirkeltje kunt stappen.
Er zal genoeg moois in je zitten. De keuze van je nickname stemt me in ieder geval hoopvol!
Sterkte!
Dat, in combinatie met wat je hier allemaal hebt geschreven, klinkt heel erg bitter. Ik ben echt een beetje geschrokken. Alsof je zelfs jaloers bent op een vrouw die na een lange lange lijdensweg haar man heeft verloren maar ze heeft tenminste een man gehad.
Je focust erg op uiterlijk en noodlot en kansen die je nooit gekregen hetb. Ik ken je alleen van hier maar kan je vertellen dat je verbitterde manier van naar het leven kijken en hoe je steeds alleen maar ziet dat het gras bij de buren groener is en hoe je jezelf als slachtoffer ziet erg onaantrekkelijk is. En moeilijk te verbergen ook. Uit al je postings spreekt deze visie.
Ik heb het vermoeden dat je dit ook in het echt uitstraalt. En dat maakt je lelijk. En zo krijg je nooit wat je wilt. Waar je dan weer de rest van de wereld de schuld van kunt geven waardoor je nog bitterder en meer slachtoffer wordt. Ik hoop voor jou dat je uit dat cirkeltje kunt stappen.
Er zal genoeg moois in je zitten. De keuze van je nickname stemt me in ieder geval hoopvol!
Sterkte!
zondag 27 mei 2007 om 12:43
Hallo allemaal, k vind het lastig om te beginnen maar lees zo af en toe jullie verhalen mee. Ik herken me in een aantal situaties wel maar kon niet echt een onderwerp vinden om mee te schrijven; ik denk alleen dat dit het onderwerp is wat het meest dicht in de buurt komt. Ik ben de 30 al ruim gepaseerd en heb ernstig het gevoel er helemaal alleen voor te staan in het leven. Het moeizame contact met mijn ouders heeft diepe wonden veroorzaakt waardoor ik jaren in therapie ben geweest. Ik heb door de therapie geleerd de positieve dingen te benadrukken en te zien wat je wel hebt i.p.v. wat je niet hebt. Daarbij ben ik nogal ongelukkig in de liefde; ooit drie jaar een relatie gehad die een aantal jaren geleden eindigde maar verder nooit weer jongens ontmoet die geïnteresseerd in mij zijn. De liefde van mijn leven is getrouwd en heeft kinderen en woont dus bij zijn gezin. Hetgene waar ik veel energie uit haal is mijn sport; ik doe dit op wedstrijdniveau. Alleen zoals in mijn hele leven ben ik ook hiermee een echte pechvogel; net als het weer goed gaat heb ik een dusdanige blessure dat ik weer 2 maanden langs de kant sta. Laatst zei een oud vriendinnetje van mij nog; zoveel pech als jij hebt gehad kan alleen maar betekenen dat je binnenkort de Lotto gaat winnen want dit is ongelooflijk. Ik vind mezelf niet een slachtoffer en probeer altijd het beste ervan te maken maar soms wil dat gewoon niet meer. Altijd maar weer veerkracht tonen en weer sterk zijn, weer de schouders eronder zetten om vervolgens weer een enorme teleurstelling te krijgen. En dan weer positief blijven en weer veerkracht tonen etc. Zo gaat het de laatste 14 jaren al... Mijn elastiek is gewoon opgerekt, uitgerekt. Herkent iemand dit? Ik doe echt mijn best om dagelijks weer de draad op te pakken maar het valt me soms echt zo zwaar... Ik wil ook een keer gewoon kunnen zeggen dat het goed met me gaat... Met mijn psycholoog heb ik dit ook wel besproken maar die heeft dan het advies om de positieve dingen weer op papier te zetten en te kijken wat ik wel heb, maar dat truckje werkt niet meer... Ik vind het dus knap dat jullie allemaal zo positief zijn en genieten van het leven alleen! Mij lukt het af en toe ook goed maar als er dan weer een tegenslag komt is het erg zwaar om dat weer alleen het hoofd te bieden...
zondag 27 mei 2007 om 12:51
hoi,
nog niks gelezen, maar de titel sprak me aan.
want ik "probeer" het ook.
bewust gelukkig alleen.
alhoewel...................
de mijne na een aantal mishandelende vriendjes,
dus bewust
ja
gelukkig
hmmmmmmmmm, ja toch wel...........(heerlijk saampjes met m'n kind).
