De mens is niet gemaakt voor monogamie

Voor ons was het proces van praten veel korter, maar niet minder intens. Toen we vorig jaar voor het eerst hierover onze fantasiëen hadden 's uitgesproken en de stap naar de parenclub hadden gemaakt zat daar precies 1 week tussen.



Nu wil ik hier wel aan toevoegen dat we beiden een lange relatie net hadden afgesloten waar seks niet veel meer was geweest dan de het geen wat er in de slaapkamer gebeurde.



We kenden elkaar net ruim een jaar toen het ter sprake kwam en ik (klont) was eigenllijk nooit gewend om überhaupt over seks te praten laat staan dit met anderen te delen. Op een bepaalde manier was ik nogal snel onzeker en snel jaloers.



Waarschijnlijk ben ik 1 van de meest bijzondere exemplaren die eigenlijk nog nooit over trio's had gefantaseerd. Na in die week zeer uitgebreid alle opties te hebben door genomen, escort, erotische feesten, date kwam klontje met het voorstel om naar een parenclub te gaan.



Dat zag ik dus helemaal niet zitten, maar onze gezamenlijke nieuwsgierigheid maakte dat we toch naar een club gingen.



In die week veel gelezen te hebben op forums (ook hier en Fok) en een vriendin van vroeger eens gebeld te hebben (we wisten van haar dat ze wel eens wat deed op dit vlak), gingen we samen met hun die zaterdag naar een club.



Wat ons opviel dat met name het praaten daarover onze relatie enorm heeft verdiept. Eerlijkheid kreeg een heel andere lading, kreeg een nieuwe dimmenssie. Wel hadden we al heel snel door om goed te communiceren over onze grenzen, en vooral niet te snel te gaan om elkaar aan bepaalde zaken te laten wennen.



Ik moest helemaal er niets van hebben dat er een andere vent aan klontju zou gaan zitten plukken. Het vreemde van dit alles dat later bleek dat het juist ontzettend geil was als ze gestreeld, gezoent werd door een andere man. Iets wat ik nooit van mezelf zou verwachten!



Inmiddels nu een jaar verder en honderden uren praaten staan we er samen ongeveer op het zelfde niveau in. Mijn grenzen zijn wat naar beneden bijgesteld. Klontje haar grenzen zijn ruimer geworden. We genieten enorm samen met anderen.



Wat heeft het gebracht? Het heeft ons een fantastische nieuwe groep mensen gebracht waar we het goed mee kunnen vinden ook buiten het swingen om. Het heeft ons meer openheid gebracht waardoor de relatie die een jaar geleden (die al heel er goed was) nog veel intenser en mooier is geworden.



Wij merken ook wel dat het swingen langzaam maar zeker uit de taboesfeer komt. Het is een individuele keuze die zeker niet voor iedereen is weggelegd en zeker geen laatste relatieredmiddel is.



Een goede relatie waar swingen onderdeel van uit maakt is niet voor iedereen weg gelegd. We zien ook maar al te vaak dat sommige relaties helemaal niet deugen, ze zitten niet goed in elkaar.



Nu zijn wij beiden rond de 40 en stel je de vraag hoe het met de jongeren zit. Voor ons is swingen een onderdeel van ons seksueel leven geworden, niet puur voor de lust, dat zijn uitzonderingen, maar meer uit liefde. Mischien klinkt wat ik hier schrijf voor veel swingers raar in de oren. Maar voor ons is het mogelijk liefde, seks en lust te combineren, waarbij de liefde voor elkaar de boventoon voert.



Dit komt denk ik ook omdat we één hele stellige regel hebben, SAMEN.

Wat is er een hoop geschreven.....heb niet alles meer kunnen lezen, maar wat Doddie schrijft vind ik zo waar!



Die exclusiviteit die je hebt met je partner....dat je samen oud wilt worden, je hebt kinderen en...zoals mijn man zei: je hebt mijn hart gestolen.

Voor mij zou het pure geilheid zijn.......Qua relatie lijkt het gras soms groener aan de overkant als je verliefde gevoelens krijgt, maar wij beseffen allebei dat als je over 5 of 10 jaar gaat kijken met de ander, dat die heftige passie, verliefdheid over gaat in houden van en dat je dan ook gewoon je.....sleur vind ik het goede woord niet.........ehhh....dagelijkse dingen hebt en dat het geven en nemen is. Ook wij willen samen oud worden, hebben geen behoefte meer om onze hele ziel en zaligheid met een ander te delen, we hebben 2 prachtige kinderen en houden van elkaar.

Wij hebben nu de discussie: vinden we het o.k. als we met een ander een stapje verder gaan dan alleen flirten?

