Behoefte aan monogamie aan verandering onderhevig?

Nav het onderzoek in viva deze week over vreemdgaan vraag ik me af of monogamie niet van tijdelijke wenselijke aard kan zijn binnen een relatie.



Uit dit onderzoek komt nl naar voren dat er, na een aantal jaren monogaan zijn, behoefte kan komen te onstaan aan spanning. Uit dit onderzoek komt dat mensen die vreemdgaan hun relatie nl zeker niet slecht vinden, maar wel voorspelbaar. De eerste jaren ben je verliefd op elkaar en leer je elkaar kennen, daarna volgt een drukke periode waarin je kinderen krijgt. Pas wanneer die opgroeien komt de relatie in een rustig vaarwater en dan komt de klad er vaak in.



Slecht zijn deze relaties niet. Mensen met een slechte relatie zijn binnen de eerste tien jaar vaak al uit elkaar. Maar het gesprek aan spanning veroorzaakt vaak het verlangen naar een ander, om dat opwindende gevoel van vroeger weer eens te ervaren toen alles nog nieuw was.



Vreemdgaanders geven de sex met hun minnaar of minnares vaak een 8. Het gaat dan niet om het genot van op en neer gaan, maar op de perceptie van de sex met een nieuw iemand.



Het gaat om de spanning en het verbodende, de chemische mix die ontstaat. Het sexleven met hun partner hadden ze in het begin ook een hoog cijfer gegeven. Maar dat is nu routine geworden



Tot zover uit het onderzoek in de viva.



Doet bij mij de vraag en gedachten opkomen dat veel relaties' niet stuk zouden hoeven gaan en vreemdgaan met alle pijn en bedrog niet nodig zou zijn geweest als men hier met elkaar open over zou zijn binnen de relatie.



Als beide partner dit voelen en herkennen zou je ook binnen de relatie die spanning met elkaar kunnen opzoeken in bv parenclubs, het beleven van trio's door te gaan swingen enz.



Voorwaarde is dat beide partner bereid zijn hun afspraken over monogamie binnen een relatie bij te stellen na verloop van aantal jaren.

up voor butterfly