alleen
is maar alleen, ja.
maar, hey! ik ben echt wel bewust gelukkig alleen.
who needs that shit?!
heb alleen maar probleem vriendjes gehad (op een paar na).
dus, ja, natuurlijk, liever in m'n up.
die mannen hebben eigenlijk gewoon een moeder nodig! :o
en als ik behoefte heb aan sex pak ik een man.
nog niks gelezen, maar de titel sprak me aan.
want ik "probeer" het ook.
bewust gelukkig alleen.
alhoewel...................
de mijne na een aantal mishandelende vriendjes,
dus bewust
ja
gelukkig
hmmmmmmmmm, ja toch wel...........(heerlijk saampjes met m'n kind).
alleen
is maar alleen, ja.
maar, hey! ik ben echt wel bewust gelukkig alleen.
who needs that shit?!
heb alleen maar probleem vriendjes gehad (op een paar na).
dus, ja, natuurlijk, liever in m'n up.
die mannen hebben eigenlijk gewoon een moeder nodig! :o
en als ik behoefte heb aan sex pak ik een man.
zondag 27 mei 2007 om 21:43
Ik zit er een beetje tussenin. Heb lang geleden eens een relatie gehad van drie jaar. Daarna alleen maar pech gehad met de mannen die ik trof (niet dat het schoften waren, helemaal niet, maar de combi met mij werkte in elk geval behoorlijk rampzalig steeds)
En nu zit ik er dus tussenin wat betreft "gelukkig in je eentje" en "heel graag een relatie willen". Als het weer kan zoals die ene relatie, lang geleden, dan wil ik het heel graag nog een keertje! Want ik ben nu alweer zoveel jaren alles zelf aan het doen en door het leven aan het gaan met een "de enige waar je echt van op aan kunt ben je zelf"-gevoel....ik zou wel weer eens echt speciaal willen zijn voor iemand en hem echt kunnen vertrouwen, en mijn liefde mogen geven aan iemand die daar nog prijs op stelt ook :D
Dus als het weer kan zoals die ene relatie, bijna tien jaar geleden: heel graag! Maar als het moet zoals het gekut dat ik daarna met mannen heb gehad, nou echt, dan liever helemaal niks. Dan ben ik echt VEEL gelukkiger in m'n eentje. De mannen die voornamelijk negatiefs toevoegen aan je leven, daar kun je maar beter verre van blijven. Dan is het in je eentje echt VEEL leuker! Helaas kom je er altijd pas na een tijdje achter dat dat ze voornamelijk negatiefs toevoegen aan je leven, omdat het in het prille begin eventjes anders leek :D
Maar, dus, nee, ik ben geen overtuigd single als in: "ik hoef voorlopig geen man in m'n leven". Maar wel als in "ik hoef voorlopig geen man in m'n leven zoals de mannen die de afgelopen tien jaar in m'n leven waren". Als er een in m'n leven komt met wie het FIJN is, dan wijs ik 'm zeker niet de deur ;)
En nu zit ik er dus tussenin wat betreft "gelukkig in je eentje" en "heel graag een relatie willen". Als het weer kan zoals die ene relatie, lang geleden, dan wil ik het heel graag nog een keertje! Want ik ben nu alweer zoveel jaren alles zelf aan het doen en door het leven aan het gaan met een "de enige waar je echt van op aan kunt ben je zelf"-gevoel....ik zou wel weer eens echt speciaal willen zijn voor iemand en hem echt kunnen vertrouwen, en mijn liefde mogen geven aan iemand die daar nog prijs op stelt ook :D
Dus als het weer kan zoals die ene relatie, bijna tien jaar geleden: heel graag! Maar als het moet zoals het gekut dat ik daarna met mannen heb gehad, nou echt, dan liever helemaal niks. Dan ben ik echt VEEL gelukkiger in m'n eentje. De mannen die voornamelijk negatiefs toevoegen aan je leven, daar kun je maar beter verre van blijven. Dan is het in je eentje echt VEEL leuker! Helaas kom je er altijd pas na een tijdje achter dat dat ze voornamelijk negatiefs toevoegen aan je leven, omdat het in het prille begin eventjes anders leek :D
Maar, dus, nee, ik ben geen overtuigd single als in: "ik hoef voorlopig geen man in m'n leven". Maar wel als in "ik hoef voorlopig geen man in m'n leven zoals de mannen die de afgelopen tien jaar in m'n leven waren". Als er een in m'n leven komt met wie het FIJN is, dan wijs ik 'm zeker niet de deur ;)
maandag 28 mei 2007 om 15:50
Toch wel eerst even op de proef he?!?