5 jaar geleden was ik ook heel duidelijk naar mijn man: als je vreemd gaat is het over, maar zoals hier geschreven, kun je als mens veranderen, je verwachtingen, toekomstdromen, je verlangens etc etc. Het is fijn als je daar samen in groeit in een relatie, want dit geeft wel degelijk diepgang, niet omdat je beide buiten huis wil eten, maar omdat je alles met elkaar kunt bespreken (hetgeen in een monogame relatie dus ook kan natuurlijk dat je goed kunt communiceren).

En idd......je hoort zo vaak dat mensen vreemd gaan, maar kennen doen we ze nooit.....het gebeurt altijd stiekem en vaak van mensen waar je het niet van verwacht........

wat ik daar nou weer mee wil zeggen weet ik eigenlijk niet.....het is gewoon fijn als je er beide hetzelfde over denkt......lijkt me heel erg moeilijk als je monogaam bent en veel van je partner houdt en je partner komt thuis met de mededeling dat hij het weleens met een ander zou willen doen.....

maar goed, daar ging het eigenlijk niet echt over geloof ik, maar wellicht omdat ik zelf nu in deze fase zit........schrijf ik maar gewoon wat ik denk

Zoals ik een relatie zie is dat je vaak prima samen kan ontwikkelen en dan gewoon met elkaar. In deze tijd is veel informatie voorhanden en als je een beetje zelfbewust bent kun je een erg leuke tijd hebben en houden.



Het is mijns inziens makkelijker om in een relatie waarbij je elkaars wensen, voorkeuren en lichaam kent om het met elkaar naar de zin te hebben. Vreemden er bij betrekken gaat toch vaak meer om de lust en banale seks en is het nog maar de vraag in welke mate je op elkaar afstemt. Ook het condoom e.d. lijkt mij de intimiteit verstoren, juist het feit dat je met je eigen partner alles kan doen zonder problemen lijkt mij veel fijner. Ik kan mij daar prima in vinden en het feit dat ik niet zo vaak iemand leuk genoeg vind om daar verder mee te gaan en dat ik veel mannen heb ontmoet die niet goed kunnen communiceren en relaties vrij instabiel zijn, lijkt mij de kans dat ik dit ooit wil gaan doen vrij klein maar sluit het niet uit. Ik houd zelf veel meer van de rust en vertrouwdheid binnen een relatie dan dat ik bijvoorbeeld kick op spanning alleen maar om het gedaan te hebben bijvoorbeeld en vind het fijner samen met iemand te zijn waar ik op kan vertrouwen en waar ik van houd dan een oppervlakkige onbekende.



Bij Doddie kan ik mij voorstellen dat het lastig is met dergelijk afwijkende voorkeuren tot elkaar te komen. Toch zou ik denken dat dat mogelijk moet zijn. Zelf ben ik uitermate geïnteresseerd geweest in tantra en toen ik ooit een Dom ontmoette heb ik mij theoretisch verdiept in de overgave en regels die daarbij komen kijken. Bij beide systemen gaat het om je volledig kunnen geven en overgave en het elkaar begeleiden hierin. Ik heb met beide kanten het probleem dat het zo strict is en ook vaak extremer 1 kant op en ik houd meer van afwisseling daarin waarin niet alles alleen maar soft is en langduriger met intimiteit alsook kort en oppervlakkig allemaal goed is in het moment uit te zoeken... Ik vind het juist mooi om de ontwikkeling te zien waarbij je voor jezelf beide kanten die er bestaan ontwikkelt en dus ipv dat je mensen zoekt die voor de seks bij je passen, jezelf samen groeit.



En dat vind ik bij Swingers vaak nou juist niet dat het moment wordt afgewacht maar wordt opgezocht. Voor mij volgt het vaak niet de natuurlijke weg maar is het meer gebaseerd op fantasie ipv werkelijkheid. Maar ook dat is natuurlijk bij iedereen wel anders. Motieven en redenen moet je elkaar vrij in laten vind ik.



Ik blijf het vervelend vinden dat monogamie inmiddels zo vaak wordt afgeschilderd als naïef, dom en beperking in vrijheid. Zo ervaar ik dat totaal niet.

ik wil er nog even aan toevoegen dat ik niks heb tegen monogamie! Wie ben ik om een oordeel te vellen over een ander. Je hebt met niemand wat te maken behalve je eigen partner, en bij alles waar jullie je prettig bij voelen, fuck the rest.

Ik ervaar juist dat ik raar word aangekeken als ik het er weleens over heb...hoe het zou zijn als je elkaar 'vrij' laat op sexueel gebied bedoel ik dan. Maar ik heb daar schijt aan....dus ik voel me niet veroordeeld, omdat anderen voor mij niet belangrijk genoeg zijn om iets van hun mening aan te trekken. Als je jezelf goed voelt bij wie je bent en wat je doet......kun je de hele wereld aan en alle evt kritiek en vooroordelen van je schouders af laten glijden

@ Nanou, het probleem zit hem voor mij in het feit dat het inmiddels voor veel mannen die ik ontmoet gewoonte is om een relatie in het geheel niet meer serieus te nemen. Waardoor ik keer op keer smoesjes te horen krijg dát ze een vaste relatie willen en van me houden en ondertussen het de normaalste zaak van de wereld vinden om met iedereen rond te neuken ook als is dat niet de afspraak. Ik zou het wel fideler vinden als ze dat vantevoren aangeven, maar dan nog nemen ze de relatie niet serieus...



Het lijkt mij fijner om eerst eens te kijken of mensen wel in staat zijn tót een vaste relatie in de eerste plaats.



Wat Doddie en BGB bijvoorbeeld hebben ís namelijk een monogame relatie in de betekenis dat ze bij elkaar willen blijven en dat vertrouwen er ook is dat dat gebeurt. En tot dát moment zie ik het in veel relaties geeneens komen.

Ik vind dus dat als iemand gaat zeggen dat als ze zichzelf wat gaan verdedigen in de trant dat ze zich niets voor kunnen stellen bij monogaam zijn en daar ook woorden als naïef, niet ver genoeg ontwikkeld in de relatie, saai etc. bij gaan gebruiken dat ze wellicht zélf denken dat er iets niet klopt?



En van mij mogen mensen best swingen of anderszins, geen problemen mee, kan ik mij prima voorstellen en als ze daar alletwee gelukkig van worden helemaal mooi!!

quote:doddie schreef op 23 oktober 2008 @ 23:04:

[...]





Deze post was me tussen andere nog ontgaan, Bianca gaf later eigenlijk een beter voorbeeld van wat ik bedoelde, het winkelen met een vriendin, de film bekijken met een ander omdat je vriend een andere smaak heeft, het willen dansen terwijl je partner er niet van houd waardoor je dat met andere doet enz.



wat nut van de discussie betreft:



Precies en dat gun ik jullie dus ook. Ik wil niemand bekeren integendeel ik denk dat dat op een nationale ramp zou uitlopen want ik geloof helemaal niet dat iedere relatie en ieder men hiervoor geschikt is (wat wij doen dan) ik herken veel in wat je zegt over jouw relatie het was onze start, ik wens je toe dat je altijd samen dit mag en kan blijven beleven, maar als het ooit zou veranderen dan lees ik in jullie relatie de basis waarin dat kan en dat is mooi om te zien. Dan heb je al alles wat je zou mogen wensen, eerlijkheid en respect voor elkaar. Maar zonder een starheid een vastgeroest beeld. Jullie zijn bereid daar met elkaar in te delen en daar oplossingen voor te zoeken.(f) Dankje voor die mooie beschrijving, ik denk dat het precies zo is als jij zegt!

AnimaJoy....dat lijkt me wel erg vervelend, want ik ben met je eens dat als je echt op zoek bent naar een relatie......je in eerste instantie uitgaat van de excusiviteit met elkaar. Dat in de jaren je verwachtingen wat anders worden, dat kan gebeuren. Maar mannen die na een maand ofzo aangeven dat ze behoefte hebben aan sex met anderen, terwijl jij nog helemaal hoteldebotel van die man bent....da's minder.

Wees dan idd direct eerlijk, zo voorkom je teleurstellingen.

Hoi Nanou. Er is op dat moment nog geen voldoende diepgaande band met elkaar en je weet zo niet wat je aan elkaar hebt. Vaak niets want ze willen geeneens een band opbouwen en zien het vrije leven als "beter". En dat vind ik wel erg jammer, dat die exclusiviteit sowieso vaak al niet meer voorkomt en het elk moment uit kan gaan omdat geen waarde hecht aan exclusiviteit in de eerste plaats en er geen respect is voor elkaar en je elk moment zeg maar "vervangen" kan worden.



Van mij mag er best meer openheid komen over wat mensen willen maar als mensen wordt aangeraden dat Swingen een oplossing is voor hun saaie seksleven denk ik dat de verkeerde doelgroep voor ogen wordt gehouden. De meeste mensen hebben eerder een probleem met een goede band aangaan en die te houden en dan is een open relatie funest voor de relatie.



Of geef het idd van te voren aan wat je wilt en zelfs als die openheid er wel is dan nog hoor je helemaal niets tot het te laat is...



En dat relaties, gezien de slechte communicatie die er vaak is, eerst eens moeten gaan praten over hoe het samen beter te maken en dan later die communicatie eventueel kunnen gaan gebruiken voor swingen. Waarbij ik dan weer denk dat als je wil hebt om te groeien en veranderen er zelden interesse zal zijn voor een ander dan je partner daarin. Maar het is naar mijn idee ook niet verkeerd of zo en nogmaals kan mij er zeker iets bij voorstellen.