Zelf wijs ik elke man meteen de deur, tenzij hij alleen vrienden wil zijn. Bij voorkeur ga ik dus om met mannen die al een vriendin hebben, en jahoor, dan mag zij ook gewoon meekomen, gezellig!! Bij mannen die geen vriendin hebben ben ik veel voorzichtiger. Heb al zo vaak meegemaakt dat hij dan meer wil, terwijl ik liever in m'n uppie blijf!
En als zo'n knul dan echt niet van ophouden weet, ga ik me ook nog aan ALLES van hem ergeren. (jaaaaaaaa, ik heb het erger-topic ook gelezen en weet dat het vooral aan mezelf ligt dat ik me erger :D) Maar als ik me erger, word ik best gemeen.......... sorry.............
maandag 28 mei 2007 om 16:04
maandag 28 mei 2007 om 16:09
@ Sunshine: dat is een goede vraag: stel dat mr perfect voor de deur stond, wat doe ik dan? Zoals Brada al vertelde, merk je pas na een tijdje dat mr perfect toch niet zo perfect is als ie leek. Dus in mijn geval komt ie zowieso al niet verder als johova-getuigen: namelijk tot de voordeur! Ik wil namelijk echt geen relatie, en ga dus ook geen vent "proberen" om te kijken of ie misschien wel de ware is. Ik begin er gewoon niet aan! En dat maak ik ook meteen duidelijk als een vent laat merken dat ie meer dan vriendschappelijke interesse heeft (wel zo eerlijk).
Heb ik zo je vraag een beetje beantwoord?
Heb ik zo je vraag een beetje beantwoord?
maandag 28 mei 2007 om 16:24
Hallo allemaal, k vind het lastig om te beginnen maar lees zo af en toe jullie verhalen mee. Ik herken me in een aantal situaties wel maar kon niet echt een onderwerp vinden om mee te schrijven; ik denk alleen dat dit het onderwerp is wat het meest dicht in de buurt komt. Ik ben de 30 al ruim gepaseerd en heb ernstig het gevoel er helemaal alleen voor te staan in het leven. Het moeizame contact met mijn ouders heeft diepe wonden veroorzaakt waardoor ik jaren in therapie ben geweest. Ik heb door de therapie geleerd de positieve dingen te benadrukken en te zien wat je wel hebt i.p.v. wat je niet hebt. Daarbij ben ik nogal ongelukkig in de liefde; ooit drie jaar een relatie gehad die een aantal jaren geleden eindigde maar verder nooit weer jongens ontmoet die geïnteresseerd in mij zijn. De liefde van mijn leven is getrouwd en heeft kinderen en woont dus bij zijn gezin. Hetgene waar ik veel energie uit haal is mijn sport; ik doe dit op wedstrijdniveau. Alleen zoals in mijn hele leven ben ik ook hiermee een echte pechvogel; net als het weer goed gaat heb ik een dusdanige blessure dat ik weer 2 maanden langs de kant sta. Laatst zei een oud vriendinnetje van mij nog; zoveel pech als jij hebt gehad kan alleen maar betekenen dat je binnenkort de Lotto gaat winnen want dit is ongelooflijk. Ik vind mezelf niet een slachtoffer en probeer altijd het beste ervan te maken maar soms wil dat gewoon niet meer. Altijd maar weer veerkracht tonen en weer sterk zijn, weer de schouders eronder zetten om vervolgens weer een enorme teleurstelling te krijgen. En dan weer positief blijven en weer veerkracht tonen etc. Zo gaat het de laatste 14 jaren al... Mijn elastiek is gewoon opgerekt, uitgerekt. Herkent iemand dit? Ik doe echt mijn best om dagelijks weer de draad op te pakken maar het valt me soms echt zo zwaar... Ik wil ook een keer gewoon kunnen zeggen dat het goed met me gaat... Met mijn psycholoog heb ik dit ook wel besproken maar die heeft dan het advies om de positieve dingen weer op papier te zetten en te kijken wat ik wel heb, maar dat truckje werkt niet meer... Ik vind het dus knap dat jullie allemaal zo positief zijn en genieten van het leven alleen! Mij lukt het af en toe ook goed maar als er dan weer een tegenslag komt is het erg zwaar om dat weer alleen het hoofd te bieden...