Nou ik ben weer bijgelezen hoor!!! Wat gaat het hard op dit topic!



Ik wil vooral laten weten dat ik vind dat er door heel veel mensen hele nuttige en interessante dingen worden geschreven in dit topic! Ambrosia, Vent70, Nanou, BGB, Doddie, Suikerklontje (en Klont), HappySwingers, Miele en Lonki (altijd gevaarlijk natuurlijk, zo'n lijstje ben vast iemand vergeten >.<) ik vind écht dat we hier een interessant, leuk en respectvol gesprek hebben! Swingers, dank voor jullie beschrijvingen en relateringen aan de fantasie. Het helpt me erg in mijn beeldvorming. Promonogamers: ben blij dat ik niet de enige ben die er zo over denkt ^.^



Zelf heb ik hier gisterenavond met Zeniibo ook een goed gesprek over gehad. Terwijl Ambrosia zei dat ze over 20 jaar terugkomt om te zeggen dat ze nog steeds promonogaam is, kom ik over 20 jaar misschien wel terug om te zeggen dat ik het nu misschien toch wel anders zie.... al hoop ik eigenlijk (en tja waarom?) dat ik het dan nog steeds zo zie als nu.



Zeniibo en ik kwam gisteren op een interessante tegenstelling uit. We kennen beiden wel de fantasieën die ik, als eerder beschreven, vrij makkelijk kan laten gaan, dat is voor hem moeilijker (is dan ook een man ). Waar we achter kwamen is puntsgewijs ongeveer het volgende:



- het lijkt ons mooi om zoveel van de ander te houden en de ander zoveel te vertrouwen dat je elkaar een ervaring met een ander kunt gunnen.

- zo'n ander moet dan wel een heel bijzonder persoon zijn waarmee er een klik is op vele niveaus. Het zou een wonder zijn als we zo'n ander tegen zouden komen. We zouden puur sex niet willen loskoppelen van een emotionele en spirituele band.

- we denken dat juist daarom parenclubs waarschijnlijk niks voor ons zijn, het klinkt ons wat te consumptief toe (al is mijn beeld al wel wat bijgesteld nu hoor :p), termen als polyamorie of open relatie vinden we dan veel aantrekkelijker.

- maar juist omdat we die emotionele en spirituele band óók zouden vereisen aan 'een ander' zou het ook veel moeilijker zijn om die ander toe te laten. (of anderen, maar ze lijken al zo zeldzaam, eentje vinden is moeilijk genoeg :p)



oftewel: ons verlangen is niet naar sex zonder liefde, maar sex met liefde toelaten is nog veel moeilijker. En dat is dus nogal paradoxaal, niet?



Kortom: in theorie zou het ooit eens kunnen gebeuren. In de praktijk lijkt het ons nu waarschijnlijker dat we monogaam zullen blijven. Niet zozeer omdat monogamie ons ideaal is maar omdat we een sexueel ideaal hebben dat zich, denken we, moeilijk manifesteert in polygame vorm. We houden van elkaar en we houden van sex met elkaar en ook van alle andere dingen we delen. We willen polygamie niet per definitie afwijzen, maar ook niet opzoeken en in de praktijk zullen we, denk ik nu, gelukkig blijven in onze monogame relatievorm. Voor mij ligt uiteindelijk het breekpunt niet op monogaam vs polygaam maar op de manier waarop partners zich tot elkaar verhouden en wat ze elkaar bieden.



En ook met al deze punten in mijn hoofd denk ik toch dat de meeste stellen beter af zijn als monogame eenheid.

quote:[message=2166198,noline]zeniiba schreef op 24 oktober Voor mij ligt uiteindelijk het breekpunt niet op monogaam vs polygaam maar op de manier waarop partners zich tot elkaar verhouden en wat ze elkaar bieden.



En ook met al deze punten in mijn hoofd denk ik toch dat de meeste stellen beter af zijn als monogame eenheid.IDD daar is het waar het om draait. Samen deze wereld ontdekken ieder op hun manier.

He bah Suiker, nu zijn we het met elkaar eens o.O Ik hoop stiekem toch maar dat dit niet het einde van de discussie wordt... ik vond het wel leuk eigenlijk ^.^

Ik vind het ook een fijne discussie en heb er nog lang niet genoeg van.



Om op het onderwerp terug te komen. Als ik mezelf neem, dan heeft het me echt 23 jaar totaal geen moeite gekocht om monogaam te blijven. Het leek simpel een knop die ik omgedraaid had,



maar toen kwam internet en wat ik in real heel goed kon, de boel afhouden leek achter internet zo onschuldig. Daar is iets bij me los gemaakt dat ik heel ver weggestopt had. ik merkte toen dat er dus momenten in je leven kunnen zijn dat je minder sterk in je schoenen kan staan, ik zat niet lekker in mijn vel, had gevoel dat mijn tijd geweest was en daar was ineens die aandacht, ik telde bljkbaar nog mee enz.



Ik heb ook geroepen ik me er niets bij kon voorstellen en riep ook dat je zo iets toch niet deed, maar ik merkte ook dat je dus in een neerwaardse spiraal kan gaan, die flirt is leuk maar kan een kop koffie ook? Dat is toch nog geen vreemdgaan. het is echt aan mijn man te danken dat hij bijtijds zei "doddie als je spanning zoekt laten we dat dan samen doen"



Ik geloof zeker in monogamie maar ik denk ook dat het in fases in je relatie sterker of minder sterk gevoeld kan worden. Ik denk ook dat verstand je voor veel kan behoeden en ook het spreekwoord, 'wat gij niet wil dat u geschied" maar;..... je bent niet altijd in je leven zo verstandig, je staat niet een leven lang sterk in je schoenen, ik denk dus dat iedereen zo'n zwak moment kan hebben en voor de bijl kan gaan.



Vreemdgaan keur ik af en toch toch wankelde ik, had ik bijna verder gegaan en ja ik kon alles vertellen maar ik dorst het net zo min. Het is dat mijn man benadrukte dat ik geen bezit was, alles mocht doen, maar.... daar dan ook de consequentie van moest willen dragen, hij kon wel eens niet met alles mee willen gaan wat ik wilde.



Wij zijn daar uit gekomen. en nogmaals ik zoch het niet, het was een samenloop van onstandigheden, ik ben niet te ver gegaan maar het had wel gekunt.



Mijn man had geen behoefte aan spannende dingen, maar zei wel "dat ik er geen behoefte aan heb betekend niet dat jij er dan ook geen behoefte aan hoeft te hebben. Dus zoals vent me zei 'wat nu als je partner toch niet wil" dan zal je keuze moeten maken, of je laat het, of je doet het, of je zoekt samen een weg of je doet het stiekem.



Wij hebben erover gepraat en het bleek dat monogaam zijn helemaal niet zo belangrijk meer voor ons was. We zijn zeker van elkaar.



We hadden het hier over die band en ik geloof zeker dat die belangrijk is. Ik zou dit niet willen in een prille relatie, simpel omdat je dan veel makkelijker vervangbaar bent, er is niets opgebouwd, er is geen basis, geen stabiele ondergrond. een ander met ook een lekker lijf, leuke kop en met lekkere sex bied dan al snel evenveel. Wat is dan hetgeen dat je bind, wat je relatie maakt?



Wij zeggen wel eens dat liefde niet zit in gelijkheid. Dan ben je zo vervangbaar als het gaat om "we vrijen zo lekker, we praten zo goed, we hebben het zo leuk enz"



Een ander die dat ook bied of beter is dan al snel reden een relatie te verbreken



maar die dingen waar je bij een ander voor weg loopt en die je bij andere niet leuk vind, maar waar je van je partner zegt 'bij een ander had ik het niet gepikt maar bij jou hou ik ervan , omdat het maakt wie je bent"



Daar is liefde voor nodig. En dan ben je echt niet zomaar vervangbaar voor een ander lekker ding die beter sext.



Na 28 jaar zijn we door zoveel heen gegaan hebben we elkaar zo geaccepteerd dat mijn man wel eens grapt als andere zeggen "zo lang al bij elkaar" "tja ik ben eigenlijk gewoon te lui"



Want ik zou er niet meer aan moeten denken dat met een ander weer zo op te bouwen. Ik weet wat een inzet het kost om je zo fijn bij elkaar te voelen, zo vertrouwd en zo zeker.



Dus nee wij zijn niet bang voor die ander die ook met je kan sexen en zoenen. Je haalt 28 jaar niet zomaar in. en daarom kan dit in onze relatie.



In een nw relatie zou ik denk ik toch ook wel weer swinger zijn omdat ik die vrijheid toch wel in me heb. Maar ik denk dat ik dan net als vele met een prille relatie zou vinden dat we alleen samen neuken, slapen zoenen enz. Om ergens dat verschil tussen onze relatie en die andere te maken. Ik vind het niet ideaal want eigenlij vind ik een langdurige monogame opbouw beter, maar het helpt wel om je te hechten en iets speciaals met elkaar op te bouwen



Dat wij dat na 28 (toen 23) jaar niet meer nodig vinden zit hem in bovenstaande.

Mooi omschreven Doddie!