Maaike, ja, ik herken wat je zegt. Ook ik zou graag tegen andere mensen willen zeggen dat het gewoon goed met me gaat, als ze vragen hoe het met me gaat. Ook mijn elastiek is uitgerekt. Op papier zetten wat je wél hebt i.p.v. niet, werkt op momenten dat het even niet lekker met je gaat, maar niet voor de lange duur.
Op zich heb ik maar een paar keer hele flinke pech gehad in mijn leven, maar dat waren dingen waarvan ik blij was dat ik er vanaf was en waar ik naderhand totaal niet meer mee zat. (Nu dus ook niet.) Dit zijn echter wel dingen geweest die veel van mijn veerkracht hebben gevraagd.
Ik heb verder alles in mijn leven wat ik wens, behalve een relatie. Heb er wel verschillende gehad, die op een teleurstelling uit zijn gelopen. Heb geprobeerd in de loop der jaren mezelf staande te houden en gelukkig te worden. Mar nu is mijn vechtlust op.
Terugkijkend heb ik zo ongeveer mijn hele leven al een geluksgevoel dat ik van nature niet bezit, uit relaties proberen te halen. Nu ik dus "op" ben, zie ik dit in. Ik zie in dat telkens opkrabbelen, positief blijven en zogenaamd "relativeren" bij mij geen zin heeft. Ik wil nu weleens gewoon "adem kunnen halen", genieten van dingen, zonder dat zeurende stemmetje in mijn achterhoofd dat "ja maar..." zegt. Ik hoef echt niet elke dag "supergelukkig" te zijn, maar wil nu wél eens een normaal, tevreden leven leiden. Ik zie mijzelf op deze manier geen 80 worden... altijd maar dat gevecht...
maandag 28 mei 2007 om 18:07
maandag 28 mei 2007 om 19:15
Ik herken me hier in zo veel wat geschreven is.
Ben 38, single, -en ondanks dat ik best van mopperen houd over algemene dingen- ben ik oprecht tevreden en gelukkig met mijn leven.:D Geen kinderen trouwens, dat wist ik op mijn 14e al en ben nooit van gedachten/gevoel veranderd.
Ik geloof ook oprecht dat ik de rest van mijn leven alleen verder zal slijten. En ik heb daar nog geen fractie van een seconde een naar of vervelend gevoel bij gehad. Veel mensen kunnen maar moeilijk begrijpen dat ik liever alleen ben en vaak is het ook lastig uitleggen. Soms draai ik er ook maar een beetje omheen. Maar hier is veel herkenning voor mij.
Het zou wel zó een bijzondere man moeten zijn voor wie ik zou gaan, zo bijzonder dat ik weet dat de kans dat ik 'm in mijn leven tegen het lijf loop op 0,00000000001 ‰ schat. Dus daar ga ik fijn niet van uit.:D Ik heb high standards als het op een partner aankomt, and would definitely not settle for less.
Ik kan ook erg goed alleen zijn -groot voordeel- en verveel me nooit, hoef ook nooit te gaan zoeken om naar iets te doen.
Ik heb het gevoel dat ik 'best of both worlds' heb. Ik ben graag alleen en als ik wel iemand of meerderen om me heen wil hebben, heb ik daar meer dan genoeg goede vrienden en zelfs kennissen voor.
Ik ben voor de duidelijkheid erg, erg graag alleen.
Ik vind het lastig om me naar anderen te moeten richten, rekening te houden met, dingen te moeten overleggen, compromissen moeten sluiten in een relatie.
Ik heb 2 langere relaties en 3 kortere gehad (en de gebruikelijke scharrels, 2-weekend-stands etc.;)), maar ben nooit zo gelukkig als in mijn eentje. Misschien ben ik simpelweg geen relatiemateriaal. Na mijn laatste relatie is me dat eigenlijk duidelijk geworden. Alle partners waren stuk voor goede en leuke kerels, maar het maakte me niet gelukkig.
Ik heb zo een behoefte aan exact dat kunnen doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Behoefte aan vrijheid, behoefte aan rust (relaties brengen voor mij best veel onrust na de eerste verliefdsheidsfase).