Om ook nog even op Zeniiba te reageren: ik snap wat je bedoelt. Ik zou in pricipe ook niets tegen seks met een ander stel hebben (mijn partner zou daar meer moeite mee hebben denk ik), ik voel alleen niets voor seks zonder liefde. Ik veroordeel niemand die wel swingt. Maar als ik seks heb wil ik iets intiems delen met iemand, niet alleen lichamelijk, maar vooral ook geestelijk. Een soort van verbondenheid; lichaam èn ziel. Zoiets als wat Doddie omschrijft dus. Maar juist die verbondenheid wil ik alleen met mijn partner, omdat dat is wat onze relatie maakt. Onze liefde is sterk, we zijn zeker van elkaar en vertrouwen elkaar volledig. We begrijpen elkaar, voelen elkaar haarfijn aan. Ik zou zoiets niet met iemand anders kunnen opbouwen zonder mijn partner tekort te doen, of in ieder geval het gevoel te hebben dat ik hem tekort doe. Dat heeft ook met mijn ervaringen in het verleden te maken, met mijn ex die beweerde polyamoreus te zijn. Achteraf bleek ze alleen in het rond te willen neuken zonder de bijbehorende relaties op te bouwen. Niet echt polyamoreus dus, maar ik heb in die periode wel veel over mezelf geleerd. Polyamorie is niets voor mij. Ik houd van 1 persoon, daar komt niemand tussen. Ik wil op de eerste plaats staan voor mijn partner, dus ik zal zelf mijn partner ook nooit het gevoel geven dat hij niet meer mijn nummer 1 is. Als ik (of hij) verliefd zou worden op iemand anders of als ik (of hij) afwijkende seksuele wensen zou hebben kunnen we daar over praten.

Misschien verandert mijn mening over 20 jaar, dat weet je nooit. Ik had voor mijn vorige relatie ook nooit gedacht verliefd te kunnen worden op een vrouw, en dat is ook gebeurd. Maar ik ben nu tevreden met mijn monogame leventje en watmij betreft hoeft daar ook niets in te veranderen. De band tussen Capilief en mij is sterk en overleeft heel veel. En juist daarom wil ik er zuinig op zijn.



Hm, een beetje waarig verhaal geloof ik. Nou ja, kijk maar wat jullie er uit kunnen halen...

IDD dodie, monogamie hebben wij ook heel hoog in het vaandel staan. Monogamie is gewoon een heel vreemd woord. Eigenlijk zou ik mijn partner een slippertje kunnen vergeven. Het wordt een ander verhaal wanneer ze verliefd zou gaan worden op een ander.



Verliefdheid op een ander is in onze ogen psychisch vreemd gaan. Relationele monogamie wordt op dat moment bijzonder cru doorbroken. Voor onze prille relatie is dat ook op generlei wijze een optie, of ter sprake. Ergo wij zijn vaak met anderen samen maar hebben eigenlijk nog nooit een moment ervaren om verliefd te kunnen worden op een ander, die behoefte is er niet en daardoor ook geen angst dat dat kan gebeuren.



Mischien klinkt dat een beetje als een prinsje en princessen verhaal, maar zo voelen we dat. Er is hier op het forum een keer een discussie over polygamie ontstaan waarbij een vrouw aan gaf na negen jaar huwelijk verliefd te zijn geworden op haar vriendin. Dit was voor ons even slikken. IDD zoiets kan dus ook, maar tegelijkertijd ga je er over nadenken van stel nu eens dat................



Voor mij was het een hersenkraker. Wat als je van een vrouw zoveel houdt dat je haar hierdoor niet zou willen kwijtraken en je eigenlijk geconfronteerd wordt met een verliefdheid bij je eigen partner?



Uiteindelijk heb ik dit gedachtenspinsel naast me neer gelegd omdat ik inmiddels van uit het swingen tot de conclussie was gekomen, dit soort zaken op beloop te laten en de tijd zal toch gaan uitwijzen hoe je zelf diep van binnen voelt in dergelijke situatie.



Gevoel is eigenlijk bijna niet uit te leggen. De ander dient daar wel respect voor te hebben in de swingerswereld. Gevoel bepaalt ook de grens tot hoe ver je samen gaat in de seks. Zo ook bepaalt het gevoel welke relatie je wenst met je partner. Polyamorie is voor ons geen optie.



Wij neuken ook niet met een ander. Dat is ons exclusieve recht naar elkaar toe. Zo delen we bepaalde intieme zaken die tussen ons spelen ook niet met anderen. Dat is ons exclusieve recht. Voor veel stellen uit het swingerscircuit hebben we een soort moeder kloek rol. Door de scherpte van geest en de 100% eerlijkheid voelen veel stellen zich snel bij ons op hun gemak.



Wij zullen het ook nooit toe laten dat anderen op ons verliefd zouden kunnen worden en dat wordt ook vaak door andere stellen als een zeer gerustellende gedachte ervaren.



Wij zijn monogaam, ik gooi er maar een rinkelde kinkel latijn in

Mono= één enkel

Gaam= Lichaam



Houden van 1 lichaam, ziel en geest. Dat is onze definitie



En echt wij geloven niet in een Disney prins, paard en princessen soap. We weten wel dat we voor elkaar bestemd zijn en samen op een rollator door het park of kralingse bos gaan crossen.



In de tijd dat we elkaar kennen hebben we nog nooit ook maar 1 seconde aan elkaar getwijfeld, weten we precies wat de ander denkt ook al wordt er niets gezegd. Eerlijkheid, respect, vertrouwen en het vooral voor de ander niet invullen wat hij of zij denkt heeft het fundament onder onze relatie gelegd. Deze vier zijn ook onze levensadem geworden. Ik hou van je lief en gaan er een heerlijk weekeinde van maken(weet nl dat ze mee leest)!!!!

Klontjuh ; hoe denken jullie tegen te kunnen houden dat er anderen verliefd op júllie worden ?

Ik vind dit een bijzonder goeie / mooie discussie. Eindelijk eens een topic waar mensen met een andere mening op een goeie manier discussieren en elkaars mening respecteren.



Mijn partner en ik zijn monogaam hoewel we parenclubs bezoeken en ook met andere mensen vrijen. Wij delen liefde en leed, hebben samen kinderen en willen ook zoals Doddie als heeft gezegd samen oud worden. We delen alles. Het feit dat we regelmatig parenclubs bezoeken, betekent voor mij niet dat we niet monogaam zijn. We doen dit altijd samen.

Mijn partner heeft ooit eens (alweer heel wat jaartjes geleden, zeker 10) het idee geopperd om een parenclub te bezoeken. Hij is altijd degene geweest in onze relatie die de meeste behoefte aan sex had (en nog altijd heeft). Toch ben ik meestal degene die met een andere man vrijt in een club. Hij heeft helemaal geen behoefte om het met een andere vrouw te doen. Hij vindt het wel supergeil om te zien dat andere mannen ook opgewonden raken van mij. Dit heeft ons sexleven een enorme oppepper gegeven. Voor mij gaat dit echt alleen puur om de sex en lust. We hebben samen fantasien en sommige van die fantasien laten we werkelijkheid worden. Fantastisch toch dat dat kan?

hoe hebben mensen die nu een open of poly relatie dit bereikt ?



het gebeurt gewoon en dan praat je erover, zover zijn we al gekomen, mijn meis heeft ondertussen ook al paar keer een date gehad.



dan komt het hele verhaal over hoe goet ie haar kon nemen enzo,

dan krijg ik het soms toch nog wel moeilijk al is dat niet nodig,

in het begin is het ook bijna fout gegaan omdat ze zich te veel liet meeslepen in het hele verhaal, teveel emoties die om de hoek kwamen kijken.



ondertussen zijn we al weer een tijd verder en gaat het echt super allemaal. en dan als ik somige dingen lees over uitspraken zoals je partner kan je niet alles geven dus daar heb je soms andere voor nodig, ja daar denk ik soms aan en denk ik ja eigenlijk is het wel waar.



we zijn al aardig lang samen en hebben veel meegemaakt en dus ook slechte dingen en dat geeft zoals (ik geloof) doddie al ergens zei een band moet hebben eentje die niet zomaar vervangbaar is.

Dodie's verhaal is er een waar ik me zo in kan vinden, inkluis de spanning zoeken op internet en de reactie van mijn man.

Met dit ene verschil dat het bij ons dus niet kwam tot het verbreden van onze "sexhorizon" met derden, en (misschien spreek ik te snel) waarschijnlijk ook niet gaat gebeuren.

Mijn man heeft zegt; Ik hou te veel van om je te kunnen delen, en dat is andersom net zo goed. Dat is natuurlijk in principe egoistisch om te zeggen, maar als beiden er zo over denken weer niet.

We zijn er heel dichtbij geweest om het een keer te doen, maar de angst, om elkaar te verliezen, door onvoorziene gevoelens die parten kunnen gaan spelen, heeft er voor gezorgd dat er een derde met een kluitje het riet in is gestuurd.

(sorry nog daarvoor "meneer de derde":-$ )



Dat is het hem nu ook, denk ik, "onvoorziene gevoelens" hoe kun je van jezelf zo zeker zijn dat je niet verliefd wordt, terwijl verliefd worden niet te plannen valt, dat overkomt je gewoon. Wat je er mee doet is een tweede natuurlijk.