Ik heb de laatste 2 jaar een behoorlijke persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Mij is veel duidelijk geworden en dat allemaal tot mijn eigen grote voordeel.
Ik heb nu mijn rust gevonden, ik ben meer dan tevreden en heb meerdere geluksmomenten per dag. Ik heb een baan, een leuke woning, goede vrienden, ik onderneem veel, heb meer dan voldoende sociale contacten en kan altijd terugvallen op mijzelf. Ik ben mijn eigen beste vriendin, daar schortte het ook lange tijd aan.
Altijd maar doen wat ik dacht dat anderen van mij verwachtten, nooit mensen willen teleurstellen...
Oh, wat heb ik veel geleerd de laatste tijd. Ik hou echt van mezelf, gun mezelf het allerbeste, vind mijzelf ook een ontzettend leuk mens.
Ben ik de enige die weleens denkt: tsss... het is eigenlijk niet eerlijk dat je de wereld (lees: een man) zo een leuk mens onthoudt?;) Zou me bijna schuldig gaan voelen.
Ben 38, single, -en ondanks dat ik best van mopperen houd over algemene dingen- ben ik oprecht tevreden en gelukkig met mijn leven.:D Geen kinderen trouwens, dat wist ik op mijn 14e al en ben nooit van gedachten/gevoel veranderd.
Ik geloof ook oprecht dat ik de rest van mijn leven alleen verder zal slijten. En ik heb daar nog geen fractie van een seconde een naar of vervelend gevoel bij gehad. Veel mensen kunnen maar moeilijk begrijpen dat ik liever alleen ben en vaak is het ook lastig uitleggen. Soms draai ik er ook maar een beetje omheen. Maar hier is veel herkenning voor mij.
Het zou wel zó een bijzondere man moeten zijn voor wie ik zou gaan, zo bijzonder dat ik weet dat de kans dat ik 'm in mijn leven tegen het lijf loop op 0,00000000001 ‰ schat. Dus daar ga ik fijn niet van uit.:D Ik heb high standards als het op een partner aankomt, and would definitely not settle for less.
Ik kan ook erg goed alleen zijn -groot voordeel- en verveel me nooit, hoef ook nooit te gaan zoeken om naar iets te doen.
Ik heb het gevoel dat ik 'best of both worlds' heb. Ik ben graag alleen en als ik wel iemand of meerderen om me heen wil hebben, heb ik daar meer dan genoeg goede vrienden en zelfs kennissen voor.
Ik ben voor de duidelijkheid erg, erg graag alleen.
Ik vind het lastig om me naar anderen te moeten richten, rekening te houden met, dingen te moeten overleggen, compromissen moeten sluiten in een relatie.
Ik heb 2 langere relaties en 3 kortere gehad (en de gebruikelijke scharrels, 2-weekend-stands etc.;)), maar ben nooit zo gelukkig als in mijn eentje. Misschien ben ik simpelweg geen relatiemateriaal. Na mijn laatste relatie is me dat eigenlijk duidelijk geworden. Alle partners waren stuk voor goede en leuke kerels, maar het maakte me niet gelukkig.
Ik heb zo een behoefte aan exact dat kunnen doen wat ik wil, wanneer ik wil en met wie ik wil. Behoefte aan vrijheid, behoefte aan rust (relaties brengen voor mij best veel onrust na de eerste verliefdsheidsfase).
Ik heb de laatste 2 jaar een behoorlijke persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Mij is veel duidelijk geworden en dat allemaal tot mijn eigen grote voordeel.
Ik heb nu mijn rust gevonden, ik ben meer dan tevreden en heb meerdere geluksmomenten per dag. Ik heb een baan, een leuke woning, goede vrienden, ik onderneem veel, heb meer dan voldoende sociale contacten en kan altijd terugvallen op mijzelf. Ik ben mijn eigen beste vriendin, daar schortte het ook lange tijd aan.
Altijd maar doen wat ik dacht dat anderen van mij verwachtten, nooit mensen willen teleurstellen...
Oh, wat heb ik veel geleerd de laatste tijd. Ik hou echt van mezelf, gun mezelf het allerbeste, vind mijzelf ook een ontzettend leuk mens.
Ben ik de enige die weleens denkt: tsss... het is eigenlijk niet eerlijk dat je de wereld (lees: een man) zo een leuk mens onthoudt?;) Zou me bijna schuldig gaan voelen.
Known to cause insanity in laboratory mice