Daar ben ik ook wel benieuwd naar bij bijv. dodie, of andere swingers.

Is het wel eens voorgekomen dat je verliefd werd op een andere sexpartner?

Haal je dan dat "risico" weg door het niet meer met diegene te doen?

Of blijf je het nog wel met hem doen en kun je dan die gevoelens blokken?

quote:blijfgewoonbianca schreef op 24 oktober 2008 @ 18:17:

Klontjuh ; hoe denken jullie tegen te kunnen houden dat er anderen verliefd op júllie worden ?



Nou BGB je hebt het voor elkaar, simpele vraag maar what a hell of an answer. Ik las gisteren je vraag en ik had zoiets "Zullen we daar eens een nachie over slapen, nou ja nachie".



Allereerst zijn we een stel met een behoorlijke dynamische liefde voor elkaar, anders gezegd, mensen kunnen heel goed zien dat we een eenheid zijn. We stralen nogal een verliefdheid, houden van, uit.



Als we zouden merken dat een ander verliefd zou raken dan zouden we direkt afstand nemen. Verliefdheid is niet te vermijden, maar je kunt wel vermijden daar in mee te gaan.

quote:Whoosh schreef op 24 oktober 2008 @ 20:38:

Ik vind dit een bijzonder goeie / mooie discussie. Eindelijk eens een topic waar mensen met een andere mening op een goeie manier discussieren en elkaars mening respecteren.



?



Ja wij vinden deze discussie ook heel bijzonder, het geeft ons ook nu een beetje een mogelijkheid wat zaken van ons af te schrijven, maar belangrijker, voor met name de niet swingers een kijkje in de keuken bij wel swingers om hoe ze in het leven staan.



Er zit veel meer achter dan het Jambers achtige imago van een parenclub. Veel swingers weten heel goed hoe ze in het leven staan. Deze enorme diepgaande discussie over gevoelens en emoties is prachtig Thnks allen!!!!!

quote:lonki schreef op 25 oktober 2008 @ 12:37:



Is het wel eens voorgekomen dat je verliefd werd op een andere sexpartner?

?Ik ben verliefd zolang dat de date duurt . Voor minder doen we het niet - meer - .

Ik ben sinds ik buiten de deur mag eten nog nooit zo monogaam geweest als nu

Al halverwege de date slaat meestal de verveling al toe en wil ik weer naar huis.

En het is dan echt wel leuk maar met mijn eigen partner is het eigenlijk veel lekkerder en leuker en zelfs spannender.

Ik sta er zelf van te kijken, want dat had ik niet verwacht.

De druk is er denk ik ook vanaf, want ik heb de ruimte voor alles, zelfs verliefd worden is geen probleem.

Wel heb ik en dat zullen wel meer vrouwen hebben, tijdens mijn eisprong wil ik wel alles pakken wat op straat loopt aan mannen.

quote:Kleintjefijntje schreef op 23 oktober 2008 @ 00:24:

ooohh jullie snappen het niet!

Lonki is al 17 jaar monogaam, voelt zich er goed bij. Oke prima ga vooral zo door. MAAR JE WEET NIET WAT JE MISSSSSSSSTTTT. En waarom zo monogaam zijn?? Omdat de maatschappij dat van je vraagt!?

Pientje: ja mensen kunnen kiezen monogaam te zijn. Maar waarom? De natuur is anders, veel van die mensen zitten zich dus de hele tijd in te houden. Wat een leven is dat?





Ik was van plan om deze discussie te gaan lezen , maar bij ongeveer het derde berichtje ga f ik al op, want als mensen gaan schreeuwen dat ik niet weet wat ik mis als ik een mongame intens tevreden en gelukkige realtie heb dan is voor mij het respect al weg, misschien weet jij niet wat je mist, want wat ik heb met mijn man is een diepgaand zeer tevreden leven en totaal geen drang naar het zoeken van, weet je wel hoe relaxed dat is???



nee , want je vind dat elke relatie op een gegeven moment de klad in zich heeft, maar dat is dus niet altijd zo , dus eigenlijk weet jij niet wat je mist.

en wat voor monogaam misschien ook betekend is : het moet je overkomen en dat weet je wat het is en ik ben heel happy dat het mij overkomt.

en dat heeft niks te maken met wat de maatschappij verlangt en ik veroordeel jou niet , maar of dat andersom zo is???



Ben je werkelijk in staat om te geloven dat er lekkere monogame relaties bestaan ???



Ik krijg het idee van niet en dat vind ik dus hartstikke fout.

Sarah, ik kan je alleen maar aanraden om, als je wilt natuurlijk, toch even wat verder te lezen. Verderop wordt het zeker interessanter.Het is misschien wel een van de meest respectvolle discussiethreads op dit forum.